Ο ΣΤΑΘΗΣ

Αυτό που κυρίως πλήττεται από την Τρόικα στη χώρα μας, και πλήττεται με όρους πολέμου, είναι η εργασία. Η εργασία καταστρέφεται σε όλες τις εκφάνσεις της ανηλεώς και μεθοδικώς. Από την εποχή Σημίτη με τις «ευέλικτες μορφές εργασίας», τους «απασχολήσιμους» και τους «σταζιέρ», φθάσαμε σήμερα στην εποχή... Ντίκενς, με τους εργαζόμενους να έχουν ξαναγίνει σκλάβοι.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα, στην εποχή της «ελεύθερης αγοράς», του «ανταγωνισμού» και της «δημιουργικής λογιστικής», δεν έχει προηγούμενο παρά μόνο σε βάρβαρες εποχές, σε συνθήκες πολέμου ή (της πιο στυγερής) αποικιοκρατίας, με στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας και πολιτικοστρατιωτικής κατοχής.

Η εργασία βρίσκεται υπό καθεστώς «τρόμου και αθλιότητας». Χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με τις κατακτήσεις που αποτυπώνονταν στο εργατικό δίκαιο κατακρεουργημένες, οι εργάτες και οι εργαζόμενοι, οι γεωργοί με μικρή ιδιοκτησία, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροεπιχειρηματίες υφίστανται την «οικονομία της φρίκης» με όλο και πιο βάναυσο τρόπο.

Υπάρχουν 1.500.000 άνεργοι. Πολλοί απ’ αυτούς δεν θα ξαναπιάσουν δουλειά ποτέ. Επίσης πολλοί απ’ αυτούς τους ανέργους, νεότεροι στην ηλικία, δεν μπορούν να «αρχίσουν τη ζωή τους», και πολλοί δεν θα την «αρχίσουν» ποτέ. Μακροχρόνιοι άνεργοι. Ηδη «εξόριστοι» από την ίδια τους τη ζωή εδώ και χρόνια. Εργαζόμενοι χωρίς συμβάσεις, αιχμάλωτοι της μαύρης εργασίας, εργαζόμενοι με σύμβαση μιας μέρας. Εργαζόμενοι των 300 ευρώ τον μήνα. Εργαζόμενοι απλήρωτοι επί μήνες. Περί τα 4.000.000 οι φτωχοί, χιλιάδες οι αυτόχειρες.

Μια ζούγκλα καθημερινού φασισμού που επιβλήθηκε και επιβάλλεται διά των όπλων (χρεών, δανείων, τόκων) και εξωραΐζεται από την πιο αδίστακτη προπαγάνδα όλων των εποχών. Οι νέοι ξενιτεύονται, ενώ για τις εργαζόμενες γυναίκες ούτε λόγος να γίνεται. Μαγαζιά που έκλεισαν, μαγαζιά που δεν θα ξανανοίξουν, μαγαζιά που θα κλείσουν. Μια κόλαση μέσα στην οποίαν καίγεται η εργασία και ο πολιτισμός της. Ομως η εργασία είναι η

ραχοκοκαλιά μιας χώρας. Οι συνθήκες, οι νόμοι και οι τρόποι με τους οποίους διεξάγεται η εργασία καθορίζουν την παραγωγή, την οικονομία, την πολιτική και τον πολιτισμό μιας χώρας. Με την εργασία τσαλακωμένη, την αξιοπρέπεια της εργασίας εκμηδενισμένη και τον πλούτο που παράγει η εργασία κλεμμένον, η παραγωγή υποβαθμίζεται, η οικονομία γίνεται ένας Μολώχ που τρώει ανθρώπους, η πολιτική αποξενώνεται απ’ τον λαό και ο πολιτισμός εκχυδαΐζεται. Κι όχι μόνον. Αλλά όλα αυτά τα φαινόμενα-συμπτώματα-συνέπειες βαίνουν διαρκώς επί τα χείρω. Κάθε μέρα εξαρθρώνεται και κάτι ακόμα, κάτι αποδομείται εξ όσων έχουν απομείνει. Η επιμονή της Τρόικας για τα εργασιακά (συνεπώς και για το Ασφαλιστικό) εντάσσεται στις κύριες παραμέτρους αυτού του ανηλεούς πολέμου.

Αν δούμε την ιστορία της κρίσης, θα διαπιστώσουμε ότι είναι μια ιστορία καταστροφής της εργασίας. Τα υπόλοιπα είναι παράπλευρες απώλειες. Το φορολογικό σύστημα, οι δημόσιες δαπάνες, το τραπεζικό σύστημα, η διοίκηση συντίθενται από μεταβλητές που σήμερα μπορεί να ’ναι έτσι κι αύριο αλλοιώς - με τη σταθερά όμως της συστηματικής καταστροφής της εργασίας, αυτές οι μεταβλητές μόνον σε αρνητική κατεύθυνση μπορούν να κινούνται.

Η καταστροφή των εργασιακών σχέσεων οδηγεί τους ανοχύρωτους πλέον εργαζόμενους στον φόβο. Φοβισμένοι εργαζόμενοι σημαίνουν περιδεή κοινωνία. Ετοιμη να αποδεχθεί ρατσιστικά ιδεολογήματα περί τους εργαζόμενους, για «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένους». Ανεπαισθήτως στην αρχή και ξετσίπωτα στη συνέχεια, μεγάλο μέρος της κοινωνίας αποδέχεται ότι «ορισμένους» (όλο και πιο πολλούς) δεν τους «αντέχει η οικονομία». Ετσι «νομιμοποιείται» ο αποδεκατισμός, η έκπτωση των πολιτών, όσων τους βρίσκει το βόλι, σε καθεστώς παρία, απόκληρου, λεπρού.

Τα κανόνια της προπαγάνδας από τα χρόνια της ψεύδους ευμάρειας ως τα χρόνια της ξεδιάντροπης σκλαβιάς βαράνε συστηματικώς την προσωπικότητα και τον ψυχισμό του εργαζόμενου. Τον γεμίζουν κόμπλεξ. «Μαζί τα φάγαμε». «Λαϊκιστή». «Εσύ φταις για τη χρεωκοπία της μεταπολίτευσης». Πρόκειται για μπαράζ άνευ προηγουμένου. Μόνον που αυτό το μπαράζ σπάει τη ραχοκοκαλιά της χώρας, οδηγεί στην κατάρρευση της κοινωνίας, ακόμα και στον διαμελισμό της πατρίδας. Αυτοί που έχουν σκλαβώσει τον λαό, τον έχουν ταυτοχρόνως αφοπλίσει. Γκαουλάιτερς της δεκάρας και

Κουίσλινγκς, αμολάνε δεκάρικους υπέρ του έθνους, λένε ότι διαπραγματεύονται, ενώ δέχονται μόνον διαταγές, λένε ότι το Μνημόνιο μας ήρθε εξ ουρανού για τις αμαρτίες μας, ενώ οι ίδιοι υπήγαγαν την Ελλάδα σε καθεστώς οικονομικής και πολιτικής κατοχής.

Η βαρειά άμυνα της χώρας και το μέλλον της είναι οι εργαζόμενοι. Οι εργαζόμενοι, όταν νοιώθουν την πατρίδα σαν το σπίτι τους κι όχι σαν έναν μοχθηρό μηχανισμό που τους λεηλατεί και σκορπίζει τον τρόμο, την απογοήτευση και την απελπισία. Οι εργαζόμενοι, η ανασυγκρότηση των συνδικάτων τους σε ταξική βάση, η «επιστροφή» τους στην πολιτική με υψηλές απαιτήσεις (κυρίως εις ό,τι αφορά τα προγράμματα των κομμάτων της Αριστεράς), είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αντισταθεί, να ανατάξει και να αντιστρέψει τα πράγματα.

Ο πόλεμος εναντίον της Ελλάδας (και όλων των χωρών της Ενωσης) είναι πόλεμος ταξικός. Τα εθνικά του χαρακτηριστικά ποικίλλουν αναλόγως του τρόπου που οι λαοί της κάθε χώρας οδηγούνται στο σφαγείο. Στην Ευρώπη οικοδομείται μια οικονομική δικτατορία που οδηγεί τις δημοκρατίες σε εκφασισμό. Αν οι εργάτες και οι εργαζόμενοι (ήδη σε ιστορική υποχώρηση ύστερα απ’ την πτώση της ΕΣΣΔ) δεν αντισταθούν (μάλιστα στην Ελλάδα έστω την τελευταία στιγμή, διότι έχουμε φθάσει στα έσχατα), δεν βλέπω ποιος άλλος θα μπορούσε να το κάνει.

Προς τούτο, η αρραγής ενότητα των εργαζομένων είναι προϋπόθεση. Οσοι διασπούν τους εργαζόμενους διά του διαίρει και βασίλευε [γνωστού και ως κοινωνικού αυτοματισμού (!)] τη δουλειά τους κάνουν. Επιδιώκουν τη διαρκή εξομοίωση όλων προς τα κάτω. Εκείνοι, όμως, που ως προϋπόθεση της ενότητας των εργαζομένων βάζουν την ταύτιση των στρατηγικών στόχων της κάθε πολιτικής δύναμης που τους εκφράζει, συντελούν στην καθήλωση όλων μας.

Η κυβέρνηση αυτή αντιμετωπίζει (δηλαδή εμείς υφιστάμεθα) καθημερινώς τις προγραμματισμένες καταστροφές - ήτοι αυτές που έχει συμφωνήσει να μας επισυμβούν διά των μνημονίων. Αντιμετωπίζει όμως, επίσης καθημερινώς, και απρογραμμάτιστες καταστροφές, «παράπλευρες» και «ασύμμετρες». Απότοκες βεβαίως των προγραμματισμένων καταστροφών οι απρογραμμάτιστες, δεν σημαίνει ότι δεν αποσταθεροποιούν ακόμα περισσότερο ένα ήδη χαοτικό σκηνικό. Υπ’ αυτήν την έννοια ο χρόνος λειτουργεί υπέρ τους - και για αυτό τον αγοράζουν με ψέματα για success story, έξοδο απ’ το μνημόνιο και τα συναφή.

Μια στοιχειώδης ενότητα της Αριστεράς, χωρίς κανένα απ’ τα κόμματα που την εκφράζουν να απαρνηθεί την ταυτότητα και τους στόχους του, θα είχε δώσει τέλος σ’ αυτήν τη φάρσα που προκάλεσε και διαχειρίζεται την τραγωδία μας...

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ**

Στο αριστερό κίνημα έχουν γίνει πολλές συζητήσεις διαχρονικά για το περιεχόμενο του «εναλλακτικού προγράμματος» της Αριστεράς ενώ υπάρχουν ποικίλες ιστορικές εμπειρίες στην προσπάθεια υλοποίησης του. Κατά κανόνα, είτε λόγω αντικειμενικών αιτίων (βαθμός ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων), είτε λόγω υποκειμενικών δυσκολιών (επίπεδο ανάπτυξης του αριστερού κινήματος), γινόταν διάκριση μεταξύ «άμεσων» και «μακροπρόθεσμων» στόχων, «μίνιμουμ» και «μάξιμουμ» αιτημάτων, «εκλογικών προγραμμάτων» και «προγραμμάτων στρατηγικής» κοκ.

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ  

Στη φιλολογία των αριστερών «προγραμμάτων» εκτός τις πιο πάνω προσεγγίσεις, υπάρχει επίσης και η έννοια του «μεταβατικού προγράμματος», την οποίαν πρώτος επεξεργάστηκε ο Λένιν τις παραμονές της Οκτωβριανής Επανάστασης. Στην μπροσούρα «Η καταστροφή που μας απειλεί και πώς να την αντιμετωπίσουμε» ο Λένιν λαμβάνοντας υπ’ όψη τις συνθήκες βαθιάς κρίσης και εξαθλίωσης του λαού εξ’ αιτίας του πολέμου, τόνιζε την ανάγκη εφαρμογής από μια σοσιαλιστική κυβέρνηση δέσμης ριζοσπαστικών μέτρων που παρ’ ότι δεν είχαν καθαρά σοσιαλιστικό χαρακτήρα, άνοιγαν δρόμο στη σοσιαλιστική προοπτική. Αργότερα η έννοια του μεταβατικού προγράμματος εμπλουτίστηκε από τον Τρότσκι (1938) και άλλους μαρξιστές.

Στην ουσία το «μεταβατικό πρόγραμμα» συνίσταται από στόχους και μέτρα, σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, που συνδέουν άμεσους με απώτερους στρατηγικούς στόχους. Ειδικότερα στις συνθήκες της σημερινής Ελλάδας, το «μεταβατικό πρόγραμμα» θα πρέπει να κατανοηθεί ως «όχημα» προοδευτικής εξόδου από την κρίση με προώθηση ριζοσπαστικών αλλαγών και στόχο την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και την ανάκαμψη της οικονομίας. Ταυτόχρονα το μεταβατικό πρόγραμμα είναι για την Αριστερά πολιτική «ταξικών συμμαχιών» για αλλαγή των κοινωνικών-πολιτικών συσχετισμών υπέρ της σοσιαλιστικής προοπτικής. Επίσης είναι ριζοσπαστικές «ποσοτικές αλλαγές» που στην κίνηση και ανάπτυξη τους οδηγούν σε νέα «ποιότητα» κοινωνικών σχέσεων. Τέλος σηματοδοτεί ριζοσπαστικές αλλαγές στις λειτουργίες και χαρακτήρα του κράτους, με την εξασφάλιση ουσιαστικής συμμετοχής των εργαζόμενων στα κέντρα λήψης των αποφάσεων και την εφαρμογή κοινωνικού έλεγχου στη διαδικασία επιλογής και υλοποίησης των στόχων του προγράμματος.

ΤΟ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Ειδικότερα στο πεδίο της οικονομίας το μεταβατικό πρόγραμμα μιας αριστερής κυβέρνησης στη χώρα μας με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τα άμεσα μέτρα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, συνδέεται με την προώθηση της παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας, την αύξηση του εθνικού εισοδήματος (παραγωγή νέας αξίας) και δραστική μείωση της ανεργίας. Ένα τέτοιο πρόγραμμα προϋποθέτει την ακύρωση Μνημονίων και εφαρμοστικών νόμων που έχουν επιβάλλει κατά παράβαση του Συντάγματος κυβέρνηση και τρόϊκα, διαγραφή μεγαλύτερου μέρους του χρέους, δημόσια ιδιοκτησία τραπεζών, πάταξη φοροδιαφυγής-φοροκλοπής-φοροαποφυγής και της τεράστιας «διαφθοράς» και «διαπλοκής» μεταξύ οικονομικής και πολιτικής ελίτ και «βαρόνων» των media.

Συνεπάγεται επίσης επαναφορά των βιώσιμων ΔΕΚΟ στο δημόσιο και επέκταση τους σε στρατηγικούς τομείς, κατάργηση προνομίων της ολιγαρχίας και ολιγοπωλιακών-μονοπωλιακών δομών, έλεγχο ασυδοσίας των πολυεθνικών και περιορισμό της δράσης τους, στήριξη ΜΜ-Επιχειρήσεων και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αποκατάσταση και διεύρυνση εργασιακών δικαιωμάτων, στήριξη της αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων, δωρεάν παροχή σύγχρονων υπηρεσιών υγείας, παιδείας, πρόνοιας, σταδιακή κοινωνικοποίηση βασικών μέσων παραγωγής και συμμετοχή των άμεσων παραγωγών στη διεύθυνση τους, κά.

Ωστόσο η Ελλάδα από πλευράς διεθνούς περιβάλλοντος, δεν βρίσκεται σε «κενό βαρύτητας» αλλά της έχουν επιβάλει το «στενό κορσέ» της ευρωζώνης.! Το μεταβατικό πρόγραμμα από τη φύση του είναι σε σύγκρουση με τη «νεοφιλελεύθερη ψυχή» της ΟΝΕ, ιδιαίτερα τους νέους «πυλώνες» (EFSF/EMS, Δημοσιονομικό Σύμφωνο, Τραπεζική Ένωση, 6μηνα συντονισμού, κά). Το αποτέλεσμα είναι η επιβολή πλέγματος ελέγχων και εμποδίων και ένα καθολικότερο σύστημα δεσμεύσεων που αμφισβητεί σε «πλάτος» και «βάθος» την εθνική και την λαϊκή κυριαρχία. Κατά συνέπεια η πίεση διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους με διακοπή πληρωμής τοκοχρεολυσίων, εμπεριέχει πιθανή διακοπή παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ. Η παραβίαση επίσης του «δημοσιονομικού συμφώνου» (ύψος ελλείμματος, κά), σημαίνει επιβολή προστίμων και πιθανή παρακράτηση κοινοτικών κονδυλίων. Από την άλλη η δημόσια ιδιοκτησία τραπεζών και η χρηματοδότηση της οικονομίας με αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια, είναι πιθανό να οδηγήσει σε άρνηση παροχής ρευστότητας από ΕΚΤ και αμφισβήτηση όρων χορήγησης δανείων. Επίσης η παροχή κονδυλίων του ΕΣΠΑ για στήριξη σχεδίων «παραγωγικής ανασυγκρότησης» γίνεται μόνο κατόπιν έγκρισης τωνοργάνων της ΕΕ, ενώ επιβολή ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίων για αντιμετώπιση ενός εκβιαστικού bank run, βρίσκεται σε ευθεία αντιπαράθεση με πλαίσιο ΟΝΕ. Τέλος στην ανάπτυξη οικονομικής συνεργασίας με άλλες χώρες (πχ. ενεργειακό), υπάρχει έμμεσο πλέγμα εμποδίων και περιορισμών από πολιτικές ΕΕ, κά.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Με βάση τα παραπάνω μια Αριστερή Κυβέρνηση έχει σχηματικά τρεις επιλογές:α) Εγκατάλειψη ριζοσπαστικών αιχμών και οι όποιες αλλαγές να κινηθούν εντός «ορίων ανοχής» της ευρωζώνης, με τελικό αποτέλεσμα … «αριστερή παρένθεση». β) Προσωρινή αναστολή ριζοσπαστικών μέτρων μέχρι αλλαγής συσχετισμών και ανάδειξη αριστερών κυβερνήσεων σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης. Ωστόσο η συγκεκριμένη επιλογή παραγνωρίζει την «ασύμμετρη» ανάπτυξη του αριστερού κινήματος και καταλήγει στην «επ’ αόριστο» παραμονή «εντός των τειχών» της ευρωζώνης μέχρι την αλλαγή των γενικότερων πολιτικών συσχετισμών που μοιραία οδηγεί σε εγκατάλειψη των ριζοσπαστικών μέτρων. γ) Προώθηση του μεταβατικού προγράμματος, με ανάκτηση των βασικών μοχλών οικονομικής πολιτικής (δημοσιονομικής, συναλλαγματικής, πιστωτικής, κλπ) και την ενεργητική στήριξη του ελληνικού λαού και την αλληλεγγύη των λαών, ίσως και χωρών της ΕΕ. Η εμφάνιση βραχυπρόθεσμων δυσκολιών, το βάθος και η ένταση τους, θα εξαρτηθεί από τη συμφωνημένη ή μη, αποδέσμευση της χώρας από ευρωζώνη.

Ωστόσο δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η βιωσιμότητα της ευρωζώνης και ευρώ είναι «από χέρι» προβληματική, ανεξάρτητα από το ελληνικό πρόβλημα. Έχει πλέον αποδειχτεί ότι η ΟΝΕ αποτελεί σαθρό και αντιδραστικό οικοδόμημα, ιδιαίτερα με τους νέους πυλώνες που δημιούργησε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουν ως προωθητική δύναμη, τις ευρωπαϊκές πολυεθνικές και «εν γένει» τις χρηματιστικές ελίτ των ισχυρών χωρών, με αποτέλεσμα οι αποφάσεις των οργάνων της να λαμβάνονται στη βάση της ισχύος και του ανταγωνισμού με ιδεολογική σημαία το νεοφιλελευθερισμό. Στην ουσία η ΟΝΕ έχει θέσει «εκτός νόμου» όχι μόνο το Μαρξ …αλλά και τον Κέυνς.! Το έλλειμμα βιωσιμότητας δεν αφορά μόνο την περιφέρεια αλλά και χώρες του κέντρου (Γαλλία, Ιταλία), γεννώντας έντονες συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις. Δεν είναι τυχαία η φράση του πρωθυπουργού της Αγγλίας Cameron, στη σύνοδο του Ιουνίου ‘14 ο οποίος δήλωσε ότι, η ΕΕ είναι «too big, too bossy, too bureaucratic, too interfering (πολύ μεγάλη, πολύ δεσποτική, πολύ γραφειοκρατική και πολύ παρεμβατική).

Η ΟΝΕ δεν δίνει βιώσιμες απαντήσεις στην τάση διεθνοποίησης των οικονομιών ούτε με όρους κεφαλαίου, εν αντιθέσει με τις χαλαρές μορφές ολοκλήρωσης τύπου ΕΟΚ ή «ζώνες ελευθέρων ανταλλαγών» που έχουν αρκετούς «βαθμούς ελευθερίας» για άσκηση κυριαρχίας από τα εθνικά κράτη. Κατά συνέπεια η επιβίωση της ευρωζώνης είναι προβληματική. Τα πιθανά «σενάρια» για το μέλλον της είναι: Α) Συντεταγμένη επιστροφή στα εθνικά νομίσματα και Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (ΕΝΣ). Β) Ομοσπονδιακή συγκρότηση τύπου ΗΠΑ και Γ) Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ευρώπης. Η κάθε μία εκδοχή έχει ιδιαίτερες δυσκολίες και δυνατότητες και δεν είναι η στιγμή για αναλυτική εξέταση τους. Ωστόσο το κρίσιμο ερώτημα προβάλλει είναι: Τι κάνει μια Αριστερή Κυβέρνηση (στην Ελλάδα ή άλλη χώρα της ευρωζώνης), όταν αναλάβει τη διακυβέρνηση; Προχωρά στο πρόγραμμα της ή αναμένει λύσεις απ’ έξω; Ασφαλώς και πρέπει να προχωρήσει ασκώντας το αναφαίρετο δικαίωμα της εθνικής κυριαρχίας με στήριξη του λαού, υπολογίζοντας τις προφανείς δυσκολίες στην προώθηση του προγράμματος έχοντας «αρχή» και «τέλος» τα συμφέροντα του λαού.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΙΣΟΤΙΜΩΝ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΕΠΩΦΕΛΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Η απάντηση της Αριστεράς στις τάσεις διεθνοποίησης της οικονομικής ζωής, δεν είναι ασφαλώς η «εθνική περιχαράκωση» τύπου Mari Le Pen, ούτε ο νεοφιλελεύθερος κοσμοπολιτισμός του χρηματιστικού κεφαλαίου. Παραμένει πάντα επίκαιρη η μεθοδολογική παρατήρηση του Λένιν, ότι στη θεώρηση των διεθνών σχέσεων μεταξύ καπιταλιστικών χωρών, δρουν αντίρροπες τάσεις. Οι «κεντρομόλες» και οι «κεντρόφυγες», η τάση για «συνεργασία» και η τάση για «αντιπαράθεση». Το πλαίσιο προσέγγισης των διεθνών σχέσεων από μια αριστερή κυβέρνηση ιδιαίτερα των οικονομικών, είναι πολυδιάστατη, ανεξάρτητη και φιλειρηνική εξωτερική πολιτική, ισότιμης οικονομικής συνεργασίας και αμοιβαίου οφέλους με όλες τις χώρες.

Κατά συνέπεια η ανάκτηση βασικών μοχλών άσκησης της οικονομικής πολιτικής, δεν συνεπάγεται διακοπή των σχέσεων με τις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά επαναθεμελίωση τους σε ισότιμη βάση. Ειδικότερα συνεπάγεται διατήρηση και διεύρυνση της συνεργασίας με τις χώρες-μέλη της ΕΕ και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς τις χώρες της ευρύτερης περιοχής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής. Ανάπτυξη επίσης των σχέσεων συνεργασίας με τις αναδυόμενες οικονομίες, ιδιαίτερα των χωρών BRICS (Βραζιλίας-Ρωσίας-ινδίας-Κίνας-Ν.Αφρικής), καθώς και των χωρών που συμμετέχουν σε προοδευτικές περιφερειακές ολοκληρώσεις τύπου ALBA Λατινικής Αμερικής.

Παράλληλα ενίσχυση της κοινής δράσης των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στην ΕΕ, ιδιαίτερα με χώρες του ευρωπαϊκού νότου, για δημιουργία προϋποθέσεων επαναθεμελίωσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος με όρους λαών και εργαζόμενων. Ανάπτυξη επίσης της αλληλεγγύης των λαών και προοδευτικών κινημάτων στις άλλες χώρες της Ευρώπης και όλου του κόσμου, στη βάση της ειρηνικής συμβίωσης, ισότιμης συνεργασίας, αποκλεισμό ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και σεβασμό του διεθνούς δικαίου. Το έδαφος υπέρβασης των εθνικών κρατών και η δημιουργία μιας παγκόσμιας κοινότητας λαών και εθνών, δεν θα γίνει στη βάση της καταπίεσης και εκμετάλλευσης των εξαρτημένων και αδύναμων χωρών από τις ισχυρές, αλλά στη βάση της ισότιμης συνεργασίας και της άνθισης τους.

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ

Η πιο πάνω θεώρηση έχει ως βάση αφετηριακές ιδέες των ιδρυτών της θεωρίας του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, Μαρξ-Ένγκελς. Οι ιστορικές ωστόσο απόπειρες υπέρβασης του καπιταλισμού άφησαν πίσω τους «ανοικτούς λογαριασμούς» με την Ιστορία, γεγονός που επιβάλλει αναστοχασμούς στη βάση της «διαλεκτικής άρνησης». Το σύνθημα «σοσιαλισμός με ελευθερία και δημοκρατία» σηματοδοτεί κάτι αλλά δεν είναι ανεπαρκές για προσδιορισμό του «ιστορικά αναγκαίου».!

Η κρίση και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, η συγκέντρωση εισοδήματος και πλούτου σε λιγότερα χέρια, η αμφισβήτηση θεμελιωδών πολιτικών, κοινωνικών δικαιωμάτων, κά, επαναφέρουν στο προσκήνιο το παλιό δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Παρ’ ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για εκτεταμένες αναλύσεις και προβληματισμούς, κρίνουμε αναγκαίο να φέρουμε στο προσκήνιο θεμελιακές ιδέες που αποτελούν προϋπόθεση κίνησης της κοινωνίας προς το μέλλον. Συγκεκριμένα:

-Κοινωνική ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής, προγραμματισμένη ανάπτυξη και ελεγχόμενη χρήση μηχανισμού αγοράς για αποτελεσματική διεύθυνση και ανάπτυξη της οικονομίας.

-Ελευθερία έκφρασης και προωθημένες μορφές άμεσης και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με ουσιαστική συμμετοχή των εργαζόμενων στη διεύθυνση των οικονομικών και κοινωνικών υποθέσεων.

-Κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, καθώς και κάθε διάκρισης φυλής, φύλου, εθνότητας, θρησκεύματος, χρώματος, κά.

-Εξασφάλιση πλήρους δημιουργικής απασχόλησης και δωρεάν κάλυψης θεμελιωδών κοινωνικών αναγκών για όλους του πολίτες.

-Κατανομή εισοδήματος με βάση την προφορά του καθενός στην παραγωγή των υλικών και πνευματικών αγαθών.

-Πολιτιστική ανάπτυξη, ελεύθερη πνευματική δημιουργία, αύξηση ελεύθερου χρόνου και ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας καθενός.

-Πολιτική ισότιμης συνεργασίας χωρών και λαών, αλληλεγγύη και ειρηνική επίλυση διαφορών, εκδημοκρατισμός διεθνών οργανισμών, προώθηση της ιδέας μιας παγκόσμιας κοινότητας λαών και εθνών.

-Προστασία της φύσης και της βιοποικιλότητας, ειρηνική αξιοποίηση επιτευγμάτων επιστήμης και τεχνολογίας, με σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον.

* Ο Γιάννης Τόλιος είναι διδάκτωρ οικονομικών επιστημών, συντονιστής ΜΑΧΩΜΕ

*Βασικά σημεία της εισήγησης στο επιστημονικό συνέδριο του ΜΑΧΩΜΕ με θέμα: «Ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας, ταξική συνείδηση και πολιτική διαπάλη», στις 23.11.14, Ξενοδοχείο «Novus», Αθήνα.

ΠΗΓΗ: iskra.gr

Iskra: ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΥΜΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

H Iskra προς σφαιρικότερη ενημέρωση των αναγνωστών της παραθέτει, χωρίς σχόλια, αυτούσιο κείμενο – ρεπορτάζ του Αγγ. Κωβαίου από το «Βήμα της Κυριακής» (30/11), το οποίο αναφέρεται στις περίφημες συναντήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στο City του Λονδίνου καθώς και σε φερόμενες εκτιμήσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ γι΄αυτές τις συναντήσεις, για τις οποίες άλλα στελέχη του Κόμματος μας έλεγαν πως ουδέποτε αποφασίστηκαν από συλλογικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν ξέρουμε αν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης τρίβει τα χέρια του και για οτιδήποτε, όπως γράφει παρακάτω το κείμενο του Αγγ. Κωβαίου. Ξέρουμε, όμως, ότι οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαίωσαν όσο ποτέ την ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει σε ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης της πολιτικής, της κινηματικής του παρουσίας, του προγράμματος και οπωσδήποτε της εναλλακτικής του πρότασης και προοπτικής.

Οι αναγνώστες της Iskra ασφαλώς θα βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα από το κείμενο στο Βήμα της Κυριακής.

ΝΙΚΟΣ ΚΡΙΕΖΗΣ

«ΔΕΝ ΠΗΓΑΜΕ ΓΙΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ»

Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΩΒΑΙΟΥ*

Ο Π. Λαφαζάνης μπορεί να τρίβει τα χέρια του με ικανοποίηση. Πρώτον, επειδή οι συναντήσεις των Γ. Σταθάκη και Ι. Μηλιού με τους εκπροσώπους των αγορών στο Λονδίνο την προηγούμενη εβδομάδα, αν μη τι άλλο, δεν επιβεβαίωσαν την εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παρακάμψει τις διεθνείς επιφυλάξεις. Δεύτερον, επειδή οι επενδυτικοί κύκλοι του Σίτι γνωρίζουν πολύ καλά την ύπαρξη και τη δράση της «αριστερής αντιπολίτευσης» στον Αλ. Τσίπρα…

Η αντίληψη πάντως που διαμορφώθηκε μετά τις συναντήσεις αυτές, έστω και με εν πολλοίς αθέμιτα μέσα (όπως η διαρροή ενός email με προσωπικές εντυπώσεις), συνδυάστηκε με το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις κυβέρνησης – τρόικας στο Παρίσι και συνέθεσε μέσα σε λίγες μόλις ώρες μια εικόνα «εθνικού ναυαγίου».

Παρά τις αντιδράσεις, ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας έχει ήδη αξιολογήσει τα αποτελέσματα των επαφών του Λονδίνου. Και όπως μεταδίδουν συνομιλητές του, εκτιμά ότι οι συναντήσεις ήταν χρήσιμες. «Δεν θεωρώ ότι είχαμε κάποια αποτυχία στο Λονδίνο. Δεν πήγαμε για να δώσουμε εξετάσεις» φέρεται να δηλώνει και να σημειώνει: «Αυτές οι επαφές εντάσσονται σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης που έχει ξεκινήσει και βρίσκεται σε εξέλιξη. Είναι η διαπραγμάτευση της επόμενης κυβέρνησης, που έχει ήδη ξεκινήσει».

Την ίδια στιγμή οι συνομιλητές του εμφανίζονται ψύχραιμοι παρά την αναστάτωση που προκλήθηκε. «Σίγουρα δεν μας αφορά το γεγονός ότι το Μαξίμου προσπαθεί να παρουσιάσει τις συναντήσεις του Λονδίνου ως αποτυχημένες» λένε και συμπληρώνουν: «Αυτά είναι παιχνίδια και στρατηγικές τρομοκράτησης. Κάποιοι έχουν διαστρεβλώσει την ατμόσφαιρα που επικρατούσε για να αναπαράγουν την αβεβαιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ».

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ

Στον απόηχο της αναταραχής που δημιουργήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, ο κ. Τσίπρας, έχοντας ήδη επικοινωνήσει και με τους απεσταλμένους του στο Λονδίνο, εμφανίζεται καθησυχαστικός. Σε κατ΄ιδίαν συζητήσεις δηλώνει πως «θέλουμε να καταστήσουμε σαφές στους συνομιλητές μας στις ξένες αγορές – και γι’ αυτό κάνουμε αυτέ τις επαφές- ότι δεν θα υποβάλουμε σε κούρεμα το 17% του χρέους που ανήκει στον ιδιωτικό τομέα» και διευκρινίζει – για πρώτη φορά με τέτοια σαφήνεια: «Θα ζητηθεί διαγραφή μόνο στο χρέος που ανήκει στον επίσημο τομέα, μόνο στο θεσμικό χρέος».

Στο ίδιο πνεύμα εμφανίζεται πρόθυμος να διαλύσει «κάποιες υπερβολικές φήμες που κυκλοφορούν κάποιοι εκ του πονηρού», όπως χαρακτηριστικά λέει, «ότι δήθεν θα κάνουμε μονομερείς ενέργειες ή ότι είμαστε αποφασισμένοι να ιδρύσουμε τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία». Σε αυτό το πλαίσιο οι συνομιλητές του μεταφέρουν τη διάθεσή του να εξηγήσει: «Θέλουμε να συνομιλούμε με τις αγορές και πιστεύουμε ότι οι σοβαροί εκπρόσωποί τους θα εκτιμήσουν τις θέσεις μας».

Παρά ταύτα από το στενό περιβάλλον του διαμηνύεται: «Έχουμε επίγνωση πως οι αγορές θα παραμείνουν αυστηρές απέναντι στην Ελλάδα. Και θα παραμείνουν αυστηρές για όσο καιρό δεν θα υπάρχει κούρεμα του χρέους που ανήκει στον επίσημο τομέα. Και θα είναι εχθρικές όχι μόνο απέναντι στην Ελλάδα αλλά και απέναντι σε όλη την Ευρώπη. Ήδη οι αγορές αυτή τη στιγμή που μιλάμε δοκιμάζουν την Ελλάδα, όχι απλά τον Σαμαρά, που μάλλον τον έχουν ξεγράψει, αλλά κυρίως εμάς, που μας θεωρούν επερχόμενους».

ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ

Με το βλέμμα στραμμένο στις διαφαινόμενες εξελίξεις στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, ο κ. Τσίπρας επιμένει σε ένα σημείο: «Μην υπερτιμάτε τις δυνατότητες του Βερολίνου να κάνει ό,τι θέλει» λέει και επισημαίνει: «Το ερώτημα είναι απλό: Τι θα κάνει η Γερμανία αν μέσα στο 2015 εκλεγούν μια κυβέρνηση στην Ελλάδα και μια κυβέρνηση στην Ισπανία που θα αποφασίσουν ότι θα θέσουν τέρμα στη λιτότητα; Αν σπάσουν τον δικομματισμό στην Ισπανία οι Podemos και οι Σοσιαλιστές στηρίξουν, όπως έχουν πει, μια κυβέρνησή τους, η Μέρκελ τι θα πει;».

Ως προς το μεγάλο και διαρκές ερώτημα «τι θα πουν οι αγορές;», η εκτίμηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αυτό «θα εξαρτηθεί από τη διαπραγμάτευση μεταξύ κυβερνήσεων στο νέο ευρωπαϊκό σκηνικό που θα έχει δημιουργηθεί». Παράλληλα όμως διευκρινίζεται με ιδιαίτερη σαφήνεια και το εξής: «Είναι σίγουρο ότι εμείς σχεδιάζουμε το πρώτο διάστημα να κινηθούμε χωρίς δανεισμό από τις αγορές. Αυτό είναι το σχέδιό μας».

Το μεγάλο ερώτημα το οποίο τέθηκε πιεστικά προς τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ στις επαφές του Σίτι είναι τι θα γίνει με τις τράπεζες. «Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα έξι χρόνια τώρα “πληρώνει” τις τράπεζες» αναφέρει ο κ. Τσίπρας και σημειώνει: «Όλα γίνονται για να εξασφαλιστούν η ρευστότητα και η ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος. Άρα το τι θα γίνει με τις τράπεζες είναι το βασικό σκέλος της συνολικής διαπραγμάτευσης».

ΔΙΛΗΜΜΑ

ΟΛΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 180

Ως προς τις επικείμενες εξελίξεις, ο στενός κύκλος συνεργατών του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ επιμένει ότι θα επιτευχθεί τελικά συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα. «Δεν ξέρω πότε, αλλά ο Σαμαράς θα συμφωνήσει» φέρεται να δηλώνει στους συνεργάτες του ο Αλ. Τσίπρας.

Εκτιμά ότι το προσεχές διάστημα «θα καλλιεργηθεί κλίμα φόβου και σασπένς, κινδύνου και επέιγοντος» και ότι «εκεί θα επέλθει μια συμφωνία, που βέβαια θα είναι σκληρή, αλλά θα παρουσιαστεί ως σωσίβιο λίγο πριν το ναυάγιο και θα τεθεί το δίλημμα “ή παίρνεις το σωσίβιο ή πας στον πάτο”».

Υπό αυτό το πρίσμα βλέπει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και την επόμενη φάση των πολιτικών εξελίξεων. «Αυτή τη συμφωνία ο Σαμαράς θα την εντάξει στον σχεδιασμό για τους 180», εκτιμά και όπως μεταδίδεται από τον στενό του κύκλο η επόμενη κίνηση της κυβέρνησης θα είναι η εξής: «Θα πει: “Ορίστε, πετύχαμε και πάλι τη διάσωση, ψηφίστε Πρόεδρο της Δημοκρατίας”». Με βάση αυτά, η κυρίαρχη εκτίμηση στο στενό περιβάλλον του Αλ. Τσίπρα είναι πως «λογικά θα υπάρξει κάποια συμφωνία πριν από την ψηφοφορία για τον Πρόεδρο».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάντως, έπειτα από τις εξελίξεις της προηγούμενης εβδομάδας, παρουσιάζει το γεγονός ότι για πρώτη φορά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφανίζεται βέβαιος για την αδυναμία της σημερινής Βουλής να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μετριάζοντας κατά πολύ τους υπαινιγμούς του για την έκβαση της διαδικασίας. «Δεν ξέρω να θα συγκεντρώσει ή δεν θα συγκεντρώσει 180 η συγκυβέρνηση. Το σίγουρο είναι ότι γίνεται μεγάλη προσπάθεια για να τους συγκεντρώσει…» φέρεται να δηλώνει.

*Πηγή: Βήμα της Κυριακής, 30/11/14

ΠΗΓΗ: iskra.gr

ΤΑ ΝΕΑ ΔΥΣΒΑΣΤΑΚΤΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΧΟΤΖΑ!

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΝΕΕΣ ΤΡΟΪΚΑΝΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ - ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΑΒΒΑΤΙΑΤΙΚΟ E-MAIL ΤΗΣ!

ΜΕ ΠΡΑΞΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΑ ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΕΤΡΑ;

Μετά το σαββατιάτικο e-mail που έστειλε η κυβέρνηση στην τρόικα με το νέο συμπληρωματικό πακέτο μέτρων "κατεδάφισης", κρέμεται πλέον από τα χείλη των δανειστών και φτάνει στο σημείο να εκλιπαρεί για τη γρήγορη έλευση των τροϊκανών στην Αθήνα. Όμως, παρά τις σαρωτικές και επώδυνες αλλαγές στο Ασφαλιστικό και το νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο, παρά την αύξηση ακόμα και του χαμηλού ΦΠΑ, η τρόικα δεν κλείνει ακόμα με την κυβέρνηση ραντεβού στην Αθήνα!

Πολιτικοί αναλυτές τόνιζαν στην Iskra,ότι το νέο συμπληρωματικό πακέτο μέτρων που έστειλε η παραδομένη συγκυβέρνηση στην τρόικα στο πλαίσιο των νέων αξιώσεων των δανειστών, αποτελεί τη χαριστική βολή στην ελληνική οικονομία και κοινωνία . Τόνιζαν ,δε, πως η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα κάνει τα πάντα προκειμένου να «εξευμενίσει» την τρόικα των δανειστών.

Από όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα, ιδιαίτερη θέση κατέχουν τα σενάρια για την αλλαγή του καθεστώτος του ΦΠΑ με δραματικές αυξήσεις συντελεστών , καθώς και οι περικοπές συντάξεων με δυσμενείς αλλαγές στα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης. Παράλληλα, στις απαιτήσεις των δανειστών και στις προθέσεις της κυβέρνησης εντάσσονται τόσο η άμεση εφαρμογή του λεγόμενου «ενιαίου μισθολογίου» όσο και στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Τo "πακέτο" με τις θέσεις της συγκυβέρνησης που περιλαμβάνουν τα μέτρα-φωτιά, εστάλη στην τρόικα το βράδυ του Σαββάτου (29/11), με σκοπό να "γεφυρωθεί το (δήθεν) χάσμα" μεταξύ τους και να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση... Η κυβέρνηση σε αναμμένα κάρβουνα περιμένει, σύμφωνα με πληροφορίες του ημερησίου τύπου, από ώρα σε ώρα τις απαντήσεις – νέες απαιτήσεις (;) της τρόικας στο e-mail που εστάλη το Σαββατόβραδο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, δε, η τρόικα θα επιμένει στηννέα περικοπή συντάξεων ( περικοπές 15-20% στις κύριες συντάξεις από 1/1/2015) , αλλά το Ελεγκτικό Συνέδριο ζήτησε με απόφασή του αποκατάσταση στα επίπεδα του 2012 για ενστόλους , πανεπιστημιακούς και διευθυντές του ΕΣΥ!

Ημέρες των παθών θα είναι, λοιπόν, αυτές για την κυβέρνηση που όσο και αν προσπαθεί να δώσει έναν τόνο αισιοδοξίας (βλ. Δηλώσεις Σαμαρά στο Ναύπλιο: “οι σκληρές ώρες που περνάει ο ελληνικός λαός ,δεν θα διαρκέσουν ακόμα πολύ”), δείχνει και η ίδια τρομαγμένη από τις ατέρμονες συζητήσεις με την τρόικα πάνω σε ένα ατελείωτο κατάλογο βάρβαρων μέτρων! Άλλωστε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε άρθρο του στο “Έθνος της Κυριακής” στην προσπάθειά του να καθησυχάσει έβαλε σε βαθύ προβληματισμό τους αναγνώστες: “το πιο πυκνό σκοτάδι είναι λίγο πριν χαράξει”, τόνισε, επιβεβαιώνοντας ότι ζούμε στο πιο πυκνό μνημονιακό σκοτάδι!

ΑΥΞΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ 6,5% ΣΕ 10% - 13% ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΙΩΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΦΠΑ

Δραματικές αυξήσεις στις τιμές των εφημερίδων, των βιβλίων αλλά και των θεάτρων και των ξενοδοχείων θα επιφέρει αυτόματα η αύξηση του χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ από 6.5% σε 10% ή και 13%, όπως σχεδιάζει να προτείνει η κυβέρνηση στην Τρόικα.

Με την αύξηση του μειωμένου συντελεστή, αυτόματα οι λιανικές τιμές των προϊόντων που υπάγονται σε αυτόν θα ανατιμηθούν σημαντικά.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Την κατάργηση του ειδικού καθεστώτος ΦΠΑ για τα νησιά του Αιγαίου ετοιμάζει η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να πειθαρχήσει στις απαιτήσεις της τρόικας για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού του 2015.

Μέχρι σήμερα, ο ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου είναι μειωμένος κατά 30% ανά κατηγορία συντελεστή. Η κατάργηση της μείωσης αυτής, θα οδηγήσει σε ισχυρές ανατιμήσεις σε όλο το φάσμα των αγαθώς και των υπηρεσιών, από τα τρόφιμα μέχρι το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό. Μάλιστα, υπολογίζεται ότι οι τιμές στα νησιά του Αιγαίου θα ανατιμηθούν έως και 6% επηρεάζοντας άμεσα και αρνητικά τις ζωές των κατοίκων τους.

ΑΥΞΗΣΗ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ

Μπορεί μεταξύ 2009 και 2014 ο συντελεστής του Ειδικού Φόρου Καταναλώσεως (ΕΦΚ) στα τσιγάρα να αυξήθηκε κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες και η συνολική φορολογική επιβάρυνση στα τσιγάρα να πλησιάζει πλέον το 86% της μέσης σταθμισμένης λιανικής τιμής τους, ωστόσο η κυβέρνηση αναζητά «σίγουρα» έσοδα και η αύξηση της φορολόγησης των καπνικών είναι στις προτάσεις που φαίνεται να έχει καταλήξει.

Τα έσοδα που έχουν προϋπολογιστεί το 2015 από τον ΕΦΚ στα προϊόντα καπνού είναι 2,24 δισ. ευρώ, ενώ από τον ΦΠΑ στα προϊόντα καπνού αναμένονται 646 εκατ. ευρώ. Ενδεχόμενη νέα αύξηση του ΕΦΚ στα τσιγάρα εκτιμάται πως θα μπορούσε να εισφέρει περίπου 180 εκατ. ευρώ, αυξάνοντας στα 2,4 δισ. ευρώ τον ετήσιο στόχο εσόδων για το 2015.

Πρόσφατη έρευνα του ΙΟΒΕ έχει καταδείξει πως λόγω της αυξημένης φορολόγησης των καπνικών προϊόντων η νόμιμη αγορά καπνικών προϊόντων την περίοδο 2009-2013 ακολουθεί συνεχή πτωτική πορεία, με τη συνολική μείωση του όγκου πωλήσεων να φτάνει το 36% και της αξίας πωλήσεων το 52%.

ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΧΟΤΖΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΦΠΑ ΣΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ(;)

Δεν είναι ακόμα κάτι οριστικό σχετικά με την αύξηση του ΦΠΑ στα φάρμακα! Πολιτικοί αναλυτές τόνιζαν, ότι μια τέτοια αρνητική εξέλιξη θα επιφέρει όχι μόνο αύξηση του κόστους περίθαλψης για τους πολίτες, αλλά σε μια εποχή που εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες έχουν μείνει ανασφάλιστοι θα αρθεί ένα ακόμη αδιαπέραστο εμπόδιο για την πρόσβαση τους στο δημόσιο αγαθό της υγείας.

Πάντως οι ίδιοι αναλυτές τόνιζαν, πως η κυβέρνηση είναι πιθανόν να μην προχωρήσει στην αύξηση του ΦΠΑ στα φάρμακα παρά τις αναφορές στα δημοσιεύματα του Σαββατοκύριακου, πιστεύοντας ότι το κόλπο του Χότζα θα πιάσει και πάλι!

Την ίδια λογική , δε, ακολουθεί η συγκυβέρνηση και στο Ασφαλιστικό! Προσπαθεί να περάσει την άποψη ότι οι αλλαγές είναι δυσμενέστερες από αυτές που τελικά θα εφαρμοστούν , με στόχο να αποδείξει ότι διαπραγματεύθηκε, δήθεν, σθεναρά και πέτυχε να μειώσει τις δυυσμενείς επιπτώσεις για την πληττόμενη από τις μνημονιακές νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές της κοινωνική πλειοψηφία!

Στελέχη της ριζοσπαστικής Αριστεράς τόνιζαν, ότι το παζάρι κυβέρνησης – τρόικας θα οδηγήσει σε μια υποτιθέμενη “χρυσή τομή” με μόνους χαμένους, τελικά, τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους!

ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, ΜΕΙΩΣΗ 20% - ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΒΑΘΙΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ

Πάντως, όπως και να έχει, η τρόικα φέρεται να απαιτεί άμεσα να ισχύσει το μέτρο της αύξησης του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 62 έτη, που είχε αποφασιστεί από την κυβέρνηση να ισχύσει από το 2020.

Με αυτόν τον τρόπο καταργούνται άμεσα όλες οι δυνατότητες που υπήρχαν για συνταξιοδότηση πρίν το 62 έτος της ηλικίας, ενώ παράλληλα αυξάνεται δραματικά ο ελάχιστος αριθμός ετών ασφάλισης από 15 σε 21,5 έτη. Το μέτρο αυτό θα θίξει άμεσα κυρίως γυναίκες εργαζόμενες στο δημόσιο, μητέρες ανηλίκων καθώς και εργαζόμενους σε ΔΕΚΟ και τράπεζες. Το μέτρο αυτό μάλιστα αναμένεται να επεκταθεί και στους ενστόλους.

Παρόλο που η κυβέρνηση προσπάθησε να εμφανίσει τις αλλαγές στο συνταξιοδοτικό ως απλά διαδικαστικές, έγινε τελικά φανερό ότι ανατρέπεται ολόκληρο το σύστημα μετά από απαίτηση των δανειστών.

Η νεά "φιλοσοφία" του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος θα βασίζεται στη μηδενική κρατική επιχορήγηση. Έτσι, δημιουργείται η ανάγκη δραματικών περικοπών, που θα επιτευχθούν μέσω της αλλαγής-μείωσης των συντελεστών υπολογισμού της κύριας σύνταξης από την αρχή του νέου έτους, την καθιέρωση ενιαίων όρων ασφάλισης για όλους καθώς και την διοικητική "ενοποίηση" των συνταξιοδοτικών φορέων στα πρότυπα του ΕΟΠΥΥ.

Και σαν να μην έφτανε μόνο ότι οι εργαζόμενοι θα αναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι τα γεράματα για να λάβουν σύνταξη, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είναι αποφασισμένη να πάρει άμεσα ταμειακά μέτρα περικόπτοντας και ότι έχει απομείνει από τις συντάξεις.

Χαρακτηριστικό είναι πως κυβέρνηση και τρόικα προσδοκούν να "αντλήσουν" περίπου 1 δις ευρώ από τις μειώσεις που θα επιβληθούν στις συντάξεις, ενώ υπολογίζεται πως όταν εφαρμοστούν οι νέοι συντελεστές αναπλήρωσης και για τα δύο τμήματα της σύνταξης ( εισφορές προ του 2011 και μετά το 2015) η μείωση των συντάξεων θα φθάσει το 20%.

Για παράδειγμα, στον ΟΑΕΕ αποφασίστηκε μείωση των συντάξεων κατά 20%, με ταυτόχρονη μείωση και των εισφορών. Μάλιστα, βέβαιο θεωρείται τουλάχιστον το «πάγωμα» των συντάξεων μέχρι το 2017.

Τέλος, όσον αφορά το ΕΚΑΣ, έχει αποφασιστεί να τεθούν «αυστηρά εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια» ώστε να καταργηθεί ουσιαστικά στην πράξη χωρίς να ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων.

ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ «ΕΝΙΑΙΟΥ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟΥ» - ΨΑΛΙΔΙ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΩΝ Δ. ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

Την ίδια στιγμή, η τρόικα για να επιστρέψει ζητά από την πρωτοχρονιά του νέου έτους μειώσεις μισθών για όλες τις κατηγορίες στο Δημόσιο, μέσω της εφαρμογής του ενιαίου μισθολογίου, που η κυβέρνηση υπολόγιζε να θέσει σε καθολική εφαρμογή από το 2016.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν δει το φώς της δημοσιότητας, η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει να κοπεί ολόκληρο το ποσό της "προσωπικής διαφοράς" των δημοσίων υπαλλήλων που οι αποδοχές τους υπερβαίνουν από 80 έως και 690 ευρώ το μήνα τις "οροφές" του ενιαίου μισθολογίου.

Παράλληλα, σαν να μην έφτανε μόνο το ψαλίδι στους μισθούς, θα καθιερωθεί και ένας νέος "εισαγωγικός μισθός" για το Δημόσιο, ο οποίος θα εξοιμειώνεται με τις αντίστοιχες αμοιβές του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή μισθοί πείνας των 600 περίπου ευρώ...

Συγκεκριμένα, έχει συμφωνηθεί, για τους νεοεισερχόμενους στο Δημόσιο οι μισθοί να διαμορφώνονται ως εξής:

1. Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης: 684 ευρώ

2. Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης: 752 ευρώ

3. Τεχνολογικής Εκπαίδευσης: 889 ευρώ

4. Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης: 957 ευρώ

Συφωνήθηκε ακόμη να περικοπούν τα κονδύλια των "έξτρα αμοιβών" που αφορούν ουσιαστικά έξοδα που βαρύνουν τους υπαλλήλους κατά την διάρκεια της υπηρεσίας τους, όπως οδοιπορίκα. Περικοπή θα υπάρξει επίσης και στις υπερωρίες σε όλες τις ΔΕΚΟ και τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου.

Υπενθυμίζεται, πως παράλληλα με την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, θα υπάρξουν και «αλλαγές» στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Συγκεκριμένα η τρόικα απαιτεί να προβλεφθεί με νόμο η ανταπεργία (λοκ άουτ) μέσω αλλαγής στον αστικό κώδικα, καθώς και αντιδραστικές αλλαγές στον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των συνδικάτων.

ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ: ΑΚΥΡΩΣΗ ΠΕΡΙΚΟΠΩΝ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΕΝΣTΟΛΩΝ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ , ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ ΤΟΥ ΕΣΥ!

Και ενώ η τρόικα ζητάει νέες περικοπές , η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου έκρινε αντισυνταγματικές τις αναδρομικές περικοπές των συντάξεων των ένστολων όλων των σωμάτων, των πανεπιστημιακών καθηγητών και των διευθυντών γιατρών του ΕΣΥ , ζητώντας παράλληλα από το ΓΛΚ (Γενικό Λογιστήριο του Κράτους) την επαναφορά τους στα επίπεδα του 2012. Όπως είναι γνωστό, οι περικοπές στις συντάξεις των ένστολων όλων των Σωμάτων (στρατιωτικών, αστυνομικών, λιμενικών, πυροσβεστών κ.λπ.) και των ειδικών μισθολογίων, όπως είναι των καθηγητών των ΑΕΙ και των γιατρών διευθυντών του ΕΣΥ έγιναν κατά τις επιταγές του πλαισίου του Ν. 4093/2012. Αναλυτικότερα:

Σε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δημοσιονομικού Δικαστηρίου, έκρινε αντισυνταγματική, παράνομη και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) την κυβερνητική πράξη αναδρομικού περιορισμού των συντάξεων των στρατιωτικών που έγινε τον Αύγουστο του 2012.

Μάλιστα, στην περίπτωση των συνταξιούχων ένστολων η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου σχεδόν ομόφωνα (27 υπέρ και 2 κατά) αποφάνθηκε ότι ο νόμος 4093/2012 (Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013−2016) καταργήθηκε με τον νεότερο πρόσφατο Ν. 4307/2014, κρίνοντας ότι η κυβερνητική πράξη περιορισμού των συντάξεων των ενστόλων δεν έχει «νόμιμο έρεισμα και είναι άνευ αντικειμένου».

Παράλληλα, οι περικοπές των συντάξεων των ενστόλων παραβιάζουν επιπρόσθετα και το πρώτο πρόσθετο πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ, καθώς δεν προκύπτει από κάποιο στοιχείο ότι η αναδρομική μείωση των συντάξεων υπαγορεύτηκε από λόγους γενικότερου δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος.

Τελικά, το Ελεγκτικό Συνέδριο ακύρωσε την κυβερνητική απόφαση που μείωσε το ύψος των συντάξεων και διαβίβασε απευθείας στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους εντολή για άμεση αναπροσαρμογή των συντάξεων στα προ του Αυγούστου 2012 επίπεδα, επιστρέφοντας άμεσα στους συνταξιούχους ένστολους τα ποσά των συντάξεών τους που παρακρατήθηκαν μέχρι τώρα.

Αντισυνταγματικές κρίθηκαν και οι αναδρομικές περικοπές των συντάξεων που έγιναν τον Αύγουστο του 2012, βάσει του Ν. 4093/2012, στους συνταξιούχους πανεπιστημιακούς καθηγητές (του Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων) και στους γιατρούς διευθυντές του ΕΣΥ, σύμφωνα με την Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Με πλειοψηφία 21 υπέρ και 8 κατά, σε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών η Ολομέλεια έκρινε ότι οι περικοπές των συντάξεων παραβιάζουν τις διατάξεις του Συντάγματος που κατοχυρώνουν την ισότητα, την αναλογικότητα, την αξιοκρατία και την ιδιοκτησία.

Οι δύο αυτές κατηγορίες συνταξιούχων (καθηγητές και γιατροί) ζητούσαν να κηρυχθούν αντισυνταγματικές οι μειώσεις που επέφερε στις συντάξεις τους αναδρομικά από 01-08-12 μέχρι σήμερα ο Ν. 4093/2012.

ΜΕ ΠΡΑΞΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΑ ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΕΤΡΑ;*

Σκέψεις για κατάρτιση Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (!) στην οποία θα περιληφθούν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που θα συμφωνήσει τελικά η κυβέρνηση με την τρόικα φέρεται να κάνει το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο.

Αν και το πρόσχημα που επικαλούνται οι εισηγητές της σχετικής πρότασης είναι η ενδεχόμενη διακοπή των εργασιών της Βουλής μετά την ψήφιση του Προϋπολογισμού για τις διακοπές των Χριστουγέννων, ωστόσο πίσω από την πρακτική αυτή -εάν υιοθετηθεί- αποκρύπτονται πολιτικές σκοπιμότητες με κύρια τον φόβο νέων διαρροών από τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Υπενθυμίζουμε ότι η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου υπογράφεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, για τη νομοθετική διευθέτηση μίας έκτακτης περίπτωσης.

Ο νόμος προβλέπει πως για τη διατήρηση της ισχύος μιας Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου αυτή πρέπει να εισαχθεί στη Βουλή για κύρωση εντός 40 ημερών από την έκδοσή της και να κυρωθεί από τη Βουλή εντός τριών μηνών από τότε που εισήχθη για κύρωση.

Αν δεν τηρηθούν οι παραπάνω προθεσμίες, η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου παύει να ισχύει.

Εάν για παράδειγμα η ΠΝΠ κυρωνόταν στις 15 Δεκεμβρίου, θα έπρεπε να μπει στη Βουλή έως τις 23 Ιανουαρίου και να ψηφισθεί το αργότερο έως τις 23 Απριλίου 2015. Έτσι, σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, αφενός τα μέτρα που ζητά η τρόικα θα ετίθεντο σε άμεση ισχύ, αφετέρου θα δινόταν ο χρόνος στην κυβέρνηση να προχωρήσει στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας χωρίς να έχει θέσει στους βουλευτές το δίλημμα της ψήφισης των αντιλαϊκών μέτρων.

Πάντως, η πραξικοπηματική διαδικασία που ενδεχόμενα θα επιλέξει για ακόμη μια φορά η κυβέρνηση ,αποτελεί άλλη μία χαρακτηριστική απόδειξη του πραγματικού, αντιλαϊκού και αντιδημοκρατικού, ολοκληρωτικού χαρακτήρα της συνολικής πολιτικής κατεύθυνσης της συγκυβέρνησης.

Ο πραξικοπηματικός, κυβερνητικός κατήφορος, που μετατρέπει τη χώρα σε ένα απέραντο κοινωνικό, οικονομικό και παραγωγικό νεκροταφείο με μια βιομηχανία πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, παρακάμπτοντας τη Βουλή και εξευτελίζοντας και «ποδοπατώντας» κάθε έννοια δημοκρατίας δεν έχει τέλος!

Η ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΠΡΟΕΔΡΩΝ*

Για τους γνωρίζοντες την κοινοβουλευτική πρακτική σημαντικό ρόλο στο πώς θα κυλήσει η συγκεκριμένη διαδικασία θα διαδραματίσει η Διάσκεψη τον Προέδρων της Βουλής, η οποία θα αποφασίσει το πότε θα κλείσε η Βουλή για τις διακοπές των Χριστουγέννων.

Εάν αποφασισθεί η παράταση των εργασιών της Βουλής, τα μέτρα θα μπορούσαν να ενταχθούν σε νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης για το ΕΣΠΑ ή σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών για τους κανόνες τραπεζικής εξυγίανσης.

Σε διαφορετική περίπτωση θα απομένει μόνο ο δρόμος της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, τον οποίο έμπειροι αναλυτές χαρακτηρίζουν δύσκολο και πολιτικά «δύσπεπτο».

Σημειώνεται πως η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Ντόρα Μπακογιάννη μιλώντας προ τετραημέρου στον ΒΗΜΑ 99,5 είχε ζητήσει την επίσπευση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, προτείνοντας μάλιστα να μην κλείσει η Βουλή μέσα στα Χριστούγεννα.

*Με πληροφορίες από in.gr, Θανάσης Κουκάκης

ΠΗΓΗ: iskra.gr