Σφοδρή επίθεση στον πρωθυπουργό εξαπέλυσε ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνος Καμμένος, τονίζοντας ότι αποβαίνουν άκαρπες οι προσπάθειες Σαμαρά για τρομοκράτηση του ελληνικού λαού.

Μιλώντας στην Τρίπολη, όπου περιόδευσε, ο Π. Καμμένος  εξέφρασε την πρόθεσή του να συνεργαστεί με όποιον βοηθήσει «στην απελευθέρωση της χώρας» ενώ είπε ότι «δεν υπάρχουν κομμουνιστές που παίρνουν με τα κονσερβοκούτια τα κεφάλια, υπάρχουν όμως αυτοπροσδιοριζόμενοι δεξιοί, ακροδεξιοί για μας, ο κ. Σαμαράς, ο οποίος παίρνει τα σπίτια του κόσμου με δήμευση της περιουσίας».

Ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων περπάτησε την αγορά της πόλης, όπου συνομίλησε με καταστηματάρχες και εμπόρους και συναντήθηκε και με νέους στην πλατεία Πετρινού.

Στο παλαιό δημαρχείο Τρίπολης, είχε ολιγόλεπτη συνάντηση με τον δήμαρχο Δημήτρη Παυλή, και ενημερώθηκε για τα προβλήματα του δήμου, με πρώτο τη διαχείριση των σκουπιδιών που βρίσκονται στον δρόμο για πολλές ημέρες, αφού δεν υπάρχει χώρος να διατεθούν, αλλά και για τις ενέργειες που γίνονται για τη μετατροπή και λειτουργία του στρατιωτικού αεροδρομίου Τρίπολης και ως πολιτικό.

Για το ζήτημα της διαχείρισης των σκουπιδιών, ο Π. Καμμένος είπε πως θεωρεί απαράδεκτο το γεγονός να γίνεται η μεταφορά τους με τεράστιο κόστος, εκφράζοντας στήριξη στον δήμαρχο της πόλης, που προσπαθεί να βρει λύση στο πρόβλημα.

Ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων παρουσίασε το ψηφοδέλτιο Αρκαδίας του κόμματός του και μίλησε στους δημοσιογράφους για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, ασκώντας σκληρή κριτική στον πρωθυπουργό -«μόνος του τα λέει, μόνος του τα ακούει».

Για το θέμα της μετανάστευσης, ανέφερε ως λύση, την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και την αναστολή της Συνθήκης Δουβλίνο 2, αφού η Τουρκία δεν εφαρμόζει τη συνθήκη επαναπροώθησης.

Σχετικά με τη δημόσια τηλεόραση, το κόμμα του -είπε- θα κρατήσει το εμπάργκο απέναντι στη ΝΕΡΙΤ και πρόσθεσε πως επιβάλλεται η ΕΡΤ «να ανοίξει την επομένη των εκλογών, χωρίς τις παλιές αμαρτίες και τα ρουσφέτια του παρελθόντος».

πηγη: avgi.gr

Γράφει ο Κώστας Γρηγοριάδης

Είναι μερικές φορές που δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις με αυτά που βλέπεις.

Όταν όμως βλέπεις τον πρωθυπουργό να περπατάει ανέμελα σε μια πλατεία και ξαφνικά να κοντρολάρει την μπάλα που ξέφυγε από μια παρέα πιτσιρικάδων, κατ' αρχήν γελάς.

Όχι μόνο για το στημένο της υπόθεσης, αλλά και για το στιλ του ... «ποδοσφαιριστή».

Και αμέσως ο Αντώνης αρχίζει την κατήχηση στους πιτσιρικάδες λες και βρίσκεται σε τηλεοπτικό πάνελ.

Αφορμή η ερώτηση του μικρού Νικόλα: «να σας πω κάτι, ο πατέρας μου λέει πως τα πράγματα είναι δύσκολα».

Τι ήθελε κι αυτός, ρωτάνε τέτοια πράγματα τον Αντώνη παιδί μου;

Και ξεκινάει το... πολεμικό ανακοινωθέν, τι σημασία έχει ο ρόλος της χώρας μας στην ΕΕ, τι κινδυνεύουμε να καταστραφούμε, τι θα ξυπνήσουν οι νεκροί και θα περπατάνε στους δρόμους, τι το ένα, τι το άλλο...

Κανονική «δευτέρα παρουσία» λέμε...

Το διαφημιστικό σκέτη ανοησία, δεν υπάρχει αμφιβολία.

Αλλά το ζουμί είναι ότι ακόμη και σε ένα προεκλογικό σποτ αναδύεται όλο το πολιτικό αδιέξοδο και η τρομοκρατία ενός πολιτικού σκηνικού που προσπαθεί να διαφυλάξει ό,τι καταστροφικότερο έχει δημιουργήσει στη χώρα.

Ίσως μας περνάνε για αφελείς ίσως και για κορόιδα, να νομίζουν ότι ο πρωθυπουργός περπατά στους δρόμους λες και πάει για καφέ και πιάνει την κουβέντα σα να είμαστε κολλητοί του.

Και μιλάει με όρους κατηχητικού ο αθεόφοβος, ως ο πνευματικός που εξομολογεί την αλήθεια.

Ποια αλήθεια ρε φίλε, που μας άλλαξες τον αδόξαστο και έχουμε πει το ψωμί ψωμάκι;

Και πόσο χαμογελαστός ο κυρ-Αντώνης προς το Νικόλα και πόσο

μειλίχιος, να εξηγεί σε έναν δεκαπεντάχρονο ότι είναι δίκαιο που κόπηκε η σύνταξη του παππού του και ο μισθός του πατέρα του, (άσε που μπορεί να είναι ήδη απολυμένος).

Εξηγεί στον Νικόλα επίσης ο Αντώνης, ότι σημασία έχει να ξέρεις προς τα που να πας, μάλλον θα εννοεί το δρόμο για το ταμείο ανεργίας...

Και κλείνει όλο σοφία «εσύ συνέχισε να προπονείσαι κι εμείς θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε». Μάλλον ήθελε να πει, να συνεχίσουμε να σας δουλεύουμε κι εσένα και τον πατέρα σου.

Θα ακολουθήσουν κι άλλα σποτάκια το ίδιο εμπνευσμένα είμαι σίγουρος και θα λένε τις ίδιες ανοησίες και τα ίδια ψέματα.

Ήρωές τους δε θα είναι τώρα ο Νικόλας, αλλά ίσως ο κυρ-Θανάσης ο συνταξιούχος, ο κύριος Πέτρος ο δημόσιος υπάλληλος ή η κυρά -Κούλα η νοικοκυρά.

Και θα τον κοιτάνε εκστασιασμένοι τον Αντώνη που θα τους λέει ότι παλεύει με τα θηρία και το δάκρυ θα τρέχει... κορόμηλο.

Και η τρομοκρατία του λόγου καλά θα κρατεί και τα ψέματα θα είναι πασπαλισμένα με ζάχαρη άχνη και το τρένο του τούνελ θα έρχεται κατά πάνω μας.

Οι επικοινωνιολόγοι του συστήματος θα γράφουν τις μπαρούφες τους και ο πρωθυπουργός θα ερμηνεύει.

Δε βαριέσαι όμως, εκλογές έρχονται και το περιοδεύον μπουλούκι των κυβερνόντων μας καλό θα είναι να δέχεται αντί για άνθη, μπρόκολα και κουνουπίδια...

πηγη: ergatikosagwnas.gr

Νίκος Μπογιόπουλος  

Ο κ.Σαμαράς εγγυάται την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ και απειλεί ότι μόνο εκείνος μπορεί να την διασφαλίσει ειδάλλως – εκτός ΕΕ, εκτός Ευρωζώνης και εκτός ευρώ – η Ελλάδα θα καταστραφεί…

    Ο κ.Τσίπρας δηλώνει ότι το «εθνικό νόμισμα της χώρας είναι το ευρώ», ότι τίποτα δεν θα διαταράξει αυτή τη σχέση και ως εκ τούτου διαβεβαιώνει (συνέντευξη στη χτεσινή Real News) ότι η κυβέρνησή του θα πληρώσει τα ομόλογα που λήγουν εντός του Μάρτη για να είναι συνεπής απέναντι στους εταίρους.

    Για να δούμε τι σημαίνουν αυτές οι υποσχέσεις, θα πρέπει να δούμε ποιες είναι οι πολιτικές στις οποίες έχουν δεσμευτεί τα κράτη – μέλη της ΕΕ για την παραμονή τους στο ευρώ.

    Ας μιλήσουμε συγκεκριμένα: Τον Μάρτη του 2011 οι χώρες της Ευρωζώνης στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ υπέγραψαν το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» το οποίο μετονομάστηκε σε «Σύμφωνο για το Ευρώ».

    Σύμφωνα με το εν λόγω Σύμφωνο «κάθε χρόνο, τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης θα συμφωνούν, σε ανώτατο επίπεδο, σε συγκεκριμένες δράσεις, οι οποίες θα πρέπει να επιτευχθούν σε διάστημα 12 μηνών».Ποιές είναι αυτές οι δράσεις:

Μειώσεις μισθών

• «Το κόστος εργασίας θα βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση και θα συγκρίνεται με τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης και των κύριων εμπορικών εταίρων της ΕΕ (...) Οι μισθοί θα πρέπει να βρίσκονται σε συνάρτηση με την ανταγωνιστικότητα».

Έτσι λέει το «Σύμφωνο για το Ευρώ». Με άλλα λόγια η καλή μας ΕΕ έχει αποφασίσει, προς χάρη της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της, οι μισθοί στα κράτη – μέλη της να καθορίζονται σε συνάρτηση με τους μισθούς που επικρατούν στους κύριους εμπορικούς εταίρους της ΕΕ. Τέτοιοι εμπορικοί εταίροι – ανταγωνιστές της ΕΕ, θυμίζουμε, είναι για παράδειγμα η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία…  

• «Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην ενίσχυση της αποκέντρωσης των μισθολογικών διαπραγματεύσεων και τη "βελτίωση" των μηχανισμών τιμαριθμικής προσαρμογής».

Έτσι λέει το «Σύμφωνο για το Ευρώ». Τουτέστιν εκεί που αναγράφεται «αποκέντρωση των μισθολογικών διαπραγματεύσεων» βάλτε κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, βάλτε επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις. Και εκεί που λέει «βελτίωση των μηχανισμών τιμαριθμικής προσαρμογής» βάλτε αποσύνδεση του επιπέδου των μισθών από τις ανατιμήσεις που γίνονται σε βασικά αγαθά ή πρώτες ύλες, που οδηγούν σε τεράστιες αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων.

• Οι κυβερνήσεις της ΕΕ «δεσμεύονται να συγκρατήσουν τους μισθούς στο δημόσιο τομέα», ώστε να «μην επηρεάζουν τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα».

Έτσι λέει το «Σύμφωνο για το Ευρώ». Και μάλλον εδώ δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη επεξήγηση. Το γεγονός ότι συμφώνησαν σε διαρκές πάγωμα και σε μειώσεις των μισθών τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα είναι πρόδηλο.

Διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης

      «Η βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος πρέπει να βρίσκεται υπό συνεχή και στενή παρακολούθηση (...) Είναι απαραίτητο να ευθυγραμμιστεί η ηλικία συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής, να μειωθούν τα συστήματα πρόωρης συνταξιοδότησης και να αξιοποιηθούν στοχευμένα κίνητρα για την παραμονή στην εργασία των μεγαλύτερων εργαζομένων».

    Έτσι λέει το «Σύμφωνο για το ευρώ». Πιο καθαρά δεν θα μπορούσαν να μιλήσουν οι άνθρωποι: Η «Ευρώπη» τους σημαίνει αύξηση των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, σημαίνει επιβολή καθεστώτος που θα υποχρεώνει τους εργαζομένους να δουλεύουν κυριολεκτικά μέχρι να πεθάνουν.

 Δημοσιονομικός βούρδουλας

    «Τα κράτη - μέλη οφείλουν να προβλέψουν μηχανισμό που θα βάζει "φρένο" στην αύξηση χρέους» που θα έχει «επαρκώς δεσμευτικό χαρακτήρα».

    Έτσι λέει το «Σύμφωνο του Ευρώ». Δεδομένης της εκτίναξης του χρέους όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά συνολικά στην ΕΕ, αυτή η πρόνοια είναι προφανές ότι θέτει όλα τα κράτη – μέλη (και την Ελλάδα) σε καθεστώςμόνιμης και κλιμακούμενης λιτότητας στο όνομα του χρέους.

Εργασιακές σχέσεις… Νταχάου 

    «Μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας που θα προωθούν την ευελιξία με ασφάλεια (...) Η αγορά εργασίας πρέπει να γίνει πιο ελκυστική και να προσαρμοστεί στη ζήτηση».

    Έτσι λέει το «Σύμφωνο για το ευρώ». Πρόκειται για την περίφημη «ευελφάλεια» που εφαρμόζεται από την δεκαετία του ’90 και που στην Ελλάδα είναι γνωστή σαν «απασχολησιμότητα». Είναι αυτή η πολιτική που έχει - ήδη - οδηγήσει σε 30 εκατομμύρια ανέργους και σε 100 εκατομμύρια φτωχούς στην ΕΕ και σε ένα εργασιακό καθεστώς απόλυτης βαρβαρότητας, όπου το δικαίωμα σε σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα μοιάζει με έργο επιστημονικής φαντασίας.

Ερώτηση

    Μετά από όλα αυτά, ακόμα κι αν καταργηθούν τα Μνημόνια όπως τα ξέρουμε, ακόμα κι αν τα μετονομάσουν με όποιο όνομα κι αν εφεύρουν για να τα βαφτίσουν, ρωτάμε:

    Η παραμονή στην ΕΕ και το «Σύμφωνο για το Ευρώ» από μόνο του συνιστά, ναι ή όχι, το «Μνημόνιο των Μνημονίων»;

πηγη: enikos.gr

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Εκλογές στην Ελλάδα τον Ιανουάριο. Εκλογές στη Βρετανία τον Μάιο. Εκλογές στην Πορτογαλία τον Οκτώβριο. Εκλογές στην Ισπανία τον Νοέμβριο. Βουλευτικές εκλογές, εννοείται, σε όλες τις χώρες της νότιας Ευρώπης που στροβιλίζονται στην οικονομική και κοινωνική κρίση λόγω της πολιτικής λιτότητας που επέβαλε η Γερμανία μέσω της ΕΕ. Δεν αποκλείεται μάλιστα να προκύψουν πρόωρες εκλογές και στην Ιταλία, αν οι βουλευτές, οι γερουσιαστές και οι εκπρόσωποι περιοχών δεν κατορθώσουν να εκλέξουν νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στην Ιταλία όπου οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων τάσσεται υπέρ της εξόδου της χώρας από το ευρώ! Εκλογές ακόμη σε δύο σκανδιναβικές χώρες, στη Φινλανδία τον Απρίλιο και στη Δανία τον Σεπτέμβριο, όπου θα διαπιστώσουμε αν στα δύο αυτά κράτη του Βορρά συνεχίζεται η επέλαση των ακροδεξιών, ρατσιστικών κομμάτων - των Αληθινών Φινλανδών και του Δανέζικου Λαϊκού Κόμματος.

Στην Ελλάδα αναμένεται εκ βάθρων ανατροπή του επί σαράντα σχεδόν χρόνια ακμάσαντος μεταπολιτευτικού κομματικού σκηνικού, με κόμματα-πυλώνες τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ είναι ήδη πολιτικά νεκρό ως πυλώνας του συστήματος, ενώ στη ΝΔ η εσωτερική κρίση αναμένεται να ξεσπάσει μετά την επερχόμενη κατά τις δημοσκοπήσεις ήττα της στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Στην Ισπανία το Κίνημα Ποδέμος προηγείται στις δημοσκοπήσεις και αν αυτό επιβεβαιωθεί και στις κάλπες, οι πολιτικές ανακατατάξεις θα είναι πολύ σοβαρές. Καταλυτικές θα είναι οι εξελίξεις στη Βρετανία, αν όντως εισβάλει θυελλωδώς και στην εθνική σκηνή το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP) του Νάιτζελ Φάρατζ, κατά το πρότυπο των περυσινών ευρωεκλογών όπου βγήκε πρώτο κόμμα με 26,7%.

Υπάρχει φυσικά το εμπόδιο του στραγγαλιστικού εκλογικού συστήματος, του πλειοψηφικού, αλλά αν το UKIP κατορθώσει να σπάσει αυτό το φράγμα περνώντας τους Συντηρητικούς, θα έχουμε και στην Αγγλία νέο πολιτικό σκηνικό. Μικρότερες αναμένονται οι πολιτικές αλλαγές στην Πορτογαλία, όπου όμως οι σοσιαλιστές, οι οποίοι έβαλαν με το ζόρι διά του Ζοζέ Σόκρατες τη χώρα στο επαίσχυντο καθεστώς υποτέλειας του μνημονίου, έχουν τώρα περάσει σύσσωμοι στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο. Η ουσία είναι ότι η εικόνα του ευρώ και της ΕΕ ξεθωριάζει πλέον ολοένα και περισσότερο. Αποκαρδιωτική εντελώς -και δικαίως, βάσει της πολιτικής που έχει επιβάλει η Γερμανία στην ΕΕ- είναι η κατάσταση στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης μετά τις ευρωεκλογές του 2014.

Αυτό αποκαλύπτει ανάλυση δημοσκοπικής έρευνας που διενεργήθηκε για λογαριασμό του Ευρωκοινοβουλίου. Πρώτα πρώτα τα ποσοστά συμμετοχής στις ευρωεκλογές του 2014 ήταν τραγικά χαμηλά. Μόνο σε 8 (!) κράτη-μέλη της ΕΕ το ποσοστό συμμετοχής στις ευρωεκλογές ήταν πάνω από 50%. Στα υπόλοιπα... 20 (!!!) κράτη η συμμετοχή ήταν κάτω του 50% - και μιλάμε για την Ευρώπη, όχι για τις ΗΠΑ. Το ποσοστό συμμετοχής κατακρημνίστηκε ως το βάραθρο του απίστευτου ποσοστού του... 13% στη Σλοβακία! Ναι, 13%!!! Στο 18% καταβαραθρώθηκε στην Τσεχία, χάνοντας δέκα ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες από το 28% που ήταν στις ευρωεκλογές του 2009. Στο 24% ήταν στην Πολωνία, στο 25% στη Σλοβενία, στο 29% στην Ουγγαρία και πάει λέγοντας.

Συνολικά, μόλις το 42,5% των πολιτών των χωρών της ΕΕ καταδέχτηκε να ψηφίσει στις ευρωεκλογές. Σε 15 κράτη η συμμετοχή μειώθηκε και σε 6 έμεινε σταθερή. Ετσι, φυσιολογικό είναι ότι το 52% των πολιτών της ΕΕ δήλωσε ανοιχτά ότι δεν έχει εμπιστοσύνη στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και μόνο το 43% εξακολουθεί να τους εμπιστεύεται. Στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό είναι ακόμη χαμηλότερο, μόλις 39%. Ιδια και χειρότερα στη Γαλλία (36%), στην Ιταλία (35%), στην Ισπανία (38%). Στην Πορτογαλία το ποσοστό αυτό πέφτει ακόμη περισσότερο, στο 34%. Οι Ευρωπαίοι πολίτες εκτός από την ΕΕ και τους θεσμούς της, «φτύνουν» και το Ευρωκοινοβούλιο. Το 54% των ερωτηθέντων απάντησαν σε σχετική ερώτηση ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν λαμβάνει υπόψη του τις ανησυχίες των Ευρωπαίων πολιτών έναντι μόνο 38% που έχουν την άποψη ότι τις λαμβάνει. Εν κατακλείδι, η απαξίωση των θεσμών της ΕΕ στη συνείδηση των Ευρωπαίων πολιτών οδηγεί σε διαρκή μείωση της συμμετοχής στις ευρωεκλογές.

Στις πρώτες ευρωεκλογές που είχαν γίνει το 1979, πριν από 35 χρόνια, η συμμετοχή ήταν 62%. Εκτοτε πέφτει συνεχώς. Μετά από είκοσι χρόνια, το 1999, έπεσε για πρώτη φορά κάτω από το 50%, στο 49,5%. Τώρα κατέληξε στο 42,5%, όπως προαναφέραμε. Το όραμα της ΕΕ φθίνει - και μαζί του και η συμμετοχή στις ευρωεκλογές.

πηγη: ΕΘΝΟΣ