Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Από τη νύχτα της Κυριακής το πολιτικό σκηνικό και οι συσχετισμοί δυνάμεων μεταξύ των κομμάτων αλλάζουν εκ βάθρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα! Το ΠΑΣΟΚ διαλύεται! Από κόμμα-πυλώνας του συστήματος, το ΠΑΣΟΚ γίνεται σκόνη! Από το 44% που είχε πάρει στις βουλευτικές εκλογές του 2009, πριν από πέντε χρόνια, την Κυριακή θα πάρει ένα θλιβερό μονοψήφιο νούμερο, ίσως το ένα… δέκατο (!) αυτού του ποσοστού. Θα εξαφανιστεί από τη Βουλή και η ΔΗΜΑΡ, με το 6,26% που είχε πάρει το 2012.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο πρωθυπουργός του 44% το 2009, αγωνίζεται να συγκεντρώσει το ένα… δέκατο πέμπτο (!) του ποσοστού αυτού – να υπερβεί, δηλαδή, το 3% για να μπει τουλάχιστον στη Βουλή προκειμένου να έχει ασυλία! Πράγμα απαραίτητο, ειδικά τώρα που ο πρόεδρος του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ, Βαγγέλης Βενιζέλος, έχει θέσει στη διάθεση των εισαγγελικών Αρχών το πόρισμα για τη διαχείριση των οικονομικών του κόμματος την περίοδο 2004-2012, την περίοδο, δηλαδή, που ήταν πρόεδρός του ο Γ. Παπανδρέου.

Μέσω του ΚΙΔΗΣΟ, του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών που έφτιαξε αυτό τον μήνα, προσπαθεί να τη γλιτώσει ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος συνεχίζει να υπερασπίζεται λυσσωδώς το Μνημόνιο. Θα κερδίσει άραγε τη βουλευτική ασυλία; Είναι πιθανό, παρόλο που καμιά δημοσκόπηση δεν δείχνει να υπερβαίνει το 3%.

ΤΡΙΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΕ… 5%!

Ούτε ένα ούτε δύο, αλλά… έξι (!) κόμματα διεκδικούν ή, εν πάση περιπτώσει, ισχυρίζονται προεκλογικά ότι διεκδικούν την τρίτη θέση. Το διασκεδαστικό και ταυτόχρονα αποκαλυπτικό του πλήρους κατακερματισμού του πολιτικού σκηνικού είναι ότι όλα αυτά τα κόμματα ελπίζουν και εύχονται να υπερβούν το… 5%!

Και τα έξι αυτά κόμματα ενδέχεται να κινηθούν στη στενή λωρίδα του 3% με 5%, με τα μισά από αυτά να μην είναι καν σίγουρα πως ό,τι και να γίνει, όσο άσχημα κι αν πάνε τα πράγματα γι’ αυτά, έχουν τουλάχιστον εξασφαλισμένη την υπέρβαση του 3% και την είσοδό τους στη Βουλή!

Τα τέσσερα από τα έξι αυτά κόμματα είχαν συμμετάσχει και στις βουλευτικές εκλογές του 2012.Τα άλλα δύο θα συμμετάσχουν για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές.

Το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου είναι το κατά πολύ μεγαλύτερο από τα κόμματα της γειτονιάς του 5%. Είχε πάρει 12,28% στις βουλευτικές του Ιουνίου του 2012, αλλά τώρα θα ήταν πανευτυχές αν έπαιρνε το… μισό ποσοστό! Αφήστε που ορισμένοι δημοσκόποι το τοποθετούν γύρω στο 4%!

ΜΑΧΕΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Πολύ πιο δύσκολα είναι τα πράγματα για τους ΑΝΕΛ του Πάνου Κομμένου. Είχαν πάρει 7,51 % στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, αλλά την Κυριακή όλα δείχνουν ότι θα δώσουν αγώνα κοινοβουλευτικής ζωής ή θανάτου, χαροπαλεύοντας με το όριο του 3%.

Η Χρυσή Αυγή δεν απειλείται σε καμιά περίπτωση να γίνει εξωκοινοβουλευτικό κόμμα.

Θεωρείται βέβαιο ότι το ποσοστό της του 6,92% θα υποστεί κάποια φθορά, αλλά κανείς δεν εκτιμά ότι θα πέσει πολύ. Αντιθέτως, προβάλλει ως σοβαρός διεκδικητής της τρίτης θέσης.

Το ΚΚΕ είναι το τέταρτο και τελευταίο κόμμα που είχε συμμετάσχει στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012. Βρέθηκε τότε στο απόλυτο ναδίρ της εκλογικής του απήχησης. Πήρε το χαμηλότερο ποσοστό της ιστορίας του, μόνο 4,5% – οριακά χειρότερο αποτέλεσμα από το 4,54% των βουλευτικών εκλογών του 1993. Τότε, δηλαδή, που οι ψηφοφόροι το τιμώρησαν σκληρά για τη συγκυβέρνηση του Ενιαίου Συνασπισμού της Αριστερός, στον οποίο το ΚΚΕ ήταν ο κορμός, με τη ΝΔ αρχικά στην κυβέρνηση Τζαννετάκη και με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια στην κυβέρνηση Ζολώτα.

Το ΚΚΕ, το οποίο κατεβαίνει σε αυτές τις εκλογές με σύνθημα, διά στόματος του γραμματέα του, Δημήτρη Κουτσούμπα, «ψήφος ανοχής σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ισοδυναμεί με προδοσία του λαού» (!), ελπίζει να απομακρυνθεί πολύ από αυτό το 4,5%, με κατεύθυνση, φυσικά, προς τα πάνω. Τι θα πετύχει την Κυριακή, θα το διαπιστώσουμε στις κάλπες λίγα εικοσιτετράωρα μετά.

ΤΗΣ… ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΩΣ!

Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη και το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου είναι τα δύο κόμματα που θα συμμετάσχουν για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές.

Το Ποτάμι, το οποίο έχει ένα πλεονέκτημα επειδή είχε συμμετάσχει στις ευρωεκλογές του 2014 και πήρε 6,61%, θεωρεί ότι έχει εξασφαλισμένο ένα ποσοστό γύρω στο 5%. Δεν φαίνεται να έχει άδικο, αλλά ας περιμένουμε να δούμε τι θα βγει από τις κάλπες την Κυριακή.

Όσον αφορά στο ΚΙΔΗΣΟ, ο Γιώργος ποντάρει αποκλειστικά και μόνο στο επώνυμο Παπανδρέου. Ευελπιστεί ότι οι Έλληνες θα συμπεριφερθούν εκλογικά ως σύγχρονοι Λωτοφάγοι.

Θα ξεχάσουν δηλαδή, το πολιτικό έγκλημα του, το ότι υπήγαγε την Ελλάδα στο επαίσχυντο καθεστώς της μνημονιακής υποτέλειας, και ενθυμούμενοι τα έργα του πατέρα του, Ανδρέα Παπανδρέου, θα ψηφίσουν ΚΙΔΗΣΟ!

Λωτοφάγοι σίγουρα υπάρχουν μεταξύ των ψηφοφόρων, αλλά αν είναι τόσοι πολλοί ώστε να τον βοηθήσουν να ξεπεράσει το όριο του 3% είμαστε υποχρεωμένοι να περιμένουμε ως τη νύχτα της Κυριακής για να το μάθουμε! Ίδωμεν.

Πάντως, το Ποτάμι, ακριβώς όπως και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, είναι κόμματα πανέτοιμα να προσκολληθούν σε οποιαδήποτε κυβέρνηση τα πάρει – είτε αυτή είναι κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είτε είναι κυβέρνηση ΝΔ. Δεν έχουν καμία πολιτική ή ιδεολογική αναστολή. Κυβέρνηση να ‘ναι κι όποια να ‘ναι!

Την ίδια γραμμή έχει και το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου. Για την ώρα προβάλλει μόνο το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά απολύτως κανένας Έλληνας δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Γιώργος, αν έμπαινε στη Βουλή, θα ήταν προθυμότατος να προσκολληθεί και στη ΝΔ, αν αυτή ήταν πρώτο κόμμα. Επειδή όμως δεν υπάρχει απολύτως καμία περίπτωση να αναδειχθεί η ΝΔ πρώτο κόμμα και είναι βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις εκλογές, ο Γιώργος αφήνει ανοιχτό μόνο το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ!

ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Τα κόμματα του ΛΑΟΣ και της ΔΗΜΑΡ, τα οποία τόλμησαν να υπηρετήσουν προσωρινά το Μνημόνιο, σκόρπισαν κυριολεκτικά! Ξανακατεβαίνουν στις εκλογές της Κυριακής, αλλά οι πιθανότητές τους να ξαναμπούν στη Βουλή είναι μηδαμινές, όσο κι αν η ΔΗΜΑΡ προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τους Πράσινους του Χρυσόγελου, με τους οποίους έκανε μια ευκαιριακή συμμαχία μήπως και διασωθεί κοινοβουλευτικά. Κανένας όμως πλέον δεν παίρνει στα σοβαρά τα κόμματα του ΛΑΟΣ και της ΔΗΜΑΡ είτε είναι ακροδεξιάς είτε ανήκει στους «αριστερούληδες της προσκολλήσεως», που πάντα έβρισκαν τρόπους να παρασιτούν, σιτιζόμενοι από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ επί σαράντα σχεδόν χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση.

Το κόμμα του ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη είχε πάρει το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του 5,63% στις βουλευτικές εκλογές του 2009. Μόλις όμως μπήκε στη μνημονιακή κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου καταποντίστηκε αμέσως στο… 1,58% στις εκλογές του Ιουνίου του 2012!

Τα ίδια έπαθε και η ΔΗΜΑΡ. Αυτή πρωτοεμφανίστηκε στις εκλογές του Μαΐου του 2012, όπου πήρε 6,11 %. Ανέβασε ελαφρά το ποσοστό της μετά από έναν μήνα, στις βουλευτικές του Ιουνίου του 2012, όταν πήρε 6,26%. Με το που τόλμησε όμως να συμμετάσχει για έναν χρόνο στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου εξαϋλώθηκε στις (μη ομοειδείς) εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο τον Μάιο του 2014. Καταβαραθρώθηκε στο… 1,2%!Το Μνημόνιο εξοντώνει όλους τους υπηρέτες του!

ΈΡΧΕΤΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΝΔ

Ένα και μόνο κόμμα που έχει υπηρετήσει τυφλά το Μνημόνιο δεν έχει πληρώσει ακόμη το βαρύ πολιτικό αντίτιμο της πολιτικής του: η ΝΔ! Τη γλίτωσε προσωρινά. Μόνο προσωρινά όμως. Καθώς το ΠΑΣΟΚ διαλύθηκε λόγω Μνημονίου, το σύστημα ήταν υποχρεωμένο να κηρύξει γενική επιστράτευση όλης της Δεξιάς τον Ιούνιο του 2012. Έδωσε και τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ ως θλιβερή «τσόντα» για να φτιαχτεί η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, η οποία διαχειρίστηκε παταγωδώς αποτυχημένα τα λαϊκά συμφέροντα και όπως όπως τα συμφέροντα του συστήματος, προκαλώντας έντονη δυσαρέσκεια και στους κόλπους της ελληνικής ολιγαρχίας, η οποία την εγκατέλειψε.

Μετά την ήττα της στις εκλογές της Κυριακής θεωρούμε πιθανότατο ότι θα κληθεί και η ΝΔ να πληρώσει το Μνημόνιο. Θα έχουμε όμως την ευκαιρία να μιλήσουμε γι’ αυτό μετά τις εκλογές.

*Πηγή: Επίκαιρα, τ. Ιανουαρίου 2015

Του ΣΤΑΘΗ ΛΕΟΥΤΣΑΚΟΥ ΥΠΟΨ. ΣΥΡΙΖΑ Α' ΠΕΙΡΑΙΑ*

Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου είναι μία αναμέτρηση πολύ διαφορετική από όσες άλλες γνώρισε ο τόπος.  

Ο ελληνικός λαός έχει μία μοναδική ευκαιρία με την ψήφο του να αναθέσει για πρώτη φορά στη χώρα μας την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας στην Αριστερά, προκειμένου να τερματιστεί άμεσα η καταστροφική πολιτική των μνημονίων, να εφαρμοστεί το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που αφορά στις άμεσες ενέργειες επούλωσης των οικονομικών και κοινωνικών πληγών που άφησαν στη χώρα και το λαό οι πολιτικές της λιτότητας και να διεκδικηθεί με πραγματικούς όρους η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους της χώρας μας, κάτι που είναι απαραίτητο για να ανασάνει για τα καλά η οικονομία και η κοινωνία μας και για να ανοίξει ένας δρόμος προοπτικής για τον τόπο.  

Το μέγεθος του διακυβεύματος είναι τέτοιο, που προφανώς το αποτέλεσμα των εκλογών δεν θα είναι το τέλος, αλλά η αρχή ενός δρόμου ελπίδας και αναγέννησης για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Ενός δρόμου, που αν και όχι χωρίς δυσκολίες, είναι ο μόνος που μπορεί να ανοίξει ελπιδοφόρους δρόμους σε προοδευτική κατεύθυνση για τη χώρα μας.  

Και είναι βέβαιο πως στη μεγάλη και ιστορική προσπάθεια που θα ακολουθήσει τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου ο λαός μας και η Αριστερά να πετύχουν την εφαρμογή μιας πολιτικής οικοδόμησης μιας δίκαιης και προοδευτικής κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, θα συναντηθούμε με ακόμα περισσότερους πολίτες και θα συνεργαστούμε και με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, που μέχρι σήμερα δηλώνουν ή και είναι επιφυλακτικές με το ΣΥΡΙΖΑ. 

Βλέποντας κανείς τη λύσσα και τον παροξυσμό που το εγχώριο κατεστημένο πολεμάει την προοπτική μιας μεγάλης εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, τραυματίζοντας πολλές φορές ακόμα και τα ίδια τα πόδια του, κατανοεί ότι το διακύβευμα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου είναι πολύ πιο μεγάλο και πολύ πιο ουσιαστικό από μία κυβερνητική εναλλαγή.  

Παράλληλα, αποκωδικοποιώντας τις διαρκείς ωμές και απαράδεκτες παρεμβάσεις των ευρωπαϊκών ελίτ στην εσωτερική πολιτική ζωή, οι οποίες επιχειρούν να στήσουν ανάχωμα στον ερχομό του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, αντιλαμβάνεται το φόβο τους μπρος σε μία εξέλιξη που ο αντίκτυπος της δεν θα περιοριστεί εντός των συνόρων.  

Μια εξέλιξη που μπορεί να δώσει και στους άλλους λαούς της Ευρώπης ένα μήνυμα ελπίδας. Και μαζί ένα παράδειγμα αγώνα ικανό να προκαλέσει ντόμινο προοδευτικών εξελίξεων στο σύνολο της περιοχής που θα αλλάξουν ριζικά το συσχετισμό δύναμης πανευρωπαϊκά σε όφελος της εργατικής τάξης, της νεολαίας και των λαϊκών στρωμάτων.

Με τη δύναμη λοιπόν που αντλούμε από τον ιστορικό μας στόχο και με την αυτοπεποίθηση που μας δίνει η πίστη του ελληνικού λαού στην ελπίδα και το σχέδιο μας, κορυφώνουμε τη μάχη προκειμένου η 25^η Ιανουαρίου να μετατραπεί σε μία ημερομηνία σταθμό.  

Μια ημερομηνία που θα καταγράφεται στα βιβλία ιστορίας που θα διδάσκονται οι επόμενες γενιές ως η αρχή μιας νέας ιστορική περιόδου για τη χώρα μας και τους λαούς της Ευρώπης.  

* Ο Στάθης Λεουτσάκος είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος βουλευτής στην Α' εκλογική περιφέρεια του Πειραιά.

πηγη: iskra.gr

Σύμφωνα με εκτενές αφιέρωμα της Guardian πρόκειται για φαινόμενο χωρίς προηγούμενο στη σύγχρονη εποχή

Από τηνΑΛΚΗΣΤΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

"Νέοι, ταλαντούχοι και Έλληνες: Η 'Generation G' αποτελεί τη μεγαλύτερη "διαρροή μυαλών" της σύγχρονης εποχής. Περισσότεροι από 200.000 Έλληνες έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Λίγο πριν τις κρίσιμες εκλογές αυτής της Κυριακής συναντιόμαστε με μερικούς απ' εκείνους που θα τις παρακολουθήσουν από απόσταση." Κάπως έτσι ξεκινάει το εκτενές αφιέρωμα της Guardian, στο οποίο εξετάζεται το άνευ προηγουμένου φαινόμενο της μετανάστευσης νέων Ελλήνων σε χώρες του εξωτερικού, προς αναζήτηση επαγγελματικών ευκαιριών. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα πρόκειται για το μεγαλύτερο brain drain που έχει ποτέ συμβεί σε προηγμένη δυτική οικονομία στη σύγχρονη εποχή. Γιατροί, ακαδημαϊκοί, επιχειρηματίες και επιστήμονες κάθε ειδικοτήτων έχουν καταφύγει σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γερμανία και η Μεγάλη Βρετανία, αλλά ακόμα και στην Αμερική, βλέποντας την επιστροφή στην πατρίδα να μοιάζει όλο και πιο απίθανη αν η χώρα δεν ανακάμψει οικονομικά. Το αποδεκάτισμα της νέας γενιάς των ελλήνων είναι ίσως το πιο ολέθριο αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης της τελευταίας πενταετίας, σημειώνει η βρετανική εφημερίδα. "Θα έπρεπε να βρίσκομαι στην Ελλάδα τώρα", λέει στην Guardian η 28χρονη Μαριτίνα Ρώππα, εκπαιδευόμενη γιατρός που πριν από τρία χρόνια άφησε την Ελλάδα για το Μίντεν, της βορειοδυτικής Γερμανίας. "Είναι κρίμα που άνθρωποι σαν εμένα, λίγο μετά τα 20, αναγκάστηκαν να φύγουν", συνεχίζει. Από το 2% του πληθυσμού που έφυγε, περισσότεροι από τους μισούς πήγαν στη Γερμανία και τη Μεγάλη Βρετανία. Η μετανάστευση αυξήθηκε κατά 300% σε σύγκριση με τα προ κρίσης επίπεδα, καθώς η ανεργία των νέων έχει ξεπεράσει το 50%. Περίπου το 55% εκείνων που επηρεάζονται από τα επίπεδα- ρεκόρ της ανεργίας είναι κάτω των 35 ετών, σύμφωνα με το Endeavour, τον διεθνή μη κερδοσκοπικό οργανισμό που στηρίζει την επιχειρηματικότητα. "Πρόκειται για μία τεράστια απώλεια ανθρώπινου κεφαλαίου, οι συνέπειες της οποίας θα αρχίσουν να φαίνονται καθαρά την επόμενη δεκαετία", λέει στην εφημερίδα η Αλίκη Μούρη, κοινωνιολόγος του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών. "Άνθρωποι που σπούδασαν με μεγάλο κόστος- τόσο για τις οικογένειές τους όσο και για το δημόσιο- εργάζονται τώρα σε χώρες πλουσιότερες από την πατρίδα τους, οι οποίες δεν επένδυσαν τίποτε σε αυτούς" πρόσθεσε, αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι ακόμα και τις καλές εποχές η Ελλάδα δυσκολευόταν να απορροφήσει το πλεόνασμα των επαγγελματιών που παρήγαγαν τα πανεπιστήμια της. Η Ρώππα δεν σκεφτόταν το Μίντεν όταν αποφάσισε να σπουδάσει ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στα τέλη της δεκαετίας του '90. Έκανε αυτή την κίνηση όταν έγινε ξεκάθαρο ότι η εναλλακτική της ήταν η χρόνια αναμονή για μία θέση σαν ειδικός δερματολόγος. Οι οιωνοί δεν ήταν καλοί, όταν φάνηκε ότι η δημόσια υγεία ήταν ένας από τους τομείς που επηρεάστηκαν δραματικά από τις απαιτούμενες περικοπές των προγραμμάτων διάσωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ.

"Στην Ελλάδα, νοσοκομεία έκλειναν και θέσεις περικόπτονταν. Στη Γερμανία, όπου υπάρχει μεγάλη ανάγκη για γιατρούς έχεις την ευκαιρία να ευδοκιμήσεις προσωπικά και επαγγελματικά, μέσα σε ένα άρτια δομημένο και σύγχρονο σύστημα", λέει. Περίπου 35.000 Έλληνες γιατροί έχουν μεταναστεύσει στη Γερμανία, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της χώρας. Σε αντίθεση με τους Γκασταρμπάιτερ, τους εργάτες που γέμιζαν τα εργοστάσια της Γερμανίας τη δεκαετία του '50, οι σύγχρονοι Έλληνες μετανάστες έχουν εξαιρετικά προσόντα. Το γεγονός ότι το Βερολίνο ήταν η κύρια πηγή της οικονομικής βοήθειας που δόθηκε στην Ελλάδα, και ήταν αυτό που απαίτησε την εξαντλητική λιτότητα που επιβλήθηκε στους πολίτες της, δεν έκανε τα πράγματα ευκολότερα για τους νέους Έλληνες μετανάστες. "Στην αρχή ήταν δύσκολα", λέει η Ρώππα, περιγράφοντας πώς ο μισθός των 3.000 ευρώ μηνιαίως αποτελεί όνειρο στην πατρίδα της. "Υπήρχαν πολλά δημοσιεύματα για τους τεμπέληδες Έλληνες, υπήρχε μεγάλη προκατάληψη. Το αστείο όμως είναι ότι υπάρχουν δύο χιλιάδες περίπου Έλληνες γιατροί σε αυτή τη περιοχή της Γερμανίας μόνο!", εξηγεί. Με το ένα τρίτο του πληθυσμού να βρίσκεται στα όρια της φτώχειας, πολλοί Έλληνες συνάδελφοί της βοηθούν με το μισθό τους τις οικογένειές τους πίσω στην Ελλάδα. Παρά τα πρώτα σημάδια οικονομικής ανάπτυξης, η μετανάστευση δεν μοιάζει να υποχωρεί: Όλο και περισσότεροι θέλουν να ακολουθήσουν τους 50.000 Έλληνες που σπουδάζουν στο εξωτερικό, με τις σχολές και τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια να έχουν κατακλυστεί από αιτήσεις Ελλήνων φοιτητών. "Η Ελλάδα δεν σου επιτρέπει να προοδεύσεις", λέει η Καρμέλα Κοντού, μία αισθητικός που σκέφτεται να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. "Δεν μπορείς καν να σκεφτείς να κάνεις οικογένεια, ή να πετύχεις πράγματα που στην υπόλοιπη Ευρώπη θεωρούνται απόλυτα φυσιολογικά". Όπως πολλοί νέοι της χώρας η 34χρονη Καρμέλα λέει ότι θα ψηφίσει λευκό στις επερχόμενες εκλογές γιατί είναι αηδιασμένη με τους πολιτικούς που έφεραν την Ελλάδα σε αυτή τη κατάσταση. Ο Λόης Λαμπρινίδης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, δηλώνει ότι ολοένα και περισσότεροι νέοι φεύγουν για ακόμη πιο μακρύτερα. "Αισθάνονται παγιδευμένοι. Τόσο το οικονομικό όσο και το πολιτικό κλίμα είναι τόσο άσχημο που ακόμη κι αν οι συνθήκες είναι ελάχιστα καλύτερες στο εξωτερικό, προτιμούν να φύγουν", λέει. "Οι Έλληνες πηγαίνουν οπουδήποτε βρουν δουλειά, είτε είναι στην Ασία, είτε στην Αφρική, την Αυστραλία ή τη Μέση Ανατολή", λέει ο καθηγητής και προσθέτει, "Παρατηρείται ένα νέο φαινόμενο κατά το οποίο ακόμα και άνθρωποι που δεν είναι πτυχιούχοι ακολουθούν αυτό το ρεύμα εξόδου από τη χώρα." Στο τέλος του άρθρου η Guardian αναφέρει ότι πολλοί Έλληνες θέλουν πραγματικά να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, μόλις ανακάμψει η οικονομία της χώρας, ενώ σύμφωνα με ειδικούς οι νέες ικανότητές και νοοτροπίες που υιοθετούν οι μετανάστες μπορούν να γίνουν οι παράγοντες της αλλαγής που χρειάζεται η Ελλάδα. "Πολλοί από εμάς θέλουμε να επιστρέψουμε. Έχουμε πολλά να προσφέρουμε", λέει η Ρώππα. "Καμία χώρα δεν πρέπει να έχει μία τόσο άσχημη μοίρα όπως αυτή που έχει η Ελλάδα. Ταπεινώθηκε εντελώς, από διεφθαρμένους πολιτικούς και από ένα σύστημα που έγινε ανεκτό για πάρα πολύ καιρό", καταλήγει.

Πηγή: lifo.gr