Σήμερα: 29/03/2024
Δευτέρα, 20 Ιουλίου 2015 00:00

Το «αριστερό» μνημόνιο και η επόμενη μέρα

Γράφτηκε από τον

enamnim.jpg

Γράφει ο Δ. Δημητριάδης

Το νέο, «αριστερό» αυτή τη φορά μνημόνιο, την Τετάρτη 15/7 ψηφίστηκε στη βουλή και η άθλια αντιλαϊκή πράξη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης του ολοκληρώνεται. Είναι αναγκαίο οι εργαζόμενοι της χώρας και μαζί το σύνολο των κομμάτων και των οργανώσεων της αριστεράς να κάνουν τον απολογισμό τους και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Να καταγράψουν με ακρίβεια τις εξελίξεις και να τις βάλουν στη σειρά, να φανεί τι ακριβώς συντελέστηκε. Να δουν τις τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις του νέου μνημονίου στον λαό και τη χώρα, πλην φυσικά της αστικής τάξης, τις ανατροπές που διαμορφώνονται στο πολιτικό σκηνικό και στη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων, τους όρους ανάπτυξης των ταξικών αγώνων το επόμενο διάστημα. Να χαράξουν την πολιτική τους στις νέες συνθήκες.

Να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Οι εξελίξεις μετά τη διακοπή από τον Έλληνα πρωθυπουργό των συνομιλιών στις Βρυξέλλες, τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος που ζήτησε η κυβέρνηση, την εξουσιοδότηση που ζήτησε η κυβέρνηση προκειμένου να ολοκληρωθεί η συμφωνία και στην συνέχεια το μνημόνιο που ακολούθησε ως την ψήφιση του από την ελληνική βουλή ήταν ραγδαίες. Κυριολεκτικά ήρθαν τα πάνω-κάτω. Κατά συνέπεια είναι εξαιρετικής σημασίας η ορθή και ολοκληρωμένη εκτίμηση των εξελίξεων και των αλλαγών και η χάραξη ορθής τακτικής. Στην τεράστια πίεση της τρόικας για ένα όσο το δυνατόν πιο αντιλαϊκό μνημόνιο και αφού η ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε τελεσίγραφο για να κλείσει τη συμφωνία σε ελάχιστες μέρες, διέκοψε τις συνομιλίες και προκήρυξε το δημοψήφισμα. Το ερώτημα που τέθηκε στο λαό ήταν αποσπασματικό, μερικό και σε τελική ανάλυση παραπλανητικό. Δεν μπορούσε στις συγκεκριμένες συνθήκες να δώσει το κύριο: την κατάσταση που επικρατούσε και τη διέξοδο. Παρόλα αυτά, ο λαός εκφράζοντας τη θέληση του για σταμάτημα της λιτότητας με συντριπτικά ποσοστά εκδήλωσε την αντίθεσή του στην τρόικα και τα μνημόνια, τη θέληση του η χώρα να γυρίσει σελίδα.

Ο πρωθυπουργός, θεωρώντας -και έτσι ήταν- ότι με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είχε ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, ότι συσπείρωσε το κόμμα του και αντέστρεψε το κλίμα στο λαό, το ίδιο βράδυ επισκέφθηκε τον πρόεδρο της δημοκρατίας και του ζήτησε σύσκεψη των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων για την επόμενη μέρα. Τα πράγματα είχαν πάρει το δρόμο τους. Δεν ξεχνούμε ότι τον Προκόπη Παυλόπουλο, κορυφαίο στέλεχος της ΝΔ, τον υπέδειξε η κυβέρνηση για την προεδρία της δημοκρατίας και επίσης ότι όλο το προηγούμενο διάστημα είχε παίξει το ρόλο του στο να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για την υπογραφή του νέου μνημονίου. Τίποτε φυσικά δεν είναι τυχαίο, ούτε και η εκλογή Παυλόπουλου στην προεδρία της δημοκρατίας, ούτε και η πορεία των γεγονότων. Η σύσκεψη των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων, κατά βάση των τριών αστικών κομμάτων και της κυβέρνησης, διαμόρφωσε το κλίμα και το πλαίσιο της άμεσης παράδοσης στους τροϊκανούς. Εξάλλου τα κόμματα αυτά ολόκληρο το προηγούμενο διάστημα πίεζαν για την υπογραφή συμφωνίας από την πρώτη στιγμή, ανεξαρτήτως του περιεχομένου που αυτή θα είχε. Η πορεία ήταν πλέον μονόδρομος.

Η σύσκεψη των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων με τον πρόεδρο της δημοκρατίας ήταν το περιβάλλον, ώστε ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση να απαλλαγούν από τις όποιες αντιμνημονιακές δεσμεύσεις τους, από το όποιο αριστερό περιεχόμενο υπήρχε στην πολιτική και στις προθέσεις τους και να ενδυθούν τον μανδύα της «εθνικής συναίνεσης» για την «σωτηρία» της χώρας, να διαμορφώσουν την «εθνική ενότητα» με τη ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ και να μετατρέψουν το μεγαλειώδες ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ, ελάχιστες ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης.

Είναι χαρακτηριστική η κίνηση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη από το βήμα της βουλής να βάλει τον Αλέξη Τσίπρα στο κάδρο με τους ηγέτες των κομμάτων του μνημονίου, μαζί με τους τροϊκανούς και την ηγεσία της ΕΕ «Αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες του κ. Τσίπρα, τι πέρασε ώστε να κάνει τόση μεγάλη στροφή και το εκτιμώ. Αυτά τα προβλήματα και εμείς τα είχαμε, τα περάσαμε για αυτό το εκτιμούμε και θα στηρίξουμε την προσπάθεια αυτή όσο μπορούμε».

Η συνέχεια δόθηκε με μια συμφωνία χειρότερη από τους δύο προηγούμενες, έναν μνημόνιο που θύμιζε Καστελόριζο και μέρες του Μαΐου του 2010, το οποίο όμως διαμόρφωσε και έφερε στη βουλή ένα κόμμα που δήλωνε «αντιμνημονιακό αριστερό» κόμμα που έγινε κυβέρνηση με τη σημαία της απαλλαγής από τα μνημόνια, την επιτήρηση και τη λιτότητα.

Η έγκριση της βουλής για τη συνέχιση και την ολοκλήρωση της συμφωνίας έγινε με 251 ψήφους υπέρ. Έτσι εκφράστηκε η νέα συμμαχία των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, όπως θα την αντιμετωπίζουμε το επόμενο διάστημα και μαζί τελείωσε και ο ψεύτικος αντιμνημονισμός, με τον οποίον πορεύονταν αστικές και μικροαστικές δυνάμεις το προηγούμενο διάστημα. Οι αστικές δυνάμεις τάχθηκαν καθαρά πλέον στην υπεράσπιση των συμφερόντων της αστικής τάξης και των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, στον αγώνα για την υπεράσπιση της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων και φυσικά εναντίον κάθε ουσιαστικής φιλολαϊκής εξέλιξης. Δημιουργήθηκε το μπλοκ των αστικών δυνάμεων που απαρτίζεται από την κυβέρνηση με κύριο συμμέτοχο το ΣΥΡΙΖΑ, διαχειριστή της κυβερνητικής εξουσίας, τη ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ και από κοντά άλλες μικρότερες αστικές δυνάμεις εκτός βουλής. Στον αντίποδα είναι η εργατική τάξη και ο λαός, όπως εκφράστηκε με το ΟΧΙ και όσες πολιτικές δυνάμεις πάρουν το βάρος της πολιτικής εκπροσώπησης του.

Το τίμημα αυτής της στροφής για το ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι θα είναι μεγάλο. Πολιτικά μετατράπηκε σε μνημονιακό κόμμα καπιταλιστικής διαχείρισης, τα αστικά και φιλοευρωπαϊκά στοιχεία επικράτησαν πλέον ολοκληρωτικά. Θα έχει όμως μεγάλες επιπτώσεις στην ενότητα, τη δύναμη και την επιρροή του. Η πορεία διάσπασης του, που άρχισε και μένει να δούμε την ολοκλήρωση της, θα του αποσπάσει σημαντικές δυνάμεις, το πιο αγωνιστικό τμήμα του και η κυβερνητική διαχείριση του μνημονίου, για όσο διάστημα είναι στην κυβέρνηση, θα τον οδηγήσει σε ολοκληρωτική μετάλλαξη και σε μεγάλα αδιέξοδα.

Τα μέτρα του νέου μνημονίου

Έχουν ειπωθεί και γραφεί πολλά για τα αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνει το νέο μνημόνιο. Μια πραγματική καταιγίδα. Συνειδητοποιείται από το σύνολο του λαού το μέγεθος της αντιλαϊκότητάς του, η νέα επίθεση στα εισοδήματα, στις όποιες κατακτήσεις και δικαιώματα του, έχουν απομείνει. Για το λόγο αυτό θα αναφερθούμε εν τάχει σε ορισμένα μόνο βασικά στοιχεία του:

  • Ο ΕΝΦΙΑ παραμένει στη θέση του και ο στόχος είναι να εισπραχθούν 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο.
  • Αυξάνει η φορολόγηση των αγροτών, όπως και η εισφορά κοινωνικής αλληλεγγύης.
  • Από το ΦΠΑ, μέσω της μετάταξης βασικών προϊόντων στο 23% και της εξάλειψης του μειωμένου συντελεστή (π.χ. νησιά), υπολογίζεται να εισπραχθεί επιπλέον 1% του ΑΕΠ, δηλαδή 1,8 δις ευρώ ετησίως.
  • Η επίθεση στις συντάξεις και τους συνταξιούχους είναι πρωτοφανής. Στόχος είναι η μείωση της δαπάνης για τις συντάξεις κατά 1% του ΑΕΠ ετησίως. Η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος δεν καταργείται με αποτέλεσμα τεράστιες περικοπές στις επικουρικές συντάξεις, ενώ σύντομα καταργείται ολοκληρωτικά του ΕΚΑΣ. Μειώνονται οι συντάξεις, κύριες και επικουρικές μέσω της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών υγείας, καθώς επίσης και τα όρια συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια και στα 62 χρόνια με 40 χρόνια εργασία.
  • Προβλέπει ανακεφαλαίωση και εξυγίανση των τεσσάρων συστηματικών τραπεζών με χρέωση του λογαριασμού στον ελληνικό λαό και την απόδοσή τους στην ιδιωτική πρωτοβουλία να τις διαχειρίζεται.
  • Η αύξηση του κατώτατου μισθού και η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων μετατίθεται στο μακρινό μέλλον.
  • Αυξάνει στο 29% το φόρο των επιχειρήσεων και διπλασιάζει την προκαταβολή του φόρου. Το μέτρο αυτό για δεκάδες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις θα σημάνει λουκέτο, ενώ και η πρόβλεψη για επιβολή έκτακτης εισφοράς 12% στις επιχειρήσεις με πάνω από 500.000 € κέρδη, μια ελάχιστη επιβάρυνση των μεγαλοεπιχειρηματιών παραπέμφθηκε από τους θεσμούς στις ελληνικές καλένδες, αφού οι μεγάλες επιχειρήσεις σύμφωνα με τη λογική τους πρέπει να φορολογούνται όσο το δυνατόν λιγότερο, καθότι είναι ο φορέας της ανάπτυξης της οικονομίας και της χώρας.
  • Προβλέπεται πάρτι ιδιωτικοποιήσεων, (ΑΔΜΗΕ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, αεροδρόμια, σιδηρόδρομος), ολόκληρη η περιουσία που έχει περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ και ότι άλλο προστεθεί σε αυτή. Φιλοδοξεί σε 50 δισ. € από ιδιωτικοποιήσεις κι αυτά θα συγκεντρώνονται σε ένα ξεχωριστό ταμείο του οποίου τη διαχείριση θα έχει η τρόικα που θα παίρνει και τις αποφάσεις.

Αυτά είναι ένα μόνο μέρος από τα μέτρα που περιλαμβάνονται. Στα τρία χρόνια του νέου μνημονίου τα μέτρα αυτά κοστολογούνται στα 12- 13 δισ. €. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν μπορεί το πρόγραμμα αυτό να υλοποιηθεί. Η απάντηση είναι ότι πέραν της ολοκληρωτικής συντριβής του λαού, η ύφεση την οποία θα φέρει στην οικονομία θα είναι τεράστια. Νέες εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, μείωση του ΑΕΠ κατά ορισμένες επιπλέον μονάδες, δεκάδες χιλιάδες λουκέτα. Το πρόγραμμα αυτό δεν μπορεί να υλοποιηθεί και πάνω στα μέτρα αυτά θα ληφθούν νέα. Η κατάσταση θα ανακυκλώνεται, η κρίση θα βαθαίνει, ενώ το χρέος από 330 δισ. € θα πάει πάνω από 400 δισεκατομμύρια ευρώ και βλέπουμε.

Για το πώς θα πρέπει να αντιδράσει το λαϊκό κίνημα σε όλα αυτά θα μιλήσουμε σε επόμενο άρθρο

πηγη; ergatikosagwnas.gr

  • Τελευταια
  • Δημοφιλή