Με τις νέες διατάξεις εκατομμύρια μισθωτοί, συνταξιούχοι και αγρότες θα πρέπει να δαπανούν περισσότερα από τα εισοδήματά τους για πληρωμές με ηλεκτρονικό χρήμα (κάρτες, e-banking κ.λπ.), προκειμένου να κατοχυρώσουν το αφορολόγητο και να αποφύγουν να πληρώσουν έξτρα φόρους. Το ελάχιστο ποσό δαπανών που θα απαιτείται για την εξασφάλιση του αφορολογήτου αναμένεται να αυξηθεί έως και 50%.

Σήμερα η έκπτωση φόρου 1.900 έως 2.100 ευρώ υπολογίζεται με βάση τις δαπάνες με ηλεκτρονικό χρήμα που έχουν πραγματοποιήσει οι φορολογούμενοι, ανάλογα με το εισόδημά τους. Συγκεκριμένα, όσοι έχουν εισόδημα έως 10.000 ευρώ πρέπει να έχουν κάνει αγορές ύψους 10% του εισοδήματος με χρεωστικές και πιστωτικές κάρτες ή με e-banking, όσοι έχουν εισόδημα από 10.000,01 έως 30.000 ευρώ πρέπει να έχουν κάνει αγορές ύψους 15% του εισοδήματος με χρεωστικές και πιστωτικές κάρτες ή με e-banking και όσοι έχουν εισόδημα από 30.000,01 και άνω πρέπει να έχουν κάνει αγορές ύψους 20% του εισοδήματος με χρεωστικές και πιστωτικές κάρτες ή με e-banking.

Με τις νέες διατάξεις που σχεδιάζονται όσοι θέλουν να κερδίσουν το αφορολόγητο για τα εισοδήματα που θα αποκτήσουν φέτος θα πρέπει να έχουν δαπανήσει τουλάχιστον το 15% του εισοδήματος με χρεωστικές και πιστωτικές κάρτες ή με e-banking για εισοδήματα έως 10.000 ευρώ, να έχουν δαπάνες ύψους τουλάχιστον 20% του εισοδήματος με χρεωστικές και πιστωτικές κάρτες ή με e-banking για εισοδήματα από 10.000,01 έως 30.000 ευρώ και να κάνουν δαπάνες ύψους 25% του εισοδήματος με χρεωστικές και πιστωτικές κάρτες ή e-banking για εισοδήματα πάνω από 30.000 ευρώ. Δεν αποκλείεται δε να επιβληθεί υποχρέωση για δαπάνες 30% στα πιο υψηλά εισοδήματα. Όσοι δεν συγκεντρώσουν τις δαπάνες που απαιτούνται, θα πληρώνουν «πέναλντι» φόρου 22% για το ποσό που τους λείπει.

ΠΗΓΗ: newsbomb.gr

Σε Σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας (Συνθήκη του Άαχεν) προχωρούν η Γαλλία και η Γερμανία, αλλάζοντας το σύνολο των δεδομένων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

  Κάτι ανάλογο είχε επιχειρηθεί και παλαιότερα, κατά τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, αλλά είχε απορριφθεί «μετά πολλών επαίνων» (οι μνήμες του πολέμου ήταν ακόμα νωπές – και φρικτές). Άλλωστε αυτό το σχέδιο, αν δεν ήταν θνησιγενές από μόνο του, θα συναντούσε τη σφοδρή αντίθεση της ΕΣΣΔ.

  Έτσι η Γερμανία (ΟΔΓ τότε) απέμεινε να «εκφράζεται στρατιωτικώς» μέσα από το ΝΑΤΟ. Άλλωστε η αποτυχία της προσπάθειας για πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης κατά την ίδια περίοδο δεν άφησε περιθώρια για αμυντικούς σχεδιασμούς παρά μόνον για οικονομικούς – την οικονομική δικτατορία που βιώνουμε σήμερα.

  Όπως φαίνεται, αυτή η στρατιωτική συμμαχία Γαλλίας -Γερμανίας υπερβαίνει τη συγκυρία και τις σκέψεις Τραμπ για απίσχναση των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη (ή την ενίσχυση του ΝΑΤΟ αλλού, φέρ’ ειπείν στα Βαλκάνια). Ο αναδυόμενος άξονας (μπρρρ) Παρισίων - Βερολίνου δημιουργεί σε βάθος χρόνου νέα δεδομένα για τη γεωστρατηγική πολλών κρατών στον πλανήτη.

  Η Γαλλία έχει βαρύ στρατό. Θα αποκτήσει βαρύ στράτευμα και η Γερμανία; Θα επανεξοπλισθεί αυτή η χώρα, καθ’ οίον τρόπο την επανεξόπλισε τη δεκαετία του 1930 ο Χίτλερ; Ή μήπως η Γερμανία ήδη επανεξοπλίζεται στα κρυφά, όπως επίσης κρυφά την επανεξόπλισε ο Χίτλερ τότε;

  Μπορεί οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, το στρατιωτικό corpus του ΝΑΤΟ και ο αναδυόμενος άξονας Γαλλίας - Γερμανίας να έχουν κοινό παρονομαστή, αλλά ταυτοχρόνως εκφράζουν και επί μέρους συμφέροντα. Τα οποία μπορεί να αναβαθμίζονται όσον οι ημέρες, καθώς η παγκοσμιοποίηση αποσυντίθεται και οι αντιθέσεις των Δυνάμεων σε έναν όλο και πιο πολυπολικό κόσμο οξύνονται.

  Σ’ αυτό το πλαίσιο εξηγείται (μάλιστα γίνεται ευεξήγητη) η πρεμούρα του Τσίπρα (αλλά και η δουλικότητα) να λύσει το «Μακεδονικό Ζήτημα» της εποχής μας.

  Οι πολιτικές και ιστορικές διαστάσεις αυτού του προβλήματος στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν! Με την επιχειρηματολογία των Σκοπιανών γελούν όλες οι Βιβλιοθήκες του Κόσμου και δακρύζουν (απ’ τα γέλια) εκατομμύρια τίτλοι και εκατομμύρια τόμοι. Δεν γελάει όμως καθόλου, αντιθέτως τρίζει οδόντας και ακονίζει μάχαιρες η γεωστρατηγική και η γεωπολιτική Δυνάμεων και Δυνάμεων.

  Για του λόγου το αληθές αρκεί μια ματιά στον χάρτη. Από την Πολωνία και την Ουκρανία έως τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Τουρκία (ανεξαρτήτως των συγκυριών στην τελευταία) η περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ είναι ασφυκτική.

  Πρόκειται για μια παχιά ζώνη εδαφών διάστικτων από Αμερικανικές και ΝΑΤΟϊκές βάσεις. Όμως στα μετόπισθεν αυτής της ζώνης, χαίνουν ορισμένες τρύπες, όπως η Συρία (στην κοιλιά της Τουρκίας) και οι βαλκανικές «εκκρεμότητες» στην  πλάτη του ΝΑΤΟ. Η Αλβανία, το Μαυροβούνιο, το Κοσσυφοπέδιο, η FYROM και η Σερβία. Οι εκκρεμότητες αυτές, προκειμένου το έδαφος της ζώνης να γίνει συμπαγές (και να έχει στρατηγικό βάθος) τακτοποιούνται δρομαίως.

Το Μαυροβούνιο μπήκε στο ΝΑΤΟ εν μία νυκτί και η Αλβανία μπήκε στη συμμαχία (πιάνοντας την Ελλάδα «Κώτσο» τη φροντίδι Κοτζιά - Τσίπρα), αφήνοντας προς επίλυση (το συντομότερο δυνατόν) τα ζητήματα της FYROM  και του Κοσσυφοπεδίου – εις ό,τι αφορά το οποίον, ήδη ο αρχιουτσεκάς και νυν Πρόεδρας Θάτσι αποφάνθηκε λέγοντας ότι «η Συμφωνία των Πρεσπών είναι υποδειγματική για τη λύση του Κοσοβίτικου ζητήματος».

  Αν λοιπόν το ζήτημα της FYROM τακτοποιηθεί και οσονούπω του Κοσόβου, θα μένει μόνον η Σερβία, η οποία απομονωμένη γεωστρατηγικώς, πιθανόν να γίνει πιο ευεπίφορη ως προς την τελική της υποταγή.

  Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, ο Τσίπρας με τα επισπευδόμενα καμώματά του περί το Σκοπιανό: 1) βαλκανοποιεί (τελείως) την Ελλάδα, 2) διχάζει (σε εμφυλιοπολεμικό επίπεδο) τον λαό, 3) κάνει για τους Αμερικανούς την εκδούλευση που ουδείς άλλος (πλην ακροδεξιών και φασιστών – όπως με την Κύπρο) θα μπορούσε να περαιώσει και 4) εκθέτει την πατρίδα μας σε κινδύνους ακόμα πιο πολλούς και ισχυρότερους εξ όσων ήδη την απειλούν.

  Πριν να κρίνει η Ιστορία τον Τσίπρα, πρέπει να τον κρίνει ο Ελληνικός Λαός.

  Στα Βαλκάνια σέρνονται αυτήν τη στιγμή τρία φίδια, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Γερμανία. Φίδια που βομβάρδισαν ακόμα και με βόμβες εμπλουτισμένου ουρανίου ευρωπαϊκό έδαφος! Έτσι αντιλαμβάνονται αυτές οι Δυνάμεις την ευρωπαϊκότητα: ή βόμβες της ρίχνουν ή μνημόνια.

  Πριν να κρίνει η Ιστορία τον Τσίπρα, πρέπει να τον κρίνει ο Ελληνικός Λαός. 

ΣΤΑΘΗΣ

ΠΗΓΗ: topontiki.gr

Η άρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών στο αίτημα του προέδρου της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο να απομακρύνουν τους διπλωμάτες τους σε διάστημα 72 ωρών, δίνει στην Ουάσινγκτον τη δυνατότητα να κλιμακώσει τις απειλές στρατιωτικής εισβολής.

Ήδη ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, προειδοποίησε ότι οι ΗΠΑ θα «λάβουν τις απαραίτητες δράσεις εναντίον όσων θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια του προσωπικού της πρεσβείας».

Παρόμοιες απειλές εξαπέλυσε και ο γερουσιαστής της Φλόριντα, Μάρκο Ρούμπιο, ο οποίος θεωρείται αρχιτέκτονας της πολιτικής του προέδρου Τραμπ απέναντι στη Βενεζουέλα.

Το γεγονός ότι η αμερικανική κυβέρνηση αρνείται το αίτημα της νόμιμης ηγεσίας της Βενεζουέλας να απομακρύνει τους διπλωμάτες της, σημαίνει πρακτικά ότι η αμερικανική πρεσβεία στο Καράκας θα αποτελεί ένα είδος κατεχόμενου εδάφους στο εσωτερικό ενός κυρίαρχου κράτους. Οποιαδήποτε προσπάθεια των αρχών της Βενεζουέλας να επιβάλουν την απόφαση της εκτελεστικής εξουσίας για την απομάκρυνση των διπλωματών μπορεί θεωρητικά να δώσει στην Ουάσινγκτον την αφορμή που ζητά για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης.

Παρόλα αυτά, η αμερικανική κυβέρνηση φαίνεται πως έχει, προς το παρόν τουλάχιστον, άλλες προτεραιότητες. Όπως εξηγούσε ο Βενεζουελάνος οικονομολόγος Φρανσίσκο Ροντρίγεζ, η αναγνώριση του προέδρου Χουάν Γκουαϊντό, σημαίνει ότι οι ΗΠΑ μπορούν να του προσφέρουν τον έλεγχο όλων των περιουσιακών στοιχείων της Βενεζουέλας σε αμερικανικό έδαφος, αλλά και τη δυνατότητα να πραγματοποιεί αυτός την πώληση πετρελαίου στη χώρα.

Ουσιαστικά πρόκειται για μια ιδιοποίηση περιουσιακών στοιχείων του λαού της Βενεζουέλας, τα οποία παραδίδονται σε έναν άγνωστο μέχρι πρότινος πολιτικό, ο οποίος έχει ως βασικούς συμμάχους τον πρόεδρο Τραμπ και τον φασίστα πρόεδρο της Βραζιλίας Μπολσονάρο.

Η διαχείριση των πετρελαϊκών αποθεμάτων της Βενεζουέλας αποτελεί το σημαντικότερο παράγοντα στην χάραξη της αμερικανικής στρατηγικής. Στόχος των ΗΠΑ όμως δεν είναι ο ολοκληρωτικός έλεγχος των κοιτασμάτων (αν και είναι βέβαιο ότι σε περίπτωση επικράτησης της δεξιάς αντιπολίτευσης αρκετές αμερικανικές εταιρείες που λυμαίνονταν τον ενεργειακό πλούτο της χώρας πριν από τον Τσάβες θα επιστρέψουν στη Βενεζουέλα).

Πολύ μεγαλύτερη ανησυχία προκαλούν στις ΗΠΑ οι προσπάθειες της Βενεζουέλας να αποδεσμευτεί από τη χρήση του δολαρίου στις διεθνείς τις συναλλαγές, αλλά και η στενή συνεργασία της με χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία, που παίζουν σημαίνοντα ρόλο στην παγκόσμια αγορά ενέργειας ως παραγωγοί και καταναλωτές.

Στο παρελθόν οι ΗΠΑ δεν δίστασαν να ισοπεδώσουν χώρες όπως το Ιράκ και η Λιβύη που θέλησαν να ανεξαρτητοποιηθούν από το δολάριο. Και αυτό είναι ένα πολύ κακό προηγούμενο για το τι θα μπορούσε να ακολουθήσει και στη Βενεζουέλα.

ΠΗΓΗ: info-war.gr

Σκληρή απάντηση της Διοίκησης του Σωματείου Ναυτεργατών Κέρκυρας - Ηγουμενίτσας

στο διασπαστικό παρασωματείο Δυτικής Ελλάδας