Π.Ε.Ν.Ε.Ν.
Προς ύφεση η ευρωζώνη. Κίνδυνος για Ιταλία και Ελλάδα
Η ευρωζώνη ήταν και παραμένει ο μεγάλος ασθενής υπό αποσύνθεση στην παγκόσμια οικονομία
“Ατύχημα” και τραγωδία η συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ
Με τις πέντε μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης να κατεβάζουν αισθητά ταχύτητα ή και να παγιδεύονται στη στασιμότητα, τα σενάρια μίας νέας ύφεσης στην περιοχή ενισχύονται. Επενδυτικοί οίκοι έχουν επανειλημμένα κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, στον απόηχο και των άκρως ζοφερών στοιχείων για τη Γερμανία και την Ιταλία, αλλά και καθώς η αβεβαιότητα για το Brexit και τις εμπορικές αντιπαραθέσεις έχει χτυπήσει κόκκινο.
Μεταξύ αυτών που εκφράζουν ανησυχία είναι και η UBS, η οποία στην πρόσφατη μελέτη της με τίτλο: To μέλλον της Ευρώπης: Η Ευρωζώνη και η επόμενη ύφεση» εξετάζει αναλυτικά το πώς η οικονομία της Ευρωζώνης, οι κεφαλαιαγορές και το ευρώ θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν σε μια πιθανή σοβαρή οικονομική κρίση.
Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη εξετάζει τρία σενάρια «άσκησης αντοχής» (stress-test), από την πιθανή ανάπτυξη έως τις περιπτώσεις ήπιας ή και σκληρής ύφεσης, προκειμένου να αναγνωρίσει τα κύρια ρίσκα για τις αγορές ομολόγων, για τα βασικότερα νομίσματα συμπεριλαμβανομένου του ευρώ, καθώς και για τις ευρωπαϊκές τράπεζες.
«Μια περίοδος ύφεσης θα έθετε, δίχως άλλο, σε κίνδυνο τον συνεκτικό χαρακτήρα της Ευρωζώνης. Ενώ έχουμε την πεποίθηση ότι το ευρώ θα ήταν ικανό να επιβιώσει ακόμα και ένα σενάριο δριμείας ύφεσης, οι επενδυτές οφείλουν να συνυπολογίσουν τα μέτρα λιτότητας και τον λαϊκισμό ως εξίσου σημαντικές απειλές, ενδεχομένως οδηγώντας σε στροφή προς άλλα τοπικά νομίσματα, όπως η βρετανική λίρα ή το ελβετικό φράγκο» σχολίασε ο Ricardo Garcia, επικεφαλής της έρευνας. «Η έξαρση του λαϊκισμού έχει οδηγήσει σε περιόδους ύφεσης κατά το παρελθόν» συμπλήρωσε.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, κίνδυνοι συγκέντρωσης απαντώνται σε μέλη της Ευρωζώνης, όπως η Ιταλία, όπου η πίεση της αγοράς και οι υποβαθμίσεις πιστοληπτικής ικανότητας πιθανώς να καταλήξουν αναγκαστικά σε άκρως μη δημοφιλείς οικονομικές ρυθμίσεις, αλλά και στην Ελλάδα, η οποία πιθανόν να απαιτήσει επιπλέον χρηματοδότηση. Οι επενδυτές συνιστάται να προετοιμασθούν αναλόγως, καθώς τόσο το ελληνικό (2015) όσο και το ιταλικό (2018) αδιέξοδο οδήγησε σε πτώση ολόκληρης της οικονομίας, προειδοποιεί η έκθεση.
Σε γενικές γραμμές, μια μελλοντική ύφεση θα κατέληγε ενδεχομένως σε σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές για την Ευρωζώνη, επηρεάζοντας ακόμα και τα πλέον ισχυρά μέλη της. Οι ιδιαίτερα αρνητικές αποδόσεις του 10ετούς γερμανικού ομολόγου (Bund) δύνανται να προκαλέσουν δυσκολίες στον γερμανικό τραπεζικό κλάδο, να ωθήσουν τις τιμές των λιανικών καταθέσεων σε αρνητικά πρόσημα, και να ενισχύσουν τη δημοτικότητα λαϊκιστικών κομμάτων, όπως το Alternative for Germany (AfD), δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο τον μελλοντικό σχηματισμό κυβέρνησης για την εξέχουσα οικονομία της Ευρώπης.
Με τις Ευρωεκλογές να πλησιάζουν σε λίγες μόλις εβδομάδες και με τέσσερις από τους πέντε Προέδρους της Ε.Ε. να αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους για πρώτη φορά έως το τέλος του έτους, συμπεριλαμβανομένου του διαδόχου του Mario Draghi στο τιμόνι της ΕΚΤ, επιπρόσθετοι παράγοντες κινδύνου και το κλίμα γενικευμένης αβεβαιότητας χρειάζεται να ληφθούν υπόψη στην περίπτωση επενδύσεων στην Ευρώπη.
Ειδικά για την ΕΚΤ το σενάριο σοβαρής ύφεσης που περιλαμβάνεται στην έκθεση προβλέπει μία νέα γενιά νομισματικής πολιτικής. Διάφοροι μοχλοί πίεσης, όπως οι αγορές μετοχών ή πιθανώς πιο σημαντικά μέτρα (‘χρήματα από το ελικόπτερο’ ή απρόβλεπτα αρνητικά επιτόκια), προτρέπουν τους επενδυτές να μην θεωρούν δεδομένο το μηδέν ως το χαμηλότερο όριο.
Η Christine Novakovic, Head of Wealth Management EMEA της UBS, σχολίασε πως οι πελάτες εντός και εκτός Ευρώπης ομολογούν ότι ανησυχούν για τους κινδύνους μιας μελλοντικής ύφεσης. «Και ενώ πιστεύουμε ότι με τον κατάλληλο σχεδιασμό και οικονομικό προγραμματισμό οι επενδυτές δύνανται να ξεπεράσουν κάθε δυσκολία και εμπόδιο, αντιμετωπίζουμε τις ανησυχίες αυτές με τη δέουσα σοβαρότητα και αισθανόμαστε την ανάγκη να τις θέσουμε επί τάπητος» ανέφερε.
Επομένως, εάν αναλογιστούμε την Ευρώπη σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, αυτό θα βοηθήσει τους πελάτες μας να λάβουν εμπεριστατωμένες αποφάσεις και να διαχειριστούν αναλόγως τον βαθμό έκθεσής τους, κατέληξε.
Από την πλευρά του ο Mark Haefele, Chief Investment Officer της UBS Global Wealth Management, δήλωσε πως υπάρχει ένα σύννεφο αβεβαιότητας που πλανάται πάνω από τη νομισματική ένωση. «Το μέλλον της θα εξαρτηθεί από μια νέα γενιά ηγετών, συμπεριλαμβανομένου και του νέου Προέδρου της ΕΚΤ, και θεωρούμε ότι οι επενδυτές είναι επαρκώς πληροφορημένοι για να λάβουν υπόψη τους τυχόν ρίσκα που θα οδηγούσαν σε ύφεση, όταν προετοιμάζουν τα χαρτοφυλάκιά τους» σημείωσε.
«Προκειμένου να χτίσουμε μια μακροπρόθεσμη στήριξη του ευρώ, πιστεύουμε ότι είναι γεγονός ζωτικής σημασίας οι επιμέρους κυβερνήσεις να επιδιώξουν να ακολουθήσουν τα σχέδιά τους για να ολοκληρώσουν την ενοποίηση των τραπεζοπιστωτικών αγορών και των αγορών κεφαλαίου, διαισθανόμενες τη σοβαρότητα της επείγουσας αυτής ανάγκης, δημιουργώντας και αναπτύσσοντας πρόσθετο δημοσιονομικό χώρο» τόνισε και ο Θέμης Θεμιστοκλέους, Επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Γραφείου Επενδύσεων της UBS Wealth Management.
πηγή: naftemporiki.gr - iskra.gr
Αίμα και πετρέλαιο στη Λιβύη
Δεν πέρασε πολύς καιρός από τη στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ που οδήγησε στη φρικτή δολοφονία του Μουαμάρ Καντάφι, τον Οκτώβριο του 2011, και η Λιβύη εξελίχθηκε σε Νέμεση της Δύσης. Η κατάρρευση του απολυταρχικού καθεστώτος δεν έδωσε τη θέση της σε κάτι που να μοιάζει από μακριά με δημοκρατία, αλλά στον κατακερματισμό του κράτους και στην πανσπερμία των παραστρατιωτικών, κυρίως ισλαμικών, ομάδων. Η δολοφονία του Αμερικανού πρεσβευτή Κρίστοφερ Στίβενς από τους τζιχαντιστές της Ανσάρ αλ Σαρία στη Βεγγάζη, τον Σεπτέμβριο του 2012, προκάλεσε σάλο στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, σε αντίθεση με τους σχεδόν καθημερινούς πλειστηριασμούς μαύρων δούλων στην Τρίπολη, που περνούν στα ψιλά. Αφού «απελευθέρωσαν» τη Λιβύη, οι μεγάλες δυνάμεις ενδιαφέρονταν μόνο να συντηρούν τη ροή πετρελαίου και να εμποδίζουν τη ροή απελπισμένων μεταναστών προς τον Βορρά.
Το τελευταίο δεκαήμερο, ο λιβυκός εφιάλτης επανήλθε στην πρώτη γραμμή της διεθνούς επικαιρότητας εξαιτίας του Χαλίφα Χάφταρ. Πρόκειται για «έναν παλιό πράκτορα της CIA που εξελίσσεται σε πονοκέφαλο για τις ΗΠΑ», όπως προειδοποιούσε από τον Αύγουστο του 2016 η Washington Post. Εχοντας θέσει υπό τον έλεγχό του ολόκληρη την ανατολική και τη νότια Λιβύη, ο ισχυρότερος πολέμαρχος της χώρας εξαπέλυσε στις 4 Απριλίου επίθεση με στόχο να καταλάβει την Τρίπολη, ανατρέποντας την αναγνωρισμένη από τη Δύση και τον ΟΗΕ κυβέρνηση του Φαγέζ αλ Σεράζ. Αλλά ποιος είναι ο μυστηριώδης κύριος Χάφταρ και πώς έφτασαν τα πράγματα στο χείλος ενός γενικευμένου εμφυλίου πολέμου με απρόβλεπτες επιπτώσεις;
Γεννημένος πριν από 75 χρόνια στην Αζνταμπίγια της Κυρηναϊκής (ανατολική Λιβύη), ο Χαλίφα Χάφταρ έγινε αξιωματικός του στρατού και συμμετείχε στο κίνημα του 1969 που ανέτρεψε τον βασιλιά Ιντρίς. Λέγεται πως ο Καντάφι τον εμπιστευόταν σαν γιο του. Γεγονός είναι ότι του ανέθεσε δύο καίριες αποστολές: την πρώτη φορά, όταν ο Χάφταρ πολέμησε ως επικεφαλής του λιβυκού σώματος στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1973, και τη δεύτερη, όταν ανέλαβε να διοικήσει τα λιβυκά στρατεύματα στον πόλεμο του Τσαντ, το 1986. Ωστόσο, στη δεύτερη περίπτωση ο Χάφταρ και τα στρατεύματά του παραδόθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν. Ο Καντάφι τον αποκήρυξε, γεγονός που οδήγησε στη ρήξη μεταξύ των δύο ανδρών. Στη συνέχεια ο Χάφταρ απελευθερώνεται χάρη στις πιέσεις της κυβέρνησης Ρίγκαν και η CIA εκπαιδεύει τα στρατεύματά του ως πολιορκητικό κριό για τη δολοφονία και την ανατροπή του Καντάφι. Ο ίδιος ο Χάφταρ περιπλανιέται στη Νιγηρία και στο Ζαΐρ, αλλά καμία αφρικανική χώρα δεν θέλει να του δώσει άσυλο. Τελικά καταφεύγει στο Λάγκλεϊ της Βιρτζίνια, όπου συμπτωματικά βρίσκεται το αρχηγείο της CIA. Εκεί θα περάσει τα επόμενα είκοσι χρόνια της ζωής του και θα γίνει Αμερικανός υπήκοος.
Η δολοφονία Γιούνις
Η εξέγερση εναντίον του Καντάφι τον Φεβρουάριο του 2011, στη διάρκεια της λεγόμενης Αραβικής Ανοιξης, έβγαλε τον Χάφταρ από τη ναφθαλίνη. Ερχεται στη Βεγγάζη, που έχει πέσει στα χέρια των αντικαθεστωτικών, και επιδιώκει να χρισθεί αρχιστράτηγος των εξεγερμένων, αλλά δεν πείθει το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο, που προτιμά τον Αμπντουλφατάχ Γιούνις, ηγετική μορφή του κανταφικού κινήματος του 1969. Ο Γιούνις θα δολοφονηθεί υπό ανεξιχνίαστες συνθήκες λίγο καιρό αργότερα, ενώ ο Χάφταρ, χολωμένος που του αρνήθηκαν την ηγεσία, θα επιστρέψει στη Βιρτζίνια για «να αφοσιωθεί στα εγγόνια του», όπως ο ίδιος είπε.
Το χάος στη μετακανταφική Λιβύη τού έδωσε μια νέα ευκαιρία. Το καλοκαίρι του 2014, η κυβέρνηση της Τρίπολης και οι ισλαμιστές σύμμαχοί της αρνούνται να αναγνωρίσουν το κοινοβούλιο που προέκυψε από τις εκλογές. Το κοινοβούλιο μεταφέρεται στο Τομπρούκ, στο ανατολικό άκρο της χώρας, συγκροτεί δεύτερη κυβέρνηση και αναθέτει τις ένοπλες δυνάμεις του στον Χάφταρ, ο οποίος εμφανίζεται ως ο σωτήρας της χώρας από τη μάστιγα των ισλαμιστών, στο στυλ του Αιγύπτιου ηγέτη Αμπντελφατάχ Σίσι. Στα επόμενα χρόνια καταφέρνει να διαλύσει τους ισλαμιστές στην ανατολική Λιβύη και να προσεταιριστεί τις φυλές του νότιου τμήματος της χώρας, αποκτώντας τον έλεγχο των περισσότερων πετρελαιοπηγών. Η εκστρατεία του στην Τρίπολη είχε προαναγγελθεί πολλές φορές. Ο λόγος που τον ανάγκασε να βιαστεί ήταν ότι στις 14 Απριλίου επρόκειτο να συνέλθει στην πρωτεύουσα ειρηνευτική διάσκεψη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ – μάλιστα ο γενικός γραμματέας του διεθνούς οργανισμού ήταν εκεί όταν άρχισε η επίθεση του Χάφταρ.
Ο φιλόδοξος στρατηγός δεν θα μπορούσε να πετύχει όσα πέτυχε χωρίς σοβαρή διεθνή υποστήριξη. Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία και Εμιράτα τον στήριξαν με χρήματα και αεροπλάνα ως δύναμη κρούσης εναντίον των ισλαμιστών. Πιο καθοριστική ήταν η βοήθεια της Γαλλίας, που του έστειλε άνδρες των ειδικών δυνάμεων και των μυστικών υπηρεσιών για να τον στηρίξουν στις επιχειρήσεις του. Επιπλέον, ο Εμανουέλ Μακρόν αναβάθμισε τον Χάφταρ από πολέμαρχο σε πολιτικό ηγέτη, οργανώνοντας ειρηνευτικές συνομιλίες του στρατηγού με τον Σεράζ στο Παρίσι.
Οργή στη Ρώμη
Ο γαλλικός παρεμβατισμός εξόργισε την Ιταλία, παλιά αποικιοκρατική δύναμη στη Λιβύη, που κατήγγειλε ότι ο Μακρόν στηρίζει έναν «νέο Καντάφι» για να βάλει χέρι στα πετρέλαιά της. Αλλά και η Ρωσία στήριξε τον Χάφταρ, εν μέσω φημών πως διαπραγματεύτηκε μαζί του ναυτικές βάσεις στη Λιβύη. Στο πλευρό του Σεράζ τάχθηκαν το Κατάρ και η Τουρκία, ενώ η Αμερική φαίνεται ότι περιμένει να δει πού θα κλίνει η πλάστιγγα.
Δεν αποκλείεται ο Χάφταρ να υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του. Αντί για μια κεραυνοβόλο εκστρατεία, οι δυνάμεις του έχουν καθηλωθεί για την ώρα έξω από την Τρίπολη, καθώς συνάντησαν σφοδρή αντίσταση από τις παραστρατιωτικές οργανώσεις που στηρίζουν τον Σεράζ και κυρίως από τους σκληρούς ισλαμιστές της Μισράτα. Δεδομένων των μεγάλων αποστάσεων ανάμεσα στο δυτικό και το ανατολικό τμήμα της χώρας, ενδεχόμενη καθήλωση του Χάφταρ θα εξασθενήσει κατά πολύ τις αμυντικές του γραμμές στη Βεγγάζη και στις γύρω πόλεις. Αν πάλι υποχρεωθεί να διατάξει υποχώρηση, το πολιτικό κύρος του θα έχει υποστεί τεράστιο πλήγμα. Σε κάθε περίπτωση, η τραγωδία της Λιβύης δεν προβλέπεται να έχει γρήγορο τέλος, αν δεν αναγκαστούν να αναθεωρήσουν τη στάση τους εκείνοι που την προκάλεσαν.
Γαλλική έκκληση για μείωση των ταχυτήτων από τα ποντοπόρα πλοία
Ενόψει της MEPC 74 του IMO τον ερχόμενο Μάιο, η Γαλλία πρότεινε στον Οργανισμό τον περιορισμό των ταχυτήτων των ποντοπόρων πλοίων (speed limit) ως ένα πρώτο βήμα για την μείωση των εκπομπών GHG.
Σύμφωνα με την γαλλική πρόταση η μείωση των ταχυτήτων από τα ποντοπόρα πλοία μπορεί να λειτουργήσει ως «ένα εξαιρετικά έγκαιρο και μεταβατικό μέτρο» παρά το βραχυχρόνιο χαρακτήρα εφαρμογής του. Παράλληλα αναφέρεται ότι το εν λόγω μέτρο δεν μπορεί να εφαρμοστεί για όλους τους τύπους πλοίων όπως τα επιβατηγά.
Να σημειωθεί τέλος ότι η Γαλλία αποτελεί έναν από τον στυλοβάτη για την μείωση των αέριων εκπομπών ρύπων σε διεθνές επίπεδο εξ’ ου και η «Συμφωνία των Παρισίων» , η οποία υπεγράφη το 2016.
Φωτό: Pixabay
ΠΗΓΗ; naftikachronika.gr
Πώς θα τρέφονται 10 δισεκατομμύρια άνθρωποι το 2050;
Πώς θα τρέφονται 10 δισεκατομμύρια κάτοικοι που θα έχει η Γη το 2050; Θα έχει εξασφαλιστεί η διατροφική ποιότητα και παράλληλα θα έχουν μειωθεί οι ανισότητες; Το Museu do Amanha (Μουσείο του Αύριο) του Ρίο προσπαθεί να απαντήσει στις ερωτήσεις αυτές.
Το 2050 θα χρειάζεται 50% περισσότερη ενέργεια και 40% περισσότερο νερό για να τραφεί ο πλανήτης, αναφέρει το υπερ-μοντέρνο μουσείο πάνω στους τοίχους του οποίου προβάλλονται βίντεο με καλλιέργειες σε όλες τις ηπείρους, στο πλαίσιο της έκθεσης που εγκαινιάστηκε την περασμένη εβδομάδα.
"Η διατροφή έγινε ένα καυτό θέμα που ενδιαφέρει όλο τον κόσμο σήμερα", εξηγεί ο Λεονάρντο Μενέζες, επιμελητής της έκθεσης "Pratodomundo" (Φαγητό για όλο τον κόσμο).
Το υλικό της έκθεσης δόθηκε από το AFP (φωτογραφίες και βίντεο από όλο τον κόσμο) και από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO).
Αλληλεπιδραστικές προβολές επιτρέπουν στον θεατή να ακολουθήσει μια ολόκληρη διαδρομή για να κατανοήσει τις προκλήσεις της διατροφής το 2050.
Θα υπάρχει σοβαρή έλλειψη γεωργικής έκτασης αλλά ήδη πολλοί τρόποι διερευνώνται. Όπως οι πειραματικές καλλιέργειες μέσα στις πόλεις (οριζόντιες στις ταράτσες ή κάθετες πάνω στους τοίχους) που πραγματοποιούνται ήδη σε 50 χώρες. Αλλά και μέσα στις ερήμους, μέσα στα δάση ή στην τούνδρα.
Και άλλα μέσα υπάρχουν για να επεκταθούν οι καλλιέργειες ώστε να τραφούν όλο και περισσότεροι άνθρωποι με σεβασμό παράλληλα στο περιβάλλον: πάνω στους ωκεανούς (θαλάσσια αγροκτήματα) ή μέσα σε υπόγειες σήραγγες όπως ήδη γίνεται στο Λονδίνο.
Στο εξής αρχίζουν οι καλλιέργειες ακόμη και μέσα σε φυτείες. Η πολιτεία Παρά του Αμαζονίου, στη βόρεια Βραζιλία, αναπτύσσει κακαόδεντρα και πιπεριές υπό τη μεγάλη σκιά που προσφέρουν οι κοκοφοίνικες πάνω από τα δέντρα αυτά. Οι τεχνικές αυτές περιορίζουν επίσης τη διάβρωση των εδαφών και αυξάνουν τη γονιμότητά τους.
"Είμαστε ένα μουσείο που θέτει ερωτήσεις", δηλώνει ο Λεονάρντο Μενέζες. "Θέλουμε να αυξήσουμε το επίπεδο συνείδησης του κόσμου. Και καθημερινά κομίζουμε νέες απαντήσεις".
Το διατροφικό μέλλον θα περάσει από την τεχνολογία που παρουσιάζεται στο μουσείο, όπως αυτοί οι ρομποτικοί μη επανδρωμένοι επικονιαστές, που θα αναλάβουν το έργο που έκαναν οι αποδεκατισμένες από τον άνθρωπο μέλισσες ή τα "χάμπουργκερ του εργαστηρίου".
Ένα μέρος της έκθεσης αφιερώνεται στις καλλιέργειες των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών --επικίνδυνες ή όχι;-- στον ρόλο των γυναικών στις καλλιέργειες και στα προβλήματα υγείας που συνδέονται με την κακή διατροφή.
Το Museu do Amanha, ένα κόσμημα στις όχθες του Κόλπου Γκουαναμπάρα, εγκαινιάστηκε πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 και αναμένει τουλάχιστον μισό εκατομμύριο επισκέπτες τους έξι μήνες που θα διαρκέσει η έκθεση, η οποία στη συνέχεια θα ταξιδέψει εκτός Βραζιλίας.
Πηγή: ΑΠΕ - enikos.gr
- Τελευταια
- Δημοφιλή