Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το διήμερο 23-24 Σεπτέμβρη 2017 η 11^η αντιρατσιστική γιορτή που διοργάνωσαν από κοινού το «Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών» και η «Κίνηση απελάστε τον ρατσισμό».

Την Κυριακή 24/9/2017 δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων έγινε ανοιχτή συζήτηση με θέμα: «Αντιρατσισμός και αντιφασισμός στους χώρους δουλειάς».

Προσκεκλημένος στην συζήτηση ήταν ο Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ ο οποίος πήρε μέρος με άλλους συνδικαλιστές που εκπροσωπούσαν Σωματεία και χώρους δουλειάς όπως είναι οι υγειονομικοί, οι εκπαιδευτικοί, δημόσιες υπηρεσίες και ΠΡΟΣΠΕΡΤ.

Στην παρέμβασή του ο Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ Αντώνης Νταλακογεώργος σημείωσε μεταξύ των άλλων και τα παρακάτω:

Τα τελευταία χρόνια η επιθετικότητα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ – ΝΑΤΟ σε ανταγωνισμό με τις αντίστοιχες δυνάμεις Ρωσίας, Κίνας προσπαθούν να διευρύνουν την γεωστρατηγική τους επιρροή αλλά και την κατάκτηση νέων πλουτοπαραγωγικών πηγών σε διάφορες χώρες του κόσμου. Η ένταση αυτή των ανταγωνισμών τις καθιστά ποιο επιθετικές και επικίνδυνες.

Επίκεντρο αυτών των επεμβάσεων και ανταγωνισμών βρίσκονται οι χώρες της νοτιοανατολικής Μεσογείου και άλλες αραβικές χώρες οι οποίες διαθέτουν πλούσια κοιτάσματα σε πετρέλαια υδρογονάνθρακες ενώ τον τελευταίο χρόνο ιδιαίτερα μετά την εκλογή του ακροδεξιού δισεκατομμυριούχου Τραμπ στις ΗΠΑ στο στόχαστρό του έχει βάλει την Βόρεια Κορέα, την Βενεζουέλα αλλά και το Ιράν.

Οι εξελίξεις αυτές διαμορφώνουν όχι μόνο ένα μόνιμο και επικίνδυνο σκηνικό έντασης και αντιπαράθεσης αλλά σηματοδοτούν θανάσιμο κίνδυνο ενός θερμοπυρηνικού πολέμου ευρείας έκτασης και κατά συνέπεια διαμορφώνουν συνθήκες επικίνδυνες για την ειρήνη σε όλο τον κόσμο.

Παράλληλα οι επιθετικοί ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στην περιοχή μας έχουν οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις χώρες τους και τα σπίτια τους και να αναζητήσουν διέξοδο ασφάλειας και εργασίας σε άλλες χώρες.

Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Αφγανιστάν αλλά και χώρες όπου επικρατούν συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης εξωθούν τους λαούς αυτών των χωρών στην μαζική έξοδο.

Τα τελευταία χρόνια η Μεσόγειος έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο νεκροταφείο χιλιάδων ανθρώπων στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν και να απομακρυνθούν από τις χώρες που μαίνονται οι πολεμικές συγκρούσεις.

Η Ευρώπη ως απάντηση επέλεξε την ρατσιστική πολιτική των κλειστών συνόρων και ταυτόχρονα σε συμφωνία με την Τουρκία η ελληνική κυβέρνηση έχει αναλάβει το θλιβερό και άθλιο ρόλο των απελάσεων και των επαναπροωθήσεων των προσφύγων.

Ταυτόχρονα η ελληνική κυβέρνηση αντί της φιλοξενίας και της ενσωμάτωσης των προσφύγων στους οικιστικούς ιστούς και τις κοινωνικές δομές επέλεξε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τον εγκλεισμό των προσφύγων – μεταναστών.

Η εργατική τάξη της χώρας μας αλλά και ευρύτερα τα λαϊκά και κοινωνικά στρώματα επιφύλαξαν την υποδοχή που έπρεπε στους πρόσφυγες, έδειξαν και δείχνουν υψηλό επίπεδο αλληλεγγύης, στηρίζουν ολόθερμα τα αιτήματα και τις δίκαιες διεκδικήσεις τους και παλεύουν από κοινού να κατακτήσουν και να κατοχυρώσουν τα ίδια δικαιώματα με τους έλληνες στην εκπαίδευση, στην υγεία, στην δουλειά, στην στέγαση.

Η μαχόμενη αριστερά στο σύνολό της, το αγωνιστικό ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές οργανώσεις πρωτοστάτησαν στην έκφραση συμπαράστασης προς τους πρόσφυγες και μετανάστες.

Απέκρουσαν τις φασιστικές κραυγές της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και της ισλαμοφοβίας οι οποίες είχαν ως πρωταγωνιστές την νεοναζιστική Χρυσή Αυγή αλλά και άλλες δυνάμεις που καλλιεργούσαν κυρίως ρατσιστικού τύπου αντιλήψεις περί αποκλεισμού και απομόνωσης των προσφύγων και ανοιχτά φλερτάρουν με την ξενοφοβία.

Οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην χώρα μας, ιδιαίτερα την περίοδο των μνημονιακών πολιτικών, η σκληρή και ανελέητη επίθεση σε βάρος των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των λαϊκών στρωμάτων, η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, οι δρακόντιες περικοπές και μειώσεις μισθών, συντάξεων, ΕΚΑΣ σε συνδυασμό με μια πρωτοφανή αντιλαϊκή φορομπηχτική πολιτική που εξουθενώνει, εξαθλιώνει και φτωχοποιεί μεγάλα τμήματα λαϊκών και εργατικών μαζών, ήταν το έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύχθηκε η νεοφασιστική προπαγάνδα της Χρυσής Αυγής στην προσπάθειά της να αποκτήσει λαϊκά και εργατικά ερείσματα στις λαϊκές και εργατικές συνοικίες. Είχε προηγηθεί μια ασύδοτη σε εγκληματικό επίπεδο δράση, κυρίως εναντίον προσφύγων και μεταναστών στην Αθήνα, στον Πειραιά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Ήταν η περίοδος που μέρος των συστημικών πολιτικών κομμάτων, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, ΜΜΕ έμμεσα πλην σαφώς πρόβαλαν τις θεάρεστες πρακτικές των νεοναζιστών. Ήταν η περίοδος που αστυνομικές δυνάμεις έδιναν χέρι βοηθείας στην δολοφονική οργάνωση, ήταν η περίοδος που παρά την δημοσιότητα των επιθέσεων των ταγμάτων εφόδου των νεοναζιστών η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη σιωπούσε, αδρανούσε και αδιαφορούσε για το εγκληματικό «έργο» της Χρυσής Αυγής.

Η εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα τον Σεπτέμβρη του 2013 που αποτέλεσε και το αποκορύφωμα της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής, έβαλε τέλος σε αυτήν την ιδιότυπη ανοχή του επίσημου θεσμικού και πολιτικού συστήματος.

Η ιστορία όμως έχει καταγράψει ότι η εγκληματική φασιστική οργάνωση ανδρώθηκε, αναπτύχθηκε και απέκτησε ισχυρές προσβάσεις σε λαϊκές και εργατικές συνοικίες στηριζόμενη στην προβολή των ΜΜΕ, στην κρυφή χρηματοδότηση διάφορων επιχειρηματιών και εφοπλιστών και το πολιτικό σύστημα με την στάση του συνέβαλε τα μέγιστα να αποκτήσει και κοινοβουλευτική νομιμότητα.

Ο ρατσισμός και ο φασισμός είναι όψεις του ιδίου νομίσματος, η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής είναι συνέπεια της φασιστικής πολιτικής και ιδεολογίας της, έχει αποδειχθεί ότι τμήματα του μεγάλου κεφαλαίου την στήριξαν και την ενίσχυσαν, ενώ οι νεοφασίστες, σε ανταπόδοση των υπηρεσιών τους, τους στήριξαν με τις θέσεις τους στην Βουλή όπως για παράδειγμα το εφοπλιστικό κεφάλαιο για την διεύρυνση των προνομίων του.

Στα εργατικά συνδικάτα εκτός λίγων εξαιρέσεων δεν έχουν ακόμη λειτουργήσει τα αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά αντανακλαστικά τους.

Πολλοί θεωρούν ότι η πάλη ενάντια στον φασισμό, τον ρατσισμό, την ξενοφοβία είναι και πρέπει να είναι υπόθεση των πολιτικών κομμάτων και όχι των συνδικάτων. Υποτιμούν τον ρόλο αλλά και τον κίνδυνο από την φασιστική απειλή στους χώρους δουλειάς και στις συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Χρειάζεται τα εργατικά συνδικάτα να εντάξουν ως αναπόσπαστο στοιχείο της δράσης τους την πάλη ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό, επιβάλλεται η ενημέρωση, η τεκμηριωμένη και θεμελιωμένη απάντηση του τι εκφράζει και εκπροσωπεί το νεοφασιστικό ρεύμα στην κοινωνία και στους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς.

Επιβάλλεται να συγκροτηθεί ένα ισχυρό μέτωπο των αντιφασιστικών – αντιρατσιστικών – αντιμπεριαλιστικών και αντιπολεμικών οργανώσεων με τα εργατικά συνδικάτα που θα στοχεύει ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά και κινηματικά στην απομόνωση του φασιστικού μορφώματος, της δολοφονικής του δράσης αλλά και στην καταδίκη του από την δικαιοσύνη για τις εγκληματικές πρακτικές του.

Από αυτή την σκοπιά η πάλη και οι στόχοι αυτοί θα πρέπει να αναδειχθούν το επόμενο διάστημα και να αναληφθεί συγκεκριμένη δράση .

Στην υπόθεση αυτή η θέση και ο ρόλος της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς θα πρέπει να είναι καθοριστικός.