Μιλώντας ο ίδιος ο συγγραφέας μεταξύ των άλλων σημείωσε:

“ Η εξέλιξη της Αριστερής Τέχνης του Βλαντίμιρ Τάτλιν και η συνάντηση και η αλληλοδιέγερση με την Οχτωβριανή Επανάσταση, απ' όπου προήλθε και το «Μνημείο στην ΙΙΙ Διεθνή» βρίσκονται στην πυρήνα του βιβλίου μου.

Χρησιμοποιώ τους όρους Αριστερή Τέχνη και Αριστερός Ρωσικός Μοντερνισμός, που είναι οι όροι που χρησιμοποιούσαν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες και η κριτική στη Ρωσία, και όχι ο όρος Ρωσική Πρωτοπορία.

Παρά τις συνθήκες εμφυλίου πολέμου, πείνας και επιδημιών, το 1918-21, οι Αριστεροί Μοντερνιστές καλλιτέχνες πρωτοστάτησαν στην πρωτοφανή άνθηση των τεχνών στη Σοβιετική Δημοκρατία.

Ο Βλαντίμιρ Λένιν παρομοίωσε τη διαλεκτική εξέλιξη με τη μορφή σπείρας και έλικας. Αυτό ενέπνευσε τον Τάτλιν για τη μορφή του «Μνημείου στην ΙΙΙη Διεθνή», με δυο ανερχόμενες έλικες. Ο Σκοπός του Τάτλιν ήταν η έκφραση της Διαλεκτικής Φιλοσοφίας του Μαρξισμού και της Παγκόσμιας Επανάστασης που πρέσβευε η Τρίτη Διεθνής, σ' ένα έργο σύνθεσης τεχνών και τεχνολογία εντελώς διαφορετική από τις μορφές μνημείων προηγούμενων εποχών." –

Παρέμβαση και αναλυτική τοποθέτηση για το έργο του Β. Τάτλιν αλλά και τις συνθήκες που αυτό έγινε (διεθνείς – οικονομικές – κοινωνικές – πολιτικές) έκανε και η Ηρώ Μανδηλαρά, Διδακτόρισσα Φιλοσοφίας της Τέχνης, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Το βιβλίο του Νίκου Αξαρλή Τάτλιν: Μνημείο στην Τρίτη Διεθνή, Αριστερός Μοντερνισμός και Οχτωβριανή Επανάσταση συνιστά μια συμπυκνωμένη ανασύνθεση του καλλιτεχνικού αναβρασμού που αναπτύχθηκε τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα στη Ρωσία. Η μελέτη του Αξαρλή δεν μένει απλώς στην ιστορική παρουσίαση ενός καλλιτεχνικού φαινομένου ή στην μορφολογική ανάλυση των δημιουργημάτων. αλλά επιχειρεί να τοποθετήσει τα καλλιτεχνικά κινήματα της εποχής στο ιστορικό και κοινωνικοπολιτικό τους συγκείμενο,επιχειρεί δηλαδή να αναδείξει τη σχέση αλληλεπίδρασης που αναπτύχθηκε μεταξύ της ρωσικής κοινωνίας και της τέχνης κατά την περίοδο της κοσμοϊστορικής αλλαγής που έγινε στο πλαίσιο της Ρωσικής Επανάστασης."

Η παρέμβαση του Προέδρου της ΠΕΝΕΝ Αντώνη Νταλακογεώργου στην παρουσίαση του βιβλίου του Ν. Αξαρλή «Τάτλιν Μνημείο στην ΙΙΙ Διεθνή»:

Κατ' αρχήν θέλω να ευχαριστήσω τον σ/φο Νίκο για την πρόσκληση και τη δυνατότητα συμμετοχής μας στην παρουσίαση του βιβλίου του.

Παράλληλα να τον συγχαρώ δημόσια για την έμπνευση και το εξαιρετικό πόνημά του να ασχοληθεί και να γράψει σχετικά για ένα μνημείο έργο που σε αυτό που ονομάζουμε κοινωνία είναι εντελώς άγνωστο ακόμα και για τους γνώστες της πρώτης σοβιετικής περιόδου.

Να τονίσω επίσης ότι η δική μας παρουσία εδώ σήμερα συνδέεται με την εργασιακή ενασχόληση του πρωτοπόρου κομμουνιστή καλλιτέχνη ο οποίος διετέλεσε Ναυτεργάτης σε τουριστικά πλοία εκείνης της περιόδου.

Για το σπουδαίο αυτό έργο, τον πολιτικό συμβολισμό, την εποχή του αλλά και την ώσμωση με την τέχνη στα πρώτα χρόνια του σοσιαλισμού, στη μεγάλη χώρα των Σοβιέτ που θα μιλήσει ο Νίκος.

Εγώ θέλω να επισημάνω ότι η τότε νεαρή σοβιετική δημοκρατία ανέδειξε μια ολόκληρη γενιά καλλιτεχνών που εμπνεύστηκαν από την Οκτωβριανή επανάσταση, δημιούργησαν ανεπανάληπτα έργα τέχνης που συνδέονταν με την απελευθέρωση από τον τσαρισμό και την άγρια ​​εκμετάλλευση και την κατάληψη του αντιδραστικού καθεστώτος.

Αυτή η νέα μορφή της σοσιαλιστικής τέχνης έφερε τη δική της επανάσταση και ανέδειξε περίτρανα ότι η εργατική τάξη και οι εκπρόσωποι της μπορούν να δημιουργήσουν ένα νέο ρεύμα εργατικής λαϊκής τέχνης που έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο, τη δουλειά, τα δικαιώματά του, την ευημερία, τις δικές του ανάγκες!

Για αυτό και η νέα σοσιαλιστική τέχνη, ο νέος πολιτισμός που αναδύθηκε από τη σοσιαλιστική επανάσταση καταπολεμήθηκε το ίδιο όπως και η Οκτωβριανή επανάσταση από την αστική τάξη, τους ιδεολογικούς – πολιτικούς εκπροσώπους της μαζί και με την παρακμάζουσα καπιταλιστική κουλτούρα και αυτούς που την εκπροσωπούσαν!

Το μεγαλειώδες έργο του Βλαντιμίρ Τάτλιν όπως είναι γνωστό δεν ολοκληρώθηκε ποτέ όμως αποτελεί μια τεράστια και πολύτιμη κληρονομιά για τους προλετάριους του κόσμου αφού το έργο αυτό επρόκειτο να είναι το σύμβολο της 3ης ^{κομμουνιστικής} διεθνούς!

Δείχνει όμως τις ανεξάντλητες δυνάμεις, τις πρωτοπόρες ιδέες, την έμπνευση, την φαντασία, τον οραματισμό των νέων καλλιτεχνών που στρατεύτηκαν στην υπηρεσία της επανάστασης, την υπηρέτησαν και πρόσφεραν τεράστιο έργο στο νέο πολιτιστικό γίγνεσθαι που οικοδόμησε η νέα σοσιαλιστική κοινωνία δημιουργώντας μια νέα σχολή πολιτισμού που ονομάστηκε σοσιαλιστικός ρεαλισμός.

Το έργο του Βλαντιμίρ Τάτλιν αποτελεί και σήμερα πηγή έμπνευσης  για την τάξη μας και τους κομμουνιστές απέναντι  στην καπιταλιστική σαπίλα και υποκουλτούρα.

Από αυτή την σκοπιά το εγχείρημα του Νίκου είναι εξαιρετικά χρήσιμο και συνιστούμε ανεπιφύλακτα να το διαβάσουν οι εργαζόμενοι, οι νέοι και νέες, ο αριστερός και προοδευτικός κόσμος της χώρας μας.

Με την ευκαιρία αυτή θέλω να επισημάνω: Οι θιασώτες και απολογητές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας βιάστηκαν να κηρύξουν το τέλος της ιστορίας, το τέλος της ταξικής πάλης, τον ενταφιασμό του κομμουνιστικού σχεδίου!

Τα μεγάλα λαϊκά ξεσπάσματα που σημειώθηκαν σε δεκάδες χώρες την τελευταία 3ετία, οι μεγάλοι εργατικοί αγώνες σε κορυφαία κέντρα (χώρες) του διεθνούς καπιταλισμού που εξελίσσονται μέσα στο 2022 διαψεύδουν τις απόψεις των αστών δημοσιολόγων.

Το φάντασμα του κομμουνισμού εξακολουθεί και σήμερα να στοιχειώνει τους καπιταλιστές σε όλον τον κόσμο και παράλληλα το όραμα για την εργατική απελευθέρωση από τα δεσμά του κεφαλαίου, η κατάργηση του σάπιου σημερινού συστήματος (όπως αυτό αποδεικνύεται και πρόσφατα με τα σκάνδαλα στην Ευρωπαϊκή ‘Ένωση) είναι ο μοναδικός δρόμος για την χειραφέτηση της εργατικής τάξης.

Ο Χρέος δικό μας είναι το εργατικό κίνημα και η πρωτοπορία του να δημιουργήσει τους όρους και να ανταποκριθεί στην ιστορική τους αποστολή!