Του Κώστα Παπαδάκη*

Οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό και οι κίνδυνοι που περικλείουν προσφέρονται για πολύτιμα συμπεράσματα σχετικά με τη στάση απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τη συμμαχία με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και σε ποιον επικίνδυνο δρόμο οδηγούν αυτές.

Η «δέσμευση» ενός σημαντικού μέρους των περιοχών της Κυπριακής ΑΟΖ από την Τουρκία, με τη συνοδεία πολεμικών πλοίων και υποβρυχίων, συνιστά προκλητική ενέργεια που γεννά μεγάλους κινδύνους για τον κυπριακό λαό, για τους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Αποτελούν συνέχεια των προκλητικών δηλώσεων Ερντογάν ότι «δεν υπάρχει κράτος με το όνομα Κυπριακή Δημοκρατία», μέρος των γενικότερων τουρκικών προκλήσεων, των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο.

Αυτή η τουρκική επιθετικότητα συνδέεται και τροφοδοτείται από τη συνολικότερη όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και εστιών πολέμου στην περιοχή, με τον ευρύτερο ρόλο που επιδιώκει να παίξει η Τουρκία στις εξελίξεις.

Η απόφαση της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για αποστολή φρεγάτας και υποβρυχίου στην περιοχή, στο πλαίσιο της δύναμης της UNIFIL (αποστολή του ΟΗΕ στο Λίβανο) και του ΝΑΤΟ, σηματοδοτεί όξυνση των ανταγωνισμών. Ενισχύεται ο κίνδυνος στρατιωτικής σύγκρουσης αλλά και ανοιχτής επέμβασης ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, πριν απ' όλα των ΗΠΑ, με την προώθηση επικίνδυνων σχεδίων, όπως της τριχοτόμησης του Αιγαίου. Οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται. Δε φτάσαμε, όμως, τυχαία ως εδώ. Ακολουθήθηκε συγκεκριμένος δρόμος. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις βγαίνουν συμπεράσματα και διαψεύδονται πολλοί...

Διαψεύδονται όσοι πόνταραν στην «ισχυρή ΕΕ»

Διαψεύδονται, για παράδειγμα, όσοι, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, ισχυρίζονταν ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, οι λεγόμενες «ευρωπαϊκές αρχές», το «κοινοτικό κεκτημένο», η «υπεράσπιση των κοινών ευρωπαϊκών συνόρων» θα αποτελούσαν προστασία και ...απάνεμο λιμάνι για την Κύπρο. Ηταν οι ίδιοι που επικαλούνταν ότι η Τουρκία θα συρόταν σε επίλυση με «τυράκι» τις δικές της ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ. Ολα αυτά αποδείχτηκαν «άνθρακες». Οι ανέξοδες συστάσεις που συμπεριλήφθηκαν στα Συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ την περασμένη βδομάδα είναι ενδεικτικές.

Διαψεύδονται, όμως, και όλοι όσοι προπαγάνδιζαν ότι η ιμπεριαλιστική ΕΕ μπορεί να εξασφαλίσει την επίλυση του Κυπριακού υπέρ του λαού. Ποιος δε θυμάται το επιχείρημα όλων των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο, και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ και του διεθνούς οπορτουνισμού, που «φορέθηκε» επανειλημμένα παλιότερα, ότι τάχα «η ΕΕ είναι άβουλη» «επειδή σύρεται από τις ΗΠΑ, γι' αυτό δεν παρεμβαίνει πιο δυναμικά στις εξελίξεις». Το ΚΚΕ δεν έπαψε στιγμή να αποκαλύπτει όλες τις αποφάσεις της ΕΕ που κινούνταν σταθερά στην κατεύθυνση ενίσχυσης της επιθετικότητάς της, συγκροτώντας την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ), τον ευρωστρατό, τη λεγόμενη Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Αμυνας, τις «ευέλικτες ομάδες άμεσης επέμβασης» κ.ά. Αυτή η πάγια κατεύθυνση της ΕΕ πηγάζει από τον ίδιο το χαρακτήρα της, ως διακρατική ένωση του κεφαλαίου, και γεννά μεγάλους κινδύνους για τους λαούς. Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστική έκφραση του ρόλου της ΕΕ από αυτήν που διαδραματίζει στην Ουκρανία. Ανάλογα με τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων που υπηρετεί, η ΕΕ πρωτοστατεί στην προώθηση κάθε είδους έμπρακτων κυρώσεων και μέτρων, όπως, π.χ., σε βάρος της Ρωσίας για τη στάση της στην Ουκρανία. Στις ίδιες τις αποφάσεις της η ΕΕ αυτοσυστήνεται ως ο «παγκόσμιος παίκτης» που παρεμβαίνει όπου Γης για τη διασφάλιση των συμφερόντων της. Ολα τα παραπάνω εκθέτουν όσους με κάθε ευκαιρία φορούσαν «φωτοστέφανο ειρήνης» στην ΕΕ, μάλιστα ως αντίβαρο στην πρόταση για ένταξη της Κύπρου στον προθάλαμο του ΝΑΤΟ, το λεγόμενο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη.

Διαψεύδονται όσοι επένδυσαν στις «ισχυρές πλάτες» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ

Οι εξελίξεις, επίσης, διαψεύδουν και όσους πόνταραν στην ανάμιξη των ΗΠΑ ισχυριζόμενοι ότι η Κύπρος πρέπει να στηριχτεί σε «γερές πλάτες», να πάει «με τα νερά των ισχυρών». Εχει τη δική του σημασία το γεγονός ότι αυτές οι εξελίξεις σημειώνονται σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ έχουν εκφράσει με όλους τους τρόπους τη ζέση τους να προωθηθεί «λύση» του Κυπριακού. Οι δηλώσεις της εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζ. Ψάκι, εκτός ορισμένων χαλαρών συστάσεων προς την Τουρκία κάνουν λόγο για «ακριβοδίκαιη μοιρασιά στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης». Η διχοτομική λύση, δηλαδή, που προωθούν και αποτυπώθηκε στην κοινή ανακοίνωση Αναστασιάδη - Ερογλου, στις 11 Φλεβάρη του 2014, δεν μπορεί να προωθηθεί χωρίς ξεκαθάρισμα λογαριασμών σχετικά με τη μοιρασιά του ενεργειακού πλούτου στην περιοχή, στην οποία η Τουρκία σπεύδει να καταγράψει ντε φάκτο τις επιδιώξεις της με προκλητικές κινήσεις. Μάλιστα, τώρα επιταχύνει το σχεδιασμό της, αφού βλέπει να διαμορφώνεται, με επίκεντρο την Ενέργεια, η σύμπραξη Ελλάδας, Αιγύπτου, Ισραήλ, που απειλεί τα συμφέροντά της στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Αλλά και όσοι επικαλούνταν το ΝΑΤΟ ως το «βαρύ πυροβολικό» αναχαίτισης της επιθετικότητας της Τουρκίας, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Τουρκία, έχουν εκτεθεί. Δείχνει πολλά το ότι σε δηλώσεις του νέου γγ του ΝΑΤΟ, Στόλτενμπεργκ, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα αυτή τη βδομάδα, αφού εκθείασε «στο όνομα της συλλογικής ασφάλειας» τους αντιδραστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική, αναφέρθηκε και στο ρόλο της «σύμμαχου» της Ελλάδας, Τουρκίας, και συνέστησε ... «αυτοσυγκράτηση».

Η στάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε ένα ζήτημα όπως το Κυπριακό, εισβολής και κατοχής που ιστορικά εν' τη γενέσει του φέρει την υπογραφή τους, είναι ενδεικτική και για το σύγχρονο ρόλο τους, στο πώς επιδιώκουν να το «κλείσουν» με επιζήμιο τρόπο για τα λαϊκά συμφέροντα. Αποκαλύπτεται, επίσης, ότι όσοι πλειοδοτούν για πιο αποφασιστική εμπλοκή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένου και της προώθησης της πρότασης για ένταξη της Κύπρου στον προθάλαμο του ΝΑΤΟ, το λεγόμενο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, επιχειρούν να μπλέξουν τον κυπριακό λαό σε νέες περιπέτειες.

Τις τελευταίες μέρες οι υποστηρικτές των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ επιχειρούν, μάλιστα, να προσαρμόσουν στις εξελίξεις το τροπάρι τους, εγκαταλείποντας τα μεγάλα λόγια περί προστατών θέτοντας το ερώτημα: «Φανταστείτε τι άλλο θα γινόταν αν δεν ήταν η Ελλάδα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και η Κύπρος στην ΕΕ».

Τους απαντούμε... δε χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία. Το 1974 στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ έγινε η εισβολή και κατοχή του 37% του νησιού. Αλλά και πρόσφατα, με επίδικο την τελωνειακή ένωση της Ουκρανίας με την ΕΕ, ο ουκρανικός λαός ματοκυλιέται και η Ουκρανία διαμελίζεται στο έδαφος των ανταγωνισμών με τη Ρωσία.

Διαψεύδονται όσοι επένδυσαν στο δόγμα «οι μπίζνες μάς φέρνουν πιο κοντά στην επίλυση»

Ολο το προηγούμενο διάστημα πήρε μεγάλες διαστάσεις η προβολή των κοινών υπουργικών συμβουλίων Ελλάδας - Τουρκίας, συνοδευόμενα με την άποψη ότι αυτά φέρνουν σχετικές επιχειρηματικές συμφωνίες που θα εξευμένιζαν την Τουρκία, τόσο στο Αιγαίο όσο και σε σχέση με το Κυπριακό.

Στην ίδια γραμμή, η εύρεση φυσικού αερίου στην Κύπρο τροφοδότησε μια ολόκληρη βιομηχανία αυταπατών από τα κόμματα του κεφαλαίου, ότι αυτό θα ήταν και το εργαλείο προώθησης της «επίλυσης». Το ΚΚΕ προειδοποίησε ότι η εύρεση πλουτοπαραγωγικών πηγών, σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων, όχι μόνο δε θα λύσουν προς όφελος του λαού το κυπριακό πρόβλημα αλλά θα το περιπλέξουν χειρότερα, βάζοντάς το στη μέγγενη σφοδρών ανταγωνισμών, που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή.

Η στάση δηλαδή κάθε χώρας, κάθε ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, και στο Κυπριακό καθορίζεται από τη συμμετοχή στη μοιρασιά, από συγκεκριμένα συμφέροντα των μονοπωλίων. Αυτά είναι τα «κριτήριά» τους και όχι η αναγνώριση των δικαίων του Κυπριακού λαού, σε ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής.

Να παρθεί, επίσης, υπόψη ότι ακόμα και αν συμπίπτουν κατά καιρούς συμφέροντα συγκεκριμένων χωρών στο ενεργειακό αλισβερίσι, αυτό δεν παρέχει καμιά εξασφάλιση για τους λαούς. Για παράδειγμα, οι παραβιάσεις των Τούρκων στην ΑΟΖ της Κύπρου εξελίσσονται την περίοδο που στην προεδρία της ΕΕ βρίσκεται η Ιταλία, χώρα που δικό της μονοπώλιο, η «ΕΝΙ» (σε σύμπραξη με τη νοτιοκορεάτικη «COGAS»), εκτελεί τις έρευνες για φυσικό αέριο για λογαριασμό της Κύπρου. Η συγκεκριμένη «ευνοϊκή συγκυρία» δεν είχε κανένα θετικό αντίκρισμα για τον κυπριακό λαό, το αντίθετο μάλιστα.

Το αβίαστο συμπέρασμα που βγαίνει, λοιπόν, από τις εξελίξεις είναι ότι αυτή η στρατηγική βαθύτερης πρόσδεσης, τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς έρχεται σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα. Είναι ο ίδιος δρόμος που οδήγησε σε συνομιλίες με προδιαγεγραμμένες διχοτομικές λύσεις, σαν αυτή του Σχεδίου Ανάν, που συνέπραξαν τόσο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όσο και ο -τότε ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ, ή σαν αυτή τη διχοτομική «λύση» που μεθοδεύεται σήμερα. Αυτή η στρατηγική είναι επιζήμια και έχει χρεοκοπήσει. Οι λαοί πρέπει να την απορρίψουν.

Αλλος δρόμος, πραγματική σωτήρια διέξοδος για τους λαούς υπάρχει. Προϋποθέτει, όμως, σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και αποφασισμένο λαό. Σε αυτές τις εξελίξεις αποτελεί όρος η λαϊκή παρέμβαση που θα θέτει ως προτεραιότητα την οργάνωση της κοινής πάλης ενάντια στον καπιταλισμό και τα μονοπώλια, που ευθύνονται για την κρίση και τους πολέμους. Μόνο σε αυτόν το δρόμο ο λαός με τη δική του εξουσία θα μπορέσει να επιβάλει λύση πραγματικά συμφέρουσα για τον ίδιο.

* Ο Κώστας Παπαδάκης είναι μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ

ΠΗΓΗ: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 2/11/2014

Οι εταίροι. Οι σύμμαχοι. Οι δανειστές. Οι εγχώριοι και οι ξένοι σωτήρες. Η αλληλεγγύη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ανεξαρτησία, η περηφάνια και η ανάπτυξη για τα οποία μιλάει ο κ.Σαμαράς. Το κοινοτικό κεκτημένο στο οποίο αναφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ. 

    Αντιγράφω από το χτεσινό πρωτοσέλιδο της «RealNews» και από το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του εκλεκτού συναδέλφου κ.Σωτήρη Καψώχα για τα όσα διαμείφθηκαν μεταξύ των κκ.Σόιμπλε – Χαρδούβελη κατά την πρόσφατη συνάντησή τους στο Βερολίνο:

  Χαρδούβελης: «Θέλουμε ανάσες για να διατηρηθεί η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα στην Ελλάδα»

Σόιμπλε: «Δεν μας ενδιαφέρουν τα εσωτερικά σας, ούτε καν οι ανάγκες σας για τις εκλογές. Τελειώστε με όσα έχετε δεσμευτεί». 

Χαρδούβελης: «Θέλουμε να τελειώνουμε με το μνημόνιο και να βγούμε στις αγορές».

Σόιμπλε: «Η χώρα σας δεν είναι έτοιμη να βγει στις αγορές και δεν μπορεί να υπάρξει νέο δάνειο χωρίς νέο πρόγραμμα».

Χαρδούβελης: «Υπάρχει μοχλός πίεσης των δανειστών και αυτός δεν είναι άλλος από τα 6 δις. ευρώ που μένει να λάβει η Ελλάδα από τα κέρδη των ομολόγων, τα οποία διακρατούν οι κεντρικές τράπεζες των κρατών  - μελών».

Σόιμπλε: «Τα ποσά αυτά είναι ήδη διακρατημένα και θα τα λάβετε όταν έρθει η ώρα τους».  

Μετά από την τόση… περηφάνια, μετά από την τόση… ανεξαρτησία και μετά από την τόσο αποκαλυπτική συνεργασία μεταξύ των πολιτικών εκπροσώπων της γερμανικής (άμα τε και διεθνούς) πλουτοκρατίας με την εγχώρια τοιαύτη, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία για το πώς (μετά – φυσικά – την… «έξοδο από το μνημόνιο») σχεδιάζουν να βαφτίσουν το νέο μνημόνιο που θα μας φορέσουν κολάρο.

Το όνομα του νέου μνημονίου (που δεν θα το λένε μνημόνιο) το είχε «ζωγραφίσει» πριν μερικές μέρες ο Στάθης:

Κατόπιν αυτών επανερχόμαστε στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησαν όλα.

Το Φλεβάρη του 2010, όταν τα μαύρα κοράκια με τα νύχια τα γαμψά είχαν ξεκινήσει τις ψυχολογικές επιχειρήσεις κατά του ελληνικού λαού κατευθυνόμενα προς το Καστελόριζο, την ώρα που στα παρασκήνια ετοιμαζόταν ο «γύψος»

των μνημονίων, ο Άµιτ Σαρκάρ, επικεφαλής µεγάλου αµερικανικού επενδυτικού οµίλου, έκανε µια δήλωση αποκαλυπτική του τρόπου µε τον οποίο οι περίφηµες αγορές σε συνεργασία με τις ελληνικές κυβερνήσεις αντιµετωπίζουν τον ελληνικό λαό,:

 «Η δουλειά µας», είχε πει ο κύριος, «είναι να βγάζουµε λεφτά, όχι να σκεφτόµαστε τι θα συµβεί στους Έλληνες πολίτες. Δεν υπάρχει εξάλλου νόµος που να απαγορεύει να εκµεταλλευτείς τον µαλάκα» (περιοδικό «Marianne», 20/2/2010). 

Για κάτι τέτοιους τύπους σαν τους «Σαρκάρ» (αλλά και τους πολιτικούς «σωτήρες» που τους υπηρετούν, θα προσθέταμε) ο Οσκαρ Ουάιλντ έλεγε πως «μ' ένα βραδινό κουστούμι και μίαν άσπρη γραβάτα μπορεί ο καθένας να κερδίσει τη φήμη του πολιτισμένου, ακόμα κι αν είναι χρηματιστής»…

Σχεδόν 5 χρόνια αργότερα, μετά από 1,5 εκατομμύριο ανέργους, χιλιάδες αυτοκτονίες, εκατομμύρια φτωποιημένους, λεηλατημένους και χαρατσωμένους, είναι ευθύνη του ελληνικού λαού να αποδείξει για μια ακόμα φορά στην Ιστορία του ότι δεν είναι και τόσο «ευήθης» όσο ορισμένοι νομίζουν. Ότι είναι πια και έτοιμος και ώριμος να αναδεχτεί το χρέος του. Το πραγματικό και υπέρτατο χρέος του: Να απαντήσει στους «Σαρκάρ» των ντόπιων και ξένων «αγορών» και στις πολιτικές τους μαριονέτες, με τον μόνο τρόπο που ταιριάζει στο έγκλημα που συντελείται εις βάρος του: «Οξω λιμοκοντόρε απ’ την παράγκα»!

Νίκος Μπογιόπουλος

ΠΗΓΗ: enikos.gr

Του ΝΙΚΟΥ ΠΕΡΠΕΡΑ*

Το Ελληνικό δόθηκε στην Lamda Development, 222% κάτω από την πραγματική του αξία. Αυτό προκύπτει και από την οικονομικοτεχνική μελέτη του ΤΕΕ που παρουσιάστηκε σήμερα και σύμφωνα με την οποία η Lamda του Λάτση απέκτησε μια δημόσια έκταση αξίας τουλάχιστον 3 δισ. ευρώ, με μια προσφορά αξίας μόλις 915 εκ. ευρώ, που θα αποπληρωθεί μάλιστα σε βάθος δεκαετίας! Σημειώνεται ότι ακόμη και το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών είχε εκτιμήσει την αξία του σε 5 δισ. ευρώ το 2008…

Επιβεβαιώνεται έτσι ότι η λεγόμενη «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας δεν είναι τίποτε λιγότερο από το ξεπούλημά της σε διάφορους επιχειρηματίες για να κερδοσκοπήσουν και να βγάλουν σίγουρα κέρδη στις πλάτες του λαού.

Θα πρέπει να προσθέσουμε επίσης – κάτι που δεν πήρε υπόψη της η μελέτη του ΤΕΕ – ότι σύμφωνα με μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, μόνο η μετεγκατάσταση των δημόσιων υπηρεσιών (ΕΜΥ, ΥΠΑ, ΕΛΚΕΘΕ, αμαξοστάσιο του ΟΑΣΑ, Κοινωνικό Ιατρείο και αρκετές άλλες) για να παραδοθεί «καθαρή» η έκταση στον επενδυτή, θα στοιχίσει στο κράτος περί τα 2 με 2,5 δις. Ευρώ. Δηλαδή τρεις τουλάχιστον φορές περισσότερα από το αναμενόμενο τίμημα! Επομένως η ζημιά για το δημόσιο συμφέρον είναι πολλαπλή.

ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗΣ ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ

Ο πρόεδρος του ΤΕΕ Χρ. Σπίρτζης χαρακτήρισε σκανδαλώδη την αλλαγή των όρων του διαγωνισμού (και ειδικά αυτών που αφορούν τη χρήση καζίνο) ενώ αυτός ήταν σε εξέλιξη, προκειμένου όπως είπε να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της συγκεκριμένης εταιρείας. Επίσης, υπογράμμισε ότι ενώ αρχικά το ΤΑΙΠΕΔ θα πωλούσε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών και θα κρατούσε το μειοψηφικό ώστε το Δημόσιο να ελέγχει τον επενδυτή, σε δεύτερη φάση παραχώρησε το 100% των μετοχών στον επενδυτή!

Σύμφωνα με την μελέτη του ΤΕΕ η διαφορά που προκύπτει είναι ύψους 222%, ενώ κάνει λόγο για άθλια διαδικασία που επέλεξε το ΤΑΙΠΕΔ και όχι σύμφωνα με τις προτάσεις όσων σέβονται την ελληνική κοινωνία και τον εαυτό τους. Ειδικότερα η αξία υπολογίζεται σε κόστος γης 92 €/ τμ μετρητοίς ή 150 €/ τμ για 15ετή αποπληρωμή των κτιρίων και της δόμησης. Το ΤΕΕ προσδιορίζει τη σημερινή αξία της έκτασης στα 1,86 δισ. ενώ το κόστος υλοποίησης των απαιτούμενων υποδομών (δημιουργία οδικού δικτύου, δικτύου ύδρευσης και ηλεκτροδότησης) σύμφωνα με το ΤΕΕ ανέρχεται στα 350 εκατ. ευρώ.

Ο Πρόεδρος του ΤΕΕ ανέφερε ότι «Τέτοιες αξίες δεν υπάρχουν πουθενά και προφανώς δεν υπάρχουν στις γύρω περιοχές ή στις πρόσφατες αντίστοιχες διαδικασίες, όπως του Αστέρα Βουλιαγμένης.

Επίσης δήλωσε ότι το ΤΑΙΠΕΔ είναι ένα κακής ποιότητας δημοπρατήριο, χωρίς τιμές εκκίνησης και με μία προσφορά. Υπάρχει μεγάλο ζήτημα για τη λειτουργία του ΤΑΙΠΕΔ ανέφερε χαρακτηριστικά Και για αυτό γεννιούνται τα ερωτήματα:

* Πόσα λεφτά έχουν ξοδευτεί από το ΤΑΙΠΕΔ σε συμβούλους, τράπεζες, δικηγορικά γραφεία και σε ποια; Πώς εκλέχθηκαν;

* Ποιοι και πόσοι είναι οι εκτιμητές της δημόσιας περιουσίας και ποιες είναι οι εκτιμήσεις; Πώς επιλέχθηκαν;

* Ποια τα έσοδα του ελληνικού δημοσίου, ποια η συνεισφορά του στη μείωση του χρέους (συγκριτικά με το συνολικό χρέος της χώρας) και τέλος ποια η συνεισφορά του στην αντιμετώπιση της ύφεσης και της ανεργίας.

Δεν υπήρξε καμία ανοιχτή διάφανης διαδικασία. Αγνοήθηκε παντελώς η άποψη της κοινωνίας, των θεσμοθετημένων φορέων της, των συλλογικοτήτων. Δεν υπήρξαν ούτε οι στοιχειώδεις κανόνες των επιτροπών διαγωνισμών, του προϋπολογισμού, των σταθερών όρων της διαγωνιστικής διαδικασίας. Νομοθετήθηκαν διάφορες σκόρπιες διατάξεις ή επιχειρήθηκε να ψηφιστούν σχέδια νόμου που ευνοούν τη συγκεκριμένη επένδυση και κάποιες λίγες παρόμοιες, όπως η αναγκαστική απαλλοτρίωση ακόμη και ιδιωτικών εκτάσεων και περιουσιών, οι αλλαγές στο χωροταξικό και πολεοδομικό πλαίσιο, ο αποσυρθείς Νόμος περί αιγιαλού και φοροαπαλλαγές του επενδυτή, την ίδια ώρα που οι Έλληνες πολίτες έχουν γονατίσει από την υπερφορολόγηση, και γίνονται κατασχέσεις για τις ασφαλιστικές εισφορές. Αγνοήθηκαν παντελώς μελέτες και προτάσεις, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του Νόμου, όχι στις κατευθύνσεις του ΤΕΕ, του ΕΜΠ, των κινημάτων, ανάφερε στην ομιλία του ο Πρόεδρος του ΤΕΕ.

Σημειώνουμε ότι εκκρεμεί η οριστική απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που σε πρωτόδικη έκρινε άκυρη τη σύμβαση, βασιζόμενη σε παρατυπίες του διαγωνισμού.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΛΟΠΗ

«Εξαιρετική δουλειά, που καταδεικνύει το μεγάλο κλέψιμο, τη μεγάλη απάτη που πάει να γίνει στο Ελληνικό» χαρακτήρισε τη μελέτη που παρουσίασε το ΤΕΕ, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θεανώ Φωτίου, η οποία και δήλωσε με έμφαση πως «η έκταση του Ελληνικού δεν πρόκειται να κτιστεί».

Η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, Ασημίνα Ξηροτύρη, υποστήριξε πως οι όποιες ιδιωτικοποιήσεις πρέπει να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και να υποστηρίζονται από στρατηγικό σχεδιασμό της Πολιτείας, ενώ δήλωσε πως στη Βουλή έφτασε μόνο το Α΄ τεύχος της προκήρυξης για το Ελληνικό και όχι το Β΄ τεύχος στο οποίο και αναφέρονται τόσο το τίμημα, όσο και οι όροι.

Η Σοφία Σακοράφα, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, υπογράμμισε πως ο ελληνικός λαός έχει εξαπατηθεί σε ό,τι αφορά το θέμα του Ελληνικού, καθώς όχι μόνο δεν θα γίνει η έκταση πάρκο, αλλά παραχωρείται με χαμηλό αντίτιμο σε ιδιώτες και ανέφερε, επίσης, πως η σχετική αναφορά που κατέθεσε στον εισαγγελέα ήταν πολιτική κίνηση.

Ο βουλευτής της ΝΔ Διονύσης Σταμενίτης εκδήλωσε, εμμέσως πλην σαφώς, την υποστήριξή του στο ξεπούλημα, αφού εξέφρασε την άποψη πως η έκταση του Ελληνικού πρέπει άμεσα να αξιοποιηθεί, με σχεδιασμό που θα κάνει το κράτος σε συνεργασία με τους ειδικούς επιστήμονες. Σε ό,τι αφορά την αξία, αυτή θα την κρίνει η …αγορά!

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Νίκος Μήλης, ο οποίος μιλώντας εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, υποστήριξε πως η όποια επένδυση πρέπει να γίνει με ωφέλειες για την κοινωνία και με τη σύμφωνη γνώμη της. Να μην παίξουμε το «παιχνίδι των καθυστερήσεων», αλλά να λάβουμε υπόψη τη σοβαρότητα και κρισιμότητα των στιγμών, υπό το φως ρεαλισμού και ψύχραιμης αποτίμησης.

Ο Κωνσταντίνος Δαμαβολίτης (βουλευτής ΑΝΕΛ) δήλωσε πως οι βουλευτές δεν έχουν πρόσβαση στα στοιχεία του ΤΑΙΠΕΔ, υπάρχουν επιφυλάξεις για πολλά ζητήματα, ωστόσο είναι γεγονός ότι είναι ανάγκη να προωθηθεί η λύση του ιδιώτη καθώς το κράτος στερείται χρημάτων…

Ο Γρηγόρης Λιονής, εκ μέρους του ΚΚΕ, υπογράμμισε πως η μελέτη είναι εξαιρετικά σημαντική και βοηθά στην κατανόηση των δεδομένων, ενώ δήλωσε πως το Ελληνικό πρέπει να γίνει έκταση πρασίνου, πολυθεματικό πάρκο, χωρίς ανταποδοτικά τέλη.

Στη συνέχεια μίλησαν εκπρόσωποι της Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο του Ελληνικού, αναφέροντας πως ξεπουλιέται η έκταση – φιλέτο, ενώ αντίθετα πρέπει να μείνει ένας ελεύθερος και αδόμητος χώρος.

*Πηγή: imerodromos.gr

Η ΔΥΣΗ ΜΕ ΑΙΧΜΗ ΤΗ ΜΕΓ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΠΑΙΖΕΙ ΒΡΩΜΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΑΜΕΣΗ Η ΑΝΑΓΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΓΙΑ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ

Όσοι θεωρούν ότι οι Τουρκικές προκλήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ συνιστούν ένα ευκαιριακό και παροδικό «τσαμπουκά» της Τουρκίας, μάλλον αυταπατώνται. Ήδη το Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας με επίσημη ανακοίνωση του συμπεριέλαβε στις περιοχές που θα αναπτύξει θαλάσσιες δραστηριότητες όχι μόνο την Ανατολική Μεσόγειο αλλά και το Αιγαίο.

Αν κάποιοι αναλυτές θεωρούν ότι τα πολύπλευρα εξωτερικά προβλήματα της Τουρκίας και ειδικότερα ο «βραχνάς» του Κουρδικού κινήματος, θα εμποδίσουν την Τουρκία να εκδιπλώσει την προκλητική της ενέργεια με πιο δυναμικό τρόπο το επόμενο διάστημα στις θάλασσες δυτικά και νότια, πιθανότατα, θα πέσουν έξω.

Αντίθετα, αυτά τα «εσωτερικά» και «εξωτερικά» προβλήματα μπορεί να παρωθήσουν έτι περαιτέρω το καθεστώς της Άγκυρας σε επιθετικότερη διάταξη.

Η ΔΥΣΗ ΠΙΕΖΕΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Την ίδια ώρα η Κύπρος αδυνατεί να βρει αποτελεσματική στήριξη απέναντι στην Τουρκική επιθετικότητα εντός των Δυτικών "συμμαχικών" της πυλώνων.

ΗΠΑ, ΕΕ και Μεγ. Βρετανία περιορίζονται περισσότερο σε υποτονικές φραστικές και μόνο «στηρίξεις» προς την Κύπρο, χωρίς έμπρακτο αποτέλεσμα, ενώ η Μεγ. Βρετανία, παίζει ανοικτά, σχεδόν, το ρόλο του «Δούρειου ίππου» προς την Κύπρο.

Το τελευταίο, μάλιστα, διάστημα όλο και περισσότερες μεγάλες Δυτικές χώρες αντί να πιέσουν την Τουρκία να σταματήσει τις προκλήσεις της στην Κυπριακή ΑΟΖ, πιέζουν κυρίως την Κύπρο να προβεί σε «χειρονομίες καλής θέλησης» προς την Τουρκική πλευρά! Και ως τέτοιες «χειρονομίες» θεωρούνται ρυθμίσεις διαμοιρασμού των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες ανάμεσα στις «δύο κοινότητες», που θα διακανονιστούν τώρα, ενώ θα εφαρμοσθούν είτε πριν είτε κυρίως μετά από μια επίλυση του Κυπριακού. Ταυτόχρονα δεν είναι λίγες οι μεγάλες Δυτικές χώρες που απευθύνονται στην Κυπριακή κυβέρνηση και την καλούν να επανέλθει στις συνομιλίες για το Κυπριακό, οι οποίες, λόγω της Τουρκικής προκλητικότητας, θα πρέπει, τάχα, να τρέξουν πολύ πιο γρήγορα και να αναζητηθεί τάχιστα λύση.

Ο ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ

Την πλέον βρώμικη στάση σε βάρος τη Κύπρου αναλαμβάνει, ως συνήθως, η Μεγ. Βρετανία. Τούτες τις δύσκολες ώρες για την ελεύθερη Κύπρο, το Λονδίνο βυσσοδομεί κυριολεκτικά προκειμένου να αδειασθεί η απόφαση της Λευκωσίας, με την οποία μπαίνουν στο ψυγείο οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας, ενώ προηγουμένως εμπόδισε με τη βοήθεια Σουηδίας, Φινλανδίας, κ.λπ. διάβημα διαμαρτυρίας της ΕΕ προς την Άγκυρα.

Ταυτόχρονα, η Μεγ. Βρετανία, δια του ιδίου του Κάμερον, αμφισβητεί ευθέως την ύπαρξη Κυπριακής υφαλοκρηπίδας πριν την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος!

ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΑΙΓΥΠΤΟΣ

Μέσα σε αυτό το δυσμενέστατο για την Κύπρο Δυτικό Πλαίσιο, η κυβέρνηση Αναστασιάδη θεωρεί ότι η κύρια στήριξη που μπορεί να έχει είναι από γείτονες όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος.

Φυσικά, υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές μεταξύ των χαρακτηριστικών του Ισραήλ και της Αιγύπτου, με το πρώτο να αντιπροσωπεύει μια ακραία κατοχική αντίληψη και πολεμοκάπηλη στάση.

Όμως, και οι δύο αυτές χώρες είναι ενταγμένες στο Δυτικό μπλόκ, με το Ισραήλ, ιδιαίτερα, να μετέχει στο σκληρό ιμπεριαλιστικό αντιδραστικό πυρήνα του τελευταίου.

Μια «συμμαχία» της Κύπρου με το Ισραήλ θα καθιστούσε την πρώτη, ήδη, σχεδόν, την έχει καταστήσει, δορυφόρο του Ισραηλινού καθεστώτος και ίσως αυριανό θύμα του Ισραηλινό-Τουρκικού ανταγωνισμού για περιφερειακή επικράτηση στην περιοχή και των διευθετήσεων που θα μπορούσαν να προκύψουν ανάμεσα σε Άγκυρα και Τελ Αβίβ.

Από την άλλη μια προσέγγιση Κύπρου-Αιγύπτου (με παρέα το Ισραήλ ,άλλοθι για την Αίγυπτο και για να θερμάνει τις Αιγυπτο-ισραηλινές σχέσεις σε βάρος του αραβομουσουλμανικού κόσμου), στο βαθμό που θα είναι προσανατολισμένη στενά σε Δυτική κατεύθυνση, θα είναι πολύ ασταθής και ίσως αποδειχθεί τελείως αναποτελεσματική.

ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ

Ελλάδα και Κύπρος θα πρέπει να δουν χωρίς αυταπάτες τους επερχόμενους κινδύνους, οι οποίοι είναι μείζονες. Η Τουρκία δεν πρόκειται να αποδεχθεί σε καμμιά περίπτωση «τετελεσμένα» στην Κυπριακή ΑΟΖ, τα οποία, εφ΄όσον χρειαστεί, θα τα αμφισβητήσει έμπρακτα το επόμενο διάστημα, κλιμακώνοντας έξυπνα τη δική της επιθετικότητα με συγκεκριμένες ενέργειες και «συμμαχίες» τόσο στην Ανατ. Μεσόγειο όσο, πιθανότατα και στο Αιγαίο. Η περίπτωση εγκατάστασης Τουρκικής πλατφόρμας στην Κυπριακή ΑΟΖ και οι έρευνες στο Αιγαίο και ειδικότερα στο Καστελόριζο, δεν μπορούν να αποκλειστούν.

Αθήνα και Λευκωσία οφείλουν άμεσα, πριν είναι πολύ αργά, να προετοιμαστούν πλήρως για μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στο τρίγωνο Ελλάδα-Κύπρος-Τουρκία-Κατεχόμενα.

Αυτή η προετοιμασία, πέραν των πολλών άλλων, απαιτεί νέους προσανατολισμούς στην εξωτερική πολιτική και νέα περιφερειακά και διεθνή ερείσματα, στο πλαίσιο της ενίσχυσης μιας στρατηγικής ασφάλειας και προάσπισης κυριαρχικών δικαιωμάτων που εδράζονται αυστηρά στο διεθνές δίκαιο.

Είναι σχεδόν προφανές ότι τόσο η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου όσο και η κυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη, παραδομένες οικονομικά και πολιτικά στα μνημόνια και στην αμερικανο-ΕΕ κηδεμονία, είναι αδύνατον να ανταπεξέλθουν σε μείζονες προκλήσεις σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς, όσο και αν δεν θα έχει, ίσως, χρόνο προετοιμασίας και νέων σχεδιασμών, είναι απαραίτητη ακόμα για εθνικούς λόγους.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΙΑΝΝΙΩΤΗΣ

Στη συνέχεια η Iskra παραθέτει άρθρο του Δημήτρη Μηλάκα από την ιστοσελίδα pontiki.gr υπό τον τίτλο: "Βάζουν χοντό χέρι στην ΑΟΖ μας".

ΒΑΖΟΥΝ ΧΟΝΤΡΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΑΟΖ ΜΑΣ

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΛΑΚΑ*

Το παιχνίδι στην ανατολική Μεσόγειο χοντραίνει επικίνδυνα και η ελληνική κυβέρνηση τρέχει και δεν φτάνει για να «βουλώσει τρύπες» στην ελληνική ΑΟΖ, τις οποίες η ίδια δημιούργησε με την αδράνεια και τις επιλογές της την τελευταία διετία.
Στο πλαίσιο αυτό, ο υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος ανακοίνωσε χθες από τη Λευκωσία την απόφαση της Αθήνας να στείλει στην περιοχή δύο πολεμικά πλοία (φρεγάτα και υποβρύχιο) σε μια προσπάθεια της χώρας να επιδείξει την αποφασιστικότητα και τις δυνατότητές της να προασπίσει τα δικαιώματά της στην περιοχή.
Η αφορμή γι' αυτήν την επίδειξη αποφασιστικότητας έχει προσφερθεί στο πιάτο της ελληνικής κυβέρνησης από τις συνεχιζόμενες προκλητικές ενέργειες της Άγκυρας εις βάρος της Κύπρου.
Όπως είναι γνωστό, το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Barbaros» με τη συνοδεία δύο πολεμικών πλοίων και ενός υποβρυχίου κόβει βόλτες στην κυπριακή ΑΟΖ, και μάλιστα σε οικόπεδα τα οποία έχουν δημοπρατηθεί και βρίσκονται σε στάδιο έρευνας και εκμετάλλευσης από μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες. Με τον τρόπο αυτόν – όπως εκτιμούν παράγοντες του ΥΠΕΞ – η Άγκυρα υπενθυμίζει το μέγεθος της δύναμής της και τις απαιτήσεις της στη διανομή του ενεργειακού πλούτου που έχει βρεθεί στην περιοχή.

ΕΙΔΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Ωστόσο, σύμφωνα με τις ανησυχίες που διατυπώνουν έμπειρα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και της ελληνικής διπλωματίας, πέρα από τον προφανή στόχο στην Κύπρο, η Άγκυρα έχει και έναν «κρυφό»: την περιοχή που ορίζεται από ανατολικά των νησιών Κρήτης – Καρπάθου – Ρόδου και νότια του Καστελόριζου.
Πρόκειται, δηλαδή, για την περιοχή η οποία περιγράφει την ελληνική ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο και την οποία ευθέως αμφισβητεί η Τουρκία, καθώς υποστηρίζει ότι το Καστελόριζο είναι «ειδική περίπτωση» και δεν έχει δικαίωμα σε οικονομική ζώνη.
Το σενάριο, που σύμφωνα με πληροφορίες πανικόβαλε την ελληνική κυβέρνηση και την κινητοποίησε σε βαθμό συναγερμού, είναι η βάσιμη πιθανότητα η Τουρκία να επιχειρήσει δημιουργία τετελεσμένων στη συγκεκριμένη περιοχή...
Η όψιμη αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης στις πιθανές τουρκικές επιθετικές ενέργειες περιλαμβάνει, θα πρέπει να σημειώσουμε, στρατιωτικές και διπλωματικές κινήσεις:
◆ Στις στρατιωτικές συμπεριλαμβάνονται η καθέλκυση δύο υποβρυχίων που είναι άκρως απαραίτητα για την άμυνα της περιοχής και η απόφαση για άμεση προμήθεια των απαραίτητων αξιόπιστων πυρομαχικών.
◆ Στις διπλωματικές κινήσεις εντάσσεται η προσπάθεια που καταβάλλεται για την αναζωογόνηση των συνομιλιών με την Αίγυπτο (και την Κύπρο) με στόχο την οριοθέτηση της ΑΟΖ.
Στο πλαίσιο αυτών των τριμερών (Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου) επαφών ο υπουργός Εξωτερικών βρέθηκε στη Λευκωσία και συναντήθηκε με τους ομολόγους του της Αιγύπτου και της Κύπρου, προκειμένου να προετοιμάσουν την τριμερή σύνοδο κορυφής που θα γίνει στο Κάιρο στις 8 Νοεμβρίου. Μετά τη συνάντηση των τριών ΥΠΕΞ αξίζει να σημειωθεί πως εκδόθηκε κοινό ανακοινωθέν στο οποίο καταγράφεται η δυσφορία των τριών χωρών για τις τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.

ΓΡΑΜΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Οι συστηματικοί αναγνώστες του «Ποντικιού» πιθανότατα ενθυμούνται τα ρεπορτάζ που επεξηγούσαν πώς χάθηκε η «μαγκιά» της κυβέρνησης μετά τα μηνύματα που έφτασαν από την Ουάσιγκτον, τα οποία έβαλαν πάγο στις προεκλογικές, κατά κύριο λόγο, διακηρύξεις προθέσεων του Αντώνη Σαμαρά να ορίσει την ελληνική ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο.
Αμέσως μετά τον σχηματισμό της συγκυβέρνησης που προέκυψε από τις εκλογές του 2012 οι Αμερικανοί «προστάτες» διεμήνυσαν, με την... κομψότητα που τους διακρίνει, ότι, αν η Αθήνα προχωρήσει σε μονομερείς κινήσεις στο θέμα της ΑΟΖ, θα πρέπει να προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει μόνη της την τουρκική οργή. Έκτοτε η (συν)κυβέρνηση έκανε το... παγώνι. Μέχρι που ήρθε η στιγμή της αμερικανοτουρκικής σύγκρουσης για το θέμα της αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους και του πολέμου στη Συρία και το Ιράκ...
Εν τω μεταξύ θα πρέπει να σημειωθεί ότι άμεση συνέπεια της κυβερνητικής αφωνίας σχετικά με το δικαίωμα του Καστελόριζου σε ΑΟΖ ήταν η «γλώσσα» που έβγαλε το Κάιρο, το οποίο προχώρησε στη δημοπράτηση οικοπέδων αγνοώντας απολύτως τα ελληνικά δικαιώματα και υιοθετώντας την τουρκική επιχειρηματολογία. Μάλιστα, στις 30 Δεκεμβρίου 2013 το αιγυπτιακό υπουργείο Πετρελαίου προχώρησε σε διεθνή πρόσκληση ενδιαφέροντος εκδίδοντας σχετικό χάρτη με περιγραφή των οικοπέδων. Ο εν λόγω χάρτης, προφανώς, αγνοεί τα δικαιώματα ΑΟΖ του Καστελόριζου και δημιουργεί τουρκοαιγυπτιακά θαλάσσια σύνορα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από την προκήρυξη του διαγωνισμού για την εκδήλωση ερευνών στα εν λόγω οικόπεδα το αιγυπτιακό υπουργείο Εξωτερικών ουσιαστικά αρνήθηκε να συζητήσει με την Ελλάδα το ζήτημα της οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών. Σύμφωνα με τους Αιγύπτιους, διάλογος γι' αυτήν την περιοχή μπορεί να γίνει μόνο σε τριμερή βάση, δηλαδή με την παρουσία και της Τουρκίας!
Μάλιστα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το Κάιρο τότε βοήθησε στη δημιουργία τετελεσμένων δημοπρατώντας ελληνικό θαλάσσιο οικόπεδο. Πρόκειται για ένα οικόπεδο του οποίου η «οριοθέτηση» συμπίπτει με την αυθαίρετη και μονομερή διεκδίκηση της Άγκυρας για οριοθέτηση με την Αίγυπτο στη βάση της «μέσης γραμμής», παραβλέποντας το Καστελόριζο και μεγάλο μέρος της κυπριακής ΑΟΖ.
Το αμερικανικό παιχνίδι
Καταλυτική για τις νέες ισορροπίες που αναζητούνται στην περιοχή είναι η έντονη τριβή στις σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Ουάσιγκτον, η οποία εκδηλώνεται με αντικείμενο τις διευθετήσεις στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ. Συνέπεια αυτών των τριβών (αλλά και της ρυμούλκησης του Καΐρου από την Ουάσιγκτον μακριά από την Άγκυρα) είναι, όπως αναφέραμε, η αναζωπύρωση των τριμερών συνομιλιών Ελλάδας – Αιγύπτου – Κύπρου. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες του «Ποντικιού», η Αίγυπτος υποσχέθηκε, ως ένδειξη καλής θέλησης, να επανεξετάσει την απόφασή της για δημοπράτηση οικοπέδου το οποίο έχει προκύψει κατά την επιθυμία της Άγκυρας χωρίς να ληφθούν υπόψη τα δικαιώματα του Καστελόριζου σε ΑΟΖ.
Όπως είναι φανερό, αυτή η διπλωματική κινητικότητα που αναπτύσσει με την αμερικανική «ανοχή» η Αθήνα προκαλεί την έντονη οργή της Άγκυρας, η οποία, όπως τουλάχιστον ελπίζουν στην Αθήνα, δεν μπορεί να εκδηλωθεί εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων... Ας ελπίσουμε, λοιπόν, οι ελπίδες αυτές, που βασίζονται στην υποστήριξη του ξένου παράγοντα, να μην αποδειχθούν φρούδες...

*Πηγή: topontiki.gr