Τα αδιέξοδα της αμερικανικής πολιτικής στην αντιμετώπιση της κρίσης στη Μέση Ανατολή φάνηκαν ανάγλυφα τη Δευτέρα με την παραίτηση του Τσακ Χέιγκελ, του υπουργού Άμυνας της αμερικανικής κυβέρνησης.

 

Τα δελτία ειδήσεων και οι εφημερίδες κατακλύστηκαν το βράδυ της Δευτέρας από ερωτηματικά και εικασίες για την αποχώρησή του: παραιτήθηκε με δική του πρωτοβουλία ή μήπως "απολύθηκε" από τον Μπάρακ Ομπάμα; Αλλά αυτό ελάχιστη σημασία έχει.

 

Ο Ομπάμα ανέλαβε την αμερικανική προεδρία το 2009 με την "αποστολή" να κλείσει τις πληγές που άφησε πίσω του για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό ο αποτυχημένος πόλεμος "κατά της τρομοκρατίας" του Τζορτζ Μπους. Κομμάτι αυτής της "θεραπείας" ήταν και η απεμπλοκή των ΗΠΑ από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εδάφους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

 

Η προέλαση του Ισλαμικού Κράτους έβαλε σε αμφισβήτηση αυτήν την πολιτική της απεμπλοκής. Ο Ομπάμα επιμένει στις δηλώσεις του ότι δεν θα υπάρξει αποστολή αμερικανικών χερσαίων δυνάμεων στο Ιράκ και τη Συρία. Οι στρατηγοί του, όμως, έχουν αρχίσει να αμφισβητούν ανοιχτά αυτές τις διαβεβαιώσεις. Ο αρχηγός του αμερικάνικου Γενικού Επιτελείου δήλωσε πρόσφατα ότι χρειάζονται 80.000 στρατιώτες για την ανακατάληψη της Μοσούλης.

 

Οι σκληροπυρηνικοί Ρεπουμπλικάνοι (το Ρεπουμπλικανικό κόμμα ελέγχει τώρα, μετά τις πρόσφατες ενδιάμεσες εκλογές την αμερικανική Γερουσία) δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να στηρίξουν καμιά στρατιωτική εξόρμηση στη Μέση Ανατολή που "αφήνει τους στρατιώτες με τα χέρια δεμένα" - που δεν θα περιλαμβάνει, με άλλα λόγια, την αποστολή μιας ισχυρής χερσαίας δύναμης στο έδαφος.

 

Ο Χέιγκελ ανήκει στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα -ήταν ο μόνος ρεπουμπλικάνος στην κυβέρνηση του Ομπάμα. Οι απόψεις του όμως για τη Μέση Ανατολή έχουν εξοργίσει πολλές φορές του Ρεπουμπλικάνους. Ο Χέιγκελ έχει αμφισβητήσει την πολιτική της στενής συνεργασίας των ΗΠΑ με το Ισραήλ και έχει ταχθεί δημόσια ενάντια στην πολιτική των κυρώσεων σε βάρος του Ιράν και υποστήριζε τον διάλογο με τη Χαμάς. Μια από τις βασικές του προτεραιότητες στο υπουργείο Άμυνας ήταν να περικόψει τον στρατιωτικό προϋπολογισμό -μια προτεραιότητα που τον έκανε "κόκκινο πανί" στα μάτια των συντηρητικών και του Ρεπουμπλικανικού και του Δημοκρατικού κόμματος.

 

Η παραίτηση του Χέιγκελ σηματοδοτεί μια στροφή για την πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή: μια στροφή που απειλεί να κλιμακώσει την ιμπεριαλιστική επέμβαση συμπαρασύροντας τους «πρόθυμους» του Ομπάμα. Ο αγώνας για να σταματήσουμε την ελληνική εμπλοκή σε αυτή τη φρίκη γίνεται πιο αναγκαίος.

---

Αντί να αποδυναμώσει το Ισλαμικό Κράτος (Isis), η επέμβαση των ΗΠΑ και των “προθύμων” έχει μετατρέψει τους “τζιχαντιστές” σε ήρωες στα μάτια πολλών Μουσουλμάνων. “Οι αμερικανικοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί στη Συρία”, γράφει η βρετανική εφημερίδα The Guardian, “ενθαρρύνουν τους αντικαθεστωτικούς μαχητές σε συμμαχία ή ακόμα και σε αποστασία προς το Ισλαμικό Κράτος, σύμφωνα με τα όσα μας είπαν στις συνεντεύξεις που πήραμε”. Να μερικά αποσπάσματα:

 

“Το Isis έχει γίνει τώρα ένας μαγνήτης που προσελκύει μεγάλο αριθμό Μουσουλμάνων”. “Τώρα, μετά την αμερικανική στρατιωτική καμπάνια εναντίον του, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να πολεμήσουμε ενάντια στο Isis”. “Πολεμούσαμε σκληρά ενάντια στο Isis για να προστατεύσουμε τις απελευθερωμένες (από το καθεστώς του Άσαντ) περιοχές αλλά τώρα βρισκόμαστε σε ανακωχή, αν όχι σε συμμαχία, μαζί τους”.

 

Το Ισλαμικό Κράτος είναι μια βίαιη και αντιδραστική δύναμη -για αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Οι μέθοδοί του έχουν αναγκάσει ακόμα και την αλ-Κάιντα (από την οποία προέρχεται) να το καταγγείλει. Αυτό, όμως, είναι το τελευταίο πράγμα που απασχολεί τον Ομπάμα και τα επιτελεία του: οι ΗΠΑ, άλλωστε, δεν έχουν διστάσει ποτέ να συνεργαστούν με καθεστώτα πιο βάρβαρα και από το Ισλαμικό Κράτος.

 

Η Σαουδική Αραβία είναι ένας από τους παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Πρόσφατα ενίσχυσε το (αμερικανικής έμπνευσης) “Ταμείο για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας” με 100 εκατομμύρια δολάρια. Οι αποκεφαλισμοί των δυτικών ομήρων από το Isis γίνονται κάθε φορά πρώτη είδηση στις εφημερίδες και τα κανάλια της Δύσης. Το Isis έχει αποκεφαλίσει μέχρι σήμερα έξι ομήρους. Στην ίδια περίοδο η “φίλη και σύμμαχος” Σαουδική Αραβία έχει εκτελέσει δεκάδες ανθρώπους (στην πλειοψηφία τους καταδικασμένους σε θάνατο για παραβίαση του νόμου περί ναρκωτικών) -με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: με δημόσιο αποκεφαλισμό. Σύμφωνα με το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων η Σαουδική Αραβία εκτέλεσε τουλάχιστον 78 άτομα μέσα στο 2013.

 

Το Ισλαμικό Κράτος έχει οικοδομήσει την εξουσία του πάνω στον θρησκευτικό σεχταρισμό σε βάρος όχι μόνο των “αλλοθρήσκων” (των μη μουσουλμάνων) αλλά και ενάντια στους “αιρετικούς” -τους μη Σουνίτες δηλαδή. Η σεχταριστική βία, όμως, δεν είναι προϊόν της ενδυνάμωσης του Ισλαμικού κράτους: το αντίθετο συμβαίνει.

Το Ισλαμικό Κράτος είναι προϊόν της σεχταριστικής βίας -της πολιτικής του “διαίρει και βασίλευε” που χρησιμοποίησαν οι φιλοαμερικανικές, κατοχικές κυβερνήσεις της Βαγδάτης από το 2004 μέχρι σήμερα για να καταστείλουν την αντίσταση.

 

Ο στόχος του Ομπάμα και των συμμάχων τους δεν είναι να σταματήσουν τη θηριωδία του Isis. Αυτό που τους κατατρέχει και τους αναγκάζει να γυρίζουν τώρα πίσω στο Ιράκ είναι η αποτυχία τους στον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας”.

 

Η ΗΠΑ δεν κατάφεραν κανέναν από τους στόχους τους στο Ιράκ. Αντί για ένα ισχυρό, φιλοδυτικό καθεστώς άφησαν πίσω τους μια αδύναμη κυβέρνηση Σιιτών που αναζητούσε συμμαχίες προς την Τεχεράνη.

 

Ούτε και το κίνημα της αντίστασης, όμως, κατάφερε -παρά τον ηρωισμό του- να νικήσει. Η αποχώρηση των Αμερικάνων από τη Βαγδάτη δεν συνοδεύτηκε από πανηγυρισμούς αλλά από την έξαρση της σεχταριστικής βίας, το χάος και τον τρόμο. Το χάος που άφησε πίσω της αυτή η καταστροφή είναι ένα από τα “μυστικά” της επιτυχίας του Isis, που εμφανίζεται ως προστάτης των Σουνιτικών πληθυσμών: “Ανοίξαμε 57 ελεύθερα δημόσια εστιατόρια στην πόλη Ρακκά που προσφέρουν τρία δωρεάν γεύματα την ημέρα σε οποιονδήποτε κάτοικο για να αντικρούσουμε κάθε δικαιολογία από τους λεηλατητές ότι ήταν αναγκασμένοι, τάχα, να κλέψουν για να ταΐσουν τα παιδιά τους. Επίσης προσφέρουμε δωρεάν καύσιμα σε όλους τους κατοίκους”, δηλώνει στην Γκάρντιαν ένας από αυτούς που έδωσαν συνεντεύξεις.

 

Οι ΗΠΑ και οι “πρόθυμοι” έχουν πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα πάνω από 900 αεροπορικές επιδρομές. Και έχουν καταφέρει να αποτρέψουν την πτώση του Κομπανί, αλλά με κόστος για τους γύρω πληθυσμούς πάνω στους οποίους “βρέχει ρουκέτες”.

 

Οι ΗΠΑ και οι φίλοι τους μπορούν να βυθίσουν στο αίμα ολόκληρη την περιοχή - για αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Το μόνο που θα καταφέρουν όμως με αυτόν τον τρόπο είναι να απλώσουν ακόμα περισσότερο και το μίσος και το χάος - αυτά δηλαδή ακριβώς που έδωσαν τη δυνατότητα στο Ισλαμικό Κράτος να απλωθεί στο Ιράκ και τη Συρία.

ΠΗΓΗ: ergatiki.gr