Σήμερα: 29/03/2024
Σάββατο, 08 Αυγούστου 2015 00:00

Αυταπάτες ή απάτες;

Γράφτηκε από τον

avgapates.jpg

Γράφει ο Παύλος Μωραΐτης

Η πενία τέχνες κατεργάζεται και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που οι λογικοί άνθρωποι δεν μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους. Αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη των παραγόντων της κυβέρνησης και του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, να διατυπώσουν επιχειρήματα τα οποία θα λειτουργήσουν ως γραμμή άμυνας τους, θα λειτουργήσουν συσπειρωτικά για έναν κόσμο. Η επιχειρηματολογία όμως των τελευταίων ημερών κυριολεκτικά καταπλήσσει.

Διαβάζουμε στο κύριο άρθρο της Αυγής της Κυριακής: Σε λίγες μέρες θα κριθούν πολλά για χρόνια. Θα κριθεί αυτό που πολλοί ονομάζουν «μείγμα» ή, όπως λέγαμε τα προηγούμενα χρόνια, η «δόση" που μπορεί να σκοτώσει ή να αφήσει ζωντανό τον οργανισμό. Κατά την εφημερίδα, δηλαδή, το πρόβλημα δεν είναι το φάρμακο που έχει αποφασιστεί να χορηγηθεί στη χώρα και το λαό, δεν είναι το σκληρότατο μνημόνιο που θα ισοπεδώσει εντελώς ότι έμεινε όρθιο από τα προηγούμενα, αλλά οι δόσεις με τις οποίες θα χορηγηθεί. Με ποιο ρυθμό θα ληφθούν τα μέτρα, αν θα είναι «εμπροσθοβαρή», αν θα είναι όλα μαζί ή θα ληφθούν σταδιακά κ.λπ. Μάλιστα η εφημερίδα βλέπει και τα πρώτα πολύ θετικά σημάδια από τις διαπραγματεύσεις που άρχισαν και αυτά δεν είναι άλλα από το ότι μπορεί η πρώτη δόση του δανείου να χορηγηθεί μετά από την αποδοχή από τη βουλή της συμφωνίας και όχι μετά την πρώτη αξιολόγηση, τέλος Οκτώβρη. Θετική επίσης είναι η πίεση που ασκεί το διεθνές νομισματικό ταμείο στη Γερμανία για να επισπευσθεί η συζήτηση για το χρέος, ακόμη ως θετικό βλέπει το περιβόητο «αναπτυξιακό πακέτο» κ.λπ.

Ακούγοντας όμως ο πολίτης οποιοδήποτε δελτίο ειδήσεων πληροφορείται άλλα πράγματα, ριζικά διαφορετικά, τα οποία φαίνεται ότι η Αυγή προσπαθεί να τα αποκρύψει, ικανοποιώντας την ανάγκη για δόσεις αισιοδοξίας τους αναγνώστες της. Από τα δελτία ειδήσεων μαθαίνουμε ότι ένα ολόκληρο πακέτο 16 μέτρων παρουσιάστηκε από τους θεσμούς στις συνομιλίες με την κυβέρνηση που θα πρέπει να αποφασιστούν και να υλοποιηθούν εντός τριμήνου, ώστε να συμπεριληφθούν στον προϋπολογισμό του 2016. Σταχυολογούμε ορισμένα εξ αυτών:

  • Βαθιές αλλαγές στο νόμο περί προσλήψεων στο δημόσιο, στη ρύθμιση χρεών με τις εκατό δόσεις, στην απόφαση για την κρατική χρηματοδότηση της βιομηχανίας ζάχαρης, την κατάργηση του υψηλού συντελεστή της έκτακτης εισφοράς 8% στα ετήσια εισοδήματα άνω των 500.000 €.
  • Να αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για τις πρόωρες συντάξεις στα 67 χρόνια ή στα 62 με 40 χρόνια ασφάλισης.
  • Να μειωθεί κατά το ήμισυ η δαπάνη για το επίδομα πετρελαίου θέρμανσης στον προϋπολογισμό του 2016.
  • Άμεσα να καταργηθούν οι φοροαπαλλαγές στους αγρότες, η μείωση της επιδότησης κατά 50% στο Ντήζελ και η σταδιακή κατάργηση του αφορολόγητου των 12.000 €.
  • Να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να διασφαλιστεί η είσπραξη του ΕΝΦΙΑ του 2015, δηλαδή 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ.
  • Την αναδιάρθρωση των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας.
  • Να μειωθεί το ακατάσχετο όριο των 1500 € για τους οφειλέτες του δημοσίου, των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων.
  • Να προχωρήσει η απελευθέρωση της αγοράς, με πρώτη προτεραιότητα την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων και φυσικά ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές.
  • Να ολοκληρωθεί ως τον Οκτώβρη η πώληση των 51% των μετοχών του ΟΛΠ και του ΟΛΘ, η πώληση της ΤΡΕΝΟΣΕ και να κλείσει η διαπραγμάτευση για την παραχώρηση των 10 μεγάλων αεροδρομίων της χώρας.
  • Να μειωθούν οι τιμές των φαρμάκων εκτός πατέντας και να επανεξεταστούν τα όρια της συνταγογράφησης των γενόσημων φαρμάκων κ.λπ.

Αυτά είναι ορισμένα από τα μέτρα που θέτει η τρόικα και ζητεί την άμεση υλοποίηση τους. Όλα αυτά η Αυγή ούτε τα είδε ούτε τα άκουσε.

Δεν θα πρέπει φυσικά να ισχυριστεί κανείς ότι αυτές είναι οι απαιτήσεις των θεσμών, αλλά υπάρχει η δυνατότητα η κυβέρνηση να αρνηθεί την υλοποίηση τους. Η επιβολή των απαιτήσεων των θεσμών κατά τα έξι χρόνια του μνημονίου και των διαπραγματεύσεων που τα συνόδευαν είναι χαρακτηριστική. Ιδιαίτερα για το ΣΥΡΙΖΑ που από τη φιλολογία περί σκληρής και περήφανης διαπραγμάτευσης για την κατάργηση των μνημονίων έφθασε στην υπογραφή της πιο επαίσχυντη συμφωνίας.

Σε συνέντευξή του στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κορωνάκης επιδιώκοντας τον ίδιο σκοπό, τη δημιουργία δηλαδή επιχειρημάτων και ελπίδας, θέτει ως στόχο τη συγκρότηση ενός σχεδίου για το επόμενο διάστημα που δεν θα μετατρέπει το μνημόνιο σε πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που θα δείχνει ότι η συμφωνία είναι το αποτέλεσμα ενός εκβιασμού τον οποίον θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να υπερβεί. Από τη στιγμή, ισχυρίζεται, που η συμφωνία είναι αποτέλεσμα ενός ωμού εκβιασμού πρέπει να συζητηθούν τα σχέδια υπέρβασης του.

Η θεωρία του εκβιασμού από τους θεσμούς που ανάγκασε την κυβέρνηση να υποκύψει είναι τουλάχιστον φαιδρή. Ο ιμπεριαλισμός πάντα ήταν εκβιαστικός και ιδιαίτερα απέναντι σε μια χώρα εξαρτημένη γίνεται αχαλίνωτος. Αυτό το γνωρίζει ολόκληρος ο ελληνικός λαός, το ήξερε και το ξέρει ο Α Τσίπρας, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση. Χιλιάδες πολιτικοί παράγοντες και συλλογικότητες έθεταν το ζήτημα αυτό μήνες τώρα και χρόνια και πολλοί μέσα από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ. Η επιμονή της ηγεσίας του να διαπραγματευτεί και να αναγκάσει τους ιμπεριαλιστές να υποταχθούν φοβούμαστε ότι δεν ήταν προϊόν λανθασμένων η αφελών εκτιμήσεων. Μάλλον ήταν το όχημα της εκτίναξης του στο 37% και στην ανάδειξη στην κυβέρνηση και στην ολοκληρωτική παράδοση της χώρας στην τρόικα. Σήμερα με το επιχείρημα του εκβιασμού που υπέστη η κυβέρνηση και η χώρα και της έλλειψης εναλλακτικής λύσης πάει να αποφύγει την οργή του εργαζόμενου λαού.

Ποτέ οι σχέσεις της χώρας στα πλαίσια της ΕΕ, όπως και γενικότερα οι σχέσεις που διέπουν τις χώρες στο εσωτερικό της ΕΕ δεν ήταν ισότιμες, δεν μπορούσαν να είναι ισότιμες και φυσικά δεν είναι και σήμερα, ιδιαίτερα σήμερα. Όποιος ισχυρίζεται κάτι τέτοιο εξαπατά τον ελληνικό λαό, ώστε να καταπιεί το φάρμακο και να ασχοληθεί με το μέγεθος και με το αριθμό των δόσεων. Η ΕΕ ως ένωση των μονοπωλίων είναι μια ένωση ιμπεριαλιστική στην οποία κυριαρχεί το πολυεθνικό κεφάλαιο σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαών, σε βάρος των πιο αδύναμων και εξαρτημένων χωρών. Αυτό είναι πλέον ένα από τα βασικότερα συμπεράσματα της κρίσης. Αν ο εργαζόμενος λαός δεν θέσει στο επίκεντρο της δράσης του την απαλλαγή από το ιμπεριαλιστικά δεσμά και την εξάρτηση, αν δεν διεκδικήσει την ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία του, αν δεν θέσει ως κεντρικό στόχο του κινήματος την αποδέσμευση από την Ε.Ε. δεν είναι δυνατή η οποιαδήποτε φιλολαϊκή πολιτική.

Ένα δεύτερο ζήτημα πάλι από την Αυγή αφορά στο πρόβλημα που υπάρχει στην κυβέρνηση και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. «Ανοιχτό κόμμα- σταθερή κυβέρνηση», γράφει η εφημερίδα, με τα μέλη του να παίζουν καθοριστικό ρόλο, γι' αυτό και η απόφαση για έκτακτο συνέδριο, αλλά και σταθερή κυβέρνηση με απόλυτο σεβασμό των συλλογικών αποφάσεων. Ωραία λόγια, υπάρχει όμως και η πρόσφατη πείρα που είναι πολύ αποκαλυπτική. Πόσο τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έπαιξαν και παίζουν καθοριστικό ρόλο και τελικά είναι ένα έκτακτο συνέδριο δείγμα του καθοριστικού ρόλου της κομματικής βάσης; Αλήθεια πως καθόρισαν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ τις διαπραγματεύσεις και το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση; Ποια σχέση έχει το μνημόνιο αυτό με τις συνεδριακές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, πότε γι' αυτό το τεράστιο ζήτημα η βάση έδωσε την έγκρισή της; Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή να συμφωνεί η κυβέρνηση αυτό το απαράδεκτο μνημόνιο, να έρχεται στη βουλή για έγκριση και να καλεί έκτακτο συνέδριο να το εγκρίνει κατόπιν εορτής και με το πιστόλι στον κρόταφο; Σταθερή κυβέρνηση που καταστρατηγεί κάθε συλλογική απόφαση των αρμοδίων οργάνων και ζητά απόλυτο σεβασμό από όσους διαφώνησαν και αντιστέκονται;

Τέλος, ένα τρίτο ζήτημα αφορά στο χαρακτηρισμό της κυβέρνησης, ως κυβέρνηση της αριστεράς και κατά συνέπεια ότι πρέπει να μη καταψηφιστεί, να μην τη ρίξουν οι βουλευτές, αντίθετα ότι πρέπει να στηριχθεί αποφασιστικά. Αλήθεια γιατί είναι αριστερή κυβέρνηση; Επειδή δηλώνει αριστερή; Μια κυβέρνηση και ένας πολιτικός φορέας κρίνονται από τις θέσεις τους και κυρίως από την δράση τους, ιδιαίτερα αν υπάρχει πρόσφατη δράση και μεγάλης σημασίας.

Αριστερή κυβέρνηση είναι η κυβέρνηση που υπερασπίζει τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, που καταπολεμά με κάθε μέσον τα μνημόνια και τη λιτότητα, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Η κυβέρνηση που προσπαθεί να παροξύνει τις δυσκολίες της αστικής τάξης, που εμποδίζει την αστική πολιτική να επιβληθεί, που δυσκολεύει τις αστικές συμμαχίες και τη χειραγώγηση του λαού και όχι αυτή που δίνει το φιλί της ζωής στο σύστημα, όπως έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση και ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκαν η πιο αποφασιστική εφεδρεία της αστικής τάξης για την αναστήλωση του πολιτικού συστήματος και αυτό θα φανεί ολοκληρωτικά άμεσα. Κατά συνέπεια το καθήκον των αριστερών αγωνιστών δεν είναι να την υπερασπίσουν, αλλά να την πολεμήσουν.

Το πολιτικό τοπίο ξεκαθάρισε πλέον εντελώς. Από τη μια έχουμε το μπλοκ της αστικής τάξης από τη ΝΔ ως και τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη αυτό των λαϊκών δυνάμεων. Η ανάπτυξη μεγάλων αγώνων για την ανατροπή των μνημονίων και των μνημονιακών νόμων, η διαγραφή του χρέους, η ουσιαστική στήριξη των λαϊκών διεκδικήσεων, η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ και η δημιουργία στην πορεία της δράσης ενός ισχυρού αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου είναι ο πραγματικός μονόδρομος.

πηγη: ergatikosagwnas.gr

  • Τελευταια
  • Δημοφιλή