του Θανάση Σκαμνάκη

Για όποιον είχε αμφιβολίες η συζήτηση στη Βουλή την Παρασκευή 26 Αυγούστου τις διέλυσε. Μόνο φανατικός, σφόδρα ευεργετηθείς ή μισθοδοτούμενος και συνάμα εθελoτυφλών δεν θα είδε καθαρά πως ο άρχοντας κατέρρευσε ενώπιον του εαυτού του και των άλλων. Τα συχνά «δεν ξέρω», κάτι σαν «δεν γνωρίζω, δεν απαντώ», συνιστούν τη βασική απαντητική του στάση η οποία συνδυάστηκε με την προσπάθεια να διαφύγει δια των συμψηφισμών.

Ως φαίνεται το πουλόβερ της βασιλείας Μητσοτάκη του β΄, ξηλώνεται με γρήγορο ρυθμό. Στο εσωτερικό τα μέσα που τον στηρίζουν ακόμη, δεν μπορούν να σιωπήσουν τη γενική αποδοκιμασία, και στο εξωτερικό πληθαίνουν οι φωνές καταδίκης, γεγονός που πιστοποιεί πως μειώνονται δραματικά τα στηρίγματά του εντός και εκτός χώρας. Αλλά και εντός του κόμματός του όπως πιστοποιεί και η ηχηρή απουσία των δυο πρώην πρωθυπουργών, Καραμανλή και Σαμαρά, από τη Βουλή.

Κανείς δεν βγήκε να αποκρούσει ουσιαστικά τους χαρακτηρισμούς «βλαξ» και «ψεύτης», οι οποίοι είναι μεν μη πολιτικοί, αλλά καλύπτουν περίφημα μια πολιτική συμπεριφορά και περιγράφουν με γλαφυρότητα τον εν λόγω!..

Ο πρωθυπουργός επιβεβαίωσε πως η ιστορία του κράτους των παρακολουθήσεων είναι μεγάλη και παλιά και αφορά όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, μαζί κι εκείνη της «πρώτη φορά αριστεράς». Γεγονός που πιστοποιεί πως η δημοκρατίας και η προστασία της ιδιωτικής ζωής των πολιτών έχει από χρόνια πάει περίπατο.

Αν θέλουμε να μπούμε στην ουσία, το σύστημα αυτό έχει εγκατασταθεί από καιρό, λειτουργεί σε παγκόσμια κλίμακα και αποτελεί το πιο σκοτεινό μέρος της αντιδημοκρατικής ουσίας του νεοφιλελευθερισμού. Κι αυτό επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά και στη συζήτηση της Βουλής.

Ωστόσο αυτό ήταν και το μόνο ουσιαστικό επιχείρημα που αντέτεινε ο β΄απέναντι στους κατηγόρους του. Αφού πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη δικαιολογήθηκε πως και οι άλλοι κλέβουν. Και ναι μεν αυτό είναι σωστό, αλλά η γίδα βρίσκεται στην πλάτη σου!

Όσο για τους άλλους, τον συγκεκριμένο άλλον της «αξιωματικής αντιπολίτευσης», έκανε πως δεν ήξερε για τις παρακολουθήσεις της δικής του θητείας, και κυρίως επιβεβαίωσε, για ακόμη μια φορά προς κάθε ισχυρό προστάτη, του παρασκηνίου και του προσκηνίου, πως υπερασπίζεται και θωρακίζει αυτούς του θεσμοθετημένους μηχανισμούς της υπονόμευσης της δημοκρατίας και των πολιτικών ελευθεριών κηρύσσοντας μάλιστα «θεσμικό ανένδοτο» μη τυχόν και γίνει καμμιά παρεξήγηση μέρες που έρχονται!

Αν κάτι μπορούσε να αλλάξει την εικόνα, θα ήταν σήμερα μια ενεργή ανάμειξη των λαϊκών φορέων, όπως οι δικηγορικοί σύλλογοι ή ακόμη και άλλων (συνδικαλιστικές οργανώσεις κ.λπ.) και όχι από κοινοβουλευτικές επιτροπές μόνο, οι οποίες, συχνάκις, ανακυκλώνουν το ίδιο παιχνίδι με αλλαγές κάποιων ρόλων.  

Η εικόνα πάντως έτσι όπως είναι, έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας φαρσοκωμωδίας που πρωταγωνιστής κάνει όλες τις μπαλαφάρες (χωρίς την επιτυχία των κωμικών ηθοποιών), η οποία οδηγείται σε τραγική κατάληξη.

Όπου, εν τέλει, η λύτρωση δεν επέρχεται, καθώς οι πρωταγωνιστές μένουν στο κόλπο, οι θεατές παραμένουν αδρανείς και ο συγγραφέας-σκηνοθέτης (και υποβολέας) εξακολουθεί να βγάζει λεφτά από τις αφέλειες (και τις τραγωδίες), ενώ οι θεσμοί παραμένουν ακλόνητοι και το παιχνίδι συνεχίζεται αλλάζοντας μόνο τους ρόλους.

Όσο να έρθει κάποια στιγμή που οι θεατές θα κατακλύσουν τη σκηνή και θα αναλάβουν τα ξαναγράψουν το έργο. Προς το παρόν συγκεντρώνουν γνώση και υλικό και ωριμάζουν τις ιδέες τους!

Κάθε καιρός έχει τα γυρίσματά του και κάθε εποχή ωριμάζει στην προηγούμενη! 

πηγη: kommon.gr