Σήμερα: 29/03/2024
Πέμπτη, 30 Ιουνίου 2022 12:48

Οι εκλογές και οι επιθυμίες

Γράφτηκε από τον

b6fe41b72b6635811c45f6419b87752b_L.jpg

του Θανάση Σκαμνάκη

Μύρισαν εκλογές. Το είπε ακόμη κι ο μικρός κι ανέμελος πρωθυπουργός της χώρας, κάπως σα μαδώντας μαργαρίτα στο λιβάδι. Ούτως ή άλλως κάποτε θα γίνονταν. Τώρα τις θέλουν το φθινόπωρο. Θες Σεπτέμβρη, θες Οκτώβρη! Μ’ έναν τρόπο καλμάρανε και την ένταση στο Αιγαίο οι «σύμμαχοι», εν όψει τουριστικής σεζόν – δε λέει να σκάνε οβίδες στη δίπλα παραλία και στην Ψαρού να εκτίθενται τα διεθνή σώματα προς αναγνώριση!

Οι εκλογές λοιπόν. Για τις οποίες οι Αριστερά έχει μια σχέση έρωτα και μίσους. Τρέχει να συγκεντρώσει οπαδούς και ψηφοφόρους - έστω και μη συνειδητούς, κάθε ψήφος μετράει το ίδιο – κι έπειτα αναλόγως, αν το αποτέλεσμα είναι θετικό, προστίθεται στο λογαριασμό της ταξικής πάλης, αν όχι, αφαιρείται καθώς οι εκλογές είναι μια αυταπάτη της αστικής πολιτικής που δεν αποτυπώνουν τον πραγματικό συσχετισμό της κοινωνίας!..  

Τώρα όμως είμαστε πριν τις εκλογές, στην αναγκαία προετοιμασία όλων για την αναμέτρηση και καθένας τοποθετείται, συνεδριάζει, αποφασίζει, παίρνει μέτρα και, ανάλογα με το μέγεθος και τις εκτιμήσεις, αποφαίνεται αν θα συμμετάσχει ή όχι και αν οι εκλογές είναι ένα σοβαρό σημείο της ταξικής πάλης ή όχι, ανάλογα με τη στάση που θα κρατήσει.  

Τα όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα είναι γνωστά. Με δυό λόγια, τόσο χαμηλά όσο ποτέ, από την άποψη διακυβέρνησης. Κι όσο ποτέ η Αριστερά αμήχανη. Αλλά με τα κύματα ακρίβειας να απειλούν το ισχνό εισόδημα της εργατικής οικογένειας και με μια κρίση να κραδαίνει απειλητικό το δρεπάνι της πάνω από τα κεφάλια μας.

Αλλά και με την απειλή κοινωνικών εκρήξεων να κρέμεται πάνω από το δικό τους κεφάλι.

Και οι εκλογές θα έχουν μεν σκοπό να βγάλουν την επόμενη κυβέρνηση αλλά και, αν μπορέσουν, να δείξουν πως οι δυνάμεις της Αριστεράς (προφανώς δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτές, εδώ και πολύ καιρό, ο ΣΥΡΙΖΑ) θα αποχτήσουν μια ισχύ ικανή να συνεισφέρει στις επικείμενες αυτές μάχες των δρόμων.

Εν τω μεταξύ, στις μαδημένες ψυχές των αριστερών αναδεύονται ελπίδες που έρχονται από τη Γαλλία ή την Κολομβία, όπου κάποιες δυνάμεις, οι πλείστες της Αριστεράς, συνασπίστηκαν και είχαν θεαματικά αποτελέσματα. Αν και έχουν ποικίλες ενστάσεις για τα προγράμματα που διατυπώθηκαν έτσι ώστε να τους χωρέσουν όλους. Γιατί, όπως είναι γνωστό, στην Αριστερά τα προγράμματα έχουν μέγιστη σημασία.  

Οπότε, και στα καθ’ ημάς, στις κουβέντες των αριστερών παρεών, αναζητείται κάτι αντίστοιχο που μπορεί να μας βγάλει από την αμηχανία. Είναι άραγε εφικτό;

Ασφαλώς προϋποθέτει μια κάποια θέληση από πολλές οργανωμένες ομάδες και κινήσεις για να συμβεί. Είναι η πρώτη πράξη. Αν η θέληση διαμορφωθεί, ακολουθεί να εκφραστεί η επιθυμία. Αν η επιθυμία εκφραστεί, ακολουθεί η αναζήτηση του τρόπου. Κι αν η αναζήτηση αρχίσει, μπορεί να διαμορφωθεί ένα κοινό σχέδιο απόψεων, που θα συντείνει στο κρίσιμο ζητούμενο της στιγμής, μια σύμπραξη πάνω στα κρίσιμα ερωτήματα που θα κάνουν το λαό ικανό να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα της επίθεσης. Βασικούς όρους. Όχι το σύνολο των προγραμματικών στόχων, ούτε ένα τόσο λίγο ώστε να μην είναι στοιχειωδώς επαρκές και πειστικό.

Μπορεί να γίνει; Γιατί όχι, θα έλεγε ο αριστερός της συζήτησης. Γιατί ναι, απαντούν πολλοί από τους αρχηγούς. Μια διάσταση αρκετά σοβαρή. Και όχι απλή. Καθένας έχει τους λόγους του και το σημείο αφετηρίας είναι ως φαίνεται διαφορετικό. Αυτά τα πράγματα δεν διαμορφώνονται με μιας. Θέλει χρόνο προετοιμασίας, θέλει αμοιβαία επικοινωνία και κάποια εμπιστοσύνη, θέλει ένα έδαφος κοινών αγώνων να σταθεί.

Αλήθεια είναι, αλλά όσα έχουν συντελεστεί δεν είναι λίγα, ποτέ ίσως να μην θεωρηθούν επαρκή, και ο χρόνος είναι πιεστικός, δεν προφταίνουμε. Κι όμως έχω τη γνώμη, επειδή ποτέ δεν θα προφταίνουμε, πως πάντα μπορεί να είναι η στιγμή, έστω όχι η πιο κατάλληλη, και πως η ανάγκη γεννάει το αποτέλεσμα.  

Αν συγκεντρωθούν-συναντηθούν οι οργανώσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς (δυστυχώς το ΚΚΕ επιλέγει εκ των προτέρων μοναχική οδό, θεωρώντας πως τα πάντα συμπυκνώνονται στο ψηφίστε το κόμμα για να αυξηθεί η δύναμή σας) χωρίς, αν γίνεται, τις θωρακίσεις τους, με πρόθεση να καταλήξουν σε ένα ελάχιστο αποδεκτό πρόγραμμα εκλογικής συνεργασίας και πολιτικής παρουσίας;

Αν συμβεί κάτι τέτοιο είναι σχεδόν βέβαιο πως η δυναμική που θα απελευθερωθεί θα δώσει πολλαπλή ώθηση στην Αριστερά και στα κινήματα, στους εργαζόμενους και στη νεολαία να διεκδικήσουν, να θελήσουν και να ονειρευτούν.

Ίσως έτσι, και ιδιοτελώς, οι κινήσεις και οργανώσεις που κινούνται στα όρια της ύπαρξης (και οι οποίες σε μια αυτοτελή κάθοδο, θα συγκεντρώσουν τα ισχνά μερίδια της εκλογικής επιρροής τους) να διεκδικήσουν, με τη σειρά τους, μια αυξημένη οργανωτική και πολιτική επιρροή. 

Μήπως να δουλέψουμε εντατικά, έστω τώρα στο παραπέντε (ποτέ δεν είναι αργά αν υπάρχουν οι θελήσεις) για να ξετυλίξουμε το νήμα που θα μας οδηγήσει σε μια ευνοϊκή κατάληξη;     

πηγη: kommon.gr

  • Τελευταια
  • Δημοφιλή