Ο πρώην προϊστάμενος της Wallem, Frank Coles έγραψε για το Splash ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο.

Εκνευρισμένος από τη μεταχείριση των ναυτικών, προτείνει ότι μια παγκόσμια απεργία δύο εβδομάδων μπορεί να είναι ο μόνος τρόπος βελτίωσης της ζωής στη θάλασσα.

«Όταν επιλέξατε να πάτε στη θάλασσα και να κάνετε καριέρα ως ναυτικοί, γνωρίζατε ότι γίνατε τα αποβράσματα της γης;» Αυτή είναι η ερώτηση που μου έκανε ένα ανώτερο στέλεχος μιας μεγάλης εταιρείας διαχείρισης πλοίων καθώς έπινα μαζί του ένα ποτό στο Χονγκ Κονγκ. Η απάντησή μου ήταν, «Όχι, αλλά στην πραγματικότητα στη εποχή μου δεν ο ναυτικός δεν αντιμετωπιζόταν τόσο άσχημα όσο σήμερα». Όσο πιο ανατολικά πάμε για την αναζήτησή φτηνών εργατικών χεριών, τόσο χειρότερη γίνεται η δυστυχία του ναυτικού.

Έχουμε αποτύχει απέναντι στους νέους που θέλουν να κάνουν καριέρα στη θάλασσα, έχουμε αποτύχει στα ανθρώπινα δικαιώματα και έχουμε καταχραστεί συστηματικά τα βασικά δικαιώματα της κανονικής καθημερινής απασχόλησης των ναυτικών. Αυτό είναι η οπτική γωνία στην οποία βλέπω τα γεγονότα.

Οι ναυτικοί δεν μπορούν πλέον να βγούνε στη στεριά όταν βρίσκονται σε κάποιο λιμάνι , δεν μπορούν να πάνε σπίτι τους όταν λήξη η σύμβαση τους, έχουν κακές συνθήκες διαβίωσης και, σε ορισμένες περιπτώσεις, πολύ χαμηλής ποιότητας φαγητό και δεν πληρώνονται. Όλα αυτά είναι πολύ χειρότερα από ό, τι ήταν πριν από πέντε χρόνια και σίγουρα από πριν από 30 χρόνια.

Φυσικά, αυτό δεν συμβαίνει παντού, αλλά οι κακές συνθήκες είναι πολύ πιο συχνές από ό, τι επιλέγουμε να παραδεχτούμε ή να αντιμετωπίσουμε. Όσο πιο ανατολικά στον κόσμο έχουμε πάει να αναζητήσουμε φτηνή εργασία, τόσο χειρότερη έχει γίνει η δυστυχία του ναυτικού.

Η πανδημία του Covid και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν και αντιμετωπίζονται οι ναυτικοί δεν αποτελεί έκπληξη. Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί από πολλούς στη βιομηχανία, αλλά θα λέγαμε ότι οι φωνές από το μηχανοστάσιο δεν φτάνουν μέχρι την γέφυρα. Για όλους τους θορύβους, όλες οι προσπάθειες δε κατάφεραν να επιτύχουν μια αλλαγή πορείας από εκείνους όλους στον κόσμο που είναι υπεύθυνοι στη γέφυρα.

Εμβολιάζουμε κάποιο αριθμό πληρωμάτων, και αυτό είναι υπέροχο, αλλά δεν βοηθάει τα πληρώματα που είναι εγκλωβισμένα τόσο στο πλοίο όσο και στην στεριά περιμένοντας να εργαστούν. Δεν αλλάζει το γεγονός ότι πολλοί ναυλωτες και πλοιοκτήτες αρνούνται να αλλάξουν τα πληρώματα εγκαίρως. Η θλιβερή αλήθεια είναι ότι πολλοί οργανισμοί φαίνεται να νοιάζονται, αλλά πίσω από τα παρασκήνια δεν κάνουν πολλά για να αλλάξουν την κατάσταση.

Είναι σαφές ότι η ITF και ο ΙΜΟ είναι ανίκανοι να πιέσουν τους κυβερνητικούς φορείς να παρέχουν μια συλλογική θαλάσσια πολιτική για τους ναυτικούς και τον επαναπατρισμό τους. Είναι σαφές ότι, παρά τον θόρυβο που προκαλείται, οι περισσότεροι ναυλωτές και πλοιοκτήτες συνεχίζουν να βάζουν ρήτρες οι οποίες εμποδίζουν τις αλλαγές των πληρωμάτων.

Πριν από εκατό χρόνια δικαιώματα των εργαζομένων ήταν σε νηπιακά στάδιο αλλά σχηματίστηκαν συνδικάτα και έγιναν ισχυροποιώντας αυτά τα δικαιώματα. Οι απεργίες ήταν συνηθισμένες και τελικά εκείνοι που ευημερούσαν στην πλάτη των εργαζομένων αναγκάστηκαν να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων. Οι καταστάσεις κρίσης απαιτούν δραστική μέτρα, και η μεταχείριση των ναυτικών τους τελευταίους 18 μήνες είναι μια τρομερή κατάχρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Μόνο όταν η ηγεσία εκείνων των χωρών σε όλο τον κόσμο που συνεχίζουν να λειτουργούν τα λιμάνια τους απρόσκοπτα, να παραδίδονται κανονικά τα αγαθά και συνεχίζει να λειτουργεί η οικονομία τους δουν να βλάπτεται η τσέπη τους θα ακούσουν ίσως τους ναυτικούς. Οι ναυτικοί δεν ψηφίζουν στις χώρες που επισκέπτονται, αλλά παραδίδουν τα αγαθά, αξίζουν να έχουν φωνή και αξίζουν να έχουν την προσοχή. Ίσως μια παγκόσμια απεργία κάθε πλοίου για μερικές εβδομάδες είναι ο μόνος τρόπος για να ακουστεί ο ναυτικός. Οι Βρυξέλλες, η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, μεταξύ άλλων, πρέπει να αρχίσουν να παίρνουν στα σοβαρά τη σημερινή σκλαβιά.

Αυτό γράφτηκε για να πάρει μια απάντηση και θα μπορούσε να ήταν πολύ μεγαλύτερο με ονόματα, αλλά ο συντακτικός έλεγχος το εμπόδισε αυτό. Ελπίζω ότι κάποιος κάπου να καταφέρει να φτάσει σε μια κυβέρνηση που πραγματικά ενδιαφέρεται για τους ναυτικούς και τη ναυτιλία και να βρει μια κοινωνική συνείδηση ​​για να υποστηρίξει εκείνους που διατηρούν το παγκόσμιο εμπόριο. Διαφορετικά, τι θα ακολουθήσει;

ΠΗΓΗ: e-nautilia.gr