Η κυβερνητική πολιτική βαθαίνει την οικονομική κρίση και τα λαϊκά προβλήματα μεγεθύνονται. Δεν γίνεται να αποσιωπηθούν.

Στοιχεία από πρόσφατες δημοσκοπήσεις κάνουν ευρύτερα γνωστό το μέγεθος του προβλήματος με το οποίο καλείται να αναμετρηθεί η νέο φιλελεύθερη πολιτική της.

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρείας Pulse για τον ΣΚΑΪ (9-6-22) , το 83% (62% πολύ και 21% αρκετά) των ερωτηθέντων απαντούν πως ανησυχούν (…sic έκφραση) για την οικονομία. Αντίθετα το 4% απαντά ότι …ανησυχεί λίγο και ελάχιστα έως καθόλου!

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η δημοσκόπηση της εταιρίας Prorata, (ανακοινώθηκε στις 5 Ιουνίου 2022 στο CNN) διαπιστώνεται ότι οι ερωτώμενοι είναι απογοητευμένοι από κυβέρνηση και αντιπολίτευση.

Στην ερώτηση πόσο ικανοποιημένοι είστε από το κυβερνητικό έργο της ΝΔ, το 66% απαντά «όχι ιδιαίτερα/καθόλου», ενώ το 34% απαντά «απόλυτα/αρκετά».

Στην ίδια έρευνα δήλωσαν πολύ πιο δυσαρεστημένοι από το αντιπολιτευτικό έργο όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μέτρησης, «όχι ιδιαίτερα/καθόλου» ικανοποιημένοι από το αντιπολιτευτικό έργο του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε το 79%, από του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ το 82% και από αυτό του ΚΚΕ το 85%.

Παράλληλα, το 73% των πολιτών απάντησε πως δεν είναι ικανοποιημένοι από τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται η κυβέρνηση το μεγάλο πρόβλημα της ακρίβειας.

Οι διαμορφωτές των θέσεων της αστικής κυβερνητικής διαχείρισης δεν μπορούν να αλλάξουν το περιεχόμενο της πολιτικής τους. Ακολουθούν πιστά οικονομικές δεσμεύσεις απέναντι σε υπερεθνικούς οργανισμούς οι οποίοι καθορίζουν τα εκάστοτε περιθώρια κινήσεων κάθε μέλους τους.

 Η στάση αυτή είναι απόρροια του κεντρικού δόγματος της Ελληνικής αστικής τάξης ότι ανήκουμε εις την Δύση. Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης μάλιστα το …βελτίωσε με ομιλία του στη Βουλή λέγοντας ότι είμαστε μέρος της Δύσης. Είμαστε δηλαδή Νατοϊκό έδαφος όπως διακήρυξε ο πρόεδρος Μπάιντεν και δεν αντέδρασε κανένα από τα τρία τουλάχιστον κόμματα που διεκδικούν να έχουν άμεσα κυβερνητικό ρόλο στη χώρα.

Η προσπάθεια τώρα πλέον εντοπίζεται να γίνουν αποδεκτά τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής με κάθε τρόπο ως μοιραία.

Αλλαγή μορφής διακυβέρνησης

Αφού δεν μπορούν να αλλάξουν το περιεχόμενο της πολιτικής τους ετοιμάζονται να αλλάξουν τον τρόπο διακυβέρνησης.

 Η αναγκαιότητα να ενισχυθεί ο κυβερνητικός άξονας του αστικού πολιτικού συστήματος της χώρας έχει διαγνωσθεί από τους «αρμόδιους» εξωθεσμικούς και θεσμικούς παράγοντες πολύ νωρίτερα από την τελική πράξη υλοποίησής του.

Έχουν προετοιμαστεί τα τρία κόμματα ( ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) τα οποία θα αναλάβουν τέτοιου χαρακτήρα κυβερνητικά καθήκοντα.

Έχουν θητεύσει στα στενά όρια της Ευρωενωσιακής και Νατοϊκής πολιτικής και έχουν οργανωτικά εξοπλιστεί για την αντιμετώπιση επικίνδυνων και ανοργάνωτων κοινωνικών αναταράξεων.

Έχουν αρχηγούς εκλεγμένους …απευθείας από το λαό και απεξαρτημένους πολιτικά και οργανωτικά από το βάρος της οποιαδήποτε συλλογικής εσωκομματικής διαδικασίας. Οι απαιτούμενες ιδιαίτερες αποφάσεις θα παίρνονται γρήγορα και σε στενό κύκλο.

Είναι λοιπόν έτοιμοι για διεξαγωγή εκλογικής διαδικασίας ακόμη και πρόωρης, όπως απαιτούν πολλοί, από την οποία θα προκύψει το νέο πολιτικό σχήμα.

Ζητούμενο το ισχυρότερο κυβερνητικό σχήμα

Οι προδιαγραφές του είναι συγκεκριμένες. Στη παρούσα συγκυρία θεωρείται ότι πολιτικές μορφές μονοκομματικών κυβερνήσεων δεν επαρκούν για την ασφαλή αντιμετώπιση της κοινωνικής κατάστασης που διαμορφώνεται.

 Η περίφημη αυτοδυναμία η οποία μέχρι τώρα εξασφάλιζε κυβερνητική σταθερότητα θα εκληφθεί ως… ατύχημα.

Η πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στα τρία κόμματα περιορίζεται και επικεντρώνεται πλέον στο ποιος θα είναι αρχηγός στο νέο κυβερνητικό σχήμα που θα προκύψει από τις εκλογές.

Ο Κ. Μητσοτάκης και ο Α. Τσίπρας θεωρούν ότι σε κυβέρνηση συνεργασίας, πρωθυπουργός θα είναι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος.
Ο Ν. Ανδρουλάκης ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι στις επόμενες εκλογές δεν μπορεί να είναι αρχηγός του πρώτου κόμματος διατείνεται ότι πρωθυπουργός σε κυβέρνηση συνεργασίας δεν μπορεί να είναι ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Τσίπρας.

 Μην ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ έχει πικρή εμπειρία από συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία και το ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ιδιαίτερα, θα δυσκολευτεί όταν μετά τις δεύτερες εκλογές θα απαιτείται σχήμα συγκυβέρνησης με τη ΝΔ. Θα βρεθεί αντιμέτωπος με την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ για συγκυβέρνηση υπό το κράτος αντικειμενικά μεγάλων οικονομικών προβλημάτων διανθισμένων πιθανότατα με Τουρκικές απειλές, ίσως και πράξεις, στα εθνικά ζητήματα.

 Θα κινδυνέψει να χρεωθεί παρατεταμένη ακυβερνησία αν το ΠΑΣΟΚ έχει την δυνατότητα, και από τα εκλογικά αποτελέσματα, να επιμένει σε σχήμα το οποίο θα συμπεριλάβει με κάποιο τρόπο και τους τρεις σωματοφύλακες του συστήματος.

Θα απειλείται με τη χρέωση τρίτου γύρου εκλογών και με απρόβλεπτα γι’ αυτόν αποτελέσματα. Αλλά όταν πρόσφατα έχεις συγκυβερνήσει με τον Καμένο υπάρχει ο διάδρομος ο οποίος οδηγεί στη λεωφόρο της ολοκληρωτικής συγκυβέρνησης. Άλλωστε πάντα θα υπάρχουν οι …εθνικές ανάγκες.

Αυτές οι εκλογές υπό τους παρόντες συσχετισμούς θα καθορίσουν όχι το είδος της πολιτικής αλλά τον τρόπο που αυτή θα εφαρμοστεί.

Οι κοινωνικές αντοχές και η λαϊκή δραστηριοποίηση θα προσδιορίσουν την παραλλαγή της και την μορφή που αυτή θα εφαρμοστεί.

Για αβάντα στη διαδικασία παραμένουν εν ζωή μικρότερα ή μεγαλύτερα ακροδεξιά σχήματα.

Στην άλλη όχθη

Στην απέναντι όχθη βρίσκεται και θα μεγαλώνει η γενικευμένη λαϊκή δυσφορία για την δική της οικονομική κατάσταση.

 Βρίσκονται και εξελίσσονται, εντός ενός γραφειοκρατικά δομημένου συνδικαλιστικού κινήματος, αγωνιστικές και νικηφόρες εργατικές κινητοποιήσεις, οι οποίες επιβεβαιώνουν τη δυνατότητα να δημιουργηθεί ένα νικηφόρο ανεξάρτητο εργατικό κίνημα ικανό να επηρεάσει και τις πολιτικές εξελίξεις.

Βρίσκεται η επίδραση του πολύμορφου με όλες τις ιδιαιτερότητές του διεθνούς εργατικού κινήματος. Με τις ανατάσεις του και τις ανώμαλες προσγειώσεις του. Με τις νίκες και τις ήττες του. Με την αέναη, επί αιώνες πλέον, ασίγαστη αιματηρή πάλη του με στόχο να πάρει στα δικά του χέρια τη συγγραφή της παγκόσμιας ιστορίας.

Σε αυτή την όχθη βρίσκονται υπαρκτά πολιτικά ρεύματα που ανιχνεύουν, προωθούν και δοκιμάζουν την εργατική πολιτική. Δυνάμεις οι οποίες παλεύουν τα «μικρά ζητήματα» όχι για προσγειωθούν και να ενσωματωθούν σε αυτά, αλλά να συμβάλουν πρώτα απ’ όλα στη λύση τους. Δυνάμεις οι οποίες γνωρίζουν ότι τα καθημερινά προβλήματα είναι μικρογραφίες των μεγάλων ιστορικών ζητημάτων.

 Απέναντι σε αυτή την κατάσταση της κοινωνικής παρακμής που οδηγεί η αστική πολιτική τη χώρα βρίσκεται η πρόταση μια άλλης πολιτικής με απελευθερωτικά λαϊκά χαρακτηριστικά.

Της πολιτικής που θεωρεί ότι η συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ βλάπτει τα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα.

 Που προβάλει την ανάγκη να συνταχθεί η χώρα με τις παγκόσμιες δυνάμεις που αγωνίζονται για οικονομική και πολιτική ανεξαρτησία. Με δυνάμεις οι οποίες στην παρούσα στροφή της ιστορίας, εντός μιας εποχής παγκόσμιας καπιταλιστικής κυριαρχίας, αμφισβητούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον ιμπεριαλισμό ως ρυθμιστή των διεθνών σχέσεων.

Στο πυρήνα αυτής της προσπάθειας θα βρίσκεται πάντα η καθαρότητα της κομμουνιστικής πολιτικής. Αυτή που μπορεί να ανατρέψει και να καταργήσει δια παντός την υπάρχουσα καπιταλιστική τάξη πραγμάτων.

Στην παρούσα εκλογική μάχη, σε αυτή τη κλασσική αστική διαδικασία ανανέωσης της αστικής πολιτικής δυναμικής, θα αποτελέσει βήμα πολιτικής ωρίμανσης η ανάληψη πρωτοβουλίας από τις κομμουνιστικές δυνάμεις της χώρας για συνασπισμό όλων των ποικιλόμορφων δυνάμεων που κινούνται εντός της άλλης πολιτικής πρότασης.

Θα είναι μία σημαντική ένδειξη ότι ήρθε η ώρα όπου οι κομμουνιστές στη χώρα μας μπορούν να περάσουν και πάλι σε κάθε χώρο κοινωνικής δραστηριότητας στη φάση της πολιτικής σύνθεσης. Απαραίτητος όρος για τη συγκρότηση λαϊκών φορέων ικανών να αντιμετωπίσουν τη σφοδρότητα των επιθέσεων που δέχεται η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού.

Οι προσπάθειες που εξελίσσονται σε αυτή την κατεύθυνση στην περιφέρεια αυτού του κινήματος και βρίσκονται αποσπασματικά στη σκέψη όλων των αγωνιστών μπορούν υπό προϋποθέσεις να αποκτήσουν σχήμα και να παράγουν μια νέα ποιότητα αριστερής πολιτικής.

Η εκλογική συμμετοχή και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, στην παρούσα συγκυρία, μιας νέας αναβαθμισμένης ενωτικής κομμουνιστικής συμπεριφοράς θα είναι σημαντικό πλήγμα στη επιδίωξη ισχυροποίησης του μηχανισμού κυβερνησιμότητας της αστικής πολιτικής.

Οι υλικές δυνάμεις υπάρχουν για να συμβεί αυτό.

Τώρα, εδώ είναι η Ρόδος εδώ και το πήδημα.

ΠΗΓΗ: kommon.gr