Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και οι διάφοροι «στρατηγοί» και «υπαρχηγοί» του έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν. Δεν περνάει ούτε μία μέρα πλέον που να μην εκπέμψουν ένα «σήμα» που να ακυρώνει ένα άλλο. Δεν ξέρουν τι κάνουν, είναι δέσμιοι των αντιφάσεων εντός του κυρίαρχου τώρα συγκροτήματος στην εξουσία, είναι υποχρεωμένοι να ικανοποιήσουν ή να φανεί ότι ικανοποιούν διαφορετικά κοινά, ή χρησιμοποιούν τη σύγχυση που οι ίδιοι προκαλούν ως πολιτικό όπλο;

Η πολιτική Τραμπ εμφανίζει ταυτόχρονα στοιχεία που καταρχήν μπορούν να θεωρηθούν πολύ θετικά, όπως όσα ανοίγουν τον δρόμο προς μια ειρήνευση στην Ουκρανία, αλλά και άλλα που απειλούν με επιτάχυνση της καθόδου της ανθρωπότητας στη γενίκευση της βίας και του χάους, όπως όταν ο Αμερικανός πρόεδρος αποκηρύσσει ουσιαστικά και το διεθνές δίκαιο και την ανθρωπιστική ιδεολογία που επικράτησε διεθνώς μετά τη νίκη επί της ναζιστικής Γερμανίας το 1945.

Δεν είμαστε σε θέση ακόμα να δώσουμε κατηγορηματικές απαντήσεις στα ερωτήματα που διατυπώθηκαν παραπάνω, ούτε να κάνουμε βέβαιες προβλέψεις για το τι θα γίνει στην πράξη, κάτι άλλωστε που δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τον Τραμπ, αλλά και από τις αντιδράσεις που θα συναντήσει και εντός της χώρας του και διεθνώς.

Στο άρθρο που ακολουθεί κάνουμε μια πρώτη καταγραφή, αναλύοντας και σχολιάζοντας τις πιο σοβαρές πρωτοβουλίες του νέου Αμερικανού προέδρου στην εξωτερική πολιτική, λιγότερο από ένα μήνα μετά την έναρξη της δεύτερης προεδρικής θητείας του.

1. Κατάργηση του διεθνούς δικαίου και της μεταπολεμικής παγκόσμιας ιδεολογίας

Ο κ. Τραμπ ξεκίνησε τη θητεία του δηλώνοντας ότι θέλει να πάρει τη Γροιλανδία, τη διώρυγα του Παναμά και τον Καναδά και να απομακρύνει τους Παλαιστίνιους από την πατρίδα τους, την ίδια ώρα που ο Ίλον Μασκ ζητούσε την ανατροπή δύο ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, με τις οποίες ασφαλώς μπορεί κάποιος να συμφωνεί ή να διαφωνεί, αλλά είναι κυριαρχικό δικαίωμα των ευρωπαϊκών λαών, ή τουλάχιστο θα έπρεπε να είναι, το ποια κυβέρνηση θα έχουν. Δεν είναι ασφαλώς δικαίωμα των ΗΠΑ να διορίζουν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Όλα αυτά άνευ έστω κάποιου προσχήματος. Με άλλα λόγια ο πρόεδρος των ΗΠΑ διακήρυξε ότι τερματίζει και επισήμως το διεθνές δίκαιο όπως το γνωρίζουμε μετά τη νίκη επί του Φασισμού το 1945, αλλά και τη δημοκρατική, ανθρωπιστική και αντιαποικιακή ιδεολογία που επικράτησε έκτοτε στην ηθική και στη συνείδηση -αν και όχι πάντα στην πρακτική- της ανθρωπότητας.

Αυτά αντικαθίστανται από το δίκαιο του Ισχυρού και τη βούληση του (κατά Καρλ Σμίτ) Δικτάτορα (*) που δεν έχει καν ανάγκη να δικαιολογεί αυτά που κάνει και που είναι ο μόνος που έχει το δικαίωμα να κηρύσσει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να παραβιάζει την κανονική νομοθεσία.

Η παγκόσμια δημοκρατική (όχι ασφαλώς με την έννοια που δίνουν οι διάφοροι Μπάιντεν στον όρο αυτό), ανθρωπιστική και αντιαποικιακή ιδεολογία, μαζί και το υπάρχον διεθνές δίκαιο, όπως ενσωματώθηκε ιδίως στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, αντανακλά και αποτυπώνει τον συσχετισμό δυνάμεων που προέκυψε από τη νίκη της Σοβιετικής Ένωσης και των συμμάχων της, ανθιστάμενων ευρωπαϊκών λαών επί της ναζιστικής Γερμανίας. Η νίκη αυτή επέτρεψε την εγκαθίδρυση ενός «σοσιαλδημοκρατικού», «κεϋνσιανού» τύπου συμβιβασμού κεφαλαίου και εργασίας (που γκρέμισε αργότερα ο Νεοφιλελευθερισμός) και κατέστησε δυνατή την Κινεζική Επανάσταση και τις άλλες επαναστάσεις και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα των αποικιών.

Αυτή την ιδεολογία και αυτό το διεθνές δίκαιο άρχισε να γκρεμίζει απροσχημάτιστα ήδη από τον Οκτώβριο του 2023 ο κ. Νετανιάχου με τη live γενοκτονία των Παλαιστινίων για διάστημα μεγαλύτερο του έτους και με δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες θύματα. Τέτοιες καταστάσεις σημειώθηκαν και σημειώνονται και μετά το 1945. Είναι όμως που μια γενοκτονία μεταδίδεται live ενώπιον όλης της ανθρωπότητας για πάνω από ένα έτος. Είναι επίσης η πρώτη φορά που ένα κράτος, αντί να προσπαθεί να κρύψει τα εγκλήματα πολέμου που πραγματοποιεί και να συγκαλύψει τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, διεκδικεί το δικαίωμά του να κάνει ότι θέλει. Στο Ισραήλ είδαμε για πρώτη φορά να γίνονται διαδηλώσεις υπέρ του δικαιώματος να βασανίζονται και να βιάζονται μέχρι θανάτου οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι.

Αλλά δεν πρόκειται μόνο για το Ισραήλ. Ήδη πριν από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, βασικά κράτη της «συλλογικής Δύσης» μοιάζουν να διαβαίνουν τον Ρουβίκωνα εγκαταλείποντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και ανθρωπιστικής ιδεολογίας για να υποστηρίξουν με λόγια και με όπλα τη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Ο Τραμπ είναι ασφαλώς μια νέα ποιότητα, αλλά προετοιμάστηκε από όλη την προηγούμενη πορεία. Κάποια στιγμή η εγγενής αντίφαση ανάμεσα στη δημοκρατική ιδεολογία και την ιμπεριαλιστική πρακτική της Δύσης έσπασε. Το σύστημα χρειάζεται πια μια νέα ιδεολογία για να προχωρήσει.

2. Και εκεχειρία και εθνοκάθαρση στην Παλαιστίνη!

Ο κ. Τραμπ «επέβαλε» στον κ. Νετανιάχου τη συμφωνία εκεχειρίας στη Γάζα. Βάλαμε τα εισαγωγικά γιατί μάλλον ο Νετανιάχου επιβάλλει στον Τραμπ, παρά το αντίστροφο, ενώ ο Ισραηλινός πρωθυπουργός είχε παίξει καθοριστικό ρόλο και στην εκλογή του Αμερικανού προέδρου το 2016 δια της παρασκηνιακής συνδρομής των υπηρεσιών του. Η συμφωνία εκεχειρίας είναι η ίδια που ήταν ήδη έτοιμη από τον περασμένο Μάιο. Αρνούμενος να την εφαρμόσει πριν από τις αμερικανικές εκλογές, ο κ. Νετανιάχου πέτυχε την επιδίωξή του που ήταν η εκλογή Τραμπ στην Ουάσιγκτον. Μια κρίσιμη μάζα δημοκρατικών ψηφοφόρων στις πολιτείες που έκριναν την εκλογή, δεν ψήφισε Χάρις, διαμαρτυρόμενη για την πολιτική Μπάιντεν-Χάρις στη Γάζα.

Κι αφού έκανε αυτή τη γενναία πράξη «υπέρ της ειρήνης» ο κ. Τραμπ έκανε μια ακριβώς αντίθετη «υπέρ του πολέμου»: Ζήτησε την εκδίωξη των Παλαιστινίων από τη Γάζα και από τη Δυτική Όχθη (που πρακτικώς προσαρτάται πρακτικά με ταχείς ρυθμούς στο Ισραήλ manu militari, ενώ τα φώτα της δημοσιότητας παραμένουν στη Γάζα), εγκαταλείποντας την πάγια αμερικανική και διεθνή πολιτική των «δύο κρατών». Απείλησε μάλιστα την Ιορδανία και την Αίγυπτο με διακοπή της αμερικανικής οικονομικής βοήθειας αν δεν πάρουν αυτές τους Παλαιστινίους. Υιοθέτησε δηλαδή τις πιο ακραίες στρατηγικές του Χάους και της νεοσυντηρητικής στρατηγικής που χαράχτηκε υπό την καθοδήγηση του ίδιου του κ. Νετανιάχου και προβλέπει την ανατροπή όλων των καθεστώτων της Μέσης Ανατολής, ακόμα και των φιλικών προς τις ΗΠΑ. Κατά τον πρωθυπουργό του Ισραήλ και αρχηγό της παγκόσμιας άκρας δεξιάς ακόμα και η Σαουδική Αραβία οφείλει να παραχωρήσει τμήμα του εδάφους της για να ζήσουν εκεί οι Παλαιστίνιοι.

Μερικοί φίλοι, αρκετά απελπισμένοι για να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον Τραμπ, μου λένε ότι αυτά ίσως δεν είναι παρά δηλώσεις. Δεν είναι όμως έτσι. Η δημόσια και επίσημη συνηγορία του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών υπέρ της εθνοκάθαρσης είναι ένα εξαιρετικά ανησυχητικό προηγούμενο και δημιουργεί την εντύπωση ότι δεν βρισκόμαστε μπροστά σε μια εποχή ειρήνης στη Μέση Ανατολή αλλά μπροστά σε μεγαλύτερους και πιο επικίνδυνους πολέμους, εντός ενός περιβάλλοντος γενικευμένου χάους και αναρχίας.

Ένας από τους επιφανέστερους γεωπολιτικούς σχεδιαστές του Σιωνισμού, ο Οντέντ Γινόν, έγραψε τα σενάριά του για τη διάλυση των αραβικών κρατών στις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Δεν πραγματοποιήθηκαν τότε, πέρασαν δεκαετίες αλλά τελικά υλοποιήθηκαν και με τη διάλυση του Ιράκ και τώρα στη Συρία.

Στην περίπτωση όμως των δηλώσεων Τραμπ κινδυνεύουμε να τα δούμε να πραγματοποιούνται πολύ πιο γρήγορα. Και όχι μόνο όσα αφορούν τους Παλαιστίνιους, αλλά και όσα αφορούν το Ιράν. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι με τη βοήθεια του Τραμπ θα τελειώσουμε και τη «δουλειά» της εξουδετέρωσης του Ιράν, δήλωσε πανευτυχής, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός μετά τις συνομιλίες του με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο που μάλιστα (για πρώτη φορά) δεν επισκέφθηκε την Παλαιστινιακή Αρχή  (και αυτό παρόλο που τα έδωσε όλα στο Ισραήλ και στους Αμερικανούς, συμπεριφερόμενη ενίοτε ως Κουίσλνγκ).

Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι η κατάληψη της εξουσίας στη Συρία από τζιχαντιστές, που συνδέονται ιστορικά με τις δυτικές, ισραηλινές και τουρκικές υπηρεσίες, με τη συνδρομή μιας συμμαχίας Ισραήλ, Τουρκίας, ΗΠΑ και Ουκρανίας, θα μπορούσε να αποτελέσει μια τεράστια συνεισφορά στην υλοποίηση των στρατηγικών του χάους όχι μόνο στη Μέση Ανατολή αλλά και διεθνώς, με την εξαγωγή τρομοκρατίας ακόμα και στην Κεντρική Ασία όπως και στην Ευρώπη. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά «ισλαμικής τρομοκρατίας» στην Ευρώπη και τη Ρωσία που μοιάζουν να αντανακλούν περισσότερο στοχεύσεις δυτικών κέντρων εξουσίας παρά κάποιο γνήσιο ισλαμικό κίνημα.

3. Ειρήνη ή απλή εκεχειρία στην Ευρώπη;

Βέβαια η πιο σημαντική από τις εξαγγελίες Τραμπ αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις σχέσεις με τη Ρωσία, που εμμέσως συνιστά και μια γερή σφαλιάρα στους ευρωπαίους συμμάχους της Ουάσιγκτον. Ο Αμερικανός πρόεδρος αναγνώρισε την πραγματικότητα, ότι δηλαδή η Ουκρανία δεν μπορεί να μπει στο ΝΑΤΟ εκτός αν προηγηθεί ένας παγκόσμιος πυρηνικός πόλεμος, στον οποίο μάλιστα όχι μόνο η Δύση θα νικήσει, αλλά και θα καταφέρει να επιβιώσει. Όπως και αναγνώρισε ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να ανακαταλάβει η Ουκρανία την Κριμαία και το Ντονμπάς.

Με άλλα λόγια ο Αμερικανός πρόεδρος αποδέχθηκε το αντικειμενικό γεγονός της αποτυχίας της Δύσης να πραγματοποιήσει τις επιδιώξεις της, που ήταν η ανατροπή καθεστώτος στη Ρωσία και η μετατροπή της σε μια Μπανανία όπως αυτή που ήταν επί Μπορίς Γέλτσιν, ίσως και ο κατακερματισμός της σε διάφορα μικρότερα σύνολα.

Απέτυχε μεν η επιδίωξη αυτή της Δύσης, υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει, ούτε ξέρουμε ακόμα πως θα τελειώσει. ‘Οσο συνεχίζεται, παραμένει ανοιχτή η πιθανότητα κλιμάκωσης με πυρηνική σύγκρουση, όπως έδειξε και η έκρηξη στη σαρκοφάγο του Τσέρνομπιλ, η αυξημένη πιθανότητα πυρηνικού πολέμου από λάθος, ενώ θα συνεχίζονται και οι τεράστιες, απολύτως καταστροφικές οικολογικές συνέπειες της σύγκρουσης.

Εκτός αυτών ο Τραμπ δήλωσε ότι αν αναπτυχθούν ευρωπαϊκά στρατεύματα στην Ουκρανία δεν θα τυχαίνουν της προστασίας του άρθρου 5 του Καταστατικού Χάρτη του ΝΑΤΟ, δηλαδή δεν θα σπεύσουν οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ να τα συνδράμουν σε περίπτωση στρατιωτικής εμπλοκής τους με τη Ρωσία.

Οι δηλώσεις αυτές είναι οι μακράν θετικότερες του προέδρου Τραμπ γιατί ανοίγουν πιθανώς, για πρώτη φορά τον δρόμο σε μια ειρηνική διέξοδο στην ουκρανική τραγωδία. Αλλά είναι ακόμα πολύ νωρίς για να ξέρουμε τι και αν θα γίνει, ποιο καθεστώς ασφαλείας θα υπάρξει για την Ευρώπη, ποιοι όροι θα εμποδίζουν αύριο την επανάληψη της σύγκρουσης και ποιες θα είναι οι ενδεχόμενες συνέπειες σε άλλα «μέτωπα» του πλανήτη, όπως ιδίως η Μέση και η Άπω Ανατολή.

Στο επόμενο άρθρο μας θα συζητήσουμε πιο διεξοδικά τις πιθανές αμερικανικές στοχεύσεις και τα κίνητρα της κυβέρνησης Τραμπ. Και, επειδή τώρα οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, περιλαμβανομένης και της ελληνικής, επιμένουν να επαναλαμβάνουν εξαιρετικά επικίνδυνες ανοησίες σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, θα επαναλάβουμε πολύ συνοπτικά τα βασικά επιχειρήματα για το τι έχει πραγματικά συμβεί και το ποιος ευθύνεται για αυτόν τον πόλεμο. 

Κλείνοντας να προσθέσουμε από τώρα μία παρατήρηση: αν οι ευρωπαϊκές ελίτ νομίζουν ότι θα «αντισταθούν» στις ΗΠΑ κραδαίνοντας τη σημαία της συνέχισης του πολέμου του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, πλανώνται πλάνην οικτρά και θα οδηγήσουν σε στρατηγική ήττα την Ευρώπη, τις συνέπειες της οποίας θα πληρώσουν οι ευρωπαϊκοί λαοί.

Πηγή: kosmodromio.gr

Τις επόμενες κινήσεις τους ενόψει του πολεμικού σφαγείου που στήνεται από όλα τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα εξετάζουν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, μετά την πρόθεση των ΗΠΑ να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις με την Ρωσία για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το αμερικανικό «σχέδιο» που προβλέπει η Ευρώπη να επωμιστεί το μεγαλύτερο στρατιωτικό βάρος στην Ουκρανία, αγοράζοντας αμερικανικά όπλα και στέλνοντας ευρωπαϊκά στρατεύματα, σπρώχνει ακόμα πιο βαθιά τις χώρες του ευρωενωσιακού οικοδομήματος στο πολεμικό πεδίο.

Στην έκτακτη σύνοδο κορυφής ευρωπαϊκών κρατών που έγινε στο Παρίσι, βρέθηκε στο «τραπέζι» η αποστολή ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία και η ενίσχυση του πολεμικού σχεδιασμού για την «συλλογική ασφάλεια» της Ευρώπης.

Στην συνάντηση συμμετείχαν οι αρχηγοί της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Βρετανίας, της Ιταλίας, της Πολωνίας, της Ισπανίας, της Ολλανδίας και της Δανίας. Επίσης, ο προέδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αντ. Κόστα, η  πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Μ. Ρούτε. 

Κατά τις συνομιλίες εξετάστηκαν, σύμφωνα με Γάλλο αξιωματούχο, «οι εγγυήσεις ασφαλείας που μπορούν να δοθούν στην Ουκρανία από τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς, μαζί ή χωριστά», «τι μπορεί να συνεισφέρει η Ευρώπη» σε μια ενδεχόμενη «ειρηνευτική» συμφωνία και η ενίσχυση της «συλλογικής ασφάλειας της Ευρώπης».

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ δήλωσε έτοιμος να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία εάν υπάρξει συμφωνία «τερματισμού» του πολέμου. Μετά τη συνάντηση, τόνισε πως το διακύβευμα «δεν είναι μόνο το μέλλον της Ουκρανίας, είναι ένα υπαρξιακό ζήτημα για ολόκληρη την Ευρώπη», αλλά και ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντά μας. Ανακοίνωσε, επίσης, ότι θα μεταβεί στην Ουάσιγκτον την επόμενη εβδομάδα για να συναντήσει τον πρόεδρο Τραμπ .«Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε μπει σε μια νέα εποχή», ανέφερε. «Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε την ευθύνη για την ασφάλεια μας, για την ήπειρο μας», είπε και πρόσθεσε ότι η Βρετανία θα αναλάβει ηγετικό ρόλο.

Η Γερμανία εμφανίστηκε επιφυλακτική για την αποστολή στρατιωτικής δύναμης στην Ουκρανία, αλλά ταυτόχρονα -όπως ξεκαθάρισε ο Γερμανός καγκελάριος, Όλαφ Σολτς– τάσσεται υπέρ της χαλάρωσης των δημοσιονομικών περιορισμών για την αύξηση των ευρωπαικών πολεμικών δαπανών.

Ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου τόνισε ότι η Ισπανία είναι έτοιμη να υποστηρίξει την Ουκρανία για όσο συνεχίζεται αυτός ο πόλεμος, ενώ τάχθηκε κατά μιας βιαστικής συμφωνίας, υπογραμμίζοντας ότι η οποιαδήποτε συμφωνία θα πρέπει να είναι δίκαιη και διαρκής.  Σημείωσε ταυτόχρονα ότι η Ουκρανία και η Ε.Ε. θα πρέπει να εκπροσωπούνται στις συνομιλίες. Ερωτηθείς σχετικά με τις αμυντικές δαπάνες, επανέλαβε ότι η Ισπανία δεσμεύτηκε να εκπληρώσει τον στόχο 2% του ΝΑΤΟ.

Το μήνυμα ότι όλα τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να ενισχύσουν τη στήριξη για την Ουκρανία, αλλά και τις αμυντικές δαπάνες, προκειμένου να προστατευτούν έναντι της Ρωσίας, απέστειλε η πρωθυπουργός της Δανίας Μέττε Φρεντέρικσεν. «Η Ρωσία απειλεί όλη την Ευρώπη πλέον δυστυχώς», υποστήριξε και ενισχύοντας το πολεμικό κλίμα πρόσθεσε: «Πρέπει να αυξήσουμε τη στρατιωτική μας ετοιμότητα».

«Η Ευρώπη αναλαμβάνει πλήρως το μερίδιο της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία. Ταυτόχρονα χρειαζόμαστε μια αύξηση της άμυνας στην Ευρώπη», δήλωσε η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, θυμίζοντας πολεμικό ανακοινωθέν.

«Δεν σχεδιάζουμε να στείλουμε Πολωνούς στρατιώτες στο έδαφος της Ουκρανίας. Θα (…) δώσουμε επιμελητειακή και πολιτική υποστήριξη στις χώρες που θέλουν ενδεχομένως να παράσχουν τέτοιες εγγυήσεις στο μέλλον», δήλωσε ο Πολωνός πρωθυπουργός Ντ. Τουσκ.

Με επιφυλάξεις και διαφορετική γραμμή προσήλθε στη σύνοδο η πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζ. Μελόνι, σύμφωνα με όσα αναφέρει η Corriere della Sera, με το σκεπτικό ότι «η απάντηση στους Αμερικανούς θα ήταν πιο σωστή από τις Βρυξέλλες, με ένα έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, χωρίς να δίνουμε για άλλη μια φορά την εντύπωση ότι είμαστε μια ήπειρος με διαφορετικά κέντρα εξουσίας».

Δημοσίευμα της Washington Post κάνει λόγο για σχεδιασμούς που περιλαμβάνουν την αποστολή μιας δύναμης 25.000 με 30.000 στρατιωτών, οι οποίοι «δεν θα σταθμεύουν στην πρώτη γραμμή, αλλά θα είναι έτοιμοι σε περίπτωση που οι ρωσικές δυνάμεις ξαναρχίσουν τον πόλεμο». Με βάση το δημοσίευμα, η Γαλλία έχει κάνει πιο προχωρημένο στρατιωτικό σχεδιασμό από άλλους και εκτιμά ότι θα μπορούσε να στείλει σχεδόν 10.000 στρατιώτες. Άλλωστε, την σχετική ιδέα είχε πετάξει πρώτος στο «τραπέζι» ο Γάλλος πρόεδρος, Εμ. Μακρόν, πολύ πριν ανοίξει η συζήτηση από τις ΗΠΑ.

Από την άλλη, δημοσίευμα των Financial Times υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση Τραμπ σχεδιάζει να αποσύρει ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα από τις χώρες της Βαλτικής, καθώς όλο και πιο σταθερά οι ιεραρχήσεις των ΗΠΑ προσαρμόζονται στην αντιπαράθεση με την Κίνα.

Δεν αποκλείει την αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στην Ουκρανία η κυβέρνηση

Ολα τα ενδεχόμενα ανοιχτά αφήνει η ελληνική κυβέρνηση ακόμα και για την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Π. Μαρινάκης, ερωτηθείς σχετικά στην ενημέρωση των δημοσιογράφων, επιβεβαίωσε ότι οι ΗΠΑ απευθύνθηκαν στους Ευρωπαίους εταίρους τους στο ΝΑΤΟ διερευνώντας τη διάθεση και τη δυνατότητά τους να συμμετάσχουν με χερσαίες δυνάμεις σε μια «ειρηνευτική δύναμη» στην Ουκρανία: «Εχουμε λάβει γνώση για το περιεχόμενο της επιστολής και θα υπάρξει μία ευρωπαϊκή αντίδραση, αντιμετώπιση ή ενέργεια, για την οποία, προφανώς, όταν έχουμε κάτι παραπάνω θα ενημερωθείτε», είπε, μη αποκλείοντας τίποτα.

Για να διασκεδάσει δε τις εντυπώσεις πρόσθεσε ότι «για τέτοιες αντίστοιχες περιπτώσεις, η Ελλάδα έχει τοποθετηθεί και έχει απαντήσει. Οδηγός είναι η μέχρι τώρα στάση της και στην αποστολή αμυντικού εξοπλισμού, που έχει ένα μέτρο και μια συγκεκριμένη λογική», διαβεβαίωση που κάθε άλλο παρά καθησυχάζει, αφού η ελληνική κυβέρνηση στέλνει αφειδώς πολεμικό εξοπλισμό στο Κίεβο.

Πηγή: imerodromos.gr

Αθήνα 14/02/2025

Κάλεσμα

• - Συγκέντρωση την Τρίτη 18/2, στις 6.30μμ στο Σύνταγμα και πορεία στη HELLENIC TRAIN
• - Συμμετοχή την Τετάρτη 19/2, στις 6μμ στο Κάτω Πολυτεχνείο στην εκδήλωση που με εμπειρογνώμονες, πανεπιστημιακούς και γονείς θυμάτων στα Τέμπη για την αποκάλυψη των πραγματικών δεδομένων του εγκλήματος στα Τέμπη.

Τα Πρωτοβάθμια σωματεία και συλλογικότητες συνεχίζουν τη δράση τους στα πλαίσια των κατευθύνσεων της Σύσκεψης αγώνα στις 5 Φλεβάρη.

Μετά την επιτυχημένη πρώτη παρέμβαση με την ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 13/2 από το Σταθμό Λαρίσης στα γραφεία της HELLENIC TRAIN συνεχίζουμε τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες στην πορεία για την ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 28 Φλεβάρη με στόχο τη συνέχεια και την κλιμάκωση του αγώνα μέχρι τη ΝΙΚΗ.

1. 1) ΚΑΛΟΥΜΕ σε συγκέντρωση την Τρίτη, 6.30μμ στο Σύνταγμα και θα ακολουθήσει πορεία στα γραφεία της HELLENIC TRAIN, προβάλλοντας το πάνδημο αίτημα για την διακοπή εδώ και τώρα της σύμβασης, χωρίς αποζημίωση,  για να εθνικοποιηθεί – κρατικοποιηθεί ο σιδηρόδρομος, για ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο σιδηρόδρομο για να είναι ασφαλής και φτηνός για το λαό κόντρα στο κέρδος.

Σημειώνουμε ότι η μέρα της κινητοποίησης στα γραφεία της HELLENIC TRAIN άλλαξε από της 19/2 στις 18/2 μετά από την πρόταση των φοιτητών που συμμετέχουν στην σύσκεψη και στο Συντονισμό των Πρωτοβάθμιων σωματείων και Συλλογικοτήτων λόγω της εκδήλωσης που έχουν ορίσει την Τετάρτη 19/2, 6μμ, στο Κάτω Πολυτεχνείο με εμπειρογνώμονες, πανεπιστημιακούς και γονείς θυμάτων στα Τέμπη για την αποκάλυψη των πραγματικών δεδομένων του εγκλήματος στα Τέμπη.

Καθώς η εκδήλωση αυτή είναι πολύ σημαντική και μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στοιχεία στον αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη θεωρούμε χρέος μας να στηρίξουμε την εκδήλωση ως Σωματεία και Συλλογικότητες.

2. 2) Καλούμε στην εκδήλωση την Τετάρτη 19/2, 6μμ, στο Κάτω Πολυτεχνείο με θέμα :

 “Η υπόθεση των Τεμπών και ο ρόλος του ΕΜΠ : Η επιστήμη στην υπηρεσία της αλήθειας ή του κέρδους ;” 

Ομιλητές :

Παύλος Ασλανίδης, μέλος του συλλόγου συγγενών θυμάτων Τεμπών 2023,

Αχιλλέας Μιχόπουλος, Τεχνικός σύμβουλος,

Νικόλαος Κάρναβος, Χημικός εμπειρογνώμονας στην υπόθεση των Τεμπών,

Νίκος Μαρκάτος, Καθηγητής Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ.

Με βάση τα παραπάνω καλούμε και πάλι κάθε συνδικάτο και συλλογικότητα να στηρίξει τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες αυτές και να συμβάλουμε στην ανάδειξη του περιεχομένου και την αποφασιστικότητα στη συμβολή στον ξεσηκωμό για :

 - την δικαίωση των νεκρών στα Τέμπη,

- να χουμε ΟΞΥΓΟΝΟ, δικαιώματα και αξιοπρεπή ζωή

- την ανατροπή όσων μας στοιχειώνουν τη ζωή

ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

ΟΛΕΣ / ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 28 ΦΛΕΒΑΡΗ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ

‼️Μοτοπορεία για τα Τέμπη

Από σωματεία και συλλογικότητες

Συλλογικότητες και σωματεία, πραγματοποίησαν το απόγευμα σήμερα (13/2) συγκέντρωση στον σταθμό Λαρίσης και μοτοπορεία για το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών.

Όπως σημειώνεται μεταξύ άλλων pic.twitter.com/TACrcOcfIQ

— john ? ntin (@JohnToyp) February 13, 2025

Η κατάσταση στο τμήμα Δ’ των Ναυτικών Μητρώων καθώς και σε άλλες υπηρεσίες του ΥΕΝ είναι εξαιρετικά προβληματική και συνεχώς επιδεινώνεται. Οι Ναυτεργάτες συγκεντρώνονται από νωρίς το πρωί, έξω από την υπηρεσία Ναυτικών μητρώων μερικοί ακόμη και από τις 06:30, προκειμένου να εξασφαλίσουν μία θέση στην ουρά.

 Παρόλα αυτά, η εξυπηρέτηση καθυστερεί σημαντικά λόγω της υποστελέχωσης του τμήματος, γεγονός που καθιστά την ολοκλήρωση των υποθέσεών τους δύσκολη και απαιτεί επαναλαμβανόμενες επισκέψεις. Το φαινόμενο αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ταλαιπωρία των Ναυτεργατών και έτσι καθημερινά προκαλούνται εντάσεις και αντιπαραθέσεις. Αυτή η κατάσταση είναι προσβλητική και απαράδεκτη για το Ναυτεργατικό μας κόσμο ο οποίος δικαιούται αξιοπρεπή, ουσιαστική και σύντομη εξυπηρέτηση.

Πέρα από την υποστελέχωση, του συγκεκριμένου τμήματος  οι επιπλέον περιττές και ανεξήγητες γραφειοκρατικές διαδικασίες που έχουν επινοηθεί   δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο τη λειτουργία του τμήματος. Ένα ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα είναι η απουσία ηλεκτρονικών ραντεβού, γεγονός που αναγκάζει τους ναυτεργάτες να περιμένουν ώρες ατελείωτες σε ουρές, χωρίς καμία εγγύηση ότι θα εξυπηρετηθούν την ίδια μέρα. Αυτή η δυσλειτουργία έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη παραμάγαζων που παρακάμπτουν τις δημόσιες – κρατικές υπηρεσίες, εκμεταλλεύονται την κατάσταση, έναντι αμοιβής, δημιουργώντας έτσι ένα παρασιτικό κύκλωμα.

Υποθέσεις που πρέπει να διεκπεραιώνονται εντός μιας ημέρας ξεπερνούν τις πέντε ή και περισσότερο.

Το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στο τμήμα Δ’ των Ναυτικών Μητρώων, αλλά επεκτείνεται και στις δημόσιες σχολές σωστικών και πυροσβεστικών μέσων, καθώς και στα Κέντρα Επιμόρφωσης Στελεχών Εμπορικού Ναυτικού (ΚΕΣΕΝ). Οι ενδιαφερόμενοι Ναυτεργάτες  αναγκάζονται να περιμένουν μεγάλα χρονικά διαστήματα προκειμένου να συμμετάσχουν σε επιμορφωτικά σεμινάρια και να αποκτήσουν τα απαραίτητα πιστοποιητικά για την εργασία τους.

Η δυσλειτουργία των δημόσιων σχολών έχει οδηγήσει στην άνθηση ιδιωτικών σχολών, οι οποίες προσφέρουν τα ίδια πιστοποιητικά, αλλά με υψηλό οικονομικό κόστος. Καθώς το πρόβλημα των καθυστερήσεων στις δημόσιες σχολές δεν επιλύεται, οι Ναυτεργάτες αναγκάζονται να καταφεύγουν σε ιδιωτικούς φορείς, πληρώνοντας υπέρογκα ποσά για υπηρεσίες που θα έπρεπε να τους παρέχονται από το κράτος. Έτσι, παρατηρείται μια σταδιακή απαξίωση των δημόσιων εκπαιδευτικών δομών και μια συνειδητή στήριξη και ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στον κρίσιμο αυτό τομέα.

Όλες αυτές οι προβληματικές καταστάσεις είναι γνωστές στο Υπουργείο Ναυτιλίας και στις αρμόδιες υπηρεσίες του, γεγονός που εγείρει ερωτήματα για τις πολιτικές που εφαρμόζονται. Η αδράνεια στην αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων, σε συνδυασμό με τη συνεχή υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών, δείχνει ότι η ενίσχυση των ιδιωτικών σχολών και η λειτουργία των παρασιτικών κυκλωμάτων δεν είναι αποτέλεσμα απλής αδιαφορίας, αλλά μάλλον μιας συνειδητής πολιτικής επιλογής.

Η ΠΕΝΕΝ έχει καταγγέλλει επανειλημμένα τα απαράδεκτα αυτά φαινόμενα που συνιστούν προσβολή για το Ναυτεργατικό επάγγελμα και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων Ναυτεργατών  απαιτώντας  την άμεση παρέμβαση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΕΝ για να δοθεί τέλος στην αδιάκοπη ταλαιπωρία των Ναυτεργατών.

Η Διοίκηση