Η πρώτη ανακρίτρια που χρεώθηκε τη δικογραφία του ναρκόπλοιου με κατηγορούμενους τον εφοπλιστή και πρόεδρο του Ολυμπιακού και τους συνεργάτες του Νίκο Συντιχάκη, Βαγγέλη Μπαϊρακτάρη και Ηλία Τσακίρη ζήτησε μετάθεση η οποία έγινε δεκτή.

Η δεύτερη ανακρίτρια Καλλιόπη-Ιωάννα Μάντακα αφού κράτησε τη δικογραφία για λίγους μήνες, στη συνέχεια υπέβαλε παραίτηση από το δικαστικό σώμα και μετανάστευσε στο Μόντρεαλ.

Ο τρίτος ανακριτής Ιωάννης Πετρόπουλος υπέβαλε αίτηση εξαίρεσης από την υπόθεση επικαλούμενος ότι είναι γιος του πρώην ποδοσφαιρικού εισαγγελέα Κωνσταντίνου Πετρόπουλου. Το αίτημα ωστόσο απορρίφθηκε.

Σε ό,τι αφορά τη δίκη της πρώτης δικογραφίας για το «Noor 1», λίγο πριν από την έναρξη του πρώτου δικαστηρίου το 2015 η τότε πρόεδρος της έδρας επικαλέστηκε μυϊκούς πόνους και ζήτησε την εξαίρεσή της. Απειλές ωστόσο από δύο άγνωστα πρόσωπα είχε δεχτεί και συγγενικό πρόσωπο πρώτου βαθμού της εισαγγελέα εκείνης της έδρας Μαρίας Τρουπή. Η ίδια στην εισήγησή της είχε ζητήσει την ενοχή των κατηγορουμένων, ενώ είχε ασκήσει έφεση κατά της απόφασης που ήταν ιδιαίτερα επιεικής για τους κατηγορούμενους.

Ακόμη χειρότερα ήταν τα πράγματα για τον εφέτη Παναγιώτη

Χουζούρη ο οποίος είχε δεχτεί στο σπίτι του δέμα-βόμβα στις 28 Ιουλίου. Μάλιστα στις 2 Αυγούστου 2016 ο κ. Χουζούρης επρόκειτο να κρίνει μαζί με δύο συναδέλφους του δικαστές τις ποινές και τα ελαφρυντικά των κατηγορουμένων. Αιτήσεις εξαίρεσης ωστόσο είχαν υποβάλει και δύο δικαστές προτού ξεκινήσει η δίκη της πρώτης δικογραφίας στο εφετείο.

Την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου υποβλήθηκε ακόμη μία παραίτηση σε υπόθεση στην οποία μεταξύ των 28 κατηγορουμένων ήταν και ο Βαγγ. Μαρινάκης. Η πρόεδρος του Β΄ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Καλλιόπη Χόνδρου ζήτησε να απέχει από τη δίκη για τα στημένα ματς του ποδοσφαίρου για προσωπικούς λόγους, αίτημα το οποίο έγινε δεκτό και έτσι αντικαταστάθηκε από την Αριστέα Τσαμαδιά.

πηγη:  documentonews.gr

Κίμων Ρηγόπουλος

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να απορροφήσει κάθε λαϊκή αντίσταση ως βουλιμικός και παμφάγος οργανισμός. Να ευνουχίσει και να καναλιζάρει στα μέτρα του δικομματικά εφικτού κάθε ταξική προοπτική των λαϊκών αγώνων.

-Σύριζα θα λες και θα κλαις. Είναι η εβδομαδιαία στήλη του Στέλιου Κούλογλου στο tvxs. Και διευκρινίζει ο αρθρογράφος: «που σημαίνει ότι μπορεί να μην έγιναν όλα καλά επί ΣΥΡΙΖΑ –και όσα καλά έγιναν να μην επικοινωνήθηκαν σωστά– αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με την οικονομική, θεσμική, πολιτική και πολιτισμική λαίλαπα που συνοδεύει την κυβέρνηση της ΝΔ». Για να γίνει μάλιστα πιο εύληπτος ο εκβιασμός του, ο δημοσιογράφος συνεχίζει απτόητος με το: «Θα πεις τον ΣΥΡΙΖΑ, συριζάκι».

Αυτό που θέλει να πει ο ποιητής θα μπορούσε να επιγράφεται και ως εξής: Μα κανένας δεν μου φταίει για το χάλι μου, σπάσιμο θέλει το κεφάλι μου. Ίσως διέφυγε του έγκριτου δημοσιογράφου ότι έτσι ο εκβιασμός του θα αποκτούσε μεγαλύτερη πειθώ. Μια αναγνώριση της ευθύνης του «θύματος» για την κατάντια του θυμίζει μελό του 60, αλήστου μνήμης ταινίες που έκοβαν κάποτε χιλιάδες εισιτήρια. Είναι πιθανό να σκέφτηκε, βέβαια, πως χρειαζόταν άδεια πνευματικών δικαιωμάτων, μιας και έχουμε να κάνουμε με γνωστούς στίχους ενός λαϊκού τραγουδιού και δεν θα ήθελε να κατηγορηθεί ως υπότροπος για λογοκλοπή. Όμως το πιθανότερο είναι πως ήθελε να αποφύγει τον λαϊκισμό και γι’ αυτό δεν μπορούμε να τον κακίσουμε.

Ένας εκβιαστής που σέβεται τον εαυτό του και το ρόλο του, οφείλει να θέτει το εκάστοτε δίλημμα, διαμορφώνοντας τους όρους και τα ανεκτά όρια της ανθρώπινης βούλησης. Να απλουστεύει την απάντηση του εκβιαζόμενου σε ένα ναι ή ένα όχι μέσα σε συνθήκες που καθιστούν τη σκέψη απαγορευτική ή την καταργούν ολότελα. Ένας εκβιαστής πρέπει να ενοχοποιεί το θύμα του για να του αφαιρεί έτσι κάθε ικμάδα αξιοπρέπειας, κάθε δυνατότητα κίνησης έξω και πέρα από τη διάζευξη.

Η πρόθεση είναι σαφής. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απορροφήσει κάθε λαϊκή αντίσταση ως βουλιμικός και παμφάγος οργανισμός. Να ευνουχίσει και να καναλιζάρει στα μέτρα του δικομματικά εφικτού κάθε ταξική προοπτική των λαϊκών αγώνων. Να μπλοκάρει κάθε ξέφωτο ταξικής αντιπαράθεσης με τον καπιταλιστικό οδοστρωτήρα, κραδαίνοντας τον μπαμπούλα του χειρότερου σε μια κοινωνία που το καλό εξορίζεται στο ανέφικτο και παρουσιάζεται περίπου ως παιδαριώδες πείσμα. Τα υλικά του εκβιασμού είναι γνωστά: Αταξικός δικαιωματισμός με ολίγη από γιαλαντζί αντιαυταρχισμό (ένα «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» για να μην ξεχνιόμαστε), μια πρέζα αριστερής ρητορικής και το φαγητό έτοιμο. Έτσι, το αυτοτελές καπιταλιστικό σκάνδαλο τεμαχίζεται σε σκανδαλοθηρικά επεισόδια που σερβίρονται σε ελεγχόμενες δόσεις και σε θερμοκρασία που αποτρέπει την ανάφλεξη. Για επιδόρπιο έχουμε κάποια φιλοδωρήματα με την προϋπόθεση της υπεύθυνης δήλωσης των δικαιούχων ότι είναι γεννημένοι στο υπόγειο και αποφασισμένοι να πεθάνουν στο υπόγειο. Το σχέδιο αυτοσυντήρησης του ΣΥΡΙΖΑ προϋποθέτει σκυμμένα κεφάλια, ανθρώπους που ο τερματικός σταθμός των προσδοκιών τους είναι η μέγγενη του δικομματισμού και οι ανοιχτές αγκάλες του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα υλικά του εκβιασμού είναι γνωστά: Αταξικός δικαιωματισμός με ολίγη από γιαλαντζί αντιαυταρχισμό

Αφού έχουν αναλάβει εργολαβικά την αναπαλαίωση του καπιταλισμού και την ασφαλτόστρωση του μονόδρομού του, απειλούν και εκβιάζουν. Τελούν σε καθεστώς νεοπλουτίστικης σύγχυσης και αυτό συμβαίνει επειδή παρεξήγησαν τις έννοιες. Μπέρδεψαν την επαγγελία για έφοδο στον ουρανό με την εξ ουρανού τύχη τους. Αγωνιούν για το σαρκίο τους και την εξασφάλιση της λείας, είτε παίζουν στην πρώτη ομάδα είτε κάθονται στον πάγκο ως αξιωματική αντιπολίτευση. Εκβιάζουν και σηκώνουν το δάχτυλο, παραδίδοντας με ύφος σοφιστικέ δωρεάν –το μόνο που κάνουν δωρεάν– μαθήματα καιροσκοπισμού. Εντωμεταξύ, «διευρύνονται» για να ηγεμονεύσουν σε ένα χώρο –κεντροαριστερά– που η κρίση κατεδάφισε. Αυτοί όμως έχουν ανάγκη τη νεκρανάστασή του. Έχουν ανάγκη τις λέξεις που ψεύδονται. Διευρύνονται με τους μονίμως πρόθυμους, τους γνωστούς και μη εξαιρετέους διευρυνσίες. Ο Φίλιππος, άλλωστε, ποτέ δεν δυσκολεύτηκε να βρει τον Ναθαναήλ του. Όλα τα μωρά στην πίστα, λοιπόν. Για όλους έχει ο μπαξές. Η σοσιαλδημοκρατία είναι εδώ. Πανταχού παρούσα. Για να παίξει τον συμπληρωματικό ρόλο της και να βάλει πλάτη, όταν το καπιταλιστικό μέλαθρο παρουσιάζει ρωγμές.

Το ζητούμενο είναι ένα: Η συγκλίνουσα πράξη, εκείνη που ενοποιεί υπερβαίνοντας τον μέχρι τώρα διαμορφωμένο ελάχιστο παρανομαστή. Από το εντός και επί τα αυτά, στο εκτός και το συγκρουσιακό άλλο. Μπορεί αυτό από σύνθημα να γίνει υλική δύναμη ανατροπής;

πηγη: prin.gr

Kαθώς το 2019 πλησιάζει στο τέλος του, βρίσκεται σε… καλό δρόμο για να αναδειχτεί το δεύτερο ή το τρίτο θερμότερο έτος που έχει καταγραφεί στην Ιστορία. Η τελική κατάταξη θα επιβεβαιωθεί τον Ιανουάριο από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό (WMO).

Ωστόσο ακόμα πιο σημαντική από την κατάταξη του κάθε μεμονωμένου έτους είναι η μακροπρόθεσμη τάση αύξησης της θερμοκρασίας. Οι μέσες θερμοκρασίες για την πενταετία 2015-2019 και τη δεκαετία 2010-2019 είναι σχεδόν βέβαιο ότι είναι οι υψηλότερες στα αρχεία που τηρούνται από το 1850. Από τη δεκαετία του 1980 κάθε δεκαετία είναι θερμότερη από την προηγούμενη. Η τάση αυτή αναμένεται να συνεχιστεί εξαιτίας των επιπέδων-ρεκόρ της θερμικής παγίδευσης των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα.

Οι θερμοκρασίες είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας. Η τελευταία δεκαετία χαρακτηρίστηκε από την υποχώρηση των πάγων, την άνοδο-ρεκόρ των επιπέδων της στάθμης της θάλασσας, την αύξηση της θερμοκρασίας και την οξίνιση των ωκεανών, και τις ακραίες καιρικές καταστάσεις. Αυτά συνδυαστικά έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία και την ευημερία τόσο του ανθρώπου όσο και του περιβάλλοντος, όπως τονίστηκε από τον WMO για την κατάσταση του παγκόσμιου κλίματος το 2019 στην πρόσφατη διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή στη Μαδρίτη.

«Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία έχει αυξηθεί κατά περίπου 1,1 βαθμό Κελσίου από την προβιομηχανική εποχή και στους ωκεανούς κατά μισό βαθμό» δήλωσε ο γενικός γραμματέας του WMO, Πέτερι Τάλας.

«Η Αρκτική συνεχίζει να λιώνει και έχουμε δει μια ώθηση στην τήξη του πάγου της Γριλανδίας που συμβάλλει στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας στο νότιο ημισφαίριο. Οι αλλαγές στην Αρκτική έχουν αντίκτυπο εκτός αυτής όσον αφορά στα ψυχρά καιρικά μοτίβα και τους καύσωνες στο βόρειο ημισφαίριο. Εχουμε καταγράψει τα τρία κύρια αέρια θερμοκηπίου, το διοξείδιο του άνθρακα, το μεθάνιο και το οξείδιο του αζώτου. Το διοξείδιο του άνθρακα είναι το πιο σημαντικό από αυτά. Προχωρούμε προς την κατεύθυνση της αύξησης της θερμοκρασίας κατά 3 έως 5 βαθμούς Κελσίου έως τα τέλη του αιώνα» επισήμανε ο ίδιος.

Μη αναστρέψιμη τάση

Τα στοιχεία της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) δείχνουν ότι η περίοδος Ιανουαρίου-Νοεμβρίου ήταν η δεύτερη πιο θερμή που είχε καταγραφεί μετά το 2016. Η σεζόν Σεπτεμβρίου-Νοεμβρίου, όπως και ο μήνας Νοέμβριος, ήταν επίσης η δεύτερη πιο θερμή στα αρχεία μετά το 2015. Οι θερμοκρασίες στα τέλη του 2015 και στις αρχές του 2016 τροφοδοτήθηκαν από ένα εξαιρετικά ισχυρό Ελ Νίνιο. Αυτό δεν συνέβη το 2019.

Η υπηρεσία Κοπέρνικος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Μεσογειακών Προβλέψεων για τον Καιρό δήλωσε ότι σε παγκόσμιο επίπεδο ο Νοέμβριος του 2019 ήταν ένας από τους τρεις θερμότερους που διαφέρει μόνο οριακά από τον Νοέμβριο του 2015 και του 2016.

Η θέρμανση των ωκεανών συνεχίστηκε. Η παγκόσμια μέση θερμοκρασία της θάλασσας ήταν η δεύτερη θερμότερη μέχρι σήμερα, μόλις 0,03 βαθμούς χαμηλότερη από τη χρονιά-ρεκόρ του 2016, σύμφωνα με τη NOAA. Η κάλυψη των θαλάσσιων πάγων συρρικνώθηκε στο δεύτερο χαμηλότερο μέγεθος για τον μήνα Νοέμβριο τόσο στην Αρκτική όσο και στην Ανταρκτική, έπειτα από εκείνη που καταγράφηκε τον Νοέμβριο του 2016. Η κάλυψη των πάγων στην Αρκτική ήταν 12,8% κάτω από τον μέσο όρο του 1981-2010, ενώ η κάλυψη στην Ανταρκτική ήταν 6,35% κάτω από τον μέσο όρο.

Σύμφωνα με τη NOAA, το θαλάσσιο οικοσύστημα της Αρκτικής και οι κοινότητες που εξαρτώνται από αυτό εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν πρωτοφανείς αλλαγές εξαιτίας της αύξησης της θερμοκρασίας στην ατμόσφαιρα, της μείωσης των θαλάσσιων πάγων και των θερμότερων υδάτων.

Από τους μόνιμους πάγους της Γριλανδίας χάνονται περίπου 267 δισεκατομμύρια τόνοι ετησίως που, επί του παρόντος, συμβάλλουν στην άνοδο της παγκόσμιας μέσης στάθμης της θάλασσας με ρυθμό περίπου 0,7 χιλ. ετησίως. Και οι πληθυσμοί της άγριας πανίδας παρουσιάζουν ενδείξεις στρες. Για παράδειγμα, ο πληθυσμός αναπαραγωγής του αρκτικόγλαρου στην καναδική Αρκτική έχει μειωθεί κατά 70% από τη δεκαετία του 1980.

Σε ό,τι αφορά το 2020, οι προβλέψεις δείχνουν ότι η ανοδική τάση του υδράργυρου δεν αναστρέφεται. Σύμφωνα με τη Μετεωρολογική Υπηρεσία της Βρετανίας, το επόμενο έτος θα είναι περίπου 1,11 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα και πρόκειται να είναι ένα από τα πιο θερμά στην Ιστορία, επεκτείνοντας τη σειρά των θερμότερων ετών της Γης από τότε που τηρούνται αρχεία.

Αυτή η τάση ξεκίνησε το 2015, όταν οι παγκόσμιες θερμοκρασίες ξεπέρασαν για πρώτη φορά τον 1 βαθμό Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, ενώ το 2016 παραμένει το πιο καυτό έτος με την αντίστοιχη άνοδο να φτάνει περίπου στους 1,16 βαθμούς Κελσίου.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι επειδή δεν θα υπάρχει έντονο φαινόμενο του Ελ Νίνιο στον Ειρηνικό, το οποίο ανεβάζει τις παγκόσμιες θερμοκρασίες, η άνοδος του υδράργυρου το 2020 θα οφείλεται στα αυξανόμενα επίπεδα των αερίων του θερμοκηπίου, όπως αναφέρουν οι επιστήμονες της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας της Βρετανίας.

πηγη: efsyn.gr

Από τις εργασίες για τον Nord Stream 2 (Πηγή: Allseas Group S.A.)