ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Μεγάλη συζήτηση άνοιξε για τη σημαία, με αφορμή την απόφαση του υπουργείου Παιδείας να ορίζονται με κλήρωση οι σημαιοφόροι των δημοτικών σχολείων στις παρελάσεις. Μια πρώτη παρατήρηση. Η συζήτηση αυτή είναι τουλάχιστον αποπροσανατολιστική. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αφού δεν διαφωνούν σε καμιά από τις βασικές πολιτικές, αποφάσισαν να κονταροχτυπηθούν για τη σημαία. Σ΄ αυτή την αντιπαράθεση, η κάθε πλευρά χρησιμοποιεί τα δικά της «όπλα».

Η Νέα Δημοκρατία διαμαρτύρεται για την κατάργηση της αριστείας και την προσβολή των ιερών, εθνικών, συμβόλων. Η κυβέρνηση, απ΄την άλλη, προβάλλει τις δικές της, δήθεν «αριστερές», θέσεις, έχοντας υποστείλει τη σημαία των προεκλογικών συνθημάτων περί κατάργησης των παρελάσεων.  Και οι δύο πλευρές δίνουν εξετάσεις στο πολιτικό τους ακροατήριο, προβάλλοντας, είτε την αξία των «εθνικών αξιών» και της «παράδοσης», είτε τη σημασία της ήπιας προσαρμογής στον κοσμοπολιτισμό της εποχής μας. Ούτε σκέψη, φυσικά, για αντιπαράθεση επί των βασανιστικών, καθημερινών, προβλημάτων του ελληνικού λαού. Η σημαία τους  μάρανε…

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για τη σημαία.

Και ας αρχίσουμε με την κοινή παραδοχή, ότι η σημαία είναι ένα σύμβολο. Όμως, τι συμβολίζει;

Στην ερώτηση αυτή υπάρχουν πολλές απαντήσεις. Για να μην μακρηγορούμε, η θέση μας είναι ότι, το τι συμβολίζει η σημαία εξαρτάται από το ποια χέρια την κρατούν. Και εξηγούμαστε:

• Άλλο συμβολίζει η σημαία στα χέρια του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη και των άλλων αγωνιστών της επανάστασης του 1821, και άλλο συμβολίζει στα χέρια των Μαυρομιχαλαίων, των Μαυροκορδάτων και των Κωλέττηδων.

***

• Άλλο συμβολίζει η σημαία στα χέρια των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού, και άλλο στα χέρια των δοσίλογων της κατοχής, και εκείνων που έλεγαν στον Αμερικανό στρατηγό, Βαν Φλιτ, «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας!».

Αριστερά: Αντάρτες του ΕΛΑΣ σε πορεία. Δεξιά: Έλληνες και Αμερικανοί αξιωματικοί στο Γράμμο, επιδεικνύουν ως «λάφυρο» την ελληνική σημαία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

***

• Άλλο συμβολίζει η σημαία στα χέρια των αγωνιστών του Πολυτεχνείου και άλλο στα χέρια των ναζί χρυσαυγιτών.

Αριστερά: Από την εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973. Δεξιά: Ο υπαρχηγός της «Χρυσής Αυγής», Παππάς, ξεδιπλώνει τη σημαία της χούντας, με φόντο την ελληνική σημαία.

***

Όμως ακόμη και αν δεχτούμε την αόριστη απάντηση, ότι η σημαία συμβολίζει την πατρίδα, τότε, και πάλι, βρισκόμαστε σε ένα άλλο ερώτημα: Όταν μιλάμε για πατρίδα, εννοούμε όλοι το ίδιο;  Παραδείγματος χάριν:

• Ποια σημαία και ποια πατρίδα έχουν στο μυαλό τους οι εφοπλιστές, όταν απειλούν ότι, αν φορολογηθούν, θα αλλάξουν σημαία στα καράβια τους;
• Για ποια σημαία και ποια πατρίδα φωνάζουν σήμερα αυτοί που φιγουράρουν στις διάφορες λίστες για την παράνομη (ή νόμιμη) εξαγωγή των κεφαλαίων τους στις ελβετικές τράπεζες, ή τις off shore εταιρείες;
• Για ποια σημαία και ποια πατρίδα εξεγείρονται σήμερα αυτοί που κατά το παρελθόν αγωνιούσαν για το πότε θα ρίξει ο αέρας  τη σημαία από τα Ίμια;
• Για ποια σημαία και ποια πατρίδα μιλούν σήμερα αυτοί (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) που έβαλαν (μέσω των μνημονίων) την Ελλάδα υπό το αγγλικό δίκαιο, ξεπουλώντας τον εθνικό πλούτο για εκατό χρόνια;

Αριστερά: Αρθρο 14 της Δανειακής σύμβασης του 2010.Αυτούσια έχουν μεταφερθεί στο άρθρο 13 της Δανειακής σύμβασης του 2012. Δεξιά: Από την προκήρυξη για το νέο ομόλογο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, από την Εφημερίδα της Κυβέρνησης.

***

Όσο και αν θέλουν να τα κουκουλώσουν όλα κάτω από τις επικλήσεις στην «πατρίδα μας», είναι φανερό ότι όταν μιλάνε αυτοί για πατρίδα, μιλάνε για μια πατρίδα που δεν έχει σχέση με τη δικιά μας, όπως τη «ζωγράφιζε» ο Κώστας Βάρναλης:

Μαύρο φως, λάσπη γύρα, σκλάβα γνώμη
κι ούτε Μάνα-Πατρίδα κι ούτε Νόμοι
κι ούτε Ομορφιά κι Αλήθεια κι Αρετή.
Τα πάντα λεία του ξένου Πειρατή.
Ξύπνα, λαέ, κι όλ’ οι λαοί μετά σου,
να καθαρίσεις τα καθάρματά σου!
Τότε μονάχα θα ’ναι αληθινά
κατάχρυσα ήλιος, θάλασσα, βουνά!
Τότε θα ’χεις πατρίδα, θα ’χεις δίκιο,
θα ’χεις γνώμη και λόγο κι αίμ’ αντρίκειο.
Κι όλα δικά σου κι όχι των Ολίγων!
Όλα των δουλευτάδων και κολίγων!*

*Από το ποίημα του Κώστα Βάρναλη «Χρυσή πατρίδα», από τη συλλογή «Ελεύθερος κόσμος».

Και ένα τραγούδι για τη σημαία 

Η Γεωργία Κλαμπατσέα αντάρτισσα και μέλος του ΔΣΕ με εξορίες βασανιστήρια και διωγμούς, θυμάται ένα αντάρτικο τραγούδι για την σημαία που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό σήμερα. 

Μεγάλη συζήτηση άνοιξε για τη σημαία, με αφορμή την απόφαση του υπουργείου Παιδείας να ορίζονται με κλήρωση οι σημαιοφόροι των δημοτικών σχολείων στις παρελάσεις. Μια πρώτη παρατήρηση. Η συζήτηση αυτή είναι τουλάχιστον αποπροσανατολιστική. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αφού δεν διαφωνούν σε καμιά από τις βασικές πολιτικές, αποφάσισαν να κονταροχτυπηθούν για τη σημαία. Σ΄ αυτή την αντιπαράθεση, η κάθε πλευρά χρησιμοποιεί τα δικά της «όπλα».

Η Νέα Δημοκρατία διαμαρτύρεται για την κατάργηση της αριστείας και την προσβολή των ιερών, εθνικών, συμβόλων. Η κυβέρνηση, απ΄την άλλη, προβάλλει τις δικές της, δήθεν «αριστερές», θέσεις, έχοντας υποστείλει τη σημαία των προεκλογικών συνθημάτων περί κατάργησης των παρελάσεων.  Και οι δύο πλευρές δίνουν εξετάσεις στο πολιτικό τους ακροατήριο, προβάλλοντας, είτε την αξία των «εθνικών αξιών» και της «παράδοσης», είτε τη σημασία της ήπιας προσαρμογής στον κοσμοπολιτισμό της εποχής μας. Ούτε σκέψη, φυσικά, για αντιπαράθεση επί των βασανιστικών, καθημερινών, προβλημάτων του ελληνικού λαού. Η σημαία τους  μάρανε…

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για τη σημαία.

Και ας αρχίσουμε με την κοινή παραδοχή, ότι η σημαία είναι ένα σύμβολο. Όμως, τι συμβολίζει;

Στην ερώτηση αυτή υπάρχουν πολλές απαντήσεις. Για να μην μακρηγορούμε, η θέση μας είναι ότι, το τι συμβολίζει η σημαία εξαρτάται από το ποια χέρια την κρατούν. Και εξηγούμαστε:

• Άλλο συμβολίζει η σημαία στα χέρια του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη και των άλλων αγωνιστών της επανάστασης του 1821, και άλλο συμβολίζει στα χέρια των Μαυρομιχαλαίων, των Μαυροκορδάτων και των Κωλέττηδων.

***

• Άλλο συμβολίζει η σημαία στα χέρια των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού, και άλλο στα χέρια των δοσίλογων της κατοχής, και εκείνων που έλεγαν στον Αμερικανό στρατηγό, Βαν Φλιτ, «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας!».

Αριστερά: Αντάρτες του ΕΛΑΣ σε πορεία. Δεξιά: Έλληνες και Αμερικανοί αξιωματικοί στο Γράμμο, επιδεικνύουν ως «λάφυρο» την ελληνική σημαία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

***

• Άλλο συμβολίζει η σημαία στα χέρια των αγωνιστών του Πολυτεχνείου και άλλο στα χέρια των ναζί χρυσαυγιτών.

Αριστερά: Από την εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973. Δεξιά: Ο υπαρχηγός της «Χρυσής Αυγής», Παππάς, ξεδιπλώνει τη σημαία της χούντας, με φόντο την ελληνική σημαία.

***

Όμως ακόμη και αν δεχτούμε την αόριστη απάντηση, ότι η σημαία συμβολίζει την πατρίδα, τότε, και πάλι, βρισκόμαστε σε ένα άλλο ερώτημα: Όταν μιλάμε για πατρίδα, εννοούμε όλοι το ίδιο;  Παραδείγματος χάριν:

• Ποια σημαία και ποια πατρίδα έχουν στο μυαλό τους οι εφοπλιστές, όταν απειλούν ότι, αν φορολογηθούν, θα αλλάξουν σημαία στα καράβια τους;
• Για ποια σημαία και ποια πατρίδα φωνάζουν σήμερα αυτοί που φιγουράρουν στις διάφορες λίστες για την παράνομη (ή νόμιμη) εξαγωγή των κεφαλαίων τους στις ελβετικές τράπεζες, ή τις off shore εταιρείες;
• Για ποια σημαία και ποια πατρίδα εξεγείρονται σήμερα αυτοί που κατά το παρελθόν αγωνιούσαν για το πότε θα ρίξει ο αέρας  τη σημαία από τα Ίμια;
• Για ποια σημαία και ποια πατρίδα μιλούν σήμερα αυτοί (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) που έβαλαν (μέσω των μνημονίων) την Ελλάδα υπό το αγγλικό δίκαιο, ξεπουλώντας τον εθνικό πλούτο για εκατό χρόνια;

Αριστερά: Αρθρο 14 της Δανειακής σύμβασης του 2010.Αυτούσια έχουν μεταφερθεί στο άρθρο 13 της Δανειακής σύμβασης του 2012. Δεξιά: Από την προκήρυξη για το νέο ομόλογο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, από την Εφημερίδα της Κυβέρνησης.

***

Όσο και αν θέλουν να τα κουκουλώσουν όλα κάτω από τις επικλήσεις στην «πατρίδα μας», είναι φανερό ότι όταν μιλάνε αυτοί για πατρίδα, μιλάνε για μια πατρίδα που δεν έχει σχέση με τη δικιά μας, όπως τη «ζωγράφιζε» ο Κώστας Βάρναλης:

Μαύρο φως, λάσπη γύρα, σκλάβα γνώμη
κι ούτε Μάνα-Πατρίδα κι ούτε Νόμοι
κι ούτε Ομορφιά κι Αλήθεια κι Αρετή.
Τα πάντα λεία του ξένου Πειρατή.
Ξύπνα, λαέ, κι όλ’ οι λαοί μετά σου,
να καθαρίσεις τα καθάρματά σου!
Τότε μονάχα θα ’ναι αληθινά
κατάχρυσα ήλιος, θάλασσα, βουνά!
Τότε θα ’χεις πατρίδα, θα ’χεις δίκιο,
θα ’χεις γνώμη και λόγο κι αίμ’ αντρίκειο.
Κι όλα δικά σου κι όχι των Ολίγων!
Όλα των δουλευτάδων και κολίγων!*

*Από το ποίημα του Κώστα Βάρναλη «Χρυσή πατρίδα», από τη συλλογή «Ελεύθερος κόσμος».

Και ένα τραγούδι για τη σημαία 

Η Γεωργία Κλαμπατσέα αντάρτισσα και μέλος του ΔΣΕ με εξορίες βασανιστήρια και διωγμούς, θυμάται ένα αντάρτικο τραγούδι για την σημαία που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό σήμερα.

ΠΗΓΗ: imerodromos.gr

Γράφει ο mitsos175

Κούλης! Και πρωθυπουργός και Πρόεδρος Δημοπρασίας! Δυο σε ένα.

Απόλυτα πετυχημένο ήταν το πείραμα του Έλληνα πρωθυπουργού να παραστήσει τη γλάστρα στο Λευκό Οίκο.
Η Πρώτη κυρία ήθελε φίκο. Ο Κούλης όμως έκανε την ίδια δουλειά δείχνοντας τη χρησιμότητα του.

Ο Τραμπάκουλας μίλαγε μόνος του. Κάποιος οικολόγος είπε “ρίξτε λίγο νερό στη γλάστρα δίπλα στον Πρόεδρο. Φαίνεται χάλια”. Η αλήθεια είναι πως ένα μπουγέλο το χρειάζονταν ο “καταλληλότερος”.

Μάλλον προπονείται για Παυλόπουλος. Θα κάνει την έκπληξη ανακοινώνοντας πως θα γίνει η νέα γλάστρα του Προεδρικού! Διότι τι άλλο μπορεί να σημαίνει η απόλυτη σιωπή και ακινησία του Έλληνα Πρωθυπουργού;

Κάποιοι βέβαια θα πουν πως το έκανε γιατί μίλαγε το μεγάλο αφεντικό. Σα νεοσύλλεκτος που τον διατάζει στρατηγός. Τόσο ψαρωμένος. “Ακίνητος γκάβακα”! Και προσοχή! Προσοχή μην του ξεφύγει καμιά λέξη και δεν εκτελέσει σωστά τις διαταγές. Θα τον φάει η μαρμάγκα!

Κατά τα άλλα μια χαρά πήγε το ταξίδι. Μπορεί ο Τραμπάκουλας να τον είχε εντελώς χεσμένο, αλλά και τη βόλτα του έκανε, και τα δώρα του πήρε, και τους αγώνες του ΝΒΑ είδε, μια χαρά. Όταν μάλιστα όλα είναι πληρωμένα από τα συνήθη κορόιδα: Συνταξιούχους κι εργαζόμενους.
Μαζί βολεύτηκε και ένα τάγμα βαφτιστηριών, παρατρεχάμενων, κολάκων, που πήγε βόλτα στα μαγαζιά της Αμερικής.

Το χρειάζονταν το ταξιδάκι ο Κούλης. Ήταν ξεθεωμένος από τις διακοπές. Το κακό είναι πως θα επιστρέψει. Και η ορδή των αφιονισμένων καταναλωτών που τον συνόδευε. Οι καταστηματάρχες πάντως των ΗΠΑ είναι ευχαριστημένοι. Ανέβηκε ο τζίρος τους. Και το χρέος μας. Διότι έχουμε υποχρέωση να πληρώσουμε τα έξοδα της αγρίας οικογένειας.

Το Αιγαίο; Τακτοποιήθηκε. Θα δοθεί όλο στους Τούρκους, ώστε να μην ανησυχούμε για καταιγίδες τυφώνες κλπ.
“Οι Έλληνες είναι τα μεγαλύτερα κορόιδα στον πλανήτη”. Είπε ο Αμερικανός. Κι εμείς καμαρώνουμε για την πρωτιά. Δεν είναι και λίγο.

Η αλήθεια είναι πως ο Τράμπ δεν ήθελε να δει το Μητσοτάκη. Τον είχε πάρει με κακό μάτι. Νομίζει, όχι άδικα, πως είναι γκαντέμης! Αλλά τι να κάνει; Έχει να πουλήσει ένα σωρό όπλα. Αν δεν δώσει τα αεροπλάνα, θα χάσει την υποστήριξη των εμπόρων όπλων. Ευτυχώς δεν θα απολυθούν εργαζόμενοι στα εργοστάσια των ΗΠΑ. Θα απολυθούν στην Ελλάδα. Αλλά ο Τράμπ χέστηκε. Στις ΗΠΑ είναι οι ψηφοφόροι του, κι αυτός τουλάχιστο δεν πάει σε ξένες χώρες να βρει ψήφο.

Ο Μητσοτάκης θα ενημέρωνε τον Τράμπ για τα Ελληνοτουρκικά, αν δεν ήταν ήδη ενημερωμένος. Και αποφασισμένος να στηριχθεί η φίλη και σύμμαχος Τουρκία με κάθε τρόπο. Κι αυτή είναι η εντολή στον Κούλη. Κάνε τα χατίρια του Σουλτάνου! Τσιφτετέλι θέλει; Τσιφτετέλι! Αμανέ; Αμανέ!, Λουκούμι; Λουκούμι! Νησιά; Δώσε του πέντε έξι να μη φωνάζει!

Κούλη δώσε δέκα! Είσαι γαλαντόμος εσύ, το είδαμε με το Κοινωνικό Μέρισμα, που το έδωσες στο Μαρινάκη. Δώσε κάτι και στον Ιβάν. Κι αυτός πλούσιος είναι. Κι οι δικοί του σκοτώνουν μια χαρά. Ατύχημα ήταν ρε. Ο Βούλγαρος έπεσε στο Κόκκινο Ποτάμι.

Με τη Βοιωτία τι θα γίνει; Πότε θα μπουν στην εποχή του ηλεκτρισμού; Μπορεί να μην έχουν τα χωριά ρεύμα, να μην έχουμε θέρμανση, λεφτά κλπ, αλλά θα πάρουμε κάτι αεροπλάνα.... αόρατα!

“Κωλόπαιδο”! Αυτό σκέφτηκε ο Αυτοκράτορας του παραμυθιού, όταν άκουσε το παιδί να τον κοροϊδεύει, γιατί ήταν ξεβράκωτος.
Δεν είναι και λίγη η ξεφτίλα να κάνεις παρέλαση με τον πισινό έξω νομίζοντας πως φοράς τα ωραιότερα ρούχα του κόσμου!

“Κωλόπαιδα”! Αυτό θα σκέφτηκαν και οι μπάτσοι όταν δεν βρήκαν το DNA των γιων του δεξιού σκηνοθέτη.

Αφού ήταν δικός σας, δεξιός, γιατί να πάει σε κατάληψη; Επειδή τον δείρατε, τον ποδοπατήσατε μέσα στο σπίτι του;
Εντάξει, αυτά ψήφισε, αυτά πήρε. Κανονικότητα. Ξύλο, τρομοκρατία, συκοφαντίες, απειλές, ψέματα, πλιάτσικο και καταστροφή.
Όταν τον ρωτούσαν “θες να καταργηθεί το άσυλο” τι νομίζετε πως είπε ο “εθνικόφρων”; Πήρε αυτό που ζήτησε.

Προσέξτε λοιπόν τι ζητάτε και ποιους ψηφίζετε. Για να μη κλαίτε μετά. Κι αν χάσουμε και μερικά νησιά. “Αυτό ψήφισε ο κόσμος” σύμφωνα με τη ΝΔ.
Άντε να ξηλωνόμαστε τώρα για έξοδα ταξιδιού...

ΠΗΓΗ:  tsak-giorgis.blogspot.com

Γιώργος Πετρόπουλος

Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον εκδοτικό οίκο του ΚΚΕ «Σύγχρονη Εποχή» ένα σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο. Πρόκειται για τα πλήρη πρακτικά της 18ης ολομέλειας της Κ.Ε. του κόμματος που συνεδρίασε στο διάστημα από 24 Ιουνίου έως 2 Ιουλίου του 1973, μέσα στη δικτατορία, πέντε χρόνια και οκτώ μήνες μετά τη 12η ολομέλεια του 1968 όπου το ΚΚΕ διασπάστηκε και περίπου επτά μήνες αφότου ο Χαρίλαος Φλωράκης ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΚΚΕ δίνει στη δημοσιότητα πλήρη πρακτικά κομματικών σωμάτων με μεγάλη ιστορική σημασία. Το 2008 δημοσιεύτηκαν τα πρακτικά της 12ης ολομέλειας του 1968 (της ολομέλειας της διάσπασης). Το 2010 δημοσιεύτηκαν τα πρακτικά της 3ης συνδιάσκεψης του 1950, του πρώτου κομματικού σώματος με περίπου αρμοδιότητες συνεδρίου αμέσως μετά τον εμφύλιο πόλεμο, όπου εξετάστηκε όλη η κομματική πορεία στη δεκαετία του ’40. Την ίδια χρονιά εκδόθηκαν τα πρακτικά της 6ης ολομέλειας του 1956 όπου καθαιρέθηκε από τη θέση του γενικού γραμματέα ο Ν. Ζαχαριάδης. Επίσης το 2011 εκδόθηκαν τα πρακτικά της 7ης ολομέλειας της Κ.Ε. του 1957 όπου ο Ν. Ζαχαριάδης βρέθηκε στη θέση του κατηγορουμένου για όλη την προηγούμενη πορεία του ΚΚΕ, διαγράφηκε από το κόμμα και χαρακτηρίστηκε ύποπτος για συνεργασία με τον ταξικό αντίπαλο.

Τα πρακτικά της 18ης ολομέλειας που δίνονται τώρα στη δημοσιότητα έχουν ξεχωριστή ιστορική σημασία γιατί σε αυτό το κομματικό σώμα πέραν των τρεχουσών εξελίξεων συζητήθηκαν και εγκρίθηκαν τα προσυνεδριακά κείμενα (Θέσεις, σχέδιο προγράμματος και σχέδιο καταστατικού) με τα οποία το ΚΚΕ πήγε στο 9ο συνέδριό του τον Δεκέμβρη του 1973.

Θέσεις, σχέδιο προγράμματος και σχέδιο καταστατικού για το 9ο συνέδριο, μετά τη διάσπαση του 1968, η Κ.Ε. του κόμματος είχε εγκρίνει και την περίοδο που στο τιμόνι του ΚΚΕ ήταν ο Κώστας Κολιγιάννης. Συγκεκριμένα η 14η ολομέλεια (Απρίλιος 1970) είχε εγκρίνει προσυνεδριακές θέσεις και η 15η ολομέλεια (Φεβρουάριος 1971) ενέκρινε σχέδιο προγράμματος και σχέδιο καταστατικού. Με την έγκριση νέων προσυνεδριακών ντοκουμέντων στη 18η ολομέλεια (1973) επί Χαρίλαου Φλωράκη πραγματοποιήθηκε μια ουσιαστική πολιτική και ιδεολογική ρήξη με το κομματικό παρελθόν τόσο πριν από τη διάσπαση του 1968 όσο και ύστερα απ’ αυτήν όπου γραμματέας του κόμματος ήταν ο Κώστας Κολιγιάννης. Η διευκρίνιση αυτή έχει μεγάλη πολιτική και ιστορική σημασία για να κατανοήσουμε σε βάθος το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο της διάσπασης και να αντιληφθούμε τι το καινούργιο έφερε στο ΚΚΕ η αλλαγή της ηγεσίας με επικεφαλής τον Χαρίλαο Φλωράκη.

Ο γράφων είχε και άλλες φορές την ευκαιρία να σημειώσει ότι η διάσπαση του 1968 δεν οφειλόταν σε ιδεολογικές, πολιτικές-προγραμματικές διαφορές αλλά στον φραξιονισμό και την ομαδοποίηση των προηγούμενων χρόνων -πριν από τη 12η ολομέλεια- που είχε δημιουργήσει δύο επί της ουσίας κόμματα τα οποία λειτουργούσαν στη συσκευασία του ενός. Αυτό που έχουμε στο μυαλό μας και γνωρίζουμε ως ΚΚΕ και ΚΚΕ Εσωτερικού με την πολιτικοϊδεολογική ταυτότητα που διέκρινε και χώριζε τον έναν από τον άλλο φορέα δεν υπήρχε στη 12η ολομέλεια.

Γράφαμε στο ένθετο της «Εφ.Συν.» για τη διάσπαση του 1968 (3.2.2018): «Στην ολομέλεια κανείς δεν αμφισβητούσε τον ρόλο της Σοβιετικής Ενωσης και του ΚΚΣΕ και είναι μάλλον παράλογο να πούμε ότι εκείνοι που επηρεάζονταν από τις τότε αναλύσεις των δυτικοευρωπαϊκών Κ.Κ. είχαν στο μυαλό τους αυτό που ακολούθησε. Αλλωστε ο ευρωκομμουνισμός εμφανίστηκε αργότερα, μετά τα γεγονότα της Τσεχοσλοβακίας (Αύγουστος του 1968), και επισήμως στα τέλη του 1975. Το ίδιο παράλογο είναι να ισχυριστεί κανείς ότι οι νικητές της 12ης ολομέλειας είχαν στο μυαλό τους, σ’ εκείνο το κομματικό σώμα, το ΚΚΕ όπως το γνωρίσαμε στη Μεταπολίτευση κι όπως διαμορφώθηκε επί ηγεσίας Χαρίλαου Φλωράκη. Αν θέλουμε, επίσης, να είμαστε ακριβείς με τα γεγονότα, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι στη 12η ολομέλεια κανένα μέλος της Κ.Ε. του κόμματος δεν αμφισβητούσε τις αποφάσεις του 8ου συνεδρίου του ΚΚΕ (Μάιος 1961), το πρόγραμμα, το καταστατικό και την πολιτική τακτική που είχε ψηφίσει αυτό το συνέδριο. Οι έντονες διαφωνίες που είχαν εμφανιστεί το προηγούμενο διάστημα αναφορικά με το οργανωτικό ζήτημα (αν και πώς το ΚΚΕ θα είχε οργανωτική παρουσία μέσα στην Ελλάδα) ξεπεράστηκαν με την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών που υποχρέωσαν το κόμμα στην επανασύσταση των παράνομων κομματικών του οργανώσεων».

Η εκτίμηση αυτή αποδεικνύεται πλήρως αν συγκρίνει κανείς τα προσυνεδριακά κείμενα για το 9ο συνέδριο που εγκρίθηκαν το 1970 και 1971 επί Κολιγιάννη με αυτά που ενέκρινε η 18η ολομέλεια (1973) επί Χαρίλαου Φλωράκη. Κι αυτό γιατί επί Κολιγιάννη όλη η προετοιμασία του 9ου συνεδρίου από άποψη προγραμματικών κειμένων και ιδεολογικών θέσεων ήταν πλήρως ενταγμένη στη γραμμή του 8ου συνεδρίου. Υπό αυτή την έννοια οι αλλαγές που επέφερε στο κόμμα η 18η ολομέλεια με τα ντοκουμέντα που ενέκρινε ήταν μια μεγάλη τομή που σηματοδοτεί το ΚΚΕ όπως το γνωρίσαμε κι όπως εξελίχτηκε στη Μεταπολίτευση, αλλά και το ιστορικό σημείο κατά το οποίο οροθετούνται με σαφήνεια οι διαφορές του κόμματος με την παράταξη που δημιούργησε στη συνέχεια το ΚΚΕ Εσωτερικού.

Η έκδοση των πρακτικών της 18ης ολομέλειας συνοδεύεται από εισαγωγικό σημείωμα του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε. του ΚΚΕ, το οποίο δυστυχώς διακρίνεται από προχειρότητες (λάθος ημερομηνίες για κομματικά σώματα κ.λπ.) και σκοπιμότητες. Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ παρακάμπτει και δεν αξιολογεί καθόλου το γεγονός ότι προσυνεδριακά κείμενα για το 9ο συνέδριο υπήρξαν και επί Κολιγιάννη. Ούτε προβαίνει σε συγκρίσεις με αυτά που ενέκρινε η 18η ολομέλεια επί Χ. Φλωράκη, αν και το ορθότερο θα ήταν μαζί με τη 18η ολομέλεια να εκδώσει και τα πρακτικά της 14ης και της 15ης ολομέλειας ώστε ο αναγνώστης και ο ιστορικός επιστήμονας να έχουν πλήρη εικόνα των ιδεολογικοπολιτικών διεργασιών μέσα στο κόμμα μετά τη 12η ολομέλεια του 1968.

Οπως και να ‘χει πάντως, η έκδοση των πρακτικών της 18ης ολομέλειας παραμένει σημαντικό γεγονός κι ελπίζουμε να συνοδευτεί με έκδοση και άλλου αρχειακού υλικού γύρω από την ιστορία του ΚΚΕ αυτής της περιόδου και γενικότερα.

πηγη: efsyn.gr

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ

Ούτε η ίδια η ελληνική κυβέρνηση είχε μεγάλες προσδοκίες για κάποια θεαματική τοποθέτηση του προέδρου Τραμπ υπέρ των ελληνικών θέσεων, σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά, μετά τη συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό στον Λευκό Οίκο. Αυτό που περίμενε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν το ελάχιστο. Δηλαδή μια φωτογραφία με τον Αμερικανό πρόεδρο ο οποίος τουλάχιστον με προσήλωση θα τον άκουγε να αναπτύσσει τις ελληνικές θέσεις. Για τις εγχώριες πολιτικές ανάγκες του Κυριάκου Μητσοτάκη κι αυτό θα ήταν αρκετό. Δυστυχώς γι αυτόν δεν πήρε ούτε καν αυτό, δηλαδή την ικανοποίηση να αποσπάσει μισή ώρα από τον χρόνο του πλανητάρχη επικεντρωμένη σε ελληνικού ενδιαφέροντος ζητήματα.

Δυστυχώς για τον Κυριάκο Μητσοτάκη η συγκυρία της επίσκεψης δεν ήταν ευνοϊκή. Ο Τραμπ είχε να ασχοληθεί με την διαχείριση των παρεπόμενων της δολοφονία του Σουλεϊμανί την οποία διέταξε. Το θέμα στην Ουάσιγκτον χτες, προφανώς δεν είναι τα ελληνοτουρκικά ούτε οι εγχώριες πολιτικές ανάγκες του Κυριάκου Μητσοτάκη…

Ο πρωθυπουργός εκτός από τη φωτογραφία με τον πλανητάρχη θα ήθελε να ακούσει μια φράση από τον Τραμπ που να καταδικάζει τις τουρκικές ενέργειες στη Λιβύη. Θα ήθελε ο Ελληνας πρωθυπουργός σίγουρα να ακούσει- και να ακουστεί- μια φράση του Αμερικανού προέδρου που να εκληφθεί ως παροχή προστασίας της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας. Ο πρόεδρος Τραμπ δεν θέλησε να ικανοποιήσει τον Ελληνα πρωθυπουργό. Όχι μόνο κράτησε ίσες αποστάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά έφτασε στο σημείο να δικαιολογήσει τον Ερντογάν που «για δικούς του εσωτερικούς πολιτικούς λόγους» χαρακτήρισε τον Σουλεϊμανί «μάρτυρα».

Κατά τα λοιπά, ο Ελληνας πρωθυπουργός κάθισε υπομονετικά στο σαλονάκι του Λευκού Οίκου και άκουσε τις απαντήσεις του Αμερικανού προέδρου σε ερωτήσεις για το Ιράν, για την παραπομπή του για την Ουκρανία και πάει λέγοντας. Και ο Αμερικανός πρόεδρος, με την γνωστή χοντροκοπιά του, άφησε τον καλεσμένο του να κοιτάει αμήχανα το ταβάνι. Άλλωστε, ότι ήταν να πάρει από την Ελλάδα (βάσεις σ όλη την επικράτεια) του το πρόσφεραν τζάμπα οι ελληνικές κυβερνήσεις. Η σημερινή και η προηγούμενη…

Πηγή: topontiki.gr - imerodromos.gr