Περαιτέρω εμπλοκή της Ελλάδας στο νέο επιθετικό δόγμα των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή δείχνουν οι εξελίξεις

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ

Μια άκρως ανησυχητική εικόνα ήταν αυτή της επίσκεψης του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο και της συνάντησης του με τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο συνδυασμός του πρωθυπουργού της Ελλάδας να δηλώνει ότι είναι «αξιόπιστος σύμμαχος των ΗΠΑ» την ίδια στιγμή που ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωνε, εμμέσως πλην σαφώς, ότι θα κλιμακώσει την παρέμβασή του ΝΑΤΟ στην Μέση Ανατολή και την ένταση με τον Ιράν μόνο ένα πράγμα προμηνύει: Την βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στα επιθετικά σχέδια του βορειοατλαντικού συμφώνου. Αυτά την ίδια στιγμή που δεν υπήρξε ούτε καν η «θρυλούμενη» καταδίκη του Ντόναλντ Τράμπ για την συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης που αναζητούσε η κυβέρνηση.

Στις κίτρινες καρέκλες

Για ένα μεγάλο μέρος της άτυπης συνέντευξης τύπου δόθηκε στις περίφημες «κίτρινες καρέκλες» του Λευκού Οίκου ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετατράπηκε σε μέρος του ντεκόρ ώστε ο Ντόναλντ Τράμπ να δηλώσεις ξεκάθαρα την πρόθεσή του για περαιτέρω παρέμβαση στην Μέση Ανατολή.

Ο Αμερικανός πρόεδρος ξεκαθάρισε ότι οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ είναι έτοιμες για πόλεμο, εφόσον το Ιράν κάνει οτιδήποτε μετά την επιχείρηση εξόντωσης του στρατηγού Σουλεϊμανί. Χαρακτήρισε την επιχείρηση των ΗΠΑ δικαιολογημένη, υποστηρίζοντας ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο είχε σχέδια για τρομοκρατικές επιθέσεις. Κατά την προσφιλή συνήθεια των ΗΠΑ όμως υποστήριξε ότι οι πληροφορίες αυτές είναι εμπιστευτικές και δεν μπορούν να ειπωθούν δημόσια,  αν και θα υπάρξει ενημέρωση του Κογκρέσου.

Επίσης, ο Ντόναλντ Τραμπ διέψευσε την πιθανότητα να φύγουν οι αμερικανικές δυνάμεις από το Ιράκ προκαταβάλλοντας ότι αυτό είναι για το καλό του Ιράκ. Επισήμανε,δε, παράλληλα ότι οι ΗΠΑ έχουν κάνει επενδύσεις και έργα στην περιοχή και πρέπει να αποζημιωθούν γι’ αυτό. Μάλιστα όταν δημοσιογράφος ανέφερε ότι ίσως έχει διαφορετική γνώμη για το θέμα αυτό ο πρόεδρος Ερντογάν ο Ντόναλντ Τραμπ σχολίασε ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας κρίνει με βάση τις προτεραιότητες που έχει ο ίδιος σε σχέση με το Ιράν.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρενέβη δύο φορές: Μία για να δηλώσει πως Η συμφωνία Τουρκίας -Λιβύης προκαλεί αποσταθεροποίηση στην ευρύτερη περιοχή και μία ακόμη για να επισημάνει ότι η Ελλάδα θα ήθελε να ενταχθεί στο πρόγραμμα των F-35 αν και πρέπει να γίνει κατανοητό από την αμερικανική πλευρά πως η χώρα βγαίνει από μία περίοδο με σημαντικές δημοσιονομικές δυσκολίες.

Εμπλοκή σε περιπέτειες;

Ουδείς γνωρίζει τι πραγματικά ειπώθηκε στην συνάντηση Μητσοτάκη Τραμπ που ακολούθησε. Όπως έχει γίνει σαφές από τη πλευρά της κυβέρνησης η «παρουσίαση» των ελληνικών θέσεων στον πλανητάρχη Τραμπ στηρίζεται σε τρία δεδομένα:

Πρώτον: Η Ελλάδα είναι ένας διαχρονικός σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή. Αυτό το αποδεικνύει η πρόσφατη ψήφιση της συμφωνίας για την αναβάθμιση των F-16, η κατάθεση νομοσχεδίου για να αποδοθούν στις ΗΠΑ οι στρατιωτικές βάσεις στη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, με ανοιχτή την επιλογή της επέκτασης και σε άλλες περιοχές. Αυτό, άλλωστε, αναφέρει ρητά το νομοσχέδιο. Επίσης το γεγονός ότι αυτές οι κινήσεις γίνονται με διακομματική συναίνεση αφού ψηφίζονται τόσο από την Νέα Δημοκρατία όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεύτερον: Η Ελλάδα όχι απλά θα τηρήσει την εξοπλιστική συμφωνία για την αναβάθμιση των F-16 με βάση το πρόγραμμα που έχει ζητήσει η κατασκευάστρια Lockheed Martin αλλά θα προχωρήσει ακόμη παραπέρα: Αρχικά αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο προμήθειας νέων πλοίων αμερικανικής κατασκευής, για τις οποίες είχε υπάρξει προσυμφωνία με τη Γαλλία. Επίσης, θα κάνει δημοσιονομική προετοιμασία (δηλαδή συσσώρευση κονδυλίων) ώστε να προχωρήσει είτε στη συμπαραγωγή είτε στην απευθείας αγορά των αεροσκαφών τύπου F-35.

Τρίτον: Χωρίς να διαλαλεί η ελληνική κυβέρνηση προβάλλει το επιχείρημα των ειδικών σχέσεων που υπάρχουν μεταξύ Συρίας και Ιράν ώς απόδειξη του ότι η Ελλάδα, σε αντίθεση με την Τουρκία, είναι πιο αξιόπιστη σύμμαχος με βάση την τρέχουσα συγκυρία. Ώς γνωστόν η Άγκυρα για λόγους που σχετίζονται με την γειτνίασή της με το Ιράκ αυτο – προτάθηκε ώς μεσολαβητής για εξομάλυνση των σχέσεων ΗΠΑ-Ιράκ.

Όμως το μεγάλο ερώτημα από αυτές τις επαφές είναι αν, στο πλαίσιο του ελληνο-τουρκικού ανταγωνισμού και στη λογική του «καλού παιδιού» η χώρα θα αναλάβει δεσμεύσεις για ακόμα πιο ενεργή εμπλοκή στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή. Αυτούς τους σχεδιασμούς που οι ΗΠΑ ξεκαθάρισαν, με την επίθεση για την δολοφονία του στρατηγού Σουλεϊμανί, ότι είναι άμεσοι, αποφασιστικοί και κάθε άλλο υπέρ της ειρήνευσης στην ευρύτερη περιοχή. Αντιθέτως, δείχνουν ένα καλά προετοιμασμένο σχέδιο κλιμάκωσης που προδιαθέτει για νέες ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις στη Μέσης Ανατολή, τέτοιες, μάλιστα, που θα επιλύουν με …μία επέμβαση, Επιχειρήσεις που θα «λύνουν» πολλά προβλήματα, όπως αυτά της Συριας, του Ιράν, του Ιράκ και άλλων ζητημάτων που μένουν ανοιχτά για τις ΗΠΑ.

Μάλιστα, η εκτίμηση αυτή στηρίζεται και από πολιτικά πρόσωπα … υπεράνω υποψίας για αντιιμπεριαλιστικές διαθέσεις. Χαρακτηριστικά ήταν τα όσα είπε ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά, Ευάγγελος Βενιζέλος. Μιλώντας στην εκπομπή της Όλγας Τρέμη επισήμανε πως «φαίνεται  ότι υπάρχει μία πρωτοβουλία του Προέδρου Τραμπ που διαμορφώνει ξανά μία δυτική γραμμή. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εκεί που πήγαν να φύγουν από την περιοχή επιστρέφουν δριμύτατες στην περιοχή, άρα μία οποιαδήποτε πρωτοβουλία, καλή ή κακή, του προέδρου Τραμπ υπερβαίνει την Ευρωπαϊκή Ένωση, δείχνει το μικρό μέγεθός της στη διεθνή σκακιέρα». 

Μάλιστα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος αναγνώρισε τους κινδύνους που απορρέουν από μια τέτοια εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟϊκά σχέδια.  ‘Οπως είπε «το ζήτημα για εμάς είναι να προστατεύσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα, την ακεραιότητα της χώρας, τα ζωτικά μας συμφέροντα (….) χωρίς να εξαρτήσουμε το τι θα συμβεί στα δικά μας θέματα από τις εξελίξεις σε περίπλοκα και αδύνατον να λυθούν προβλήματα, όπως είναι για παράδειγμα το πρόβλημα στη Συρία ή το πρόβλημα στη Λιβύη». Επισήμανε ότι «είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούμε να ακολουθήσουμε την κοινή ευρωπαϊκή θέση σε θέματα τέτοια, όπως είναι για παράδειγμα η σχέση μας με το Ιράν. Δεν θα αλλάξουμε αυτό το πλαίσιο, το οποίο έχει διαμορφωθεί με πολύ κόπο και είναι και ένα αποτέλεσμα ωριμότητας διεθνοπολιτικής της χώρας ότι έχει αυτό το πλαίσιο».

Πάντως, απαντώντας στην (εναγώνια ομολογουμένως) ερώτηση της Όλγας Τρέμη («να μη μετάσχουμε σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στην περιοχή;») ο Ευάγγελος Βενιζέλος απάντησε πως «αυτά είναι δεδομένα, αυτά τα έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Δεν υπήρξε κανένα τέτοιο θέμα την τελευταία δεκαετία που παρακολουθούμε τις επιπτώσεις της Αραβικής Άνοιξης. Η Ελλάδα μετείχε ενεργά στις επιχειρήσεις στη Λιβύη όταν οι επιχειρήσεις αυτές έγιναν με τη σημαία του ΝΑΤΟ, έδωσε τη Σούδα και άλλα αεροδρόμιά της προκειμένου να εξυπηρετούνται οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις».

ΠΗΓΗ: imerodromos.gr

Παρά την αλματώδη και θεαματική αύξηση που παρουσιάζει ο αριθμός των ελληνόκτητων πλοίων στην ποντοπόρο ναυτιλία, την επίσης ιλιγγιώδη αύξηση στην κερδοφορία των εφοπλιστών σε όλους τους τύπους των πλοίων στην ίδια κατηγορία, παρά το γεγονός ότι έλληνες εφοπλιστές έχουν πάρει τα πρωτεία σε συγκεκριμένους τύπους πλοίων, είτε σε χωρητικότητα (τονάζ) είτε και σε αριθμό πλοίων, ο αριθμός των ελλήνων Ναυτεργατών μειώνεται σταθερά στα υπό ελληνική σημαία πλοία και στα συμβεβλημένα με το ΝΑΤ πλοία .

Να σημειωθεί ότι αυτή η μείωση γίνεται σε μια περίοδο (2016 - 2018) που ο αντίστοιχος αριθμός Ε/Γ πλοίων φαίνεται από τα επίσημα στοιχεία ότι παρουσιάζει μια αύξηση (σε αυτά εργάζονται στην συντριπτική πλειοψηφία έλληνες Ναυτεργάτες) η οποία όμως δεν είναι ικανή να ανατρέψει ή έστω να ισορροπήσει την γενική τάση συρρίκνωσης του ελληνικού ναυτεργατικού δυναμικού που συνεχίζει να έχει μεγάλες απώλειες στα ποντοπόρα πλοία ελληνικής σημαίας και τα συμβεβλημένα με το ΝΑΤ, είτε επειδή εκεί μειώνεται σταθερά ο αριθμός των πλοίων με ελληνική σημαία με αποτέλεσμα την αντικατάσταση των ελλήνων Ναυτεργατών με αντίστοιχους χαμηλόμισθους αλλοδαπούς των τρίτων χωρών, είτε και επειδή και αυτός ο προβλεπόμενος από την νομοθεσία αριθμός ελλήνων καταστρατηγείται....

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ελληνικής στατιστικής αρχής, οι εκτιμήσεις μας αυτές επιβεβαιώνονται πλήρως:

Οι έλληνες Ναυτεργάτες που εργάζονταν σε ελληνικά πλοία ανέρχονταν: το 2014 σε 11.804, το 2016 σε 11.649, το 2018 σε 11.307.

Σχετικά με την κατανομή του ναυτεργατικού δυναμικού μεταξύ των κατηγοριών των πλοίων δείχνει τα παρακάτω:

Οι 4.397 Ναυτεργάτες (21,.3%) υπηρετούσαν σε φορτηγά πλοία, οι 9.171 (44,3%) σε δεξαμενόπλοια, οι 6.489 (31,4%) σε επιβατηγά και τουριστικά και 634 (3,1%) σε λοιπά πλοία.

Πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η στατιστική αρχή τεχνηέντως δεν καταγράφει κατηγορίες πλοίων αλλά τους τύπους αυτών με αποτέλεσμα να μην φαίνεται ότι η μεγάλη διαρροή στο ναυτικό επάγγελμα προέρχεται κατά κύριο λόγο από την ποντοπόρο ναυτιλία και με τον τρόπο αυτό να μην προκύπτουν συγκρίσιμα στοιχεία για τον μαζικό διωγμό των ελλήνων Ναυτεργατών από την ποντοπόρο Ναυτιλία που συστηματικά αφελληνίζεται όλα τα τελευταία χρόνια...

Ανάμεσα στα Φ/Γ και Δ/Ξ περιλαμβάνεται μεγάλος αριθμός ο οποίος κινείται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων και τα οποία είναι επανδρωμένα με έλληνες ναυτικούς.

Ενώ τα στοιχεία είναι συντριπτικά αναφορικά με την απώλεια θέσεων εργασίας των ελλήνων Ναυτεργατών και παρά τα δημόσια υποκριτικά επικοινωνιακά τρυκ της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού για αποκατάσταση των μισθών, το όραμα του ίδιου και του Υπουργού Ε.Ν κ. Γ Πλακιωτάκη στην ελληνική Ναυτιλία είναι να ευδοκιμήσει και να πάρει σάρκα και οστά ο διακαής πόθος των εφοπλιστών να καταργηθεί η ισχύουσα ΣΣΕ στα ποντοπόρα πλοία για τα πληρώματα και οι Ναυτεργάτες εκεί να αμείβονται με μισθούς τριτοκοσμικούς και με αντίστοιχες συνθήκες εργασίας!!!

Πιο κυνική και ξεδιάντροπη ομολογία σχετικά με το μέλλον των ανέργων και των νέων ανθρώπων δεν θα μπορούσε να υπάρξει από αυτήν.

Και για του λόγου το αληθές παραθέτουμε σχετικά την δήλωση του ΥΕΝ Γ. Πλακιωτάκη η οποία έγινε πρόσφατα στην Ναυτιλιακή Λέσχη Πειραιά και ο οποίος ανέφερε:

"Ανταγωνιστικό νηολόγιο σημαίνει καταρχήν να μειώσουμε την γραφειοκρατία, να δημιουργήσουμε πλαίσιο θεσμικό ανάλογο με άλλα ανταγωνιστικά νηολόγια. Και ναι αν χρειαστεί σε αυτή την φάση να συγκρουστούμε, διότι δεν μπορούμε να στερούμε, ειδικά σε επίπεδο κατωτέρων πληρωμάτων, την εργασία σε παιδιά τα οποία είναι είτε άνεργα είτε δεν μπορούν να βρουν άλλη επαγγελματική διέξοδο. Δεν μπορούμε να στερούμε εργασία σε αυτά τα παιδιά επειδή κάποιοι για δικούς τους λόγους (το θέλουν) και δεν ξέρω τι εκπροσωπούν αυτοί όλα αυτά τα χρόνια, διότι στην ποντοπόρο Ναυτιλία δεν εκπροσωπείται πλέον ο συνδικαλισμός"

Δικαίωμα του κ. Πλακιωτάκη να μετατρέπεται σε δεινό ντελάλη των εφοπλιστών, δικαίωμά του να αναπαραγάγει με εξαιρετική ακρίβεια ως γνήσιο φερέφωνο την δική τους προπαγάνδα, τις δικές τους θέσεις και απόψεις, δικαίωμά του είναι να δηλώνει περιχαρής ότι ο έλληνας ναυτικός πρέπει να έχει μεταχείριση (μισθολογική - εργασιακή) γαλέρας.

Δικαίωμά του να κατασυκοφαντεί, όπως κάνουν και τα αφεντικά του (Ε.Ε.Ε) την έντιμη αγωνιστική - ταξική στάση και αντίδραση της ΠΕΝΕΝ.....

Στην κεκτημένη ταχύτητά του να δηλώσει με όρκους πίστης και αφοσίωσης την συμπόρευσή του με τους σχεδιασμούς του παρασιτικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, το μόνο που καταφέρνει είναι ο ίδιος και η κυβέρνησή του να αποτελούν τα εξαπτέρυγα των εφοπλιστών, ως υπηρετικό πολιτικό προσωπικό που οι εφοπλιστές επέλεξαν για να εφαρμόζουν την πολιτική τους.

Αναφορικά με το ύφος, το ήθος και τα λεγόμενά του, θα τα κρίνουν αυτοί που θα τα διαβάσουν και ειδικότερα οι νέοι και οι άνεργοι και είμαστε βέβαιοι ότι θα βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα για το μέλλον που τους επιφυλάσσει η κυβέρνηση, ο Υπουργός Ε.Ν και οι εφοπλιστές.....

Σχετικά με το αν υπάρχει συνδικαλισμός στα ποντοπόρα πλοία που με μια μονοκονδυλιά τον διαγράφει ο Πλακιωτάκης, υπογραμμίζουμε ότι βιάζεται πολύ να ξεμπερδέψει, κυρίως με την ΠΕΝΕΝ και το οργανωμένο κομμάτι των Ναυτεργατών, οι οποίοι τόσο σήμερα όσο και στο μέλλον δηλώνουμε ότι δεν θα επιτρέψουμε αυτούς τους άθλιους εφοπλιστόδουλους σχεδιασμούς να υλοποιηθούν τσακίζοντας τα ναυτεργατικά δικαιώματα.

Θα σταθούμε αποφασιστικά εμπόδιο σε μια πολιτική που έχει αρχή, μέση και τέλος τα εφοπλιστικά συμφέροντα, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους και θέλει να μετατρέψει την Ναυτιλία σε μια σύγχρονη εργασιακή ζούγκλα και ταυτόχρονα την ελληνική σημαία σε παντιέρα ευκαιρίας.

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ