του Γιάννη Τόλιου, υποψήφιου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στη Β' Αθηνών.
Οι νέοι και οι νέες μιας χώρας δεν αποτελούν απλώς μια ηλικιακή κατηγορία – αποτελούν τον πρόλογο σε μια ιστορία που διαδραματίζεται στο μέλλον. Με αυτή την έννοια, όταν η σημερινή νέα γενιά γίνει στο μέλλον η κύρια παραγωγική ομάδα, θα ξεκινήσει τον εργασιακό της βίο, το επίπεδο διαβίωσης της, αλλά και τους αγώνες της από το σημείο που θα ολοκληρωθεί η έκβαση των πραγμάτων στο παρόν.
Υπό αυτό το πρίσμα, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: αν η σημερινή νέα γενιά παραλάβει στο μέλλον τα πράγματα ως έχουν, αν οι συσχετισμοί ανάμεσα στις δυνάμεις της εργασίας και στην ολιγαρχία μείνει ανέγγιχτη, αν – με λίγα λόγια – το «Μνημόνιο» παραμείνει, τότε θα ξεκινήσει με πολύ συγκεκριμένους όρους να γράφει το τότε παρόν της.
Ήδη από την αρχή του Μνημονίου, ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε δύο ξεκάθαρες τοποθετήσεις.
Η πρώτη τοποθέτηση, εν μέσω σύγχυσης και παραπληροφόρησης για το Μνημόνιο,ήταν ότι «υποθηκεύεται το μέλλον του ελληνικού λαού», οτί τα μέτρα αυτά δεν είναι μόνο για αυτή τη γενιά εργαζομένων, αλλά και για τις επόμενες. Για να διαμορφώσουν μια νέα εργατική τάξη, με νέα συνείδηση, νέο πολιτισμικό ορίζοντα και νέες κοινωνικές σχέσεις.
Όλα αυτά συνιστούν ένα πρότυπο ανθρώπου: φοβισμένου, άτολμου, υποταγμένου, ατομικιστή και εν τέλει, αλλοτριωμένου. Ένας τέτοιος νέος άνθρωπος δεν θα είναι απλώς το προϊόν μιας μάχης ενάντια σε αυτή την εξέλιξη που δε δόθηκε στο σήμερα, αλλά είναι και απολύτως άκακος και προβλέψιμος, μαθημένος στη μοιρολατρία.
Ο Μαρξ θεωρούσε «πραγματικό πλούτο» την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των ανθρώπων, «την καθολικότητα των ατομικών αναγκών, των ικανοτήτων, των απολαύσεων, των παραγωγικών του δυνάμεων, κα». Και οι πλούσιοι άνθρωποι παράγονται μέσα από την «επαναστατική πρακτική» - πολύ απλά, μέσα από τους αγώνες τους – και όχι απλά περιμένοντας το καλύτερο ως «μάννα εξ ουρανού».
Οι κυβερνήσεις του Μνημονίου έδειξαν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι δεν θέλουν τους νέους και τις νέες. Θέλουν να τους ποινικοποιήσουν με διάφορους τρόπους, να θάψουν τα όνειρα τους, να τους ταπεινώσουν και να τους ανακατασκευάσουν στα μέτρα τους – ή να τους αναγκάσουν να φύγουν από τη χώρα, όπως εκατοντάδες χιλιάδες στη δεκαετία του '50.
Χαρακτηριστικότερος όλων όμως ήταν ο αποκλεισμός 100.000 18άρηδων από τους εκλογικούς καταλόγους, ο οποίος, ξέχωρα από τα όποια – χαμηλά – διαδικαστικά εμπόδια, ήταν συνειδητή πολιτική επιλογή της κυβέρνησης.
Η μόνη απάντηση σε αυτό το σκάνδαλο που μπορεί να δοθεί άμεσα ως ελάχιστο δείγμα αλληλεγγύης από τους μεγαλύτερους προς τους νέους και από τους νέους προς τους ακόμα νεότερους 18άρηδες που δε θα ψηφίσουν, είναι η ψήφος ελπίδας στον ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως, δεν πρέπει να σταματήσει κανείς εκεί. Ακόμα και την περίοδο μετά από τις 26 Γενάρη, την αντιλαμβανόμαστε ως περίοδο «αγώνα» - διεκδικήσεων, ανατροπών και οράματος. Ως τον πρώτο κεφάλαιο του «αύριο»...
Ανήκω στη «γενιά του Πολυτεχνείου». Μια γενιά πολύπαθη, αγωνιστική, αλλά ακόμα και δυσφημισμένη από την πολιτική συμπεριφορά ορισμένων μελών της. Αυτούς ξεχάστε τους, έχουν ήδη περιθωριοποιηθεί.
Για όσους, όμως, μείναμε πιστοί σε ριζοσπαστικές ιδέες και οράματα τότε, πριν και μετά, οι αγώνες μας μπορεί να βρουν δικαίωση, μόνο αν μετά τις εκλογές καταφέρουμε, έστω και σε μεγαλύτερη ηλικία, να δώσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τη νεολαία - για εκείνο το κομμάτι που η υπόλοιπη κοινωνία βλέπει τον εαυτό της ως αντανάκλαση στο μέλλον...
Αν, λοιπόν, θέλουμε να ελπίζουμε πως η ιστορία της σημερινής νεολαίας θα είναι η ιστορία των «πλούσιων ανθρώπων» στο αύριο και το πρώτο κεφάλαιο του θα γράφεται από τις 26/1 και έπειτα, τότε ο πρόλογος του πρέπει να γραφτεί όσο πιο καταφατικά γίνεται από σήμερα – ή σωστότερα, από τις 25 Γενάρη...
Να μη λείψει κανείς και καμιά!
πηγη: ertopen.com

"Στην Ελλάδα, νοσοκομεία έκλειναν και θέσεις περικόπτονταν. Στη Γερμανία, όπου υπάρχει μεγάλη ανάγκη για γιατρούς έχεις την ευκαιρία να ευδοκιμήσεις προσωπικά και επαγγελματικά, μέσα σε ένα άρτια δομημένο και σύγχρονο σύστημα", λέει. Περίπου 35.000 Έλληνες γιατροί έχουν μεταναστεύσει στη Γερμανία, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της χώρας. Σε αντίθεση με τους Γκασταρμπάιτερ, τους εργάτες που γέμιζαν τα εργοστάσια της Γερμανίας τη δεκαετία του '50, οι σύγχρονοι Έλληνες μετανάστες έχουν εξαιρετικά προσόντα. Το γεγονός ότι το Βερολίνο ήταν η κύρια πηγή της οικονομικής βοήθειας που δόθηκε στην Ελλάδα, και ήταν αυτό που απαίτησε την εξαντλητική λιτότητα που επιβλήθηκε στους πολίτες της, δεν έκανε τα πράγματα ευκολότερα για τους νέους Έλληνες μετανάστες. "Στην αρχή ήταν δύσκολα", λέει η Ρώππα, περιγράφοντας πώς ο μισθός των 3.000 ευρώ μηνιαίως αποτελεί όνειρο στην πατρίδα της. "Υπήρχαν πολλά δημοσιεύματα για τους τεμπέληδες Έλληνες, υπήρχε μεγάλη προκατάληψη. Το αστείο όμως είναι ότι υπάρχουν δύο χιλιάδες περίπου Έλληνες γιατροί σε αυτή τη περιοχή της Γερμανίας μόνο!", εξηγεί. Με το ένα τρίτο του πληθυσμού να βρίσκεται στα όρια της φτώχειας, πολλοί Έλληνες συνάδελφοί της βοηθούν με το μισθό τους τις οικογένειές τους πίσω στην Ελλάδα. Παρά τα πρώτα σημάδια οικονομικής ανάπτυξης, η μετανάστευση δεν μοιάζει να υποχωρεί: Όλο και περισσότεροι θέλουν να ακολουθήσουν τους 50.000 Έλληνες που σπουδάζουν στο εξωτερικό, με τις σχολές και τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια να έχουν κατακλυστεί από αιτήσεις Ελλήνων φοιτητών. "Η Ελλάδα δεν σου επιτρέπει να προοδεύσεις", λέει η Καρμέλα Κοντού, μία αισθητικός που σκέφτεται να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. "Δεν μπορείς καν να σκεφτείς να κάνεις οικογένεια, ή να πετύχεις πράγματα που στην υπόλοιπη Ευρώπη θεωρούνται απόλυτα φυσιολογικά". Όπως πολλοί νέοι της χώρας η 34χρονη Καρμέλα λέει ότι θα ψηφίσει λευκό στις επερχόμενες εκλογές γιατί είναι αηδιασμένη με τους πολιτικούς που έφεραν την Ελλάδα σε αυτή τη κατάσταση. Ο Λόης Λαμπρινίδης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, δηλώνει ότι ολοένα και περισσότεροι νέοι φεύγουν για ακόμη πιο μακρύτερα. "Αισθάνονται παγιδευμένοι. Τόσο το οικονομικό όσο και το πολιτικό κλίμα είναι τόσο άσχημο που ακόμη κι αν οι συνθήκες είναι ελάχιστα καλύτερες στο εξωτερικό, προτιμούν να φύγουν", λέει. "Οι Έλληνες πηγαίνουν οπουδήποτε βρουν δουλειά, είτε είναι στην Ασία, είτε στην Αφρική, την Αυστραλία ή τη Μέση Ανατολή", λέει ο καθηγητής και προσθέτει, "Παρατηρείται ένα νέο φαινόμενο κατά το οποίο ακόμα και άνθρωποι που δεν είναι πτυχιούχοι ακολουθούν αυτό το ρεύμα εξόδου από τη χώρα." Στο τέλος του άρθρου η Guardian αναφέρει ότι πολλοί Έλληνες θέλουν πραγματικά να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, μόλις ανακάμψει η οικονομία της χώρας, ενώ σύμφωνα με ειδικούς οι νέες ικανότητές και νοοτροπίες που υιοθετούν οι μετανάστες μπορούν να γίνουν οι παράγοντες της αλλαγής που χρειάζεται η Ελλάδα. "Πολλοί από εμάς θέλουμε να επιστρέψουμε. Έχουμε πολλά να προσφέρουμε", λέει η Ρώππα. "Καμία χώρα δεν πρέπει να έχει μία τόσο άσχημη μοίρα όπως αυτή που έχει η Ελλάδα. Ταπεινώθηκε εντελώς, από διεφθαρμένους πολιτικούς και από ένα σύστημα που έγινε ανεκτό για πάρα πολύ καιρό", καταλήγει.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ "GUARDIAN" ΓΙΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ
Την παράταση του ελληνικού προγράμματος έως και κατά έξι μήνες συζητούν οι αξιωματούχοι της Ευρωζώνης, έτσι ώστε να δοθεί περισσότερος χρόνος για διαπραγματεύσεις με τη νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές σχετικά με το κλείσιμο του υφιστάμενου πακέτου διάσωσης, αλλά και για το τι θα επακολουθήσει στη συνέχεια, όπως μεταδίδει το Reuters σε αποκλειστικό του δημοσίευμα.