Σήμερα: 29/03/2024
Τρίτη, 09 Μαϊος 2023 13:20

Η μαύρη εργασιακή βίβλος της δεξιάς κυβέρνησης Μητσοτάκη

Γράφτηκε από τον

2023-05-09_162005.png

 

Τα τέσσερα χρόνια κυβέρνησης της ΝΔ του Μητσοτάκη θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε ως τα χρόνια που ολοκληρωθήκαν οι περισσότερες αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές στους μισθούς, στα ωράρια και στα εργατικά δικαιώματα. Αυτές οι αλλαγές είχαν άμεση επίδραση στη ζωή μεγάλων τμημάτων εργαζομένων που είδαν την ζωή τους να βυθίζεται ακόμα παραπέρα στην ανέχεια και την ανασφάλεια.

Το 2012 ήταν η χρονιά ορόσημο των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων με το πρώτο μνημόνιο του Παπανδρέου όταν οι μισθοί με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου αρ. 6 της 28.2.2012 μειώθηκαν κατά 22% και για νέους κάτω των 25 ετών, κατά 32%. Τσεκούρι έπεσε επίσης στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και των ΔΕΚΟ όπου οι εργαζόμενοι είδαν να χάνονται από τους μισθούς το 25% ενώ καταργήθηκε ο 13ος και 14ος μισθός, οι μισθολογικές ωριμάνσεις με τις τριετίες, ενώ καταργήθηκαν για ιδιωτικό και δημόσιο τομέα οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας .

Μετά από 11 χρόνια και ενώ βρισκόμαστε υποτίθεται σε μη μνημονιακά χρόνια, με την «ανάπτυξη» να …τρέχει από τα πατζάκια μας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη εν μέσω τυμπανοκρουσιών ανακοίνωσε την αύξηση των μισθών κατά 7,5%. Η αύξηση εξανεμίστηκε πριν ακόμα ανακοινωθεί αφού ο πληθωρισμός την είχε ήδη καταπιεί. Αυτό δεν χρειάστηκε να μας το πει ο ΟΑΣΑ που διαπιστώνει ότι οι πραγματικοί μισθοί έχουν μειωθεί αφού η ονομαστική αύξηση του μέσου μεικτού μισθού ήταν μόλις 1,5% ενώ ο επίσημος ετήσιος πληθωρισμός «έτρεξε» με 9,7%. Το ήξεραν ήδη οι εργαζόμενοι αφού και πάλι ο μισθός εξακολουθούσε να φτάνει μέχρι τις 20 του μήνα. Η κυβέρνηση εξακολουθεί παράλληλα να έχει παγωμένες τις τριετίες ενώ όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Εργασίας αυτές θα συνεχίσουν να μη μετράνε μέχρι η ανεργία να υποχωρήσει κάτω από το 10%, πράγμα που δεν φαίνεται να γίνεται στο άμεσο μέλλον, μάλλον το αντίθετο προβλέπεται. Το μνημονιακό μέτρο του παγώματος των τριετιών εξακολουθεί να υπάρχει από το 2012, το οποίο εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις, που κατά τ' άλλα κάθε τόσο ανακοινώνουν τη λήξη των μνημονίων.

2023-05-09_162037.png

 

Η χειροτέρευση της μισθολογικής κατάστασης των εργαζομένων στα χρόνια της κυβέρνησης Μητσοτάκη αποτυπώνεται ολοκάθαρα στα συγκεντρωτικά στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» για το 2022 όπου ένας στους πέντε μισθωτούς με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου είχε μισθό κάτω ή ίσο με τον ισχύοντα κατώτατο μισθό. Συγκεκριμένα, μέχρι 700 ευρώ μεικτά τον μήνα λάμβαναν 462.850 μισθωτοί (20,57% του συνόλου των μισθωτών που ανέρχονται σε 2.249.599). Μάλιστα, 336.400 εργαζόμενοι (14,95%) είχαν μέσο μηνιαίο μισθό κάτω ή ίσο με 500 ευρώ και αυτά μεικτά. Αντίστοιχα, από 701 έως 800 ευρώ μεικτά λάμβαναν 376.542 μισθωτοί (16,74%), από 801 έως 900 ευρώ 274.468 (12,2%) και από 901 έως 1.000 ευρώ μεικτά 247.272 (10,99%) μισθωτοί. Συνολικά, κάτω από το όριο των 1.000 ευρώ μεικτά ήταν έξι στους δέκα μισθωτούς (60,5%) που αντιστοιχούσαν σε 1.361.132 εργαζόμενους.

Ο μνημονιακός νόμος που προβλέπει ότι η κυβέρνηση καθορίζει το ύψος του κατώτατου μισθού με βάση την «ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα», εξακολουθεί να παραμένει σε ισχύ αφού στην ουσία πρόκειται για μέτρο γενικής συμπίεσης του μέσου μισθού και όχι «ελάχιστης προστασίας» των μισθωτών, όπως ισχυρίζονται αφού σε συνδυασμό με την απαγόρευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων αποτελεί μέτρο που εμποδίζει τις εργατικές διεκδικήσεις. Αυτό είναι ο λόγος που το 80%-85% των μισθωτών δεν καλύπτονται από καμία συλλογική σύμβαση και οι αμοιβές τους επιβάλλονται από την εργοδοσία με ατομικές συμβάσεις.

Από την άλλη έχουμε μια πραγματική έκρηξη κερδοφορίας από τους μεγάλους επιχειρηματικούς  ομίλους που όπως εκτιμάτε   θα πετύχουν την ψηλότερη κερδοφορία όχι μόνο σε σχέση με την προ πανδημίας εποχή αλλά της 15ετίας, από το 2007, όταν τα κέρδη είχαν διαμορφωθεί στα 11,3 δισ. ευρώ. Σε μεγάλο μέρος αυτό οφείλετε σε μεγάλο βαθμό στην μεγάλη ληστεία των εταιρειών ενέργειας στο λαϊκό εισόδημα που οδήγησε στην παραπέρα φτωχοποίηση εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών

 

2023-05-09_162104.png

 

Τα χρόνια της διακυβέρνησης της ΝΔ είχαμε σημαντική υλοποίηση των απαιτήσεων του μεγάλου κεφαλαίου έτσι όπως εκφραζόταν αυτές από τον ΣΕΒ. Αυτές αποτυπωθήκαν στο νέο νόμο για τα εργασιακά 4808/2021. Σε αυτόν συμπεριλήφθηκαν όλες οι απαιτήσεις του ΣΕΒ που πριν κάποια χρόνια ούτε στο όνειρο τους δεν πίστευαν ότι θα υλοποιηθούν. Συγκεκριμένα:

Οι ατομικές συμβάσεις να συμπεριλαμβάνουν και την διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η απασχόληση και τα Σαββατοκύριακα, η απόλυτη ευελιξία στην τηλεργασία, οι περισσότερες υπερωρίες, τα μητρώα στα συνδικάτα, οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για τις απεργίες, η κατάργηση στην ουσία των συνδικάτων που στην θέση τους θα επιδιώξουν να βάλλουν γραφειοκρατικά ολογράμματα- ομοιώματα. Όλα αυτά αποτελούν την μεγαλύτερη εργασιακή ανατροπή που έχει υπάρξει τα τελευταία 100 χρόνια.

Νομοθέτησαν την δεκάωρη εργασία «οι επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου 6μήνου εξοφλούν τις ώρες με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας». Δηλαδή, οι εργαζόμενοι ως σύγχρονοι δουλοπάροικοι θα υποχρεούται να εργάζονται 10 ώρες με απλήρωτες υπερωρίες για 6 μήνες, με μόνη προϋπόθεση οι εργοδότες να τους δίνουν λίγες μέρες άδεια στο ίδιο διάστημα, πράγμα αμφίβολο όταν γνωρίζουμε ότι εργοδότες ανάγκαζαν εργαζομένους να επιστρέφουν μέχρι και το δώρο Χριστουγέννων.

2023-05-09_162134.png

 

Καταργείται στην ουσία το δικαίωμα στην απεργία στο Δημόσιο, στους ΟΤΑ, στα ΝΠΔΔ ακόμα και σε κρίσιμους εργασιακούς κλάδους του ιδιωτικού τομέα όπως ακριβώς με τον νόμο του Λάσκαρη το 1976 αφού απαιτεί προσωπικό ασφάλειας, στο 40% που πρέπει να εξακολουθεί να εργάζεται σε περίπτωση απεργίας .

Δημιουργεί ένα τεράστιο μηχανισμό φακελώματος εργαζομένων με το αρχείο συνδικαλισμένων εργαζομένων, το οποίο θα είναι στη διάθεση του υπουργείου και της εργοδοσίας, θέτοντας με τον τρόπο αυτό στο μικροσκόπιο κεφαλαίου και κυβέρνησης εργαζομένους οι οποίοι επιθυμούν να γραφτούν στα σωματεία που στην πραγματικότητα θα τους αποτρέπει. Αλλά και οι ήδη υπάρχοντες θα είναι καταγεγραμμένοι στα μητρώα των επιχειρήσεων ως ανεπιθύμητοι για εργασία αφού το πρώτο που θα κάνει ο εργοδότης πριν την πρόσληψη θα είναι να ρίχνει μια ματιά στο μητρώο των συνδικαλισμένων.

Κι όλα αυτά όταν οι διώξεις συνδικάτων, συνδικαλιστών και εργαζομένων που πρωτοστατούν στην οργάνωση του αγώνα βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Απειλές, απολύσεις, ποινές, επιστράτευσης, κρατική και εργοδοτική βία, δικαστικές αποφάσεις που χαρακτηρίζουν παράνομες το 95% των απεργιών είναι μια καθημερινότητα, ενώ καθιστά τον ΟΜΕΔ και τον εργοδοτικό συνδικαλισμό τους μοναδικούς συνομιλητές με το κράτος και την εργοδοσία. Στην πραγματικότητα αυτός ο «συνδικαλισμός» θα επιτρέπεται, δηλαδή οι συναντήσεις των εργατοπατέρων με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της.

Το κερασάκι στην τούρτα αυτού του δυστοπικού εργασιακού τερατουργήματος είναι τα μέτρα καταστολής που νομοθετήθηκαν για την περίπτωση που τα ταξικά συνδικάτα αμφισβητήσουν όλα τα παραπάνω. Τότε προβλέπεται ότι «απαγορεύονται οι καταλήψεις χώρων και εισόδων και η άσκηση ψυχολογικής(!) ή σωματικής βίας». Αν δηλαδή εκφραστεί κάποια μορφή αλληλεγγύης από άλλους εργαζόμενους ή οι εργαζόμενοι προστατέψουν την απεργία τους από την απεργοσπασία, τότε η απεργία καθίσταται παράνομη και όσοι μετέχουν τελούν ποινικώς «κολάσιμη πράξη». Έτσι, η βία της κρατικής και εργοδοτικής ασυδοσίας γίνεται νόμος και η διεκδίκηση των εργαζομένων βαφτίζεται «βία», ώστε να μπορεί η αστυνομία να διαλύει οποιαδήποτε εργατική κινητοποίηση μετά από κάλεσμα εργοδότη που θα δηλώνει ότι του ασκήθηκε «ψυχολογική βία»!

Άλλη διάταξη προβλέπει «θεσμοθέτηση δικαιώματος, μετά την προειδοποίηση για απόλυση και μέχρι αυτήν, ο εργοδότης να δικαιούται να αξιώσει να μην προσέρχεται ο εργαζόμενος στην εργασία, αλλά βεβαίως να μισθοδοτείται». Έτσι, ο εργοδότης θα απομακρύνει από τον χώρο δουλειάς τους υπό απόλυση εργάτες, δυσκολεύοντας την πάλη μαζί με τους συναδέλφους τους ενάντια στις απολύσεις.

Τέλος , η μετατροπή της Επιθεώρησης Εργασίας σε Ανεξάρτητη Αρχή που έγινε με το νόμο έκτρωμα του άεργου Χατζηδάκη έλυσε παραπέρα τα χέρια της εργοδοσίας αφού μετάθεσε την ευθύνη της εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίες σε κάποιους δήθεν ουδέτερους τεχνοκράτες. Η κυβέρνηση έχει την απόλυτη ευθύνη για τη ζούγκλα που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, για τα εργατικά ατυχήματα που θερίζουν, που δεν περνά βδομάδα χωρίς να υπάρχουν νεκροί και σακατεμένοι στους χώρους δουλειάς, ενώ η ανασφάλιστη και η υποδηλωμένη εργασίας είναι καθεστώς σε πολλούς κλάδους.

 

2023-05-09_162159.png

 

Το αφήγημα της κυβέρνησης μπροστά στις εκλογές για τους εργαζόμενους είναι πως επί των ημέρων της και στα πλαίσια των δημοσιονομικών δυνατοτήτων μπόρεσε να δώσει έστω και αυτές τις αυξήσεις και ότι αν εκλέγει ξανά θα κάνει αυξήσεις σε βάθος τετραετίας που θα φτάνουν ακόμα και το 25%. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ , υπόσχεται μισθό που θα φτάνει τα 880 ευρώ, ότι θα επαναφέρει τις τριετίες και τις ΣΣΕ. Αν δει κανείς προσεκτικά τις θέσεις και των δυο κομμάτων για τους μισθούς θα διαπιστώσει πως πέρα από την προσπάθεια πλειοδοσίας που σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνει στα όρια του γελοίου, πάνω-κάτω είναι ίδιες στα βασικά. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ με μικρές διάφορες συμφωνούν. Όμως τόσο ο Μητσοτάκης στις εξαγγελίες του όσο και ο Τσίπρας στις δικές του λογαριάζουν χωρίς τον Ξενοδόχο που στην προκειμένη περίπτωση είναι το μεγάλο κεφάλαιο και το νέο σύμφωνο της δημοσιονομικής σταθερότητας. Γιατί όσο και ο ένας και ο άλλος δεν δεσμεύονται ότι θα καταργήσουν τους μνημονιακούς νόμους Βρούτση – Αχτσιόγλου  και το νόμο έκτρωμα του Χατζηδάκη που προβλέπουν ότι οι μισθοί θα αυξάνονται με βάση τους δείκτες της «ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας», τότε οι όποιες εξαγγελίες τους είναι αναξιόπιστες.

Γιατί είναι φανερό πως ακόμα και για τις μικρότερες αυξήσεις τα «όρια» θα τα θέτει το κεφάλαιο. Αυτό επιβεβαιώθηκε τα προηγούμενα χρόνια όταν παρά την ανάπτυξη κατά 6,5% του ΑΕΠ, οι εργαζόμενοι δεν είδαν πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς τους, ακριβώς γιατί η διατήρηση των μισθών σε χαμηλά επίπεδα είναι όρος της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων . Πόσο μάλλον όταν το αμέσως επόμενο διάστημα όπως προβλέπεται από πολλούς οικονομολόγους αρχίζουν να μαζεύονται ξανά μαύρα σύννεφα πάνω από τις οικονομίες της Ευρώπης και της Αμερικής. Όταν χρηματοοικονομικοί οργανισμοί προβλέπουν μεγάλες αβεβαιότητες στην οικονομία, που έχει ήδη μπει σε φάση επιβράδυνσης, με σοβαρό ενδεχόμενο μιας νέας κρίσης.

Αλλά ακόμα κι αν δοθούν τελικά κάποιες αυξήσεις, αυτές δεν θα καλύψουν σε καμιά περίπτωση τις απώλειες που είχαν οι εργαζόμενοι από το 2012 και μετά. Ούτε θα καλύψουν τις τεράστιες απώλειες από την ακρίβεια, στα τρόφιμα, στα καύσιμα και σε άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Ενώ η περαιτέρω εμπορευματοποίηση σε Υγεία, Παιδεία κ.λπ., όπως ορίζουν τα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, σημαίνει ακόμα μεγαλύτερες επιβαρύνσεις για τους εργαζόμενους. Συνεπώς ούτε Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε φυσικά η ΝΔ δεν πρόκειται να συγκρουστεί με την κυρίαρχη στρατηγική του κεφαλαίου που είναι η διατήρηση όλου του αντεργατικού πλαισίου που επέβαλαν και τα δυο αυτά κόμματα μαζί με το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 11 χρόνια.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να ελπίζουν σε τίποτα παρά μόνο τους δικούς τους αγώνες αυτό δείχνουν οι νικηφόροι αγώνες στους λιμενεργάτες της COSCO,  της e-food , αυτό δείχνουν οι μεγάλές εργατικές κινητοποιήσεις σε Ευρώπη και Αμερική.

 

2023-05-09_162233.png

 

Πηγή: kommon.gr

  • Τελευταια
  • Δημοφιλή