Σήμερα: 29/03/2024
Τρίτη, 23 Νοεμβρίου 2021 08:43

Η απαγορευμένη λέξη της υγειονομικής κρίσης: Κρατικοποίηση της υγείας!

Γράφτηκε από τον

16107d926b699d46d98f1ff993eedfc5_S.jpg

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Η όξυνση της υγειονομικής κρίσης λόγω covid αναδεικνύει εκ νέου το πρόβλημα στο χώρο της Υγείας. Η μια διάσταση , στην οποία επικεντρώνεται η κριτική , είναι ότι η κυβέρνηση δεν έθεσε σε υψηλή προτεραιότητα την ενίσχυση του κρατικού συστήματος με ΜΕΘ και λοιπές μονάδες , διότι το ΕΣΥ σηκώνει όλο το βάρος της κρίσης λόγω covid. Εξάλλου οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Α. Σκέρτσου ότι δεν χρειαζόμαστε ένα «πολυτελές» σύστημα Υγείας είναι ενδεικτικές. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι ότι δεν επαρκούν πλέον οι υποδομές και ασθενείς με covid πεθαίνουν χωρίς επαρκή φροντίδα η εκτός ΜΕΘ. Υπάρχει όμως και μια δεύτερη παράμετρος που δεν τονίζεται επαρκώς. Οι ασθενείς που πεθαίνουν από άλλες αιτίες λόγω μη διαθεσιμότητας κλινών (καρδιοπαθείς, καρκινοπαθείς, κλπ.). Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2020 οι θάνατοι εκτός covid στη χώρα αυξήθηκαν κατά 8.000 σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά (όπως και με τον μέσο όρο της τελευταίας 3ετιας). Πρόκειται κυρίως για περιπτώσεις που μπορεί να είχαν επιζήσει αν υπήρχαν επαρκείς υποδομές υγείας. 

Από αυτή την ιδιότυπη κατάσταση με το «θανατικό» να επικαθορίζει βασικές παραμέτρους της καθημερινότητας υπάρχει ένας μεγάλος απών , ο Ιδιωτικός τομέας Υγείας. Και συγχρόνως μια απαγορευμένη λέξη, «κρατικοποίηση της Υγείας». Η κυβέρνηση το 2020 προχώρησε για λίγους μήνες στο τέλος του έτους σε δέσμευση μονάδων ιδιωτικών κλινικών έναντι αδράς αμοιβής, ενώ στη τρέχουσα χρονιά μόνο πρόσφατα προχώρησε σε επίταξη λίγων ταλαίπωρων ιατρών που ήταν εκτός κομματικής λίστας της ΝΔ. Η δε αντιπολίτευση στα λόγια ψέλλισε κάτι για «επίταξη» του ιδιωτικού τομέα, μη διευκρινίζοντας εντέχνως αν αυτό θα γίνει με η χωρίς αποζημίωση. 

Ο Ιδιωτικός τομέας Υγείας στη χώρα δεν είναι μόνο «Απών» από την κρίση είναι και μεγάλος. Επεκτείνεται σταδιακά και αποτελεί πεδίο σημαντικών επενδύσεων πολυεθνικών και εγχώριων συμφερόντων. Ο μεγαλύτερος όμιλος είναι το επενδυτικό Fund CVC, με 1450 κλίνες 6.300 συνεργαζόμενους γιατρούς, και 4.000 εργαζόμενους (το CVC πρόκειται για πολυεθνικό «χταπόδι» στη χώρα κατέχοντας επιπλέον την μεγαλύτερη Ασφαλιστική της Εθνικής, την μεγαλύτερη εταιρία τροφίμων VIVARTIA, το μεγαλύτερο ποσοστό στη ΔΕΗ 10% και την μεγαλύτερη εταιρεία ηλεκτρονικού εμπορίου Skroutz) Μετα ερχεται ο όμιλος Αποστολόπουλου (Ιατρικό Αθηνών) με 1.200 κλίνες , συνεργαζόμενο με 2.800 ιατρούς και 3.000 εργαζόμενους. Υπάρχουν επίσης οι όμιλοι της Ευρωκλινικής Αθηνών (ελέγχεται από το πολυεθνικό fund BMO), ο προβληματικός όμιλος Euromedica ο οποίος είναι σε διαδικασία εξαγοράς από το αμερικανικό fund Farallon, και το Νοσοκομείο Ντυναν υπό τον προσωρινό έλεγχο της Τράπεζας Πειραιώς. Επίσης υπάρχουν δεκάδες μεγάλα και μικρότερα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα που εμπλέκονται στην πανδημία τα οποία ομως αποκομίζουν ουκ ολίγα κέρδη από το εισόδημα των πολιτών. Συγκριτικά το ΕΣΥ το οποίο σηκώνει όλο το βάρος της Υγειονομικής κρίσης έχει περίπου 25.000 γιατρούς και 35.000 νοσηλευτικό προσωπικό.

Η κατάσταση που διαμορφώνεται στη χώρα εν μέσω υγειονομικής κρίσης, είναι ένα ΕΣΥ που καταρρέει από το φορτίο των περιστατικών και τις αποχωρήσεις προσωπικού λόγω των πολιτικών των μνημονίων των τελευταίων 10 χρόνων, έναν ιδιωτικό τομέα που επεκτείνεται εξυπηρετώντας πρακτικά ανώτερες κοινωνικές ομάδες απέχοντας από την πανδημία, ενώ ο απλός πολίτης ζει με την αγωνία μην του τύχει καμία «στραβή» και χρειαστεί ιατρική υποστήριξη. Δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες. Υπάρχει συγκεκριμένη κυβερνητική επιλογή που μόνο ένα σκέλος της είναι η «απροθυμία» της κυβέρνησης να αυξήσει τις κοινωνικές δαπάνες στο χώρο της Υγείας. Πρόκειται για την ακριβώς αντίστροφη λογική.

Όσο υποβαθμίζεται το ΕΣΥ και ο χώρος της Υγείας , τόσο οι «επενδυτικές ευκαιρίες» των μεγάλων πολυεθνικών και εγχώριων ομίλων στο χώρο της Υγείας θα αυξάνονται. Όσο χειρότερο το ΕΣΥ τόσο πιο αποδεκτό θα γίνεται το μοντέλο της ιδιωτικοποίησης του ασφαλιστικού συστήματος που θα περιλαμβάνει παροχές Υγείας (ιδιωτικά ασφαλιστήρια Υγείας). Εξάλλου ότι εν μέσω πανδημίας η κυβέρνηση ενέταξε στο σχέδιο της για το Ταμείο Ανάκαμψης σημαντικά κονδύλια για την «δημιουργία κ αναβάθμιση» νοσοκομείων μέσω ΣΔΙΤ, σημαίνει ότι θα προωθηθεί η ιδιωτικοποίηση πλευρών του υπάρχοντος κρατικού συστήματος Υγείας.

Παρατηρούμε λοιπόν για μια ακόμα φορά , τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα να μην αφήνουν καμία «κρίση να πάει χαμένη». Υπάρχουν πολλά ανάλογα παραδείγματα όπως ότι αμέσως μετα τον τυφώνα Κατρίνα στις ΗΠΑ (2005) ο νεοφιλελεύθερος οικονομολόγος Φρίντμαν πρότεινε και η κυβέρνηση προχώρησε στην ιδιωτικοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος της Ν Ορλεάνης. Το προβληματικό είναι ενώ οι συνθήκες κάνουν επίκαιρο να τεθεί το ζήτημα της κρατικοποίησης του τομέα Υγείας, αυτό απουσιάζει από την δημόσια συζήτηση. Η κυβέρνηση αισθάνεται ιδεολογικά και πολιτικά ισχυρή και προωθεί την ατζέντα της στο χώρο της Υγείας κρύβοντας το απώτερο σχεδιασμό της και μεταθέτοντας την συζήτηση σε μια αντιπαράθεση εμβολιασμένων εναντίων ανεβολίαστων. Η αξιωματική αντιπολίτευση επικεντρώνεται κυρίως στην υποστελέχωση του συστήματος Υγείας και στην μη δημιουργία παραπάνω ΜΕΘ αφήνοντας όλη την υπόλοιπη πολιτική στο απυρόβλητο.

Ακόμη και όταν ψελλίζει μισόλογα για «επίταξη» είναι φανερό ότι στην ουσία εννοεί προσωρινή δέσμευση με αποζημίωση των ιδιωτικών κλινικών , ενώ η ενίσχυση του συστήματος Υγείας είναι ένας μικροπολιτικός ανταγωνισμός με την ΝΔ σε διορισμούς ημετέρων. Ποιος θυμάται εξάλλου την στάση του ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν κυβέρνηση στο θέμα της Υγείας, ποιος θυμάται τις προτάσεις να σπάσουν οι πατέντες των εμβολίων που εχουν πάει περίπατο (μαζί και όλη η υποκρισία της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας). Η δε υπόλοιπη Αριστερά αδυνατεί να προτάξει σαν προτεραιότητα ένα σύνθημα « Αποτύχατε. Κρατικοποίηση της Υγείας ΤΩΡΑ», αλλά αναλώνεται σε υπερτονισμούς επιμέρους υπαρκτών αντιθέσεων.    

Οι κρίσεις πάντα αποτελούν κίνδυνο και ευκαιρία. Αν δεν βάλεις την δική σου ατζέντα θα την βάλλει ο αντίπαλος. Το είδαμε πριν από 10 χρόνια με την οικονομική κρίση . Είναι χαρακτηριστικό τότε ότι υπήρχαν δυνάμεις της Αριστεράς που ορθώς έβαλαν το ζήτημα της κρατικοποίησης του τραπεζικού συστήματος και άλλες δυνάμεις που το σνομπάραν σαν «ενσωματώσιμο σύνθημα» (ΚΚΕ) και άλλες που κρύφθηκαν πίσω από μισόλογα και τελικά σαν κυβέρνηση συμβιβάστηκαν (ΣΥΡΙΖΑ). Αν μάλιστα τότε ήταν σωστό το σύνθημα για κρατικοποίηση τραπεζών ( η λύσσα των Τροικανων να μείνουν στους ιδιώτες οι τράπεζες ήταν χαρακτηριστική) είναι προβληματικό να μην τίθεται το θέμα για το χώρο της Υγείας που έχει μια γενικότερη αποδοχή στη βάση ότι Υγεία και Παιδεία πρεπει να είναι δημόσια. Τέλος ας έχουμε υπόψη ότι στο χώρο της Υγείας οι δυνάμεις της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κυριαρχούν, στον ιδιωτικό τομέα η δυνατότητα παρέμβασης είναι ελάχιστη, οι μισοί ιατροί είτε από επιλογή είτε από ανάγκη είναι στον ιδιωτικό τομέα (συνήθως ιδιωτεύουν) ενώ πολλές φορές αποτελούν «εργατική αριστοκρατία», με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά μειοψηφικές οι απόψεις όσων έχουν μια διαφορετική οπτική. Από αυτή την άποψη η παρέμβαση των πολιτικών φορέων είναι πιο καθοριστική στην ανάδειξη του θέματος.     

*Οικονομολόγος εργαζόμενος στον τραπεζικό τομέα.

πηγη: kommon.gr

  • Τελευταια
  • Δημοφιλή