Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου 2017 18:39
Συμπεράσματα του Δ.Σ της ΠΕΝΕΝ από την Ημερίδα με θέμα: «Το θεσμικό πλαίσιο για την ποντοπόρο ναυτιλία, η σχέση του εφοπλισμού με την χώρα, η συμβολή του στην οικονομία, τα προβλήματα του Ναυτεργατικού κόσμου και η εναλλακτική ριζοσπαστική επιλογή»
Γράφτηκε από τον Π.Ε.Ν.Ε.Ν.
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Νταλακογεώργος Αντ. Κροκίδης Νικόλαος
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΠΕΝΕΝ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ:
«Το θεσμικό πλαίσιο της ποντοπόρου ναυτιλίας, η σχέση του εφοπλιστικού κεφαλαίου με την χώρα και την οικονομία, τα προβλήματα του Ναυτεργατικού κόσμου
και η εναλλακτική ριζοσπαστική επιλογή»
Αγαπητοί φίλοι, συνάδελφοι και εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Σας ευχαριστούμε για την ανταπόκριση και την συμμετοχή σας στην σημερινή εκδήλωση της ΠΕΝΕΝ.
Αρχικά θέλουμε να σημειώσουμε ότι η ημερίδα αυτή διοργανώνεται σε μια κρίσιμη και εξαιρετικά σοβαρή χρονική συγκυρία που εξελίσσονται σοβαρά γεγονότα ενώ αναμένονται και αποφάσεις σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο και ειδικότερα στον τομέα της Ναυτιλίας που θα έχουν καθοριστικές συνέπειες για τον Ναυτεργατικό κόσμο της χώρας και τους εργαζόμενους στην Ναυτιλία.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μια μεγάλης έκτασης οργανωμένη και συντονισμένη επίθεση κυβέρνησης και εφοπλιστών που αποσκοπεί στην υπονόμευση και κατάργηση των ΣΣΕ και των θεσμοθετημένων δικαιωμάτων των Ναυτεργατών.
Ταυτόχρονα η συγκυβέρνηση «πρώτη φορά αριστερά» παίρνοντας από την πρώτη στιγμή της ανάληψης της διακυβέρνησης διαζύγιο με τις προεκλογικές και προγραμματικές της διακηρύξεις, συντάχθηκε ανοιχτά και απροκάλυπτα με τις επιχειρηματικές επιδιώξεις αλλά και τα στενά συντεχνιακά συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου, προωθεί και ενισχύει το καθεστώς των προνομίων τους.
Την ίδια στιγμή στις Βρυξέλλες η αρμόδια επιτροπή ανταγωνισμού εξετάζει τις αθέμιτες πρακτικές στην μεταχείριση του εφοπλιστικού κεφαλαίου αναφορικά με την φορολογία από τις κυβερνητικές πολιτικές και αναμένεται σύντομα να καταλήξει σε σχετικές αποφάσεις. Επίσης σε αυτήν την φάση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η μεγαλύτερη επικοινωνιακή εκστρατεία των εφοπλιστών με την συνδρομή των φιλικών και ελεγχόμενων από αυτούς ΜΜΕ που διαφημίζουν απατηλά την επιστροφή των ελλήνων Ναυτικών στην ποντοπόρο ναυτιλία και μάλιστα μιλούν για 200.000 νέους που μπορούν να επανδρώσουν την ελληνική και ελληνόκτητη ναυτιλία, ενώ σε δεύτερο πλάνο ψελλίζουν ότι οι όροι εργασίας για τα νέα ελληνόπουλα θα είναι εφάμιλλοι με τα διεθνή κρατούντα, δηλαδή με εργασιακές σχέσεις και μισθούς των χαμηλόμισθων αλλοδαπών του τρίτου κόσμου που εργάζονται σήμερα στην ελληνική ναυτιλία κατά ποσοστό που υπερβαίνει το 85%!!
Στην κατεύθυνση αυτή και προκειμένου να ξεμπερδέψουν με κάθε εμπόδιο στην υλοποίηση αυτής της αντεργατικής επιλογής στοχοποιούν και επιτίθενται, μαζί με την κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Ναυτιλίας, στην ΠΕΝΕΝ που αντιστέκεται και αντιπαλεύει με αποφασιστικότητα οποιαδήποτε απόπειρα να μετατραπούν τα Ναυτεργατικά δικαιώματα βορά στην εφοπλιστική ανταγωνιστικότητα , την ενίσχυση της κερδοφορίας τους και την παραπέρα διεύρυνση της επιχειρηματικής ασυδοσίας τους.
Στον φόντο των παραπάνω εξελίξεων έχει ιδιαίτερη σημασία (ιστορική – πολιτική και κοινωνική) να ακουστεί, να προβληθεί, και να γίνει γνωστή ευρύτερα στην κοινωνία, τον λαό και τους εργαζόμενους η άλλη πλευρά, αυτή του αγωνιστικού ταξικού Ναυτεργατικού κινήματος που εκφράζει και εκπροσωπεί η ΠΕΝΕΝ και προφανώς αυτή η άποψη είναι ξένη με συντεχνιακές αντιλήψεις, ούτε περιορίζεται στα ιδιαίτερα υπαρκτά και οξυμένα ναυτεργατικά προβλήματα, επεκτείνεται και συνδέεται με μια άλλη ριζικά διαφορετική πολιτική που είναι απαραίτητη συνθήκη για να απαλλαγεί η χώρα, ο λαός και οι εργαζόμενοι από τα δεσμά του ευρωμονόδρομου και ταυτόχρονα να αποψιλωθεί το θεσμοθετημένο καθεστώς της εργοδοτικής και εφοπλιστικής ασυδοσίας στην χώρα μας.
Η πορεία και η εξέλιξη της ναυτιλίας την μεταπολεμική περίοδο
Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος βρίσκει την ελληνική ναυτιλία σε μεγάλο βαθμό κατεστραμμένη από την συμμετοχή της στα κομβόι των συμμαχικών δυνάμεων. Οι Ναυτεργάτες κάνοντας πράξη το σύνθημα της ΟΕΝΟ «όλα τα πλοία σε κίνηση» με πράξεις ηρωϊσμού και αυτοθυσίας συμμετείχαν σε δύσκολες αποστολές.
Την ίδια περίοδο οι έλληνες εφοπλιστές (όπως αφηγείται ο αείμνηστος αγωνιστής και Κομμουνιστής του Ναυτεργατικού κινήματος Αντώνης Αμπατιέλος) έστελναν τα παιδιά και τις οικογένειές τους στην Αμερικανική ήπειρο γιατί στην Αγγλία κινδύνευαν να επιστρατευθούν, ενώ τα σαπιοκάραβά τους με μια κανονιά τους τα βούλιαζαν και οδηγούνταν στον θάνατο οι έλληνες Ναυτεργάτες ενώ οι ίδιοι τις ανθρώπινες θυσίες των ελλήνων Ναυτεργατών τις μετέτρεπαν σε χρυσάφι!
Πάνω από 2500 έλληνες Ναυτεργάτες έχασαν την ζωή τους σε αυτές τις επιχειρήσεις ενώ πολλοί περισσότεροι σακατευτήκαν από τους ανελέητους βομβαρδισμούς της χιτλερικής αεροπορίας και του πολεμικού ναυτικού.
Τότε οι εφοπλιστές πήραν πάνω από 27 εκατομμύρια λίρες πολεμική αποζημίωση για τα σαπιοκάραβα και πλωτά φέρετρα που οδήγησαν στον υγρό τάφο χιλιάδες έλληνες Ναυτικούς.
Οι εγγλέζοι και οι σύμμαχοι χρησιμοποίησαν τα ελληνικά πλοία στην πιο επικίνδυνη ζώνη, αυτήν του Βόρειου Ατλαντικού. Επίσης οι εφοπλιστές εισέπραξαν πάνω από 14 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας από ναύλους ενώ άγνωστα ποσά εισέπραξαν από τα πλοία τους που είχαν ξένες σημαίες.
Ακολούθως οι έλληνες εφοπλιστές με την εγγύηση του ελληνικού κράτους και πληρώνοντας μόνο το 25% της αξίας τους πήραν 100 λίμπερτυ.
Το 1950 απελευθερώθηκαν άλλες 27 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας. Με αυτά τα λεφτά τα ζυμωμένα με τον ιδρώτα και το αίμα των Ναυτεργατών και τον σπαραγμό των οικογενειών τους ξαναγεννήθηκε, οικοδομήθηκε και ισχυροποιήθηκε η ελληνική ναυτιλία.
Η αστική και εφοπλιστική προπαγάνδα και τα συστημικά κόμματα που υπηρετούν το δόγμα της ανταγωνιστικότητας σιωπούν και παρακάμπτουν την παραπάνω πραγματικότητα. Αποδίδουν την μεταπολεμική ανάπτυξη της Ναυτιλίας, στο δαιμόνιο, στην οξυδέρκεια, στην πρωτοβουλία, στο ρίσκο και στο πνεύμα επιχειρηματικότητας των εφοπλιστών.
Παρακάτω θα αποδείξουμε πόσο σαθρό, αβάσιμο και παντελώς ανυπόστατο είναι αυτό το εφεύρημα, αυτός ο μύθος που έφτιαξε και διέδωσε η εφοπλιστική και αστική προπαγάνδα.
Όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις έως και σήμερα στήριξαν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του εφοπλιστικού κεφαλαίου, με μέτρα και πολιτικές αποφάσεις ενίσχυσαν και διεύρυναν η καθεμιά το προνομιακό καθεστώς της εφοπλιστικής επιχειρηματικής ασυδοσίας.
Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής ψηφίζεται το 1953 ο νόμος 2687/53 ο οποίος έχει αυξημένη συνταγματική ισχύ. Η αριστερά τότε τον χαρακτήρισε νεοαποικιακό!! Ο νόμος αυτός θεσμοθετεί μια σειρά προκλητικά προνόμια στο ξένο κεφάλαιο που επενδύουν στην Ελλάδα.
Το άρθρο 13 του νόμου 2687/53 αναφέρεται στην Ναυτιλία «πλοία πάνω από 1500 κοχ που ανήκουν σε αλλοδαπούς (νομικά ή φυσικά πρόσωπα) μπορούν να εγγραφούν στα ελληνικά νηολόγια και να υψώσουν την ελληνική σημαία θεωρούμενα ως εισαγόμενο κεφάλαιο».
Απολαμβάνουν δηλαδή έτσι τα προνόμια του ξένου κεφαλαίου, τα θεσμοθετημένα αυτά προνόμια του εφοπλιστικού κεφαλαίου έρχονται σε ευθεία αντίθεση από νομικής πλευράς ακόμη και με το ισχύον αστικό και εμπορικό δίκαιο.
Μετά από τον σκανδαλώδη αυτόν νόμο ακολουθούν:
Νόμος 87/67 που ρυθμίζει τα της εγκατάστασης γραφείων και πρακτορείων στην Ελλάδα ξένων και ελληνικών εμποροβιομηχανικών εταιριών.
Νόμος 378/68 που εντάσσει τις αλλοδαπές ναυτιλιακές εταιρίες στον νόμο 87/67.
Νόμος 27/75 ο οποίος εντάσσει τις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρίες στο Ν.Δ 89/67 όπως έχει τροποποιηθεί με το άρθρο 28 του νόμου 814/78.
Ο νόμος 27/75 και ο νόμος 29/75 καθορίζουν την ελάχιστη φορολογία των ελληνικών πλοίων (ελληνικής σημαίας και συμβεβλημένα με το ΝΑΤ) που προσδιορίζεται με βάση το μέγεθος και την ηλικία του πλοίου. Το άρθρο 30 του νόμου 27/75 περιέχει έναν ατέλειωτο κατάλογο από δεκάδες φοροαπαλλαγές του μεγάλου εφοπλιστικού κεφαλαίου!
Οι παραπάνω νόμοι είναι συνταγματικά κατοχυρωμένοι (άρθρο 107 του Συντάγματος) και απαλλάσσουν τους εφοπλιστές από τον έλεγχο της εμπορικής δραστηριότητας των ναυτιλιακών εταιριών και από φόρο εισοδήματος. Κατοχυρώνουν την ελευθερία εξαγωγής συναλλάγματος, κεφαλαίων και κερδών.
Με βάση αυτόν τον νόμο οι έλληνες εφοπλιστές εγκαθιστούν στην Ελλάδα ένα πρακτορείο που διαχειρίζεται τα πλοία των «ξένων» εταιριών τους που έχουν συσταθεί στην Λιβερία, στον Παναμά κ.α.
Ουσιαστικά το πρακτορείο είναι η πραγματική έδρα της εταιρείας ενώ η καταστατική έδρα δεν είναι παρά ένα φάντασμα!!!
Μέσα στην δεκαετία του 1970 η τότε ελληνική κυβέρνηση της Ν.Δ νομοθετεί και κατοχυρώνει τις διμερείς διακρατικές συμβάσεις μεταξύ ελλήνων εφοπλιστών και χωρών του τρίτου κόσμου, Φιλιππίνες, Πακιστάν, Ινδίες, Αίγυπτος κ.λπ.
Με τις διμερείς παραβιάζεται η βασική αρχή του ΟΗΕ και της ΔΟΕ για ίση εργασία – ίση αμοιβή, ανεξάρτητα από το χρώμα, το φύλο, την εθνικότητα και την φυλή του ανθρώπου.
Με τον τρόπο αυτό γίνεται η αρχή στην ελληνική ναυτιλία και σταδιακά εξοστρακίζονται οι έλληνες Ναυτικοί που στις αρχές του 1980 ως θέσεις εργασίας ξεπερνούσαν τις 120.000 Ναυτικούς!!
Ταυτόχρονα με την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου εγκαινιάζονται οι μειώσεις των οργανικών συνθέσεων και θεσπίζεται ποσοστό επί των απασχολουμένων στα πλοία ελλήνων ναυτικών.
Από το 1983 έως το 2006 μειώνονται διαδοχικά οι οργανικές συνθέσεις 11 φορές, όλες στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας και πάντα με το σλόγκαν ότι αυτά τα μέτρα θα συμβάλουν στην επιστροφή των πλοίων στην ελληνική σημαία και κατ’ επέκταση στην αύξηση της απασχόλησης των ελλήνων Ναυτικών! Το 2006 με κυβέρνηση Ν.Δ ο τότε Υπουργός Ε.Ν προέβλεψε ότι τα μέτρα που πήρε και με τα οποία στην ουσία κατήργησε τα ελληνικά πληρώματα, θα έφερναν πάνω από 1.000 πλοία στην ελληνική σημαία. Άνθρακες ο θησαυρός! Το 2006 είχαμε στο ελληνικό νηολόγιο 940 πλοία και σήμερα είναι 765!!!
Στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα συνειδητό και απύθμενο ψεύδος το οποίο βέβαια επιβεβαιώνεται από την ίδια την ζωή και την πορεία της Ναυτιλίας.
Οι μειώσεις των οργανικών συνθέσεων δεν οδήγησαν μόνο στην μείωση των θέσεων εργασίας συνολικά στα πλοία, αλλά στον βίαιο εξοστρακισμό των ελλήνων ναυτικών οι οποίοι σε μαζική κλίμακα αντικαθίστανται από χαμηλόμισθους αλλοδαπούς Ναυτικούς με μοναδικό στόχο την μείωση τους εργατικού μισθολογικού κόστους. Οι επαναλαμβανόμενες μειώσεις των συνθέσεων έχουν καταστροφικά αποτελέσματα στα Ταμεία μας τα οποία σταδιακά οδηγούνται στην καταστροφή!
Ταυτόχρονα θεσπίζονται ιδιαίτερα προνομιακές ρυθμίσεις για τις ασφαλιστικές εισφορές των εφοπλιστών οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις (για την απασχόληση κατωτέρων πληρωμάτων) είναι μηδενικές!!
Επίσης το εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει φεσώσει τα ασφαλιστικά ταμεία (ΝΑΤ κ.λπ) διαχρονικά με πολλά εκατομμύρια ευρώ ενώ μια περίοδο χρησιμοποιήθηκαν τα αποθεματικά του Ταμείου για τον δανεισμό εφοπλιστικών εταιριών!!
Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο αποδεικνύοντας τον επιχειρηματικό τυχοδιωκτισμό στο κυνήγι του κέρδους ήταν αυτό που πρωτοστάτησε και έσπασε το μποϋκοτάζ του ΟΗΕ στην Ν. Αφρική, στην Ροδεσία, και έναντι υψηλότατων ναύλων τροφοδοτούσε τα εκεί ρατσιστικά καθεστώτα.
Ήταν το εφοπλιστικό κεφάλαιο που εκμεταλλεύτηκε αδίστακτα τον πολύχρονο Περσοϊρακινό πόλεμο ο οποίος είχε εκτινάξει τα ναύλα σε απίστευτα ιλιγγιώδη επίπεδα αποκομίζοντας δισεκατομμύρια από την επιχείρηση του Περσοϊρακινού πολέμου. Στην διάρκεια αυτού του πολέμου δεκάδες έλληνες Ναυτικοί σκοτώθηκαν, σακατευτήκαν και κατέστρεψαν την ζωή τους πέφτοντας θύματα του εφοπλιστικού μινώταυρου και της ασυδοσίας του.
Χιλιάδες είναι τα θύματα των Ναυτεργατών την μεταπολεμική περίοδο έως και την δεκαετία του 1990 στα σαπιοκάραβα και υποσυντήρητα πλοία των ελλήνων εφοπλιστών που οδηγήθηκαν στον υγρό τάφο. Υπολογίζονται σε πάνω από 600 πλοία αυτά που ναυάγησαν ή καταστράφηκαν από πυρκαγιές στην περίοδο 1960- 1990 οδηγώντας εκατοντάδες Ναυτεργάτες στον υγρό τάφο!!!
Ανάμεσα στα σαπάκια με τα οποία έχασαν την ζωή τους έλληνες και αλλοδαποί Ναυτεργάτες είναι και πλοία γνωστών επώνυμων μεγαλοεφοπλιστών οι οποίοι σήμερα πρωταγωνιστούν στην επιχείρηση κατάργησης των ΣΣΕ και οι οποίοι διατηρούν τον στόλο τους κατά 90% στα ευκαιριακά νηολόγια και η κυβέρνηση «πρώτη φορά αριστερά» τους δικαιώνει, τους αναγνωρίζει και τους απονέμει δημόσια εύσημα!!!
Οι εφοπλιστές εισέπρατταν γενναίες αποζημιώσεις για την απώλεια των πλοίων και έδιναν ψίχουλα στις χαροκαμένες οικογένειες των Ναυτικών.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι το ελληνικό κράτος και όλες οι κυβερνήσεις που υπηρέτησαν πιστά τα συμφέροντά τους δεν το έπραξαν αυτό θεσπίζοντας μια μόνο προνομιακή νομοθεσία, που αντίστοιχη δεν βρίσκουμε ούτε σήμερα σε καμιά ανεπτυγμένη ναυτιλιακά ευρωπαϊκή ή άλλη χώρα του κόσμου, αλλά παράλληλα είχε και έχει στην υπηρεσία των εφοπλιστών το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας το οποίο στηρίζει πλήρως τα συμφέροντά του στα διεθνή φόρα όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, διεθνείς ναυτιλιακοί οργανισμοί και η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας.
Το εφοπλιστικό κεφάλαιο απολαμβάνει μιας διεθνούς υποστήριξης από το ελληνικό κράτος και τις εκάστοτε κυβερνήσεις οι οποίες ταυτίζουν την πολιτική τους με τις κάθε φορά επιχειρηματικές επιδιώξεις των εφοπλιστών.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η υποστήριξη που λαμβάνουν στους διεθνείς οργανισμούς οι έλληνες εφοπλιστές έχει καθοριστική σημασία αφού σε αυτούς καθορίζονται και αποφασίζονται οι διεθνείς συμβάσεις και η διεθνής και ευρωπαϊκή ναυτιλιακή νομοθεσία σε μια μεγάλη γκάμα θεμάτων για την παγκόσμια ναυτιλία. Αντίστοιχα σημαντικές είναι και οι αποφάσεις σε περιφερειακό – ευρωπαϊκό επίπεδο που καθορίζουν ενιαίους κανόνες της κοινής Ευρωπαϊκής ναυτιλιακής πολιτικής για τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κατά συνέπεια η υποστήριξη αυτή προς το εφοπλιστικό κεφάλαιο στους διεθνείς οργανισμούς, με ένα Υπουργείο απόλυτα στην υπηρεσία των συμφερόντων τους, με ένα διεθνές δίκτυο λιμενικών και προξενικών λιμεναρχείων ανά την υφήλιο αποτελεί ομπρέλα προστασίας για το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο και ταυτόχρονα το υψηλό κύρος της Ελλάδας και της σημαίας τους προσφέρει ευνοϊκότερες δυνατότητες πρόσβασης στις διεθνείς αγορές, στην ναυλαγορά, στο τραπεζικό σύστημα ακόμη και στις ασφαλιστικές εταιρίες, γεγονός το οποίο εκμεταλλεύονται και αξιοποιούν στο έπακρο οι έλληνες εφοπλιστές όλα τα τελευταία χρόνια για να αναπτύξουν ακόμη περισσότερο τον στόλο, τον πλούτο και την επιχειρηματική τους δράση.
Από όλα τα παραπάνω που συνοπτικά παρουσιάσαμε προκύπτει αδιαμφισβήτητα το συμπέρασμα ότι η ανάπτυξη, η γιγάντωση και η πρωτοκαθεδρία των ελλήνων εφοπλιστών στην παγκόσμια ναυτιλία κατακτήθηκε και στηρίχθηκε σε ένα νεοαποικιακό νομοθετικό και θεσμικό πλαίσιο το οποίο το ελληνικό κράτος και οι αστικές κυβερνήσεις απλόχερα τους παρείχαν για να αναπτύξουν την επιχειρηματική τους δράση.
Χάρη σε αυτό το θεσμικό πλαίσιο αλλά και στους έλληνες Ναυτεργάτες, στον μόχθο και τις θυσίες ο ελληνικός εφοπλισμός κυριάρχησε και εδραιώθηκε στις πρώτες θέσεις της διεθνούς ναυτιλίας.
Όσο και εάν το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα, το εφοπλιστικό κεφάλαιο και τα ΜΜΕ που οι ίδιοι ελέγχουν, κάνουν πως αγνοούν αυτήν την πραγματικότητα, υπάρχει το αγωνιστικό – ταξικό Ναυτεργατικό κίνημα να θυμίζει την σκληρή και αδυσώπητη αλήθεια και πραγματικότητα και ταυτόχρονα θέλουμε να διαλύσουμε τους μύθους της αστικής και εφοπλιστικής προπαγάνδας περί επιχειρηματικού δαιμονίου και άλλα φαιδρά και γελοία που συστηματικά προσπαθούν να αναπαράγουν ψαρεύοντας στα θολά νερά της παραπληροφόρησης και του αποπροσανατολισμού.
Και εάν στις δεκαετίες 1960 – 1990 είχαν ένα επιχείρημα ότι χρησιμοποιούν έλληνες Ναυτικούς και να επικαλούνται τους δεσμούς του ελληνικού ποντοπόρου πλοίου και των αντίστοιχων ναυτιλιακών επιχειρήσεων, που ήταν η απασχόληση δεκάδων χιλιάδων ελλήνων Ναυτεργατών, από τα μέσα του 1990 και οριστικά από το 2006 αυτή η σχέση και ο δεσμός δεν υφίσταται πλέον αφού στην ελληνική ναυτιλία (πλοία ελληνικής σημαίας) το 80% των Ναυτεργατών είναι χαμηλόμισθοι σε συνθήκες μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας ενώ στην ελληνόκτητη ναυτιλία (πλοία ελληνικών συμφερόντων με σημαίες ευκαιρίας) η μαύρη χαμηλόμισθη και ανασφάλιστη εργασία ξεπερνά το 95%!!!
Σήμερα στην ελληνική και ελληνόκτητη ποντοπόρο ναυτιλία απασχολούνται περίπου 5.000 έλληνες Ναυτικοί όταν το σύνολο των απασχολούμενων ετησίως ξεπερνούν τις 150.000 θέσεις εργασίας!!!
Όμως δεν είναι μόνο αυτό, αφού η γκάμα των ναυτιλιακών δραστηριοτήτων επεκτείνεται πέρα από την απασχόληση των Ναυτεργατών και σε άλλους τομείς, οφείλουμε να δούμε, να εξετάσουμε και να αξιολογήσουμε την λεγόμενη συνεισφορά τους και σε αυτούς τους τομείς.
Ποντοπόρο πλοίο έχει να ναυπηγηθεί στην χώρα μας και στην εγχώρια ναυπηγική βιομηχανία πολλές δεκαετίες ενώ επισκευή, συντήρηση, μετασκευή πλοίων ποντοπόρων στην ρημαγμένη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, αποτελούν πλέον είδος σε εξαφάνιση……
Αντίθετα τα χιλιάδες νέα πλοία των ελλήνων εφοπλιστών που ναυπηγήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες κατασκευάζονταν στις χώρες της Άπω Ανατολής και της Ασίας ενώ οι εφοπλιστές για τις επισκευές των πλοίων τους επιλέγουν άλλες χώρες που έχουν μικρό μισθολογικό κόστος.
Η απομάκρυνσή τους από την Ελλάδα αιτιολογήθηκε λόγω του «υψηλού μισθολογικού κόστους» και με προφανή αγυρτεία πετροβολούν ακόμη και σήμερα τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους αλλά και τους δίκαιους αγώνες τους για την βελτίωση των όρων εργασίας και αμοιβής τους ως υπαίτιους που τα πλοία τους πλέον δεν επισκευάζονται στην χώρα μας!!!
Παρά ταύτα οι μύθοι, η διαστρέβλωση και η κακοποίηση της αλήθειας και ο αποπροσανατολισμός της εφοπλιστικής προπαγάνδας καλά κρατεί με την συνδρομή των ελεγχόμενων από αυτούς ΜΜΕ αλλά και των κατασκευασμένων ερευνών και μελετών διαφόρων φορέων που με το αζημίωτο προσφέρουν την επιστημονική τους έρευνα για να θολώνουν τα νερά και να δημιουργούν σύγχυση.
Ας έρθουμε τώρα σε ένα κομβικό σημείο που εμείς θεωρούμε ότι συνιστά πολιτική και κοινωνική πρόκληση και έχει σχέση με την φορολογική μεταχείριση των εφοπλιστών. Όπως αναφέραμε πιο πάνω η μόνη φορολογία που πληρώνουν στο ελληνικό κράτος οι εφοπλιστές είναι επί της χωρητικότητας και της ηλικίας των πλοίων τους. Σύμφωνα με στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους για το 2012 τα φορολογικά έσοδα από τα πλοία ήταν το απίστευτο ποσόν των 12 εκατομμυρίων ευρώ ενώ τα αντίστοιχα φορολογικά έσοδα από τους έλληνες Ναυτικούς ξεπέρασαν τα 56 εκατομμύρια ευρώ!!
Σημειώνουμε ότι την τελευταία 10ετία η φορολογία των ναυτικών τριπλασιάστηκε ενώ το φορολογικό καθεστώς των εφοπλιστών έμεινε άθικτο. Λόγω της κρίσης έγινε προσπάθεια να υπάρξει αύξηση της φορολογίας των εφοπλιστών η οποία από υποχρεωτική που ήταν στην συνέχεια μετατράπηκε σε εθελοντική και με χρονική διάρκεια έως το τέλος του 2018.
Με άλλα λόγια οι μισθωτοί, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα υφίστανται μια πραγματική φοροεπιδρομή στα εισοδήματά τους όλα τα χρόνια της κρίσης ενώ το μεγάλο εφοπλιστικό κεφάλαιο εξακολουθεί να φοροδιαφεύγει και να απολαμβάνει μια προκλητική φοροασυλία.
Μάλιστα ο Υπουργός Ε.Ν της συγκυβέρνησης Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ είχε ομολογήσει ότι το φορολογικό σύστημα της χώρας μας παραμένει κατά 25% ευνοϊκότερο από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ναυτιλία!!
Ένας άλλος μύθος που έχει εντάξει το εφοπλιστικό κεφάλαιο στην προπαγάνδα και στην παραπληροφόρηση είναι σχετικά με το ναυτιλιακό συνάλλαγμα, το οποίο προσπαθούν να παρουσιάσουν ως δικό τους αποτέλεσμα, και τον ρόλο του στην διαμόρφωση του ισοζυγίου των τρεχουσών συναλλαγών της χώρας μας.
Για να απομυθοποιήσουμε την εφοπλιστική προπαγάνδα σημειώνουμε τα παρακάτω:
- Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της τελευταίας δεκαετίας το ναυτιλιακό συνάλλαγμα, ιδιαίτερα από την ποντοπόρο ναυτιλία βαίνει συνεχώς μειούμενο.
- Στο ναυτιλιακό συνάλλαγμα όπως δίνονται τα στοιχεία από την εθνική στατιστική υπηρεσία περιλαμβάνεται, ιδιαίτερα τα προηγούμενα χρόνια, και σημαντικό τμήμα από τα συναλλαγματοφόρα πλοία της κρουαζιεροπλοίου ναυτιλίας. Κατά συνέπεια δεν είναι καθαρό το ναυτιλιακό συνάλλαγμα από την ποντοπόρο ναυτιλία.
- Ένα μεγάλο μέρος του εισερχόμενου ναυτιλιακού συναλλάγματος αφορά τους μισθούς των ελλήνων Ναυτικών αλλά και τις δαπάνες για τα έξοδα της κοινωνικής τους ασφάλισης.
- Πρέπει να σημειώσουμε ότι κάτι που σκόπιμα αποκρύπτουν οι δήθεν επιστημονικές έρευνες και μελέτες ότι δηλαδή περίπου το 40% του εισερχόμενου συναλλάγματος επανεξάγεται από τους ίδιους τους εφοπλιστές για να καλύπτουν τις ανάγκες εκτός της χώρας σε επισκευές, μετασκευές, συντηρήσεις πλοίων, καύσιμα για την εξασφάλιση της λειτουργίας των πλοίων!
Εν κατακλείδι η ανάλυση αυτή προσφέρει τη δυνατότητα να εκτιμήσουμε στις σωστές διαστάσεις σχετικά με το εισερχόμενο ναυτιλιακό συνάλλαγμα και να απομυθοποιήσουμε τη θεωρούμενη τεράστια συμβολή του εφοπλιστικού κεφαλαίου σε αυτό τον κρίσιμο τομέα που αναπτύσσεται μία σπέκουλα με προφανείς στόχους...
Η μόνη "συνεισφορά τους" είναι με την εγκατάσταση των ναυτιλιακών γραφείων και της έδρας των εταιρειών τους στη χώρα μας απασχολούν περίπου 12000-13000 εργαζόμενους στα γραφεία τους ενώ ελάχιστους έλληνες ναυτικούς που απασχολούν το κάνουν επειδή αυτοί ακόμη στην διεθνή αγορά εργασίας έχουν και διαθέτουν υψηλό επίπεδο ναυτοσύνης, γνώσης, εμπειρίας και ικανοτήτων.
Για να καταδείξουμε πώς λειτουργεί το εφοπλιστικό κεφάλαιο αλλά και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να επιβάλει τους εκβιασμούς προς την εκάστοτε κυβέρνηση, είναι χαρακτηριστικό να υπογραμμίσουμε ότι με την ανάδειξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Γενάρη 2015 εγκαινιάζουν μια μεγάλη εκστρατεία από τα ΜΜΕ ότι εάν θιγεί κατά οποιοδήποτε τρόπο η φορολογική τους ασυλία θα μεταφέρουν τις έδρες των εταιρειών τους σε άλλες χώρες οι οποίες τους προσφέρουν καλύτερες συνθήκες από την χώρα μας!!!
Την περίοδο του 1981 με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση χρησιμοποίησαν ευρέως τον εκβιασμό ότι θα πάρουν τα πλοία και θα φύγουν από την ελληνική σημαία εάν με οποιοδήποτε τρόπο αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο για τη ναυτιλία!!! Μάλιστα το εκβιαστικό δίλημμα το αναμασούσαν για πάνω από δύο χρόνια λέγοντας χαρακτηριστικά ότι "τα πλοία έχουν προπέλες και οποιαδήποτε στιγμή μπορούμε να τα πάρουμε και να φύγουμε" βγάζοντας όλους τους έλληνες ναυτικούς από αυτά!!!
Τότε πράγματι οι έλληνες ναυτεργάτες αποτελούσαν την συντριπτική πλειοψηφία στα ελληνικά πλοία, τώρα πλέον εξέλιπε και τυπικά ο λόγος ενός τέτοιου εκβιασμού αφού στο διάστημα αυτό είχαν βίαια αποβάλει τους Ελλήνες ναυτεργάτες από την ποντοπόρο ναυτιλία, εκσυγχρόνισαν την επιθετικότητα των επιχειρημάτων τους μιλώντας πλέον για μεταφορά και μετακίνηση των ναυτιλιακών επιχειρήσεων στην Κύπρο, την Μάλτα, το Ντουμπάι ακόμη και στην Σιγκαπούρη θα έφθαναν σύμφωνα με τα λεγόμενά τους.....
Η ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ «ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»
Η ΠΕΝΕΝ ήταν το μοναδικό ναυτεργατικό και εργατικό σωματείο που είχε επισημάνει στον δημόσιο λόγο της τις παρεκκλίσεις, τις υπαναχωρήσεις και τα δείγματα γραφής που σημειώνονταν στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ όταν αυτός αναδείχθηκε στην αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι δεκάδες τα σχετικά κείμενα μας κυρίως από το 2012 που επισημαίνουν την σταδιακή διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ σε θέσεις οι οποίες έδειχναν ότι η άνοδός του και πιθανά η επικράτηση του στη διακυβέρνηση της χώρας, χρησιμοποιείται από την ηγετική του ομάδα όχι με στόχο την οργάνωση του κινήματος της εργατικής τάξης, όχι με στόχο την ισχυροποίηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος και την ριζοσπαστικοποίηση των πολιτικών και προγραμματικών του θέσεων, αλλά αντίθετα η περίοδος 2012-2014 χρησιμοποιήθηκε απ αυτή την ομάδα για να διαβουλευτεί, να δώσει διαπιστευτήρια, να συμπορευτεί και τελικά να υποκύψει άνευ όρων στο μεγάλο κεφάλαιο και ιδιαίτερα στο εφοπλιστικό κεφάλαιο.
Το διάστημα 2012-2014 η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σταδιακά μεταμορφώθηκε σε μια συστημική δύναμη αστικής διαχείρισης που απώλεσε κάθε ριζοσπαστικό - ανατρεπτικό και αντικαπιταλιστικό στοιχείο στην πολιτική του και υιοθέτησε θέσεις και πολιτικές συμπόρευσης, συνεννόησης και ρεαλισμού τόσο με τα ιμπεριαλιστικά και τοκογλυφικά κέντρα όσο και με το εγχώριο και ξένο κεφάλαιο. Από αυτή την σκοπιά ιδιαίτερα αποκαλυπτική ήταν η συνάντηση Τσίπρα – Σταθάκη – Δρίτσα με την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών στην οποία έδωσαν και δημόσια τα διαπιστευτήριά τους ότι δεν πρόκειται να θίξουν το θεσμοθετημένο καθεστώς της επιχειρηματικής ασυδοσίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Εάν διαβάσει κανείς το σχετικό δελτίο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβρη του 2012 γι αυτή τη συνάντηση, αντιλαμβάνεται τι θα ακολουθούσε. Το ίδιο έκαναν πολύ αργότερα με τον ΣΕΒ και άλλους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που εκπροσωπούσαν τμήματα του μεγάλου κεφαλαίου της χώρας μας.
Το λεγόμενο κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσιάστηκε στη διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης επισφράγισε και ολοκλήρωσε την σοσιαλδημοκρατική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα αποκήρυξε οποιαδήποτε ταξική - αγωνιστική αναφορά περί ρήξης, ανατροπής και μιας άλλης ριζοσπαστικής εναλλακτικής επιλογής. Παρά τις παραπάνω δικές μας δημόσιες τοποθετήσεις, ο λαός και οι εργαζόμενοι στήριξαν, εμπιστεύτηκαν και είδαν στον ΣΥΡΙΖΑ την προσδοκία και την ελπίδα ότι θα τερματίσει την πολιτική της λιτότητας, των περικοπών, των φορολογικών επιβαρύνσεων, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και των μεγάλων παραγωγικών επιχειρήσεων και θα έβαζε τέλος στις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές.
Η παραπάνω προσδοκία από πλατιά λαϊκά στρώματα εκφράστηκε και στο χώρο της ναυτεργασίας. Ενδεικτικά σημειώνουμε ότι στο σύνολο των πλοίων που ψήφισαν στις εκλογές του Γενάρη του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ απέσπασε ποσοστό πάνω από 50% ενώ υπήρχαν και πλοία που το ποσοστό αυτό εκτοξεύτηκε στο 80%!!
Οι προγραμματικές δηλώσεις που εκφώνησε ο αρμόδιος Υπουργός Ε.Ν στην Βουλή τον Φλεβάρη του 2015 επισημοποίησαν και τυπικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα θίξει στο ελάχιστο την εφοπλιστική ασυδοσία, την φοροασυλία, την μαύρη ανασφάλιστη και χαμηλόμισθη εργασία και προφανώς θα αφήσει άθικτο το προνομιακό θεσμικό πλαίσιο στη ναυτιλία σε όλες τις κατηγορίες πλοίων. Η συμφωνία στο Eurogroup στις 2/2/2015, η ατιμωτική ακύρωση του Όχι στο δημοψήφισμα της 5/7/2015 και η υπογραφή στη συνέχεια του τρίτου μνημονίου, επιβεβαίωσαν πλήρως τις απόψεις μας για τη συνολική πορεία προς τον συμβιβασμό, την ενσωμάτωση και την πλήρη ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ ως μιας πολιτικής δύναμης συστημικής και υποταγμένης στα συμφέροντα του μεγάλου εγχώριου και ξένου κεφαλαίου και των τοκογλύφων δανειστών.
Οι εκτιμήσεις αυτές αντιμετωπίστηκαν από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ σε ότι αφορά τη ναυτιλία, και σχολιάστηκαν ως ακραίες, έξαλλες, υπερβολικές, ακόμη και γραφικές, και πάντως σε κάθε περίπτωση εκτός πραγματικότητας, αφού παραγνωρίζουν το στοιχείο και τον παράγοντα του συσχετισμού των δυνάμεων τόσο στην Ευρώπη όσο και στην χώρα και ιδιαίτερα στη ναυτιλία.
Την υποταγή τους στα συμφέροντα των τοκογλυφικών κέντρων και στο εφοπλιστικό κεφάλαιο προσπάθησαν να την αιτιολογήσουν και να καλυφθούν πίσω από τον δυσμενή συσχετισμό δυνάμεων τον οποίο οι ίδιοι με την πολιτική τους φρόντισαν να τον χειροτερεύσουν και να κατατάξουν το αγωνιστικό συνδικαλιστικό κίνημα σε εχθρό της κυβερνητικής πολιτικής που αντιπολιτεύεται και συγκρούεται με μια πολιτική η οποία είναι βαθύτατη φιλοεφοπλιστική. Ακόμη και σε δευτερεύοντα ζητήματα, δεν άγγιξαν, δεν ακούμπησαν, δεν αμφισβήτησαν το παραμικρό στα προνόμια των εφοπλιστών, αντίθετα επέλεξαν να στοχοποιήσουν την φορολογία των Ναυτεργατών ενώ άφησαν στο απυρόβλητο την φοροασυλία των εφοπλιστών και επί μήνες στις Βρυξέλλες βάζουν πλάτη και στηρίζουν αυτό το άθλιο σύστημα φοροαποφυγής των εφοπλιστών και από την άλλη ταυτίζονται με το μεγάλο εφοπλιστικό κεφάλαιο στην κοινή και συντονισμένη προσπάθεια τους να καταργηθούν τις ΣΣΕ και τα θεσμοθετημένα δικαιώματα των ναυτεργατών.
Ακόμη κι ο πιο ακραιφνής Συριζαίος δεν θα πίστευε ότι αυτό που επιχείρησε η συγκυβέρνηση Ν.Δ - ΠΑΣΟΚ με Υπουργό Ε.Ν τον κ. Μουσουρούλη θα το συνέχιζε ο κ. Δρίτσας και ακολούθως ο κ. Κουρουμπλής σε συνεργασία με το μεγάλο εφοπλιστικό κεφάλαιο, την Ένωσή Ελλήνων Εφοπλιστών και τον κ. Βενιάμη, δηλαδή την κατάργηση της ΣΣΕ και την αντικατάστασή της με μια σύμβαση που ισχύει και εφαρμόζεται αποκλειστικά στα πλοία ευκαιρίας, αποκλειστικά για τους αλλοδαπούς ναυτικούς των τρίτων χωρών και με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση επιδιώκει να διαμορφώσει όρους και συνθήκες στο σύνολο της ελληνικής Ναυτιλίας εργασιακού Μεσαίωνα!!!
Η σταθερή, συνεπής, αποφασιστική και αγωνιστική θέση και στάση της ΠΕΝΕΝ να μην δεχτεί κατά οποιοδήποτε τρόπο την υπονόμευση των ΣΣΕ είναι και η αιτία της απίστευτης επιθετικότητάς του μεγάλου εφοπλιστικού κεφαλαίου και της κυβέρνησης που μαζί με μερίδα ΜΜΕ έχουν ενορχηστρώσει συντονισμένα μια πρωτοφανή επίθεση στοχοποιώντας την ΠΕΝΕΝ και τα στελέχη της ότι «εμποδίζουν την είσοδο πολλών χιλιάδων νέων στο Ναυτικό επάγγελμα» που άλλοτε μιλούν για 200.000 και άλλοτε για 50.000 θέσεις εργασίας.
Η στοχοποίηση και η επίθεση στην ΠΕΝΕΝ από το μεγάλο εφοπλιστικό κεφάλαιο, την κυβέρνηση, από το ελεγχόμενου από το εφοπλιστικό κεφάλαιο μιντιακό σύστημα ΜΜΕ έχει πολλαπλούς στόχους. Πρωτίστως να τσακίσουν και να απομονώσουν κάθε φωνή αντίδρασης και αντίστασης ενάντια σε αυτό το σαθρό καθεστώς που έχουν οικοδομήσει τις τελευταίες δεκαετίες στη ναυτιλία, ταυτόχρονα να δημιουργηθούν συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού ότι κάποια συνδικάτα και συνδικαλιστές στέκονται εμπόδιο στη μαζική είσοδο και εργασία χιλιάδων νέων ανέργων στο Ναυτικό επάγγελμα, παράλληλα να βγάλουν από το κάδρο τον εαυτό τους που σύσσωμος ο ναυτεργατικός κόσμος αλλά και ο λαός τους θεωρούν ως ένα παρασιτικό επιχειρηματικό λόμπι που λειτουργεί διαχρονικά σε βάρος της κοινωνίας και ταυτόχρονα έχει ως γνώμονα την εξυπηρέτηση των στενών συντεχνιακών του συμφερόντων.
Είναι προφανές ότι τέτοια επίθεση δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά της ναυτιλίας, τουλάχιστον την μεταπολιτευτική περίοδο και προφανώς δεν θα είχε αυτή την έκταση εάν το υπόλοιπο συνδικαλιστικό κίνημα των Ναυτεργατών είχε σταθερό μέτωπο ενάντια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, τα προνόμια και την ασυδοσία του και οι δυνάμεις που διαπρέπουν στην αντιεφοπλιστική ρητορική και ανάλογα με τις περιστάσεις εκτοξεύουν κατά καιρούς επαναστατικές κορώνες της δεκάρας, συμπορεύονταν με μια συνεπή αγωνιστική δράση όπως αυτή που προτείνει και προτάσσει η ΠΕΝΕΝ στην ποντοπόρο ναυτιλία.
Παρά τις δυσμενείς για μας συνθήκες όχι μόνο δεν θα υποκύψουμε στις απειλές, τους εκβιασμούς και τις επιθέσεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου, αλλά θα δράσουμε με κινητοποιήσεις και πρωτοβουλίες ακόμη πιο αποφασιστικά. Τον αγώνα αυτόν τον στηρίζει ομόφωνα ο κλάδος μας και η συντριπτική πλειοψηφία των εν ενεργεία και συνταξιούχων ναυτικών, τον στηρίζουν συνδικάτα και συλλογικότητες, πολιτικές δυνάμεις και κινήσεις και φορείς του εργατικού κινήματος που μπορούν να δημιουργήσουν μια νέα μαχητική αγωνιστική συσπείρωση που θα αποτελέσει το αντίπαλο δέος για το μεγάλο κεφάλαιο, το πολιτικό, συνδικαλιστικό και μιντιακό σύστημα που υπηρετεί τα συμφέροντά του.
Θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι είναι λυπηρό πολιτικά πρόσωπα και δυνάμεις απ όλο το φάσμα της αριστεράς (ΚΚΕ – ΛΑΕ κ.λπ) που συμμετέχουν ως εκλεγμένοι εκπρόσωποί τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σιώπησαν και αδράνησαν έως τώρα στο μεγάλο σκάνδαλο της φοροασυλίας των εφοπλιστών και το οποίο η αρμόδια Επιτροπή ανταγωνισμού της Ε.Ε εξετάζει και ελέγχει κατηγορώντας την χώρα μας για αθέμιτες πρακτικές στην φορολόγηση των Ελλήνων εφοπλιστών!!
Οι εφοπλιστές προσπάθησαν να σχηματίσουν ένα «εθνικό μέτωπο» όπως χαρακτηρίζουν την προσπάθεια τους να μείνει αναλλοίωτη η φοροαποφυγή τους, και τα αστικά κόμματα συντάσσονται μαζί τους σε αυτή την κατεύθυνση. Τα αριστερά ελληνικά κόμματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δέχονται άραγε αυτές τις φαιδρές «εθνικές αταξικές συμμαχίες» με το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο η μήπως επηρεάζονται από την εφοπλιστική προπαγάνδα ότι επιβουλεύονται το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο οι Γερμανοί ανταγωνιστές εφοπλιστές και ότι ανάμεσα στα δύο ανταγωνιστικά κεφάλαια η αριστερά πρέπει να πάρει το μέρος του έθνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου; Αυτή η θέση ούτε αριστερή είναι ούτε ριζοσπαστική και πολύ περισσότερο δεν είναι ταξική και πρέπει επιτέλους αυτό να γίνει σαφές από τις δυνάμεις της αριστεράς που συμμετέχουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Παρακάτω δίνουμε ορισμένα στοιχεία που αποδεικνύουν αυτό που διαπερνάει το σύνολο της εισαγωγικής ομιλίας στη σημερινή ημερίδα της ΠΕΝΕΝ.
Πώς το εφοπλιστικό κεφάλαιο χρησιμοποιεί και εκμεταλλεύεται την χώρα, την νομοθεσία, το θεσμικό της πλαίσιο, την διεθνή υποστήριξη που τους παρέχει η χώρα, αλλά και το ναυτεργατικό δυναμικό το οποίο, αυτό που χρησιμοποιούν, είναι από τα ικανότερα στη διεθνή ναυτιλία.
Επίσης αποδεικνύεται έμπρακτα αυτό που χιλιάδες φορές έχουμε επισημάνει, ότι οι εφοπλιστές παρά τα σκανδαλώδη προνομιακά μέτρα που τους παρέχει το ελληνικό κράτος, αναζητούν, επιλέγουν και αποφασίζουν να υψώσουν στα πλοία τους την σημαία εκείνη που τους εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη διαφορά στο κόστος ακόμη και αν αυτή είναι ασήμαντη.
Η λογική του υπερκέρδους είναι το κριτήριο ακόμη και στην ύψωση της ελληνικής σημαίας. Κατά τα λοιπά περισσεύουν τα μεγάλα λόγια περί «πατριωτισμού», «εθνικού μετώπου» και άλλα γελοία επιχειρήματα που ανασύρουν από το προπαγανδιστικό οπλοστάσιό τους για να δημιουργούν σύγχυση και αποπροσανατολισμό.
ΔΩΔΕΚΑ ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ
ΠΟΥ ΣΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΙΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
| ΟΝΟΜΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ | ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΛΟΙΩΝ | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ | ΣΗΜΑΙΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ |
| Εταιρείες Προκοπίου | 109 | - | 109 |
| Εταιρείες Φράγκου | 151 | 5 | 146 |
| Εταιρείες Οικονόμου | 97 | 10 | 87 |
| Εταιρείες Λιβανού | 74 | 19 | 55 |
| Εταιρείες Παππάς | 68 | - | 68 |
| Εταιρείες Τσάκου | 80 | 21 | 59 |
| Εταιρείες Βενιάμης | 37 | 6 | 31 |
| Εταιρείες Μαρινάκης | 123 | 60 | 63 |
| Εταιρείες Παληός | 43 | 5 | 38 |
| Εταιρείες Χατζηιωάννου | 56 | - | 56 |
| Εταιρείες Λασκαρίδης | 39 | - | 39 |
| Εταιρείες Μαρτίνος | 75 | 2 | 73 |
Ενδεικτικά σημειώνουμε ότι η πρώτη εταιρεία που αναφέρεται στον παραπάνω πίνακα (Προκοπίου) απασχολεί στα πλοία της 2200 Ινδούς ναυτικούς, περίπου 450 Πακιστανούς ενώ οι Έλληνες στα 109 πλοία σημαιών ευκαιρίας και στα 14 Yachts είναι 8!!! Στο επόμενο διάστημα θα δώσουμε και για πολλές ακόμη εταιρίες στην δημοσιότητα σχετικά στοιχεία!!!
Η ΠΟΛΥΜΟΡΦΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΠΕΝΕΝ
Για την κατάσταση όπως την περιγράφουμε και την σκιαγραφούμε στην εισήγησή μας, η ΠΕΝΕΝ, ως ένα ταξικό - αγωνιστικό τμήμα του μαχόμενου συνδικαλιστικού κινήματος, ανέπτυξε τα τελευταία 35 χρόνια μια πλούσια δράση με απεργίες, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις – πορείες, καταλήψεις και παραστάσεις. Αναπτύξαμε την τελευταία πενταετία μια σημαντική και αξιόλογη πρωτοβουλία να αναδείξουμε και να προβάλουμε όχι μόνο τα ναυτεργατικά προβλήματα αλλά και αυτό το απαρχαιωμένο αντιδραστικό και αντικοινωνικό θεσμικό πλαίσιο, ιδιαίτερα της ποντοπόρου Ναυτιλίας, με δεκάδες αφίσες που βγάλαμε για το σκοπό αυτό, με ραδιοφωνικό σποτ, με δηλώσεις, άρθρα, συνεντεύξεις και άλλους τρόπους. Θεωρούμε εξαιρετικά σημαντική αυτή την επικοινωνιακή προσπάθειά μας η οποία δεν έχει προηγούμενο στο ναυτεργατικό κίνημα όλη την μεταπολιτευτική περίοδο.
Ακριβώς αυτή την πρωτοπόρα δράση στοχοποιεί με την επίθεση εναντίον μας το μεγάλο εφοπλιστικό κεφάλαιο, δεν θέλει και δεν επιθυμεί την παραμικρή δημόσια αμφισβήτηση της επιχειρηματικής του ασυδοσίας, εχθρεύεται κάθε αγωνιστική δράση και πρωτοβουλία που θίγει τα συμφέροντά του, ενοχοποιεί κάθε αντίσταση και πρωτοβουλία που αποκαλύπτει τον παρασιτικό χαρακτήρα της ποντοπόρου ναυτιλίας, δεν θέλει ούτε λέξη να ακούγεται για τα προκλητικά προνόμιά του.
Ταυτόχρονα τους καταστρέψαμε έως τώρα τη μεγάλη επικοινωνιακή εκστρατεία πως θα ανοίξουν τα πλοία τους και θα εισέλθουν με όρους όμως τριτοκοσμικούς και εργασιακής γαλέρας, νέοι στο ναυτικό επάγγελμα, πράγμα που θεωρούσαν ότι θα μπορούσε να τους δώσει ένα ισχυρό κοινωνικό και λαϊκό άλλοθι για να δημαγωγήσουν αξιοποιώντας το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας στη χώρα μας.
Εμείς ως ΠΕΝEN είμαστε αποφασισμένοι το επόμενο χρονικό διάστημα που θα τεθεί επίσημα το θέμα της τροποποίησης και της μεταρρύθμισης του Συντάγματος να πάρουμε πρωτοβουλία για την σύσταση μιας επιτροπής από πολιτικές, κοινωνικές, επιστημονικές, εργατικές και άλλες προσωπικότητες, προκειμένου αυτή να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο με την ανάπτυξη αγωνιστικών πρωτοβουλιών που θα έχουν στο επίκεντρο την κατάργηση των συνταγματικών προνομίων του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
Παράλληλα θα εντείνουμε, θα διευρύνουμε και θα εντατικοποιήσουμε τις δράσεις μας με άλλες εργατικές και κοινωνικές συλλογικότητες, για να αναπτυχθεί ένα σταθερό μέτωπο πάλης για τον περιορισμό και την κατάργηση της ασύδοτης επιχειρηματικής δράσης του εφοπλιστικού κεφαλαίου, για την ουσιαστική ενίσχυση της απασχόλησης των ελλήνων ναυτικών στην ποντοπόρο ναυτιλία, για τον σεβασμό και την πλήρη εφαρμογή των ΣΣΕ για τις οποίες θα αγωνιστούμε αυτές να βελτιώσουν και να αναβαθμίσουν τους όρους εργασίας και τους μισθούς των Ναυτεργατών.
Η ΠΕΝΕΝ ταυτόχρονα τάσσεται υπέρ της ευρύτερης κοινής και συντονισμένες πάλης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος για την ανάπτυξη των αγώνων, την μαζικοποίηση των κινητοποιήσεων, για τον αγωνιστικό και ταξικό προσανατολισμό τους, για την συνεργασία και συμπόρευση όλων των δυνάμεων (πολιτικών - κοινωνικών) που αντιμάχονται την στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου, τις κυβερνητικές μνημονιακές πολιτικές, τον καταστροφικό ευρωμονόδρομο, για μια άλλη ριζοσπαστική αντιμνημονιακή και αντικαπιταλιστική πορεία της χώρας, της κοινωνίας και των ανθρώπων του μόχθου.
Για ένα τέτοιο μέτωπο είμαστε διατεθειμένοι να εργαστούμε, να παλέψουμε αυτό να πάρει σάρκα και οστά και να αποτελέσει μια νέα ελπίδα για τον λαό μας.
Συνδέουμε και συνδυάζουμε τα καυτά και οξυμένα προβλήματα των Ναυτεργατών με την ανάγκη να χτυπηθεί το καθεστώς της εφοπλιστικής ασυδοσίας, αρνούμαστε να υποταχθούμε και να εγκλωβιστούμε σε λογικές εργασιακής ειρήνης, ταξικής συνεργασίας που οδηγούν στην συνθηκολόγηση, στην παραίτηση και τελικά στην υποταγή των συμφερόντων των εργαζομένων σε αυτά του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτή την γραμμή στηρίζει και υπηρετεί η γνωστή εργοδοτική – κυβερνητική πλειοψηφία της ΠΝΟ και με διαφορετικό τρόπο, στην ίδια όμως ουσιαστικά κατεύθυνση κινείται και ο κομματικός συνδικαλισμός στο ναυτεργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Επιδιώκουμε την κοινή συντονισμένη αγωνιστική δράση και με άλλα αγωνιστικά τμήματα του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος. Σήμερα περισσότερο από ποτέ προβάλει η ανάγκη για κοινή δράση και αντίσταση, αναδεικνύεται περισσότερο από ποτέ η σημασία τα κλαδικά αιτήματα να συνδεθούν με τα γενικότερα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη, τα αιτήματα και οι στόχοι αυτοί να πάρουν πιο έντονα και πιο προωθημένα πολιτικά χαρακτηριστικά σε αντιπαράθεση και σύγκρουση με τις κυρίαρχες αστικές πολιτικές που είναι προσανατολισμένες και στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και την παραπέρα ενίσχυση και διεύρυνση της κερδοφορίας και των προνομίων τους.
Προϋπόθεση για αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο είναι η ισχυροποίηση, η μαζικοποίηση και ο ταξικός προσανατολισμός του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Στην προσπάθεια αυτή θα πρωτοστατήσουμε τόσο στο Ναυτεργατικό κίνημα όσο και σε Παμπειραϊκό και ευρύτερα σε Πανελλαδικό επίπεδο.
Παλεύουμε σήμερα (και όχι στο αόριστο ή μακρινό μέλλον) για τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα των εργαζομένων, προσπαθούμε σήμερα (και όχι στο μακρινό μέλλον) να διαμορφώσουμε τους όρους για μια νέα μαχητική συσπείρωση που θα θέτει τους στόχους για την κατάργηση των πολιτικών που υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο, παλεύουμε σήμερα για την ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, για την αντεπίθεση, την ρήξη, την ανατροπή και την διέξοδο που έχει ανάγκη ο λαός και η χώρα μας, που μπροστά και πάνω θα μπαίνουν τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα και όχι τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου!
Το εργατικό κίνημα και το μαχόμενο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει ως όραμα και τελικό σκοπό την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Εμείς αυτήν την διάταξη την έχουμε κατοχυρωμένη στις καταστατικές αρχές της ΠΕΝΕΝ, γεγονός που σημαίνει την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής (Ναυτιλία κ.λπ) αλλά και του μεγάλου πλούτου που σήμερα είναι στα χέρια του μεγάλου πολυεθνικού και εγχώριου κεφαλαίου.
ΟΙ ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΕΙΣ ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑΓΕΣ ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ
Ατέλειωτος ο κατάλογος……..
1. Απαλλάσσονται από οποιοδήποτε φόρο εισοδήματος στα κέρδη που προκύπτουν από την εκμετάλλευση πλοίων.
2. Απαλλάσσεται από κάθε φορολογία η υπεραξία που μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε από την πώληση κάποιου πλοίου είτε από την είσπραξη ασφαλιστικής αποζημίωσης είτε από άλλη αιτία.
3. Απαλλάσσεται από το φόρο εισοδήματος το ποσό των καθαρών κερδών ή μερισμάτων κάθε ημεδαπής ή αλλοδαπής εταιρείας που εκτός από την εκμετάλλευση πλοίων έχει και άλλες εκμεταλλεύσεις. Το απαλλασσόμενο ποσό είναι ίσο προς τη σχέση που υπάρχει μεταξύ των ακαθάριστων εσόδων του πλοίου και των συνολικών ακαθάριστων εσόδων της εταιρείας.
4. Απαλλάσσονται από το φόρο πλοία α΄ κατηγορίας, ναυπηγούμενα στην Ελλάδα.
5. Απαλλάσσονται από το φόρο πλοία α΄ κατηγορίας που υφίστανται επισκευές και οι δαπάνες για αυτές καλύπτονται με εισαγωγή συναλλάγματος. Η απαλλαγή δε μπορεί να υπερβεί το 50% της δαπάνης.
6. Μείωση του φόρου κατά 50% σε πλοία β΄ κατηγορίας.
7. Μείωση του φόρου κατά 60% σε επιβατηγά πλοία, μηχανοκίνητα και ιστιοφόρα, ανεξαρτήτου υλικού αυτών.
8. Απαλλάσσονται από το φόρο πλοία β΄κατηγορίας καθώς και φορτηγά ηλικίας μικρότερης των 10 ετών.
9. Απαλλάσσονται από το φόρο φορτηγά πλοία της παραπάνω κατηγορίας, εφόσον έχουν ηλικία μικρότερη των 30 ετών.
10. Απαλλάσσονται από το φόρο πλοία β΄ κατηγορίας που ναυπηγήθηκαν στην Ελλάδα.
11. Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά ή κρατήσεις υπέρ του Δημοσίου ή κάποιου τρίτου το εισόδημα που αποκτάται από γραφεία ή υποκαταστήματα αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων που εγκαθίστανται στην Ελλάδα. Επίσης απαλλάσσεται από το φόρο κύκλου εργασιών και τελών χαρτοσήμου και κάθε κράτησης ή τέλους υπέρ τρίτου, πλην των ανταποδοτικών, των συμβάσεων, των εισπράξεων και πληρωμών και γενικά οποιωνδήποτε πράξεων που διενεργούνται από τα γραφεία ή υποκαταστήματα ή για λογαριασμό των αντιπροσωπευόμενων επιχειρήσεων κατά την άσκηση των εργασιών ή την παροχή υπηρεσιών.
12. Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος, εισφορά ή κράτηση το εισόδημα που δημιουργείται από την εκμετάλλευση πλοίου στο εξωτερικό. Την απαλλαγή αυτή απολαμβάνουν οι μέτοχοι ή οι εταίροι των εταιρειών.
13. Απαλλάσσονται από κάθε τέλος, τα έγγραφα που συντάσσονται για την εφαρμογή του Ν. 27/1975.
14. Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά το εισόδημα που αποκτάται από εταιρείες χαρτοφυλακίου που κατέχουν αποκλειστικά μετοχές εταιρειών πλοιοκτητριών που βρίσκονται υπό ελληνική σημαία.
15. Απαλλάσσονται από κάθε τέλος ή άλλη επιβάρυνση υπέρ του Δημοσίου ή τρίτων η διανομή κερδών και το καθαρό προϊόν της εκκαθαρίσεως αυτής, η ανάληψη κεφαλαίου και οι σχετικές εξοφλητικές αποδείξεις, οι εγγραφές στα βιβλία της εταιρείας και τα δικαιολογητικά καθώς και άλλα έγγραφα που αφορούν πράξεις που ενεργεί η εταιρεία στο εξωτερικό και έρχονται στην Ελλάδα, οι καταθέσεις και τα δάνεια των μετόχων, η κεφαλαιοποίηση των κερδών και η μη ανάληψη των κερδών από τους μετόχους.
16. Απαλλάσσονται από το φόρο κληρονομιάς πλοία χωρητικότητας άνω των 1.500 κόρων, μερίδια πλοίων, μετοχές ημεδαπών ή αλλοδαπών εταιρειών που είναι πλοιοκτήτριες τέτοιων πλοίων.
17. Απαλλάσσεται από το φόρο μεταβίβασης η εκποίηση: α) των επιβατηγών πλοίων, β) των πλοίων που είναι άνω των 500 και μέχρι 3.000 κόρων και τα οποία προχωρούν σε εκποίηση ολόκληρου του πλοίου ή μεριδίων του.
18. Απαλλάσσονται από το φόρο μεταβίβασης τα πάσης φύσεως τέλη, πλην τελών χαρτοσήμου ή δικαιώματα υπέρ τρίτων, η εκποίηση ολόκληρου του πλοίου ή μεριδίων του.
19. Απαλλάσσονται από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης τα ενεργειακά προϊόντα τα οποία παραλαμβάνονται για να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα για τη ναυσιπλοΐα στα ύδατα της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμπεριλαμβανομένης και της επαγγελματικής αλιείας.
20. Απαλλάσσονται από φόρο, τέλη χαρτοσήμου και από κάθε άλλη επιβάρυνση οι τόκοι, οι προμήθειες και οι εργασίες σε συνάλλαγμα ναυτιλιακών τραπεζών. Επίσης, από τους παραπάνω φόρους απαλλάσσονται τα ναυτιλιακά ομολογιακά δάνεια.
21. Απαλλάσσονται από το φόρο μεταβίβασης, τα πάσης φύσεως τέλη, πλην τελών χαρτοσήμου ή δικαιώματα υπέρ τρίτων, η εκποίηση ολόκληρου του πλοίου ή μεριδίων του.
22. Απαλλάσσονται από το φόρο κληρονομιάς τα πλοία χωρητικότητας άνω των 1.500 κόρων, μερίδια πλοίων, μετοχές ημεδαπών ή αλλοδαπών εταιρειών που είναι πλοιοκτήτριες τέτοιων πλοίων.
23. Απαλλάσσονται από τα τέλη χαρτοσήμου και από κάθε τέλος, κράτηση και εισφορά, δικαίωμα ή παράβολο ή άλλη επιβάρυνση υπέρ του Δημοσίου ή τρίτου όλες οι δικαιοπραξίες και διενεργούμενες πράξεις, που αφορούν τη χρηματοδότηση ναυτιλιακών και ναυπηγικών επιχειρήσεων. Την παραπάνω απαλλαγή έχουν και η εγγραφή, η εξάλειψη υποθήκης πλοίων ή ακινήτων κ.λπ. των παραπάνω επιχειρήσεων.
24. Απαλλάσσονται από το ΦΠΑ οι παραδόσεις και εισαγωγές πλοίων ή άλλων πλωτών μέσων για εμπορική ή άλλη εκμετάλλευση με εξαίρεση τα σκάφη ιδιωτικής χρήσης που προορίζονται για αναψυχή ή αθλητισμό, καθώς και οι παραδόσεις και εισαγωγές υλικών και εφοδίων καθώς και των σχετικών υπηρεσιών για την εξυπηρέτηση των ανωτέρω πλοίων.
Επιπλέον όλων των παραπάνω εκείνο που βγάζει το μάτι και προκαλεί το δημόσιο και κοινωνικό αίσθημα είναι ότι οι εφοπλιστές απαλλάσσονται του ΦΠΑ των αγορών στην Ελλάδα προϊόντων που προορίζονται για τις τροφοδοσίες των ποίων τους. Είναι γνωστό στην Ακτή Μιαούλη ότι ακόμη και τα πάγια έξοδα για γραφικά, χαρτικά φορτώνονται στα έξοδα των πλοίων. Απαλλάσσονται ακόμη και από τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης άκουσον – άκουσον στα ποτά, τα ουίσκι και τα πούρα…..
Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται από τα στοιχεία του προϋπολογισμού όπως αυτά κατατέθηκαν στην Βουλή.
Με λίγα λόγια οι εφοπλιστές απαλλάσσονται από οποιοδήποτε φόρο εισοδήματος, από κάθε φορολογία ή υπεραξία που μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε από πώληση πλοίου είτε από την είσπραξη ασφαλιστικής αποζημίωσης είτε από άλλη αιτία, από το φόρο εισοδήματος (των καθαρών κερδών) ή μερισμάτων κάθε ημεδαπής ή αλλοδαπής εταιρείας, που εκτός από τα πλοία έχει και άλλες εκμεταλλεύσεις, από το φόρο κληρονομιάς και μεταβίβασης πλοίων.
ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΩΝ
Γιάννης Τόλιος, διδάκτωρ οικονομικών, μέλος ΠΓ της ΛΑΕ
«Ευρωζώνη, Προνόμια Εφοπλιστικού κεφαλαίου και Ναυτεργατικός κόσμος»[1]
Εισαγωγή
Ο ελληνικό λαός και ιδιαίτερα οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, βιώνουν τα τελευταία επτά χρόνια, τις συνέπειες μιας βαθιάς κρίσης, για την οποίαν έχουν τεράστιες ευθύνες, οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, τα υπερεθνικά αφεντικά της Ευρωζώνης και η κυρίαρχη επιχειρηματική ελίτ, μεταξύ αυτών και του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Η παρουσία για μια ακόμα φορά στην Αθήνα των εκπροσώπων των «θεσμών», για την εφαρμογή των προαπαιτούμενων της β’ αξιολόγησης και την υπόδειξη νέων επώδυνων μέτρων σε βάθος δεκαετίας – στην ουσία ενός Δ’ Μνημονίου αυτοχρηματοδοτούμενο με κλιμάκωση της λεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων - σηματοδοτεί πάνω απ’ όλα, την ουσιαστική κατάλυση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.! Στο φόντο των παραπάνω εξελίξεων, προωθούνται στο χώρο της Ναυτιλίας, εκ μέρους του εφοπλιστικού κεφαλαίου με τη στήριξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μέτρα και επιλογές, οι οποίες πλήττουν καίρια δικαιώματα του ναυτεργατικού κόσμου και ευρύτερα του ελληνικού λαού.
Οικονομική κρίση και εφοπλιστικό κεφάλαιο
Ο απολογισμός της βαθιάς κρίσης στην ελληνική οικονομία στο διάστημα 2009-2016, δείχνει ότι εκτός από τους χαμένους είναι και αρκετοί κερδισμένοι. Ειδικότερα η εφοπλιστική ελίτ σε συνθήκες κρίσης έγινε πιο πλούσια και ισχυρή, ενώ αντίθετα οι εργαζόμενοι στη ναυτιλία, καθώς και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, έχουν υποστεί βαρύτατα πλήγματα και βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα, από την κατάσταση που υπήρχε πριν από την κρίση.!
Σύμφωνα με στοιχεία της Petrofin και Unctad,[2]οι έλληνες πλοιοκτήτες αύξησαν τα τελευταία χρόνια το μερίδιο τους στον παγκόσμιο εμπορικό στόλο, από 15,41% το 2014, σε 16,05% το 2015 και 16,36% το 2016, (μέση ετήσια αύξηση 3,05%). Την ίδια περίοδο, οι τρεις μεγαλύτερες ναυτιλιακές χώρες μετά την Ελλάδα (Ιαπωνία, Κίνα, Γερμανία), είχαν μείωση των μεριδίων τους διεθνώς κατά 2,57%, 3,24%, και 6,19% αντίστοιχα.! Ο συνολικός αριθμός πλοίων ελληνικής ιδιοκτησίας, το 2016 ανέβηκε στα 5.230 πλοία, από 4.909 το 2015 και 4.894 το 2014, ενώ από πλευράς συνολικής μεταφορικής ικανότητας dwt, ανήλθε στα 361,9 εκατ. dwt,[3] σε σχέση με 328,8 εκατ. το 2015 και 291,7 εκατ. dwt το 2014, ενώ από πλευράς συνολικής αξίας, εκτιμάται γύρω στα 120 δις δολάρια.
Ταυτόχρονα αυξήθηκε και η συγκέντρωση πλοίων σε λιγότερα χέρια. Οι εταιρίες με στόλο πάνω από 25 πλοία (συνολικά 46 εταιρίες), ελέγχουν 65% της συνολικής μεταφορικής ικανότητας dwt, ενώ οι πλοιοκτήτες με στόλο άνω του 1 εκατ. dwt (συνολικά 68) οι λεγόμενοι millionairetonnage, ελέγχουν το 77,47% του στόλου, σε σχέση με 76,7% το 2015, 74% το 2014 και 71,33% το 2013. Από την άλλη αξίζει να σημειώσουμε, ότι εφοπλιστικό κεφάλαιο αναπτύσσει πολυσχιδή (πολυκλαδική και πολυεθνική) δραστηριότητα, η οποία τα τελευταία χρόνια υπέστη ορισμένες αλλαγές, με τη σχετική μείωση του βάρους του στον χρηματοπιστωτικό τομέα (Eurobankκαι Πειραιώς) και την ενίσχυση του, στον ενεργειακό, «μέσα μαζικής ενημέρωσης», τουρισμό κά.
Όλα αυτά εξηγούν την έπαρση του προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ), Θεόδωρου Βενιαμή, ο οποίος στην ομιλία για τα 100 χρόνια της ΕΕΕ («Ν», 10.2.17), τόνισε ότι «ελέγχουμε το 20% περίπου της παγκόσμιας χωρητικότητας dwt και ειδικότερα: το 28% των δεξαμενοπλοίων, 22% bulkcarries (χύδην φορτίου), 16% μεταφοράς χημικών προϊόντων, 15% των LNG/LPG (υγροποιημένου αέριου), 13% των ψυγείων και 9% των containers, ενώ στην ΕΕ αντιπροσωπεύουμε το 48,5% dwt του κοινοτικού στόλου. Πρόσθεσε μάλιστα, παρόντος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι «η ελληνική ναυτιλία, ως εθνικό κεφάλαιο, είναι υπερκομματική».!!
Μέχρι εδώ ωραία και θεαματικά.! Ένα απλό ερώτημα. Πόσο συμμετέχει η εφοπλιστική ελίτ στα φορολογικά βάρη, στα οποία, σύμφωνα με το Σύνταγμα, όλοι οι έλληνες πολίτες υποχρεούνται να συνεισφέρουν, ανάλογα με το εισόδημα τους; Την απάντηση έδωσε ο υπουργός Οικονομικών Τρ.Αλεξιάδης στη Βουλή (5.4.2016), σε ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ, ότι οι εισπράξεις από το φόρο πλοίων το 2013 ανήλθαν σε 14,1 εκατ. €, το 2014 σε 13,1 εκατ. και το 2015 σε 17,6 εκατ. €. Επίσης με βάση το συνυποσχετικό «οικειοθελούς φορολόγησης των εφοπλιστών» που υπέγραψαν το 2014, οι εισπράξεις ανήλθαν σε 40,4 εκατ. € το 2014, και 45,3 εκατ. € το 2015. Δηλαδή συνολικά οι φόροι που πλήρωσαν οι εφοπλιστές ανήλθαν σε 53,5 εκατ. για το 2014 και 62,9 εκατ.€ για το 2015.!!! Αξίζει να σημειωθεί ότι από τις αποδοχές των αξιωματικών Εμπορικού Ναυτικού με ελληνική σημαία, παρακρατείται φόρος 15% και στα κατώτερα πληρώματα 10%. Έτσι το συνολικό ποσό φόρων που πλήρωσαν το 2014, ανήλθε σε 152 εκατ. €.!!! Τα σχόλια περιττεύουν. !!
Φορολογικό καθεστώς εφοπλιστών και άλλα προνόμια
Έχουν γραφεί πολλά για τα σκανδαλώδη φορολογικά προνόμια των ελλήνων εφοπλιστών, τα οποία απαριθμούνται σε 58.! Μάλιστα σε κάθε απόπειρα να τεθεί περιορισμός, προβάλλεται από τους εφοπλιστές το εκβιαστικό δίλημμα … θα πάρουμε τα καράβια και θα φύγουμε.! Ένα δίλημμα «εν πολλοίς» έωλο, διότι υπάρχουν ειδικοί λόγοι (πρόσβαση στις διεθνείς αγορές, ναυλαγορά, τραπεζικό σύστημα, ασφαλιστικές εταιρίες), οι οποίοι επιβάλουν διατήρηση μέρους των πλοίων υπό ελληνική σημαία (γύρω στο 15% της συνολικής χωρητικότητας, ή 780 πλοία επί συνόλου 5.230) και την εξασφάλιση εκπροσώπησης στις διοικήσεις διεθνών ναυτιλιακών οργανισμών, IMO/IMCO (InternationalMaritimeOrganization), ECSA(EuropeanCommunityShip-owners’ Association), ICS (InternationalChamberofShipping), BIMCO (BalticandInternationalMaritimeCouncil),[4] κά.
Η ηγετική θέση των ελλήνων εφοπλιστών στη διεθνή Ναυτιλία, οφείλεται, κατ’ αρχάς στην ασυδοσία της δράσης τους διεθνώς (αποκαλείται και …«ελληνικό δαιμόνιο»), καθώς και στα πρωτοφανή προνόμια που έχουν θεσπισθεί μεταπολεμικά (νόμοι 2687/53, 89/67, 378/68, 27/75, 814/78, κά), κατοχυρωμένοι μάλιστα Συνταγματικά, τα οποία οι εφοπλιστές θεωρούν ως «ιερά ευαγγέλια». Τα σκανδαλώδη προνόμια περιλαμβάνουν, την απαλλαγή πλοίων από κάθε φορολογία κερδών, υπεραξίας κατά την αγοραπωλησία, απαλλαγή από κάθε φόρο, τέλος, εισφορά υπέρ δημοσίου ή τρίτων για τις δραστηριότητες γραφείων και υποκαταστημάτων αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων, οι οποίες είτε είναι ελληνικές, είτε εμφανίζονται μέσω off-shore εταιριών ως αλλοδαπές. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη γνωστή λίστα Λαγκάρντ περιλαμβάνονται και ονόματα 24 εφοπλιστών.!!
Στην πράξη οι εφοπλιστές έχουν πλήρη φορολογική ασυλία, με εξαίρεση ένα συμβολικό παράβολο, ύψους 1 δολάριο τον κόρο (ο λεγόμενος tonnagetax), ανεξάρτητα από τα κέρδη εκμετάλλευσης του πλοίου. Η εθελοντική αποδοχή πληρωμής, ενός πρόσθετου φόρου που θεσπίστηκε το 2014, έχει προσωρινό χαρακτήρα. Παρ’ ότι ξεκίνησε ως υποχρεωτικός (Ν.4223/13), η κυβέρνηση Σαμαρά τον μετέτρεψε σε οικειοθελή εισφορά των εφοπλιστών. Σύμφωνα με το κείμενο που υπογράφτηκε, το κράτος θα εισέπραττε σε τρία χρόνια 420 εκατομμύρια ευρώ (140 εκατ. τον χρόνο), από τα οποία τελικά εισπράχτηκε μόλις το 1/3. Ταυτόχρονα οι εφοπλιστές ξεκαθάριζαν ότι «τα παραπάνω συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο του σεβασμού του ιδιαίτερου θεσμικού κανονιστικού καθεστώτος του νόμου 27/1975 ως ισχύει, του ειδικού νομοθετικού καθεστώτος του νόμου 2687/1953, καθώς και της κοινής σχετικής νομοθεσίας υπό το φώς του άρθρου 107 του Συντάγματος».
Τα τελευταία χρόνια έχει προκύψει μια «κόντρα» με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, σχετικά με την έκταση των εφοπλιστικών προνομίων, τα οποία οι εφοπλιστές υπερασπίζονται παντιοτρόπως, υψώνοντας ακόμα και τη σημαία των ….«εθνικών συμφερόντων». Ειδικότερα η Επίτροπος Ανταγωνισμού Μαργαρίτα Βεστάνγκερ, θεωρεί ότι η ενίσχυση προς τη Ναυτιλία πρέπει να είναι «πιο στοχευμένη» και να μην απλώνεται σε κάθε τι που πλέει, είτε εκτελεί, είτε δεν εκτελεί εμπορικό μεταφορικό έργο», ενώ η αρμόδια Επίτροπος Μεταφορών, Βιολέτα Μπουλτς, διευκρινίζει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν προτίθεται να αλλάξει την Οδηγία για τη φορολόγηση των ναυτιλιακών δραστηριοτήτων με βάση το tonnage, που ισχύει για όλες τις χώρες της ΕΕ, αλλά διερευνά την καταχρηστική αξιοποίηση της σε άλλες δραστηριότητες (πχ. αγορά και πώληση πλοίων), οι οποίες θεωρεί ότι πρέπει να φορολογούνται διαφορετικά.
Το εφοπλιστικό κεφάλαιο βέβαια, κάνει το παν να αποτρέψει την αμφισβήτηση των προνομίων του, ενώ από την άλλη επιδιώκει επέκταση των προνομίων σε βάρος των ναυτεργατών, με τη δημιουργία καθεστώτος «γαλέρας» για τους νέους εργαζόμενους. Ειδικότερα έχοντας ως αφετηρία τις προβλέψεις του Γ’ Μνημονίου, το οποίο ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και όλα τα μνημονιακά κόμματα της Βουλής (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, κά), η ΕΕΕ θεωρεί ότι βρήκε τη χρυσή ευκαιρία να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας (ΣΣΕ) και να εφαρμόσει τριτοκοσμικές ρυθμίσεις, προβάλλοντας το επιχείρημα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Επικαλούνται μάλιστα (με τη στήριξη της κυβέρνησης), τη ΣΣΕ της «Διεθνούς Οργάνωσης Μεταφορών» (ITF), η οποία ωστόσο θεσπίζει μίνιμουμ δικαιώματα ναυτικών σε πλοία με «σημαίες ευκαιρίας» στα οποία εργάζονται ναυτικοί τρίτων χωρών και δεν έχουν σχέση με τις ΣΣΕ που ισχύουν στις χώρες της ΕΕ και στην Ελλάδα.
Αλλά ακόμα και επί της ουσίας, ο «αφελληνισμός» των πληρωμάτων της ελληνικής ναυτιλίας, δεν πρόκειται να ξεπεραστεί με την εφαρμογή εργασιακού καθεστώτος «γαλέρας». Ήδη με το σημερινό εργασιακό καθεστώς στην ποντοπόρο ναυτιλία, στα πλοία υπό ελληνική σημαία απασχολούνται μόλις 4.600-4.800 έλληνες, με ξένη σημαία (ελληνόκτητα πλοία) σχεδόν κανένας, ενώ το σύνολο των απασχολουμένων ανέρχεται σε 150.000 άτομα. Ποιο είναι λοιπόν το «κίνητρο» για ένα νέο να ναυτολογηθεί σε ελληνικό πλοίο με τριτοκοσμικές συνθήκες εργασίας, όπου όλα τα δικαιώματα των ναυτεργατών αμφισβητούνται και καταπατούνται;
Οι εφοπλιστές προβάλλον επίσης επικοινωνιακά, την πρωτιά της ποντοπόρου ναυτιλίας και τη συμβολή της στην εθνική οικονομία. Ωστόσο δεν λένε τίποτα για το γεγονός ότι από πλευράς κατασκευών και επισκευών πλοίων, η παρουσία τους είναι σχεδόν ανύπαρκτη και τα τρία μεγάλα ναυπηγεία της χώρας βρίσκονται μεταξύ «φθοράς και αφθαρσίας». Όσον αφορά τη μεγάλη εισροή ναυτιλιακού συναλλάγματος, την οποία συνεχώς επικαλούνται, αφορά κυρίως μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές ελλήνων ναυτικών, καθώς δαπάνες κάλυψης λειτουργικών δαπανών ναυτιλιακών γραφείων που έχουν στη χώρα. Σε κάθε περίπτωση το πραγματικό ύψος του είναι πολύ μικρότερο, αφού το 50% επανεξάγεται για πληρωμή επισκευών και μετασκευών πλοίων κά. (Το 2014 οι εισροές έφθασαν 13.180 εκατ. € και οι εκροές 6.540 εκατ. €, άρα η καθαρή εισροή ανήλθε σε 7.290 εκατ. €).
Τέλος οι εφοπλιστές απολαμβάνουν ένα ακόμα σκανδαλώδες προνόμιο. Το αφορόλογητο ναυτιλιακό πετρέλαιο, το οποίο σε μεγάλο βαθμό καταλήγει στο λαθρεμπόριο, με αποτέλεσμα το δημόσιο να έχει κάθε χρόνο απώλεια εσόδων γύρω στα 1,5 δις.
Εναλλακτική πολιτική
Το κρίσιμο ερώτημα που προβάλλει μετά από όλα αυτά είναι, πως θα μπορούσε η ποντοπόρος ναυτιλία να συμβάλλει στην οικονομική ανόρθωση της χώρας και στη διέξοδο από την κρίση, επ’ ωφελεία του ελληνικού λαού;
Κατά τη «Λαϊκή Ενότητα», η εμπορική ναυτιλία θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο, στα πλαίσια μιας συνολικότερης ναυτιλιακής πολιτικής που θα περιλαμβάνει, εκτός από την ποντοπόρο ναυτιλία, τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, την ακτοπλοΐα και το θαλάσσιο τουρισμό.
Ταυτόχρονα χρειάζεται κατάργηση του όλου νομοθετικού πλέγματος προνομίων και ουσιαστικός έλεγχος της ασυδοσίας δράσης του εφοπλιστικού κεφαλαίου, με στόχο τη σύνδεση της ναυτιλίας με τη γενικότερη οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Επίσης χρειάζεται άμεση εφαρμογή της Συνταγματικής αρχής, για συμμετοχή στα φορολογικά βάρη ανάλογα με το εισόδημα, καθώς και επιβολή φόρου στο ναυτιλιακό πετρέλαιο για το χτύπημα του λαθρεμπορίου.
Κατάργηση όλων των σκανδαλωδών φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών που δεν σχετίζονται με τη ναυτιλιακή δραστηριότητα, στη βάση της ισότιμης φορολογικής μεταχείρισης των φορολογουμένων.
Προστασία της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων, σεβασμός των θεμελιωδών εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο χώρο της ναυτιλίας και ιδιαίτερα των ΣΣΕ.
Μετατροπή του «Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος» σε ΝΠΔΔ υπό τον πλήρη έλεγχο και κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου και μετονομασία του σε «Κέντρο Πολιτισμού Ελλήνων Ναυτικών»
Ανασχεδιασμός της ναυτιλιακής πολιτικής στα διεθνή όργανα, με στόχο την καθιέρωση, «ίδιας αμοιβής για ίδια εργασία στους ναυτικούς», τον περιορισμό και εξάλειψη των σημαιών ευκαιρίας, την ενίσχυση του κύρους του Ελληνικού Νηολογίου για προσέλκυση πλοίων στην ελληνική σημαία, καθώς και τη στήριξη νέων μορφών διασύνδεσης της ποντοπόρου ναυτιλίας με την εγχώρια παραγωγική δραστηριότητα.
Τέλος κατά τη ΛΑΕ, χρειάζεται γενικότερη στροφή στην ασκούμενη οικονομική πολιτική, στο αντίποδα των μνημονιακών μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τις οδηγίες της «τρόϊκα» και την ουσιαστική στήριξη του ετερόκλητου μπλοκ των μηνονιακών κομμάτων. Ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας, αποδέσμευση από την ευρωζώνη και σε ρήξη με τις πολιτικές της ΕΕ, αναστολή πληρωμής του χρέους με στόχο τη βαθιά διαγραφή, εφαρμογή προγράμματος παραγωγικής ανόρθωσης, δραστικής μείωσης της ανεργίας και αύξησης του εισοδήματος, άνοιγμα του δρόμου στη φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση, σε όφελος του ελληνικού λαού και της χώρας. Το ναυτεργατικό κίνημα και το πολύμορφο κίνημα αντίστασης του ελληνικού λαού κατά των μνημονιακών μέτρων, αποτελεί την πλέον φερέγγυα και ασφαλέστερη παρακαταθήκη μιας τέτοιας ελπιδοφόρας προοπτικής.
[1]. Εισήγηση στην Ημερίδα της ΠΕΝΕΝ, Σάββατο 4.3.17, Ξενοδοχείο SAVOY, Πειραιάς, με θέμα: «Το θεσμικό πλαίσιο της ποντοπόρου Ναυτιλίας, η σχέση του εφοπλισμού με τη χώρα, η συμβολή στην οικονομία, τα προβλήματα του Ναυτεργατικού κόσμου και η εναλλακτική ριζοσπαστική επιλογή».
[2]. «Ναυτεμπορική» 19.1.17
[3]. «Ναυτεμπορική», 19.1.17
[4]. «Ναυτεμπορική», 10.2.17
Σταύρος Δ. Μαυρουδέας Τμήμα Οικονομικών Παν. Μακεδονίας
e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. web: http://stavrosmavroudeas.wordpress.com
Εφοπλιστικό κεφάλαιο:
στυγνός εκμεταλλευτής της χώρας και των εργαζομένων
Ι. Η ιστορική διαδρομή του εφοπλιστικού κεφαλαίου:
διαχρονικό παράσιτο στην πλάτη της χώρας
Από την συγκρότηση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα το εφοπλιστικό κεφάλαιο αποτελεί την κορωνίδα του ελληνικού καπιταλισμού και αποτυπώνει τα ισχυρότερα και ταυτόχρονα πιο χυδαία χαρακτηριστικά του. Αποτελεί μία από τις λίγες βασικές μήτρες γένεσης του ελληνικού καπιταλισμού καθώς είχε αναπτυχθεί ήδη σημαντικά μέσα στα πλαίσια της οικονομίας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και μάλιστα σαν βασικός κόμβος των σχέσεων της ιδιαίτερα με την Δύση. Ακριβώς λόγω του ρόλου του στο διακρατικό εμπόριο και μεταφορές ήταν από τα πρώτα βήματα του εξαιρετικά διεθνοποιημένο, δηλαδή είχε σχέσεις και κέντρα στο εξωτερικό. Από την συγκρότηση του ελληνικού κράτους αυτή η διεθνοποίηση και η υπέρμετρη ανάπτυξη (συγκριτικά με τα περιορισμένα δεδομένα του ελληνικού καπιταλισμού) του προσέδωσε έχει μία ιδιόμορφη σχέση ανταγωνισμού και εξάρτησης με τους πιο αναπτυγμένους ηγεμονικούς δυτικούς καπιταλισμούς. Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο επιδιώκει πάντα να πατρωνεύεται από τον ισχυρότερο Δυτικό καπιταλισμό. Ταυτόχρονα όμως, και λόγω της υπερ-ανάπτυξης του, αναπτύσσει αυτοτελείς στρατηγικές και δεν διστάζει ακόμη και να συγκρουστεί – σε επιμέρους ζητήματα – όχι μόνο με άλλους καπιταλισμούς αλλά ακόμη και με τους πάτρωνες του.
Η μεταπολεμική διαδρομή του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου είναι χαρακτηριστική. Ανδρώθηκε υπό την αμερικανική πατρωνία εκμεταλλευόμενο τις θυσίες του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα των ναυτεργατών (με την ισχυρότατη και ηρωική κομμουνιστική παράδοση). Βάσεις της ανάπτυξης του έδωσε η σκανδαλώδης απόκτηση των 100 Λίμπερτυς (και μερικών δεξαμενοπλοίων) μετά των Β΄ Παγκ. Πόλεμο έναντι πινακίου φακής και με εγγύηση του ελληνικού κράτους και η αμερικανική υποστήριξη στη μείωση των διεθνών ναύλων (μέσω συμπίεσης του ναυτεργατικού κόστους και αγοράς «κουρελών», δηλαδή αμφίβολα αξιόπλοων μεταχειρισμένων πλοίων). Με τον τρόπο αυτό ο ελληνικός εφοπλισμός κατόρθωσε να υποσκελίσει τους αντίστοιχους ισχυρότερων καπιταλισμών (π.χ. αγγλικός, νορβηγικός). Οι Έλληνες εφοπλιστές ξεκίνησαν μεταπολεμικά κυριολεκτικά σαν οι «πειρατές» της διεθνούς ναυτιλίας (κάνοντας βρώμικες δουλειές που άλλοι απέφευγαν, βλέπε σπάσιμο αποκλεισμού Ροδεσίας). Ταυτόχρονα δεν δίστασαν να «δαγκώσουν» ακόμη και τους πάτρωνες τους (π.χ. συμφωνίες Κουλουκουντή για το σπάσιμο του αποκλεισμού της Κούβας, καταδίκες πολλών για παράνομη αγορά αμερικανικών καραβιών).
Όσον αφορά την Ελλάδα το εφοπλιστικό κεφάλαιο την χρησιμοποιεί σαν μία αναγκαία βάση πολιτικής και οικονομικής στήριξης. Ένα τόσο μεγάλο κεφάλαιο χρειάζεται μία εθνική βάση ακόμη και όταν αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό εκτός χώρας και βασίζεται σε ξένη πατρωνία. Χωρίς την κρατική στήριξη στις διεθνείς σχέσεις και οργανισμούς από ένα μεσαίας ανάπτυξης και ισχύος εθνικό κράτος (όπως το ελληνικό) και μόνο με ξένους πάτρωνες οι Έλληνες εφοπλιστές κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή από ξένες επιβουλές. Η εθνική βάση του δίνει πολλαπλή πολιτική στήριξη (π.χ. στην υπόθεση των Λίμπερτυς), φιλικό νηογνώμονα, προνομιακό καθεστώς φοροαπαλλαγών καθώς και μία ισχυρή ναυτική παράδοση. Άλλωστε το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο γνωρίζει καλά ότι «απάτριδες» πλην όμως πλούσιοι εφοπλιστές εύκολα ανοίγουν τις ορέξεις σε ξένα κράτη εγκατάστασης τους. Γι’ αυτό το εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει πάντα ισχυρό έλεγχο και παρέμβαση στα εγχώρια πολιτικά και οικονομικά πράγματα (ενδεικτικά ακόμη και στο ΓΣ της Τράπεζας της Ελλάδας συμμετέχει συνήθως θεσμικά εκπρόσωπος του). Επίσης το εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει ισχυρές θέσεις και σε πολλούς άλλους σημαντικού κλάδους της ελληνικής οικονομίας (βιομηχανία πετρελαιοειδών, τουρισμός, τραπεζικό σύστημα κλπ.) καθώς επενδύει σ’ αυτές και πολλές δραστηριότητες του διασυνδέονται στενά με αρκετές από αυτές. Όσον αφορά την πολιτική έχει πάντα ισχυρή επιρροή στα καθεστωτικά κόμματα. Επίσης αναπτύσσει και αυτοτελείς πολιτικές βάσεις όπως μεταπολιτευτικά με την απόκτηση ποδοσφαιρικών και αθλητικών ομάδων (όπου εκτός από «μπίζνες» στρατολογούνται και ορδές μπράβων) και πρόσφατα με τον έλεγχο σημαντικών δήμων από εφοπλιστικά ψηφοδέλτια.
Ταυτόχρονα βέβαια το εφοπλιστικό κεφάλαιο απαξιοί να διαμείνει στην Ψωροκώσταινα και προτιμά να κατοικοεδρεύει σε μητροπολιτικά κέντρα του εξωτερικού τόσο λόγω του κοσμοπολίτικου χαρακτήρα του και της ανάγκη εγγύτητας σε διεθνή κέντρα αποφάσεων αλλά επίσης και για λόγους κραυγαλέας φοροδιαφυγής. Επίσης σε χώρες του εξωτερικού (Ελβετία, ΗΠΑ, Βρετανία κλπ.) συσσωρεύει το συντριπτικά μεγαλύτερο μερίδιο των κερδών του, αφήνοντας μόνο ψίχουλα στην ελληνική οικονομία. Ίσως η πιο πρόσφατη χυδαία έκφραση αυτής της κυριαρχικής και ταυτόχρονα απαξιωτικής στάσης του εφοπλισμού απέναντι στην χώρα και τον λαό της είναι η μετατροπή του ιστορικού θωρηκτού «Αβέρωφ» σε προσωπικό κλαμπ για τα πάρτυ και τις δεξιώσεις του εφοπλισμού έναντι της «ευεργεσίας» των ψιχίων της συντήρησης του.
ΙΙ. Η μεταπολεμική οργάνωση του εφοπλιστικού κεφαλαίου:
φοροδιαφυγή και εκμετάλλευση
Οι έδρες των δραστηριοτήτων του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου αλλάζουν κατά καιρούς ανάλογα με τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις. Έτσι, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, το εφοπλιστικό κεφάλαιο μετέφερε αρκετές δραστηριότητες του στην Ελλάδα. Ο λόγος ήταν ότι η Βρετανία επέβαλλε φορολογία στους ξένους εφοπλιστές που έδρευαν εκεί. Βέβαια το λονδρέζικο Cityπαραμένει πάντα η βάση του Committee των Ελλήνων εφοπλιστών (δηλαδή του βασικού διεθνούς lobbyτους) τόσο για ουσιαστικούς λόγους (βασικό κέντρο ναυτιλιακών συναλλαγών) όσο και για λόγους παράδοσης. Την παράδοση αυτή δεν την έσπασε ούτε η σύντομη μετακόμιση του αντίστοιχου σχήματος στη Νέα Υόρκη στη διάρκεια του Β΄ Παγκ. Πολέμου για να γλυτώσουν οι Έλληνες εφοπλιστές τα δεινά του πολέμου την ίδια ώρα που θησαύριζαν από τις πολεμικές ναυτιλιακές μεταφορές που τις «πλήρωναν» με αίμα και θυσίες οι Έλληνες ναυτεργάτες στα πλοία τους.
Φυσικά το εφοπλιστικό κεφάλαιο προετοίμασε κατάλληλα την επιστροφή μέρους των δραστηριοτήτων του στην Ελλάδα με την κατ’ εντολή του νομοθέτηση από το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό του μίας τεράστιας σωρείας σκανδαλωδών φοροαπαλλαγών και χαριστικών ρυθμίσεων. Αυτές ξεκίνησαν ήδη από τις αρχές του 1950 με τον πρώτο νόμο που μάλιστα πήρε και συνταγματική ισχύ. Ακολούθησαν πολλοί άλλοι μέχρι σήμερα από όλες τις κυβερνήσεις (με τελευταίο άθλιο δείγμα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ). Η πιο κορυφαία στιγμή αυτού του κυριολεκτικού εξανδραποδισμού της χώρας και της αντιμετώπισης της σαν μπανανίας είναι η ένταξη των χαριστικών ρυθμίσεων στο Καραμανλικό σύνταγμα του 1975. Ιδιαίτερη ελληνική ευρεσιτεχνία – και σκανδαλώδης μέθοδος φοροαπαλλαγής και αθέμιτου ανταγωνισμού έναντι ξένων κεφαλαίων – είναι η φορολογία με βάση την χωρητικότητα των πλοίων (με πολύ διαφορετικούς κανόνες από αυτούς που ισχύουν σε άλλες χώρες που υιοθέτησαν το σύστημα αυτό).
Από την μετακίνηση μέρους των δραστηριοτήτων του στην Ελλάδα και μετά το εφοπλιστικό κεφάλαιο έκανε ακόμη πιο περίπλοκη και αδιαφανή την ούτως ή άλλως «βυζαντινή» οργάνωση των δραστηριοτήτων του. Έχει τον στόλο του κυρίως σε ξένες σημαίες «φορολογικών παραδείσων» (Λιβερία, Παναμάς, Νησιά Μάρσαλ κλπ.) και κρατά μόνο ένα μικρό τμήμα με ελληνική σημαία (ενώ ουκ ολίγοι μεγαλο-εφοπλιστές δεν έχουν κανένα πλοίο με ελληνική σημαία). Κάθε πλοίο είναι και μία ξεχωριστή εταιρεία για λόγους φοροαπαλλαγών, μείωσης κινδύνων και βρώμικων χρηματοπιστωτικών παιχνιδιών. Οι ιδιοκτήτριες εταιρείες βρίσκονται κυρίως στους προαναφερθέντες «φορολογικούς παραδείσους». Η πραγματική ιδιοκτησία των πλοίων κρύβεται μέσα από δαιδαλώδεις τίτλους ιδιοκτησίας (που μπορεί να φθάνουν μέχρι και 20-25 διαφορετικά «χέρια»). Στην Ελλάδα βρίσκονται κυρίως οι λεγόμενες διαχειριστικές εταιρείες (δηλαδή αυτές που διαχειρίζονται τις ναυλομεσιτίες, την τροφοδοσία και την συντήρηση των πλοίων) που είναι ουσιαστικά θυγατρικές των ιδιοκτητριών εταιρειών αλλά εμφανίζονται ως ανεξάρτητες (και που μπορεί να διαχειρίζονται και πλοία άλλων μικρότερων εφοπλιστών). Αυτή η εκ του πονηρού διαφοροποίηση ιδιοκτησίας και διαχείρισης αποτυπώνεται στην εξωφρενική διαφορά μεταξύ των πρώτων και των δεύτερων. Χαρακτηριστικά, με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία του 2015 (και το «διαθέσιμα» έχει σημασία καθώς οι Έλληνες εφοπλιστές είναι «δάσκαλοι» στην απόκρυψη ενοχλητικών στατιστικών), οι ελληνικές διαχειρίστριες εταιρείες διαχειρίζονται περισσότερα από 4000 πλοία αξίας 108.2 δις δολαρίων. Αντίθετα, τα υπό ελληνική σημαία πλοία είναι λιγότερα από 900 και αξίας μόλις 27 δις δολαρίων.
Το σκόπιμα περίπλοκο αυτό σύστημα λειτουργεί ως εξής. Οι δουλειές των πλοίων κλείνονται από την διαχειρίστρια εταιρεία (στην Ελλάδα). Τα έσοδα από τις δουλειές μοιράζονται άνισα μεταξύ της ιδιοκτήτριας εταιρείας (που στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων εδρεύει στο εξωτερικό και παίρνει την μερίδα του λέοντος) και της διαχειρίστριας εταιρείας (που βρίσκεται στην Ελλάδα και παίρνει ένα πολύ μικρό τμήμα μόνο των εσόδων). Δηλαδή, αποτέλεσμα αυτής της διάρθρωσης του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου είναι ότι μόνο ένα μικρό τμήμα του τζίρου των δραστηριοτήτων του περνά μέσα από την ελληνική οικονομία. Επιπλέον, ούτε καν το τελευταίο μένει ολόκληρο στην ελληνική οικονομία καθώς περίπου το 70% επανεξάγεται με διάφορους τρόπους στο εξωτερικό. Πρόκειται για μία τεράστια ποσοστιαία διαρροή που υποδηλώνει ότι το εφοπλιστικό κεφάλαιο εκπατρίζει ξανά ακόμη και αυτό το μικρό μερίδιο των εσόδων του.
ΙΙΙ. Η συμβολή της ναυτιλίας στο ΑΕΠ:
εφοπλιστικά και κυβερνητικά παραμύθια
Το εφοπλιστικό κεφάλαιο, με την αγαστή συνεργασία των ελληνικών κυβερνήσεων, κατακλύζει την χώρα με διατεταγμένες μελέτες και δημοσιεύματα που διατυμπανίζουν την κολοσσιαία συμβολή του στην ελληνική οικονομία. Και φυσικά έναντι αυτής της υποτιθέμενης συμβολής όχι μόνο απαιτεί να μην αγγιχθούν οι σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές του αλλά ζητά ακόμη περισσότερα (όπως σήμερα την κατάργηση της ελληνικής ναυτεργατικής σύμβασης εργασίας και την υποβάθμιση της στα επίπεδα της τριτοκοσμικής σύμβασης του ITF).
Η μελέτη του ΙΟΒΕ (2013) [«Συμβολή της ποντοπόρου ναυτιλίας στην ελληνική οικονομία»] αποτελεί κορυφαίο παράδειγμα της προαναφερθείσας κατηγορίας μελετών. Ακολουθεί, σε όχι μεγάλη απόσταση η μελέτη της BostonConsulting (2013) [«Εκτίμηση του αντίκτυπου της Ναυτιλίας στην Ελληνική οικονομία και κοινωνία»]. Και φυσικά τα συμπεράσματα και των δύο αναπαράγονται περίπου αυτολεξεί στην έκθεση Νομισματικής Πολιτικής 2013-4 της Τράπεζας της Ελλάδος. Και στη συνέχεια τα «συνταρακτικά» πορίσματα αυτών των φαιδρών μελετών αναπαράγονται με φουσκωμένους τίτλους από τα ΜΜΕ που ανήκουν στους εφοπλιστές. Χαρακτηριστικά, στην παρουσίαση της μελέτη του ΙΟΒΕ ο τότε υπουργεύων Γ.Στουρνάρας πέταξε την απίθανη μπαρούφα ότι οι άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας που μπορούν να προκύψουν από τη δραστηριότητα της ναυτιλίας μπορούν να φθάσουν ακόμα και τις 370.000 (http://www.skai.gr/news/finance/article/230287/stournaras-sto-iove-i-nautilia-borei-dosei-37000-theseis-ergasias-/#ixzz4ZmwXsowj). Και ακολούθησε ο αρχηγεύων της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών Θ.Βενιάμης που ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξε ότι η ναυτιλία μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση αρκεί να μην πειραχτούν. Φυσικά και οι δύο διατυμπάνισαν ότι προϋπόθεση για όλα αυτά τα «συνταρακτικά» είναι η κατάργηση της ελληνικής ναυτεργατικής σύμβασης και η προσχώρηση σε αυτή του ITF.
Όλες αυτές οι κραυγαλέα αναξιόπιστες διατεταγμένες μελέτες για να καταλήξουν στα ανυπόστατα συμπεράσματα τους φουσκώνουν εξωφρενικά την συμβολή της ναυτιλίας τόσο στο ΑΕΠ όσο και στην απασχόληση κάνοντας φαιδρές υποθέσεις (π.χ. μετρώντας το σύνολο των ναύλων των εφοπλιστών και όχι αυτό που μένει μέσα στη χώρα, θεωρώντας πάμπολλους κλάδους της οικονομίας απλά εξαρτήματα της ναυτιλίας). Χαρακτηριστικά, συνδέουν με τη ναυτιλία δραστηριότητες σχετικές με ακίνητη περιουσία, ξενοδοχεία και εστιατόρια, χονδρικό εμπόριο, λιανικό εμπόριο, αγροτικά προϊόντα, συμβουλευτικές, νομικές και λοιπές υπηρεσίες, τρόφιμα/ποτά, υπηρεσίες υγείας, υπηρεσίες εκπαίδευσης, εμπόριο και συντήρηση οχημάτων. Στη συνέχεια παίρνουν τους πίνακες εισροών/εκροών και κατασκευάζουν συνειδητά παραφουσκωμένους πολλαπλασιαστές αξίας και απασχόλησης και καταλήγουν σε γελοία συμπεράσματα όπως αυτό της μελέτης του ΙΟΒΕ (ότι η ναυτιλία το 2009 δημιούργησε συνολικά (άμεσα και έμμεσα) 13,3 δις ευρώ. εγχώρια προστιθέμενη αξία, δηλαδή περίπου 6.1% του ΑΕΠ). Μάλιστα η μελέτη της BostonConsulting υπερακοντίζει εαυτόν και προσμετρά ακόμη και την «κοινωνική συνεισφορά» (ευεργεσίες κλπ.).
Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, ακόμη και η ΕΛΣΤΑΤ δεν βγάζει ένα τέτοιο απίθανο νούμερο. Σημειωτέον ότι και η ΕΛΣΤΑΤ φουσκώνει τα ναυτιλιακά μεγέθη καθώς δεν μετρά μόνο τις πληρωμές σε ελληνικές εταιρείες και πρόσωπα αλλά προσθέτει και άλλα στοιχεία (που οι άλλες στατιστικές υπηρεσίες ορθά δεν προσμετρούν). Για το 2009 τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της ΤτΕ δίνουν καθαρά έσοδα (εισπράξεις μείον πληρωμές) από τις Θαλάσσιες Μεταφορές της τάξης των 7.5 δις ευρώ ή περίπου 3.2% του ΑΕΠ. Αν μάλιστα υπολογιζόταν κανονικά η συμβολή των Θαλάσσιων Μεταφορών τότε αυτή θα έπεφτε περίπου στο 1% του ΑΕΠ.
Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι τα μεγέθη αυτά συρρικνώθηκαν από το 2012 με την υποχώρηση του διεθνούς εμπορίου και την κατάρρευση των ναύλων ιδιαίτερα στα πλοία χύδην φορτίου και κατέρρευσαν κυριολεκτικά μετά την επιβολή των capitalcontrols (καθώς πλέον πολλές εφοπλιστικές δραστηριότητες δεν περνούν καν από την χώρα).
Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ακόμη και από αυτά τα έσοδα της ναυτιλίας δεν μένει στη χώρα το σύνολο τους αλλά κατ’ εκτίμηση μόνο στο 30% καθώς το μεγαλύτερο τμήμα διαρρέει στο εξωτερικό.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι, μέχρι την επιβολή των capitalcontrols το 2015, η διακίνηση των εφοπλιστικών κεφαλαίων γινόταν σε μεγάλο βαθμό μέσω του ελληνικού τραπεζικού συστήματος (καθώς το εφοπλιστικό κεφάλαιο συμμετείχε ή/και είχε τον έλεγχο πολλών από τις ελληνικές τράπεζες). Αυτό βόλευε το εφοπλιστικό κεφάλαιο που είχε μικρότερα κόστη από την χρηματοπιστωτική διαμεσολάβηση και επίσης ενίσχυε με κεφάλαια τις δικές του τράπεζες. Το τελευταίο του έδινε πολλαπλές δυνατότητες να παίζει χρηματοπιστωτικά παιχνίδια και ακόμη και να βγάζει κέρδη με «αέρα κοπανιστό». Μετά τα capitalcontrols και τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών (που ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος περνά σε ξένα χέρια) αυτή η διακίνηση κεφαλαίων μειώνεται δραματικά και, κατά συνέπεια, μειώνεται δραματικά και η συμβολή στο ΑΕΠ. Έτσι μετά τα capitalcontrols αυτό που κυρίως μένει στην ελληνική οικονομία είναι οι δαπάνες για την τροφοδοσία (τρόφιμα, καύσιμα, λιπαντικά και μισθοδοσία).
IV. H δημοσιονομική συμβολή του εφοπλισμού:
ψίχουλα και κραυγαλέα φοροδιαφυγή
Η φορολογική συμβολή του εφοπλισμού είναι αστεία. Οι εφοπλιστές χαίρουν ενός τεράστιου αριθμού φοροαπαλλαγών την ίδια ώρα που τα συνήθη «μισθωτά υποζύγια» ματώνουν κυριολεκτικά από τις φορο-επιδρομές των Μνημονιακών κυβερνήσεων (με πρώτη και καλύτερη αυτή του ΣΥΡΙΖΑ).
Η λίστα των φοροαπαλλαγών του εφοπλισμού είναι ατελείωτη. Αξίζει να αναφερθούν μερικές ενδεικτικά και μόνο. Οι εφοπλιστές απαλλάσσονται από οποιονδήποτε φόρο εισοδήματος τα κέρδη από την εκμετάλλευση πλοίων. Επίσης, δεν φορολογούνται τα έσοδα από πωλήσεις πλοίων (μία δουλειά που οι Έλληνες εφοπλιστές γνωρίζουν καλά και τους αποφέρει τεράστια ποσά), εισπράξεις ασφαλιστικών αποζημιώσεων κλπ. Δεν πληρώνουν φόρους ούτε καν για τα έσοδα που έχουν από άλλες δραστηριότητες εκτός από την εκμετάλλευση πλοίων (έτσι δημιουργούν ψεύτικες εταιρείες που εμφανίζονται ως ναυτιλιακές και παρα-ναυτιλιακές και ουσιαστικά δραστηριοποιούνται σε άλλους κλάδους). Απαλλάσσονται από φορολογία οι ναυπηγήσεις των πλοίων τους (αν και έχουν να «χτίσουν» καράβι σε ελληνικό ναυπηγείο δεκαετίες). Απαλλάσσεται από κάθε φορολογία το εισόδημα γραφείων ή υποκαταστημάτων ξένων ναυτιλιακών επιχειρήσεων. Απαλλάσσεται από κάθε φορολογία το εισόδημα από την εκμετάλλευση πλοίου στο εξωτερικό. Δεν πληρώνουν κανένα φόρο για τα εισοδήματα που αποκτώνται από εταιρείες χαρτοφυλακίου που κατέχουν αποκλειστικά μετοχές εταιρειών πλοιοκτητριών που βρίσκονται υπό ελληνική σημαία. Δεν πληρώνουν ΦΠΑ για εισαγωγές πλοίων καθώς και για καύσιμα.
Όλες αυτές οι φοροαπαλλαγές δίνουν τεράστια ασυλία από φορολόγηση στους εφοπλιστές. Για παράδειγμα, στα μερίσματα των ναυτιλιακών εταιρειών δεν γίνεται διάκριση του εισοδήματος που προκύπτει από θαλάσσια μεταφορά (καθαρά εφοπλιστική δραστηριότητα) από αυτό που προκύπτει από αγοραπωλησίες πλοίων, τίτλων στα χρηματιστήρια ή άλλες στεριανές επιχειρηματικές δραστηριότητες (π.χ. ακίνητα). Πολλές φορές, τα κέρδη από όλα αυτά ενσωματώνονται στο μέρισμα που μοιράζει η ναυτιλιακή εταιρεία στους μετόχους της, το οποίο είναι αφορολόγητο ως εισόδημα από ναυτιλιακή δραστηριότητα.
Ο μόνος φόρος που πλήρωναν μέχρι το 2014 οι εφοπλιστές ήταν ο ελληνικής εφεύρεσης φόρος με βάση την χωρητικότητα και την ηλικία του πλοίου που νομοθετήθηκε το 1975. Τον φόρο αυτό αντέγραψαν στη συνέχεια και άλλες χώρες (π.χ. η Γερμανία το 1999). Όμως ακόμη και έτσι η ελληνική εκδοχή του έχει διάφορες «πονηρά» παραθυράκια που ευνοούν ακόμη περισσότερο το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο. Τα έσοδα από τον φόρο αυτό είναι κυριολεκτικά αστεία: το 2013 ήταν 14 εκ., το 2014 ήταν 13.1 εκ. και το 2015 17.6 εκ.
Από το 2014 – και μετά από πιέσεις της ΕΕ και εβραίικο παζάρι με την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (που έπρεπε να ισορροπήσει μεταξύ των ξένων πατρώνων και των εγχώριων αφεντικών) – επιβλήθηκε επιπρόσθετα ο απίθανης γελοιότητας «εθελούσιος φόρος». Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημανθεί ότι τα τελευταία χρόνια το εφοπλιστικό κεφάλαιο αντιμετωπίζει την αυξανόμενη πίεση των ηγεμόνων της ΕΕ (κυρίως της Γερμανίας και των χωρών περί αυτήν). Ο γερμανικός εφοπλισμός έχει υποφέρει πολλαπλά από τον ελληνικό καθώς ο τελευταίος τον «έγδυσε» κυριολεκτικά τόσο μετά το τέλος του Α΄ Παγκ. Πολέμου όσο και στις αρχές του 2010 (αγοράζοντας κοψοχρονιά υπερσύγχρονα και καινούργια γερμανικά καράβια και βελτιώνοντας έτσι τον άθλιο προηγουμένως μέσο όρο ηλικίας του ελληνικού εφοπλιστικού στόλου). Με την ενίσχυση του ρόλου του ξένου παράγοντα με τα Μνημόνια το γερμανικό κεφάλαιο (και άλλα εφοπλιστικά κεφάλαια όπως της Δανίας) επιδιώκει να πάρει το αίμα του πίσω επιβάλλοντας την περιστολή των σκανδαλωδών φοροαπαλλαγών του ελληνικού εφοπλισμού. Φυσικά ο τελευταίος, με την πλήρη υποστήριξη όλου του καθεστωτικού πολιτικού συστήματος (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κλπ.) προσπαθεί να διαφύγει με ικανότητες που θα ζήλευε και ο υδράργυρος.
Λόγω των πιέσεων της ΕΕ η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ προχώρησε σε ένα αστείο νέο φόρο στο εφοπλιστικό κεφάλαιο. Το ύψος του είναι κυριολεκτικά ασήμαντο. Αλλά ούτε αυτό δεν έγινε εύκολα αποδεκτό από τους εφοπλιστές και χρειάσθηκαν συντονισμένες πιέσεις από την ηγεσία τους για να τον αποδεχθούν με το επιχείρημα ότι έτσι θα αποφύγουν τα χειρότερα. Μάλιστα απαίτησαν – και ο «εθναμύντορας» γίγας της πολιτικής Α.Σαμαράς συναίνεσε – ο νέος φόρος να δηλωθεί ως «εθελοντικός» (δηλαδή ότι τον δίνουν από την καλή καρδιά τους) και δεν αναιρεί τις συνταγματοποιημένες φορο-απαλλαγές τους. Δύσκολα θα τον χαρακτήριζε κανείς νομοθέτημα. Είναι μάλλον κάτι σαν ιδιωτικό συμφωνητικό των ναυτιλιακών εταιρειών με την κυβέρνηση της χώρας για μια ορισμένου χρόνου έκτακτη εισφορά που δίνεται στο κράτος επειδή το θέλουν οι ίδιοι οι εφοπλιστές. Προβλέπει ότι σε τρία χρόνια το δημόσιο θα εισπράξει 420 εκ. ευρώ (140 εκατ. τον χρόνο).
Οι εισπράξεις του «εθελούσιου» (sic!) φόρου είναι γελοίες. Σύμφωνα με τα στοιχεία το 2014 ο εφοπλισμός κατέβαλε 40.1 εκ ευρώ και το 2015 45.4 εκ ευρώ. Μάλιστα δεν είναι βέβαιο αν όλες οι ναυτιλιακές εταιρείες πλήρωσαν το μερίδιο τους. Αν διαιρέσει τα ποσά αυτά κανείς με τον αριθμό των ελληνόκτητων πλοίων τότε προκύπτει η «τεράστια» φορολόγηση των περίπου 10 ευρώ την ημέρα (για την οποία μάλιστα οι εφοπλιστές κλαυθμηρίζουν ότι οκταπλασιάσθηκε σε σχέση με προηγουμένως). Η μέση ετήσια φορολογική επιβάρυνση της κάθε ναυτιλιακής εταιρίας είναι 86.700. Ουσιαστικά δηλαδή οι φόροι που πληρώνουν οι Έλληνες ναυτεργάτες και οι λοιποί εργαζόμενοι σε ναυτιλιακές και παρα-ναυτιλιακές δραστηριότητες (ιδιαίτερα αν αποδεχθούμε τα φουσκωμένα στοιχεία του εφοπλισμού) είναι μάλλον περισσότεροι.
Αξίζει επίσης να τονισθεί ότι στην διαβόητη λίστα Λαγκάρντ – που η διερεύνηση της προχωρά πιο αργά και από το γιοφύρι της Άρτας – περιλαμβάνει 24 εφοπλιστές.
Τέλος, οι πιέσεις από την ΕΕ συνεχίζονται καθώς οι ξένοι πάτρωνες γνωρίζουν καλά ότι τα κατά Ωνάση ελληνικά «σκυλόψαρα» (βλέπε επιστολή Ωνάση προς Κουλουκουντή, 1953) δεν έχουν θιχθεί στο παραμικρό. Έτσι εστιάζουν σήμερα κυρίως στο γεγονός ότι η φορολογία με την χωρητικότητα φορο-απαλλάσσει έσοδα από παρα-ναυτιλιακές και άλλες δραστηριότητες. Βέβαια τα συστημικά κόμματα προσπαθούν να προστατεύσουν τους εφοπλιστές. Χαρακτηριστικά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ (με γνωστούς δεσμούς αμφότεροι με τον εφοπλισμό) εγκατέλειψε εν μία νυκτί τους προεκλογικούς δεκάρικους περί φορολόγησης του εφοπλισμού. Έτσι ο Α.Τσίπρας ποζάρει στα εφοπλιστικά συνέδρια «γλύφοντας» εμετικά τον εφοπλισμό και η κυβέρνηση του πασάρει στις Βρυξέλλες περίπου αυτολεξεί τα δικολαβικά κατασκευάσματα των νομικών γραφείων του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
IV. Η απασχόληση στον εμπορικό στόλο:
φύκια για μεταξωτές κορδέλες
Τμήμα των ψευδέστατων μελετών των εφοπλιστικών και κυβερνητικών κύκλων για την συμβολή της ναυτιλίας είναι και το ξεδιάντροπο φούσκωμα της συμβολής στην απασχόληση. Σύμφωνα με τους κύκλους αυτούς η άμεση και έμμεση συνεισφορά της ναυτιλίας στην απασχόληση είναι τεράστια. Έτσι η μελέτη του ΙΟΒΕ (2013), ενώ αρχικά αναγνωρίζει ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ η απασχόληση Ελλήνων στη ναυτιλία μειώθηκε, στη συνέχεια προχωρά σε ένα απίθανο μαγείρεμα στοιχείων και υποθέσεων και – ούτε λίγο ούτε πολύ – αποφαίνεται ότι «παρόλα αυτά, το συνολικό όφελος για την ελληνική οικονομία από τις θαλάσσιες μεταφορές σε όρους απασχόλησης - από την ανάγκη εξυπηρέτησης της ζήτησης για θαλάσσιες μεταφορές καθώς και από την κατανάλωση που οφείλεται στο εισόδημα των εργαζομένων κατά μήκος της αλυσίδας αξίας των θαλάσσιων μεταφορών - είναι πολύ σημαντικό, καθώς εκτιμάται με τη χρήση του υποδείγματος εισροών-εκροών της ελληνικής οικονομίας του ΙΟΒΕ ότι το 2009 ξεπέρασε τα 192 χιλ. άτομα». Φυσικά πίσω από την μακρόσυρτη και επιτηδευμένα φρασεολογία κρύβεται ένα κραυγαλέο ψέμα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑ η άμεση καταγεγραμμένη συνεισφορά των Θαλάσσιων μεταφορών στην απασχόληση για το 2009 ήταν μόλις 34.000. Μάλιστα το ΙΟΒΕ έχει το θράσος να διατείνεται ότι η ΕΛΣΤΑΤ υποεκτιμά την συνολική απασχόληση καθώς υπολογίζει μόνο τα συμβεβλημένα με το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο (ΝΑΤ) πλοία και όχι όλα τα ελληνόκτητα (δηλαδή και τα ξένης σημαίας). Πρόκειται για άλλο ένα αισχρό παραμύθι. Όπως είναι πασίγνωστο – και φαίνεται και στον παρακάτω πίνακα – η ελληνική απασχόληση στα πλοία αυτά είναι σχεδόν αμελητέα.
Φυσικά η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική από αυτή που παρουσιάζουν τα κατά Ωνάση «σκυλόψαρα» του ελληνικού εφοπλισμού (βλέπε επιστολή Ωνάση προς Κουλουκουντή) και τα φερέφωνα τους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής ναυτεργατικού δυναμικού που διενήργησε το 2014 η ΕΛΣΤΑΤ (και δημοσιεύθηκε με τεράστια καθυστέρηση μόλις προχθές!) η απασχόληση στη ναυτιλία μειώνεται για τα ελληνικά πληρώματα. Ο ακόλουθος πίνακας από την σχετική ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ είναι αποκαλυπτικός. Οι 13.026 Έλληνες ναυτικούς που εργάζονταν το 2012 μειώνονται σε 12.663 το 2014, ενώ η συνολική απασχόληση αυξάνει από 22.880 σε 22.925. Η μείωση αυτή εκφράζει μία διαχρονική τάση – που είναι ακόμη πιο καθαρή αν δούμε ακόμη παλιότερες απογραφές. Είναι αποτέλεσμα τόσο της υποκατάστασης των Ελλήνων ναυτεργατών από φθηνότερα πληρώματα άλλων χωρών (τόσο κατώτερων από τριτοκοσμικές χώρες όσο και ανώτερων από Ανατολικο-ευρωπαϊκές χώρες) όσο και της συνεχούς μείωσης των οργανικών συνθέσεων των πλοίων (δηλαδή της μείωσης του ναυτεργατικού δυναμικού ανά πλοίο).
Έλληνες και ξένοι ναυτικοί πουυπηρετούσανσεελληνικά και ελληνόκτητα εµπορικά πλοία µεξένησηµαίασυµβεβληµέναµετο ΝΑΤ,100ΚΟΧκαιάνω,κατάτιςαπογραφέςτων ετών2012και2014
Αριθµός ναυτικών Μεταβολή(%) Ποσοστιαία συµµετοχή(%)
| 20-9-2012 | 20-9-2014 | 2014/2012 | 20-9-2012 | 20-9-2014 | |
| Σύνολο ναυτικών πουυπηρετούσανσεελληνικάκαιελληνόκτηταπλοία |
22.880 |
22.925 |
0,2 |
100,0 |
100,0 |
| Έλληνες | 13.026 | 12.663 | -2,8 | 56,9 | 55,2 |
| Ξένοι | 9.854 | 10.262 | 4,1 | 43,1 | 44,8 |
| Σύνολο ναυτικών πουυπηρετούσανσεελληνικάπλοία |
21.582 |
21.315 |
-1,2 |
100,0 |
100,0 |
| Έλληνες | 12.209 | 11.801 | -3,3 | 56,6 | 55,4 |
| Ξένοι | 9.373 | 9.514 | 1,5 | 43,4 | 44,6 |
| Σύνολο ναυτικών πουυπηρετούσανσεελληνόκτηταπλοία |
1.298 |
1.610 |
24,0 |
100,0 |
100,0 |
| Έλληνες | 817 | 862 | 5,5 | 62,9 | 53,5 |
| Ξένοι | 481 | 748 | 55,5 | 37,1 | 46,5 |
Όμως η θρασύτητα του εφοπλιστικού κεφαλαίου δεν σταματά στην παραποίηση των στοιχείων της απασχόλησης. Ήδη από το 2013 προσπαθεί να προωθήσει την κατάργηση της ελληνικής ναυτεργατικής συλλογικής σύμβασης και την αντικατάσταση της με την τριτοκοσμική του ITF με το υποκριτικό επιχείρημα ότι έτσι θα αυξήσουν την απασχόληση Ελλήνων ναυτεργατών. Όλα τα σενάρια που προτείνει η μελέτη του ΙΟΒΕ (2013) και αναπαράγει η έκθεση της ΤτΕ βασίζονται στην μισθολογική καταβαράθρωση των Ελληνικών πληρωμάτων σε τριτοκοσμικά επίπεδα. Μόνο έτσι ο εφοπλισμός είναι διατεθειμένος να εξασκήσει τον «εθνοσωτήριο» ρόλο του. Πάντα εν ονόματι του «εθνευεργετικού» ρόλου του άλλωστε έχει συρρικνώσει δραματικά την ελληνική ναυτεργατική απασχόληση όλες τις προηγούμενες δεκαετίες.
Όμως ακόμη και αυτό το επιχείρημα είναι ψευδέστατο. Είναι πασίγνωστο ότι η έστω και έμμεση απορρύθμιση της αγοράς εργασίας σε συνθήκες αυξανόμενης φτώχειας και ανεργίας οδηγεί σε ένα «αγώνα προς τον πάτο» (race to the bottom): οι πιο φτωχοί εργαζόμενοι θα ρίξουν ακόμη περισσότερο τις μισθολογικές απαιτήσεις τους για να μπορέσουν να βρουν δουλειά. Έτσι η επόμενη σύμβαση του ITF θα είναι ακόμη μικρότερη και φυσικά αυτό θα συμπεριλάβει τόσο τους Έλληνες όσο και τους αλλοδαπούς ναυτεργάτες. Επιπλέον, σε ένα τέτοιο σκηνικό «αγώνα προς τον πάτο» - και ταυτόχρονα συστηματικών προσπαθειών του εφοπλιστικού κεφαλαίου να μειώσει περαιτέρω τις συνθέσεις των πλοίων - τίποτα δεν εξασφαλίζει αύξηση της τριτοκοσμικά αμοιβόμενης (υπό τις συνθήκες αυτές) Ελληνικής ναυτεργασίας. Άλλωστε ο μόνος πατριωτισμός που γνωρίζουν οι Έλληνες εφοπλιστές είναι αυτός της αδηφάγου τσέπης τους.
V. Το εργατικό και λαϊκό κίνημα απέναντι στο ναυτιλιακό κεφάλαιο
Για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά καμία ανακωχή δεν μπορεί να υπάρξει με την ληστοσυμμορία του εφοπλισμού. Η τελευταία αντιμετωπίζει την χώρα σαν φέουδο και τους εργαζόμενους σαν υποζύγια. Εκμεταλλεύεται την πολλαπλή και με κόστος πολιτική και οικονομική στήριξη που απολαμβάνει και σαν αντίτιμο δεν δίνει παρά ψυχία. Τα κόστη που επωμίζεται η ελληνική οικονομία για την υποστήριξη τους είναι πολλαπλάσια των εόδων που αποφέρουν. Όπως εύγλωττα είχε γράψει ένας επιφανής εκπρόσωπος τους σε ένα καυγά μεταξύ τους «Πολλά, τα πάντα οφείλετε εις το Έθνος, αυτό δε όχι μόνον δεν σας οφείλει τίποτε, αλλά σας έχει χαρισθεί σκανδαλωδώς» (επιστολή Ωνάση προς Κουλουκουντή, 1953).
Η χώρα και ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να παρέχει αυτή την σκανδαλώδη στήριξη στον εφοπλισμό και να μην εισπράττει τίποτα. Ένα μεταβατικό πρόγραμμα άμεσης φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση αλλά και σοσιαλιστικής προοπτικής πρέπει να προτάξει:
(α) την άμεση κατάργηση των σκανδαλωδών φοροαπαλλαγών του εφοπλισμού και την δραστική αναδρομική φορολόγηση του
(β) την ενίσχυση των ναυτεργατικών αμοιβών και δικαιωμάτων και την επέκταση τους σε όλες τις κατηγορίες πληρωμάτων
(γ) την σχεδιασμένη ανάπτυξη υπό δημόσιο έλεγχο τόσο της ναυτιλίας όσο και του ναυπηγοεπισκευαστικού τομέα
Εφόσον ο ελληνικός εφοπλισμός είναι τέτοια τεράστια διεθνής οικονομική δύναμη ας καταβάλλει στη χώρα αυτά που της οφείλει. Η απειλή του ότι θα πάρει τα καράβια και θα φύγει είναι επιεικώς γελοία. Και που μένει τι αλήθεια συνεισφέρει πραγματικά; Ψίχουλα. Και μάλιστα έναντι κόστους καθώς η χώρα θα μπορούσε να αξιοποιήσει αλλιώς τόσο το «πολιτικό» κεφάλαιο όσο και τους πόρους που δαπανά για την υποστήριξη του εφοπλισμού. Επιπλέον, τα εφοπλιστικά «σκυλόψαρα» δεν μένουν στη χώρα από την καλή τους καρδιά αλλά γιατί τους συμφέρει. Αν θέλουν μπορούν να δοκιμάσουν το ρόλο των «Παλαιστήνιων εφοπλιστών» (δηλαδή χωρίς εθνική βάση στήριξης και να δούμε πόσο θα αντέξουν μέσα στο άγριο διεθνές περιβάλλον και με όλες τις αντιπαλότητες που έχουν δημιουργήσει. Άλλωστε η απειλή της φυγής δεν είναι τόσο εύκολη όσο λένε (και η επιστολή Ωνάση προς Κουλουκουντή έχει επίσης ορισμένες ενδιαφέρουσες συστάσεις σχετικά). Αλλά ακόμη και έτσι στην περίπτωση αυτή ο ελληνικός λαός θα απαλλοτριώσει και το τελευταίο εσώβρακο που έχουν μέσα στη χώρα και ότι μπορεί να πάρει στο εξωτερικό. Και δεν έχουν λίγα περιουσιακά στοιχεία μέσα στην χώρα.
Στην εξέλιξη του μεταβατικού προγράμματος στην σοσιαλιστική προοπτική του ούτως ή άλλως ο ναυτιλιακός τομέας θα πρέπει να περάσει όχι μόνο σε δημόσιο έλεγχο αλλά και σε ιδιοκτησία.
Κώστας Πολύδωρος, Bsc Shipping - Msc Finance
Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας
Βαδίζουμε προς το κλείσιμο μίας δεκαετίας από το ξέσπασμα της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης μετά την δεκαετία του 30’. Την κατάρρευση της αγοράς ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων των ΗΠΑ, με συνέπεια την χρεωκοπία της LehmanBrothers, ακολούθησε η μετάσταση της κρίσης στην ευρωζώνη και στην συνέχεια στην Κίνα και τις αναδυόμενες οικονομίες.
Το 2016 το ΑΕΠ της Κίνας αυξήθηκε 6,5% έναντι 6,9 % το 2015. Το 2017 το ΔΝΤ προβλέπει ρυθμό ανάπτυξης 6,3 % ενώ για την περίοδο 2018-2021 εκτιμά ότι αυτός θα σταθεροποιηθεί στο 6%. Οι ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ της Κίνας έχουν παύσει να βρίσκονται σε επίπεδα άνω του 10 % , τα επίπεδα δηλαδή που εδραίωσαν την κινέζικη οικονομία ως δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία και πρώτη βιομηχανική και εξαγωγική χώρα στον κόσμο.
Εξ’ άλλου μεγάλη πτώση παρατηρείται στις τιμές των εμπορευμάτων, συγκεκριμένα του πετρελαίου, που είχε ήδη υποστεί πιέσεις από την νέα πετρελαϊκή κρίση καθώς και του χαλκού. Η αιτία δεν είναι άλλη από την αναμενόμενη πτώση της ζήτησης για πρώτες ύλες από το «εργοστάσιο του πλανήτη». Οι επιπτώσεις πλήττουν όλες τις περιφερειακές οικονομίες που στηρίζουν τις οικονομίες τους στην εξαγωγή εμπορευμάτων και προφανώς αγγίζουν την ναυτιλία.
Ο Ναυτιλιακός κύκλος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον εμπορικό κύκλο. Η BIMCOη μεγαλύτερη διεθνής ένωση ναυλομεσιτών προβλέπει νέα ύφεση για την ναυτιλιακή βιομηχανία για το 2017 καθώς το ΔΝΤ προβλέπει το χαμηλότερο ρυθμό ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας από το 2009. Στην αγορά των containersοι διαλύσεις πλοίων, οι αναδιαρθρώσεις και οι συγχωνεύσεις εταιρειών αναμένεται να σημειώσουν επίπεδα ρεκόρ. Στην συγκεκριμένη αγορά οι μνήμες είναι ακόμα νωπές από την χρεωκοπία της HanjinShipping το φθινόπωρο του 2016, της κορεάτικης εταιρείας μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων που χαρακτηρίστηκε ως η LehmanBrothersτης ναυτιλίας. Τα «απόνερα’» της Hanjinεπηρέασαν μεγάλες ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες που είχαν συνάψει συμβόλαια συνεργασίας μαζί της όπως η DanaosCorporation ιδιοκτησίας Γιάννη Κούστα και η NaviosMaritime της Αγγελικής Φράγκου. Η ίδια εικόνα ισχύει για τα πλοία μεταφοράς χύδην ξηρού φορτίου με την ναυλαγορά να καταρρέει το 2016 και ο δείκτης DryBulkCarriers(DBI) να πέφτει σε ιστορικά χαμηλά. Δεν αποκλείεται να επηρεασθεί και η αγορά των tankersόπου τα προηγούμενα χρόνια λόγω της μεγάλης υποχώρησης των τιμών του πετρελαίου έγινε ασύμφορη η τήρηση των συμφωνιών χρηματοδότησης με τράπεζες όπως στην περίπτωση της OceanRingεταιρείας συμφερόντων Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Σε όλους σχεδόν τους τομείς της ναυτιλιακής βιομηχανίας παρατηρείται υπερπροσφορά χωρητικότητας που πιέζεις τις τιμές των ναύλων και των πλοίων προς τα κάτω. Πρόκειται για ένα τυπικό παράδειγμα κρίσης ανταγωνισμού και υπερσυσσώρευσης.
Αναπόσπαστο κομμάτι της δραστηριότητας της ελληνόκτητης ποντοπόρου ναυτιλίας έχει παίξει και συνεχίζει να διαδραματίζει το τραπεζικό κεφάλαιο που με τις πιστώσεις του έδωσε ώθηση στις επενδυτικές προσδοκίες των ελλήνων εφοπλιστών. Η κρίση στην ναυτιλία διεθνώς και η αύξηση των μη εξυπηρετούμενων ναυτιλιακών δανείων είναι ένα φαινόμενο που δεν αφήνει ανεπηρέαστες τις ελληνικές τράπεζες. Μπορεί η RoyalBankofScotlandκαι η CreditSuisseνα φιγουράρουν στην πρωτοκαθεδρία της δανειοδότησης των ελλήνων εφοπλιστών αλλά στην πρώτη πεντάδα βρίσκεται και η Τράπεζα Πειραιώς με τις υπόλοιπες ελληνικές τράπεζες να ακολουθούν. Καθώς η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τους θεσμούς το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης παραμένει ακόμα ανοιχτό το ενδεχόμενο μίας ακόμα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών που θα είναι η τέταρτη (!) τα τελευταία χρόνια αν πραγματοποιηθεί. Από το 2008 οι ελληνικές τράπεζες έχουν ενισχυθεί με περίπου 201 δισ. ευρώ. Τα 130 δισ. ήταν κρατικές εγγυήσεις, τα 48,5 δισ. άμεση κρατική χρηματοδότηση, τα 11 δισ. συμμετοχή ιδιωτών στις αυξήσεις κεφαλαίου και τα 11,5 δισ. το δώρο του αναβαλλόμενου φόρου. Αναλυτικότερα ως προς τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα, το υψηλότερο ποσοστό καταγράφεται στα επιχειρηματικά δάνεια. Δίχως αμφιβολία ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των δανείων πρόκειται για ναυτιλιακά δάνεια που σήμαναν κέρδη δισεκατομμυρίων για τους εφοπλιστές αλλά η αθέτησής τους και οι ζημιές φορτώθηκαν στις πλάτες της εργατικής τάξης. Συγκεκριμένα στο 30,9% του συνόλου των δανείων προς το κλάδο ανέρχεται το ποσοστό των μην εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων της ναυτιλίας προς τις ελληνικές τράπεζες, σύμφωνα με την τελευταία Επισκόπηση του Ελληνικού Τραπεζικού Συστήματος της Τράπεζας της Ελλάδος. Τα δάνεια προς τη ναυτιλία υπολογίζονται στα 10 δις ευρώ περίπου και τα μη εξυπηρετούμενα στα 3 δις. Ευρώ. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο είναι ειρωνεία να μιλάμε για συμβολή του εφοπλιστικού κεφαλαίου στην εθνική οικονομία όπως καμαρώνει η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών και ο ΙΟΒΕ. Στην εξέλιξη του εφοπλιστικού κεφαλαίου στην χώρα μεταπολεμικά καθρεφτίζονται ένα σκανδαλώδες θεσμικό πλαίσιο φοροαπαλλαγών και αντεργατικών συνταγματικά κατοχυρωμένων αντιμεταρρυθμίσεων.
Σήμερα στην συζήτηση για την εναλλακτική ριζοσπαστική επιλογή χρειάζεται να τοποθετήσουμε στην προμετωπίδα το αίτημα για την διαγραφή του χρέους. Να σταματήσουμε να πληρώνουμε τα τοκογλυφικά δάνεια για τις αποτυχίες των ελλήνων εφοπλιστών και βιομηχάνων, να ανοίξουν τα βιβλία των τραπεζών και των ναυτιλιακών επιχειρήσεων για να διαπιστώσουμε που κατέληξαν οι πιστώσεις από τις τράπεζες. Να συγκρουστούμε με το Ευρώ και την Ε.Ε. Να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες και όλες οι μεγάλες ναυτιλιακές επιχειρήσεις κάτω από τον έλεγχο των εργαζόμενων. Στους εκβιασμούς των εφοπλιστών ότι με το πάτημα ενός κουμπιού μπορούν να μεταφέρουν τις έδρες των επιχειρήσεών τους στην άλλη άκρη της Γης είναι απαραίτητη η στρατηγική του εργατικού ελέγχου. Οι ναυτεργάτες και οι εργαζόμενοι στις ναυτιλιακές έχουν την δυνατότητα να σταματήσουν τις απειλές και να οργανώσουν την ναυτιλία και το σύνολο της βιομηχανίας και της οικονομίας για να ικανοποιήσεις τις ανάγκες της εργατικής τάξης και όχι των εφοπλιστών.
ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΠΕΝΕΝ 4/3/2017 ΜΕ ΘΕΜΑ: "ΤΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΠΟΝΤΟΠΟΡΟΥ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ, Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΕΦΟΠΛΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ, Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ"
Πρόσκληση
Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ σας καλεί στην ημερίδα που διοργανώνει στις 4/3/2017 με θέμα «Το θεσμικό πλαίσιο της ποντοπόρου Ναυτιλίας, η σχέση του εφοπλισμού με την χώρα, η συμβολή του στην οικονομία, τα προβλήματα του Ναυτεργατικού κόσμου και η εναλλακτική ριζοσπαστική επιλογή».
Στο πλαίσιο της παραπάνω ημερίδας θα υπάρχουν οκτάλεπτες ομιλίες - παρεμβάσεις από τους προσκεκλημένους που θα λάβουν μέρος στην ημερίδα.
Παρακαλούμε να μας απαντήσετε στην πρόσκλησή μας εάνθα πάρετε μέρος έτσι ώστε στην συνέχεια να σας αποστείλουμε το αναλυτικό πρόγραμμα της ημερίδας.
Στην ημερίδα καλούνται να λάβουν μέρος πολιτικά κόμματα και οργανώσεις, συνδικάτα, επιστημονικοί και κοινωνικοί φορείς και άλλες συλλογικότητες.
Η ημερίδα θα γίνει στις 4/3/2017, μέρα Σάββατο, ώρα έναρξης 9 π.μ, στο ξενοδοχείο SAVOY στον Πειραιά.
Με εκτίμηση
Για την Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Νταλακογεώργος Αντώνης Κροκίδης Νικόλαος
Τηλέφωνα ΠΕΝΕΝ: 2104183195-2104511801
Κατηγορία
ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ