Συνάδελφοι – Συναδέλφισσες

Στην χώρα μας μετά τις Βουλευτικές εκλογές του Γενάρη του 2015 διαμορφώνεται μια νέα πολιτική κατάσταση με τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης με κορμό την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η ήττα των πολιτικών δυνάμεων που υπηρέτησαν τα μνημόνια και τους δανειστές (Δ.Ν.Τ – Ε.Κ.Τ – Ε.Ε) αποτελεί μια σοβαρή επιτυχία και του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος το οποίο όλα αυτά τα χρόνια είχε στο επίκεντρο της δράσης και του αγώνα του την ανατροπή των καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών αλλά και των κυβερνήσεων που υπηρετούσαν πιστά τις εντολές και τις κατευθύνσεις των δανειστών.

Η λαϊκή και εργατική ψήφος υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ που αναδεικνύεται κυρίαρχη πολιτική δύναμη στην χώρα μας εκφράζει μεταξύ των άλλων την απαίτηση να τερματισθεί η καταστροφική πολιτική της λιτότητας, των περικοπών σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, της κατάργησης των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των ΣΣΕ, του ξεπουλήματος των δημόσιων επιχειρήσεων και της δημόσιας περιουσίας αλλά και ψήφο καταδίκης των πολιτικών που οδήγησαν στην συντριβή και απαξίωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, της δημόσιας υγείας, της παιδείας και της κοινωνικής πρόνοιας.

Όμως η ψήφος δεν εκφράζει μόνο την αποδοκιμασία και την καταδίκη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, δεν δόθηκε μόνο για να σταματήσει η κατρακύλα της χώρας, του λαού και των εργαζομένων αλλά εμπεριέχει και την απαίτηση για την επανάκτηση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών τους.

Η εργατική και λαϊκή ψήφος δόθηκε και εκφράζει την αξίωση να μπει τέλος στην εργοδοτική τρομοκρατία, την αυθαιρεσία και την επιχειρηματική ασυδοσία.

Σηματοδοτεί την απαίτηση να ληφθούν αποτελεσματικά μέτρα για την ενίσχυση της απασχόλησης, για την καταπολέμηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, την αντιμετώπιση του εκρηκτικού κοινωνικού προβλήματος της ανεργίας, για την επαναθεμελίωση των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Πιστεύουμε ότι για το εργατικό και το συνδικαλιστικό κίνημα διαμορφώνονται καλύτερες και πιο ευνοϊκές συνθήκες στην πάλη και τις διεκδικήσεις του αλλά και στην πιο αποτελεσματική του δράση.

Οι προγραμματικές θέσεις της νέας κυβέρνησης όπως η άρση της πολιτικής επιστράτευσης των απεργών, το σταμάτημα και η ακύρωση σειράς ιδιωτικοποιήσεων και της εκποίησης του δημόσιου πλούτου, επαναπρόσληψη απολυμένων από το δημόσιο, η επαναφορά των ΣΣΕ και του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων, του κατώτερου μισθού, η αντιμετώπιση της φτώχειας, της ανεργίας και της ανθρωπιστικής κρίσης, το σταμάτημα των μειώσεων στις κύριες και επικουρικές συντάξεις και των νέων αυξήσεων στα όρια ηλικίας αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος των διεκδικήσεων της εργατικής τάξης και των συνδικάτων.

Βεβαίως πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι από τα παραπάνω θα υλοποιηθεί παίρνοντας υπόψη ότι η συμφωνία με το EUROGROUP στις 20/2/2015 διαμορφώνει μια σειρά αρνητικά δεδομένα τα οποία είναι πιθανόν να επιδράσουν στην υλοποίηση των προεκλογικών και προγραμματικών θέσεων της νέας κυβέρνησης.

Ταυτόχρονα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι οι προεκλογικές αναφορές της κυβέρνησης δεν ακυρώνουν το σύνολο των καταστροφικών, αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων και αυτό είναι σαφές και δεν επιδέχεται την παραμικρή αμφιβολία.

Για τα συνδικάτα είναι προφανές και αυτονόητο ότι η νέα κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει απαρέγκλιτα τις προγραμματικές της δεσμεύσεις.

Ταυτόχρονα το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει και στις νέες συνθήκες να παραμείνει αταλάντευτα και αποφασιστικά στον αγώνα για την εκπλήρωση του συνόλου των διεκδικήσεών του που αφορούν τα προβλήματα των εργαζομένων στην κοινωνική ασφάλιση, στις εργασιακές σχέσεις, στις ΣΣΕ, στην ανεργία, στην μαύρη ανασφάλιστη εργασία, στα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Πρέπει να παλέψει για την συνολική επαναφορά των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων που καταργήθηκαν την μνημονιακή περίοδο.

Ο ρόλος των συνδικάτων δεν είναι να υιοθετήσει το κυβερνητικό πρόγραμμα, δεν είναι η σύμπλευση με την κυβέρνηση, δεν είναι πολύ περισσότερο να αρκεσθεί με τους στόχους και τις προτεραιότητες όπως σχεδιάζονται από την κυβέρνηση για τα προβλήματα των εργαζομένων.

Όσοι πιστεύουν ότι στις νέες συνθήκες μπορεί να αναβιώσει στις γραμμές των συνδικάτων ένα νέο μοντέλο κυβερνητικού συνδικαλισμού, είναι βέβαιο ότι θα διαψευσθούν οικτρά.

Τα συνδικάτα πρέπει να διατυπώσουν τις δικές τους «προγραμματικές θέσεις», το δικό τους αγωνιστικό πλαίσιο στόχων – αιτημάτων – διεκδικήσεων. Η κάμψη και η υποχώρηση των αγώνων και η αποδυνάμωση των συνδικάτων το τελευταίο διάστημα είναι στοιχείο που επιβάλει μια νέα μαχητική συσπείρωση, μια νέα ενότητα με στόχο να ενισχυθεί η οργάνωση, η συμμετοχή και η δράση των εργαζομένων στα συνδικάτα. Να επαναπροσδιορισθεί η στρατηγική και η τακτική τους, να καθορισθεί εκ νέου ένα μαχητικό, ριζοσπαστικό διεκδικητικό πλαίσιο το οποίο θα έχει προωθημένες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές αναφορές και στοχεύσεις οι οποίες θα αφορούν κρίσιμα ζητήματα για το παρόν και το μέλλον της χώρας μας.

Τέτοια ζητήματα μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής σημασίας που ανοίγουν άλλες θετικές προοπτικές για τον τόπο μας

• Είναι η κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και των εφαρμοστικών νόμων.
• Είναι η διαγραφή του χρέους που αποτελεί όρο για την επιβίωση της χώρας, του λαού και των εργαζομένων, και ταυτόχρονα προϋπόθεση για την θετική αντιμετώπιση των λαϊκών αναγκών και των εργατικών διεκδικήσεων. Η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος απαιτεί την πιο πλατιά λαϊκή και κοινωνική συμμετοχή και πρέπει να σημάνει γενικευμένο παλλαϊκό συναγερμό για να δοθεί λύση προς όφελος της χώρας και του λαού μας.
• Είναι η ανάγκη για την αντιμετώπιση της κρίσης και την έξοδο της χώρας μας από αυτή, να πληρώσουν επιτέλους οι έχοντες και κατέχοντες τον πλούτο της χώρας Βιομήχανοι, Εφοπλιστές, Τραπεζίτες κ.λπ.
• Είναι η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας προς όφελος του λαού και των εργαζομένων και όχι υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου ντόπιου και ξένου.
• Είναι η καθιέρωση της απλής αναλογικής σαν πάγιο εκλογικό σύστημα στην χώρα μας το οποίο διαχρονικά αποτελούσε βασικό στόχο και διεκδίκηση όλων των αριστερών πολιτικών δυνάμεων.
• Είναι η επανάκτηση του ελέγχου Δημόσιων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και η κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.
• Είναι η διεκδίκηση του κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων για τις καταστροφές που προκάλεσε η φασιστική και χιτλερική θηριωδία στην χώρα μας.
• Είναι η ανάγκη μιας ριζικής αλλαγής στο φορολογικό σύστημα, το οποίο είναι προσανατολισμένο να υπηρετεί τα συμφέροντα της οικονομικής ελίτ στην χώρα μας με πλήθος φορολογικών μέτρων και ρυθμίσεων αλλά και με την φοροδιαφυγή, την φοροαποφυγή, την φοροκλοπή, και ταυτόχρονα να επιβάλει ισοπεδωτικά έως εξοντωτικά φορολογικά μέτρα για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους επαγγελματίες και τις μικρές επιχειρήσεις.
• Είναι η κατάργηση των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων που οδήγησαν τις κύριες συντάξεις, τα επικουρικά, τις εφάπαξ παροχές και γενικά το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης στην υποβάθμιση και στην απαξίωση.
• Είναι η προώθηση όλων των αναγκαίων μέτρων και νομοθετικών ρυθμίσεων για τον δραστικό περιορισμό των ελαστικών μορφών απασχόλησης για την ενίσχυση της σταθερής και μόνιμης εργασίας, για πλήρη και συγκροτημένα δικαιώματα των εργαζομένων.
• Είναι η λήψη ριζοσπαστικών μέτρων για την αντιμετώπιση και μείωση της ανεργίας στην χώρα μας η οποία έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Είναι η λήψη ουσιαστικών και αποτελεσματικών μέτρων για την προστασία των ανέργων, την αύξηση των επιδομάτων ανεργίας, την επιμήκυνση του χρόνου επιδότησης, την πάταξη της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας που οργιάζει στην χώρα μας.
• Είναι η καθολική ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή κάλυψη των ανέργων και των οικογενειών τους, καμιά κατάσχεση πρώτης κατοικίας, ανασύσταση του Οργανισμού Εργατικής Εστίας και Κατοικίας με το σύνολο των αρμοδιοτήτων τους. Κατάργηση της φορομπηχτικής πολιτικής σε βάρος των εργαζομένων και κατάργηση των χαρατσιών.
• Είναι η επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, της ενίσχυσης του θεσμού των ΣΣΕ, της κατάργησης των αντεργατικών νόμων. Η υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης και η κατοχύρωση του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με μισθό και παράλληλη κατάργηση των νομοθετικών ρυθμίσεων των άθλιων μισθών των 586 και 511 ευρώ. Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων για τις ΣΣΕ.  
• Είναι η κατάργηση της Κυριακάτικης εργασίας και η καθιέρωση της Κυριακάτικης αργίας.
• Είναι η άμεση κατάργηση του δουλοκτητικού καθεστώτος της ενοικιαζόμενης εργασίας και των προγραμμάτων της κοινωφελούς εργασίας, της μαθητείας και της εργασίας μέσω Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων (Κοιν.Σ.Επ.).
• Είναι η επαναφορά και θωράκιση του θεσμικού πλαισίου προστασίας των εργαζομένων από τις ατομικές και ομαδικές απολύσεις, την αυστηρή εφαρμογή και τήρηση της εργατικής νομοθεσίας, την στελέχωση και ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών.
• Την άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και την επιβολή φόρων μεγάλης ακίνητης περιουσίας, την επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, το σταμάτημα των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας.
• Την αποτελεσματική αντιμετώπιση της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας και της απλήρωτης εργασίας που έχει επικίνδυνα διογκωθεί το τελευταίο διάστημα.
• Την σταδιακή επαναφορά των συντάξεων στο 80% των αποδοχών των εργαζομένων και την μείωση των ορίων συνταξιοδότησης που είχαν αυξηθεί την μνημονιακή περίοδο.
• Την λήψη μέτρων για την στήριξη των ανέργων, την αύξηση του επιδόματος στο 80% του βασικού μισθού για όλο το διάστημα της ανεργίας.

Μόνο ως ενδεικτικό είναι το παραπάνω πλαίσιο στόχων και διεκδικήσεων.

Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες,

Οι δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ επενδύουν και ποντάρουν σε έναν συμβιβασμό ή ακόμη και σε μια άτακτη υποχώρηση της νέας κυβέρνησης με τους τοκογλύφους δανειστές (Δ.Ν.Τ – Ε.Ε – Ε.Κ.Τ) για να δικαιώσουν όλη την προηγούμενη τακτική τους, δηλαδή αυτήν της στήριξης των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, επιδιώκοντας και την προσωπική επιβεβαίωσή τους στον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο που πιστά ακολούθησαν.

Οι εργαζόμενοι μέσα από την προσωπική εμπειρία είμαστε βέβαιοι ότι θα βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα.

Αναφορικά με το ΠΑΜΕ, αυτό και στις νέες συνθήκες επιμένει στην λογική της πολιτικής και ιδεολογικής καθαρότητας στην περιχαράκωση των δυνάμεών του, ενώ φαίνεται ότι τώρα ανακαλύπτει τα καταστροφικά μνημόνια και ζητά την κατάργησή τους.

Από θέση πρώτης ευθύνης στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά αποδείχνει επί σειρά ετών την ανικανότητά του να λειτουργήσει και να επιτελέσει έναν ενωτικό συσπειρωτικό ρόλο με ταξική αναφορά που θα συμβάλει στην ανάπτυξη των αγώνων, στον συντονισμό τους και στην αποτελεσματική παρέμβαση στο μαζικό λαϊκό και εργατικό κίνημα.

Σε μια κατεύθυνση που θα προσδώσει στα συνδικάτα μια νέα πνοή, ζωντάνια, αποφασιστικότητα, δημοκρατία, συλλογικότητα, μαζική συμμετοχή και δράση και ταξικό προσανατολισμό.

Αυτός ο δρόμος αποδείχνεται καθημερινά ότι είναι αδιέξοδος και πλήρως αναποτελεσματικός.

Εμείς πιστεύουμε και παλεύουμε για την ανασύνταξη και ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος και θεωρούμε ότι αυτό αποτελεί επείγουσα προτεραιότητα που άμεσα πρέπει να προχωρήσει με ταχύτατους ρυθμούς. Αυτό κυρίως πρέπει να συντελεσθεί από τα κάτω, από τους χώρους δουλειάς.

Τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να προσμένουν από τις ηγετικές ομάδες στην ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) την αναγέννηση του κινήματος.

Οι ηγεσίες αυτές και ευρύτερα τα στελέχη των παρατάξεων έχουν ταυτισθεί με τον εκφυλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος με την ανικανότητά τους να υπερασπίσουν στοιχειώδη δικαιώματα της εργατικής τάξης, είναι αυτοί που έβαλαν πλάτη στην υλοποίηση των βάρβαρων αντεργατικών κυβερνητικών επιλογών. Υπηρέτησαν πιστά τον κοινωνικό εταιρισμό, τις κυβερνητικές πολιτικές, τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι εργαζόμενοι πρέπει, μπορούν και οφείλουν να πάρουν στα δικά τους χέρια την υπόθεση του εργατικού κινήματος με ενότητα, συντονισμό, αλληλεγγύη και ταξικό προσανατολισμό να παλέψουν για τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους.