Σήμερα: 29/03/2024
Π.Ε.Ν.Ε.Ν.

Π.Ε.Ν.Ε.Ν.

_περουσιολόγιο.jpg

Τη δια βίου φορολόγηση αυτών που ήδη έχουν φορολογηθεί ειγάγει με το ηλεκτρονικό περιουσιολόγιο η κυβέρνηση Τσίπρα, μετά από συμφωνία με τους “θεσμούς”.

Εντός του 2018 θα τεθεί σε εφαρμογή το πρώτο τμήμα, ενώ σε πλήρη λειτουργία θα τεθεί το 2020 με την ολοκλήρωση και του κτηματολογίου. Στο ηλεκτρονικό περιουσιολόγιο θα γίνει καταγραφή του συνόλου της ακίνητης, κινητής και άυλης περιουσίας όλων των φυσικών προσώπων, επιχειρήσεων και νομικών προσώπων.

Μεταξύ άλλων, η βάση θα περιλαμβάνει στοιχεία όπως, κατοικίες, οικόπεδα, αγροτεμάχια, αποθήκες, αυτοκίνητα και λοιπά οχήματα, σκάφη θαλάσσης και αεροσκάφη, μεγάλα χρηματικά ποσά, καταθέσεις σε τράπεζες, πλάκες χρυσού, μετοχές, ομόλογα, έντοκα γραμμάτια, συμμετοχές σε πάσης μορφής επιχειρήσεις, εταιρικά μερίδια κ.λπ.

Με την πλήρη λειτουργία του περιουσιολογίου και την εφαρμογή των έμμεσων τεχνικών ελέγχου, η εφορία θα έχει τη δυνατότητα να προσδιορίζει το πραγματικό φορολογητέο εισόδημα κάθε φορολογούμενου με βάση όλα τα έσοδα και τα έξοδά του, τα περιουσιακά του στοιχεία (κινητά και ακίνητα) και τις καταθέσεις του στις τράπεζες.

Όπως είναι ευνόητο, όλα τα παραπάνω θα αθροίζονται κάθε χρόνο και θα φορολογούνται. Έτσι ώστε ο πολίτης να υποχρεώνεται σε όλη του τη ζωή να πληρώνει φόρους για περιουσιακά στοιχεία τα οποία έχουν ήδη φορολογηθεί.

πηγή: iskra.gr

_χούντα_τεχνοκρατών.jpg

του Λεωνίδα Βατικιώτη

«Το ευρώ είναι ένας ζουρλομανδύας που κατασκευάστηκε στη Γερμανία». Το Βερολίνο, συνεχίζει «δεν έχει αλλάξει την άποψή του για το ρόλο του στην Ευρώπη από την εποχή του Ναζισμού». Η συμμετοχή δε στην ευρωζώνη «περιλαμβάνει φασισμό χωρίς δικτατορία και, από οικονομική σκοπιά, μια μορφή ναζισμού, χωρίς μιλιταρισμό»! Όλα αυτά κι άλλα εξ ίσου ενδιαφέροντα γράφει κατά λέξη ο Πάολο Σαβόνα, που προτάθηκε από το λαϊκό και κεντρώο Κίνημα των Πέντε Αστέρων και την ακροδεξιά Λίγκα του Βορρά για νέος υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, στο βιβλίο του Σαν εφιάλτης, σαν όνειρο.

Η απόρριψή στη συνέχεια από τον πρόεδρο της Ιταλικής δημοκρατίας, Σέρτζιο Μοταρέλα, του Πάολο Σαβόνα που περιλαμβανόταν στην πρόταση του εντολοδόχου πρωθυπουργού Τζουσέπε Κόντε με το σκεπτικό ότι «θα μπορούσε να προκαλέσει την αναπόφευκτη έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ» οδήγησε την πολιτική κρίση στην Ιταλία σε κορύφωση. Η πραξικοπηματική στάση του ιταλού προέδρου που λειτούργησε σαν εμπορικός αντιπρόσωπος της Γερμανίας στην Ιταλία, ήταν πλήρως προβλέψιμη γιατί εδώ και εβδομάδες δεν άφηνε ευκαιρία να πάει χαμένη και να μη δηλώσει πώς θα έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να διασφαλίσει τα συμφέροντα του ευρώ. Η απόφαση δε την Κυριακή, 28 Μαΐου του Ματαρέλα να δώσει την εντολή σχηματισμού υπηρεσιακής κυβέρνησης τεχνοκρατών στο πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του ΔΝΤ, και πρώην στέλεχος της ιταλικής κεντρικής τράπεζας Κάρλο Κοταρέλι, ώστε να οδηγήσει την Ιταλία σε πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο εξωθεί τα πράγματα στα άκρα. Οδηγεί την Ιταλία σε μετωπική σύγκρουση με το Τέταρτο Ράιχ που πιθανότατα παρήγγειλε κι όχι απλώς θεώρησε ευπρόσδεκτη τη νέα προσφυγή στις κάλπες. Χρειάζεται πολύ απειρία για να θεωρηθούν τυχαία τα λόγια του ιταλού εφημεριδοπώλη από το κέντρο της Ρώμης (ναι, καλά διαβάσατε…) με τα οποία ξεκινούσε την ανάλυσή του το γερμανικό περιοδικό Spiegel, κι ο οποίος προέβλεπε ότι τον Σεπτέμβρη θα έχουμε εκλογές…

Το εν εξελίξει συνταγματικό πραξικόπημα στη γειτονική μας χώρα προσφέρεται ωστόσο για πολλά και σοβαρότατα συμπεράσματα. Αξιολογούμε:

Πρώτον, όποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι θεματοφύλακας και κοιτίδα της δημοκρατίας είναι τουλάχιστον επικίνδυνος. Στις Βρυξέλλες έχει την έδρα της μια μεταμοντέρνα δικτατορία που δε διστάζει όχι μόνο να εξαθλιώσει έναν λαό για να διασώσει τις τράπεζες (βλ. Ιρλανδία, Ελλάδα), όχι μόνο να ανατρέψει εκλεγμένους πρωθυπουργούς (βλ. Παπανδρέου και Μπερλουσκόνι το Νοέμβριο του 2011), όχι μόνο να γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων της την ετυμηγορία των λαών όπως εκφράζεται μέσω δημοψηφισμάτων (βλ. από Ιρλανδία μέχρι Ελλάδα τον Ιούλιο του 2015), αλλά ακόμη και να ακυρώσει τη νωπή λαϊκή ψήφο αν δεν συμφωνεί με τα συμφέροντα της. Μέχρι πρόσφατα ξέραμε ότι ένα μη επιθυμητό αποτέλεσμα δημοψηφίσματος οδηγεί σε αλλεπάλληλα δημοψηφίσματα μέχρι να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πλέον μάθαμε ότι το ίδιο θα γίνεται και με τις γενικές εκλογές. Θα ψηφίζουμε μέχρι να βγαίνουν ευρωλιγούρηδες πολιτικοί. Κι αν δεν τους προτιμούμε, κακό του κεφαλιού μας…

Δεύτερο, όποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι η Ευρώπη με τους θεσμούς της στέκεται στον αντίποδα των ανεξέλεγκτων αγορών είναι τουλάχιστον αφελής. Το σήμα της πολιτικής επίθεσης στην Ιταλία δόθηκε από τις αγορές που ανέβασαν τις αποδόσεις των ιταλικών ομολόγων, λειτουργώντας σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Στο επίκεντρο ήταν το ιταλικό δημόσιο χρέος που αγγίζοντας τα 2,3 τρισ. ευρώ ή το 132% του ιταλικού ΑΕΠ, υποτίθεται ότι αποτελεί ωρολογιακή βόμβα για όλη τη Ευρώπη. Μα αυτό συμβαίνει ούτως ή άλλως! Η προοπτική ραγδαίας ανόδου των επιτοκίων από το φθινόπωρο (με την Τουρκία και την Αργεντινή να αποτελούν ευαίσθητο σεισμογράφο των αναταράξεων που έρχονται) θα αφήσει εκτεθειμένη την Ιταλία στις κερδοσκοπικές επιθέσεις. Το σχέδιο Πέντε Αστέρων και Λίγκας (δες εν συντομία εδώ) είναι πρωτίστως σχέδιο σωτηρίας απέναντι στους τριγμούς που σωστά προβλέπουν ότι έρχονται. Οι Βρυξέλλες αντίθετα, που φημίζονται για την κοντόφθαλμη λογική τους σημασία δίνουν στη διάσωση του πρότζεκτ του ευρώ, κι ας θυσιαστεί η Ιταλία το 2019 χωρίς να έχουν σχέδιο διαχείρισης της επικείμενης κρίσης. Εναποθέτουν τη μοίρα όλων μας στις αγορές…

Επιπλέον κι επί της ουσίας, το σκεπτικό των αγορών δεν στέκει, είναι ανοησία: ανεβάζουν τα επιτόκια γιατί υποτίθεται ότι η νέα κυβέρνηση θα προκαλέσει κρίση χρέους. Μα είναι ηλίθιοι οι Σαλβίνι και ντι Μάγιο να προκαλέσουν κρίση χρέους στην ίδια τους τη χώρα; Μέχρις στιγμής η πικρή μας εμπειρία μας έχει δείξει ότι κρίσεις προκαλούν μόνο οι αγορές, για να διασώσουν τα κεφάλαιά τους με τη βοήθεια του ΔΝΤ (πλέον και του ΕΣΜ) που λειτουργούν σαν ασφαλιστική εταιρεία των κερδοσκόπων καταβάλλοντας στο ακέραιο τα προσδοκώμενα κέρδη κι αφήνοντας στους λαούς τα τιμωρητικά μνημόνια…

Τρίτο συμπέρασμα: μην πιστεύετε τα ΜΜΕ! Από τους Financial Times, που είχαν τίτλο σε εντιτόριαλ τους ότι «η Ρώμη ανοίγει τις πύλες της στους βαρβάρους» μέχρι το όργανο της καγκελαρίας Spiegel κι όλο το φιλελεύθερο πολιτικό και εκδοτικό κατεστημένο επιδόθηκαν σε μια άνευ προηγουμένου προπαγάνδα να διασύρουν την κυβέρνηση 5 Αστέρων και Λίγκας, με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα για το μούφα πτυχίο του Τζουσέπε Κόντε, κατηγορίες περί λαϊκισμού, κι άλλα. Αν τους ενοχλούσε πραγματικά όμως η συμμετοχή του ρατσιστή Σαλβίνι στην κυβέρνηση γιατί αποδέχθηκαν τον Πάνο Καμμένο; Γιατί δεν αντέδρασαν στην ακροδεξιά κυβέρνηση της Αυστρίας; Γιατί έδιναν οι ίδιες οι Βρυξέλλες χρήματα στη Ρώμη μέχρι τώρα κι όσο στην κυβέρνηση ήταν οι κεντροαριστεροί για να εξαγοράζει φύλαρχους στη Λιβύη και τη Σομαλία ώστε να λειτουργούν στα αφρικανικά εδάφη ως προκεχωρημένα φυλάκια της Frontex, φυλακίζοντας και βασανίζοντας; Αυτό δηλαδή που γίνεται στο Αιγαίο στόχος ήταν να γίνεται πριν τα εκατομμύρια προσφύγων δουν το μπλε της Μεσόγειου… Επομένως, αν κάτι τους ενοχλεί είναι ότι στην Ιταλία αναδείχθηκε πρώτο «κόμμα» ένα αστικό μεν, αλλά ανταγωνιστικό απέναντι στα σχέδια της ευρωκρατίας και της Γερμανίας, που υποσχόμενο την ανατροπή της λιτότητας κατάφερε  συγκυριακά να επικοινωνήσει με το λαό!

Τέταρτο και σημαντικότερο, κι αυτό το συμπέρασμα προκύπτει απαντώντας στο πολύ απλό ερώτημα: αν το πρωτοφανές συνταγματικό made in Germany πραξικόπημα της Ιταλίας αφορά εμάς στην Ελλάδα και δη την Αριστερά. Οι δραματικές εξελίξεις μας ενδιαφέρουν πρώτα απ’ όλα γιατί μας αφορά η λειτουργία της δημοκρατίας στο βαθμό που εξασφαλίζει την έκφραση της λαϊκής βούλησης. Όταν ένας πρόεδρος – μαριονέτα των Βρυξελλών και του Βερολίνου αρνείται να ορκίσει μια κυβέρνηση επειδή δεν του …κάνει ένας υπουργός τότε αποκαλύπτεται ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας ακόμη κι αυτών των εκλογών με τη σύγχρονη αστική δημοκρατία. Ή, η σύγχρονη ολοκληρωτική της μετάλλαξη…

Το γεγονός δε ότι την μάχη με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες τη δίνει το εντελώς αμήχανο και απροετοίμαστο Κίνημα των Πέντε Αστέρων (που κινδυνεύει να ηττηθεί κατά κράτος στις επόμενες εκλογές, χάνοντας το 32% που κέρδισε ως πρώτο κόμμα, και να έχει την τύχη του Συνασπισμού το 1989-1990) σε συνεργασία με την Λίγκα του Βορρά (που από 17% που κέρδισε τον Μάρτιο στις εκλογές του φθινοπώρου θα διπλασιάσει τα ποσοστά της σε βαθμό να σχηματίσει ακόμη και ακροδεξιά κυβέρνηση μαζί με τους Αδελφούς της Ιταλίας και τη Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι) πρέπει να μας προβληματίσει κι όχι να μας κάνει να αποστρέψουμε το βλέμμα μας και να γυρίσουμε την πλάτη μας στην Ιταλία. Αρχικά, ας κρατήσουμε την επιμονή της σκληρής ιταλικής Δεξιάς να προτείνει τον πολέμιο του ευρώ ως υπουργό Οικονομικών, που βρίσκεται στον αντίποδα της απαράμιλλης οσφυοκαμψίας της ελληνικής κυρίαρχης Αριστεράς, η οποία σε ένα τέτοιο αίτημα θα έκανε για πολλοστή φορά ασκήσεις κωλοτούμπας. Όπως κι έκανε άλλωστε αρνούμενη να τιμήσει τη λαϊκή ψήφο του Ιανουαρίου και του Ιουλίου το 2015.

Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι το ευρώ γεννάει αντιθέσεις. Στον αντίποδα της κυρίαρχης συλλογιστικής και προπαγάνδας περί κοινού νομίσματος, ενωμένης Ευρώπης, συλλογικών συμφερόντων ή κατάργησης των συνόρων, το κοινό νόμισμα γεννά τους νεκροθάφτες του, με την ίδια φυσικότητα που ο Τσίπρας μπορεί να υποστηρίζει άλλα το πρωί κι άλλα το βράδυ, άλλα δημόσια κι άλλα ιδιωτικά. Κι αν αυτό δεν το καταλαβαίνει η Αριστερά που είτε επιδίδεται σε διαγωνισμούς ομορφιάς για να σαγηνεύσει το Βερολίνο είτε επιδίδεται σε ασκήσεις βερμπαλισμού απαξιώντας να ασχοληθεί με κάτι τόσο ταπεινό και «λίγο» όπως είναι το ευρώ, φτάνοντας στο σημείο να χαρακτηρίζει «αριστερούς μονεταριστές» του πολέμιους του ευρώ, τότε την ευκαιρία θα την αδράξει η άκρα Δεξιά, εκπροσωπώντας ωστόσο κατά προτεραιότητα τα αστικά συμφέροντα που είναι ενάντια στο ευρώ κι όχι τα λαϊκά, εργατικά συμφέροντα. Μια ευκαιρία έτσι να βαθύνει ο ριζοσπαστισμός, φτάνοντας στο στόχο της σύγκρουσης με την ΕΕ, ξεκινώντας από ένα τόσο καθημερινό θέμα θα έχει χαθεί, όπως χάθηκαν και τόσες άλλες… Τόσο απλά!

πηγή: kommon.gr

.jpg

Γιώργος Τσαντίκος

Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ προετοίμαζε για «επιστροφή στο 2010» με τα γνωστά αποτελέσματα, έτσι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ουσιαστικά προετοιμάζει για επιστροφή εκεί που άφησε την εφαρμογή των χειρότερων και αντιλαϊκότερων πολιτικών για να τις συνεχίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Ο πρόεδρος της ΝΔ, στη συνέντευξη του στο Βήμα της Κυριακής, δεν τσιγκουνεύεται τις εξαγγελίες, όπως για παράδειγμα την «κατάλυση του πελατειακού κράτους», τη «δίκαιη μοιρασιά του πλούτου», το «κοστολογημένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα» και άλλα παρόμοια που έχουν παλιώσει μαζί με τους πολιτικούς που τα εξαγγέλλουν.

Αυτή τη φορά, απευθυνόμενος σε πιο κεντρώο κοινό, προσπάθησε να «μακιγιάρει» το ακροδεξιό προφίλ του κόμματος που διαμορφώνουν οι άμεσοι συνεργάτες του, τους οποίους φυσικά έχει διαλέξει ο ίδιος και συμμερίζεται τις θέσεις τους, όντας «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ», αλλά ποτέ με τους εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή, επιχειρεί να συμμαζέψει και την ακροδεξιά στους κόλπους της ΝΔ, χαρακτηρίζοντας ό,τι κινείται δεξιότερα του κόμματος «γραφικότητες». Φυσικά, οι «γραφικότητες» αυτές δολοφονούν, αλλά ο κ. Μητσοτάκης προτιμάει να υποβαθμίζει συστηματικά τη δράση τους και να επικεντρώνει σε άλλα κρίσιμα κατ’ αυτόν ζητήματα, όπως τα Εξάρχεια κ.λπ.

Σε προγραμματικό επίπεδο η ΝΔ ετοιμάζεται να συνεχίσει στα ίδια μονοπάτια που κινείται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, με παρεκκλίσεις μόνο προς τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό. Είπε δηλαδή για «δίκαιη μοιρασιά του πλούτου» ο κ. Μητσοτάκης στη συνέντευξή του, αλλά η πρότασή του ήταν «η εργασία από το σπίτι», η οποία αυτή τη στιγμή συνοψίζεται σε mini jobs που διαμοιράζουν τη φτώχεια και την αναξιοπρέπεια. Έτσι κι αλλιώς, το πρόγραμμα της ΝΔ για την εργασία συνίσταται σε μια εξονυχιστική και αποψιλωτική διαδικασία για κάθε εργατικό δικαίωμα, στο όνομα της ελεύθερης αγοράς και της «μεταρρύθμισης» που θα εξασφαλίσει περισσότερα κέρδη στην εργοδοσία. Κατά τα λοιπά, ο κ. Μητσοτάκης δεν είχε κάτι να πει για τις ελλείψεις σε υγεία, εκπαίδευση κ.ο.κ., παρά μόνο για «γενναία φορολογικά κίνητρα σε επιχειρήσεις» και για πολιτική περικοπών.

Εν ολίγοις, ο πρόεδρος της ΝΔ προσπαθεί να πλασάρει μια πρόταση σωστότερης και καταλληλότερης διαχείρισης της μνημονιακής πολιτικής, χωρίς όμως μνημόνια, κλείνοντας το μάτι παντού: και στην ελληνική πατριωτική δεξιά, βάλλοντας κατά των… Βρυξελλών όπου «γράφονται τα αναπτυξιακά σχέδια», αλλά και στο χώρο του «ακραίου κέντρου» που προσπαθεί να διακρίνει ποιος θα είναι στην εξουσία, για να γαντζωθεί επάνω του, λέγοντας ότι ο  ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι «γνήσιο» ευρωπαϊκό κόμμα. Και στους ψηφοφόρους που εγκατέλειψαν μαζικά τα κόμματα που ψήφισαν και εφάρμοσαν μνημόνια, αλλά και σε ΕΕ-ΔΝΤ ως η καλύτερη επιλογή για να συνεχιστούν απρόσκοπτα οι περικοπές, ακόμα και χωρίς μνημονιακούς περιορισμούς.

Ενδιαφέρον είναι επίσης το ότι στη συνέντευξη ο πρόεδρος της ΝΔ επιχειρεί να εμφανιστεί συναινετικός και με το ΣΥΡΙΖΑ, σε θέματα «εθνικά ωφέλιμα», απευθυνόμενος ακόμα και στους απογοητευμένους ψηφοφόρους της ΝΔ που εγκατέλειψαν το κόμμα που πήρε τη σκυτάλη από το ΠΑΣΟΚ στην εφαρμογή των εξοντωτικών πολιτικών για να την παραδώσει στον ΣΥΡΙΖΑ που τη συνέχισε. Δεν είναι τυχαία η αναφορά του κ. Μητσοτάκη στα «καλά ποσοστά» της ΝΔ στη Βόρεια Ελλάδα στις δημοσκοπήσεις. Έτσι κι αλλιώς η ΝΔ ποντάρει πολύ στους απογοητευμένους κάθε είδους (στις χορηγούμενες διαφημίσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το κόμμα στοχεύει ακόμα και οπαδούς του ΠΑΟΚ…).

Σε αντίθεση με τη δική του κυβερνητική περίοδο, όταν για κάθε αντιδραστική τομή οι κυβερνητικοί εταίροι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ επικαλούνταν τους δανειστές, τώρα ο κ. Μητσοτάκης λέει ανοιχτά πως υπάρχουν «μεταρρυθμίσεις» που δεν αποτελούν μνημονιακές υποχρεώσεις: πανεπιστήμιο, δημόσιο, κ.λπ. κ.λπ.

Πηγή: prin.gr

.jpg

Πειραιάς 27 Μάη 2018

Συνάδελφοι ,

                        Το Σωματείο ΕΝ.Ε.Δ.Ε.Π. καταγγέλλει την απαράδεκτη τακτική που προσπαθεί να εφαρμόσει η εργοδοσία στους προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ βάζοντας εργαζόμενους να δουλέψουν συνεχόμενα 12ωρα ή ακόμα τους αλλάζει και βάρδιες και όλα αυτά για να εξασφαλίσει πως θα διώξει τα πλοία νωρίτερα από τις 30 του Μάη όπου έχουμε αναγγείλει τη συμμετοχή στην απεργία.

                        Καταγγέλλουμε το συγκεκριμένο γεγονός για να αποκαλύψουμε πως μπροστά στη συσπείρωση των εργαζομένων για να ικανοποιήσουμε μέσα από το δίκαιο αγώνα μας τα αυτονόητα η εργοδοσία εξαντλεί πριν την απεργία τους εργαζόμενους με σκοπό να έχει τη μικρότερη δυνατή χασούρα, με το κίνδυνο να έχουμε ένα ακόμα εργατικό ατύχημα.

                        Επίσης καταγγέλλουμε την απελπισμένη προσπάθεια που κάνει παραμονές της απεργίας να φτιάξει απεργοσπαστικό μηχανισμό, αλλά τους λέμε ότι <<λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο>>.Καλούμε όλους τους συναδέλφους να μην πέσουν στη παγίδα που στήνουν η εργοδοσία και τα τσιράκια της. Όλοι να δώσουμε το παρών στην απεργία ακόμα και με τις οικογένειες μας για να διεκδικήσουμε καλύτερους όρους αμοιβής , εργασίας και Υγιεινής και Ασφάλειας. Είμαστε περισσότεροι και το δίκιο είναι με το μέρος μας.

                        Να γίνει κατανοητό σε κάθε συνάδελφο πως δεν πρέπει να φοβάται. Κανένα πλοίο , κανένα μηχάνημα , καμία νταλίκα δεν κουνιέται αν δεν τα δουλέψουν οι εργαζόμενοι έχουμε όλη τη δύναμη στα χέρια μας αρκεί να το καταλάβουμε και να το πιστέψουμε. Δεν θα γίνουμε δούλοι του 21ου αιώνα για να κάθονται οι κηφήνες να πλουτίζουν από τον ιδρώτα μας. Από την Τετάρτη και μετά κανένας εργάτης να μην είναι με σκυμμένο κεφάλι.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 30 ΤΟΥ ΜΑΗ

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΚΟΥΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΥΝΗΘΕΙ

Ο Πρόεδρος                                                                                                                                       Ο Γραμματέας

Μπεκρής Μάρκος                                                                                                                   Μαγκαφάς Σταύρος

Σελίδα 3013 από 4088
  • Τελευταια
  • Δημοφιλή