Σήμερα: 29/03/2024
Π.Ε.Ν.Ε.Ν.

Π.Ε.Ν.Ε.Ν.

_Παρασκευόπουλου_Αφορμή_για_νέα_επίθεση_στο_φοιτητικό_κίνημα.jpg

Χρήστος Κοσίνας

Οι προτάσεις βρίσκονται μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των φοιτητών και συντείνουν στην περαιτέρω έντασή τους

Την περασμένη Τετάρτη 19/9, δημοσιοποιήθηκε το «εξαιρετικό πόρισμα» (γνωστό και ως πόρισμα Παρασκευόπουλου) -κατά τη δήλωση του υπουργού Κ. Γαβρόγλου-  της Επιτροπής για τη μελέτη ζητημάτων της ακαδημαϊκής ελευθερίας και ειρήνης του υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.

Οι συνιστάμενες της ανάλυσης και των προτάσεων, εναρμονίζονται πλήρως με τις κατευθύνσεις της ΕΕ αλλά και τις επανειλημμένες απόπειρες όλων των φορέων της αστικής πολιτικής, για τη δημιουργία ενός πανεπιστημίου πολιτικά και δημιουργικά αποστειρωμένου, με πλήρη έλεγχο του κράτους και των επιχειρήσεων επί της λειτουργίας του. Αποτελούν αφορμή εκ νέου επίθεσης στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος. Θα σταθούμε σε τρία, βασικά στοιχεία του κειμένου, που αποσαφηνίζουν τη στόχευσή του.

Πρώτο ζήτημα που ξεχωρίζει από την εισαγωγή-βασικές θέσεις του κειμένου είναι η σχετικοποίηση του πανεπιστημιακού ασύλου, το οποίο σύμφωνα με την επιτροπή, «δεν πρέπει ούτε να υποτιμάται, ούτε να υπερτιμάται». Η συγκεκριμένη θέση που διαπερνά πολλές προτάσεις του κειμένου, οδηγεί ευθέως, στην κατάργηση του ασύλου, όπως έχει φανεί όλα τα τελευταία χρόνια σε πληθώρα περιπτώσεων. Στην κατάργηση δηλαδή, ενός θεσμού κατεκτημένου με αγώνες του φοιτητικού κινήματος, που διασφαλίζει ελευθερία έκφρασης, πραγματική διακίνηση ιδεών και έχει αποτελέσει για χρόνια κέντρο ανάπτυξης καταλυτικών, κινηματικών αντιστάσεων απέναντι στις εκάστοτε αντιλαϊκές πολιτικές και τη φίμωση της λαϊκής φωνής.

Δεύτερο ζήτημα που αναδεικνύει την ουσία του πορίσματος είναι η συνύπαρξη στο ίδιο κείμενο, διαφόρων, εγκληματικών πράξεων (πχ. κακουργήματα, διακίνηση ναρκωτικών κ.α.) μαζί με κινητοποιήσεις και καταλήψεις φοιτητών και αγωνιζόμενων ανθρώπων στους πανεπιστημιακούς χώρους, και άρα, ο επί της ουσίας συμψηφισμός τους ως «βία». Γίνεται καθαρό, πως το φοιτητικό κίνημα και η πάλη για τις ανάγκες των φοιτητών, αντιμετωπίζεται ως ένα ακόμη πρόβλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί είτε μέσα από ποικίλες επιτροπές «διαπραγμάτευσης» και ουσιαστικά ελέγχου, είτε αν χρειαστεί, μέσα από την παρέμβαση των κατασταλτικών δυνάμεων. Σε καμία περίπτωση δε, δεν αποτελεί επιδίωξη η ουσιαστική αντιμετώπιση ανεξέλεγκτων καταστάσεων που χαρακτηρίζουν μεγάλα ιδρύματα της χώρας, όπως την ΑΣΟΕΕ και το ΑΠΘ.

Τρίτον και ίσως βασικότερο, λάμπει δια της απουσίας της, η πραγματικότητα. Στο ίδιο το πόρισμα, δε γίνεται καμία αναφορά στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές λόγω της χρόνιας υποχρηματοδότησης, της διάλυσης των φοιτητικών παροχών που οδηγούν φοιτητές στην -προσωρινή ή μόνιμη-  διακοπή των σπουδών τους και συνολικά, σε μια βάρβαρη καθημερινότητα. Άραγε, τα παραπάνω καθώς και η αντι-εκπαιδευτική αναδιάρθρωση συνολικά, δε συνιστούν βία απέναντι στους ίδιους τους φοιτητές και τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια;

Από εκεί και πέρα, το υπόλοιπο πόρισμα αναλώνεται είτε στην εξέταση καθαρά αντιδραστικών επιλογών, όπως πχ. φύλαξη από ιδιωτικές εταιρίες, είτε στη δημιουργία επιτροπών, δικτύων, φορέων κλπ. μακριά και έξω από τα συλλογικά όργανα και τις ανάγκες των φοιτητών αλλά και των εργαζομένων, είτε τέλος, σε προτάσεις που θα έπρεπε να είναι αυτονόητες για ένα πανεπιστήμιο που θα ανταποκρίνεται στα προβλήματα των φοιτητών του, όπως η δημιουργία συμβουλευτικών σταθμών για ψυχοκοινωνική υποστήριξη.

Συνοψίζοντας, το συγκεκριμένο πόρισμα βρίσκεται πολύ μακριά από τα πραγματικά προβλήματα που βιώνουν οι φοιτητές εντός του πανεπιστημίου και στην ουσία του, συντείνει στην έντασή τους. Οι αντιδράσεις από τη ΝΔ και την παράταξη της στα πανεπιστήμια ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, στοχεύουν στην ενίσχυση της αντιδραστικής επίθεσης στις δημοκρατικές ελευθερίες και επιδιώκουν να κερδίσουν πόντους στην προεκλογική κούρσα μεταξύ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να θέτουν κάποια ουσιαστική διαφοροποίηση γύρω από τη πολιτική στόχευση του πορίσματος. Ο μόνος δρόμος αλλαγής της σημερινής κατάστασης βρίσκεται στους φοιτητικούς συλλόγους, τη συλλογική κουβέντα, τη δημιουργία και πάλη για αυτά που αξίζουν σε ένα νέο άνθρωπο στο σήμερα. Με στάση αλληλέγγυα στους καταπιεσμένους και τους τοξικοεξαρτημένους και σύγκρουση με την πραγματική βία που βιώνουμε καθημερινά, τη βάρβαρη πολιτική κεφαλαίου, κυβέρνησης και ΕΕ.

ΠΗΓΗ: prin.gr

 

IMG_20180923_130650-1.jpg

Πραγματοποιήθηκε στις 23 Σεπτέμβρη 2018 το Πανελλαδικό Γενικό Συμβούλιο του ΜΕΤΑ. Βασικό θέμα συζήτησης ήταν ο απολογισμός και τα συμπεράσματα από τους αγώνες της προηγούμενης περιόδου και ο προγραμματισμός για το επόμενο χρονικό διάστημα.

Στην συνεδρίαση προσκλήθηκε και έλαβε μέρος και ο Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ Αντώνης Νταλακογεώργος ο οποίος στον σύντομο χαιρετισμό του μεταξύ των άλλων ανέφερε:

Την επόμενη περίοδο το αγωνιστικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει και οφείλει να ξεδιπλώσει αγωνιστικές πρωτοβουλίες, δράσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις στις οποίες δεσπόζουσα θέση πρέπει να κατέχουν οι διεκδικήσεις για την υπογραφή των ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις, η πάλη ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις περιουσίες της εργατικής και λαϊκής κατοικίας, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα κοινωνικοασφαλιστικά ζητήματα και η συντονισμένη προσπάθεια όχι μόνο να ακυρωθούν οι σχεδιασμένες μειώσεις στις συντάξεις από 1/1/2019 αλλά και συνολικά το αντιασφαλιστικό νομοθετικό πλέγμα, επίσης η ανεργία, η μαύρη ανασφάλιστη εργασία και οι ελαστικές μορφές εργασίας θα πρέπει να είναι οι κυρίαρχοι στόχοι πάλης αυτό το διάστημα.

Ταυτόχρονα το ταξικό κίνημα πρέπει να αποδομήσει τόσο την άθλια και υποκριτική προπαγάνδα της κυβέρνησης για δήθεν επαναφορά του κατώτατου μισθού, όσο και των υπολοίπων αστικών κομμάτων που όλοι μαζί στήριξαν και ψήφισαν πρόσφατα στην Βουλή την αντιδραστική και αντεργατική τροπολογία Αχτσιόγλου η οποία είναι φωτοκόπια του άρθρου 103 του νόμου Βρούτση της συγκυβέρνησης Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ.

Πρέπει να αποκαλυφθεί και στον τελευταίο εργαζόμενο η εξαπάτηση και ο φαρισαϊσμός των συστημικών πολιτικών δυνάμεων περί επαναφοράς των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και το γεγονός ότι αυτοί που κρατούν ουσιαστικά με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο στο χέρι τους την όποια λύση είναι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους.

Εξάλλου η δημόσια θέση του ΣΕΒ είναι απολύτως ξεκάθαρη των προθέσεων της μεγαλοεργοδοσίας.

Η πίεση μέσα από την ανάπτυξη οργανωμένων και συντονισμένων αγώνων πρέπει να έχει στο επίκεντρο το πανεργατικό αίτημα για κατώτερο μισθό στα 751 ευρώ για όλους με την ταυτόχρονη κατάργηση της πράξης Υπουργικού Συμβουλίου 6/2012που μείωνε τον κατώτερο μισθό κατά 22% και 32 % αντίστοιχα στους νέους.

Πρέπει στο σημείο αυτό να επισημάνουμε ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν υπογραφεί διάφορες ΣΣΕ τόσο κλαδικές όσο και επιχειρησιακές από δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού οι οποίες νομιμοποιούν την μνημονιακή πολιτική στην θεωρούμενη μεταμνημονιακή περίοδο, γεγονός που το ταξικό συνδικαλιστικό και η συνδικαλιστική αριστερά πρέπει να το αποδοκιμάσει και να το στιγματίσει με τον πιο έντονο τρόπο.

Το γεγονός αυτό δείχνει ότι ο συμβιβασμένος και υποταγμένος συνδικαλισμός συνεχίζει στην ίδια ρότα βάζοντας πλάτη στην εργοδοσία επικυρώνοντας με την υπογραφή τους ΣΣΕ οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων.

Στο σημείο αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία να τονίσουμε την άποψή μας η οποία αφορά την πορεία συνολικά του συνδικαλιστικού κινήματος και να διευκρινίσουμε ότι η αναζωογόνηση, αναδιάταξη και αντεπίθεση του κινήματος με επικεφαλής τις ηγεσίες ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ δεν μπορεί να υπάρχει, διότι οι δυνάμεις αυτές κυρίως ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλουν ούτε μπορούν να εκφράσουν τις αυξημένες ανάγκες των εργαζομένων, να μπουν μπροστά στα προβλήματα, να συγκρουστούν με τον ΣΕΒ, την μεγαλοεργοδοσία αλλά και την κυβέρνηση για την ανάπτυξη αγώνων οι οποίοι θα δρομολογήσουν θετικά αποτελέσματα για τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Από την άλλη η ανασυγκρότηση που επικαλείται το ΠΑΜΕ έχει ως χαρακτηριστικό την ντε φάκτο αποδοχή της αντίληψης περί κομματικής και ιδεολογικής καθαρότητας και περιχαράκωσης και τις όποιες άλλες δυνάμεις να τις χρησιμοποιήσει ως νεροκουβαλητές στον άξονα και στην παραπάνω αδιέξοδη και ακίνδυνη γραμμή που έχει στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα.

Παρά ταύτα βήματα μπορούν και πρέπει να γίνουν πρωταρχικά στην κατεύθυνση ενοποίησης και συντονισμού της πάλης μέσα από ένα συμφωνημένο αγωνιστικό πλαίσιο όλων των άλλων αγωνιστικών συνδικαλιστικών δυνάμεων της αριστεράς.

Τέτοιες πρωτοβουλίες μπορεί και πρέπει να αναληφθούν από πρωτοβάθμια Συνδικάτα τα οποία θα έχουν ένα κοινό ενιαίο διεκδικητικό πρόγραμμα, αγωνιστικές δράσεις και πρωτοβουλίες (συγκεντρώσεις – πορείες κ.λπ) αλλά και άλλες πολύμορφες κινητοποιήσεις. Ταυτόχρονα επιβάλλεται να υποχωρήσουν τα φαινόμενα πόλωσης, αντιπαράθεσης και ξεχωριστών δράσεων και κινητοποιήσεων αυτών των δυνάμεων.

Όσο αυτά τα τμήματα δεν συνενώνουν την δράση τους τόσο πιο δύσκολη θα γίνεται η υπόθεση συνολικά για τους εργαζόμενους και το κίνημα.

Τέλος ο Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ έκανε μια σύντομη αναφορά στην πρόσφατη απεργιακή κινητοποίηση των Ναυτεργατών και επισήμανε μεταξύ των άλλων ότι η αγωνιστική βούληση που εκφράστηκε από τα κάτω σε αυτή την απεργία δεν είχε αντανάκλαση σε επίπεδο ΠΝΟ αφού οι δυνάμεις σε αυτήν του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού τόσο στο διεκδικητικό πλαίσιο όσο και στις διαπραγματεύσεις με την απαράδεκτη ανάμειξη της κυβέρνησης στόχευαν στην υπογραφή μιας ΣΣΕ η οποία θα εξασφαλίζει ένα ασήμαντο έως εξευτελιστικό ποσοστό αύξησης παραμερίζοντας όλα τα υπόλοιπα υπαρκτά και οξυμένα προβλήματα που αφορούν τις τεράστιες απώλειες που είχε το βιοτικό επίπεδο των Ναυτεργατών καθώς και τα εργασιακά και κοινωνικοασφαλιστικά προβλήματα.

Σημείωσε επίσης ότι ο ρόλος των δυνάμεων του κομματικού συνδικαλισμού (ΠΑΜΕ) τόσο πριν όσο και κατά την διάρκεια της απεργίας ήταν απολύτως βοηθητικός της εργοδοτικής πλειοψηφίας της ΠΝΟ και οι ίδιοι διευκόλυναν τα μέγιστα να υπογραφεί μια ΣΣΕ στα μέτρα των εφοπλιστών της επιβατηγού Ναυτιλίας.           

 

maxresdefault1.jpg

Χωρίς περιορισμούς θα πραγματοποιούνται οι αναλήψεις μετρητών εντός της χώρας από την επόμενη Δευτέρα, 1η Οκτωβρίου.

Σύμφωνα με πληροφορίες του ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος είχε εξαγγείλει νέα, άμεση χαλάρωση των capital controls, η οποία θα φέρει άρση των περιορισμών στη διακίνηση κεφαλαίων εντός συνόρων, καθώς και στο άνοιγμα νέων λογαριασμών.

Θυμίζεται ότι σήμερα υφίσταται όριο των 5.000 ευρώ μηνιαίως για τις αναλήψεις από τα ΑΤΜ και τα ταμεία των τραπεζών. 

Πλέον, θα είναι δυνατή και η ανάληψη μέσω πιστωτικών και προπληρωμένων καρτών που μέχρι πρότινος δεν ίσχυε.

Όπως γράφει το insider.gr θα διατηρηθούν, ωστόσο, οι περιορισμοί στη διακίνηση κεφαλαίων προς το εξωτερικό για τους ιδιώτες. 

Τα σημερινά επιτρεπόμενα επίπεδα για τα εμβάσματα σε ξένα πιστωτικά ιδρύματα είναι 4.000 ευρώ ανά κωδικό πελάτη ανά δίμηνο.

Αυξήσεις αναμένονται στα όρια των εμβασμάτων για τις επιχειρήσεις.

Επιπλέον, αναμένεται σημαντική αύξηση στο ποσό που θα μπορούν να μεταφέρουν τα φυσικά πρόσωπα στο εξωτερικό. Σημειώνεται ότι σήμερα το όριο είναι 3.000 ευρώ και σύμφωνα με πληροφορίες αυτό θα αυξηθεί στα 10.000 ευρώ ανά φυσικό πρόσωπο.

πηγη: topontiki.gr

Τετάρτη, 26 Σεπτεμβρίου 2018 07:28

Δύο βήματα πίσω από τον Πούτιν

papakonstantinou-12.jpg

 

s19_230918_syria-thumb-large.jpg

Μέχρι το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, η επικρατούσα εικόνα για τη Συρία ήταν η εξής: ο Μπασάρ Ασαντ κερδίζει τον επταετή πόλεμο και σύντομα θα εκδιώξει την ένοπλη αντιπολίτευση από την τελευταία περιοχή που κατέχει, το Ιντλίμπ. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο αποφασιστικός παράγοντας που έκανε τη ζυγαριά να γείρει προς την πλευρά του Ασαντ, ετοιμάζεται για μια PAX RUSSICA, με την Αμερική στο περιθώριο. Ωστόσο, δύο σημαντικές εξελίξεις σε διάστημα λίγων ωρών ήρθαν να θολώσουν την εικόνα, θέτοντας ερωτήματα για τα όρια της ρωσικής ισχύος.

Τη Δευτέρα το απόγευμα βγήκε λευκός καπνός στο Σότσι, που φιλοξενούσε τη «μίνι Γιάλτα» Πούτιν – Ερντογάν για το Συριακό. Υστερα από πεντάωρες συνομιλίες, ο Ρώσος πρόεδρος υπαναχώρησε, αποδεχόμενος την πρόταση Ερντογάν για κατάπαυση του πυρός στο Ιντλίμπ. Η αναμενόμενη επίθεση ακυρώθηκε. Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία υποτίθεται ότι θα εξασφαλίσει την έξοδο των «ακραίων» τζιχαντιστών και των βαρέων όπλων από μια αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη πλάτους 15-20 χιλιομέτρων. Κοινές περιπολίες Ρώσων και Τούρκων θα επιτηρούν την εφαρμογή της συμφωνίας.

Προσωρινός ελιγμός ή στρατηγική υποχώρηση; Ο καιρός θα δείξει. Επί του παρόντος, η υποχώρηση Πούτιν μεταφράζεται ως μέγα διπλωματικό δώρο στον Ερντογάν. Εάν ο συριακός στρατός προχωρούσε στην άλωση του Ιντλίμπ, η αντιπολίτευση θα ξεριζωνόταν από τη Συρία και η Τουρκία θα έμενε χωρίς κανένα «ατού» στη συριακή σκακιέρα, πέρα από τα μικρά, κουρδικά κομμάτια από το Αφρίν μέχρι την Τζαραμπλούς, που κατέλαβε.

Η αιφνίδια στροφή Πούτιν χρήζει ερμηνείας. Ενδεχομένως, το Κρεμλίνο μετέφρασε τις προειδοποιήσεις Τραμπ για δυναμική απάντηση σε περίπτωση χρήσης χημικών όπλων από τον Ασαντ ως προαναγγελία προβοκάτσιας για την εξαπόλυση επίθεσης. Αλλά αυτό ξανάγινε τον Απρίλιο, χωρίς να αλλάξει κάτι στην εξέλιξη του πολέμου.

Σοβαρότερο ρόλο πρέπει να έπαιξε η τουρκική αντίδραση. Ο Ερντογάν έστειλε πολεμοφόδια στους αντικαθεστωτικούς και ενίσχυσε τις τουρκικές δυνάμεις που ήδη βρίσκονταν στο Ιντλίμπ με σημαντικό αριθμό αρμάτων μάχης και μονάδων πυροβολικού. Παράλληλα, διεμήνυσε στον Πούτιν ότι, αν εξαπολυθεί επίθεση, η Τουρκία θα αποχωρήσει από την τριμερή διαδικασία της Αστάνα για την πολιτική επίλυση του Συριακού, όπου συμμετέχει μαζί με τη Ρωσία και το Ιράν.

Μπορεί να εικάσει κανείς ότι ο Πούτιν έθεσε τη στρατηγικής σημασίας συνεργασία με την Τουρκία –η οποία έχει ήδη βάλει επικίνδυνη σφήνα στο ΝΑΤΟ– υπεράνω των άμεσων στρατιωτικών στόχων. Το Ιντλίμπ μπορεί να περιμένει. Αλλά πόσο; Η συμφωνία του Σότσι εμφανίζεται εύθραυστη. Πώς θα διαχωριστούν οι «ακραίοι» από τους «μετριοπαθείς» μαχητές και πώς θα εξασφαλίσει η Τουρκία την απομάκρυνση των πρώτων, αν βέβαια δεν αρκεστεί να τους αλλάξει στολές; Ή μήπως ο Πούτιν έθεσε πολύ στενά περιθώρια στον Ερντογάν (καταληκτική ημερομηνία είναι η 15η Οκτωβρίου) για να πει στη συνέχεια: σου έδωσα δύο ευκαιρίες και απέτυχες, τώρα τον λόγο έχουν τα όπλα;

Πάντως, η όποια ανακούφιση από τη συμφωνία του Σότσι δεν κράτησε παρά λίγες ώρες. Γύρω στις 11 το βράδυ της Δευτέρας, ρωσικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος «Ιλιούσιν» Il-20 με 15μελές πλήρωμα εξαφανίστηκε από τα ραντάρ στα ανοιχτά της Λαττάκειας, ενώ τέσσερα ισραηλινά F-16 βομβάρδιζαν συριακούς στόχους στην περιοχή. Το ρωσικό υπουργείο Αμυνας γνωστοποίησε ότι το αεροπλάνο κατερρίφθη από φίλια πυρά της συριακής αεράμυνας, αλλά επέρριψε την ευθύνη στους Ισραηλινούς, υποστηρίζοντας ότι ειδοποίησαν τους Ρώσους μόλις ένα λεπτό πριν αρχίσουν να εκτοξεύουν πυραύλους και ότι χρησιμοποίησαν το ρωσικό σκάφος ως ασπίδα έναντι των συριακών πυρών. Ο Ρώσος υπουργός Αμυνας Σεργκέι Σοϊγκού, μάλιστα, προειδοποίησε τον Ισραηλινό ομόλογό του ότι θα υπάρξουν αντίποινα.

Ανεξήγητα ήπιοι τόνοι

Ωστόσο, λίγες ώρες αργότερα, ο Πούτιν έριξε απότομα τους τόνους, δηλώνοντας ότι η κατάρριψη ήταν αποτέλεσμα «μιας αλυσίδας τραγικών, τυχαίων περιστάσεων». Πώς να εξηγήσει κανείς μια τόσο ήπια αντίδραση, τη στιγμή που το Ισραήλ για πρώτη φορά προχώρησε σε βομβαρδισμούς στη Λαττάκεια, οχυρό του Ασαντ και επαρχία που φιλοξενεί τις ρωσικές βάσεις της Ταρτούς και του Χμεϊμίμ; Επιτέλους, γιατί οι Ρώσοι μπήκαν στον κόπο να κουβαλήσουν στη Λαττάκεια το προωθημένο σύστημα αεράμυνας S-400 (που θέλουν να πουλήσουν και στην Τουρκία) αν δεν πρόκειται να το χρησιμοποιήσουν όταν υποστούν επίθεση;

Στα ρωσικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο πρόεδρος Πούτιν υπέστη βιτριολικές επιθέσεις, κάτι ιδιαίτερα ενοχλητικό σε μια εποχή που η δημοτικότητά του πλήττεται από τα μέτρα για το ασφαλιστικό. Μάλιστα, η φιλική προς το Κρεμλίνο ιστοσελίδα Russia Insider ανέβασε άρθρο με τίτλο: «Ο Πούτιν λέει σ’ αυτούς που επιτίθενται στη Συρία: Συνεχίστε να σκοτώνετε τους στρατιώτες μου, δεν θα κάνω τίποτα». Η ίδια ιστοσελίδα (επιρρεπής στον αντισημιτισμό, αφού αρθρογράφοι της θεωρούν την επανάσταση των μπολσεβίκων αποτέλεσμα σιωνιστικής συνωμοσίας) απέδωσε τη στάση του Πούτιν σε «σιωνιστική πέμπτη φάλαγγα» στους κόλπους της κυβέρνησης.

Οι φόβοι του Ισραήλ

Παρά την ήπια αντίδραση του Πούτιν, Ισραηλινοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο Ρώσος πρόεδρος βρίσκεται σε πλήρη συντονισμό με τον Σεργκέι Σοϊγκού, εφαρμόζοντας τη γνωστή συνταγή του καλού και του κακού αστυνομικού. Αλλωστε, από την πρώτη στιγμή ο Πούτιν κάλυψε τη δυναμική αντίδραση του υπουργού του και προανήγγειλε μέτρα για την ασφάλεια των ρωσικών δυνάμεων στη Συρία, που «θα τα δει όλος ο κόσμος».

Ηδη, το πρωί της Πέμπτης η Ρωσία έκλεισε μεγάλα τμήματα του εναέριου και θαλάσσιου χώρου της Ανατολικής Μεσογείου –από τις ακτές της Συρίας και του Λιβάνου μέχρι την Κύπρο– για «γυμνάσια», εμποδίζοντας πρακτικά το Ισραήλ να πλήξει στόχους στη Συρία από τη θάλασσα ή από τον Λίβανο. Στο Τελ Αβίβ ανησυχούν ότι το Κρεμλίνο μπορεί να αντιδράσει όπως έκανε με την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου Su-24M από την Τουρκία, το 2015: να μεταφέρει τα πιο προχωρημένα συστήματα ραντάρ και πυραύλων, αυτή τη φορά όχι στη Λαττάκεια, αλλά στο ύψωμα Τελ αλ Χαάρα, στο συριακό τμήμα των Υψωμάτων του Γκολάν, κάτι που πονά και σφάζει το Ισραήλ.

Εντέλει, παρά τη συμφωνία Πούτιν – Ερντογάν, οι φόβοι για ανεξέλεγκτη κλιμάκωση της σύγκρουσης στη Συρία κάθε άλλο παρά υποχώρησαν. Το γεγονός ότι αυτές τις μέρες σπεύδει στην περιοχή το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Χάρι Τρούμαν», για να ενωθεί με τον Εκτο Στόλο, ενισχύει ακόμη περισσότερο την ένταση.

*Πηγή: kathimerini.gr

 

Σελίδα 2857 από 4088
  • Τελευταια
  • Δημοφιλή