του Νίκου Γουρλά

Ομολογουμένως, η έρευνα του Γ. Μαυρή ΕΔΩ για τις τάσεις σε πολιτικό, κοινωνικό και ιδεολογικό επίπεδο που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία έχει ενδιαφέρον.

Η διαπίστωση ότι η κοινωνία μετατοπίζεται προς τα δεξιά, πως ο πολίτης συντηρητικοποιήθηκε παραπέρα στην επταετία της κρίσης 2009-2017, όπως φαίνεται στους πίνακες που παραθέτει, είναι η ωμή πραγματικότητα που όλοι αντιλαμβανόμαστε στην καθημερινότητα μας, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές.

Η έρευνα υπογραμμίζει τις κυρίαρχες πολιτικές αξίες και τη θέση κατάταξης τους στην ελληνική κοινωνία. Διαπιστώνεται ότι κυριαρχούν οι έννοιες οικολογία, ιδιωτικός τομέας και φεμινισμός. Οι έννοιες σοσιαλισμός, αριστερά, κομουνισμός υποχωρούν έναντι των εννοιών Δεξιά και νεοφιλελευθερισμός.

Ακόμη και η φορτισμένη με τόσο αναθέματα παγκοσμιοποίηση είναι σε άνοδο.

Βέβαια η έρευνα θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρουν αν στις ερωτήσεις συμπεριλαμβάνονταν έννοιες όπως εργατικό κίνημα, συνδικάτα και άλλα κινήματα, που είναι θεμελιώδεις κοινωνικές και πολιτικές αξίες.

Οι τάσεις και οι συνθήκες που περιγράφονται και αποκαλύπτονται δεν είναι οι ιδανικές για την Αριστερά, συμπυκνώνουν ωστόσο την κοινωνικοπολιτική της κατάσταση.

Παράλληλα προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα. Ως γενικές πολιτικές αξίες τι είναι αυτό που κυριαρχεί; Ο «σοσιαλισμός που γνωρίσαμε» ή ο σοσιαλισμός της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας; Για το ποιο μοντέλο σοσιαλισμού-κομμουνισμού απάντησαν όσοι συμμετείχαν στην έρευνα; Οι έννοιες σοσιαλισμός και κομμουνισμός μπορεί να αντιμετωπίζονται ως ταυτόσημες;

Επιπλέον, κατά πόσο υπάρχει πολιτική αντιστοίχηση της πολιτικής αξίας Δεξιά με τις κομματικές εκφάνσεις της Δεξιάς όλου του φάσματος; Επίσης, τι συμπεριλαμβάνει μετά το 2015 ο όρος Αριστερά; Μετά δηλαδή από την εφαρμογή και από το ΣΥΡΙΖΑ δεξιών πολιτικών στο όνομα μάλιστα μιας -κατά το ΣΥΡΙΖΑ- Αριστεράς.

Στην ανάλυση του Γ. Μαυρή συμπεραίνεται πως «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επικράτηση του συντηρητισμού οφείλεται κατά βάση στην αρνητική έκβαση που είχε τελικά το πείραμα της αριστερής διαχείρισης της λιτότητας. Η εγκατάλειψη της πολιτικής εκπροσώπησης των κυριαρχούμενων τάξεων άνοιξε το δρόμο στη συντηρητική στροφή της κοινωνίας και την πολιτική επάνοδο της Δεξιάς».

Το συμπέρασμα του αναλυτή είναι γενικά σωστό. Όμως αρκεί αυτή η εξήγηση;

Το αφήγημα «φταίνε οι προδότες του Τσίπρα» που προβάλεται απ’ όσους αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 15 έχει φυσικά βάση.

Από μόνο του όμως δεν εξηγεί γιατί αυτοί οι «προδότες» αποκαλύφθηκαν τόσο αργά και κανείς δεν τους είχε αντιληφτεί μέχρι το καλοκαίρι του ‘15.

Για την έλλειψη πολιτικής εκπροσώπησης των κυριαρχούμενων τάξεων έπαιξε και παίζει σημαντικό ρόλο η μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακό κόμμα. Όχι μόνο γιατί προωθεί νεοφιλελεύθερη πολιτική, όχι μόνο γιατί καλύπτει τους Σαμαρο-βενιζέλους, αλλά κυρίως γιατί σπέρνει την άποψη πως «δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο».

Αλλά οι ευθύνες γι’ αυτό μετά από δυο χρόνια δεν μπορούν να περιοριστούν πια μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ. Από εντελώς διαφορετική σκοπιά πρέπει να σκύψουμε εντός μας.

Οι ενδογενείς αδυναμίες όλης της άλλης Αριστεράς συναρτώνται ευθέως με το μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην καθυστέρηση διατύπωσης εναλλακτικής πρότασης για την δημιουργία όρων που θα ανοίξουν τον δρόμο για μια πραγματικά νέα Μεταπολίτευση.

Αλλά αυτό απαιτεί καλή γνώση της εποχής και των αλλαγών που υφίσταται ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός, απελευθερωτική προσέγγιση της ιστορίας. Απαιτεί επίσης και προϋποθέτει, πρωτίστως, η ριζοσπαστική αντικαπιταλιστική κομμουνιστική Αριστερά να υπερβεί τον κατακερματισμό και την διάσπαση συγκροτώντας το απαραίτητο κοινωνικό πολιτικό μέτωπο που δεν θα περιορίζεται σε μια απλώς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των κάτω. Αλλά θα εκτείνεται και θα αγκαλιάζει τον οργανωμένο λαό με τα συνδικάτα και την εργατική τάξη σε δημοκρατικό ηγεμονικό ρόλο.

Σε τούτο και μόνο σε τούτο το έδαφος θα υλοποιείται η βασική επιδίωξή μας για μια νέα Αριστερή Συμμαχία για την Ανατροπή (ΑΣΑ). Στην ΑΣΑ δεν θα αρκεί το «Δεν πάει άλλο» αλλά θα αναζητά και θα επιδιώκει το να «πάει αλλιώς»! Με προγραμματική σαφήνεια των σκοπών του κινήματος και του μετώπου αλλά και με θέληση για υπερβάσεις και ξεβολέματα.

Η ανάγκη για νέα Αριστερή Συμμαχία για την Ανατροπή δεν προϋποθέτει την διάλυση των υπαρχόντων μετωπικών πολιτικών σχηματισμών που έχουν στρατηγικό πολιτικό περιεχόμενο. Δεν έχει σχέση με πρακτικές του είδους «εμείς ήμαστε ο κύριος κορμός», συνεπώς … υποταχτείτε. Δεν αποτελεί όχημα κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης και επιβίωσης.

Κτίζεται κατά πρώτον για να αντισταθεί αποτελεσματικά, να αντιστρέψει την κατάσταση οπισθοχώρησης και ήττας. Και επομένως να δημιουργηθούν οι όροι για να περάσει το εργατικό κίνημα στην αντεπίθεση.

Η πολιτική αυτή συγκέντρωσης δυνάμεων σέβεται και προϋποθέτει την οργανωτική και πολιτική αυτοτέλεια κάθε δύναμης. Ακόμη και της πιο μικρής. Συγκροτείται στη βάση της ισότιμης δράσης στο μαζικό κίνημα. Δεν έχει ιεραρχήσεις που προέρχονται από παλιότερες εκπροσωπήσεις στο κοινοβούλιο, παλιότερες ή και τωρινές κομματικές ιεραρχίες κλπ.

Προϋπόθεση λοιπόν είναι η ισότιμη οργανωτική και πολιτική αυτοτέλεια των δυνάμεων που συγκροτούν την Αριστερή Συμμαχία για την Ανατροπή.

Οι πρόσφατες εμπειρίες δείχνουν ότι προσπάθειες που επεδίωκαν την προσχώρηση και διάχυση σε «υπάρχοντα» μέτωπα καλλιεργεί την καχυποψία, δίνει τροφή στις δυνάμεις του σεχταρισμού και της διάσπασης.

Η συγκρότηση της Αριστερής Συμμαχίας για την Ανατροπή θα πραγματώνεται μέσα από προτάσεις για κινηματικές και πολιτικές συμφωνίες για κοινή δράση πάνω στα φλέγοντα προβλήματα του λαού και της νεολαίας. Με πρωτοβουλίες για αγώνες, συγκροτώντας σε κάθε γειτονιά και τόπο δουλειάς εκείνες τις αντιστάσεις στην μνημονιακή επίθεση που θα δημιουργούν όρους ανασυγκρότησης των οργάνων του λαϊκού κινήματος με την δημιουργία επιτροπών, σωματείων κλπ.

Εκεί λοιπόν, στα πεδία των υπαρκτών κοινωνικών αναμετρήσεων και τολμηρών αναζητήσεων μπορεί να υπάρξει ξανά ένα αναταγμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Εκεί λοιπόν, στα πεδία των υπαρκτών κοινωνικών αναμετρήσεων και τολμηρών αναζητήσεων μπορεί να υπάρξει ξανά ένα αναταγμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, που θα ανοίξει τον δρόμο για μια πραγματική Νέα Μεταπολίτευση με την τις δυνάμεις της μαχητικής αριστεράς, τις αντικαπιταλιστικές και κομουνιστικές δυνάμεις σε πρωταγωνιστικό ρόλο αυτή τη φορά και όχι στο περιθώριο της αστικής πολιτικής όπως το 1974 .

Πηγή: kommon.gr

Στα 723 € η μέση κύρια σύνταξη!

Στα 171 € η επικουρική!

Στα 98 € τα μερίσματα!

Αποκαλυπτικά στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας («ΗΛΙΟΣ») για τον Αύγουστο του 2017!

Ανάμεσα στα άλλα αποκαλυπτικά ευρήματα, που προκύπτουν από τα στοιχεία του Ενιαίου Συστήματος Ελέγχου και Πληρωμών των Συντάξεων «ΗΛΙΟΣ» του Υπουργείου Εργασίας του Αυγούστου 2017, είναι τα εξής:

Η μέση κύρια σύνταξη για τους Έλληνες συνταξιούχους ανέρχεται στα 723 ευρώ και είναι η χαμηλότερη στην ευρωζώνη! Η επικουρική ανέρχεται στα 171,34 ευρώ, ενώ τα μερίσματα στα 97,93 ευρώ!

Να σημειωθεί ότι προ Μνημονίων και ειδικότερα το έτος 2009, η μέση κύρια σύνταξη ήταν ύψους 1.080 ευρώ, η μέση επικουρική 343 ευρώ και το μέσο μέρισμα 164 ευρώ!

Αυτές οι συντάξεις είναι οι χαμηλότερες στην ευρωζώνη και αποτελούν ντροπιαστικό …ρεκόρ για τους Έλληνες που τις προηγούμενες δεκαετίες έδωσαν πολλές μάχες και έχυσαν αίμα για την κατάκτηση ενός αξιοπρεπούς ασφαλιστικού συστήματος, για την κοινωνική δικαιοσύνη και πρόνοια, πλην του ότι εργάζονταν σκληρά από παιδιά και για πολλές δεκαετίες, ώστε να φτάσει να ορθοποδήσει η ταλαίπωρη χώρα μας!!

Παραθέτουμε τα στοιχεία από το σύστημα «ΗΛΙΟΣ» (Πίνακας 14 στη σελίδα 23) μήπως και οι ξένοι και εγχώριοι υποστηρικτές της μνημονιακής πολιτικής αντιληφθούν το μέγεθος της καταστροφής που έχει επιφέρει στην πατρίδα μας!!

Η ΕΝΥΠΕΚΚ δεν θα σταματήσει να ενημερώνει τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους της πατρίδας μας και να υποστηρίζει ότι τα Μνημόνια καταστρέφουν τη χώρα μας!

Για την ΕΝΥΠΕΚΚ

Η Εκτελεστική Επιτροπή

Πηγή: iskra.gr

Με τον Σαρωνικό να βρίσκεται ακόμη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τον τουρισμό και την αλιεία της περιοχής να έχουν υποστεί σοβαρό πλήγμα, νέα διεθνής έκθεση του WWF μας υπενθυμίζει τη μοναδική αξία της Μεσογείου. Οι οικονομικές δραστηριότητες που σχετίζονται με τη θάλασσα αποφέρουν κέρδη της τάξης των 450 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

«Πώς θα προστατέψουμε αυτόν τον ανεκτίμητο θησαυρό, όταν οι πιέσεις που δέχεται αυξάνονται συνεχώς, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις μεταφορές πετρελαίου που αναμένεται μέχρι το 2025 να αυξηθούν κατά 250 εκατομμύρια τόνους με 6.700 τάνκερ να διασχίζουν τα νερά της Μεσογείου;», διερωτάται, σε ανακοίνωσή της, η περιβαλλοντική οργάνωση.

Η θαλάσσια μεσογειακή πρωτοβουλία του WWF, σε συνεργασία με τη Boston Consulting Group, έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα μια αποκαλυπτική έκθεση για την αξία της Μεσογείου αλλά και τις απειλές που αντιμετωπίζει. Η αναφορά με τίτλο «Reviving the economy of the Mediterranean Sea-Actions for a sustainable future», εστιάζει στους κομβικούς τομείς του τουρισμού και της αλιείας. Για την Ελλάδα, εν μέσω της κρίσης ρύπανσης στον Σαρωνικό, η έκθεση σημαίνει συναγερμό για τα θαλάσσια ατυχήματα και τις επιπτώσεις της μη βιώσιμης ανάπτυξης.

Για να αντιληφθεί κανείς την αξία της Μεσογείου, το Ακαθάριστο Θαλάσσιο Προϊόν της – ένας όρος που εισάγεται για πρώτη φορά στον δημόσιο διάλογο και αντίστοιχα με το ΑΕΠ αφορά σε όσα συνεισφέρουν οι θάλασσες στην παγκόσμια οικονομία – αναλογεί στο 20% του παγκόσμιου θαλάσσιου προϊόντος, παρότι η έκτασή της δεν ξεπερνάει το 1% των ωκεανών. Δυστυχώς όμως, οι θαλάσσιοι πόροι της Μεσογείου εξαντλούνται από την ανεξέλεγκτη και μη βιώσιμη ανάπτυξη. Με αυτήν την έκθεση αναδεικνύεται ως ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη για γενναίες πολιτικές αποφάσεις που θα βασίζονται στους παγκόσμιους Στόχους για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη.

«Το περιβάλλον έχει τη δική του αυταξία και για αυτήν δίνουμε καθημερινό αγώνα. Η προστασία της Μεσογείου ήταν, είναι και θα είναι για εμάς ένας σκοπός που ξεπερνά τα οικονομικά δεδομένα. Η ανάδειξη όμως και της οικονομικής της αξίας έρχεται να προσθέσει ακόμη μεγαλύτερη σημασία σε αυτόν τον αγώνα και να αποδείξει ότι δεν μπορούμε να ευημερήσουμε, αν δεν προστατέψουμε τη φυσική μας κληρονομιά», δήλωσε ο Δημήτρης Καραβέλλας, Διευθυντής του WWF Ελλάς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των πιέσεων που δέχεται η Μεσόγειος είναι ότι μέχρι το 2025 αναμένεται να αυξηθούν οι μεταφορές πετρελαίου στην κλειστή λεκάνη της Μεσογείου κατά 250 εκατομμύρια τόνους ενώ θα διασχίζουν τα νερά της 6.700 τάνκερ τον χρόνο. Πόσο έτοιμοι είμαστε λοιπόν για την αντιμετώπιση ενός εφιαλτικού περιστατικού θαλάσσιας ρύπανσης πολλαπλάσιας κλίμακας από αυτό του «Αγία Ζώνη II»; Σύμφωνα με τα στοιχεία του WWF, τα επόμενα 20 χρόνια θα υπάρξει συνολική αύξηση των τάσεων ανάπτυξης σε όλα τα επίπεδα.

«Η υπόθεση του Σαρωνικού είναι ένα δυνατό σήμα κινδύνου. Η διέλευση τάνκερ θα αυξάνεται συνεχώς. Όσοι ονειρεύονται εξορύξεις υδρογονανθράκων, ας αναλογιστούν κατά πόσο είμαστε έτοιμοι ως χώρα να αντιμετωπίσουμε ένα περιστατικό πολλαπλάσιας κλίμακας από αυτό στη Σαλαμίνα και τι θα σήμαινε αυτό για τον τουρισμό και την αλιεία μας. Η Ελλάδα, όπως και όλες οι χώρες της Μεσογείου, εξαρτώνται από τη θάλασσα και μόνο με μια βιώσιμη «Γαλάζια Ανάπτυξη» και αυστηρούς κανόνες θα μπορέσουμε να χτίσουμε γερά θεμέλια για τις οικονομίες και τις κοινωνίες μας. Πότε θα συζητήσουμε επιτέλους σοβαρά το μοντέλο του τουρισμού που επιλέγουμε ή τη βιωσιμότητα της αλιείας της χώρας;», συμπλήρωσε ο κ. Καραβέλλας.

Η αλιεία στη Μεσόγειο

Σε ό, τι αφορά στον τομέα της αλιείας στη Μεσόγειο, αυτός αποτιμάται σε πάνω από 3 δισεκατομμύρια δολάρια και απασχολεί περισσότερους από 180,000 επαγγελματίες. Όμως, παράγοντες, όπως η ρύπανση και η καταστροφή θαλάσσιων οικοτόπων έχουν ων αποτέλεσμα πάνω από το 80% των ιχθυαποθεμάτων της Μεσογείου να είναι υπεραλιευμένα. Στη χώρα μας, κάποια στοιχεία είναι ενδεικτικά: το 2011 η συνολική παραγωγή θαλάσσιων αλιευμάτων είχε μειωθεί κατά 30% σε σχέση με το 2005. Παρότι είμαστε πρώτοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε αριθμό σκαφών (15.683 σκάφη το 2015), οι τάσεις της αλιείας είναι πτωτικές, τόσο όσον αφορά στην ποσότητα όσο και στην αξία των αλιευμάτων ανά εργαζόμενο.

Ο τουρισμός στη Μεσόγειο

Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού η 27η Σεπτεμβρίου και με αφορμή και την έκθεση του WWF, το μοντέλο του τουρισμού που μπορεί να ωφελήσει τόσο τον άνθρωπο όσο και τη φύση παραμένει ζητούμενο. Ο τουρισμός αποφέρει το 11% του ΑΕΠ της Μεσογείου και μέσα στην επόμενη δεκαετία αναμένεται να αυξηθεί κατά 2,9% ετησίως με τις σχετικές θέσεις απασχόλησης να αυξάνονται κατά 2.8% τον χρόνο. Παρόλα αυτά, το σημερινό μοντέλο του μαζικού τουρισμού που κυριαρχεί στη λεκάνη, με την άκρατη οικιστική ανάπτυξη στις παραθαλάσσιες περιοχές, υποβαθμίζει το ίδιο το προϊόν.

Η τάση του μοντέλου αυτού, τόσο στη Μεσόγειο, όσο και στη χώρα μας που αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς της περιοχής, σε συνδυασμό με τις αυξημένες καταναλωτικές ανάγκες των κατοίκων θα θέσει σε κίνδυνο την μακροπρόθεσμη ανάπτυξη του τομέα σε όλη τη λεκάνη. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έκθεση αναμένεται να μειωθεί η μέση δαπάνη ανά τουρίστα ακόμα και αν ο αριθμός των αφίξεων δεν μειωθεί βραχυπρόθεσμα.

Πηγή: newsbeast.gr