Π.Ε.Ν.Ε.Ν.
Την εξαγορά της HSW εγκρίνουν οι μέτοχοι της Αttica Συμμετοχών
Κλιμακώνεται ο εμπορικός πόλεμος ΕΕ – ΗΠΑ. Δασμοί-αντίποινα 2,8 δισ. σε αμερικανικά προϊόντα
Μετά τον Καναδά και το Μεξικό, η ΕΕ απαντά στον Ντόναλντ Τραμπ χαρακτηρίζοντας την επιβολή δασμών σε ευρωπαϊκά προϊόντα ως «παράνομη».
Με δασμούς – αντίποινα ύψους 2,8 δισ. ευρώ σε αμερικανικά προϊόντα απάντησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να επιβάλει δασμούς στο χάλυβα και το αλουμίνιο που εισάγεται από την Ευρώπη.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενημερώνοντας σχετικά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, στο πλαίσιο των κανόνων του διεθνούς εμπορίου, για την εφαρμογή των δασμών εξισορρόπησης, συμπεριέλαβε στη σχετική λίστα εκατοντάδες αμερικανικά προϊόντα, όπως έτοιμα ενδύματα, προϊόντα από σίδηρο και ατσάλι, μοτοσυκλέτες, αλκοολούχα ποτά, προϊόντα καπνού κ.α.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε συνεννόηση με τα κράτη – μέλη της ΕΕ αναμένεται να θέσει σε πλήρη εφαρμογή τα εμπορικά αντίμετρα στις αρχές Ιουλίου, ενώ σε περίπτωση που οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αναθεωρήσουν την απόφασή τους για την επιβολή δασμών σε χάλυβα και αλουμίνιο, τότε θα επιβάλει επιπλέον δασμούς ύψους 3,6 δισ ευρώ.
Η Επίτροπος Εμπορίου Σεσίλια Μάλμστρομ, ανακοινώνοντας την απόφαση της Κομισιόν δήλωσε χαρακτηριστικά:«Πρόκειται για μια αναλογική απάντηση στη μονομερή και παράνομη απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να επιβάλουν δασμούς στις ευρωπαϊκές εξαγωγές χάλυβα και αλουμινίου. Επιπλέον, η αντίδραση της ΕΕ είναι πλήρως σύμφωνη με το διεθνές εμπορικό δίκαιο Λυπούμαστε που οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μας άφησαν άλλη επιλογή παρά να προστατεύσουμε τα συμφέροντα της ΕΕ. ”
Η απόφαση της ΕΕ, ακολουθεί την επιβολή δασμών σε αμερικανικά προϊόντα από τον Καναδά ύψους 12,9 δισ. δολαρίων ΗΠΑ και απο το Μεξικό που επέβαλε δασμούς σε προϊόντα όπως ο χάλυβας, το χοιρινό και το μπέρμπον.
πηγή: iskra.gr
Το φάρμακο της κατάθλιψης λέγεται Εξασφαλισμένο Βασικό Εισόδημα
Της Εύης Νικολοπούλου.
Τη δεκαετία του 70 στον Καναδά, έγινε ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα.
Εξασφάλισαν σε όλους τους κατοίκους ενός μικρού χωριού ένα βασικό εισόδημα, που θα τους έφτανε να ζήσουν άνετα χωρίς να χρειάζεται να συμπληρώνουν εισόδημα με εργασία. Τους είπαν ότι δεν χρειαζόταν να κάνουν κάτι, ούτε να δώσουν κάποιο αντάλλαγμα για αυτό. Το σκεπτικό που περίμεναν οι ερευνητές να επιβεβαιώσουν, ήταν ότι οι κάτοικοι θα σταματούσαν τις δουλειές τους, αφού θα είχαν χρήματα πια για να ζουν.
Τα αποτελέσματα μετά από μερικά χρόνια ήταν ανατρεπτικά. Σχεδόν κανένας δεν εγκατέλειψε τη δουλειά του, περισσότεροι άνθρωποι σπούδαζαν, τα ποσοστά θνησιμότητας των νεογνών μειώθηκαν, οι άνθρωποι ενθαρρύνθηκαν και έγιναν πιο διεκδικητικοί, δηλαδή δεν συμβιβάζονταν πλέον με άθλιες συνθήκες δουλειάς, αλλά αναζητούσαν καλύτερες προοπτικές για τον εαυτό τους.
Το κυριότερο; Η ποιότητα ζωής βελτιώθηκε. Τα ποσοστά ψυχικής διαταραχής μειώθηκαν δραματικά, με το άγχος την κατάθλιψη και άλλες νόσους να βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. (Για άγνωστους λόγους τα πορίσματα αυτού του πειράματος με την πανανθρώπινη αξία, ποτέ δεν εκδόθηκαν επίσημα και δεν επαναλήφθηκε ποτέ κάτι ανάλογο).
Κάτσε, μισό λεπτό: Αν η κατάθλιψη είναι βιολογική αρρώστια, όπως μας λένε οι φαρμακοβιομηχανίες εν χορώ με τους επικεφαλής της ψυχικής υγείας των υπουργείων και των κυβερνήσεων, πως συνέβη αυτό; Δεν βγαίνει νόημα. Τα Ηνωμένα Έθνη μας έχουν πάντως προειδοποιήσει ότι προσπαθούμε να απαντήσουμε λάθος στο ζήτημα της κατάθλιψης.
Τι δεν έχουμε καταλάβει καλά;
Υπάρχει λοιπόν, από τη μία, η θεωρία ότι η κατάθλιψη είναι θέμα δυσλειτουργίας του εγκεφάλου, διαταραχής ορμονών και νευροδιαβιβαστών, όπως η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη. (Τέλεια τα νέα για της Φαρμακοβιομηχανίες, που βγάζουν περί τα 15 δισεκατομμύρια ανά έτος από τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα και μόνο.)
Αλλά από την άλλη, οι εξέχοντες γιατροί των Ηνωμένων Εθνών, μας προειδοποιούν ότι αυτή η θεωρία είναι “επιλεκτική χρήση των ερευνών, που κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό και πρέπει να εγκαταλειφθεί.” Στην έκθεση που εξέδωσαν τα Ηνωμένα Έθνη τον Απρίλιο του 2017 διαβάζουμε ότι:
Η υγεία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ψυχική υγεία, και ότι όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται να ζήσουν σε ένα περιβάλλον με ευημερία, υγεία και αξιοπρέπεια. Ότι τα υψηλά ποσοστά κατάθλιψης συνδέονται άμεσα με τις διακρίσεις ,τις αδικίες, την ανισότητα, την βία, ψυχολογική και σωματική, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επίσης τονίζει ότι:
” Η ψυχική υγεία παράγεται κοινωνικά. Η παρουσία ή απουσία της ψυχικής υγείας είναι ένας κοινωνικός δείκτης και απαιτεί κοινωνικές μαζί με τις ατομικές λύσεις”.
Δηλαδή σε δυσμενείς κοινωνικές συνθήκες, σε συνθήκες φτώχειας, ανεργίας και ανασφάλειας ευδοκιμεί η κατάθλιψη. Bingo.
Το να πούμε λοιπόν ότι η κατάθλιψη είναι μια ασθένεια αποκλειστικά βιολογική, είναι λανθασμένο και επικίνδυνο. Χρειάζεται να παραδεχτούμε ότι ο σύγχρονος πολιτισμός απέτυχε να απαντήσει στα ανθρώπινα προβλήματα και, αναβιώνοντας έναν ιδιότυπο ανιμισμό, έβαλε στο επίκεντρο την ψυχική υγεία των παντοδύναμων Αγορών. Υπερβολή; Όχι και τόσο αν ανακαλέσουμε στη μνήμη μας μια φράση που ακούμε πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια:
“Η πολιτική/οικονομική αστάθεια προκαλεί ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟ στις αγορές”.
Όταν οι πρωταρχικές κρατικές προσπάθειες είναι προσπάθειες για να μην διαταραχθεί η ψυχική υγεία των αγορών, βάζουν σε δεύτερη μοίρα και σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών.
Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν;
«Το γεφύρωμα του χάσματος ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, θα σώσει εκατομμύρια ζωές» έρχεται να δώσει την απάντηση η μη κυβερνητική οργάνωση Save the Children.
Χμ. Απίθανο σενάριο. Γιατί; Όταν επί χρόνια οι απολογητές των μνημονίων και της λιτότητας προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι καταθλιπτικοί είναι ψυχιατρικά περιστατικά και βιολογικά διαταραγμένοι άνθρωποι, και ότι οι αυτοκτονίες δεν έχουν καμία ή μικρή σχέση με την κρίση, όταν έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία πολιτική και μιντιακή, για να μας πείσει ότι το να κόψουμε βασικά είδη διατροφής, να ζούμε χωρίς θέρμανση, χωρίς εργασία και εισόδημα, χωρίς υγεία και ελπίδα για το μέλλον, μας αξίζει γιατί αμαρτήσαμε ως λαός, δεν διαφαίνεται στο άμεσο μέλλον να μας δώσει άφεση και να αλλάξει προσανατολισμό.
1. www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/depression
2. www.ohchr.org/EN/NewsEvents/Pages/DisplayNews.aspx?NewsID=21480&LangID=E>
3. www.who.int/mental_health/publications/gulbenkian_paper_social_determinants_of_mental_health/en/
4. en.wikipedia.org/wiki/Mincome
6. www.marketresearchstore.com/news/global-depression-drug-market-215
7. www.apa.org/monitor/2015/04/money-stress.aspx
8. www.cnbc.com/2018/05/29/heres-why-markets-are-so-scared-of-the-latest-italian-political-drama.html και https://www.marketwatch.com/story/heres-why-markets-are-worried-about-italian-politics-again-2018-05-29
9. “Δεν είναι το οικονομικό το μείζον πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Δεν οφείλεται, δηλαδή, η αλματώδης αύξηση των αυτοκτονιών σε οικονομικούς λόγους. Άλλοι αυτοκτονούν επειδή έχασαν τα λεφτά τους στο καζίνο κι άλλοι από ερωτική απογοήτευση» δήλωση του Γρηγόρη Ψαριανού.” Πηγή: H Aυγή επιτίθεται στον Ψαριανό: Πρόκειται για έναν κυνικό, συναισθηματικά απονεκρωμένο άνθρωπο | iefimerida.gr
10. www.onmed.gr/ygeia/story/347175/aytoktonies
11. fortune.com/2017/03/30/depression-rate/
12. www.ohchr.org/EN/NewsEvents/Pages/DisplayNews.aspx?NewsID=21480&LangID=E
13. edition.cnn.com/2018/05/31/health/children-report-conflict-poverty-intl/index.html
Η Εύη Νικολοπουλου είναι ψυχολόγος.
Αρχική δημοσίευση: nostimonimar.gr
πηγή: ergatikosagwnas.gr
Ναζίμ Χικμέτ: Η πιο όμορφη θάλασσα παραμένει αταξίδευτη
Μάκης Γεωργιάδης
55 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου ποιητή
Ήταν 3 Ιουνίου του 1963 όταν στη Μόσχα σταμάτησε να χτυπά η καρδιά ενός προικισμένου επαναστάτη ποιητή. Ήταν η μέρα που σιωπούσε η φωνή του υμνωδού της ειρήνης, της ελευθερίας, της συναδέλφωσης και της αλληλεγγύης των λαών. Ήταν η μέρα που έσβηνε η φυσική παρουσία εκείνου που αφιέρωσε τη ζωή, τη σκέψη και τη δράση του στην υπόθεση της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης και στην επαναστατική προοπτική της ανθρωπότητας. Εκείνη τη μέρα εγκατέλειψε τον κόσμο σε ηλικία 61 ετών ο Τούρκος ποιητής Ναζίμ Χικμέτ, προδομένος από την καρδιά του
. Ο Ναζίμ Χικμέτ δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις καθώς τα έργα του είναι ευρέως γνωστά στην Ελλάδα ενώ τα μελοποιημένα ποιήματά του είναι βέβαιο ότι τα έχουν σιγοτραγουδήσει άνθρωποι οι οποίοι πιθανώς να μη γνωρίζουν ότι πρόκειται για δικούς του στίχους. Στη διάδοση της ποίησης του Χικμέτ συνέβαλαν πνευματικοί-καλλιτεχνικοί ογκόλιθοι όπως ο Μάνος Λοϊζος, ο Θάνος Μικρούτσικος και η απαράμιλλη Μαρία Δημητριάδη που έγραψαν μουσική και ερμήνευσαν με μοναδικό τρόπο βασιζόμενοι στις εξαιρετικές μεταφράσεις του Γιάννη Ρίτσου και του Γιώργη Παπαλεονάρδου.
Ο Ναζίμ Χικμέτ γεννήθηκε στην υπό οθωμανική κυριαρχία Θεσσαλονίκη στις 15 Ιανουαρίου του 1902. Ήταν γόνος εύπορης οικογένειας αξιωματούχων, καθώς ο πατέρας του Ναζίμ Χικμέτ Μπέης ήταν διευθυντής του γραφείου Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών ενώ διετέλεσε και πρόξενος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο Αμβούργο. Η μητέρα του ήταν ζωγράφος. Ωστόσο ο νεαρός Χικμέτ λόγω της διάστασης των γονέων του περνάει πολύ καιρό κοντά στον παππού του στη Μικρά Ασία, ενώ ολοκληρώνει τις εγκύκλιες σπουδές του στην Κωνσταντινούπολη όπου και εισάγεται στην Ακαδημία του Πολεμικού Ναυτικού με προοπτική να ακολουθήσει καριέρα αξιωματικού. Η εποχή εκείνη, η οποία σημαδεύεται από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την παράλληλη αγγλογαλλική κατοχή της Κωνσταντινούπολης και την έξαρση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην αχανή επικράτεια της χώρας, θα λειτουργήσουν σαν πυροκροτητής στη συνείδηση του νεαρού ποιητή. Ο Ναζίμ Χικμέτ γράφει ήδη από την πρώιμη εφηβική του ηλικία και πολύ πριν έρθει σε επαφή με τα κομμουνιστικά ιδεώδη, έχει διαγνώσει τις γενεσιουργές αιτίες της αδικίας και της εκμετάλλευσης και έχει σκιαγραφήσει στη σκέψη του τον πρωτοποριακό ρόλο και την απελευθερωτική προοπτική της εργατικής τάξης.
Την ίδια εποχή το κίνημα των Νεότουρκων του Μουσταφά Κεμάλ Πασά και η επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης θα αποτελέσουν τη θρυαλλίδα για τη διαμόρφωση τελικά ενός ανυπέρβλητου επαναστάτη. Λόγω προβλημάτων υγείας, ο Χικμέτ απαλλάσσεται της στρατιωτικής θητείας. Ωστόσο θα επιδιώξει το 1920 να βρεθεί στο μέτωπο στο πλευρό του Ατατούρκ κοντά στην Άγκυρα. Στην πορεία του προς την Ανατολία θα διαπιστώσει ιδίοις όμμασι τις συνθήκες εξαθλίωσης του τούρκικου προλεταριάτου και των αγροτικών πληθυσμών και οι σχετικές εικόνες θα τον συγκλονίσουν. Η σύγκρουση με το κίνημα των Νεότουρκων δεν θα αργήσει και είναι αναπόφευκτη. Ο Χικμέτ έχει διοριστεί διευθυντής σε ένα καλό σχολείο της Ανατολίας ωστόσο ασφυκτιά από το βαθύ συντηρητισμό του περίγυρού του ενώ και οι Νεότουρκοι αρχίζουν να αντιμετωπίζουν με εχθρότητα την ευρύτητα πνεύματος και την προοδευτική σκέψη του Χικμέτ. Το 1922 είναι έτος ορόσημο καθώς ξεκινούν οι διώξεις εναντίον του ποιητή αλλά και οι απηνείς διωγμοί των κομμουνιστών ενώ θα δολοφονηθεί και ο πρώτος γραμματέας του Λαϊκού Κομμουνιστικού Κόμματος της Τουρκίας (ΛΚΚΤ) του οποίου το ιδρυτικό συνέδριο είχε πραγματοποιηθεί το Σεπτέμβριο του 1920 στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν.
Ο Χικμέτ καταφεύγει στη Σοβιετική Ένωση ενώ το ΛΚΚΤ, πριν καν ολοκληρώσει τις εργασίες του δευτέρου συνεδρίου του, κηρύσσεται παράνομο τον Οκτώβριο του 1922. Στη Μόσχα ο ποιητής θα σπουδάσει οικονομικά και πολιτικές επιστήμες, ωστόσο η πλέον καταλυτική επαφή θα είναι η συνάντησή του με τον Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι οι ιδέες και η τεχνοτροπία του οποίου θα σφραγίσουν το από εκεί και πέρα έργο του Χικμέτ. Η επαφή του με τη ρωσική πρωτοπορία και τα επαναστατικά ρεύματα της ρωσικής ποίησης θα λειτουργήσουν απελευθερωτικά και ο Χικμέτ θα αρχίσει να χρησιμοποιεί πρωτοποριακές υφολογικές φόρμες, ελεύθερο στίχο ενώ η ποίησή του θα λάβει το έντονο δραματικό στοιχείο, εντασσόμενη πάντα στο ιστορικό πλαίσιο. Υπό αυτό το πρίσμα ο Χικμέτ θα εξελιχθεί σε έναν από τους φάρους της παγκόσμιας λογοτεχνίας του 20ού αιώνα δίπλα στον Μπρεχτ και πληθώρα άλλων σημαντικών λογοτεχνών.
Από το 1923 είναι μέλος του κόμματος των Μπολσεβίκων και του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας και θα παραμείνει στρατευμένος ως την πρόωρη φυγή του. Ο ίδιος εξηγούσε αργότερα πως η τέχνη δεν μπορεί να είναι ουδέτερη. Όπως έλεγε, «όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς ανά τους αιώνες και σε όλο τον κόσμο ποτέ δεν ήταν ουδέτεροι. Ακόμη κι αν το διακήρυσσαν, ακόμη κι αν υπερασπίζονταν με πάθος αυτήν την ουδετερότητα, αυτό δεν ίσχυε. Με το έργο τους πάντα έπαιρναν θέση πάνω στα κρίσιμα ζητήματα του καιρού τους». Έτσι κι αυτός έπαιρνε πάντα θαρρετά και ξεκάθαρα θέση υπέρ των καταπιεσμένων της πατρίδας του, στο πλευρό των κολασμένων όλων των πατρίδων της γης.
Το 1924 επιστρέφει στην Τουρκία και αρχίζει μια οδύσσεια παράνομης δράσης, κυνηγητού και διώξεων που τελικά θα οδηγήσουν στην καταδίκη του σε 28 έτη φυλάκισης το 1938. Το καθεστώς έκανε προσπάθειες για τη φυσική του εξόντωση και τουλάχιστον δύο απόπειρες δολοφονίας του με αυτοκίνητα να τον καταδιώκουν στα στενά δρομάκια της Κωνσταντινούπολης. Από το 1924 ως και το 1938 ο Χικμέτ μπαινοβγαίνει στις φυλακές διωκόμενος για τη δράση του στις τάξεις του ΚΚΤ το οποίο είχε κηρυχθεί εκτός νόμου. Είχε αναλάβει την οργάνωση παράνομου τυπογραφείου του κόμματος στη Σμύρνη ενώ παράλληλα εργαζόταν ως δημοσιογράφος και αρθρογραφούσε στα κομματικά έντυπα Διαφώτιση και Σφυροδρέπανο. Την ίδια περίοδο δημιουργεί ακατάπαυστα και δημοσιεύει εννιά ποιητικές συλλογές, γράφει περίπου 30 θεατρικά τα οποία δυστυχώς δεν διασώζονται, ενώ παράλληλα γράφει σενάρια κινηματογραφικών ταινιών τα οποία υπογράφει με ψευδώνυμο είτε για να αποφύγει τις διώξεις είτε γιατί διαφωνεί με το περιεχόμενο μιας και γράφει κυρίως για βιοποριστικούς λόγους. Το 1936 για το έργο του Το Έπος του Σεϊχη Μεντρεντίν, ο δημόσιος κατήγορος θα του απαγγείλει κατηγορίες για προδοσία και υποκίνηση του στρατεύματος σε στάση. Θα ζητήσει την εκτέλεσή του. Η δική του θα γίνει από στρατοδικείο πάνω σε πλοίο του πολεμικού ναυτικού και ο Χικμέτ θα υποστεί ανείπωτα σωματικά βασανιστήρια. Θα καταδικαστεί σε 28 χρόνια φυλάκιση και θα οδηγηθεί στις φυλακές της Προύσσας.
Στη φυλακή θα συνεχίσει να γράφει. Ο ίδιος θα μετατρέψει τη φυλακή σε σχολείο για τους κρατούμενους συναγωνιστές του. Ο Χικμέτ από αυτή την άμεση συναναστροφή με το λαϊκό στοιχείο θα εμπνευστεί, θα απορροφήσει την ευρέως χρησιμοποιούμενη καθομιλουμένη τουρκική και τους ιδιωματισμούς της, θα μεστώσει και θα κάνει πιο απλή την ποίησή του. Παράλληλα γράφει μπροσούρες και πολιτικά κείμενα. Η φήμη του έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Τουρκίας. Έχει γίνει παγκόσμια. Τα ποιήματα του βγαίνουν από τη φυλακή με τη μορφή γραμμάτων προς τη δεύτερη σύζυγό του αλλά ξεπερνούν το χαρακτήρα της διαπροσωπικής σχέσης, γίνονται κτήμα της ανθρωπότητας. Στη φυλακή έχει υποστεί το πρώτο καρδιακό επεισόδιο. Η πρόθεση του τουρκικού καθεστώτος να τον εξοντώσει στέλνοντάς τον να υπηρετήσει τη στρατιωτική θητεία του, καθώς και μια απεργία πείνας διάρκειας 18 ημερών που πραγματοποιεί ο ποιητής, ξεσηκώνουν κύμα διεθνούς συμπαράστασης. Ιδρύεται διεθνής επιτροπή με επικεφαλής τους Πάμπλο Πικάσο, Πολ Ρόμπσον και Ζαν Πωλ Σαρτρ που ενεργεί για την αποφυλάκιση του Χικμέτ. Το 1950 η κυβέρνηση Μεντερές παραχωρεί αμνηστία στους πολιτικούς κρατούμενους και ο Ναζίμ Χικμετ, μετά από 12 χρόνια στα υγρά κελιά, είναι ελεύθερος αλλά ξένος στην ίδια του τη χώρα
Ο Χικμέτ καταφεύγει εκ νέου στη Σοβιετική Ένωση για την οποία στην κυριολεξία αποδρά εν μέσω καταιγίδας διαπλέοντας με κινηματογραφικό τρόπο τη Μαύρη Θάλασσα στην αρχή με μια βενζινάκατο και στη συνέχεια με ρουμάνικο εμπορικό πλοίο. Αυτός ο μεγάλος κομμουνιστής, ένας μεγάλος άνθρωπος, διεθνιστής και αγωνιστής της ειρήνης, άφησε τεράστια κληρονομιά στην ανθρωπότητα. Η πατρίδα του του στέρησε την υπηκοότητά του αλλά πατρίδα του έγινε κάθε γωνιά αυτής της γης που υπάρχουν καταπιεσμένοι. Κάθε σημείο αυτής της γης όπου υπάρχει έστω κάθε «ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίσει, ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε…»
πηγή: prin.gr
- Τελευταια
- Δημοφιλή