Π.Ε.Ν.Ε.Ν.
Ένας στους δύο συνταξιούχους ζει με σύνταξη κάτω των 500 ευρώ!
Ο ένας στους δύο συνταξιούχους στη χώρα μας επιβιώνει με κύρια – μικτή – σύνταξη κάτω από 500 ευρώ!
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος Ήλιος (2018), του υπουργείου Εργασίας, από τους 2.553.990 συνταξιούχους οι 1.138.268 εισπράττουν κύρια σύνταξη κάτω από 500 ευρώ μικτά, με τον μέσο όρο να διαμορφώνεται στα μόλις 364 ευρώ.
Επισημαίνεται ότι ο νόμος Κατρούγκαλου – εκτός των άλλων – επέφερε δραματικές μειώσεις έως 40% στις νέες συντάξεις, από τον Μάιο 2016.
ΠΗΓΗ; iskra.gr
Τραπεζο… προστασία
ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Tι έχει συμβεί με τα «κόκκινα» δάνεια; Ας δούμε ένα πολύ αποκαλυπτικό στοιχείο, το οποίο δόθηκε από έναν φορέα υπεράνω πάσης… αντικαπιταλιστικής υποψίας, την Τράπεζα της Ελλάδας.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία της ΤτΕ που παρουσιάστηκαν από τον διοικητή της, τον κ. Στουρνάρα, στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής, το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων στις 31/12/2008 δεν ξεπερνούσε το 5,4% επί του συνόλου. Μέσα σε μια οχταετία, ωστόσο, και συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2016, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια είχαν εκτιναχτεί στο 45,1%!
Τι συνέβη, όμως, μέσα σε αυτή την περίοδο; Πού οφείλεται η εκτίναξη των μη εξυπηρετούμενων δανείων κατά 9 (!) φορές; Ο,τι έχει συμβεί είναι το αποτέλεσμα μιας οξείας… μπαταχτσίτιδας που αιφνιδίως κατέλαβε τους Ελληνες;
Όλοι γνωρίζουμε: Ο ελληνικός λαός κλήθηκε να πληρώσει μια κρίση που άλλοι προκάλεσαν. Ανάμεσά τους οι τράπεζες. Που έφτασαν να εμφανίζουν ένα ενεργητικό που προ κρίσης καταγραφόταν 3 και 4 φορές μεγαλύτερο από ολόκληρο το ΑΕΠ της χώρας.
Κι όταν η «φούσκα» έσκασε, τότε τις «τρύπες» κλήθηκαν να κλείσουν οι μισθοί, οι συντάξεις, τα δικαιώματα των εργαζόμενων, που έγιναν άνεργοι και ημιαπασχολούμενοι.
Αυτό μεσολάβησε και ο λαός δεν μπορεί να πληρώσει τα δάνεια. Γιατί του έκλεψαν τον μισθό και τη σύνταξη, ποιοι; Αυτοί που σήμερα θέλουν να του πάρουν και τα σπίτια!
Όσο για το νομοθέτημα που έφερε η κυβέρνηση των «κανένα σπίτι σε χέρι τραπεζίτη» και το ψήφισε η Ν.Δ., μια παρατήρηση αρκεί:
Το γεγονός ότι έχει γίνει πανηγυρικά δεκτό από τις τράπεζες, δηλώνει -με ασφάλεια- και το πόση… προστασία κρύβεται πίσω από την κατ’ ευφημισμό «προστασία της πρώτης κατοικίας» και το ποιους, πραγματικά, προστατεύει.
Πηγή: Εφημερίδα Real News 31/1/2019 - imerodromos.gr
Εφημερίδες στο έλεος αρπακτικών κεφαλαίων
Λεωνίδας Βατικιώτης
Ως πρώτο θέμα στο ιδιαίτερης απήχησης ενημερωτικό σημείωμα του Ιανουαρίου που εκδίδουν το Ινστιτούτο Reuters και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης σκιαγραφώντας τις εξελίξεις στο χώρο της ενημέρωσης έχουν επιλεγεί «πέντε πράγματα που πρέπει ο καθένας να ξέρει για το μέλλον της δημοσιογραφίας».
Ανάμεσα σε εύστοχες παρατηρήσεις για τη δύναμη που διαθέτουν πλέον οι πλατφόρμες να ελέγχουν την πρόσβαση του κοινού στις ειδήσεις και την απώλεια της εμπιστοσύνης του κοινού προς τη δημοσιογραφία βρίσκεται ένα ακόμη συμπέρασμα για τις προκλήσεις που δέχονται τα επιχειρηματικά μοντέλα που χρηματοδοτούν την ειδησεογραφία «εξασθενώντας την επαγγελματική δημοσιογραφία, κι αφήνοντας τα μέσα Ενημέρωσης πιο ευάλωτα σε εμπορικές και πολιτικές πιέσεις».
Τελευταίο κρούσμα σε αυτό τον ατελείωτο χορό εμπορικών, δηλαδή οικονομικών πιέσεων προς τη βιομηχανία των Μέσων, που εκ των πραγμάτων στρέφεται εναντίον της δημοσιογραφίας, είναι η εμβληματική κεντροδεξιού προσανατολισμού καθημερινή γαλλική εφημερίδα Le Monde. Η Le Monde, που ιδρύθηκε το 1944 καρά παραγγελία του Σαρλ ντε Γκωλ, απέφυγε τη χρεοκοπία τελευταία στιγμή το 2010 όταν ανέλαβαν να τη χρηματοδοτήσουν τρεις Γάλλοι εκατομμυριούχοι. Την αυτοτέλεια του δημοσιογραφικού έργου ανέλαβε να διαφυλάξει ένα σχήμα που αποκαλέστηκε «πόλος της ανεξαρτησίας» στο οποίο συμμετείχαν δημοσιογράφοι, εργαζόμενοι και αναγνώστες, κι εξακολουθεί να ελέγχει το 25% του μετοχικού κεφαλαίου.
Τον Οκτώβριο του 2018 ωστόσο άρχισε να δοκιμάζεται αυτή η λεπτή ισορροπία που αξίζει να κρατήσουμε ότι θεωρεί εκ προοιμίου, «καταστατικά», απειλή για την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας τον έλεγχό της από μεγιστάνες κι αυτό μάλιστα δε συνέβη σε κάποια απομακρυσμένη Δημοκρατία της Σοβιετικής Ένωσης. Τότε, ένας εκ των «τριών σωματοφυλάκων» που πράγματι έσωσαν την Le Monde το 2010, ο «γνωστός» μας από το 2015 τραπεζίτης της Lazard, Ματιού Πιγκάς, πούλησε το μερίδιό του που ανέρχεται στο 49% του μετοχικού κεφαλαίου στον Τσέχο δισεκατομμυριούχο Ντανιέλ Κρετίνσκι. Η σχέση του με την ενημέρωση είναι ίδια με τη σχέση που έχει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο με τις εφημερίδες, αν κρίνουμε από το έτερο απόκτημά του την Σπάρτα Πράγας, ή οι λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη και τη Μελίτη με τα newsroom, αν κρίνουμε από την προσφορά που κατέθεσε πέρυσι ο τσέχος ολιγάρχης στο σχετικό διαγωνισμό στο πλαίσιο της περίφημης «αποεπένδυσης» της ΔΕΗ.
Η Le Monde ωστόσο δεν ήταν το μοναδικό θύμα του Κρετίνσκι από την γαλλική εκδοτική βιομηχανία. Σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα αγόρασε τα εβδομαδιαία περιοδικά France Dimanche, Marianne, Elle, Tele 7 Jours και Ici Paris. Τα κίνητρα του δε, γίνονται ορατά, και παύει οποιαδήποτε συζήτηση περί πολιτικού ενδιαφέροντος «φρανκοφιλίας» κι άλλων σχετικών παραπλανητικών δικαιολογιών, αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι το 2017 ήταν η πρώτη χρονιά από το 2010 που η εμβληματική γαλλική εφημερίδα πέρασε στην κερδοφορία καταφέρνοντας να πενταπλασιάσει στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο τον αριθμό των συνδρομητών της, φτάνοντας τους 180.000. Το ζητούμενο επομένως εκ μέρους του 43χρονου τσέχου επενδυτή ήταν να βγάλει γρήγορο κέρδος. Επιδίωξη που θα λειτουργήσει σε βάρος της δημοσιογραφίας, μειώνοντας κυκλοφορία και συνδρομητές σε δεύτερο χρόνο, επιταχύνοντας έτσι την κρίση του Τύπου.
Αυτό ωστόσο που πειραματικά γίνεται στην Ευρώπη, να εισέρχονται δηλαδή στον Τύπο κι ευρύτερα στην ενημέρωση επενδυτικά κεφάλαια ή, κοινώς, καπιταλιστές της αρπαχτής, που ως μόνο τους ζητούμενο έχουν την εξασφάλιση υψηλού και γρήγορου κέρδους, στις ΗΠΑ έχει εξελιχθεί σε γάγγραινα και κανόνα μαζί, ένα ορμητικό τσουνάμι που παρασέρνει τα πάντα. Ένα θαυμάσιο ρεπορτάζ των Financial Times στις 25 Φεβρουαρίου 2019 περιέγραφε το εφιαλτικό τοπίο που έχουν δημιουργήσει στον αμερικανικό Τύπο τα επενδυτικά κεφάλαια, που βάζουν το τελευταίο καρφί στην κρίση του Τύπου. Ανέφερε ειδικότερα ότι σε 41 Πολιτείες 882 εφημερίδες βρίσκονται υπό τον έλεγχο 7 επενδυτικών ομίλων (Gatehouse Media, Digital First Media, CNHI, tronc/Tribune, BH Media Group, Civitas Media και 10/13 Communications). Στην άλλη όψη του νομίσματος της εξαγοράς έναντι πινακίου φακής ιστορικών τίτλων από funds, βρίσκεται το λουκέτο που μπήκε τα τελευταία 15 χρόνια σε 1.800 εφημερίδες κι η δημιουργία μιας γενιάς προβληματικών εφημερίδων, που φυτοζωούν και αποκαλούνται «εφημερίδες – φαντάσματα», οι οποίες εκτιμώνται από 1.000 ως 1.500! Σε όρους ανθρώπινου δυναμικού, οι απώλειες στον Τύπο ξεπερνούν τις απώλειες στα λιγνιτορυχεία, παρότι στις ΗΠΑ η λεγόμενη μεταλιγνιτική εποχή δεν χάραξε ποτέ! Σύμφωνα με το Γραφείο Εργατικών Στατιστικών των ΗΠΑ ο κλάδος των εφημερίδων το 2016 απασχολούσε 174.000 άτομα, όταν το 2001 απασχολούσε 412.000! Η σύγκρουση συμφέροντος που προκύπτει και τα επιπλέον πλήγματα που θα δεχθεί η ενημέρωση στο πλαίσιο της εξαγοράς χιλιάδων Μέσων από «αρπακτικά κεφάλαια» έγινε εμφανές από μήνυση που κατέθεσε μέτοχος ενός εξ αυτών των «κεφαλαίων γύπες», της Digital First Media, προς τους διαχειριστές του. Τους κατηγόρησε ότι χρησιμοποιούν ακόμη κι αυτά τα γλίσχρα κέρδη που αφήνουν οι εφημερίδες για να χρηματοδοτούν επενδύσεις σε χρεοκοπημένες εταιρείες ακινήτων του Μεξικού και σε ελληνικά ομόλογα, αξίας μάλιστα 86 εκ. δολ.!
Θα μπορούσε να αντιταχθεί ότι ποτέ η βιομηχανία της ενημέρωσης δεν ανήκε σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Τώρα ωστόσο είμαστε μάρτυρες μιας ποιοτικής τομής αποτέλεσμα τόσο της ραγδαίας εξάπλωσης της δράσης επενδυτικών κεφαλαίων αγνώστου ποιότητας και προέλευσης όσο και της αδυναμίας του Τύπου να χρηματοδοτηθεί με ίδια μέσα. Το αποτέλεσμα θα είναι η υποβάθμιση της ποιότητας της ενημέρωσης και της ελευθεροτυπίας και η εξάπλωση των πλαστών ειδήσεων, που θα πολλαπλασιάζονται όσο θα εξαλείφεται το μέτρο σύγκρισης της ποιοτικής, αξιόπιστης και αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας.
Αυτή όμως είναι μια δημοσιογραφία που κοστίζει…
Πηγή: Νέα Σελίδα - iskra.gr
Λεφτά για τον ευρωστρατό υπάρχουν
Βαθαίνει η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ με τον «Ευρωπαϊκό Μηχανισμό για την Ειρήνη» (ΕΜΕ) που εγκρίθηκε από την Ευρωβουλή την Τετάρτη. Στην πραγματικότητα είναι ένας μηχανισμός πολέμου, καθώς αναλαμβάνει την άμεση χρηματοδότηση των αυτοτελών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων της ΕΕ. Με το διπλασιασμό των στρατιωτικών δαπανών της ΕΕ, έρχεται να συμπληρώσει την ευρωχωροφυλακή, τον ευρωστρατό, το «Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας» για την πολεμική βιομηχανία, τη «Συντονισμένη Αμυντική Αναθεώρηση» που κάθε εξάμηνο ελέγχει την υλοποίηση στόχων από τα κράτη-μέλη, την σχολή κατασκόπων της ΕΕ που ετοιμάζεται… Όλα στην κατεύθυνση της στρατιωτικής ολοκλήρωσης παράλληλα με το ΝΑΤΟ.
Η απόφαση εξάλλου ξεκαθαρίζει πως στόχος είναι «να μην παραμείνει η ΕΕ αποκλειστικά “πολιτική δύναμη”, αλλά να αναπτύξει και να ενισχύσει τις στρατιωτικές της ικανότητες». Στην υπηρεσία φυσικά των συμφερόντων των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων, αλλά και με το βλέμμα στον ανταγωνισμό με ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία.
Η στρατιωτική ολοκλήρωση προχωράει με δομές, πόρους και ένοπλα σώματα, και γίνεται μια άμεση απειλή για την ειρήνη. Οι 40 πρόσφατες επεμβάσεις της ΕΕ το επιβεβαιώνουν. Αυτά την ώρα που η ΕΕ δεν μπορεί και δε θέλει να εξασφαλίσει δουλειά, ασφάλιση, ελευθερίες στους κατοίκους της.
Οι δυνάμεις της ευρωαριστεράς, είτε οι κυβερνητικές όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Πράσινοι, που στηρίζουν και δεν αμφισβητούν, είτε το ΜΕΡΑ25 του Βαρουφάκη, δεν εξηγούν πώς θα έρθει η περίφημη «άλλη ΕΕ» που τάζουν.
Η αποδέσμευση από την ΕΕ που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η μόνη διεθνιστική διέξοδος από την ολοκλήρωση της μηχανής του πολέμου.
ΠΗΓΗ: prin.gr
- Τελευταια
- Δημοφιλή