Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Πέμπτη, 25 Ιανουαρίου 2018 11:15

Χαιρετισμός του Προέδρου της ΠΕΝΕΝ στο Γενικό Συμβούλιο του ΜΕΤΑ

Γράφτηκε από τον

gs-meta-21-01-2018-koniaris-ntalakogeorgos-xarisis-kalomoiris-zafeiris-vagenas.jpg

Την Κυριακή 21 Γενάρη 2018 πραγματοποιήθηκε το Γενικό Συμβούλιο του ΜΕΤΑ. Στην συνεδρίαση προσκλήθηκε, παραβρέθηκε και χαιρέτισε και ο Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ.

Στην συνέχεια παραθέτουμε σε συντομία τα βασικά σημεία της παρέμβασης του Αντώνη Νταλακογεώργου.

Στον σύντομο χαιρετισμό μου θα ήθελα να αναφερθώ σε τρία σημεία που αφορούν την παρούσα συγκυρία και τα καθήκοντά που τίθενται μπροστά στο αγωνιστικό εργατικό συνδικαλιστικό τμήμα το οποίο μάχεται με συνέπεια, ανιδιοτέλεια και ταξικό προσανατολισμό για τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Τα μέτρα της τρίτης αξιολόγησης πέρασαν και μέσα σε αυτά και το αντιαπεργιακό άρθρο για την υπονόμευση της απεργίας για τα πρωτοβάθμια Σωματεία.

Η κυβέρνηση, το μεγάλο κεφάλαιο, το πολιτικό και συνδικαλιστικό κατεστημένο κατάφεραν ακόμη μια φορά να υλοποιήσουν ένα αντεργατικό – αντιλαϊκό πακέτο μέτρων που ενισχύει την πολιτική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και από την άλλη με τα προωθούμενα μέτρα δυσκολεύει την συνδικαλιστική δράση και ταυτόχρονα μεταφέρει νέα βάρη στον λαό και την εργατική τάξη.

Οι δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού αυτή την φορά τόσο σε επίπεδο κορυφής ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ όσο και στις ενδιάμεσες οργανώσεις (Ομοσπονδίες – Εργατικά Κέντρα) αλλά και στα πρωτοβάθμια Σωματεία δεν κράτησαν ούτε τα προσχήματα. Ανοιχτά και ξεδιάντροπα στήριξαν τις αντεργατικές επιλογές της κυβέρνησης και τα μέτρα για την 3η αξιολόγηση.

Όμως παρά ταύτα το ταξικό κίνημα στα συνδικάτα αντέδρασε, αντιστάθηκε και έδωσε και αυτή την φορά το μαχητικό του παρόν ενάντια στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.

Παρά τις αδιαμφισβήτητες δυσκολίες και αντιξοότητες δεκάδες χιλιάδες ήταν στην απεργία και στους δρόμους σε μια απεργία η οποία αποτελεί μια σημαντική κατάκτηση και παρακαταθήκη για το συνεπές συνδικαλιστικό κίνημα που απέδειξε ότι δεν χρειάζεται καμιά κάλυψη από τους συμβιβασμένους σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ για να πραγματοποιεί απεργίες και αγώνες.

Ταυτόχρονα τόσο η απεργία αυτή όσο και η υπόλοιπες κινητοποιήσεις που έγιναν στο πλαίσιο των προαπαιτούμενων της Γ΄ αξιολόγησης ανέδειξαν μια σειρά αδυναμίες και προβλήματα που απορρέουν κυρίως από την διασπαστική τακτική της ηγεσίας του ΠΑΜΕ η οποία επιμένει στις διαχωριστικές και σεχταριστικές αντιλήψεις και πρακτικές και παράλληλα στην κομματική περιχαράκωση και περιφρούρηση των δυνάμεών του.

Αυτή η τακτική αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής αφού δυσκολεύει την ενότητα, την συσπείρωση και τον κοινό ενιαίο και συντονισμένο αγώνα ο οποίος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επανάκαμψη, την μαζικότητα και την αντεπίθεση του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος.

Μπροστά μας έχουμε μια νέα κρίσιμη αναμέτρηση, ως μάχιμο κομμάτι των συνδικάτων, το νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων που αφορούν την Δ΄ αξιολόγηση στην οποία περιλαμβάνονται νέες ιδιωτικοποιήσεις σε ΔΕΗ – Συγκοινωνίες – ΕΛΤΑ – Λιμάνια – τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, την μείωση του αφορολόγητου ορίου που όλα δείχνουν ότι πιθανότατα η εφαρμογή του να έρθει μέσα στο 2019, κ.α.

Πρέπει να αντλήσουμε διδάγματα και να βγάλουμε σωστά συμπεράσματα τα οποία θα αξιοποιήσουμε στον σχεδιασμό, την οργάνωση, την προετοιμασία και την διεξαγωγή των νέων αγώνων που έχουμε μπροστά μας.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επαναληφθεί αυτό που έγινε με το ασφαλιστικό, αυτό που επαναλήφθηκε με τα μέτρα της Β΄ αξιολόγησης και αυτό που συνέβη και με την τελευταία αξιολόγηση δηλαδή μια 24ωρη ή 48ωρη απεργία την ημέρα ψήφισης των μέτρων, τακτική που αποδείχθηκε συνταγή και επιλογή ήττας.

Αντίθετα θα πρέπει να σχεδιασθεί ένας μακροχρόνιος αγώνας ξεκινώντας από τους χώρους δουλειάς, στα πρωτοβάθμια Σωματεία και να σημειώνεται σταδιακή κλιμάκωση και επέκταση των κινητοποιήσεων με πολύμορφους αγώνες οι οποίοι συνεχώς θα δυναμώνουν σε κλαδικό – τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο.

Παράλληλα το βάρος και η παρέμβασή μας δεν πρέπει να είναι στραμμένη κυρίως στην άσκηση πίεσης προς τον υποταγμένο συνδικαλισμό σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ αλλά στην ανάπτυξη αγωνιστικών δράσεων και πρωτοβουλιών που θα συσπειρώνουν, θα κινητοποιούν τους εργαζόμενους από την βάση ώστε να δημιουργηθεί μια αγωνιστική και απεργιακή δυναμική που θα εγγυάται και θα διασφαλίζει την μαζικότητα, την αλληλεγγύη και την προσπάθεια να ξεπεραστούν οι δυσκολίες που συνδέονται με την απαισιοδοξία, την ηττοπάθεια, την αναποτελεσματικότητα αλλά θα απαντούν πειστικά και στην κυβερνητική προπαγάνδα «περί δίκαιης ανάπτυξης», «τερματισμού των μνημονίων» και άλλα φαιδρά που χρησιμοποιεί ο κυβερνητικός μηχανισμός για να εγκλωβίσει την δυσαρέσκεια της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Πρέπει να χαλάσουμε τα σχέδια της κυβέρνησης, τους μύθους που καλλιεργεί. Να αποδομήσουμε την προπαγάνδα της και αυτό αποτελεί αναγκαία συνθήκη το κίνημα να σηκώσει κεφάλι και οι εργαζόμενοι να πειστούν ότι η μόνη διέξοδος είναι η οργανωμένη πάλη, να βγουν αποφασιστικά και να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους.

Κλείνοντας θέλω να υπογραμμίσω την αναγκαιότητα όλες οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής μάχιμης αριστεράς να αντιληφθούν ότι χωρίς ισχυρό μαζικό και ταξικά προσανατολισμένο συνδικαλιστικό κίνημα, χωρίς την κοινή και συντονισμένη τους δράση, είναι αδύνατον να παραχθούν θετικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους, πόσο μάλλον που στην κορυφή του συνδικαλιστικού κινήματος ο συσχετισμός είναι περισσότερο από ποτέ αρνητικός για την αντιμετώπιση των εργατικών και λαϊκών προβλημάτων.

Για αυτό όλα τα τμήματα της συνδικαλιστικής αριστεράς θα πρέπει να βρουν κοινό βηματισμό να πορευτούν σε κοινή δράση, διατηρώντας ο καθένας την πολιτική και συνδικαλιστική του αυτοτέλεια.

ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που συμπλέουν και συμπορεύονται με τον ΣΥΡΙΖΑ, με την διαδρομή, τις θέσεις και την αποχή από τους αγώνες, αποδείχνουν καθημερινά ότι οι δυνάμεις αυτές αποτελούν το δεκανίκι του μεγάλου κεφαλαίου, των δανειστών και του πολιτικού κατεστημένου για να υλοποιούνται οι αντιλαϊκές πολιτικές τους.

Από αυτή την σκοπιά είναι αναγκαίο οι δυνάμεις που δηλώνουν ότι έχουν πολιτική αναφορά στην ΛΑΕ κυρίως στο ιδιωτικό τομέα και συμπλέουν πλήρως με την ομάδα του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλιστή Βασιλόπουλου Θάνου να ξεμπροστιαστούν, να αποδοκιμαστούν και να καταδικαστούν πολιτικά – συνδικαλιστικά. Η στάση τους στην πρόσφατη απεργία (και όχι μόνο) στην ΓΣΕΕ – Εργατικά Κέντρα Αθήνας – Πειραιά, σε σειρά Ομοσπονδιών και Σωματείων απέδειξαν και στον πλέον δύσπιστο ότι δεν έχουν καμιά ουσιαστική διαφορά με τις άλλες δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Όσοι και όποιοι τους συγκαλύπτουν, όσοι και όποιοι τους παρέχουν πολιτική κάλυψη και προστασία, αυτοί που αρνούνται δημόσια να αποδοκιμάσουν αυτήν την άθλια τακτική τους, δίνουν τροφή και επιχειρήματα στο ΠΑΜΕ να τους ταυτίζει με τις δυνάμεις του ΜΕΤΑ που κατά την γνώμη μου βρίσκονται στην αντίπερα όχθη με αυτή την ομάδα και αυτό αντικειμενικά συνιστά μια κατάφορη αδικία για όλους εσάς που αποτελείτε αναπόσπαστο κομμάτι του συνεπούς αγωνιστικού συνδικαλιστικού κινήματος.