Βλάβη στο «Κρήτη ΙΙ» – Έφτασε με χαμηλή ταχύτητα στον Πειραιά
Γράφτηκε από τον Π.Ε.Ν.Ε.Ν.
Ενημερώθηκαν, τις πρώτες πρωινές ώρες χθες, οι Λιμενικές Αρχές Πόρου, Λαυρίου, Σαρωνικού, Αίγινας και Πειραιά ότι το Ε/Γ-Ο/Γ πλοίο “ΚΡΗΤΗ ΙΙ”, Ν. Χανίων 25, παρουσίασε βλάβη στη δεξιά κύρια μηχανή, κατά την εκτέλεση προγραμματισμένου δρομολογίου από το λιμάνι των Χανίων στο λιμάνι του Πειραιά με 277 επιβάτες, 40 Ι.Χ., 87 Φ/Γ, 3 Δ/Κ και 81 μέλη πληρώματος.
Το “ΚΡΗΤΗ ΙΙ” κατέπλευσε αυτοδύναμα με μειωμένη ταχύτητα, τις πρωινές ώρες σήμερα, στο λιμάνι του Πειραιά, όπου αποβίβασε με ασφάλεια τους επιβάτες του και τα οχήματα.
Από το Α’ Λιμενικό Τμήμα Τζελέπη του Κεντρικού Λιμεναρχείου Πειραιά, απαγορεύτηκε ο απόπλους του “ΚΡΗΤΗ ΙΙ”, ενώ μετά την αποκατάσταση της βλάβης και την προσκόμιση βεβαιωτικού διατήρησης κλάσης από τον νηογνώμονα που το παρακολουθεί, επιτράπηκε η συνέχιση του προγραμματισμένου δρομολογίου του προς το λιμάνι του Ηρακλείου.
Πηγή: e-nautilia.gr
Καρκίνος Προστάτη: Ο ευχάριστος τρόπος που μειώνει κατά 35% τις πιθανότητες νόσου
Γράφτηκε από τον Π.Ε.Ν.Ε.Ν.Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπάρχει τρόπος οι άνδρες να μείωσουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του προστάτη ακόμη και κατά 35%
Η αύξηση της ετήσιας καρδιοαναπνευστικής ικανότητας κατά 3% ή περισσότερο συνδέεται με 35% χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του προστάτη, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε διαδικτυακά στο British Journal of Sports Medicine.
Όπως σημειώνουν οι ερευνητές, υπάρχουν σχετικά λίγοι γνωστοί παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του προστάτη και ενώ υπάρχουν καλές ενδείξεις για τις ευεργετικές επιδράσεις της σωματικής δραστηριότητας στον κίνδυνο εμφάνισης αρκετών καρκίνων, οι συσχετίσεις με τον καρκίνο του προστάτη είναι λιγότερο σαφείς.
Η ερευνητική ομάδα από τη Σουηδία μελέτησε στοιχεία για 57.652 άνδρες που περιλαμβάνονταν σε μια σουηδική βάση δεδομένων υγείας. Οι πληροφορίες σχετίζονταν με τη σωματική δραστηριότητα, τον τρόπο ζωής, την αντιλαμβανόμενη υγεία, τη μέτρηση της σωματικής μάζας και του ύψους, καθώς και τα αποτελέσματα τουλάχιστον δύο καρδιοαναπνευστικών δοκιμασιών που μετρήθηκαν σε στατικό ποδήλατο.
Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, σε εκείνους που αυξήθηκε η καρδιοαναπνευστική τους ικανότητα ετησίως κατά περισσότερο από 3%, σε όσους μειώθηκε κατά περισσότερο από 3% και σε όσους παρέμεινε σταθερή.
Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν από την ημερομηνία της τελευταίας αξιολόγησης ως την ημερομηνία διάγνωσης καρκίνου του προστάτη ή θανάτου από οποιαδήποτε αιτία ή έως τις 31 Δεκεμβρίου 2019, κατά μέσο όρο για μια περίοδο επτά ετών.
Οι ερευνητές εντόπισαν ότι οι συμμετέχοντες των οποίων η φυσική κατάσταση είχε βελτιωθεί κατά 3% ή περισσότερο ετησίως είχαν 35% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο του προστάτη σε σχέση με εκείνους των οποίων η φυσική κατάσταση είχε μειωθεί.
Επιπλέον, οι συμμετέχοντες κατανεμήθηκαν σε τρεις ομάδες ανάλογα με την αρχική φυσική τους κατάσταση, χαμηλή, μέτρια και υψηλή. Στην περίπτωση αυτή η συσχέτιση μεταξύ φυσικής κατάστασης και μείωσης του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του προστάτη ήταν κατά 15% χαμηλότερη μόνο για όσους είχαν αρχικά μέτριο επίπεδο φυσικής κατάστασης.
Τα ευρήματα ωθούν τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι οι άνδρες θα πρέπει να ενθαρρύνονται να βελτιώνουν το επίπεδο της φυσικής τους κατάστασης για να μειώσουν τις πιθανότητες να νοσήσουν από καρκίνο του προστάτη.
Ωστόσο, διευκρινίζουν ότι πρόκειται για μελέτη παρατήρησης και ως εκ τούτου δεν μπορεί να τεκμηριώσει αιτιώδεις παράγοντες. Επίσης, συμπληρώνουν ότι οι γενετικοί παράγοντες έχουν σημαντικό ρόλο τόσο στην καρδιοαναπνευστική ικανότητα ενός ατόμου όσο και στον κίνδυνο καρκίνου.
Πηγή: ygeiamou.gr
«Όχι στη λειτουργία απογευματινών ιατρείων επί πληρωμή»
Γράφτηκε από τον Π.Ε.Ν.Ε.Ν.
«Ως εργαζόμενοι σε δημόσιο νοσοκομείο δεν θα αντιμετωπίσουμε ποτέ τον ασθενή σαν πελάτη και την Υγεία σαν εμπόρευμα», δηλώνει το Σωματείο Εργαζομένων στο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ) με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλει νόμιμο «φακελάκι» στα απογευματινά και επί πληρωμή χειρουργεία. Όπως σημειώνει:
«Η κυβέρνηση απογειώνει την πολιτική της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης της Υγείας. Αντί να προσλάβει όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό για να λειτουργήσουν οι κλειστές χειρουργικές αίθουσες και να μπορούν όλοι οι ασθενείς να χειρουργούνται έγκαιρα, χωρίς να αναγκάζονται να ξαναπληρώσουν, επιβάλλει νόμιμο κρατικό “φακελάκι” στα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία. Οι υπόλοιποι ασθενείς καταδικάζονται να περιμένουν στις ψηφιακές λίστες αναμονής της ντροπής. Ξέρουμε καλά ότι η απογευματινή λειτουργία θα γίνει εις βάρος της πρωινής.
Όπως ξεκαθάρισε πολλές φορές ο υπουργός Υγείας, δεν σκοπεύει να προσλάβει το αναγκαίο προσωπικό για να λειτουργήσουν οι κλειστές χειρουργικές αίθουσες. Αντί γι' αυτό δίνει τη δυνατότητα σε ιδιώτες να μπαίνουν στο νοσοκομείο και να φέρνουν ή να βρίσκουν "πελατεία".
Με την Κοινή Υπουργική Απόφαση που δημοσιεύθηκε προχθές, βγήκε ο αναλυτικός τιμοκατάλογος της ντροπής, το νόμιμο φακελάκι που θα πληρώνει ο ασθενής ανά κατηγορία χειρουργείου και η πληρωμή ανά κατηγορία εργαζομένου. Επίσημα μας λένε δηλαδή ότι δεν πρόκειται να γίνει καμιά αύξηση στους μισθούς, που παραμένουν καθηλωμένοι για πάνω από 12 χρόνια, και ότι για να συμπληρώσουμε το εισόδημά μας, θα πρέπει να δουλεύουμε ατέλειωτες ώρες, να τα "παίρνουμε" από τους ασθενείς και να λέμε και ευχαριστώ γιατί έτσι ενισχύεται τάχα το εισόδημά μας.
Προχωράει ταυτόχρονα σε νέο "χαράτσωμα" στις διαγνωστικές εξετάσεις, τα φάρμακα, τα εμβόλια, δίνοντας επιπλέον δωράκια στους επιχειρηματίες του κλάδου από την τσέπη των ασθενών.
Η Διοίκηση του νοσοκομείου με "πρόσκληση ενδιαφέροντος" ζητά από όλο το νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό να υποβάλει σχετική αίτηση για συμμετοχή στα απογευματινά χειρουργεία!!!
Την ίδια ώρα:
• Οι ελλείψεις ιατρικού, νοσηλευτικού, παραϊατρικού προσωπικού αγγίζουν πλέον τις 400! (με τον οργανισμό του νοσοκομείου του 2012).
• Πολλοί συνάδελφοι επικουρικοί και ειδικευόμενοι νοσηλευτές δεν ανανέωσαν τη σύμβαση με το νέο έτος λόγω των εξουθενωτικών συνθηκών εργασίας και τα κενά στα τμήματα ήδη φαίνονται με δραματικές συνέπειες στην ασφάλεια τόσο των ασθενών μας όσο και τη δική μας.
• Παραμένουν 3 χειρουργικές αίθουσες κλειστές λόγω έλλειψης νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού (κάποιες και λόγω έλλειψης ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού).
Το σωματείο μας ήδη οργάνωσε σύσκεψη με τους εργαζόμενους του χειρουργείου και του αναισθησιολογικού τμήματος -πέρα από τις ΓΣ τις οποίες απασχόλησε το θέμα αυτό, ως αιχμή της επιτάχυνσης των ιδιωτικοποιήσεων- και προς τιμήν τους οι συνάδελφοι του χειρουργείου και του αναισθησιολογικού αρνήθηκαν τη συμμετοχή, καθολικά.
Είναι βέβαια τόση η πρεμούρα της Διοίκησης να τρέξει τις διαδικασίες, για να σηματοδοτήσει την πρωτοκαθεδρία στην ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης, που εκβιάζει τους συναδέλφους ότι θα φέρει ενδιαφερόμενους από τα υπόλοιπα τμήματα να πάρουν μέρος στα απογευματινά χειρουργεία μετά από ταχύρρυθμη εκπαίδευση! Και ταυτόχρονα καλεί την Δευτέρα τους νοσηλευτές όλου του νοσοκομείου για να διαφημίσει την ιδιωτική λειτουργία του νοσοκομείου μήπως βρεθούν ορισμένοι, για να δείξει η διοίκηση πόσο καλά τα καταφέρνει στην υλοποίηση της πολιτικής του υπουργείου Υγείας. Αλήθεια, θα εργαλειοδοτεί μια νοσηλεύτρια παθολογικής κλινικής; Ή μήπως τακτικών εξωτερικών ιατρείων; Ή μήπως υιοθετούν τις δηλώσεις Γεωργιάδη "όλα στη ζωή είναι ρίσκο;" (ειδικά όταν πρόκειται για τους άλλους).
Δεν πρόκειται να γίνουμε συνένοχοι στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του δημόσιου συστήματος Υγείας. Απαιτούμε:
• Αποκλειστικά Δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους με υψηλού επιπέδου υπηρεσίες.
• Αύξηση του κρατικού προϋπολογισμού για την Υγεία.
• Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων και μονιμοποίηση των συμβασιούχων συναδέλφων.
• Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς μας >20%. Επαναφορά του 13ου - 14ου μισθού, "ξεπάγωμα" της διετίας 2016-2017 και των τριετιών.
• Αξιοπρεπείς και ασφαλείς συνθήκες εργασίας. Ένταξη στα ΒΑΕ. Επέκταση του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας.
Ως εργαζόμενοι σε δημόσιο νοσοκομείο δεν θα αντιμετωπίσουμε ποτέ τον ασθενή σαν πελάτη και την Υγεία σαν εμπόρευμα. Οι ασθενείς και όλοι μας ως εν δυνάμει ασθενείς έχουμε βάλει ήδη βαθιά το χέρι στην τσέπη (άμεσοι και έμμεσοι φόροι, ασφαλιστικές εισφορές) για να δικαιούμαστε αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία αντίστοιχη με την αλματώδη εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας στον 21ο αιώνα. Την κατρακύλα του ξεζουμίσματος των ασθενών ΕΜΕΙΣ δεν θα την ακολουθήσουμε, αλλά θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να την ανατρέψουμε», όπως τονίζει.
Πηγή: 902.gr
Όλος ο κόσμος φυλακή με τον νέο Ποινικό Κώδικα
Γράφτηκε από τον Π.Ε.Ν.Ε.Ν.
Ποιος θα ακυρώσει την επαίσχυντη αντι- μεταρρύθμιση;
Ψηφίστηκαν με πολύ μικρές αλλαγές, οι τροποποιήσεις για το νέο Ποινικό Κώδικα και του ΚΠΔ σε κατεύθυνση ακροδεξιά και νοοτροπία χωροφυλακίστικη.
Ήταν «το γλυκάκι» που χορήγησε η κυβέρνηση στο δεξιό και ακροδεξιό της ακροατήριο μετά το «φιλελεύθερο» νομοσχέδιο για το γάμο των ομοφύλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία που τους «ζάλισε» και «εξόργισε», καθότι ως γνωστόν αυτό το κοινό ικανοποιείται πάντα με το υποτιθέμενο «νόμος και τάξη» και «οι εγκληματίες στη φυλακή», κυρίως σε συμβολικό επίπεδο. Και ιδίως όταν αυτός «ο νόμος και η τάξη» αφορά στους φτωχότερους των συμπολιτών μας, τους αδύναμους, τους κοινωνικούς αγωνιστές και τη νεολαία που αντιστέκεται.
Διότι ως γνωστόν η Δικαιοσύνη είναι σαν το φίδι: «δαγκώνει πρώτα τους ξυπόλητους».
Ίσως γι’ αυτούς τους λόγους χαρακτηρίσθηκε η σπουδή της Κυβέρνησης ως «ποινικός λαϊκισμός».
Ήταν η πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση που ένα τόσο σοβαρό νομοθέτημα όπως η τροποποίηση των Ποινικών Κωδίκων βγήκε κατ’ ευθείαν από το γραφείο του Υπουργού Δικαιοσύνης και κάποιων εισαγγελέων και όχι τυχαία προαναγγέλθηκε με χαρά από τον Υπουργό Επικρατείας Μ. Βορίδη.
Ούτε Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων Καθηγητών Πανεπιστημίου, Ποινικολόγων, Δικαστών, κ.λπ., συστήθηκε προκειμένου να συμβάλει στην κατάρτιση, ούτε τίποτα.
Παρότι οι Δικηγορικοί Σύλλογοι όλης της χώρας απείχαν για μεγάλο διάστημα από τις Ποινικές Δίκες και είχαν ομόφωνα καταδικάσει το σχετικό νομοσχέδιο, όπως και η πλειοψηφία των δικαστών (αλλά όχι των εισαγγελέων), η κοινωνία (ας το πούμε έτσι) δεν έχει καν πληροφορηθεί, πολύ δε περισσότερο κατανοήσει το τι αλλαγές στον ποινική αντιμετώπιση ακόμα και των μικροπαραβατών, επιφυλάσσει η συγκεκριμένη ρύθμιση.
Για παράδειγμα, να αναφέρουμε ότι έως τώρα και όσον αφορά τα πλημμελήματα (ήτοι αδικήματα χαμηλής κοινωνικής απαξίας και αντίστοιχης ποινικής αξιολόγησης), όταν η ποινή ήταν έως τρία χρόνια, το δικαστήριο δεσμευόταν να δίνει αναστολή εκτέλεσης της ποινής τριών ετών, με την προϋπόθεση να μην έχει ο κατηγορούμενος αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις εναντίον του πέραν ενός ορίου.
Με την τροποποίηση που ψηφίστηκε, με ποινή έως ένα έτος, το δικαστήριο δεν υποχρεούται αλλά «δύναται» να δώσει αναστολή εκτέλεσης, ενώ για ποινή πάνω από δύο χρόνια όπου επιτρέπεται η χρηματική μετατροπή της ποινής, τις περισσότερες φορές ο καταδικασμένος θα είναι υποχρεωμένος (ακόμα κι αν έχει λευκό ποινικό μητρώο) να εκτίει πραγματικά ποινή φυλάκισης έως και 6 μήνες!
Για όσους από εμάς βιώνουμε στα ποινικά ακροατήρια το τί συμβαίνει, τρομάζουμε με την προοπτική φυλάκισης αγωνιστών , νεολαίων και μη, που συλλαμβάνονται «στο σωρό», για παράδειγμα μετά από μία διαδήλωση και κατηγορούνται με αρκετά πλημμελήματα κατά της «δημόσιας τάξης».
Γίνεται πλέον λοιπόν πολύ εύκολο το να καταδικαστείς σε πάνω από δύο χρόνια (ακόμα και δύο χρόνια και μία ημέρα) και να πρέπει να πας φυλακή!
Αν δεν είναι αυτό κρατική τρομοκρατία τότε τί είναι;
Αλλά και σε μικροαδικήματα κοινωνικού τύπου ή ακόμα και συγγενικών διενέξεων, θα επικρέμεται η σπάθη της φυλάκισης!
Σημαντική είναι επίσης η μέριμνα του νόμου να απαλλάξει τους αστυνομικούς από τη βάσανο του Ποινικού Ακροατηρίου και την υποχρέωσή τους να καταθέτουν τη μαρτυρία τους ζωντανά κατά τη διεξαγωγή της δίκης, να απαντούν στους συνηγόρους και την έδρα για όσα είδαν και άκουσαν οι ίδιοι. Πλέον το δικαστήριο μπορεί να αρκείται στην ανάγνωση της έγγραφης κατάθεσής τους.
Περαιτέρω ο νόμος προβλέπει την ισόβια κάθειρξη ως μοναδική ποινή για μεγάλο αριθμό αδικημάτων, «την κατάλυση του δικαιώματος του κατηγορούμενου να ελέγχει τη διαδικασία λήψης γενετικού υλικού σε αυτόφωρα αδικήματα, την περιστολή της αναστολής εκτέλεσης ποινών και την πρόσφατη τροποποίηση της παρ. 3 του άρθρου 187 ΠΚ που διεύρυνε την τυποποίηση του εγκλήματος της «συμμορίας» για αδικήματα που στρέφονται κατά της προσωπικής ελευθερίας, της ιδιοκτησίας ή της περιουσίας και μάλιστα με την κατάργηση της ανασταλτικής ισχύoς της έφεσης…
Παράλληλα, με τις νέες διατάξεις αυξάνονται τα ανώτατα όρια έκτισης ποινών, ενώ περιορίζεται η υφ’ όρον απόλυση. Τα ανώτατα όρια της πρόσκαιρης κάθειρξης αυξάνονται στα 20 έτη, αυξάνονται τα όρια επιβολής μειωμένης ποινής και τα όρια επιβολής συνολικής ποινής για περισσότερες πράξεις, διευρύνονται οι περιπτώσεις επιβολής περιορισμού σε ειδικό κατάστημα κράτησης ανηλίκων. Η εκδίκαση των υποθέσεων από μονομελείς συνθέσεις, η κατάργηση της ενδιάμεσης διαδικασίας των Συμβουλίων στο όνομα της “επιτάχυνσης” και η επιβολή τσουχτερών παραβόλων, προστίμων και δικαστικών εξόδων συνθέτουν ένα ασφυκτικό σκηνικό για τα δικαιώματα του κατηγορουμένου και του κάθε πολίτη που επιθυμεί πρόσβαση στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης.
Η κυβέρνηση υπό το αυθαίρετο πρόσχημα της ανόδου της εγκληματικότητας επιχειρεί να τροφοδοτήσει ένα αντιδραστικό ακροατήριο προκειμένου να νομιμοποιήσει την κατεύθυνση της προληπτικής και πραγματικής καταστολής, που στοχεύει στην οπισθοδρομική και αντιεπιστημονική αντίληψη του να “γεμίσουν οι φυλακές”. Πρόκειται για μια ακόμα εργαλειοποίηση του ποινικού δικαίου για τη προώθηση του δόγματος του «Νόμου και της Τάξης» που θα οδηγήσει στον πολλαπλασιασμό του πληθυσμού των κρατουμένων και θα μετατρέψει την σύγχρονη έννοια του σωφρονισμού σε εκδίκηση και ανηλεή, δυσανάλογη τιμωρία». (βλ. Ανακοίνωση Εναλλακτικής Παρέμβασης – Δικηγορικής Ανατροπής- epda.gr)
Αντίθετα ο νόμος, το αστυνομικό σύστημα και η Δικαιοσύνη, δεν έχουν έως σήμερα δείξει τα ίδια άμεσα ανακλαστικά όσον αφορά την βαριά εγκληματικότητα, τις μαφίες που παρακολουθούμε να αλληλοσκοτώνονται μέσα στην πόλη μέρα – μεσημέρι, ή την θαλάσσια ναρκω-οδό που απ’ ότι φαίνεται πάρα πολύ εύκολα και επικερδώς εκμεταλλεύεται το εγχώριο ναυτοκεφάλαιο.
Όμως η Ιστορία μας έχει διδάξει (όπως και η εμπειρία από άλλες χώρες με υποτίθεται πολύ «αυστηρά νομικά συστήματα, ακόμα και την ύπαρξη της θανατικής ποινής»), ότι η ανελαστικότητα και η ανεπιείκεια γενικά στην παραβατικότητα και ιδίως στην χαμηλή μικροεγκληματικότητα, όχι μόνο δεν έχει μειώσει τα βαριά, αντικοινωνικά αδικήματα «φόνους, ληστείες, βιασμούς, εμπόριο ναρκωτικών» κ.λπ., αλλά αντίθετα έχει συμβάλει στην απονομιμοποίηση της δικαιοσύνης στη συνείδηση των λαϊκών μαζών, αυξάνοντας τη βία.
Είναι άλλοι, απόλυτα κοινωνικοί και ταξικοί, οι παράγοντες μείωσης της βίας και της τέλεσης αδικημάτων και όχι η αυστηροποίηση των ποινών και μάλιστα στα αδικήματα χαμηλής έντασης, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απόρριψη του όλου συστήματος και στη διόγκωση της κοινωνικής περιθωριοποίησης και απαξίας.
Πηγή: kommon.gr
Αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ εν μέσω εθνικής αποσύνθεσης
Γράφτηκε από τον Π.Ε.Ν.Ε.Ν.
Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα ήταν απολύτως προβλέψιμα και όντως προβλέφθηκαν.
Τη στιγμή που η χώρα αντιμετωπίζει τρομακτικά προβλήματα, έχοντας επικεφαλής μια από τις χειρότερες, αν όχι τη χειρότερη, κυβέρνηση της νεότερης ελληνικής ιστορίας, το κόμμα που υποστηρίζει ότι εκφράζει την αριστερά και είναι, τυπικά τουλάχιστον, η αξιωματική αντιπολίτευση, παρουσιάζει ένα θέαμα πλήρους διάλυσης και όλο και συχνότερων κρίσεων, που θέτουν ακόμα και το ερώτημα της επιβίωσής του.
Θα μπορούσε κανείς απλώς να αδιαφορήσει ή να γελάσει με τα συμβαίνοντα στον ΣΥΡΙΖΑ, αν σε αυτά τα συμβαίνοντα δεν αντικατοπτριζόταν η ίδια η βαθιά κρίση που απειλεί την ίδια την ύπαρξη της χώρας, του κράτους, της ελληνικής κοινωνίας με κάπως αξιοπρεπείς όρους και αν, με τη σειρά της, δεν ήταν η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ παράγοντας εμβάθυνσης και επιτάχυνσης της εθνικής κρίσης.
Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα ήταν απολύτως προβλέψιμα και όντως προβλέφθηκαν. Το ότι δεν τα προέβλεψε (ή τα προέβλεψε και δεν έκανε τίποτα να τα αποτρέψει) το στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο αυτό που εξακολουθεί να βρίσκεται στο κόμμα, όσο και αυτοί που δημιούργησαν τη Νέα Αριστερά, και καταρχήν ο ίδιος ο Τσίπρας, δεν αποδεικνύει παρά ένα πράγμα: ότι δεν έχουν ένα δράμι μυαλό, πολιτικής σκέψης μέσα στο κεφάλι τους (αλλά, φοβόμαστε, και ένα μίνιμουμ ενδιαφέροντος για οτιδήποτε δεν αφορά στενά τους ίδιους, την καριέρα και την τσέπη τους). Απλώς εκτοξεύτηκαν εκεί που εκτοξεύτηκαν σε μια πολύ ειδική, δραματική ιστορική συγκυρία και όσο πιο μεγάλος υπήρξε ο ρόλος που κλήθηκαν να παίξουν τόσο πιο πολύ φώτισε δυστυχώς τη μικρότητά τους.
Τον Μάιο του 2023, πριν από τις πρώτες εθνικές εκλογές, διάβασα στην «Καθημερινή» ότι ο Στέφανος Κασσελάκης, «μάνατζερ με θητεία στην Goldman Sachs και στα ναυτιλιακά στις ΗΠΑ», σύμφωνα με το βιογραφικό του που ανακοίνωσε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, περιελήφθη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κόμματος. Ακόμα δεν ήξερα ότι συνεργαζόταν με το CSIS, κέντρο που χρηματοδοτούσαν οι αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες και συνεργαζόταν στενά με τη CIA και το Πεντάγωνο, όπως και ότι αρθρογραφούσε με νεοφιλελεύθερες θέσεις στον περίπου ακροδεξιό ελληνοαμερικανικό «Εθνικό Κήρυκα» του Διαματάρη, ούτε ότι ο Μητσοτάκης του είχε προτείνει να τον κάνει υπουργό. Και μόνο όμως το γεγονός ότι εργάσθηκε στη Goldman Sachs, τράπεζα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ελληνική καταστροφή και διατηρεί ένα τεράστιο δίκτυο επιρροής στα κυκλώματα εξουσίας των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και των ευρωπαϊκών κρατών, μου αρκούσε για να θεωρήσω ως εξωφρενική την ιδέα να είναι υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας ενός κόμματος που θέλει να λέγεται αριστερό. Έγραψα ένα μικρό σχόλιο: «Όπου και αν πας, στην Ελλάδα, την Ευρώπη, την Αμερική, βρίσκεις το “κόμμα της Goldman Sachs”, των βετεράνων της δηλαδή. Καιρός είναι να εγκατασταθεί και στη “ριζοσπαστική αριστερά” της Ελλάδος να παρακολουθεί από τα μέσα την πορεία καταστροφής της Αριστεράς και της Ελλάδας. Ε ρε κατακαημένη Αριστερά τι σού’μελε να πάθεις…».
Δεν νοιώθω ασφαλώς καθόλου χαρούμενος για την πανηγυρική επιβεβαίωση αυτού του σχολίου και μάλιστα τόσο γρήγορα. Αυτό που είναι άξιο απορίας είναι πώς δεν κατάλαβε ο Τσίπρας και οι υπόλοιποι κομματικοί φωστήρες σε ποια άβυσσο έσπρωχναν το ήδη άσχημα λαβωμένο κόμμα τους, εφαρμόζοντας τέτοιους παραλογισμούς, όπως να κάνουν έναν (διακηρυγμένο μάλιστα, όχι καν κρυφό) άνθρωπο της Goldman και των Αμερικανών, όχι απλώς βουλευτή Επικρατείας, αλλά και αρχηγό της ελληνικής Αριστεράς, μια ιδέα που δεν θα εκπλησσόμουν καθόλου αν μάθαινα ότι την ψιθύρισε στο αυτί του Τσίπρα ο ίδιος ο Τζέφρι Πάιατ, που, αφού έπαιξε τον ρόλο που έπαιξε στο Κίεβο, ήρθε στην Αθήνα, αναλαμβάνοντας, όπως φαίνεται, τον ρόλο ενός από τους «καθοδηγητές» της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ!
Είναι εξάλλου ενδεικτικό του εκφυλισμού ολόκληρου του στελεχιακού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και όσων πήγαν στη Νέα Αριστερά, ότι ουδείς πλην του Νίκου Φίλη και Στέφανου Τζουμάκα δεν έθεσε έστω και ελάχιστα, το ζήτημα των σχέσεων του Κασσελάκη με τους Αμερικανούς. Η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος θεώρησε έναν υποψήφιο με τέτοιο βιογραφικό απολύτως κατάλληλο για υποψήφιο πρόεδρο. Ουδείς καταψήφισε την υποψηφιότητά του. Πόσο βαρείς χαρακτηρισμούς πρέπει κάποιος να χρησιμοποιήσει για να αποτυπώσει την κατάσταση και την ποιότητα του στελεχιακού δυναμικού ενός υποτίθεται αριστερού κόμματος που ενεργεί με παρόμοιο τρόπο;
Τώρα, αφού προκάλεσε όλη αυτή την καταστροφή, ο Τσίπρας αναζητεί διέξοδο. Αλλά την έχει κλείσει ο ίδιος με την άλλη «αμερικανιά» που επέβαλε στο κόμμα του, δηλαδή την εκλογή προέδρου δήθεν «από τη βάση», γεγονός που νοθεύει βαριά τις εσωκομματικές διαδικασίες και τη δημοκρατία στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτον γιατί ουδείς γνωρίζει ποιο είναι αυτό το εκλογικό σώμα που παριστάνει τη «βάση». Είναι αριστεροί, είναι δεξιοί, είναι κεντρώοι, είναι ΛΟΑΤΚΙ; Κανείς δεν ξέρει, από τη στιγμή που το μόνο που χρειάζεται να κάνουν για να έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν τον αρχηγό είναι να γραφτούν μέλη του κόμματος πληρώνοντας δύο ευρώ. Δεύτερο, γιατί στο είδος αυτό της διαδικασίας κερδίζει όποιος έχει πολλά λεφτά να μοιράσει αριστερά δεξιά και την υποστήριξη των μέσων της ολιγαρχίας και των ξένων. Τρίτο γιατί είναι μια διαδικασία που μετατρέπει το κόμμα σε μια ακραία αρχηγική δομή. Η απουσία δημοκρατίας και συλλογικού ελέγχου της ηγεσίας υπήρξε ουσιώδης λόγος και συνέβαλε κατά τρόπο κρίσιμο στην τραγική κατάληξη που είχε το ΕΑΜικό κίνημα στη δεκαετία του 1940, στην αποτυχία της μεταρρύθμισης των ελληνικών δομών από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και στην εξευτελιστική κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, με τις καταστροφικές συνέπειες για την Ελλάδα και την ευρωπαϊκή και παγκόσμια αριστερά.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών και άλλων που παραλείψαμε από αυτό το άρθρο, είναι ότι δεν υπάρχει σήμερα κανένα πολιτικό υποκείμενο ικανό να αντισταθεί έστω και μερικά στην αντικοινωνική, αντιδημοκρατική και αντεθνική λαίλαπα της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Πηγή: kosmodromio.gr
Ρωγμές στην κυβέρνηση, ελπίδα στην κοινωνία
Γράφτηκε από τον Π.Ε.Ν.Ε.Ν.
▸ Το πανεκπαιδευτικό κίνημα πέτυχε την απομόνωση της ΝΔ, ανοίγοντας τον δρόμο για μεγαλύτερες κατακτήσεις
«Με ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία πέρασε σήμερα, 29 Γενάρη, το νομοσχέδιο που επιτρέπει την ίδρυση των μη κρατικών Πανεπιστημίων». Σε έναν τέτοιον τίτλο ειδήσεων ήλπιζε η κυβέρνηση και οι «έμποροι» της Παιδείας. Τα πράγματα, όμως, δεν εξελίχθηκαν τόσο ομαλά ενώ είναι στο χέρι του κινήματος να πάρουν (ακόμα) πιο ξέφρενη πορεία.
Με μια επιφανειακή ανάλυση, η «μάχη» της ψήφισης ή μη του νομοσχεδίου μοιάζει να χάθηκε… Ένα από τα βασικά αιτήματα του κινήματος δεν δικαιώθηκε. Όμως ο «πόλεμος» δεν έχει κριθεί, ενώ και η «νίκη» της κυβέρνησης μόνο πύρρειος μπορεί να χαρακτηριστεί. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε (σχεδόν) αποκλειστικά από τους βουλευτές της ΝΔ και, μάλιστα, υπό ένα πλαίσιο πολιτικών αναδιπλώσεων. Η αρχική επιθετική ρητορεία του αστικού μπλοκ «στρογγυλεύτηκε» με επιχειρήματα περί «ενίσχυσης της δημόσιας παιδείας», «το 70% του ν/σ αφορά τα δημόσια ιδρύματα» κ.λπ. Το πανεκπαιδευτικό κίνημα, λοιπόν, πέτυχε αρχικά την απομόνωση της Νέας Δημοκρατίας και ρωγμές στο αστικό πολιτικό στρατόπεδο, πλήττοντας και την κυβερνητική επιχειρηματολογία. Παρότι, από πλευράς αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, δεν υπήρξε καμία ψευδαίσθηση πως τα παραπάνω θα αρκούσαν ώστε να αλλάξουν οι αρνητικοί συσχετισμοί, η πολιτική πίεση που άσκησε το κίνημα και οι τριγμοί που δημιούργησε στο αστικό μπλοκ εξουσίας είναι ποιοτικά στοιχεία που δεν πρέπει να υποτιμηθούν. Ειδικά όταν το «ρήγμα» στο χώρο της εκπαίδευσης παραμένει ανοιχτό.
Το νομοσχέδιο μπορεί να πέρασε στη Βουλή, αλλά, δεν φαίνεται να «πέρασε» στην κοινωνία. Το δημόσιο «πλήγμα» που προξένησε ο αγώνας φοιτητών και εργαζομένων στην εκπαίδευση, αποδυναμώνει –έστω και μερικώς– τη χρόνια προσπάθεια υπονόμευσης της δημόσιας παιδείας και ταυτόχρονης ενίσχυσης της ιδιωτικής. Το πανεκπαιδευτικό κίνημα ιεράρχησε επιθετικά το ζήτημα στη δημόσια ατζέντα. Μπορεί η ενεργή στράτευση και συμμετοχή κοινωνικών ομάδων εκτός πανεπιστημίου να μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη (εάν είχε τεθεί και ανάλογος στόχος από όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς), παρ’ όλα αυτά, έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο μπλοκ κοινωνικών δυνάμεων –αν και όχι συγκροτημένο–
που τάσσεται κατά της ιδιωτικοποίησης της παιδείας και των κοινωνικών αγαθών. Στην αμέσως επόμενη φάση του αγώνα, το μπλοκ αυτό δύναται να συμβάλλει καθοριστικά.
Τα παραπάνω δεν έχουν σκοπό να βαπτίσουν «νίκη» την «ήττα». Η πιθανή απογοήτευση που μπορεί να νιώσουν αγωνιστές/τριες –πολλοί από τους οποίους συμμετείχαν στον πρώτο τους μεγάλο γύρο κινητοποιήσεων– από την ψήφιση του νομοσχεδίου είναι φυσική και επακόλουθη. Όμως, εάν ένα κοινωνικό κίνημα «κερδίζει» ή όχι δεν κρίνεται στην πρώτη «ζαριά» ούτε καθορίζεται αποκλειστικά από τα πεπραγμένα εντός Βουλής, ειδικά όταν πραγματώνεται σε τόσο αντίξοες πολιτικά συνθήκες. Πάντα οι αγώνες αφήνουν παρακαταθήκες που, συνειδητά ή ασυνείδητα, εντυπώνονται στη συλλογική συνείδηση. Η ψήφιση του νόμου μπορεί πρόσκαιρα να απογοητεύσει ένα δυναμικό που ρίχτηκε στον αγώνα, όμως το ίδιο δυναμικό μπορεί να ξαναριχτεί στη μάχη. Άλλωστε κανένας αγώνας και κανένα κίνημα δεν χαρακτηρίστηκε από αποκλειστικά ανοδική τροχιά, ούτε πέτυχε αποκλειστικά και μόνο νίκες. Το κίνημα ενάντια στον νόμο Διαμαντοπούλου, για παράδειγμα, δεν κατάφερε την απόσυρση του νόμου, όμως –εν καιρώ– κατάφερε να μπλοκάρει κρίσιμες πτυχές του εντός πανεπιστημίου και εν τέλει να τον μπλοκάρει στην πράξη. Ομοίως, τα μεγαλειώδη αντιμνημονιακά κινήματα δεν «έσβηναν» όταν ψηφίζονταν τα μέτρα της τρόικας, αντίθετα πάλευαν ώστε να μην υλοποιηθούν ή να αποσυρθούν υπό την πίεση του αγώνα διαρκείας. Με την ίδια λογική, οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της Πέμπτης και της Παρασκευής δεν αποτελούν μία «απέλπιδα προσπάθεια» ανατροπής του νόμου χωρίς βάθος και συνέχεια αλλά την «αρχή» ενός ακόμα πιο συνολικού αγώνα υπεράσπισης της δημόσιας παιδείας και εναντίωσης σε κάθε απόπειρα ιδιωτικοποίησης/
επιχειρηματικοποίησής της, σε ρήξη με την πολιτική κυβέρνησης, κεφαλαίου και ΕΕ.
"Ο μεγάλος φοιτητικός αγώνας απαρχή μιας συνολικής πάλης κατά της κυρίαρχης πολιτικής"
Η πολιτική πρόταση για να πραγματοποιηθεί αυτό υπάρχει. Διατυπώθηκε –φυσικά με αντιφάσεις– εντός του κινήματος και έπαιξε σημαίνοντα ρόλο στην αναβαθμισμένη κινηματική εμφάνιση του πρόσφατου διημέρου. Είναι εκείνη η πολιτική πρόταση που διέγνωσε το «ταβάνι» ενός παραδοσιακού φοιτητικού κινήματος και μίλησε από την αρχή για την ανάγκη ο αγώνας φοιτητών και εργαζομένων στην εκπαίδευση να κλιμακωθεί, να βαθύνει και να ενώσει. Αυτή την πολιτική πρόταση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στο φοιτητικό κίνημα κι ευρύτερα ακολούθησε σθεναρά μια «μαγιά» αγωνιστών/στριών και μπήκε στην πάλη με λογική ανατρεπτικού αγώνα διαρκείας, μαζικών συνελεύσεων και αναζωογόνησης της ενεργούς συμμετοχής στο κίνημα. Έτσι ώστε να μπλοκαριστούν οι τηλεξεταστικές, να μετατραπεί η πρυτανεία του ΕΚΠΑ σε κέντρο αγώνα τις ημέρες ψήφισης του νόμου, να υπάρχει ένα και κοινό Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων, να υπάρξουν κοινές πορείες φοιτητών-εργαζομένων (όπως οι δύο απογευματινές πορείες). Μπορεί οι παραπάνω ενέργειες να μην αγκαλιάστηκαν από κάποιες πολιτικές δυνάμεις του κινήματος: Η πρόσφατη πανεργατική απεργία δεν καλέστηκε σε μια λογική κοινής κλιμάκωσης του αγώνα εργαζομένων, φοιτητών, αγροτών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις στις διαδικασίες του συντονιστικού κυριάρχησαν λογικές «κομματικού τσιφλικιού» και «μικροηγεμονισμού». Όμως, το κίνημα είναι ένας «ζωντανός» οργανισμός που απορρίπτει και αποδέχεται διαφορετικές γραμμές ανά φάση και περίοδο. Ενόψει του νέου και πιο σύνθετου κύκλου που ανοίγεται στον χώρο της παιδείας, η «μάχη» της ηγεμονίας θα καθοριστεί από το πραγματικό κινηματικό έργο που παράγει η κάθε πολιτική αντίληψη και όχι από επικοινωνιακές ατάκες που ειπώνονται μόνο και μόνο να παίξουν στο luben…
Πηγή: prin.gr
Αεροδρόμιο Αθήνας: Ρεκόρ σε κίνηση και κέρδη για το 2023 και σχεδιασμός για 50 εκατ. επιβάτες σε 20 χρόνια
Γράφτηκε από τον Π.Ε.Ν.Ε.Ν.
Τις οικονομικές και επιχειρηματικές επιδόσεις του αεροδρομίου παρουσίασε αναλυτικά η διοίκηση της εταιρείας, ανακοινώνοντας τα μελλοντικά σχέδια της εταιρείας.
Σε τρεις φάσεις πρόκειται να αναπτυχθεί το αεροδρόμιο της Αθήνας ώστε να φτάσει να εξυπηρετεί μέχρι και 50 εκατομμύρια επιβάτες μέσα στα επόμενα 20 χρόνια, με την πρώτη φάση που αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το 2028, να μπορεί να εξυπηρετήσει από 26 σε 33 εκατ. επιβάτες ετησίως. Συνολικά τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν φτάνουν το ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Τις οικονομικές και επιχειρηματικές επιδόσεις του αεροδρομίου αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια, παρουσίασε αναλυτικά η διοίκηση της εταιρείας κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου.
Η περσινή χρονιά αποτέλεσε ορόσημο για το Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, καθώς κατέγραψε ιστορικό ρεκόρ επιβατικής κίνησης σε συνδυασμό με ισχυρή ανάκαμψη σε όλους τους οικονομικούς δείκτες. Ταυτόχρονα, ήταν η πρώτη ανακοίνωση οικονομικών αποτελεσμάτων μετά την επιτυχημένη εισαγωγή της Εταιρείας στο Χρηματιστήριο Αθηνών πριν από περίπου ένα μήνα.
Αναφορικά με την επιβατική κίνηση και τις αεροπορικές δραστηριότητες, η διοίκηση του ΔΑΑ επεσήμανε ότι το 2023, η κίνηση του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών ανήλθε σε 28,17 εκατομμύρια επιβάτες, σημειώνοντας νέο ιστορικό ρεκόρ, ξεπερνώντας κατά 10,2% τα επίπεδα του 2019 και κατά 24% τα επίπεδα του 2022, ενώ τα επίπεδα ανάκαμψης των ευρωπαϊκών αεροδρομίων σε σχέση με το 2019 υστερούν ακόμη κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες κατά μέσο όρο.
Από την ανάλυση των στοιχείων προκύπτει ότι το 85% των επιβατών στη διάρκεια του 2023 ταξίδεψε για λόγους αναψυχής (leisure) και το 15% για επαγγελματικούς λόγους (business). Το ταξίδι για λόγους αναψυχής αποδείχτηκε μετά την πανδημία, το πλέον ανθεκτικό σκέλος της κίνησης σε σχέση με το επαγγελματικό ταξίδι. Αντίστοιχα, το 69% της επιβατικής κίνησης στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών το 2023 αφορούσε κίνηση από / προς διεθνείς προορισμούς και το 31% σε εγχώρια κίνηση.
Το αεροδρόμιο της Αθήνας, εξυπηρέτησε το 2023 το 38% περίπου της συνολικής επιβατικής κίνησης της Ελλάδας, ενώ συνδέθηκε με απευθείας τακτικά δρομολόγια με 156 προορισμούς-πόλεις (σε 57 χώρες) που εξυπηρετήθηκαν από 66 αεροπορικές εταιρείες, ενώ προστέθηκαν 18 νέα δρομολόγια.
Οι κινήσεις αεροσκαφών ανήλθαν σε 241.605, 13,2% πάνω από τα επίπεδα του 2022 και 7,1% πάνω από τα επίπεδα του 2019. Η επιβατική κίνηση επέτρεψε στο αεροδρόμιο να επιτύχει ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης, κυρίως στις αγορές της Ευρώπης και των ΗΠΑ, επιδόσεις για τις οποίες ο ΔΑΑ αναγνωρίστηκε στα βραβεία “ROUTES EUROPE 2023” ως το κορυφαίο αεροδρόμιο στην Ευρώπη στην κατηγορία αεροδρομίων με ετήσια κίνηση άνω των 20 εκατομμυρίων επιβατών.
Μη αεροπορικές δραστηριότητες
Στο τέλος του 2023, το αεροδρόμιο διέθετε συνολικά 155 καταστήματα, καλύπτοντας πάνω από 13.500 τ.μ. εντός των αεροσταθμών. Ως αποτέλεσμα της αύξησης στην επιβατική κίνηση και της αναβάθμισης της εμπορικής προσφοράς των αεροσταθμών μέσω της επιτυχημένης στρατηγικής «Best of Greece», με την οποία εισήχθησαν ελληνικά concepts/brands με σημαντική παρουσία στην Ελλάδα, καθώς και τη θετική πορεία των εσόδων στις υπηρεσίες στάθμευσης οχημάτων και αξιοποίησης ακίνητης περιουσίας, τα μη αεροπορικά έσοδα το 2023 ανήλθαν σε 134,8 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση κατά 23,2% σε σύγκριση με το 2022.
Οι οικονομικές επιδόσεις του 2023
Τα συνολικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 126,8 εκατ. ευρώ ή 26,6% σε 603,7 εκατ. ευρώ το 2023, με τις ροές εσόδων Αεροπορικών και Μη Αεροπορικών Δραστηριοτήτων να παρουσιάζουν σημαντική βελτίωση, κυρίως λόγω της αύξησης της επιβατικής κίνησης κατά 24% σε σχέση με το 2022, καθώς και της δυναμικής ανάπτυξης εσόδων από εμπορικές δραστηριότητες.
Τα έσοδα από αεροπορικές δραστηριότητες ανήλθαν σε 448,9 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 22,2% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο και με έσοδα ανά επιβάτη 15,9 ευρώ, ενώ οι τιμές των αεροπορικών χρεώσεων παρέμειναν σταθερές το 2023. Τα έσοδα και λοιπά εισοδήματα από Μη αεροπορικές δραστηριότητες ανήλθαν σε 134,8 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 23,2% σε σύγκριση με το 2022 ενώ τα έσοδα ανά επιβάτη 4,8 ευρώ, ήταν αυξημένα κατά 17,1% σε σύγκριση με το 2019, ποσοστό σημαντικά υψηλότερο της αντίστοιχης αύξησης της επιβατικής κίνησης.
Τα κέρδη προ φόρων το 2023 ανήλθαν σε 288,8 εκατ. ευρώ έναντι 213,2 εκατ. ευρώ το 2022, ενώ τα κέρδη μετά από φόρους ήταν 231,5 εκατ. ευρώ, υψηλότερα κατά 63,5 εκατ. ευρώ σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Το Δ.Σ. της εταιρείας προτίθεται να προτείνει προς την επόμενη Γενική Συνέλευση των Μετόχων, τη διανομή εναπομείναντος μικτού μερίσματος 0,33 ευρώ ανά μετοχή για τη χρήση 2023.
Το αεροδρόμιο της Αθήνας αναπτύσσεται
Μιλώντας για τις προοπτικές ανάπτυξης αεροδρομίου της Αθήνας, ο κ. Γιάννης Παράσχης Διευθύνων Σύμβουλος του ΔΑΑ, ανέφερε, ότι τα υψηλά επίπεδα επιβατικής κίνησης καταγράφηκαν κατά τους πρώτους 2 μήνες του 2024 σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο 2023. Όπως τόνισε, βασική προτεραιότητα του ΔΑΑ αποτελεί η υλοποίηση του Χωροταξικού Σχεδίου 33MAP (33 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως), με στόχο την αύξηση της δυναμικότητας των εγκαταστάσεών του. Μέχρι την υλοποίηση του 33MAP θα εφαρμόζονται επιχειρησιακά μέτρα και έργα μεγιστοποίησης της δυναμικότητας.
Η προετοιμασία για την χρηματοδότηση του έργου 33MAP και λοιπών μεσοπρόθεσμων κεφαλαιουχικών δαπανών συντήρησης και βελτιστοποίησης της δυναμικότητας, είναι σε εξέλιξη. Στο πλαίσιο της μεγιστοποίησης της εμπορικής ανάπτυξης, διερευνάται η δυνατότητα εισαγωγής νέων concepts στις εμπορικές παραχωρήσεις και στο πεδίο ανάπτυξης ακίνητης περιουσίας.
Στελέχη του αεροδρομίου επεσήμαναν τους στόχους για ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού και άλλων επιχειρησιακών πόρων για την εξυπηρέτηση των υψηλών επιπέδων κίνησης, για την διασφάλιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ακόμη, τη διατήρηση της υψηλής αποδοτικότητας και των υγιών περιθωρίων κερδοφορίας (προσαρμοσμένο EBITDA >60%). Επίσης ανακοίνωσαν την έναρξη κατασκευής Φωτοβολταϊκού Πάρκου ισχύος 35.5MW, το οποίο θα περιλαμβάνει σύστημα αποθήκευσης ενέργειας 82MWh, για την επίτευξη του στόχου μηδενικού αποτυπώματος άνθρακα.
Πηγή: news247.gr
Στα κάγκελα η Ιταλία για την καταστολή και την εργασιακή ανασφάλεια της Μελόνι
Γράφτηκε από τον Π.Ε.Ν.Ε.Ν.Για πρώτη φορά μετά πολύ καιρό στη χώρα καταγράφεται ένα πνεύμα αμφισβήτησης.
Διαδηλώσεις στη Ρώμη
Ούτε η όψιμη επιτίμηση από τον Ιταλό πρόεδρο Σέρτζο Ματαρέλα στον υπουργό Εσωτερικών Ματέο Πιατεντόζι για τον αδικαιολόγητο ξυλοδαρμό φοιτητών από την αστυνομία στην Πίζα, μήτε και οι δηλώσεις από τη νεοφασίστρια πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι για τους νεκρούς εργάτες, καταφέρνουν να σκεπάσουν την αγανάκτηση που όλο και κορυφώνεται στη χώρα και τον αυταρχισμό που επεκτείνεται με όλους τους τρόπους και καταναγκασμούς σε όλους τους τομείς της κοινωνίας.
Μία αγανάκτηση που κορυφώθηκε τις περασμένες ημέρες, με ατέλειωτες πανεθνικές κινητοποιήσεις και γενική απεργία στις 21 Φεβρουαρίου για τους πέντε νεκρούς εργάτες σε σκαλωσιά στο κατάστημα της Esselunga στη Φλωρεντία, τις διαδηλώσεις μαθητών για το δημόσιο σχολείο -που κατέληξε στον ατιμωτικό ξυλοδαρμό τους στην Πίζα- τις μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στην ισραηλινή γενοκτονία στην Παλαιστίνη.
Κοινός παρονομαστής σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας το διάχυτο κλίμα αυταρχισμού, καταστολής και γενικότερα εκφοβισμού και καταναγκασμού στην κοινωνική ζωή και εργασία. Εάν προστεθεί και η αγανάκτηση των αγροτών για πρώτη φορά μετά πολύ καιρό στη χώρα καταγράφεται ένα πνεύμα αμφισβήτησης. Όσο αρχίζουν να φαίνονται οι επιπτώσεις της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, όσο ο πατερναλισμός της -τουλάχιστον στους αγρότες- αρχίζει να μην πείθει, όσο ο ακήρυκτος πόλεμος στην εργασία αυξάνει τα θύματα (ήδη181 μέχρι σήμερα το 2024), όσο τα αστυνομικά μέτρα εναντίον νεολαίας και απεργών σκληραίνουν, τόσο η κοινωνία αφυπνίζεται σταδιακά.
Η κυβέρνηση στην Πίζα για μία φορά πάλι έδειξε πως αδιαφορεί πλήρως για τα δικαιώματα όσων διαδηλώνουν, με απόλυτο κυνισμό. Όσα αλαζονικά δήλωσε ο Πιατεντόζι πως οι φοιτητές πήγαιναν γυρεύοντας και επιζητούσαν επίθεση για εκλογικούς στόχους, αποδεικνύει την οδό της καταστολής που ακολουθεί η νεοφασιστική κυβέρνηση. Αλλά και ο ηγέτης της ξενοφοβικής Λέγκας, Ματέο Σαλβίνι ξιφούλκησε απέναντι στον Ματαρέλα και εμφανίσθηκε υπερασπιστής για τις κατασταλτικές δυνάμεις, φωνάζοντας «κάτω τα χέρια από την αστυνομία». Ο καθένας μπορεί να κάνει λάθος, δεν είναι ρομπότ, αλλά είναι επικίνδυνο να διασύρονται πολιτικά όσοι εγγυώνται την ασφάλεια και απένειμε τα εύσημα στον Πιατεντόζι.
Στη Ρώμη διαδηλώσεις οργανώθηκαν και την περασμένη βδομάδα ενάντια στις επιθέσεις και με αίτημα να παραιτηθεί ο Πιατεντόζι. Στην ιταλική πρωτεύουσα νωπές άλλωστε είναι οι μνήμες από άλλον έναν αστυνομικό ξυλοδαρμό φοιτητών στις παραμονές των Χριστουγέννων. Όπως και τώρα στην Πίζα και σε εκείνην την κατασταλτική επιχείρηση, οι αυτόπτες μάρτυρες κατήγγειλαν πως η επίθεση των αστυνομικών ήταν προσχεδιασμένη και απρόκλητη. Στην ίδια την Πίζα, ο ξυλοδαρμός των φοιτητών ενώθηκε σε σύνθημα στην απογευματινή διαδήλωση για τον θάνατο των πέντε εργατών.
Η αρνητική εικόνα από τα δύο γεγονότα δεν εξατμίσθηκε γρήγορα, όπως θα ήλπιζε η κυβέρνηση και κατεδίωξε και την ίδια τη Μελόνι με εκδηλώσεις στη Σαρδηνία, όπου είχε σπεύσει για να ρίξει το ειδικό της βάρος υπέρ του υποψηφίου της Πάολο Τρούτσου στις Περιφερειακές εκλογές. Τα όσα ψέλλισε ότι «μαζί θα δουλέψουμε γι’ αυτό, δεν πρέπει να είμαστε διαιρεμένοι», μοιάζουν με κοροϊδία και υπεκφυγή. Πριν δύο χρόνια η Μελόνι πάλι δεσμευόταν για την εγγύηση της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, ανακοινώνοντας στις προγραμματικές της δηλώσεις τη «μεταρρύθμιση» της αγοράς εργασίας.
Ο θάνατος πέντε μεροκαματιάρηδων (τέσσερις μαγκρεμπιανοί κι ένας Ιταλός άνω των 60 ετών) στις 17 Φεβρουαρίου και η πορεία, αλλά και τα ερωτήματα των ερευνών, ανέδειξαν την αδυσώπητη εκμετάλλευση και τις συνθήκες πραγματικής δουλείας και τον εργασιακό καταναγκασμό της υπεργολαβικής διάστασης στην εκτέλεση των έργων. Οι άμοιροι εργάτες στο ικρίωμα της Esselunga, έπεσαν θύματα της κατάτμησης κι επιτάχυνσης των εργασιών, μέσω της υπεργολαβικής ανάληψης διαφόρων φάσεων του έργου, της αδιαφορίας για τα «δαπανηρά» για την κερδοφορία μέτρα ασφαλείας, ενώ ακόμη δεν έχει διαπιστωθεί εάν δεν ήσαν δηλωμένοι , εάν είχαν άδειες παραμονής κι εργασίας και εργάζονταν ανασφάλιστοι.
Η ανατριχίλα εύκολα μετατρέπεται σε οργή, ιδίως όταν μέσα σε λίγα 24ωρα μετά το αποτροπιαστικό τούτο γεγονός η ειδησεογραφία εμπλουτίσθηκε και με άλλους θανάτους εργατών, που πλέον ο αντίκτυπός τους έπαψε να λογίζεται ως μεμονωμένο συμβάν στο συλλογικό ασυνείδητο. Οι αλλεπάλληλοι θάνατοι διαψεύδουν εκκωφαντικά τις διακηρύξεις της κυβέρνησης, αναδεικνύουν τη γύμνια στο καθεστώς ελέγχου στους χώρους εργασίας και τις διατάξεις που αφήνουν ανεξέλεγκτες τις αναθέσεις έργων -ακόμη και στο δημόσιο- σε υπεργολάβους και ιδιωτικές εταιρείες για την εκτέλεση τμήματος των εργασιών και τις διαδοχικές προμήθειες την ανασφάλιστη εργασία.
Το επεισόδιο στη Φλωρεντία αποδεικνύει με εύγλωττο τρόπο τις βασικές αρχές στην κριτική της πολιτικής οικονομίας, καθώς όλη η οικονομία αντλεί τον χαρακτήρα της από τον κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας, είναι στην ουσία τούτη η άμεση κοινωνική φύση της εργασίας που καθορίζει σε τελική ανάλυση την παντοτινή, αλλά τόσο τρομακτική σήμερα, κρεουργία της ζωής και της υγείας των εργαζομένων. Όπως υπενθύμιζε ο Μαρξ, η καπιταλιστική παραγωγή είναι μία κατασπατάληση των ανθρώπων, της ζωντανής εργασίας, δεν είναι μόνο κατασπατάληση του αίματος, αλλά και των νεύρων και του μυαλού τους. Ο αυξανόμενος τούτος «εξορθολογισμός» της καπιταλιστικής παραγωγής, με την διόγκωση του κοινωνικού χαρακτήρα της εργασίας, που να καταλαμβάνει κάθε στιγμή και να απαιτεί κάθε ικμάδα δύναμης του εργαζόμενου, του φοιτητή ως εν δυνάμει εργαζόμενου, μαθητευόμενου εξ απαλών ονύχων στο κυρίαρχο μοντέλο παραγωγής και των απαιτήσεων της αγοράς, είναι εκείνος που δημιουργεί διαρκώς τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας, όπως αποδεικνύουν όλες οι στατιστικές, με πάνω από 1000 νεκρούς στην Ιταλία το 2023.
Δεν είναι μόνον ολοένα και πιο εκτεθειμένοι σε επικίνδυνες συνθήκες εργασίες, με περισσότερη δουλειά και γρηγορότερους ρυθμούς για λιγότερα «χέρια» οι χειρώνακτες, αλλά εργαζόμενοι σε «ασφαλείς» δουλειές του τριτογενούς τομέα κλπ. Είναι και οι γυναίκες που βιώνουν δυσανάλογες έμφυλες διακρίσεις σε μισθούς και συνθήκες εργασίας και προσωπικής αντιμετώπισης. Όπως μας έχει αποδείξει και η πανδημία, αλλά και όπως τείνουμε να λησμονούμε και τα θύματα εκτός του χώρου της δουλειάς, είτε στον δρόμο προς αυτήν ή από ασθένειες που οφείλονται στον τρόπο εργασίας και το άγχος, η διατροφή κλπ. Οι εργαζόμενοι όλο και περισσότερο είναι πιθανά θύματα σε έναν ακήρυκτο πόλεμο στη δουλειά και σε έναν υποκινούμενο εμφύλιο πόλεμο μεταξύ «τάξεων» και εργαζομένων, πλούσιων και φτωχών. Ο εξορθολογισμός και η «έξυπνη εργασία», με την εμπορευματοποίηση της γνώσης που εμπεριέχει, τη διόδευσή της σε εξειδικευμένους τομείς και την επέκταση του κοινωνικού ανταγωνισμού και της ευέλικτης εργασίας, έχει άλλωστε δημιουργήσει την «προλεταριοποίηση» της γνωσιακής εργασίας, με τον εξειδικευμένο εργαζόμενο να υποβαθμίζεται σε έναν απλό χειριστή ή διαχειριστή της τεχνολογίας και της καινοτομίας στην εφαρμογή των νέων τεχνικών στον χώρο της παραγωγής και της οικονομίας.
Η Μελόνι είναι απορίας άξιον πώς θα αντιμετωπίσει, παρά τις διακηρύξεις της, την αδυσώπητη κατάσταση που δημιουργείται στο πεδίο της εργασίας, όταν το νομοθετικό της έργο κινείται προς την κατεύθυνση της απορρύθμισής της. Η ενδοτική της στα αφεντικά πολιτική έχει επιταχύνει την αποβιομηχάνιση, την έξοδο των επιχειρήσεων στο εξωτερικό, την αρπακτικότητα των μεγάλων ομίλων, τα φαινόμενα βιομηχανικού εκβιασμού στο δημόσιο, με επίκεντρο τη διάσωση της Stellantis και της πολύπαθης Ilva, όπου οι εργαζόμενοί της βιώνουν μία ομηρία αναφορικά με το μέλλον της επιχείρησης και το δικό τους. Για να καταπολεμηθεί η επισφάλεια στη δουλειά χρειάζεται μία δυναμική δικαιοσύνη, μία επιθεώρηση εργασίας και μία γενικότερη εργατική και αναπτυξιακή πολιτική που να προστατεύει και τις θέσεις εργασίας, να ρυθμίζει τις εργασιακές σχέσεις και να εγγυάται τις ασφαλείς συνθήκες δουλειάς. Το αντίθετο δηλ. με αυτά που πράττει η Μελόνι κι η κυβέρνησή της, η οποία επιδιώκει να αποδυναμώσει την αυτονομία της δικαιοσύνης και συγκρούεται μαζύ της, καταργεί στην ουσία την επιθεώρηση εργασίας (πχ στη Φλωρεντία υπάρχει μόλις ένας επιθεωρητής για 1.000 εργοτάξια και πλέον) και τους ελέγχους, επιτρέπει το outsourcing και το αιφνίδιο κλείσιμο επιχειρήσεων, τις μαζικές απολύσεις, την εκμετάλλευση των εργαζομένων και την εξασθένιση των κανόνων ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, την άμισθη εργασία μαθητών τάχατες για «μαθητεία» στις συνθήκες εργασίας, ενθαρρύνοντας την εκμετάλλευση των ξένων εργατών και της «μαύρης», αδήλωτης και κακοπληρωμένης εργασίας τους στα χωράφια και τις οικοδομές.
Και κυρίως όταν καταργεί την ελάχιστη κοινωνική ασπίδα άμυνας για το τμήμα εκείνο του πληθυσμού που πλήττεται από την ευέλικτη αγορά εργασίας, το κατώτατο: κοινωνικό εισόδημα (reddito di cittadinanza). Ή όταν σε συνάρτηση με αυτό μειώνονται οι δυνατότητες για το επίδομα ανεργίας, που αναγκάζει πολλούς ανθρώπους να ψάχνουν δουλειά ανεξαρτήτως συνθηκών και αμοιβής. Θα χρειαζόμασταν τον χώρο ενός ολάκερου άρθρου για να ξαναθυμίσουμε το πόσες ειδήσεις σχετικές είχαμε δημοσιεύσει στο Kosmodromio μόνο από την Ιταλία τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι συνεπώς υπερβολή η προτροπή του εργατικού συνδικάτου Cgil στον υπουργό Πιατεντόζι, αντί για σενάντια τους μαθητές να χρησιμοποιήσει τα γκλομπ της αστυνομίας ενάντια στα αφεντικά για τα εργοτάξια και τις συνθήκες που επιβάλλουν στους εργαζομένους τους!
Πηγή: kosmodromio.gr
Επανεκλογή Γ. Κουμπενά στην προεδρία της ΕΕΚΦΝ
Γράφτηκε από τον Π.Ε.Ν.Ε.Ν.
Μετά τις αρχαιρεσίες της 28ης Φεβρουαρίου κατά την Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση, ο Γεώργιος Κουμπενάς παραμένει πρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Κρουαζιερόπλοιων και Φορέων Ναυτιλίας.
Τα εκλεγέντα μέλη έχουν ως εξής:
Κουμπενάς Γεώργιος / Πρόεδρος
Κανακάρης Νικόλαος / Αντιπρόεδρος
Ευσταθίου Ιωάννης / Αντιπρόεδρος
Βερναρδάκης Δημοσθένης / Γενικός Γραμματέας
Γκάζικας Βασίλειος / Ταμίας
Μέλη (με αλφαβητική σειρά):
Αλμπέρτης Σπυρίδων
Βενετόπουλος Διογένης
Γεωργίου Ιερώνυμος
Ζολώτας Σπυρίδων
Λάμπρος Μιχαήλ
Μπέκος Δημήτριος
Πολυχρονόπουλος Ιωάννης
Αναπληρωματικό Μέλος:
Καλής Κυριάκος
Ο επανεκλεγείς πρόεδρος της Ενώσεως κ. Γεώργιος Κουμπενάς, στην ομιλία του στα Μέλη ανέφερε:
«Αγαπητοί Συνάδελφοι, Θα ήθελα κατ’ αρχάς να συγχαρώ όλους για την εκλογή σας στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ενώσεώς μας. Είμαι βέβαιος ότι, με την εμπειρία που έχουμε στα ποικίλα θέματα που αφορούν τον κλάδο αυτόν του θαλάσσιου τουρισμού, θα συνεχίσουμε τον αγώνα, σύμφωνα με τα προγράμματα δράσης, ώστε να μπορέσουμε να επιτύχουμε την επίλυση θεμάτων που απασχολούν τον κλάδο, προκειμένω για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πλοίων αλλά και των διαχειριστριών εταιρειών, σύμφωνα πάντα με τις εξελίξεις της εποχής, την τεχνολογική ανάπτυξη και αυτά που επιβάλλει η ελεύθερη αγορά στον Διεθνή στίβο.
Γνωρίζετε ότι, στη σύνθεση των Μελών της Ενώσεώς μας, περιλαμβάνονται εκπρόσωποι από όλους τους χώρους δραστηριότητας, που συμβάλλουν στην λειτουργία του πολυδιάστατου αυτού κλάδου του θαλάσσιου τουρισμού – την κρουαζιέρα. Το γεγονός αυτό, συνδράμει τα μέγιστα στην λειτουργία του όλου μηχανισμού που ξεκινάει από τις διαχειρίστριες εταιρείες και επεκτείνεται στην λειτουργία των πλοίων, την εξυπηρέτηση αυτών, καθώς και των εκατομμυρίων επιβατών – τουριστών που μεταφέρονται με αυτά, στους 50 προορισμούς – λιμένες της Χώρας.
Σήμερα, που ζούμε δύσκολες καταστάσεις, ένεκα των γεγονότων στην Ερυθρά Θάλασσα, καθώς και της κλιματικής κρίσης, επιβάλλεται η προετοιμασία για κάθε ενέργεια, προκειμένου για την αντιμετώπιση προβλημάτων που δημιουργούνται. Με μεγάλη ικανοποίηση, διαπιστώνεται η συνεχιζόμενη εγγραφή νέων μελών. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι βοηθά σε μία στενότερη συνεργασία με όλους τους Φορείς που ασχολούνται με το αντικείμενο, προκειμένου για την επίτευξη των κοινών μας στόχων.
Η προσπάθειά μας, για τη θέσπιση καθεστώτος προσέλκυσης των κρουαζιεροπλοίων, προκειμένου να επιστρέψουν στο Εθνικό Νηολόγιο, είναι πάντα στις προτεραιότητες.
Σας συγχαίρω και πάλι όλους σας για την εκλογή, εύχομαι υγεία και δύναμη, ώστε να συνεχίσουμε το έργο της Ένωσης για το καλό του κλάδου του θαλάσσιου τουρισμού που εκπροσωπούμε. Ευχαριστώ».
Πηγή: naftikachronika.gr
Κοιμάστε με ανοιχτή τηλεόραση; Τι λένε οι ειδικοί
Γράφτηκε από τον Π.Ε.Ν.Ε.Ν.Κάποιοι επιλέγουν να κοιμούνται χωρίς να κλείνουν την τηλεόραση. Τι σημαίνει όμως αυτή η συνήθεια για τον ύπνο τους;
Πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν πως η τηλεόραση το βράδυ τούς νανουρίζει. Γι’ αυτό και προτιμούν να κοιμούνται αφήνοντάς την ανοιχτή. Εάν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία, ήρθε η ώρα να αναρωτηθείτε εάν αυτή η νυχτερινή συνήθεια είναι καλή για εσάς ή εάν τελικά δημιουργεί προβλήματα στον ύπνο σας.
Μια γενική αντίληψη είναι πως οι οθόνες τη νύχτα μπορούν να διαταράξουν τους φυσικούς κύκλους του ύπνου μας και να μας κρατήσουν ξύπνιους περισσότερο απ’ όσο θα θέλαμε. Όμως η απάντηση για τη συνήθεια της τηλεόρασης είναι, όπως σημειώνουν οι ειδικοί, πιο περίπλοκη.
Γιατί μερικοί άνθρωποι μπορούν (και θέλουν) να κοιμηθούν με την τηλεόραση ανοιχτή;
Παρά τον θόρυβο της τηλεόρασης, ορισμένοι άνθρωποι φαίνεται να χαλαρώνουν και να τον απολαμβάνουν σαν ένα soundtrack για τον ύπνο τους. Ο Aric Prather, ψυχολόγος ειδικός σε προβλήματα αϋπνίας, αναφέρει στο Yahoo Life ότι δεν είναι ακριβώς σαφές γιατί μερικοί άνθρωποι μπορούν να κοιμηθούν με ανοιχτή τηλεόραση, ενώ άλλοι όχι.
Ωστόσο, υπογραμμίζει ότι ο εγκέφαλός μας μπορεί να περιορίσει την αισθητηριακή επεξεργασία που μας επιτρέπει να κοιμόμαστε ακόμα κι αν υπάρχει θόρυβος. «Μερικοί άνθρωποι είναι πιο ευαίσθητοι από άλλους», εξηγεί ο Prather.
Η Molly Atwood, επίκουρη καθηγήτρια ψυχιατρικής και συμπεριφορικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, αναφέρει στο ίδιο δημοσίευμα ότι ο λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι κοιμούνται με ανοιχτή την τηλεόραση είναι ότι τους προσφέρει έναν θόρυβο στο φόντο που τους επιτρέπει να ηρεμούν ή τους αποσπά την προσοχή από διάφορες σκέψεις.
«Το σύστημα ύπνου μοιάζει με την ορμή της πείνας. Όσο περισσότερο είμαστε ξύπνιοι, τόσο περισσότερη όρεξη έχουμε για ύπνο. Αλλά αν βρεθούμε σε μια κατάσταση άγχους ή ενεργοποιηθεί η κατάσταση “μάχης”, παρακάμπτεται η ορμή του σώματός μας για ύπνο».
Εάν λοιπόν το μυαλό κάποιου είναι πολύ ενεργό, λέει η Atwood, αυτό μπορεί να παρακάμψει την ορμή του ύπνου. Η τηλεόραση επιτρέπει σε ανθρώπους να επικεντρωθούν σε κάτι άλλο, ώστε να αποφύγουν τις σκέψεις που μπορεί να τους κρατήσουν ξύπνιους. «Αισθάνονται πιο χαλαροί και μετά είναι πιο εύκολο να κοιμηθούν», σημειώνει.
Η Nicole Carmona, κλινική μεταδιδακτορική στο Stanford Sleep Health and Insomnia Program, συμπληρώνει ότι μερικοί άνθρωποι, λόγω της μεγάλης πίεσης κατά τη διάρκεια της ημέρας, βρίσκονται αντιμέτωποι με το άγχος πριν κοιμηθούν. «Υπό αυτές τις συνθήκες, η τηλεόραση μπορεί να αποσπάσει την προσοχή του ατόμου από τυχόν ανησυχητικές σκέψεις που το κρατούν άυπνο».
Είναι κακό να πέφτετε για ύπνο με ανοιχτή την τηλεόραση;
Πάντως η Δρ. Meena Khan, γιατρός ύπνου στο ιατρικό κέντρο Wexner του Πανεπιστημίου του Οχάιο, λέει ότι αν κάποιος αντιμετωπίζει προβλήματα με κακό ύπνο, ο ένοχος μπορεί να είναι η τηλεόραση.
«Η παρακολούθηση τηλεόρασης ενδεχομένως να καθυστερήσει τον ύπνο, ειδικά αν το άτομο ενδιαφέρεται όντως για το πρόγραμμα που προβάλλεται», εξηγεί. Προσθέτει δε ότι όσοι παλεύουν με την αϋπνία θα πρέπει να διασφαλίζουν πως ο εγκέφαλός τους συνδέει το κρεβάτι τους με τον ύπνο, οπότε δεν πρέπει να παρακολουθούν τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρά τους.
Και παρότι ο οργανισμός μας διαθέτει το σύστημα για να φιλτράρει τους ήχους καθώς κοιμόμαστε, δεν μπορεί να απομονώσει όλους τους θορύβους. Οι ακραίες αλλαγές έντασης σε ήχο ή φωτός, όπως μια έκρηξη σε μία ταινία δράσης, μπορούν να διαταράξουν τον ύπνο μας.
Αυτό που παρακολουθείτε πριν από τον ύπνο μπορεί επίσης να επηρεάσει το πόσο καλά κοιμάστε, υπογραμμίζει η Carmona. Ένα συναισθηματικά φορτισμένο περιεχόμενο μπορεί να σας κάνει να νιώθετε πιο ξύπνιοι, εμποδίζοντας τη χαλάρωση και τον ύπνο. Αν και αυτό προφανώς διαφέρει από άτομο σε άτομο, η Carmona προτείνει να αποφεύγονται εκπομπές και ταινίες που «αυξάνουν τα συναισθήματα φόβου, άγχους, έντασης ή θυμού κοντά στην ώρα του ύπνου».
Κυρίως, ωστόσο, το να αποκοιμηθείτε με την τηλεόραση ανοιχτή κάθε βράδυ μπορεί να σημαίνει ότι υπάρχει κάτι που σας εμποδίζει να κοιμηθείτε φυσικά. «Αν αντιμετωπίζετε δυσκολίες και νιώθετε ότι η τηλεόραση είναι η μόνη επιλογή που έχετε για να κοιμηθείτε, ίσως να έχει νόημα να μιλήσετε με κάποιον ειδικό ύπνου για να βρείτε μεθόδους διαχείρισης του άγχους ή να ηρεμήσετε το μυαλό σας. Υπάρχουν πολλές αποτελεσματικές θεραπείες και εργαλεία», λέει η Atwood.
Τι μπορείτε να κάνετε
Η Atwood σημειώνει ότι είναι σημαντικό να λάβετε υπόψη τον αντίκτυπο του φωτός στον ύπνο σας, καθώς το έντονο μπλε ή λευκό φως μπορεί να καταστέλλει την απελευθέρωση μελατονίνης, της ορμόνης της υπνηλίας.
Εάν παρακολουθείτε τηλεόραση σε υπολογιστή ή tablet, αυτό το φως είναι πιο κοντά στο πρόσωπό σας, γι’ αυτό η Atwood λέει ότι εάν νιώθετε πως πρέπει οπωσδήποτε να παρακολουθήσετε κάτι πριν κοιμηθείτε, δείτε το σε μια τηλεόραση που βρίσκεται σε πιο μακρινή απόσταση.
Η ρύθμιση ενός χρονοδιακόπτη στην τηλεόρασή σας μπορεί επίσης να είναι χρήσιμη. Αυτό θα διασφαλίσει πως η τηλεόραση θα είναι απενεργοποιημένη όταν κοιμάστε και έτσι δεν θα μπορεί να διαταράξει τον ύπνο σας.
Γενικά, η Atwood συνιστά να περιορίζετε τον χρόνο που αφιερώνετε παρακολουθώντας τηλεόραση στο κρεβάτι. Αυτό μπερδεύει τον οργανισμό μας και συνδέει το κρεβάτι με καταστάσεις εγρήγορσης αντί για τον ύπνο, κάτι που μπορεί να επηρεάσει τον ύπνο σας στο μέλλον. Η δημιουργία μιας ρουτίνας που εστιάζει στην ξεκούραση και τη χαλάρωση, και όχι στην τηλεόραση, μπορεί να σας βοηθήσει να κοιμηθείτε πιο εύκολα.
Πηγή: newsbeast.gr
- Τελευταια
- Δημοφιλή