Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Πέμπτη, 01 Οκτωβρίου 2020 06:52

ΣΥΡΙΖΑ: Διαφωνούν για τον όρο απατεώνας, συμφωνούν στη δεξιά πολιτική

Γράφτηκε από τον

dfd6ff2830668e832bc18393578d999f_S.jpg

του Γιάννη Νικολακόπουλου

Η συνεχιζόμενη γρήγορη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στον πολιτικό «πολιτισμό» που επιβάλει η παραδοσιακή δικομματική λειτουργία στη χώρα μας γίνεται με διαφορετικές ταχύτητες στο εσωτερικό του. Αυτό έχει αποτέλεσμα να εμφανίζεται αυξημένη αμορφία στο δημόσιο πολιτικό του προφίλ που είναι ενοχλητική για την ηγεσία του.

Οι αρρυθμίες που εμφάνισε κατά τη διάρκεια προσαρμογής του στους κανόνες της αστικής κυβερνησιμότητας επανέρχονται τώρα με την πρωτοβουλία της ηγεσίας του να ακολουθήσει ανάλογους κανόνες στην άσκηση αντιπολίτευσης.

Έτσι σε αυτή τη φάση εμφανίζεται ένα ευρύ φάσμα πολιτικών απόψεων, με πρυτανεύουσες τις «ηγετικές» τοποθετήσεις του προέδρου Αλέξη Τσίπρα,  και εκτείνονται από  παραδοσιακές εθνικιστικές τοποθετήσεις της κ. Τσάκρη  έως την ασθμαίνουσα καταρρακωμένη  αριστερή σκέψη στο εσωτερικό του που θέλει να εκπροσωπήσει ο κ. Τσακαλώτος.

Η κ. Τσάκρη  προϊόν της πολιτικής κατάληξης του ΠΑΣΟΚ αυτοπροβάλλεται χαρακτηρίζοντας τον πρωθυπουργό …απάτριδα και …διεθνιστή! Ταυτόχρονα αφού εξασφάλισε την απαραίτητη δημοσιότητα των απόψεών της ισχυρίζεται το τετριμμένο σε αυτές τις περιπτώσεις: «παρερμηνεύτηκα». 

Τι είπε ακριβώς και… παρερμηνεύτηκε;

«Ο κ. Μητσοτάκης απέδειξε ποια είναι η δικιά του απάτριδα και διεθνιστική αντιμετώπιση των βασικών μας εθνικών ζητημάτων, είδατε την κωλοτούμπα τη χθεσινή την βορειομακεδονική. Όσον αφορά την Τουρκία, υπάρχει αντίληψη ότι για τον Κυριάκο Μητσοτάκη η θάλασσα ανήκει στα ψάρια, το βλέπουμε αυτό, εφόσον θα καθίσουμε να μιλήσουμε εφ’ όλης της ύλης να συζητήσουμε ακόμα και για την αποστρατικοποίηση των νησιών μας στο Αιγαίο, ο οποίος υπαναχώρησε από την εθνική γραμμή 40 ετών, που χάραξε πρώτος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής».

Ο κ. Φίλης αντιδρά για τις δηλώσεις Τζάκρη. «Ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι άπατρις. Έχει τη δική του αντίληψη για την εξωτερική πολιτική. Πολύ περισσότερο βέβαια, δεν είναι διεθνιστής. Αλλά ακόμα περισσότερο, δεν αποτελεί μομφή να είναι κανείς διεθνιστής. Έπαινος είναι».  

Ποια είναι η αντίληψη του σημερινού πρωθυπουργού για την εξωτερική πολιτική και σε τι διαφέρει -πέρα από τις λεκτικές αψιμαχίες- από αυτήν του προηγούμενου πρωθυπουργού αφήνεται ασχολίαστο.  Αλήθεια κ. Φίλη θα μας πείτε τι ζητά ο κ. Πομπέο  στην Ελλάδα αυτές τις μέρες;

Ο πρώην πρωθυπουργός ακολουθώντας το δύον άστρο του ΠΑΣΟΚ κάνει… λαϊκή αντιπολίτευση αποκαλώντας τον σημερινό πρωθυπουργό απατεώνα. Του καταμαρτυρά ότι: «Ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας που έχει περάσει στη χώρα είστε εσείς που υποσχεθήκατε στον ελληνικό λαό ανάπτυξη ισχυρή και φέρατε υπανάπτυξη 15% στο δεύτερο τρίμηνο του 2020. Να τελειώνουν τα αστεία, να τελειώνει αυτό το παραμύθι».

Έτσι τα αποτελέσματα της φιλελεύθερης πολιτικής -που λίγο διαφέρουν από αυτά της δικής του πολιτικής- μένουν στο περιθώριο και πρυτανεύει ο χαρακτηρισμός. Η μάχη καταλήγει να δίνεται στο ποιος είναι… ο καταλληλότερος. Οι διαφορές τους στα βασικά ζητήματα που καθορίζουν τη ζωή μας διατηρούνται πάντα αδιευκρίνιστες και δυσδιάκριτες.

Άλλωστε η κυβερνητική τους θητεία διαπνεόμενη από μία πασιφιστική ανιστόρητη φιλοσοφία περί ομαλής εξέλιξης των γεγονότων, περιόρισε δραστικά και γρήγορα τις όποιες είχαν αμφισβητήσεις. Αυτές που τους έκαναν κυβέρνηση και αφορούσαν την οργάνωση και λειτουργία της οικονομίας, της εξωτερικής πολιτικής, της εργασίας, εκδημοκρατισμό του κρατικού μηχανισμού, την εκπαίδευση, την υγεία και το περιβάλλον.

Κατέληξαν να χρησιμοποιηθούν αμαχητί για την ενίσχυση της θέσης στη λαϊκή συνείδηση, ότι δεν υπάρχει άλλη λύση.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος κ. Τσακαλώτος εναντιώνεται στον  Αλέξη Τσίπρα, γράφοντας πως «πρέπει να είμαστε εξαιρετικά φειδωλοί όταν αποκαλούμε τους αντιπάλους μας απατεώνες», συμπληρώνοντας: «Όλοι οι αντίπαλοί μας δεν είναι, και δεν θα μπορούσαν να είναι, απατεώνες, αυτή η τακτική υποτιμάει τον αντίπαλο… Οι θεσμοί του καπιταλιστικού συστήματος εξουσίας, συμπεριλαμβανομένων της εκκλησίας και των πολιτικών κόμματων, αποτελούν πολύ σκληρά καρύδια και χρήζουν σοβαρής αντιμετώπισης».

Πράγματι, ο αντίπαλος είναι πολύ δύσκολος, έχει δίκιο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος όταν το επισημαίνει στον πρώην πρωθυπουργό. Κάνει όμως ένα ακόμη λάθος. Ο Αλέξης Τσίπρας αυτό ακριβώς γνωρίζει και σπεύδει τάχιστα να προσαρμοστεί όχι μόνο πολιτικά όπως έκαναν μαζί το 2015, αλλά και «πολιτιστικά» στο κοινοβουλευτικό σύστημα της χώρας. Να στρέψει τα βέλη του, όχι στην ουσία της πολιτικής του αντιπάλου, αλλά στο πρόσωπο του Κ. Μητσοτάκη.

Οι άνευ ουσίας αλληλοχαρακτηρισμοί, χωρίς αξία κοινωνικής χρήσης παρά μόνο προσωπικής, ανάμεσα στους πολιτικούς αρχηγούς αποτέλεσαν από παλιά κριτήριο αξιοσύνης για την αστική δημοκρατία. Σχεδόν όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παίρνουν δημόσια μέρος σε αυτή τη διαμάχη που περιορίζεται στον τρόπο που ασκείται αντιπολίτευση.

Όπου όμως δεν υπάρχει, πολιτική που να στηρίζεται σε λαϊκή αποδοχή και συνακόλουθα να παράγει κομματική συμφωνία, η απάντηση της ηγεσίας  είναι πάντα οργανωτικός συγκεντρωτισμός με πειθαρχικά μέτρα. 

Έτσι στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ-προοδευτική συμμαχία έπεσε στο τραπέζι η δημιουργία ενός τετραμελούς οργάνου, που όπως γράφτηκε στον ημερήσιο τύπο, θα αποτελούταν από τους Δημήτρη Τζανακόπουλο (γραμματέας Κ.Ε.), Όλγα Γεροβασίλη (γραμματέας Κ.Ο.), Θανάση Θεοχαρόπουλο (διευθυντής Κ.Ο.) και Νάσο Ηλιόπουλο (εκπρόσωπος Τύπου). Για το ρόλο του χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα, ο οποίος ανέφερε πως «οφείλουμε να αποφασίσουμε συγκεκριμένους κανόνες και διαδικασίες που θα τηρούνται από όλους. Και για όποιον τους παραβαίνει θα υπάρχουν κυρώσεις».

Η πρόταση παρόλα αυτά δεν προχώρησε. Έμεινε ως απειλή να κρέμεται για το μέλλον. Το μήνυμα ωστόσο στάλθηκε: «Το κόμμα είναι αυτά που εγώ λέω και κάνω. Όποιοι έχουν αντιρρήσεις καλούνται να τις διατυπώνουν στα κλειστά γραφεία μας». 

Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά στην ολοκλήρωση της πολιτικής προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ που ακόμη και οι διαφωνίες στο τρόπο άσκησής της θα ελέγχονται οργανωτικά. Είναι φυσικό. Η κάθε πολιτική θέλει και το ανάλογο κόμμα που θα την εφαρμόσει. 

Οι καιροί είναι δύσκολοι. Η μεγάλη όξυνση της κρίσης είναι μπροστά μας. Στη προηγούμενη μεγάλη κρίση της δεκαετίας του 2010, χάθηκαν ή απέτυχαν κόμματα και κόμματα. 

Στο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται εκτιμούν ότι δεν είναι καιρός για νέες …περιπέτειες. Οι αμφισβητήσεις μας, σκέφτονται, έδρεψαν κυβερνητικούς καρπούς και τώρα μία αξιοπρεπή θέση στην αντιπολίτευση. Ας την διαφυλάξουμε για το …καλό μας... 

Καθόλου πρωτότυπη θέση…

ΠΗΓΗ: kommon.gr