Από Ανδρέας Ζαφείρης

Τη δεκαετία του ’90, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων στη Μ. Βρετανία, καθιέρωσαν τον όρο “shy Tory”, παρατηρώντας το φαινόμενο το κόμμα των Συντηρητικών (των  “Tories”), να παίρνουν πολύ μεγαλύτερα ποσοστά, από όσα κατέγραφαν οι δημοσκοπήσεις.

Στις εκλογές του 1992, η αποτυχία των εταιρειών να προβλέψουν τη νίκη των Συντηρητικών, της οδήγησε, μετεκλογικά, σε έρευνες που απέδειξαν ότι η αστοχία οφείλονταν σε συντηρητικούς ψηφοφόρους που «ντρέπονταν» να δηλώσουν την πρόθεσή τους.

Το 2015 επαναλήφθηκε το “shy Tory factor”, όταν από τις 92 δημοσκοπήσεις που πληρούσαν τα πρότυπα του Βρετανικού Συμβουλίου Δημοσκοπήσεων, καμία δεν προέβλεψε τη διαφορά 6,5%  μεταξύ του Συντηρητικού και του Εργατικού Κόμματος. Η συντριπτική πλειοψηφία μάλιστα προέβλεπε νίκη των Εργατικών.

Φυσικά, στην Ελλάδα, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων λειτουργούν ως εντολοδόχοι κομμάτων. Από την άλλη όμως, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι διαμορφώνεται( ή έχει ήδη διαμορφωθεί), ένα τμήμα-σημαντικό- του εκλογικού σώματος που, η συμπεριφορά του-όχι μόνο η δημοσκοπική-, μπορεί να χαρακτηριστεί ως shy ΣΥΡΙΖΑ.

Η ιδιαιτερότητα αυτού του τμήματος του εκλογικού σώματος, (που εντοπίζεται κυρίως στις ηλικίες 18-45), είναι ότι στο δημόσιο λόγο/δήλωση/συμπεριφορά, όχι μόνο δεν υπερασπίζεται το κυβερνητικό κόμμα, αλλά το κριτικάρει/κατακρίνει/καταγγέλλει ή και το λοιδορεί. Μπροστά στις κάλπες όμως, πιθανά  θα το στηρίξει, είτε μπροστά το φόβο του «να έρθει ο Κούλης», είτε «γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική».

Ανάμεσα στην Απέχθεια για το ΣΥΡΙΖΑ και το Φόβο για τη Νέα Δημοκρατία, ο Φόβος φαίνεται-αυτή τη στιγμή- να υπερτερεί.

Η κυβέρνηση έχει καταφέρει να εδραιώσει, επικοινωνιακά, την αίσθηση του Φόβου για την επερχόμενη κυβέρνηση της Ν.Δ., με διάφορους τρόπους.

Τόσο στο «ιδεολογικό», όσο και στο «υλικό» πεδίο.

Αυτή η επιτυχία δεν είναι μόνο δικό της επίτευγμα.  Έχει να κάνει με την απροκάλυπτη στήριξη από ισχυρά κέντρα, εντός και εκτός χώρας, με την, οριακά «αυτοπροβοκατόρικη» υπόλοιπη αστική αντιπολίτευση αλλά και με την αδυναμία της αριστεράς να ιεραρχήσει σωστά τα κύρια επίδικα της περιόδου.

Το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών θα κριθεί από τη τελική συμπεριφορά αυτού του, μεγάλου, κρίσιμου ποσοστού του εκλογικού σώματος.

Αν κυριαρχήσει ο Φόβος, θα πάει στις κάλπες, κρίνοντας καθοριστικά το αποτέλεσμα.

Αν κυριαρχήσει η Απέχθεια, θα απέχει.

Ίσως γι’ αυτό, στους κύκλους, εντός και εκτός, που στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ, εξετάζεται πλέον και το σενάριο οι βουλευτικές εκλογές να γίνουν το Σεπτέμβριο, ώστε να ενισχυθεί το αίσθημα του Φόβου, από το -σίγουρα- αρνητικό για το ΣΥΡΙΖΑ, αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.

Εναλλακτικά, να στηθούν εντός Μαΐου, αλλά σε τρείς φάσεις.

Το αδύνατο/ αχαρτογράφητο σημείο αυτής της τακτικής είναι το εάν η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές θα είναι τόσο συντριπτική, ώστε να δημιουργήσει καταστάσεις κενού. Και οι εναλλακτικές για το κυρίαρχο σύστημα δεν είναι απεριόριστες.

ΠΗΓΗ: iskra.gr