Σήμερα: 29/03/2024
Παρασκευή, 05 Δεκεμβρίου 2014 12:40

Από τον αγώνα για την επιβίωση του λαού δεν περισσεύει κανείς!

Γράφτηκε από τον

Ανακοίνωση της Κίνησης Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας

Με τις εξαγγελίες των πολιτικών αρχηγών (ιδιαίτερα αυτών της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης) στην ΔΕΘ σχετικά με την κατάσταση της χώρας και την πολιτική που θα εφαρμόσουν, έγινε συγκεκριμένο το πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης και ουσιαστικά ξεκίνησε η προεκλογική περίοδος. Ο ορίζοντας είναι η προεδρική εκλογή καθώς σε περίπτωση αποτυχίας εκλογής προέδρου της δημοκρατίας θα οδηγηθεί η χώρα σε βουλευτικές εκλογές.

Οι ομιλίες των κυβερνητικών -ΝΔ και ΠΑΣΟΚ- δεν έκρυβαν κάποια έκπληξη. Κινήθηκαν στην πεπατημένη. Η κυβέρνηση τους, κατά αυτούς, είναι η εγγύηση για τη σίγουρη πορεία, που χωρίς ρίσκα και επικίνδυνες τακτικές οδηγεί τη χώρα εκτός των μνημονίων, στην ανάπτυξη. Ισχυρίζονται ότι σταδιακά ο ελληνικός λαός θα απαλλαγεί από τα βάρη και θα ανταμειφτεί για τις τεράστιες θυσίες που έκανε. Υποστηρίζουν πως αυτοί είναι η καλύτερη εγγύηση ότι η διαπραγμάτευση με την τρόικα και τους δανειστές θα οδηγήσει στην ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους προς όφελος της χώρας και του λαού. Αυτά φρόντισαν να τα συνοδεύσουν με ελάχιστες φοροελαφρύνσεις και περισσότερες υποσχέσεις για το μέλλον, μείωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, περισσότερες δόσεις στο φόρο εισοδήματος. Ακόμη και τον ΕΝΦΙΑ, που δεν πρόλαβε να εφαρμοστεί, δήλωσαν ότι θα τον τροποποιήσουν. Φυσικά υποσχέθηκαν στο μέλλον 700.000 θέσεις εργασίας, τηρώντας σιγή ιχθύος για το πότε, το πώς και το πού θα δημιουργηθούν αυτές. Περίπου αυτές είναι οι εξαγγελίες τους. Στο διά ταύτα ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να ελπίζει σε τίποτε από τη συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ούτε καν σε μια στοιχειώδη ανακούφιση των πιο ακραίων φαινομένων εξαθλίωσης.

Στο πολιτικό επίπεδο η κυβέρνηση, από τα πράγματα, θα οξύνει στο έπακρο την αντιπαράθεση με το ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας ότι η πόλωση που θα δημιουργήσει θα τη βοηθήσει στη συσπείρωση ευρύτερων δεξιών και κεντρώων ψηφοφόρων.

Στη Θεσσαλονίκη ο Αλ. Τσίπρας με την ομιλία του θέλησε να δώσει το προπαγανδιστικό πλαίσιο με το οποίο το κόμμα του θα διεκδικήσει τη λαϊκή ψήφο και την αυτοδυναμία στις ερχόμενες εκλογές. Οι εξαγγελίες του, ουσιαστικά ένα «ανθρωπιστικό» πρόγραμμα: Περιέχουν ορισμένες φοροελαφρύνσεις, αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 €, χορήγηση στους συνταξιούχους κάτω των 700 € του δώρου του Χριστουγέννων ως 13η σύνταξη, μείωση της τιμής στο πετρέλαιο θέρμανσης. Τα παραπάνω συνοδεύονται από ορισμένα μέτρα κρατικής φιλανθρωπίας όπως:

δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας,

κουπόνια σίτισης για άπορες οικογένειες,

επιδότηση ενοικίου για να εξασφαλιστούν διαμερίσματα σε πολύ φτωχές οικογένειες,

κάρτα για τα μέσα μαζικής μεταφοράς με μειωμένη συμμετοχή για ανέργους.

Φυσικά, η υλοποίηση των μέτρων αυτών εξαρτάται αποκλειστικά από την ΕΕ, διότι αφενός οι περισσότεροι πόροι που θα τα χρηματοδοτήσουν προέρχονται από ευρωπαϊκά προγράμματα και αφετέρου είναι αμφίβολο αν η ΕΕ θα δώσει έγκριση για αυτά.

Από την επόμενη των εξαγγελιών του Αλ. Τσίπρα ξεσηκώθηκε μια τεράστια αντιπαράθεση για το τι ακριβώς αυτές σημαίνουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ τις παρουσιάζει σαν το μεγάλο βήμα της αριστερής πολιτικής που θα εφαρμόσει και η κυβέρνηση ως πηγή δεινών, διότι αν εφαρμοστούν όλα αυτά, θα ανατραπεί η οικονομική πολιτική, θα έρθει η χώρα σε σύγκρουση με τους συμμάχους της και θα πάνε χαμένες οι θυσίες πέντε ετών του λαού. Φυσικά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Τίποτε από τα δύο δεν συμβαίνει, διότι απλούστατα τίποτε απ' όλα αυτά δεν αντιπροσωπεύουν οι συγκεκριμένες εξαγγελίες, ούτε μπορούν να δημιουργήσουν τέτοιου είδους εξελίξεις.

Και αυτό επειδή:

Τα προαναφερθέντα μέτρα δεν αφορούν το σύνολο ή την πλειοψηφία των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων και της νεολαίας, αλλά μόνο εκείνο το τμήμα που εξαθλίωσε η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Απλώς τα μέτρα αυτά λειαίνουν τις πιο οξείες γωνίες της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Για την μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία τα μέτρα αυτά δεν περιέχουν την παραμικρή ανακούφιση.

Τα μέτρα αυτά δεν επαναφέρουν την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων στο προ του 2009 επίπεδο. Στην καλύτερη περίπτωση, η βελτίωση θα είναι ένα μικρότερο υποπολλαπλάσιο της.

Με τις εξαγγελίες αυτές ο ΣΥΡΙΖΑ περνά από την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων (πράξη που θα αποκαθιστούσε μισθούς, συντάξεις, παροχές της κοινωνικής ασφάλισης, υγείας κ.λπ) στην ουσιαστική αποδοχή τους και στην αντιμετώπιση της πιο ακραίας φτώχειας.

Οι πόροι για αυτή την πολιτική βασικά θα προέλθουν από το ΕΣΠΑ, το ΤΧΣ και γενικότερα από ευρωπαϊκούς πόρους και από την αποτελεσματικότερη δράση των κρατικών εισπρακτικών μηχανισμών, πράγμα που υποσχέθηκαν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα και φυσικά τίποτε δεν έγινε.

Οι μεγαλοεπιχειρηματίες και τα ανώτερα μεσαία στρώματα καθόλου δεν θα θιγούν. Η μεγάλη καπιταλιστική κερδοφορία, ύψους πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ τα χρόνια του μνημονίου, τίθεται στο απυρόβλητο, καθώς δεν υπάρχει λέξη για φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, ούτε για καθιέρωση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος. Αντίθετα για τη μείωση του ποσοστού φορολογίας στα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου από 45%, στο 25% και στο 15% που είναι ο στόχος της κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είπε το παραμικρό. Με δύο λόγια από τη θέση για δίκαιο φορολογικό σύστημα και τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου πέρασε στην εξοικονόμηση πόρων στα πλαίσια της κυρίαρχης οικονομικής πολιτικής και με τη συμφωνία των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Οι εξαγγελίες αυτές υπογραμμίζουν το σεβασμό και την προσήλωσή του ΣΥΡΙΖΑ στο αστικό πλαίσιο όπως αυτό εκφράζεται κυρίως μέσω των ευρωενωσιακών αποφάσεων και συνθηκών, της χρήσης των κοινοτικών πόρων και σε τελική ανάλυση στα όρια που έχουν χαράξει τα μνημόνια και οι αποφάσεις των τελευταίων πέντε χρόνων. Αυτό εκφράζει η αγωνιώδης προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσει στη ΝΔ ότι θα σεβαστεί τη δημοσιονομική πειθαρχία. Αυτό ακριβώς έκανε απολύτως σαφές ο Γιάννης Δραγασάκης λέγοντας ότι «δεν θα υπάρξουν ελλειμματικοί προϋπολογισμοί».

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να διακηρύσσει ότι αυτά τα μέτρα που εξάγγελλε θα τα υλοποιήσει με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ. Ότι θα δεχθούν οι ευρωπαίοι και ιδιαίτερα οι Γερμανοί τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού χρέους, την περίοδο χάριτος και την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων με ρήτρα ανάπτυξης. Ότι θα δεχθούν οι ευρωπαίοι να χρησιμοποιηθούν οι πόροι του ΕΣΠΑ και του ΤΧΣ για τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων ανακούφισης που θα προωθήσει. Από τη στιγμή που ο Αλ. Τσίπρας διακήρυξε ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι το πλαίσιο στο οποίο κινείται η Ελλάδα και αυτό δεν αμφισβητείται, από την ώρα που αποδέχεται τη διαρκή επιτήρηση που αποφάσισε η ΕΕ. για όλες τις χώρες, η χώρα μας είναι ολοκληρωτικά δεσμευμένη στο άρμα του ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού και του ατλαντισμού.

Υποβαθμίζοντας τις δεσμεύσεις της χώρας στην ΕΕ και δηλώνοντας σε όλους τους τόνους ότι θα κινηθεί στα πλαίσια του ευρώ και της ΕΕ και θα απαλλαγεί η χώρα με διάλογο από τα μνημόνια και τις δεσμεύσεις, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να οδηγεί τον ελληνικό λαό σε ένα τεράστιο αποπροσανατολισμό. «Ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ και όλα θα γίνουν εύκολα, με διάλογο και καλά». Αντί για κίνημα ανατροπής έχουμε προτροπή για ψήφο στους καλούς και επιδέξιους διαπραγματευτές και όλα θα λυθούν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί μια εκδοχή της κυρίαρχης οικονομικής πολιτικής στα πλαίσια ανοχής του κεφαλαίου, με λιγότερο ίσως νεοφιλελευθερισμό, που οδηγεί μόνο στην αποφυγή της ανθρωπιστικής καταστροφής. Στο οικονομικό πεδίο τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των ευρωπαϊκών μονοπωλίων παραμένουν στο επίκεντρο. Στο πολιτικό πεδίο αξιοποιεί την εξουθένωση και την κούραση του λαού και τις χαμηλές προσδοκίες και διεκδικήσεις του, για τη διαμόρφωση των οποίων έχει και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ μεγάλες ευθύνες. Προωθεί, έτσι, τις επιδιώξεις του για την εκλογική του ενίσχυση και την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία του. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η οικονομική πολιτική του κεφαλαίου δεν αμφισβητείται και συνάμα η δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση του λαού οδηγούνται σε ένα ανώδυνο δρόμο, ενώ διαμορφώνονται οι όροι για να αντιμετωπίσει η αστική τάξη το πολιτικό πρόβλημα που έχει: την αδυναμία στερέωσης και αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος και του σχηματισμού σταθερής κυβέρνησης.

Το «ανθρωπιστικό» πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και κάθε παρόμοιο, δεν πρέπει να υποτιμηθεί, ιδιαίτερα στις σημερινές κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες. Στοχεύει και μπορεί να λειτουργήσει δελεαστικά για σημαντικά τμήματα ριζοσπαστικών λαϊκών δυνάμεων και τμήματα αριστερών ψηφοφόρων. Από τη μια θα είναι σοβαρό λάθος ο μηδενισμός του, διότι μια τέτοια τακτική δεν μπορεί να συσπειρώσει. Με φράσεις του τύπου «ψίχουλα», «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα της αστικής τάξης» -όσο κι αν έχουν βάση- δεν ξεμπερδεύεις εύκολα. Από την άλλη, υπάρχει σημαντικός κίνδυνος συμβιβασμού με την πολιτική αυτή, πίεση για να υλοποιηθούν τα μέτρα, αναμένοντας καλύτερες προϋποθέσεις στο μέλλον για την κομμουνιστική Αριστερά. Είναι αναγκαία μια ισορροπημένη τακτική χωρίς μηδενισμούς που θα λέει καθαρά ότι το πρόγραμμα αυτό μόνο στην ανακούφιση σ’ ένα βαθμό της εξαθλίωσης οδηγεί. Και, μάλιστα, σε συμφωνία με το σύστημα και ότι οι όποιες παροχές μπορούν εύκολα να αφαιρεθούν όταν δεν θα του είναι πλέον απαραίτητες. Παράλληλα, η προβολή ενός ολοκληρωμένου πλαισίου στόχων για την αντιμετώπιση των τεράστιων λαϊκών αναγκών και των αιτιών για τα δεινά της χώρας και του λαού.

Η Κίνηση Κομμουνιστών - Εργατικός Αγώνας δηλώνει με σαφήνεια ότι η κατάσταση του λαού και της χώρας δεν αντιμετωπίζεται με την πολιτική της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Η λύση δεν βρίσκεται στη στερέωση της κυριαρχίας των μονοπωλίων, αλλά στην αμφισβήτηση και την ανατροπή τους. Η πραγματική απάντηση είναι ο αγώνας για έξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού, κρατώντας ανοιχτή την προοπτική του σοσιαλισμού. Η λύση είναι η συσπείρωση της εργατικής τάξης και των εργαζομένων στα πλαίσια ενός ενιαίου μετώπου εναντίον των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού στη βάση ενός προγράμματος υπεράσπισης του ζωής και των δικαιωμάτων του λαού και συνάμα ενός πλαισίου ριζοσπαστικών στόχων που η υλοποίηση τους οδηγεί σε αμφισβήτηση του καπιταλισμού. Στόχοι όπως

  • η απαλλαγή της χώρας από τα δεσμά της εξάρτησης, ιδιαίτερα από την ευρωζώνη και την ΕΕ,
  • η άρνηση πληρωμής και η διαγραφή του τεράστιου χρέους,
  • η εθνικοποίηση των μεγάλων τραπεζικών ομίλων και των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο,
  • ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα φορολογεί τα κέρδη και τον πλούτο,
  • η ριζική βελτίωση της θέσης των εργαζομένων,
  • οι βαθιές δημοκρατικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα είναι εντελώς απαραίτητοι,

είναι η μόνη λύση που μπορεί ν’ ανοίξει το δρόμο για βαθιές ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας.

Η δικομματική διαμάχη που καθημερινά εντείνεται, η επιδίωξη της αυτοδυναμίας από το ΣΥΡΙΖΑ με κάθε τρόπο καθιστούν τις ερχόμενες εκλογές εξαιρετικά δύσκολες, κρίσιμες για τις δυνάμεις κομμουνιστικής αναφοράς. Ο κίνδυνος σύνθλιψης τους είναι μεγάλος, πράγμα που θα ανοίξει το δρόμο για μια νέα περίοδο στερέωσης της αστικής κυριαρχίας. Ο κίνδυνος καθήλωσης ακόμη και συρρίκνωσης του ΚΚΕ είναι υπαρκτός. Υπάρχει τρόπος αποτελεσματικής αντίστασης και υπεράσπισης του ίδιου του κόμματος και του εργαζόμενου λαού. Αυτό όμως απαιτεί να δει η ηγεσία του ΚΚΕ την πραγματικότητα. Δεν μπορεί -μέσω φαντασιώσεων και μεταφυσικών σχημάτων- να προπαγανδίζει ότι χάραξε επαναστατική γραμμή κι ότι αυτή θα αποδώσει, ή πως «δεν έχουν σημασία οι εκλογές για το κόμμα, εμείς συνεχίζουμε τον επαναστατικό δρόμο που χαράξαμε».

Βασικά σημεία μιας αποτελεσματικής για τη συγκυρία τακτικής είναι:

Η ανάπτυξη ενός ισχυρού ενωτικού κινήματος αντίστασης και ανατροπής, που θα συνεγείρει την εργατική τάξη και το λαό και θα αντιπαρατεθεί με την πολιτική κεφαλαίου. Μόνο ο μαζικός και ενωτικός αγώνας του λαού μπορεί να δώσει διέξοδο. Την πρωτοβουλία αυτή πρέπει να την πάρει το ΚΚΕ, ως η μεγαλύτερη και πιο έμπειρη πολιτική δύναμη, αναθεωρώντας την μέχρι σήμερα λανθασμένη τακτική του.

Η ανάπτυξη μαζικών ενωτικών αγώνων χωρίς αποκλεισμούς με κάλεσμα συσπείρωσης όλων των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων οργανώσεων στη βάση ενός πλαισίου, το οποίο θα περιλαμβάνει αφ’ ενός την αντιμετώπιση των εργατικών και λαϊκών προβλημάτων και αφ’ ετέρου τη διεκδίκηση ώριμων στη λαϊκή συνείδηση πολιτικών στόχων. Με την προώθηση μόνο οικονομικών αιτημάτων -όσο και αν είναι αναγκαία και ζωτικής σημασίας- ο κίνδυνος του οικονομισμού είναι μεγάλος. Αυτά πρέπει να μπολιάζονται με μεταβατικούς πολιτικούς στόχους (αναμέτρηση με την ΕΕ με στόχο την αποχώρηση, χρέος, εθνικοποίηση των τραπεζών κ.λπ), ανάλογα σε κάθε περίπτωση με τις συνθήκες και το επίπεδο ωριμότητας των εργαζομένων. Αυτή την πρωτοβουλία μπορεί να την πάρει ένας αντιπροσωπευτικός αριθμός ομοσπονδιών με ένα γενικό κάλεσμα σε όλα τα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια συνδικάτα και άλλους φορείς, με δημοκρατική συζήτηση σε ισότιμη βάση και συμφωνία πάνω τη διαμόρφωση του πλαισίου και ο καθένας ας πάρει αποφάσεις του.

Η ανάπτυξη μιας μεγάλης πολιτικής και ιδεολογικής καμπάνιας η οποία θα απαντάει πειστικά στην τρομοκρατία και τους εκβιασμούς των αστικών δυνάμεων και στον αποπροσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο λαός θα κληθεί να αγωνιστεί για να σπάσει ο βρόγχος του συμβιβασμού και της μοιρολατρίας που του επέβαλαν τα αστικά κόμματα και οι μηχανισμοί του συστήματος και επιδιώκει να τον συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΚΕ πρέπει να παραμερίσει την αντίληψη του αλάθητου και του παντογνώστη που οφείλουν όλοι να τον υπακούουν, να αποφεύγει τους εύκολους χαρακτηρισμούς των υπολοίπων δυνάμεων a priori ως «οπορτουνιστές», «συμβιβασμένους», ότι «υπηρετούν την αστική τάξη και αντιστρατεύονται τα λαϊκά συμφέροντα». Ο διάλογος και η πολιτική αντιπαράθεση χωρίς εκπτώσεις πρέπει να είναι ο κανόνας στις σχέσεις μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Τέλος πρέπει τους χιλιάδες κομμουνιστές που πέρασαν από το κόμμα και σήμερα παραμένουν κομμουνιστές και είναι ανένταχτοι να τους αντιμετωπίσει όχι με χαρακτηρισμούς, όπως «μανιαδάκηδες», «κουκουλοφόρους», «φραξιονιστές» και εχθρούς και να σταματήσει την έκδοση φετφάδων όπως αυτός που διαβάσαμε πρόσφατα. Τους ίδιους χαρακτηρισμούς μπορούν και οι άλλοι να τους χρησιμοποιήσουν. Από τον αγώνα για την επιβίωση του λαού και την υπεράσπιση του ΚΚΕ δεν περισσεύει κανείς και οι δυνάμεις αυτές έχουν σημαντικό ρόλο και μπορούν να έχουν τεράστια προσφορά.

Σήμερα άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν. Οι στιγμές είναι κρίσιμες και καθένας πρέπει να πάρει τις ευθύνες του. Ο Εργατικός Αγώνας θέτοντας ανοιχτά τις θέσεις του παίρνει και τις ευθύνες που του αναλογούν.

2/10/ 2014

                                                         Η Πανελλαδική Γραμματεία 

ΠΗΓΗ: ergatikosagwnas.gr

  • Τελευταια
  • Δημοφιλή