Σήμερα: 29/03/2024
Δευτέρα, 02 Μαϊος 2016 14:56

ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ: ΟΤΑΝ Ο ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ…

Γράφτηκε από τον

mavroeidis_pan.jpg

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ*

Το θέατρο παίζεται μπροστά στα μάτια μας. Το αν πρόκειται για τραγωδία ή κωμωδία εξαρτάται από την πλευρά που κάθεται ο καθένας.

Από τη μια, είναι ο ΣΥΡΙΖΑπου εξανίσταται ότι οι «εταίροι» μας δεν έχουν μπέσα και ζητάνε έξτρα μέτρα, έξω από την συμφωνία του περασμένου καλοκαιριού.

Από την άλλη, είναι η ΝΔπου αγωνιά να αποδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδιος και χειρότερός της και κάνει λόγο περιπαικτικά για «μνημόνιο-κάβα» που έχει αποδεχθεί η κυβέρνηση.

Ψευδολογούν και οι δύο, συνειδητά και ξεδιάντροπα. Παραθέτουμε τρεις αποδείξεις.

Πρώτον: ΗσυμφωνίαγιατοΤρίτοΜνημόνιο προέβλεπερητάτα προληπτικά πρόσθεταμέτρα

Η περιβόητη συμφωνία υποταγής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ της 12ηςΙουλίου του περυσινού καλοκαιριού, προέβλεπε ρητάτην προκαταβολική δέσμευση της κυβέρνησης σε «προληπτικά» και πρόσθετα μέτρα σε περίπτωση κινδύνου αποκλίσεων από τους στόχους. Παραθέτουμε:

«Γιατηνεπιτυχίαθααπαιτηθείησυνεχήςεφαρμογήτωνσυμφωνημένων πολιτικώνεπί πολλάέτη. Γιατοσκοπόαυτόν, απαιτείταιπολιτικήδέσμευση, αλλάεπίσηςκαιητεχνικήικανότητατηςελληνικήςδιοίκησης» (…)

«Οιόροιθαεπικαιροποιούνταισετριμηνιαίαβάση, λαμβανομένηςυπόψητηςεπιτευχθείσας προόδουόσοναφοράτιςμεταρρυθμίσειςκατάτο προηγούμενοτρίμηνο. (…) Γιατηνεπιτυχίααπαιτείταιοενστερνισμόςτου προγράμματοςμεταρρυθμίσεωναπότιςελληνικέςαρχές. Επομένως, ηκυβέρνησηείναιέτοιμηναλάβειοποιαδήποτεμέτραενδέχεταινακριθούνκατάλληλαγιατοσκοπόαυτόν, καθώςοι περιστάσειςμεταβάλλονται. ΗκυβέρνησηδεσμεύεταιναδιαβουλεύεταικαινασυμφωνείμετηνΕυρωπαϊκήΕπιτροπή, τηνΕυρωπαϊκήΚεντρικήΤράπεζακαιτοΔιεθνέςΝομισματικόΤαμείογιαόλεςτιςενέργειες πουαφορούντηνεπίτευξητωνστόχωντουΜνημονίουΣυνεννόησης, πριναπότηνοριστικοποίησηκαιτηνομικήέγκρισήτους».

Το Τρίτο Μνημόνιο λοιπόν δεν προέβλεπε μόνο συγκεκριμένα μέτρα και για συγκεκριμένα έτη (2015-2018), αλλά και σαφή «πολιτικήδέσμευση» της ελληνικής κυβέρνησης για «πολλάέτη» (απίστευτη και σκόπιμη αοριστία) και για συμφωνία σε «οποιαδήποτεμέτραενδέχεταινακριθούνκατάλληλα»

Υπενθύμιση: Τη συμφωνία αυτή την στήριξαν τόσο οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όσο και οι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ.  

Δεύτερο: ο «δημοσιονομικόςκόφτης» έχεινομοθετηθείμεΠεντακομματικήστήριξη

Για να μην υπάρχει οποιαδήποτε παρανόηση, αλλά και για να γίνει ο εξευτελισμός της κυβέρνησης τέλειος, η θέσπιση του αυτόματου «δημοσιονομικού κόφτη», δηλαδή η λήψη πρόσθετων μέτρων στην περίπτωση αποκλίσεων από τους μνημονιακούς όρους, αποτέλεσε προκαταρκτικό όρο(prior action) της τελικής συμφωνίας. Για το σκοπό αυτό υπήρξε ειδική νομοθέτηση καλοκαιριάτικα για τη σύσταση του ανάλογου «ΣυμβουλίουΔημοσιονομικήςΠολιτικής» και φυσικά πέρασε επίσης με πεντακομματική στήριξη (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ). Ο λεγόμενος «δημοσιονομικός κόφτης»…  

Τρίτο: ΤοδιαρκέςμνημόνιοείναιγενικήαπαίτησητουΔημοσιονομικούΣυμφώνουτηςΕΕ

Θα επιλέξουμε να μιλήσουμε με τη γλώσσα της εισηγητικής έκθεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού του 2015:

«ΣύμφωναμετηνέαοικονομικήδιακυβέρνησητηςΕυρωπαϊκήςΈνωσης (ΕΕ), όλεςοιοικονομίεςτωνκρατών-μελώντηςΕΕ, υπόκεινται πλέονσεενισχυμένηεποπτείακαιυποχρεώσεις, οιοποίεςαπορρέουναπότηνυιοθέτησητουΕυρωπαϊκούΕξαμήνου, καθώςκαιτουςκανονισμούς (six-pack και two-pack) γιατηνενίσχυσητουΣυμφώνουΣταθερότηταςκαιΑνάπτυξηςκαιτοΔημοσιονομικόΣύμφωνο (fiscal pact) πουτέθηκεσεισχύτονΙανουάριοτου 2013.

Τονέο πλαίσιοδημοσιονομικής πειθαρχίαςκαθορίζειτιςυποχρεώσειςκάθεκράτους-μέλους, οιοποίες περιλαμβάνουν:

  • τηντήρησητουκανόνατουισοσκελισμένου προϋπολογισμού (σ.σ. στην περίπτωσήμαςηυποχρέωσημεταφράζεταισεαπαίτηση πλεονασματικού προϋπολογισμού),

  • τηνεφαρμογή πολιτικών πουοδηγούνσεδιατηρήσιμααποτελέσματα(μεταρρυθμίσεις), (σ.σ. εννοούνόλαταμόνιμααντεργατικάμέτρακαιτομές, όπωςαυτά πουθεσπίστηκανστακατάκαιρούςμνημόνια)

  • την πρόβλεψηγιαμηχανισμόαυτόματηςδιόρθωσηςτυχόναποκλίσεωναπότουςδημοσιονομικούςστόχους (…)»

Η τελευταία παράγραφος τα λέει όλα: Ο αυτόματος πιλότος μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής, αποτελεί καταστατικήσυνθήκη για όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ, ανεξάρτητα μάλιστα από το αν είναι σε καθεστώς μνημονίου ή όχι.

ΟΤΑΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΕ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ, ΙΣΠΑΝΙΑ

Τη λήψη επιπλέον μέτρων, προκειμένου να περιορίσουν τα δημοσιονομικά ελλείμματα που παρουσιάζουν, ζήτησε πρόσφατα από τις κυβερνήσεις της Ισπανίας και της Πορτογαλίας το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Τα μέτρα ζήτησε με δηλώσεις του ο επικεφαλής του Ταμείου στην Ευρώπη, ΠολΤόμσεν, ο οποίος πλαισιωνόταν από τον αναπληρωτή του Φίλιπ Γκέρσον. Πιο συγκεκριμένα, η Ισπανία καλείται να καλύψει έλλειμμα 4%, το οποίο προβλέπεται για το 2016. Βάσει όσων ανέφερε ο κ. Γκέρσον (αναπληρωτής του Τόμσεν) η χώρα της Ιβηρικής πρέπει να μειώσει το έλλειμμα κάτω από 3%. «Κατά την άποψή μας, μια προσαρμογή κατά περίπου μισή μονάδα του ΑΕΠ ή ακόμη περισσότερο θα ήταν χρήσιμη ώστε να διατηρηθεί η εμπιστοσύνη και να διασφαλιστεί ότι το χρέος παραμένει σε καθοδική πορεία», τόνισε ο Γκέρσον.

Για την Πορτογαλία, ο Πολ Τόμσεν είπε ότι «η δημοσιονομική πολιτική που ακολουθεί τα δύο τελευταία χρόνια έχει «χαλαρώσει» και είναι σαφές πως η Λισαβόνα κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση».

Υπενθυμίζουμε ότι η Ισπανία τυπικά δεν εντάχθηκε ποτέ σε μνημόνιο, ενώ η Πορτογαλία υποτίθεται ότι βγήκε «με επιτυχία» από αυτό…

Το θέμα λοιπόν δεν είναι Χαρδούβελης ή Τσακαλώτος, ούτε Σαμαρο-Μνημόνιο, ΣΥΡΙΖΟ-Μνημόνιο, Πεντακομματικό Μνημόνιο ή Μνημόνιο-«κάβα». Τους λαούς της Ευρώπης τους τηγανίζει ανηλεώς το ευρωπαϊκό κεφάλαιο μέσω του υπερ-όπλου του που λέγεται ΕΕ και φυσικά δια μέσου των αστικών κυβερνήσεων συντηρητικής ή «αριστερής» κοπής αλά Ελλάδα ή Πορτογαλία.

Με την παραμονή στην ΕΕ που όλοι οι μνημονιακοί – καθόλου τυχαία – την έχουν αναγάγει σε «εθνική υπόθεση», τα μνημόνια θα είναι διαρκείας και όλο και βαρύτερα. Με την αναγόρευση των συμφερόντων των «δανειστών» και των «επενδυτών», δηλαδή του κεφαλαίου, σε πρωταρχικές αξίες, η λιτότητα και η εργασιακή βαρβαρότητα, θα αποτελούν τη μόνιμη εφιαλτική κανονικότητα.  

ΤΙΣΗΜΑΙΝΟΥΝΤΑ ΠΡΟΣΘΕΤΑΜΕΤΡΑ;

Όλοι περιφέρουν δεξιά και αριστερά διάφορα νούμερα. Είναι λέει 3χ1,8= 5,4 δισ. τα συμφωνημένα από το καλοκαίρι μέτρα και προστίθενται σε αυτά τα 3,2 δις κερατιάτικα που πρέπει να συμφωνηθούν προκαταβολικά (Το μνημόνιο-‘’κάβα’’).

Δηλαδήκοντάστα 9 διςέωςτο 2018, δηλαδήγιαδιάστημαμόλις 2,5 χρόνων!Πραγματική σφαγή…

Από πού μπορούν να βγουν αυτά τα χρήματα;

Δυνατότητα περιορισμού δημοσίωνεπενδύσεων δεν υπάρχει, διότι απλούστατα αυτές πλέον έχουν μηδενιστεί. Τα περιθώρια περικοπής δημοσίωνλειτουργικώνδαπανών, ακόμη και για τα πιο διεστραμμένα μνημονιακά μυαλά στυλ Άδωνη ή Μάρδα, είναι εντελώς περιορισμένα, καθώς έχουν πλέον αγγίξει τα όρια στοιχειώδους λειτουργίας κάθε κρατικής δομής.

Σε ότι αφορά τις περικοπές, απομένει μόνο ο δρόμος του μεγαλύτερου σφαγιασμού μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και ακόμη περισσότερο των συντάξεων. Με λίγα λόγια, Λόγια πολλά και στο τέλος «αγαπητέΘανάση, πλήρωνε…».

Σε ότι δε αφορά τα έσοδα, θα δούμε πολύ γρήγορα να εκτυλίσσεται ένα πρωτόγνωρο αμόκιδιωτικοποιήσεων δημόσιας περιουσίας, επί πινακίου φακής.

Για να μη ξεχνιόμαστε: Όλα αυτά θα τα δρομολογήσει μια κυβέρνηση που θα μιλά στο όνομα της «αριστεράς». Όπως κάποια χρόνια πριν το 1989 ήταν πρωτίστως οι φανατικοί αντικομμουνιστές που ορκιζόντουσαν ότι ο Τσαουσέσκου και ο Μπρέζνιεφ οικοδομούσαν την πεμπτουσία του κομμουνισμού, έτσι και τώρα οι πλέον δεξιοί και ακροδεξιοί θα είναι αυτοί που θα συμφωνούν με τον Τσίπρα ότι μας κυβερνά η αριστερά»…  

ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΧΡΕΟΥΣΜΕΕΞΟΥΣΙΑΚΑΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Ελάχιστοι αλήθεια πιστεύουν ωστόσο ότι τα μέτρα (είτε στην κανονική είτε στη διεσταλμένη μορφή), μπορεί να «αποδώσουν» και να έρθει ο ενάρετος κύκλος της «ανάπτυξης». Κανείς επίσης δεν πιστεύει στα σοβαρά ότι θα υπάρξει με στοιχειώδη σταθερότητα πλεόνασμα 3,5% μετά το 2018, ούτε και ότι θα αποπληρωθεί ποτέ το σύνολο του δυσθεώρητου χρέους. Όσα αντεργατικά μέτρα βάθους και αν πάρουν.

Και άλλοι έμαθαν το γάιδαρο να μην τρώει, αλλά αυτός τότε ψόφησε… Και μη πει κανείς ότι αυτό δεν τους ενδιαφέρει: Χωρίς τον κόσμο που δουλεύει για αυτόν, ο κόσμος του κεφαλαίου δεν επιζεί, ενώ το αντίθετο βεβαίως δεν ισχύει. Ο δρόμος επομένως της ανηλεούς ταξικής σφαγής της μισθωτής εργασίας και των μεσαίων στρωμάτων, είναι «μονόδρομος» για μια ΕΕ που παραδέρνει στην κρίση, αλλά κάθε άλλο παρά αποτελεί «διέξοδο» και δρόμο καπιταλιστικής σταθεροποίησης. Το μόνο αποτέλεσμα είναι να μετατίθεται μια θανατηφόρα ιστορική αναμέτρηση σε ένα όλο και πιο ναρκοθετημένο πεδίο.

Η αντιπαράθεση όμως αυτή τη στιγμή, ακόμη και οι αντιθέσεις μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ, έχουν τη δική τους ξεχωριστή σημασία.

Σε ότι αφορά το ελληνικόζήτημα, η στρατηγική των θεσμικών οικονομικών και πολιτικών οργανισμών του ευρωπαϊκού κεφαλαίου τύπου ΕΕ και ΔΝΤ, παρά τις διαφοροποιήσεις και παραλλαγές, είναι συγκεκριμένη:

«Είμαστετααφεντικάκαιεσείςμαςχρωστάτεχρήματακαιυποταγή. Στηνκαλύτερητων περιπτώσεωνσυζητάμετο ‘’μίγμα’’, δηλαδήσεένα πλαίσιοεπιβολήςενόςαέναουΔιεθνούςΟικονομικούΕλέγχου, μπορούμενακάνουμεμιακάποιαανταλλαγήχρέουςμεεξουσίακαικυριαρχία».

To χρέος δεν αποτελεί μόνο οικονομικήαιμορραγία, αλλά και πολιτικόεργαλείουποταγής από μεριάς των ιμπεριαλιστικών χωρών. Το πόσο γρήγορα και οργανικά διαπλέκεται το οικονομικό πρόβλημα στην Ελλάδα, με αυτό της λαϊκήςκυριαρχίας και της δημοκρατίας, ακόμη και με τηδιευθέτησητωνανοιχτών «εθνικών» θεμάτων και της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας, θα το διαπιστώνουμε όλο και περισσότερο το ερχόμενο διάστημα.

Υπάρχει ωστόσο και η «ευρωπαϊκή» πλευρά του ζητήματος. Η συζήτηση και μόνο για το Brexit αποτελεί παραδοχή για την πολιτικήκρίση προοπτικήςτηςΕΕπου βαθαίνει. Η δρομολόγηση της «ΕΕ πολλώνταχυτήτων», αποτελεί το τελευταίο οχυρό σωτηρίας της και ο ανταγωνισμός για το ποιος θα βρεθεί σε ποιο βαγόνι, καλά κρατεί. Σε αυτή την συνθήκη, οι συνέπειες για τους εργαζόμενους σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που μάλλον προορίζεται για το τελευταίο βαγόνι (με πιθανότητα ακόμη και απόζευξης στον ανήφορο!), θα είναι διπλά καταστροφικές.  

ΠΙΟΝΑΙ-ΝΕΚΟΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ

Το που ακριβώς θα καταλήξει η «διαπραγμάτευση» του ΣΥΡΙΖΑ, δεν γνωρίζουμε.

Ας δώσουμε όμως λίγο το λόγο στον Ε. Τσακαλώτο για να καταλάβουμε κάποια πράγματα:

«Τοδεύτεροκριτήριοείναιότισεόποιαλύσηκαινακαταλήξουμε, μέσαστιςεπόμενεςημέρες, θα πρέπειναείναιαξιόπιστη: προςτουςπιστωτέςγιαναξέρουνότιθαεπιτύχουμετο πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% τουΑΕΠ, προςτους επενδυτέςώστενανιώθουνασφάλειαότιτο πρόγραμμαείναισετροχιάκαι, βέβαια, απέναντιστουςΈλληνες πολίτεςώστεοι πολιτικέςκαιοικονομικές πλευρέςναείναιευθυγραμμισμένεςμετησυμφωνίατουκαλοκαιριού».

Αυτή είναι η ουσία: πρώτα, οι «πιστωτές», μετά οι «επενδυτές» και άμα περισσέψει κάτι υπάρχουν και οι «Έλληνες πολίτες». Πολλή σκληρή διεκδίκηση…

Και καθώς ο Ευκλείδης χαλαρώνει, γίνεται ακόμη πιο αποκαλυπτικός:

«Ερώτηση: Ποιοςείναιοελάχιστοςστόχοςγιατηναναδιάρθρωσητουχρέους;

Ε.Τ:ΔενμπορώσεμιασυνέντευξηΤύπουναμπωσελεπτομερήσυζήτησηγιατο πώςμπορείναγίνειελάφρυνσητουχρέους. Σίγουραμπορούνναγίνουν πολλά πράγματα – πολλάαπόαυτάδενέχουνκαμίαεπίπτωσηστονΓερμανόήστονΟλλανδόφορολογούμενο –ώστενααλλάξουνοιόροιτουελληνικούχρέους. Αυτόείναιότιτοκριτήριογιαναέχουμεανοικτόδρόμο, γιαναγνωρίζουνοιεπενδυτέςότιέχειφύγειτο Grexitαπότοτραπέζι, ότιηελληνικήοικονομίαβγαίνειαπότηνκρίση, καιοιΕυρωπαίοιηγέτεςέχουνδώσειτομήνυμαότι εμπιστεύονταιτηνελληνικήκυβέρνησηνα πάειτηχώρασεμιανέαφάση. Πραγματικάδενέχεισημασία ποιατεχνικήλύσηθαβρεθείγιαναφτάσουμεσεαυτότοαποτέλεσμα. Τοαποτέλεσματου προγράμματοςκαιτηςελάφρυνσηςτουχρέουςθα πρέπειναείναιμιαψήφοςεμπιστοσύνηςστηνελληνικήοικονομία».

Χαρείτε τον! Τα μέτρα σφαγιασμού των λαϊκών στρωμάτων δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία, αποτελούν «τεχνική λύση». Το παν είναι να σώσουμε την ευρωζώνη από Grexit και φυσικά να πάρει πιστοποιητικό δουλοφροσύνης και μακροημέρευσης η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ!  

ΨΩΜΙ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΚΑΙΕΙΡΗΝΗΜΕΕΞΟΔΟΑΠΟΤΗΝΕΕ

Με αυτή την έννοια, οι αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις που εννοούν την υπεράσπιση των σημερινών και αυριανών συμφερόντων των εργατικών λαϊκών στρωμάτων, το δικαίωμά τους στην αξιοπρεπή ζωή και την απελευθέρωση από τα σύγχρονα δεσμά του κεφαλαίου σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο, θα κριθούν στο αν θα επιχειρήσουν τη συγκρότηση ενός μαχόμενου μετώπου για «ψωμί, δημοκρατίακαιειρήνη».

Στην προσπάθεια αυτή, το ζήτηματηςεξόδουαπότηνΕΕ αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων ως ο αποφασιστικός κρίκος για τον αντικαπιταλιστικό αγώνα σοσιαλιστικής προοπτικής στη χώρα μας και ευρύτερης διεθνιστικής απάντησης.

Όποιος δεν παίρνει θέση στο ζήτημα αυτό, θυμίζει τη σοσιαλδημοκρατία στις αρχές του 20ουαιώνα που έπαιζε στα δάχτυλα το μαρξισμό αλλά αδυνατούσε να πάρει θέση για το μακελειό του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, με αποτέλεσμα αυτό που η ΡόζαΛούξεμπουργκ ονόμασε «ένα πτώμα πουβρωμάει».  

*Πηγή: Pandiera.gr

  • Τελευταια
  • Δημοφιλή