Σήμερα: 29/03/2024
Δευτέρα, 23 Ιανουαρίου 2017 06:38

ΗΠΑ: Κυβέρνηση «πολεμικού καπιταλισμού»!

Γράφτηκε από τον

trampagores.jpg

Ξεκινά η «εποχή Τραμπ», με στρατηγούς και επιχειρηματίες στα υπουργεία

Με την εί­σο­δο του 2017 έρ­χε­ται και η «εποχή Τραμπ» στις ΗΠΑ, που ξε­κι­νά και επί­ση­μα στις 20 Γε­νά­ρη, όταν και θα γίνει η ορ­κω­μο­σία του νέου προ­έ­δρου. Το διά­στη­μα που με­σο­λά­βη­σε ανά­με­σα στην εκλο­γι­κή νίκη και την εί­σο­δο στον Λευκό Οίκο, έδωσε κά­ποια πρώτα δείγ­μα­τα του τι έχου­με να πε­ρι­μέ­νου­με. 

Κα­ταρ­χήν, με­τε­κλο­γι­κά ο Τραμπ δεν χα­μή­λω­σε τους τό­νους όσον αφορά τη μι­σαλ­λό­δο­ξη δη­μα­γω­γία του, ενώ επι­χεί­ρη­σε να κρα­τή­σει «κι­νη­το­ποι­η­μέ­νους» τους οπα­δούς του, ορ­γα­νώ­νο­ντας «πε­ριο­δεία νίκης» σε διά­φο­ρες πό­λεις των ΗΠΑ. Η νέα αυ­το­πε­ποί­θη­ση που απέ­κτη­σαν οι διά­φο­ρες εκ­φάν­σεις της αμε­ρι­κα­νι­κής άκρας Δε­ξιάς (από το Tea Party έως την Κου Κλουξ Κλαν και διά­φο­ρες πα­ρα­στρα­τιω­τι­κές «πα­τριω­τι­κές» σέ­χτες) από την εκλο­γι­κή νίκη Τραμπ, θα συ­νε­χί­σει να τρο­φο­δο­τεί­ται, ενώ και η μι­σαλ­λο­δο­ξία θα συ­νε­χί­σει να νο­μι­μο­ποιεί­ται στην «κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή» μέσω του προ­έ­δρου πλέον των ΗΠΑ. 

Οι­κο­νο­μι­κός εθνι­κι­σμός

Όσον αφορά την οι­κο­νο­μία, οι δη­λώ­σεις και του ίδιου και των κο­ρυ­φαί­ων συμ­βού­λων του προϊ­δε­ά­ζουν για ένα μίγμα «οι­κο­νο­μι­κού εθνι­κι­σμού» με πο­λι­τι­κές που θα επι­βα­ρύ­νουν τη θέση της ερ­γα­τι­κής τάξης και θα ενι­σχύ­ουν τους κα­πι­τα­λι­στές. 

Ο οι­κο­νο­μι­κός εθνι­κι­σμός αφορά την προ­σπά­θεια να ανα­βιώ­σει ο βιο­μη­χα­νι­κός το­μέ­ας στις ΗΠΑ, και ανα­μέ­νε­ται να επι­χει­ρη­θεί με ένα συν­δυα­σμό φο­ρο­α­παλ­λα­γών στους επι­χει­ρη­μα­τί­ες και αύ­ξη­σης των στρα­τιω­τι­κών δα­πα­νών και της δα­πά­νης σε υπο­δο­μές. Τα με­γά­λα σχέ­δια για «έργα υπο­δο­μών» (αξίας μέχρι και 1 τρισ. δο­λα­ρί­ων) αφο­ρούν βέ­βαια κυ­ρί­ως τον ιδιω­τι­κό τομέα και την πα­ρο­χή «κι­νή­τρων» για να ανα­λά­βουν δου­λειές. Πρό­κει­ται και για αμ­φί­βο­λο σχέ­διο (μια αντί­στοι­χη προ­σπά­θεια στην Ια­πω­νία «σκο­ντά­φτει» στην απρο­θυ­μία των κα­πι­τα­λι­στών να κά­νουν επεν­δύ­σεις), αλλά και για ένα σχέ­διο που δεν έχει καμία σχέση με τα παλιά κεϊν­σια­νά μο­ντέ­λα αύ­ξη­σης των κρα­τι­κών δα­πα­νών για τη μα­ζι­κή δη­μιουρ­γία θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας. 

Ο Τραμπ δεί­χνει να επι­μέ­νει στην πρό­θε­σή του να επα­να­ξε­τα­στούν όλες οι Συμ­φω­νί­ες Ελευ­θέ­ρου Εμπο­ρί­ου που έχουν υπο­γρά­ψει ή προ­ω­θού­σαν οι ΗΠΑ. Μια ανα­θε­ώ­ρη­σή τους ίσως το­νώ­σει την απα­σχό­λη­ση στην εγ­χώ­ρια βιο­μη­χα­νία, κάτι που θα συμ­βεί ωστό­σο με τους χει­ρό­τε­ρους όρους: Θα απο­πει­ρα­θεί να «επα­να­πα­τρι­στούν» οι εται­ρί­ες που έχουν φύγει, με φο­ρο­α­πα­λαγ­γές, πλήρη απορ­ρύθ­μι­ση και αντερ­γα­τι­κούς νό­μους, στα πρό­τυ­πα πο­λι­τεια­κών νο­μο­θε­σιών με το όνομα «Δι­καί­ω­μα στη Δου­λειά» που ου­σια­στι­κά ισο­πέ­δω­ναν τα ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα σε πε­ριο­χές που είχαν συν­δι­κα­λι­στι­κή πα­ρά­δο­ση. 

Την ίδια ώρα, πα­ρα­δο­σια­κές ρε­που­μπλι­κα­νι­κές πο­λι­τι­κές (απορ­ρύθ­μι­ση, ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, μεί­ω­ση κυ­βερ­νη­τι­κών δα­πα­νών) θα επι­βα­ρύ­νουν ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο την κα­τά­στα­ση της ερ­γα­τι­κής τάξης και θα δια­σφα­λί­ζουν ότι η με­ρί­δα του λέ­ο­ντος της (όποιας) «αυ­το­δύ­να­μης ανά­πτυ­ξης» (αν αυτή επι­τευ­χθεί) θα πάει στους κα­πι­τα­λι­στές. 

Κάτω από την ατα­ξι­κή υπό­σχε­ση για «φο­ρο­α­παλ­λα­γές» κρύ­βε­ται ένα σχέ­διο που θα επι­τρέ­ψει στους πλου­σιό­τε­ρους να κρα­τή­σουν στα θη­σαυ­ρο­φυ­λά­κιά τους θη­ριώ­δη ποσά ενώ τα με­σο­στρώ­μα­τα και οι ερ­γα­ζό­με­νοι εν­δε­χο­μέ­νως θα καρ­πω­θούν κά­ποια ψί­χου­λα τα οποία θα ξο­δέ­ψουν για να τα βγά­λουν πέρα, καθώς θα σα­ρώ­νο­νται τα υπο­λείμ­μα­τα κοι­νω­νι­κού κρά­τους. 

Είναι ένας «οι­κο­νο­μι­κός εθνι­κι­σμός» ο οποί­ος φι­λο­δο­ξεί να επι­τρέ­ψει σε κά­ποιους «εθνι­κούς πρω­τα­θλη­τές» να βγά­λουν τε­ρά­στια κέρδη, υπο­στη­ρι­ζό­με­νοι από μια με­σαία τάξη «εκ­παι­δευ­μέ­νη» να υπο­στη­ρί­ζει το συν­δυα­σμό «μειώ­σεις φό­ρων-κα­τάρ­γη­ση κοι­νω­νι­κών δα­πα­νών» (η «αντι­κρα­τι­κή» βάση του Tea Party), ενώ χα­μη­λό­τε­ρα θα υπάρ­χουν ερ­γα­ζό­με­νοι «ευ­γνώ­μο­νες» για τη δη­μιουρ­γία (άθλιων) θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας, για την αθλιό­τη­τα των οποί­ων θα κα­τη­γο­ρούν τους με­τα­νά­στες. 

Αυτό είναι του­λά­χι­στον το όραμα του Στιβ Μπά­νον, κο­ρυ­φαί­ου συμ­βού­λου του Τραμπ και ηγε­τι­κής προ­σω­πι­κό­τη­τας της αμε­ρι­κα­νι­κής άκρας Δε­ξιάς, που εκτι­μά πως μέσα από τη δη­μιουρ­γία θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας θα χτι­στεί «ένα νέο πο­λι­τι­κό κί­νη­μα… συ­ντη­ρη­τι­κοί μαζί με λαϊ­κι­στές, σε ένα οι­κο­νο­μι­κό, εθνι­κι­στι­κό κί­νη­μα», που θα επι­τρέ­ψει στον Τραμπ να επα­νε­κλε­γεί το 2020.  

Αντίρ­ρο­πες τά­σεις

Είναι σαφές ότι ο προ­τε­ξιο­νι­σμός και οι όποιες «ανορ­θό­δο­ξες» πο­λι­τι­κές του Τραμπ δεν θα βελ­τιώ­σουν την κα­τά­στα­ση των «από κάτω». Αλλά είναι επί­σης και ζη­τού­με­νο το ποιο μίγμα θα υλο­ποι­η­θεί τε­λι­κά και πόσο «ανορ­θό­δο­ξες» θα είναι οι πο­λι­τι­κές που θα ακο­λου­θη­θούν. Μένει να φανεί, για πα­ρά­δειγ­μα, αν θα βρουν στή­ρι­ξη στους ρε­που­μπλι­κά­νους βου­λευ­τές τα με­γα­λε­πή­βο­λα σχέ­δια του Μπά­νον «να ξα­να­χτί­σου­με όλη τη χώρα». 

Υπάρ­χουν ήδη αρ­κε­τές αντι­φά­σεις στην πο­λι­τι­κή Τραμπ και πολ­λές αντα­γω­νι­ζό­με­νες φρά­ξιες μέσα στην κυ­βέρ­νη­ση και το κόμμα του, οπότε το «μίγμα πο­λι­τι­κής» που θα εφαρ­μο­στεί τε­λι­κά πα­ρα­μέ­νει ασα­φές. Το μόνο σαφές είναι η αντερ­γα­τι­κή-αντι­δρα­στι­κή του κα­τεύ­θυν­ση. 

Και σε αυτό είναι απο­κα­λυ­πτι­κή η σύν­θε­ση της νέας κυ­βέρ­νη­σης. Αν και ακόμα εκ­κρε­μούν οι δια­δι­κα­σί­ες έγκρι­σης των προ­τά­σε­ων του Τραμπ από το Κο­γκρέ­σο, η λίστα που έχει κα­τα­τε­θεί είναι απο­κα­λυ­πτι­κή. 

Κυ­βέρ­νη­ση δι­σε­κα­τομ­μυ­ριού­χων

Κα­ταρ­χήν η κυ­βέρ­νη­ση Τραμπ είναι η πλου­σιό­τε­ρη στην αμε­ρι­κα­νι­κή ιστο­ρία. Και η αμε­ρι­κα­νι­κή ιστο­ρία είναι γε­μά­τη από εκα­τομ­μυ­ριού­χους υπουρ­γούς (ει­δι­κά στα οι­κο­νο­μι­κά υπουρ­γεία). Ένας μόνο δι­σε­κα­τομ­μυ­ριού­χος υπουρ­γός αξί­ζει πε­ρισ­σό­τε­ρο από την «κυ­βέρ­νη­ση πλου­σί­ων» του Τζορτζ Μπους! Όπως είπε ει­ρω­νι­κά ο Μπέρ­νι Σά­ντερς, «φα­ντά­ζο­μαι θα έχουν και με­ρι­κούς φτω­χούς εκα­τομ­μυ­ριού­χους, αλλά οι πε­ρισ­σό­τε­ροι είναι δι­σε­κα­τομ­μυ­ριού­χοι».

Πέρα και από τις πε­ριου­σί­ες τους, οι επι­λο­γές είναι ανα­τρι­χια­στι­κές, συν­θέ­το­ντας μιας κυ­βέρ­νη­ση «πο­λε­μι­κού κα­πι­τα­λι­σμού», χωρίς φτια­σί­δια. 

Για το υπουρ­γείο Εξω­τε­ρι­κών προ­τεί­νε­ται ο Ρεξ Τί­λερ­σον, που απο­σύ­ρε­ται από την προ­ε­δρία της Exxon Mobile. Τα φώτα έχουν πέσει στους προ­σω­πι­κούς κι επι­χει­ρη­μα­τι­κούς δε­σμούς του με τον Πού­τιν (ως δείγ­μα της νέας προ­σέγ­γι­σης απέ­να­ντι στη Ρωσία), αλλά από μόνο του είναι εν­δει­κτι­κό ότι ανα­λαμ­βά­νει την χά­ρα­ξη εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής ο συ­μπα­θής κλά­δος των πε­τρε­λαιά­δων. 

Στο Άμυ­νας προ­τεί­νε­ται ο Τζέιμς Μάτις, από­στρα­τος στρα­τη­γός των πε­ζο­ναυ­τών, με θη­τεία σε Αφ­γα­νι­στάν και Ιράκ, ο οποί­ος συ­γκρού­στη­κε με τον Ομπά­μα στο ζή­τη­μα της επα­να­προ­σέγ­γι­σης με το Ιράν. Στο Ιράκ ήταν ο υπεύ­θυ­νος των θη­ριω­διών που έγι­ναν για να κα­τα­λη­φθεί-ισο­πε­δω­θεί η ανυ­πό­τα­κτη Φα­λού­τζα. Την πο­λι­τι­κή ηγε­σία των ενό­πλων δυ­νά­με­ων της πα­γκό­σμιας υπερ­δύ­να­μης ανα­λαμ­βά­νει ο άν­θρω­πος που έχει το πα­ρα­τσού­κλι… mad dog («λυσ­σα­σμέ­νο σκυλί»).

Ο Τζον Κέλι, που είναι ο εκλε­κτός για το Εσω­τε­ρι­κής Ασφά­λειας, είναι επί­σης από­στρα­τος στρα­τη­γός των πε­ζο­ναυ­τών. Υπήρ­ξε επι­κε­φα­λής των στρα­τιω­τι­κών δρα­στη­ριο­τή­των των ΗΠΑ στη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή, με ό,τι συ­νε­πά­γε­ται αυτό για την προ­ϋ­πη­ρε­σία του σε ζη­τή­μα­τα «ασφα­λεί­ας». Στη δι­καιο­δο­σία του βρι­σκό­ταν και το Γκουα­ντα­νά­μο. 

Τη διεύ­θυν­ση της CIA ανα­λαμ­βά­νει ο Μάικ Πο­μπέο. Έχει ενα­ντιω­θεί στο κλεί­σι­μο του Γκουα­ντα­νά­μο, υπε­ρα­σπί­στη­κε το πρό­γραμ­μα πα­ρα­κο­λου­θή­σε­ων της NSA, είχε χα­ρα­κτη­ρί­σει όσους πρά­κτο­ρες της CIA συμ­με­τεί­χαν σε βα­σα­νι­στή­ρια «ήρωες» και έχει ζη­τή­σει την εκτέ­λε­ση του Σνό­ου­ντεν. 

Για το υπ. Οι­κο­νο­μι­κών ετοι­μά­ζε­ται ο Στί­βεν Μνού­τσιν, άν­θρω­πος των τρα­πε­ζών και των hedge funds, στέ­λε­χος της Γκόλ­ντμαν Σακς, γνω­στός και ως «βα­σι­λιάς των κα­τα­σχέ­σε­ων», ο οποί­ος δη­λώ­νει πως θα επι­φέ­ρει τη σπου­δαιό­τε­ρη φο­ρο­λο­γι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση από την εποχή του Ρί­γκαν.

 
Και η λίστα συ­νε­χί­ζε­ται: Ένας υπερ­συ­ντη­ρη­τι­κός στη Γε­νι­κή Ει­σαγ­γε­λία, ένας βε­τε­ρά­νος ρι­γκα­νι­κός ως Εκ­πρό­σω­πος Εμπο­ρί­ου, ένα ανώ­τα­το διοι­κη­τι­κό στέ­λε­χος στον άγριο χώρο των φαστ-φουντ στο… υπουρ­γείο Ερ­γα­σί­ας, ένας πο­λέ­μιος των εκτρώ­σε­ων και του Obamacare στο υπουρ­γείο Υγεί­ας, ένας αμ­φι­σβη­τί­ας της κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής στο υπουρ­γείο Ενέρ­γειας (αντί­στοι­χα και στο υπουρ­γείο Πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής Προ­στα­σί­ας), ένα «αρ­πα­χτι­κό» των αγο­ρών (και συ­νέ­ται­ρος του Τραμπ) στο υπουρ­γείο Εμπο­ρί­ου κ.ο.κ.

Πραγ­μα­τι­κά σο­κά­ρει ο ξε­διά­ντρο­πος κυ­νι­σμός με τον οποίο το­πο­θε­τού­νται «οι κα­τάλ­λη­λοι άν­θρω­ποι στην κα­τάλ­λη­λη θέση». Ο πό­λε­μος του Τραμπ ενά­ντια στην «τάξη των πο­λι­τι­κών» αφο­ρού­σε, όπως φαί­νε­ται, την ανά­γκη να βγουν από τη μέση οι «με­σά­ζο­ντες» και να ανα­λά­βουν τα ηνία απευ­θεί­ας οι κε­φα­λαιο­κρά­τες και οι στρα­τη­γοί. 

Κατά τη δρα­στη­ριο­ποί­η­ση της «με­τα­βα­τι­κής ομά­δας» του Τραμπ, πριν καν προ­κύ­ψει η νέα κυ­βέρ­νη­ση, εί­χα­με άλ­λω­στε και κά­ποια πρώτα δείγ­μα­τα γρα­φής, εμ­βλη­μα­τι­κά σε εσω­τε­ρι­κή και εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή. Το Κο­γκρέ­σο ανοί­γει τη συ­ζή­τη­ση για την κα­τάρ­γη­ση ακόμα και του δει­λού Obamacare, αλλά και την επί­θε­ση σε άλλα αντί­στοι­χα προ­γράμ­μα­τα υγεί­ας και ασφά­λι­σης, ενώ έχει κα­τα­γρα­φεί ήδη ένα πρώτο «θερμό επει­σό­διο» με την Κίνα στον Ει­ρη­νι­κό Ωκε­α­νό…  

Αντί­στα­ση

Στις εκλο­γές απο­δεί­χτη­κε ότι ο «φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός» του Δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος δεν είναι σο­βα­ρός αντί­πα­λος στο ρεύμα (ακρο)δε­ξιού λαϊ­κι­σμού. Το ίδιο ισχύ­ει και για την επό­με­νη μέρα στις ΗΠΑ. Την απά­ντη­ση στον Τραμπ μπο­ρεί να δώσει μόνο το ρι­ζο­σπα­στι­κό κί­νη­μα. Αντα­να­κλα­στι­κά υπήρ­ξαν άμεσα. Θυ­μί­ζου­με ότι από τη νύχτα των εκλο­γών και για τις επό­με­νες μέρες, έγι­ναν δε­κά­δες αυ­θόρ­μη­τες δια­δη­λώ­σεις στις ΗΠΑ ενά­ντια στον Ντό­ναλντ Τραμπ. Τη σκυ­τά­λη θα πά­ρουν δε­κά­δες ορ­γα­νω­μέ­νες κι­νη­το­ποι­ή­σεις τη μέρα της ορ­κω­μο­σί­ας. Και σε άλλες πό­λεις, αλλά και στην Ουά­σινγ­κτον. Η εμ­φά­νι­ση ενός αν­θρώ­πι­νου δυ­να­μι­κού έτοι­μου να κα­τέ­βει στο δρόμο από την πρώτη μέρα, είναι μια πολύ καλή αφε­τη­ρία για τους αγώ­νες που θα χρεια­στεί να δο­θούν στις ΗΠΑ. Η Αμε­ρι­κα­νί­δα σο­σια­λί­στρια Σάρον Σμιθ μας έλεγε σε συ­νέ­ντευ­ξή της (στην «Ε.Α.») προ­ε­κλο­γι­κά ότι η «ωμό­τη­τα» με την οποία εκ­φρά­ζει τις αντι­δρα­στι­κές του ιδέες ο Τραμπ έχει προ­κα­λέ­σει και μια μα­ζι­κή «αφύ­πνι­ση» όσων δεν τις συμ­με­ρί­ζο­νται. Αυτή η νέα «αφύ­πνι­ση» (προς το παρόν στο πεδίο των ιδεών), η συσ­σω­ρευ­μέ­νη κι­νη­μα­τι­κή εμπει­ρία (από το Occupy μέχρι τους ερ­γα­τι­κούς αγώ­νες του Ου­ϊ­σκόν­σιν και του Σι­κά­γο, κι από το Black Lives Matter έως τον νι­κη­φό­ρο αγώνα των Ιν­διά­νων και χι­λιά­δων αλ­λη­λέγ­γυων ενά­ντια στον πε­τρε­λαια­γω­γό στη Ντα­κό­τα), η πρώτη «πο­λι­τι­κο­ποί­η­σή» της όπως εκ­φρά­στη­κε με το ρεύμα Σά­ντερς, απο­τε­λούν υλικά πάνω στα οποία μπο­ρεί να πα­τή­σει η αντί­στα­ση στον Τραμπ. Και μετά τη διά­ψευ­ση της 8ε­τί­ας Ομπά­μα και τη χρε­ο­κο­πία της Χί­λα­ρι στις εκλο­γές, δη­μιουρ­γεί­ται μια δυ­να­τό­τη­τα μέσα σε αυτήν την αντί­στα­ση, να χτι­στεί -επι­τέ­λους!- ένας «τρί­τος πόλος», της ανε­ξάρ­τη­της, μά­χι­μης ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς. 

"Δη­μο­σιεύ­τη­κε στην Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά, φύλλο Νο 375

πηγη: rproject.gr

  • Τελευταια
  • Δημοφιλή