Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2018 06:29

Ο β’ γύρος θα είναι εφιάλτης για τον Ερντογάν

Γράφτηκε από τον

_β_γύρος_θα_είναι_εφιάλτης_για_τον_Ερντογάν.jpg

Σεΐντ Αλντογάν

Οι εκλογές της 24ης Ιουνίου είναι οι πιο σημαντικές των τελευταίων δεκαετιών για την Τουρκία. Το ενδεχόμενο ήττας του προέδρου και του κόμματός του, έστω και μερικής, δεν είναι απίθανο, καθώς ακόμη και αρκετά τμήματα του κεφαλαίου και της μεσαίας τάξης φοβούνται τις συνέπειες της οικονομικής του πολιτικής

Η πρόταση του EMEP για συγκρότηση ενός πλατιού μετώπου της Αριστεράς δεν έγινε δεκτή

Η απόφαση του Ερντογάν για πρόωρες εκλογές μπορεί να θεωρήθηκε από το αριστερό κίνημα αιφνιδιαστική, στην ουσία όμως δεν ήταν και τόσο αιφνιδιαστική. Οι εσωτερικές και εξωτερικές εξελίξεις έδειχναν φανερά ότι στο κυβερνητικό μέτωπο υπήρχε μία ανησυχία. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, εκεί που όλες οι ενδείξεις φανερώνουν τα τεράστια προβλήματα της οικονομίας, ο Ερντογάν συνεχώς εξήγγελλε μέτρα και σχέδια ανάπτυξης που την επιβάρυναν πολλαπλά. Με λίγα λόγια, τα πράγματα έδειχναν το δρόμο για πρόωρες εκλογές. Έτσι, με την απόφασή του, ο Ερντογάν προχώρησε σε νέες συμμαχίες και καταβάλει προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της εκλογικής και κοινωνικής βάσης του.

Από την άλλη μεριά, και μέσα στο αριστερό κίνημα υπήρχαν διαπιστώσεις ότι ο Ερντογάν θα πήγαινε σε πρόωρες εκλογές. Παρόλα αυτά, δεν κατέστη δυνατό να συγκροτηθεί μία ευρύτερη συμμαχία που θα μπορούσε να εκφράσει την λαϊκή αντιπολίτευση. Η αλήθεια είναι ότι το Κόμμα Εργασίας (ΕΜΕΡ), μόλις εξαγγέλθηκαν οι πρόωρες εκλογές, κάλεσε όλες τις οργανώσεις του αριστερού κινήματος, τους Κούρδους, δημοκρατικούς φορείς κ.α. να δημιουργηθεί ένα μέτωπο. Το κάλεσμα της «Ενότητας για τη Δημοκρατία» συμπεριλάμβανε κάποιες θεμελιώδεις απαιτήσεις των λαών της Τουρκίας, των εργατών κ.λπ. Αυτές αφορούσαν την ακύρωση του νόμου έκτακτης ανάγκης, την πλήρη ελευθερία του Τύπου, την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων, τον άμεσο τερματισμό του εσωτερικού και εξωτερικού πολέμου, καθώς και την κατάργηση όλων των συντηρητικών νόμων που έχουν υιοθετηθεί από τις κυβερνήσεις του Ερντογάν.

Η πρόταση αυτή, ωστόσο, δεν έβρισκε σύμφωνη ούτε την πλευρά του κουρδικού κινήματος και του Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HDP), αλλά ούτε και κάποιες αριστερές οργανώσεις, όπως το Κίνημα του Ιουνίου και το Κόμμα Ελευθερίας και Δημοκρατίας.

Τελικά, ορισμένες αριστερές οργανώσεις επέλεξαν, χωρίς ουδεμία προγραμματική συμφωνία, να ενταχθούν στο HDP το οποίο, όπως συνηθίζει, καλούσε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις, οργανώσεις και τα αριστερά κόμματα να ενταχθούν άνευ όρων στην πολιτική του πλατφόρμα. Από την πλευρά τους, τα δύο προαναφερθέντα αριστερά κόμματα έδειχναν ότι επιθυμούν μία συμμαχία χωρίς το HDP. Αυτές οι δύο αντιλήψεις και πρακτικές ήταν και οι κύριοι λόγοι που εμπόδισαν μία ευρύτερη συμμαχία.

Ειδικά οι συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ ΕΜΕΡ και ΗDP δεν καρποφόρησαν, με τη δικαιολογία του δεύτερου ότι δεν υπάρχει χρονικό περιθώριο να δοθεί στη δημοσιότητα μία κοινή διακήρυξη. Αυτή η στάση σαφώς προέρχεται από τη λανθασμένη πολιτική του HDP, που αντιμετωπίζει όλους τους άλλους ως ανάχωμα. Φυσικά, το ΕΜΕΡ δεν δέχθηκε και αποφάσισε να κατέβει στις εκλογές χωρίς να υποδείξει υποψήφιους (να υπενθυμίσουμε ότι η αυτόνομη κάθοδος του ΕΜΕΡ στις εκλογές απαγορεύτηκε από το Ανώτερο Συμβούλιο Εκλογών, λόγω του ότι δεν τήρησε τις νόμιμες διαδικασίες) και να έχει ανεξάρτητη κομματική δραστηριότητα. Στη συνέχεια, έδωσε μία δεύτερη προκήρυξη στη δημοσιότητα, καλώντας σε υπερψήφιση του HDP. Κι αυτό, διότι ενδεχόμενη μη είσοδός του στη Βουλή σημαίνει ότι ο Ερντογάν θα βγάλει περίπου 80 βουλευτές παραπάνω και θα φτάσει πολύ κοντά στο να ανανεώσει την απόλυτη πλειοψηφία του. Ταυτόχρονα δε, η διάσπαση ψήφων θα είχε πολλές και ευρύτερες αρνητικές συνέπειες.

Σε κάθε περίπτωση, η συμπεριφορά και η πολιτική του Ερντογάν δείχνουν ότι επιδίωξη του ίδιου και του κόμματός του είναι να κερδίσουν από τον πρώτο γύρο, καθώς ο δεύτερος προβλέπεται να είναι εφιάλτης. Γι’ αυτό και σε όλη την κουρδική και τουρκική επικράτεια ασκείται μεγάλη τρομοκρατία, ρουσφέτια σε κάθε επίπεδο, πολλά «θα» μαζί με απειλές. Το σίγουρο είναι ότι ακόμα και να εκλεγεί ο Ερντογάν στον πρώτο γύρο, θα έχει δυσκολευτεί πάρα πολύ. Ό,τι συμμαχίες μπορούσε τις έκανε, όμως μία σημαντική μερίδα του κεφαλαίου ακόμα και της μεσαίας τάξης φοβούνται τις συνέπειες τις οικονομικής πολιτικής του, οι οποίες ήδη έχουν κοστίσει πολύ.

Από την άλλη, το ισλαμικό κίνημα του ισλαμιστή Ερμπακάν, η ομάδα που διασπάστηκε απ’ τους Γκρίζους Λύκους και συγκρότησε το Καλό Κόμμα και η πλατιά λαϊκή δυσαρέσκεια δείχνουν ότι είναι εφικτό να ανακοπεί η πορεία του Ερντογάν. Μία τέτοια εξέλιξη θα βοηθήσει και τη λαϊκή συσπείρωση ενάντια στην πολιτική του Ερντογάν και ταυτόχρονα θα ανεβάσει ηθικά τους εργαζόμενους και τις πλατιές μάζες.

πηγή:prin.gr